Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
29-04-2010
politiek
Ik word de politiek zo kotsbeu en ik ben niet alleen denk ik. Het zijn net kleine kinderen. Als jij dit doet, dan zeg ik dat, hé, hé. Neuze, neuze. Ze denken allemaal slimme mensen te zijn, maar het tegendeel is weeral eens bewezen. Domme mensen zonder ruggengraat. Allemaal volgers van wat hun voorzitter eist wat ze moeten zeggen. Iedereen strak in het gelid. Iemand met eigen ideeën wordt gewoon gefnuikt. Ikzelf heb vroeger (zeer veel jaren geleden) ook in een partij bestuur gezeten en eigenlijk was het toen al niet veel beter. We woonden toen in een deelgemeente van Leuven, en wij hadden echt niet veel in de pap te brokken bij de samenstelling van de lijst. Zelfs al had je bekwame mensen, ze stemden je met een meerderheid gewoon weg. Een tijd geleden had ik nog een bepaalde sympathie voor bepaalde politiekers, maar die is ondertussen helemaal opgebruikt. Ik ben Vlaming in hart en nieren en er is niemand van de Vlaamse verkozen parlementariërs die mij kan overtuigen. Weeral zijn het onze waalse broeders die het land regeren. Ik heb absoluut niks tegen een Frans sprekende in België, in tegendeel. Onze Vlamingen hebben gewoon geen stevige ruggengraat en zijn echt slappelingen. Triestige mensen zonder eigen mening.
Vandaag met broer en zussen en de aangetrouwden gaan eten in Hasselt, na een aperitiefje bij ons Leen. Het was weer eens gezellig bij praten. Al heb ik niet genoeg tijd gehad om met iedereen een babbel te doen. Ze hadden ons aan een lange tafel gezet en dan heb je niet de mogelijkheid om met alle familieleden een serieus contact te hebben. Spijtig, maar helaas. Toch was het weer een tof weerzien. Nog meer doen.
Nog maar eens HBV. Allé, we mogen (moeten) nog eens gaan kiezen binnenkort. Iedereen in ons landje is het gewoon kotsbeu. Moesten ze de kiesplicht afschaffen, zou er misschien nog 30% gaan stemmen. Wat een apenland hier. Toch blijven we altijd maar stemmen voor een paar onnozelaars die het zogezegd altijd goed menen. Persoonlijk vertrouw ik momenteel niemand meer. Mijn vertrouwen in de politiek is compleet kapot. Ik dacht nog een paar Vlaamse overtuigden te vinden, maar ze kunnen tegen die walen niet op. Het Waalse haantje haalt het weer.
Afspraken maken in onze familie is een echte ramp. Om ooit eens ergens een datum te prikken om met broers en zussen samen te komen is bijna onmogelijk. Iedereen van ons heeft kinderen en kleinkinderen en daar zijn al allerlei dingen mee gepland en het is echt moeilijk om nog eens een momentje te vinden voor onszelf. Toch hebben we volgende woensdag in volledig conclaaf afgesproken bij ons Leen in Hasselt. Zeer lang geleden. Altijd een plezante gebeurtenis. Je weet, herinneringen op halen en nog eens lachen met onze stommiteiten van vroeger.
Eigenaardig, maar ik was vandaag zo enorm moe, dat ik echt geen zin had om naar mijn tuin te gaan. Niet normaal. Nochtans zou ik dringend moeten voort doen en in mijn serre zou ik ook moeten gaan gieten. 's Zondags ga ik, uit principe, niet naar mijn hofke, maar ik zal dus morgen wel verplicht zijn. Niet zo erg als een been gebroken, zou bomma gezegd hebben.
Pianoconcerto nr 2 van Rachmaninov straks beluisterd. Schitterend. Iedereen zijn meug natuurlijk. Bij zeer veel klassieke stukken kom ik echt tot rust. Ik ga niet zeggen dat ik echt alles mooi vind, maar van deze muziek kan ik enorm genieten. Geen tijd en gelegenheid genoeg om dit te doen, maar ja kleine momenten tellen ook.
Ik loop er vandaag weer bij als een slaapwandelaar. Maximum 2 uur geslapen. Alhoewel. Nooit kan je dat met zekerheid zeggen. De ogenblikken dat je in bed ligt en denkt niet te slapen zijn er misschien toch korte momenten dat je dat wel doet. Dat heb ik tenminste al persoonlijk ondervonden door eens even op de klok te kijken tussendoor. Je stelt dan vast dat de verstreken tijd nooit die kan zijn die je denkt. Om een redelijke nachtrust te hebben zou je minstens 5 uur na mekaar moeten kunnen slapen en dat heb ik in zeer veel jaren al niet meer gehad. Het vreet aan je lichaam. Och, mijn moeder is op die manier 93 geworden, dus hopen maar.
Och, met wat zijn we bezig? Ik begrijp onze Vlaamse politiekers perfect. Waar ik moeite mee heb is de vasthoudendheid en de eensgezindheid in de Waalse rangen, terwijl ze eigenlijk nooit overeen komen op politiek gebied. Nu trekken ze aan één zeel terwijl ze anders altijd bekvechten. Enfin, het zal wel weer op de lange baan geschoven worden zeker. Niet dat ik me daar enorm veel zorgen over maak, maar we worden er in het nieuws al jaren mee geconfronteerd.
Hoera, Liese is ingeschreven in het Don Bosco college in Haacht. Er was mogelijkheid om via een call center daarvoor het nodige te doen, van 6 tot 10 . Om de kansen te verhogen, belden we hiervoor met een tiental mensen en Kaat had het geluk om binnen te geraken. Je kan het bijna niet geloven, maar het was amper enkele minuten na 18 uur en ze was al nummer 186. Dit is toch allemaal niet normaal. Ons kleine landje toch. Besluit, kleine kinderen (kleinkinderen) worden groot.
In de late namiddag zijn we zeer zeker bezig met het inbellen op een call center om een van de kleinkinderen ingeschreven te krijgen in een college (ons Liese) . Blijkbaar een groot probleem om in Vlaanderen een degelijke school te vinden. Wij hebben destijds geluk gehad bij onze oudste. Toen stelde dat probleem zich nog niet en kon hij zeer vlot ingeschreven worden. Het voordeel was dat alle volgende broers en zussen sowieso voorrang kregen en dat we nooit die tenten toestanden hebben moeten mee maken. Ondertussen is er een andere manier gevonden en moet je bellen naar een centrale in de hoop dat je daar binnen geraakt. Ik herinner me destijds toen we de laatsten van de kinderen gingen inschrijven, we steevast de opmerking kregen: toch niet één van de De Raeymaekers? Blijkbaar heeft de eerste een stempel gezet en een bepaald imago geplaatst.
Wie was de 30.000 ste bezoeker? Misschien zelfs niet op gelet door hem of haar. Ik wou nochtans een speciale prijs geven aan die man of vrouw. Waarschijnlijk niet naar gekeken. Nu niet met een aantal tegelijk af komen, want dan weet ik het ook niet meer. Ik wou hem of haar in de kijker plaatsen.
Net eens bekeken. Er zijn bijna 30.000 bezoekers geweest tot nu toe op mijn blog. Het is enorm veel. Ik had dit nooit verwacht. Zelf dacht ik dat dit alleen maar mijn kinderen zouden geweest zijn die af en toe eens mijn blog zouden komen bezoeken en dus rekende ik niet op zo een grote interesse. Toch! Enfin, bedankt voor het (misschien) dagdagelijks lezen van mijn opwellingen en roddels, mijn doen en laten en af en toe eens een emotie.
Gisteren met dat optreden van de groep OAOB heb ik natuurlijk ook foto's genomen van de luisteraars. Als ik op zo een evenement ben, kijk ik ook graag in het publiek en maak daar dan een kiekje van. Ik heb er een heel pak, maar ik ga er maar eentje publiceren.
Deze namiddag waren er in Leuven verschillende (kleine) muziek groepen die overal over de stad kwamen optreden. Bij een samenkomst met "oud" collega's een tijd geleden, had Jos me gezegd dat hij met OAOB daar ook moest zijn. We vinden ze goed en dus zijn we ze ook gaan beluisteren en mentaal gaan steunen. Nadien zijn we nog naar Trui geweest om eens gaan te kijken naar de prinsessen kamer die ze gemaakt heeft voor Evora. Mooi. Roze, zoals ze dat wilde.
Ik ben absoluut niet politiek rechts. Je wordt op internet overstelpt met berichten die je anders zouden moeten doen denken. Je weet, van die extreme gevallen die het eigenlijk voor de vreemdeling in België allemaal verprutsen. Een paar dagen geleden nog een filmpje op internet met een "domme kloot" die alle positieve gedachten dan weer naar beneden haalt. Een Vlaming die naar een katholieke school is geweest en die zich bekeerde tot de islam nadien. Dit zijn de rotte appels soms. Die worden dan extreem en maken het kapot voor hun gemeenschap. We zouden in perfecte harmonie kunnen samen leven als er geen extremisme was, maar dan van beide kanten. Soms zijn er kleine details die je anders doen denken, maar blijf nadenken en er zelf aan werken. Ik heb een vermoeden dat bepaalde politieke partijen dergelijke berichten met opzet de wereld rond sturen om de rechtse gedachte aan te wakkeren.
Ik ben doodmoe en toch heb ik niet veel gedaan. Ik ben een stuk grond gaan klaarleggen in mijn serre om mijn tomaten te planten, maar... Er heeft zich akkerwinde ontwikkeld en bij elke steek die ik doe, haal ik een pak wortels van dit onkruid boven. Ontmoedigend. Bij elk klein stukje grond dat ik om graaf, komen er van die nare dingen boven, die je uit de grond moet halen, of alles wordt compleet overwoekerd. Elke centimeter die ik in de grond laat steken zal zich terug ontwikkelen tot een volwaardige en hardnekkige plant. Wens me maar veel goeie moed. Nochtans moet ik toegeven dat het een mooi plantje is, maar ik zie het liever ergens anders. Eigenaardig ook dat de akkerwinde zich in tegenwijzerszin rond zijn slachtoffers kronkelt om ze te wurgen. Ik ga het gevecht in ieder geval aan.
Ben ik een maniak in allerlei dingen? Telkens mijn grenzen verleggen en methodes zoeken om alles sneller en efficiënter te doen. Ja, het is echt maniakaal. Het gaat tot in het absurde. Deze morgen de strijk gedaan en een hemd gestreken in 2,16 minuten. Hoeft dit? Natuurlijk niet. Met wat ben ik bezig? In mijn dagdagelijkse leven ben ik ook altijd doende, met de oogkleppen aan, om iets doelmatiger te laten verlopen. Stom gewoon. Ik heb toch al de tijd. Het gaat tot in het stomme en onnozele. Ik kom in mijn tuin en neem me voor om een bepaald stuk om te graven, maar telkens verleg ik de grenzen en telkens spit ik een stuk om dat veel groter is dan ik origineel in gedachten had. Ik zal dus echt moeten werken aan mijn ingesteldheid tegenover die afwijkende gedachten.
Mijn broer stuurt me een berichtje over een aantal boeken die hij op de kop heeft kunnen tikken en die hij nu ondertussen gelezen heeft. Hetgeen hij schrijft is echt wat ik voel. In dat opzicht ben ik misschien wat ouderwets, maar ik hou zo enorm van de manier waarop Timmermans de natuur kan beschrijven en ook met "zijn" woorden de omstandigheden kan schetsen waarin de personages zich zullen bewegen. Het zijn tekeningen en schilderijen in woorden. Ik zie de kleuren, ik ruik de bloemen en ik kan me echt elke beschreven situatie levendig voorstellen. De manier waarop hij het groen van de natuur, de geur van de bloemen, het blauw en grijs van de lucht en bv de vorm van de wolken kan beschrijven, is gewoon uniek. Enfin, ik heb me weer eens laten gaan.
Vorige week gaan winkelen en met mijn boodschappen naar de parking. Vergeten mijn parking ticket te laten valideren, dus terug naar de kassa. Vandaag waren mijn waren al mooi uitgestald op de band en aan de kassa stelde ik vast dat ik mijn portefeuille in de auto vergeten was. Plezant voor iedereen die achter mij stond natuurlijk. Na de boodschappen moest ik nog naar de apotheker. Weer pech. Ik zweer het u en ik lieg er geen een, de man was iemand aan het verder helpen die zes voorschriften bij had. Tot overmaat van ramp was het een vervanger die achter een aantal producten moest gaan zoeken. In alle apotheken steken 80% van de pillen en drankjes op dezelfde plaats en in dezelfde schuif, maar voor de overige 20% is het zoekwerk. Ik moest minstens 20 minuten wachten vooraleer de brave man mij kon bedienen. Ook hier weer zoekwerk. Hij kan er natuurlijk niet aan doen en ik heb tijd. Deze keer heb ik me absoluut niet opgejaagd en ben kalm een babbel blijven doen. Bij de terugkeer naar huis was er een vrachtwagen zijn lading aan het lossen en was er dus een enorme file. Die mensen moeten ook hun werk doen! Weer ben ik kalm gebleven. Zou ik dan toch mijn leven aan het beteren zijn?
Eergisteren zo een goed zonnetje met een warmte tot op je ribben en vandaag echt kil. Twee dagen geleden 37° in mijn serre en vandaag nog 15. Foei, wat een verschil. Je moet in België een serieuze gezondheid hebben om dit op een deftige manier te overleven. Toch lees ik dat er meer allergieën zijn omwille van het feit dat we onszelf te veel verwennen en te "proper" leven. We kunnen niet meer tegen de beestjes.
Wie was de 30.000 ste bezoeker? Misschien zelfs niet op gelet door hem of haar. Ik wou nochtans een speciale prijs geven aan die man of vrouw. Waarschijnlijk niet naar gekeken. Nu niet met een aantal tegelijk af komen, want dan weet ik het ook niet meer. Ik wou hem of haar in de kijker plaatsen.
