Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
15-04-2010
rechts
Ik ben absoluut niet politiek rechts. Je wordt op internet overstelpt met berichten die je anders zouden moeten doen denken. Je weet, van die extreme gevallen die het eigenlijk voor de vreemdeling in België allemaal verprutsen. Een paar dagen geleden nog een filmpje op internet met een "domme kloot" die alle positieve gedachten dan weer naar beneden haalt. Een Vlaming die naar een katholieke school is geweest en die zich bekeerde tot de islam nadien. Dit zijn de rotte appels soms. Die worden dan extreem en maken het kapot voor hun gemeenschap. We zouden in perfecte harmonie kunnen samen leven als er geen extremisme was, maar dan van beide kanten. Soms zijn er kleine details die je anders doen denken, maar blijf nadenken en er zelf aan werken. Ik heb een vermoeden dat bepaalde politieke partijen dergelijke berichten met opzet de wereld rond sturen om de rechtse gedachte aan te wakkeren.
Ik ben doodmoe en toch heb ik niet veel gedaan. Ik ben een stuk grond gaan klaarleggen in mijn serre om mijn tomaten te planten, maar... Er heeft zich akkerwinde ontwikkeld en bij elke steek die ik doe, haal ik een pak wortels van dit onkruid boven. Ontmoedigend. Bij elk klein stukje grond dat ik om graaf, komen er van die nare dingen boven, die je uit de grond moet halen, of alles wordt compleet overwoekerd. Elke centimeter die ik in de grond laat steken zal zich terug ontwikkelen tot een volwaardige en hardnekkige plant. Wens me maar veel goeie moed. Nochtans moet ik toegeven dat het een mooi plantje is, maar ik zie het liever ergens anders. Eigenaardig ook dat de akkerwinde zich in tegenwijzerszin rond zijn slachtoffers kronkelt om ze te wurgen. Ik ga het gevecht in ieder geval aan.
Ben ik een maniak in allerlei dingen? Telkens mijn grenzen verleggen en methodes zoeken om alles sneller en efficiënter te doen. Ja, het is echt maniakaal. Het gaat tot in het absurde. Deze morgen de strijk gedaan en een hemd gestreken in 2,16 minuten. Hoeft dit? Natuurlijk niet. Met wat ben ik bezig? In mijn dagdagelijkse leven ben ik ook altijd doende, met de oogkleppen aan, om iets doelmatiger te laten verlopen. Stom gewoon. Ik heb toch al de tijd. Het gaat tot in het stomme en onnozele. Ik kom in mijn tuin en neem me voor om een bepaald stuk om te graven, maar telkens verleg ik de grenzen en telkens spit ik een stuk om dat veel groter is dan ik origineel in gedachten had. Ik zal dus echt moeten werken aan mijn ingesteldheid tegenover die afwijkende gedachten.
Mijn broer stuurt me een berichtje over een aantal boeken die hij op de kop heeft kunnen tikken en die hij nu ondertussen gelezen heeft. Hetgeen hij schrijft is echt wat ik voel. In dat opzicht ben ik misschien wat ouderwets, maar ik hou zo enorm van de manier waarop Timmermans de natuur kan beschrijven en ook met "zijn" woorden de omstandigheden kan schetsen waarin de personages zich zullen bewegen. Het zijn tekeningen en schilderijen in woorden. Ik zie de kleuren, ik ruik de bloemen en ik kan me echt elke beschreven situatie levendig voorstellen. De manier waarop hij het groen van de natuur, de geur van de bloemen, het blauw en grijs van de lucht en bv de vorm van de wolken kan beschrijven, is gewoon uniek. Enfin, ik heb me weer eens laten gaan.
Vorige week gaan winkelen en met mijn boodschappen naar de parking. Vergeten mijn parking ticket te laten valideren, dus terug naar de kassa. Vandaag waren mijn waren al mooi uitgestald op de band en aan de kassa stelde ik vast dat ik mijn portefeuille in de auto vergeten was. Plezant voor iedereen die achter mij stond natuurlijk. Na de boodschappen moest ik nog naar de apotheker. Weer pech. Ik zweer het u en ik lieg er geen een, de man was iemand aan het verder helpen die zes voorschriften bij had. Tot overmaat van ramp was het een vervanger die achter een aantal producten moest gaan zoeken. In alle apotheken steken 80% van de pillen en drankjes op dezelfde plaats en in dezelfde schuif, maar voor de overige 20% is het zoekwerk. Ik moest minstens 20 minuten wachten vooraleer de brave man mij kon bedienen. Ook hier weer zoekwerk. Hij kan er natuurlijk niet aan doen en ik heb tijd. Deze keer heb ik me absoluut niet opgejaagd en ben kalm een babbel blijven doen. Bij de terugkeer naar huis was er een vrachtwagen zijn lading aan het lossen en was er dus een enorme file. Die mensen moeten ook hun werk doen! Weer ben ik kalm gebleven. Zou ik dan toch mijn leven aan het beteren zijn?
Eergisteren zo een goed zonnetje met een warmte tot op je ribben en vandaag echt kil. Twee dagen geleden 37° in mijn serre en vandaag nog 15. Foei, wat een verschil. Je moet in België een serieuze gezondheid hebben om dit op een deftige manier te overleven. Toch lees ik dat er meer allergieën zijn omwille van het feit dat we onszelf te veel verwennen en te "proper" leven. We kunnen niet meer tegen de beestjes.
Vandaag ons Trui op bezoek met twee van de kleinkinderen. Evora, die echt een flapuit is en Lester die wat stiller is, maar die weet wat hij wil. Schitterende kinderen. Altijd echt de moeite om ze eens te zien en mee te maken.Ze doen me echt genieten. IK KRIJG ER ZO EEN WARM GEVOEL BIJ. Je begint dan terug te denken aan de tijd dat je eigen kinderen ook nog geloofden in de paashaas. Ik herinner me nog dat ik, na het rapen van de eitjes, die terug ging verstoppen en dat ze aan het einde van de rit eigenlijk niet meer hadden dan in het begin.
Het vijfde bezoek van de paashaas ondertussen voor Evora en Lester. Wordt het allemaal niet te veel? Misschien moeten we de volgende jaren eens iets afspreken of iets anders bedenken.
Eén dag lente volgens de weervoorspellingen. De mensen snakken naar een beetje zon en warmte. Winter moeheid bij velen door een gebrek aan UV. Vitamine D die ontbreekt. Er wordt meer en meer aangeraden om vanaf een bepaalde leeftijd een extra dosis vitamine D in te nemen. Zou de zo gezegde winter moeheid ook niet voor een deel in het hoofd zitten? Ik ga vandaag in ieder geval de nodige dosis vitaminen op doen in mijn tuintje.
Net het boek gelezen van Koçak met als titel "wie is er bang van de Islam". Ik vergelijk nu. Als ik dan op tv de pracht en praal bekijk van de paus van "onze" katholieke kerk!!!! Ikzelf vind dit schandalig, maar andere mensen hebben daar waarschijnlijk geen problemen mee of hebben er een andere mening over. Als die man dan ook nog zinnige dingen zou vertellen. Toch heb ik ook een eigen mening over dat eerder aangehaalde boek. Zinnige dingen en een ruimere kijk op de islam, maar nog geen totaal begrip. Ik stuur hem wel een mail.
Een jaarlijkse traditie om naar de paasfeesten in Leuven te gaan. Er komen dan volksdansgroepen uit binnen en buitenland optreden. Altijd de moeite. Dit jaar was de weersvoorspelling niet zo schitterend en dus zijn we niet geweest. Nochtans de batterijen van mijn foto toestel opgeladen en alles in aanslag, Spijtig, want er zijn altijd mooie kiekjes te maken. Volgend jaar beter.
Vandaag even naar mijn hofke geweest. Weer wat bij geleerd van de buren. Eind mei moet ik witloof zaaien en daar zou ik nu nog altijd en zeker nog op dit moment van het jaar kunnen van oogsten. Mijn buur gaf me enkele exemplaren mee. Ik moet ze gewoon in een emmer steken gevuld met aarde en wat potgrond. Beneden in de kelder plaatsen en dan donker afdekken. Ik kijk er naar uit. Dit jaar geen aardappelen, maar witloof. Onze lievelings groente.
Vandaag een afspraak met een vertegenwoordiger van Belgacom, die me zou willen overtuigen om over te stappen met het ganse hebben en houden. (telefonie, mobiel, internet en TV) Ik vrees er voor. Hij zal met zware argumenten moeten aan komen. Ik ben over mijn provider niet altijd tevreden geweest, maar welke firma heeft er eens geen problemen met hun aanbod? We zien straks wel. Het begint al goed. Net een telefoontje om te zeggen dat hij te laat gaat zijn. Het Belgische verkeer! Daar weet ik van mee te spreken. Een aantal jaren geleden, kon ik gemakkelijk vertrekken vanuit Leuven om 7,30 uur en dan was ik op tijd op mijn bureau om 8 uur. De laatste jaren van mijn carrière moest ik vertrekken om 6 uur om de files te vermijden.
Gisteren een beetje een mindere dag. We waren dinsdag gaan eten in "Luzine", het restaurant van Jeroen Meus. De mindere dag heeft daar niks mee te maken, maar wel het feit dat we nadien blijven "plakken" zijn. Och ja, het zijn dingen die gebeuren.
Schitterend weeral wat we hier voorgeschoteld kregen . Prijs kwaliteit is dit voor mij echt een top. Het was weer subliem. Waar ik ook enorm veel op selecteer is de bediening. Jongeren nog in Luzine, maar één voor één, schitterende mensen die perfect weten hoe ze de klanten moeten aanpakken en bedienen. Ze weten een afstand te bewaren, zonder afstandelijk te worden. Ze kunnen met een grapje om, zonder daar ver in mee te gaan. Hun presentatie van alles wat opgediend wordt is net wat je verwacht. Een aanrader.
Gisteren nog beloofd en vandaag al uit de bol. Wat hoor ik vandaag? De stad Leuven gaat de bibliotheek volledig automatiseren. Iedereen moet zijn gezochte dingen maar inscannen en bij het terug brengen is er een robot die alles weer netjes op zijn plaats gaat zetten. Wel dat is voor mij weer een bron van ergernis. Waar blijft de ondersteuning naar het zoeken naar een speciaal werk, een boek waar je de helft van de titel van kent of misschien de naam van de schrijver, maar verder alleen een stukje van de inhoud. Al het menselijke contact en de kennis van een erudiet, gaan verloren. De speciale sfeer van een bibliotheek gaat hier ook weer kapot gemaakt worden. Natuurlijk schreef ik hier ook weer voor naar het stadsbestuur. Ik ben benieuwd naar de reactie. Het zal weer een typisch politiek briefje worden.
Deze morgen op de radio nog gehoord: ik ben een pessimist die altijd goed gezind is. Misschien zit ik ook zo een beetje in mekaar. Ik ben nooit slecht geluimd, maar ik zie vrij snel donkere kantjes aan zeer veel dingen. Dit en ook dat ergeren aan prullen, zal ik moeten afleren. Kan dat nog wel op mijn leeftijd? Amandine zegt me dikwijls, dat het geen zin heeft om me bv te ergeren aan dingen, zoals het verkeer. Ze heeft gelijk. Die persoon in de andere wagen hoort me toch niet en ondertussen wordt zij onrustig door hetgeen ik allemaal roep. De aard van het beestje. Ik beloof dat ik mijn best zal doen.
Ik hou me met te veel kleine en onnozele dingen bezig. Ik kan me ergeren in zaken die eigenlijk niks betekenen. Zo klim ik regelmatig in de pen voor het niet ontvangen van bepaalde weekbladen. Vlammende brieven. Ik schrijf zelfs naar ministers. Naar de stad Leuven stuurde ik ook al een aantal mails. Daar heb ik ook al resultaten mee geboekt. Ik zou daar eigenlijk moeten mee stoppen, want ik jaag me op in dingen waar ik toch niet veel kan aan veranderen. Het is tenslotte de hoogst politiek verkozene die uiteindelijk toch bepaald wat er moet gebeuren en die de te volgen lijnen uitstippeld en bepaald. De rest moet maar volgen. Soms krijg ik eens een antwoord dat degelijk onderbouwd is. Ach ja.
Amandine en ik hadden vandaag een afspraak met mijn allereerste kot bazen. Ik was amper 21 en pas getrouwd en Agnes en ik trokken als jong koppel, naar een bovenverdieping in een huis in Kortenberg. Toffe en zeer warme mensen en enorm gastvrij. Na de ontmoeting van vandaag met Frans en monique, zeker geen andere mening. Integendeel. Heel veel herinneringen boven gehaald natuurlijk. Kan ook niet anders. Onze oudste is daar geboren. (zie foto) Toeval. Mijn broer belt deze mogen om te vragen of hij deze middag kan komen eten. Absoluut geen probleem. Altijd tof als hij eens langs komt. Natuurlijk waren we tijds gebonden, maar dat gaat allemaal, zonder enig probleem. Even iets meer aardappelen schillen en nog een stukje vlees uit de diepvries halen en we zijn met drie aan het eten ipv met twee. Een toffe middag gehad met Vik en nadien ook gezellig met Frans en Monique. Zelfs nog een tof vervolg van de dag met een bezoekje aan Sofie haar winkel. Sofie (Eerste??? lief van mijn oudste zoon) al meer dan vijfentwintig jaar niet meer gezien of gehoord en toch is het zo precies of ze liep gisteren nog binnen en buiten bij ons.
Gisteren in "de laatste show" op TV een interview gezien met Selehattin Koçak. Eigenlijk een Vlaming die hier door Turkse Islamieten (zijn ouders) is groot gebracht. Hier geboren en getogen. Eigenlijk is dit het schoolvoorbeeld. Hij schreef een boek met als titel " wie is er bang van de Islam". Alle commentaren daarrond gelezen en zijn schrijven onmiddellijk besteld. Dit wil ik absoluut lezen. Vooroordelen worden weg genomen. Hij pleit voor wederzijds begrip tussen allochtonen en autochtonen. Hij schuwt zeker geen aanvaring met de de extremen in onze maatschappij. Een schitterende vent. Een zeer realistische geest. Alle bewondering voor wat hij doet en ook zeker over zijn kijk op onze maatschappij.
Dit begrijp ik niet. Auto's mogen niet meer in de stad. Leuven in een schoolvoorbeeld. De geplande werken bewijzen dit nog maar eens. Wat lees ik vandaag? Open vld wil nu ook de bussen uit de stadskern houden. Hoe geraken de mensen dan nog ergens? Ik begrijp hun standpunt dat het aantal af- en aan rijdende bussen polluerend is, maar ofwel laat je het gewone auto verkeer toe, ofwel is het alternatief het openbare vervoer. Ik begrijp het niet.
Toen we enkele dagen geleden van Hasselt terug kwamen had ik onderweg verteld dat ik met mijn autoverzekering op -2 stond en dus al jaren ongeval vrij was. Daarom heb ik een attest ontvangen dat mijn premie nooit zal verhogen. Wil natuurlijk lukken dat bij het binnen komen van Leuven, ik bijna een aanrijding had. Het was een jong heethoofdje, die nadien vlak voor mij stopte, uit zijn auto stapte om me allerlei verwijten naar het hoofd te slingeren en daardoor hinderde hij ook alle aankomende verkeer. Hij bleef maar door gaan. Dingen zoals, neem jij voorrang van links...(terwijl ik van rechts kwam) Moest ik uitgestapt zijn, was hij misschien kompleet uit de bol gegaan. Ik ben dus rustig blijven zitten en heb hem alleen gezegd dat er toch niks aan de hand was, behalve even een beetje verschieten. Toen keek hij heel ostentatief naar mijn nummerplaat en begon hij zogezegd te telefoneren. Uiteindelijk is hij door gereden met zijn GSM in de hand. Toen had ik echt goesting om zelf naar de politie te bellen om dit te melden, maar mijn gezond verstand zegde me dat dit allemaal geen nut zou hebben en ik ben dus maar rustig door gereden.
