Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
18-07-2008
soep
mijn oudste zus moet dringend aansterken en dus was dan de jongste zus een paar duiven komen brengen om een soepje te maken. Gisterenavond heb ik die klaar gemaakt en vandaag zijn we ze gaan brengen. Ramp o ramp. Net toen we van de E314 op het kruispunt in Lummen afsloegen, hoor ik op de radio dat er een vrachtwagen gekanteld was. Geen terugkomen meer aan. Volle twee uur file. Normaal moesten we zo rond 3 uur bij haar zijn en het werd tenslotte 5 uur. Enfin, toch nog een goeie babbel gehad. Zo als ik vroeger al misschien eens schreef, hebben we zo een speciale band. Ze is een aantal jaren ouder dan ik en ze heeft me als kleine knaap altijd een beetje in de watten gelegd. In het ouder worden, vervagen leeftijdsverschillen en je kan op een andere manier gaan praten. Als een gelijke, om het zo maar te zeggen. Duivensoep voor morgen klaar gezet en de andere liters ingevroren, belde ze straks.
Mijn eerste vleestomaten geoogst in de voorbije dagen. Er zijn kanjers bij van een halve kilo. Eergisteren had ik met 4 tomaten een gewicht van 1200 gram. Nog geen enkele van geproefd. Dat zal voor straks zijn.
Ik denk dagdagelijks aan mijn familie. Dan de een en dan de ander waar je mee bezig bent. Soms plezierige dingen en dan weer minder prettige ervaringen. Toch zijn het dingen die je dromen en gedachten beïnvloeden. Verhalen van de kinderen over de dochter die weer iets grappigs vertelde en dan later weer een minder goeie ervaring met de oudste zus. Je bent daar mee begaan. Moeilijk soms, maar ach ja, moeilijk gaat ook. Iedereen zegt dat je daar leert mee leven. Wel ze kunnen zeggen wat ze willen, ik kan het niet. Ik kan die dingen niet van mij afzetten.
Gisteren was de verjaardag van mijn jongste dochter. Weer gezellig met zijn allen. Geluk gehad met het weer, zodat iedereen in het zonnetje kon zitten bij Peter en Agnes. De kinderen konden ravotten. Eten en drinken in overvloed zoals een Limburgse gastvrouw past.
Dit is gewoon weer de moeite!!! Ik bedoel de tekening natuurlijk. Dat mijn broer met zijn werken niet meer doet versta ik niet. Meer mensen dan jij en ik zouden hier moeten kunnen van genieten. Te bescheiden? Hij zegt altijd dat er zo veel mensen rondlopen met datzelfde talent. Kan wel, maar ik twijfel er aan.
De kleindochter van uit Portugal is op bezoek voor enkele weken. En groeien dat dat doet. We zien ze niet zo dikwijls en dus valt dat telkens nog meer op. Ze blijft voor enkele dagen bij oma Agnes en opa Peter. Het eerste wat ze gisteren wou eten was een curryworst en frietjes met mayonaise. Natuurlijk al geskyped met papa en mama.
Zo voel ik een beetje nu, als een old timer. Hij loopt nog, maar een beetje trager. Deze morgen in de tuin gaan werken en gelukkig maar, want het regende de rest van de dag. Ik ben moeten terug komen rond een uur of 11, want het ging niet meer. Dit heb ik normaal nooit, want als ik mijn tuintje ben, voel ik me altijd kiplekker. Enfin, het zal wel weer beteren zeker.
Vandaag dan toch schitterend nieuws gekregen. Uit de biopsie bij mijn zus blijkt dat er geen kankergezwellen te vinden zijn. Wat een opluchting. Je blijft daar mee bezig of je wil of niet. Er bestaan nog goeie engelbewaarders blijkbaar.
het is een ontiegelijk uur, maar ik was te moe om nog doorlopers in te vullen. Op zo een ogenblik ben ik soms kwaad op mezelf dat ik de meest gewone woorden niet kan vinden. Bij vermoeidheid laat mijn geheugen me in de steek. Ik ben nu bezig aan de zeven sterren doorlopers en dan heb je wel wat concentratie nodig. Het gaat niet en dus maar naar de computer. Enfin, morgen beter zeker.
Seniorennet is pas begonnen met fotoalbums. Natuurlijk onmiddellijk meegedaan. Dus onder de link van "mijn favorieten, foto's", kan je regelmatig wat nieuws vinden. Vis maar uit wat je de moeite vindt.
ik weet dat het geen uur meer is om nu nog iets in te tikken, maar ik zit hier nu. Niet kunnen slapen en rls problemen tot en met. We zijn naar Leuven geweest voor de beleuvenissen. Elke vrijdag van de maand komen er bekende groepen optreden. Soms de moeite waard. Hangt af van je interesse natuurlijk. Vandaag waren er onder andere Bart Peeters en Bart Herman. Er was ook een drumgroep en nog veel meer. Geen fototoestel meegenomen en dus geen actueel materieel. Spijtig. Ik had het beter gedaan.
Gisteren was het is de serre 42 graden. Met de deuren open is de temperatuur gezakt naar 36. Het was hoog tijd dat ik nog eens de waterscheuten uit de tomaten pitste en dus heb ik in die temperatuur een tijdje moeten werken. Doornat van het zweet. Eerste tomatenoogst, al is het nog maar weinig. Peertomaten en kerstomaten zijn de eersten en de rest zal vanaf volgende week wel volgen.
Straks nog met mijn zus in de kliniek gebeld. Ik dacht dat het daar vandaag een overrompeling zou geweest zijn, maar blijkbaar was er niet zo veel bezoek. Morgen ga ik zeker terug eens langs. Deze namiddag had ik weer last van mijn RLS en dus zijn we een stapje gaan maken. Aan de abdij waren er de jaarlijkse feesten van de KWB, dus daar dan maar heen.
Een mooie wandeling van bij ons en al stappende zie je alles toch zo anders in een omgeving waar je dagelijks met de wagen langs komt.
Oudste zus weeral in de kliniek. Je blijft daar dus mee bezig. De zoveelste opname in een ziekenhuis. Nu wil het lukken, ondanks dat we een grote familie hebben, dat bijna niemand de vorige dagen vrij was om ze te bezoeken. Je maakt weken of maanden op voorhand plannen, zonder te weten dat ze een operatie moet ondergaan. Ik weet dat ze graag een babbel heeft. De vorige dagen zijn wij langs geweest en nu in het weekend zal er wel volk genoeg komen denk ik.Toch blijft ze altijd optimist en is ze altijd goedlachs.
ondertussen is mijn oudste zus al weer eens opgenomen in de kliniek. Ik kan de tel van het aantal operaties niet meer bijhouden en ik denk zij zelf ook niet, maar het is de negentiende in twintig jaar? Toch blijft ze altijd maar optimist. Ach ja zegt ze dan, dit moest nu weeral, dus waarom beginnen kankeren of vloeken. Het moet gebeuren, dus....Bewonderenswaardig, hoe ze dit allemaal op die manier blijft verdragen. Chapeau.
Weer een aantal dagen overgeslagen om een bericht bij te voegen. Foei. Te druk geweest de laatste dagen. Ik weet dat het geen groot excuus is, want een berichtje bijschrijven is een kleine moeite. Soms is zelfs dat me te veel. Ik ben net terug uit mijn tuintje, compleet uitgeput. Ik kan nochtans goed tegen de warmte, maar vandaag was er precies geen lucht. Je zal me niet horen klagen, want we hebben lang genoeg gewacht op de zon en een beetje een convenabele temperatuur. De planten hebben het nodig, maar wij ook. Voor mij mag dit nog een tijdje aanhouden. En dan begint iedereen weer te klagen dat het te warm en te droog is natuurlijk. Als je het nieuws een beetje volgt moet je eigenlijk vast stellen dat het in ons Vlaanderland nog niet zo slecht is op metereologisch gebied. Nog een fototje van zaterdag.
jaarlijks zijn er in Leuven festiviteiten rond de langste dag. We gaan altijd eens kijken naar de randanimatie. Altijd de moeite waard om eens te zien.
Vandaag heb ik een interview gehad met een medewerkster van wwaow, de mensen die mijn boek uitgegeven hebben. Ze vroegen zich onder andere af wat ik nu zo al deed om dit werkje te verkopen. Je kan hier in Vlaanderen niet veel aanvangen of je moet een BV zijn, of je kop moet regelmatig op TV te zien zijn. Als je een iets schrijft over hoe je zo spectaculair vermagerde of hoe je zo veel kilo's kon afvallen, kom je geheid op de radio of TV. Als je een kookboek schrijft en je hebt een bekende kop, kom je ook sowieso aan de beurt in een of ander praatprogramma. Spijtig genoeg komen mensen zo als jij en ik absoluut niet aan de beurt en maken we absoluut geen kans.
Verdomme toch. Ik zie graag vogels en ik hoor ze ook graag. Als ik in mijn tuintje bezig ben als ik alleen ben, kan ik daar enorm van genieten. Achter mij zitten dan eenden en ganzen en in de toppen van de bomen kan je dan eksters, kraaien en bosduiven zien. Spijtig genoeg verdrijven die alle kleine vogeltjes. Waarom schreef ik nu in het begin, verdomme toch? Ik dacht dat mijn kolen groot genoeg waren om zonder een net erover voort te kunnen. Vergeet het, die smeerlappen hebben al mijn jonge gewas kapot gepikt. Enfin, dus maar nieuw zaaien en uitplanten en de netten er lang genoeg over laten zeker. Een ekster heet niet voor niets een pica pica.
Mijn eerste vleestomaten geoogst in de voorbije dagen. Er zijn kanjers bij van een halve kilo. Eergisteren had ik met 4 tomaten een gewicht van 1200 gram. Nog geen enkele van geproefd. Dat zal voor straks zijn.
