Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
07-05-2010
twee zonen
Vandaag afgesproken met mijn twee zonen. Eigenaardig dat de gezinssamenstelling bij mij, dezelfde is dan bij ons thuis destijds. Twee zonen en drie dochters, al is de volgorde niet identiek. Bij mij is het de oudste en de jongste die van het mannelijk geslacht zijn. Het leeftijdsverschil bij ons is redelijk groot, maar als je hun leeftijd al bereikt hebt, maakt dat absoluut geen verschil meer uit. Het zijn beiden zeer volwassen kerels die op een gelijke basis kunnen spreken. Ze hebben op hun eigen manier een bepaalde kennis opgedaan en zijn in hun eigen leefwereld uniek. Dat heb ik destijds ook ondervonden. Vroeger was ik het klein manneke thuis en later kon ik op een volwassen manier mee praten met de anderen. Wat maakt een aantal jaren uit als je al boven de dertig en de veertig bent, zoals mijn zoons. Hierbij een foto van mij, toen ik er nog moest aan beginnen. Toch voelde ik me al volwassen.
Niet veel zin vandaag om ook maar iets te doen. Zelfs geen berichtje op mijn blog achterlaten. Mezelf wat moed ingesproken en dan toch maar naar de kapper geweest, gaan winkelen, gelezen, wat administratie bij gewerkt, een aantal telefoons gedaan en dan tv gekeken. Dan toch nog de tijd genomen om een blogje te plegen. Dit zal het echter zijn voor vandaag. Morgen beter. Ik zal het wel eens uitleggen.
mijn tuinbuur heeft een regenton onder de afloop van zijn serre staan. Je weet wel zo een groot plastieken vat van, ik denk, honderd liter. Zijn ze die toch niet komen pikken zeker. Ja ,onze tuintjes liggen vrij afgelegen en 's nachts is daar dus geen enkele controle. Ze hebben ook geprobeerd om prei uit te trekken. Wij planten die echter zeer diep en dan hogen we die nog op om meer wit te hebben aan onze planten. Je moet die dus uit doen met een schup, anders lukt dat niet. Wie doet nu zo iets stom?
Mijn soulmate Tom is op bezoek geweest. Altijd een zeer speciale ervaring. Spijtig zie ik hem gewoon te weinig. Je weet en je voelt gewoon dat je samen in dezelfde richting denkt. Ik herinner me, toen we destijds, samen met een hele bende een pint gingen drinken of een gesprek hadden, of in een vergadering waren, toen moest ik zeer snel zijn om hem voor te zijn om dan uiteindelijk toch hetzelfde antwoord te geven of dezelfde tussenkomst te proclameren. Ik hou van het eerlijke gesprek, zonder franjes. Het gewoon jezelf kunnen zijn en zeggen wat op je tong ligt. Hij is echt een man naar mijn hart .
Kinderen worden groot en hebben ook al een respectabele leeftijd ondertussen. Joost (hierbij een foto kort na zijn geboorte) is op bezoek voor 14 dagen. Hij komt onder andere om een foto reportage te maken van het allerlaatste ballet optreden van co Dans onder leiding van Goedele. Het zal echt weer de moeite zijn. Niemand maakt die opnames zo mooi. Het totaal pakket van dat optreden is altijd schitterend. De choreografie van Goedele. De belichting, het decor, de affiches en zo veel meer nog, van Tom en dan nadien de opnames op dvd en de foto's, maken het altijd tot een prachtig geheel. Zeer gewaardeerd door iedereen. Zeker door de mensen die de danswereld kennen. Normaal komen naar een voorstelling van de balletschool, altijd de ouders, grootouders, tantes en nonkels enz. In dit geval MOET je gewoon komen kijken voor de uitstraling en voor de indruk die het geheel op jou zal maken.
ondertussen al gisteren, naar de turnshow van de kleindochter Sare geweest. Je kent dat soort evenementen. De trainers en het bestuur hebben daar maanden aan gewerkt en presenteren zeer fier wat ze met heel die bende kunnen realiseren. Ouders en grootouders willen hun kind of kleinkind wel eens aan het werk zien en hij of zij is toch het beste van gans de ploeg. Sare was weer zeer goed, al hebben we ze maar drie minuten aan het werk gezien;
Toevallig gezapt en terecht gekomen op een uitzending met Willeke Alberti. Ik had haar altijd als een goeie actrice gezien, maar minder als een zangeres die teksten bracht die de moeite waren om eens te beluisteren. Mensen toch. Ze heeft een aantal lyriks gebracht van Toon Hermans, maar ook eigen teksten. Er waren er een aantal tussen waar je echt kan mee bleiren. Prachtig gewoon. Echt diepgaand en ontroerend. Zo kende ik ze niet. Een streepje meer.
Al enkele dagen voel ik me net 80 jaar oud. Ik weet niet wat me overkomt. Ik zak door mijn benen waar ik ga en sta. Ik ben zelfs niet meer in mijn tuin geweest. Gewoon doodmoe. Waarschijnlijk heeft het te maken met een jarenlang slaapgebrek, de fysieke arbeid die ik al die tijd gedaan heb, de stress en de zorgen. Opgebruikt voel ik mij. Och ja, als ik de aard van moederskant heb, dan zou ik 95 worden, dus dan toch nog een 15tal jaren te goed. Dan zal ik toch misschien mijn 80 nog halen.
Ik word de politiek zo kotsbeu en ik ben niet alleen denk ik. Het zijn net kleine kinderen. Als jij dit doet, dan zeg ik dat, hé, hé. Neuze, neuze. Ze denken allemaal slimme mensen te zijn, maar het tegendeel is weeral eens bewezen. Domme mensen zonder ruggengraat. Allemaal volgers van wat hun voorzitter eist wat ze moeten zeggen. Iedereen strak in het gelid. Iemand met eigen ideeën wordt gewoon gefnuikt. Ikzelf heb vroeger (zeer veel jaren geleden) ook in een partij bestuur gezeten en eigenlijk was het toen al niet veel beter. We woonden toen in een deelgemeente van Leuven, en wij hadden echt niet veel in de pap te brokken bij de samenstelling van de lijst. Zelfs al had je bekwame mensen, ze stemden je met een meerderheid gewoon weg. Een tijd geleden had ik nog een bepaalde sympathie voor bepaalde politiekers, maar die is ondertussen helemaal opgebruikt. Ik ben Vlaming in hart en nieren en er is niemand van de Vlaamse verkozen parlementariërs die mij kan overtuigen. Weeral zijn het onze waalse broeders die het land regeren. Ik heb absoluut niks tegen een Frans sprekende in België, in tegendeel. Onze Vlamingen hebben gewoon geen stevige ruggengraat en zijn echt slappelingen. Triestige mensen zonder eigen mening.
Vandaag met broer en zussen en de aangetrouwden gaan eten in Hasselt, na een aperitiefje bij ons Leen. Het was weer eens gezellig bij praten. Al heb ik niet genoeg tijd gehad om met iedereen een babbel te doen. Ze hadden ons aan een lange tafel gezet en dan heb je niet de mogelijkheid om met alle familieleden een serieus contact te hebben. Spijtig, maar helaas. Toch was het weer een tof weerzien. Nog meer doen.
Nog maar eens HBV. Allé, we mogen (moeten) nog eens gaan kiezen binnenkort. Iedereen in ons landje is het gewoon kotsbeu. Moesten ze de kiesplicht afschaffen, zou er misschien nog 30% gaan stemmen. Wat een apenland hier. Toch blijven we altijd maar stemmen voor een paar onnozelaars die het zogezegd altijd goed menen. Persoonlijk vertrouw ik momenteel niemand meer. Mijn vertrouwen in de politiek is compleet kapot. Ik dacht nog een paar Vlaamse overtuigden te vinden, maar ze kunnen tegen die walen niet op. Het Waalse haantje haalt het weer.
Afspraken maken in onze familie is een echte ramp. Om ooit eens ergens een datum te prikken om met broers en zussen samen te komen is bijna onmogelijk. Iedereen van ons heeft kinderen en kleinkinderen en daar zijn al allerlei dingen mee gepland en het is echt moeilijk om nog eens een momentje te vinden voor onszelf. Toch hebben we volgende woensdag in volledig conclaaf afgesproken bij ons Leen in Hasselt. Zeer lang geleden. Altijd een plezante gebeurtenis. Je weet, herinneringen op halen en nog eens lachen met onze stommiteiten van vroeger.
Eigenaardig, maar ik was vandaag zo enorm moe, dat ik echt geen zin had om naar mijn tuin te gaan. Niet normaal. Nochtans zou ik dringend moeten voort doen en in mijn serre zou ik ook moeten gaan gieten. 's Zondags ga ik, uit principe, niet naar mijn hofke, maar ik zal dus morgen wel verplicht zijn. Niet zo erg als een been gebroken, zou bomma gezegd hebben.
Pianoconcerto nr 2 van Rachmaninov straks beluisterd. Schitterend. Iedereen zijn meug natuurlijk. Bij zeer veel klassieke stukken kom ik echt tot rust. Ik ga niet zeggen dat ik echt alles mooi vind, maar van deze muziek kan ik enorm genieten. Geen tijd en gelegenheid genoeg om dit te doen, maar ja kleine momenten tellen ook.
Ik loop er vandaag weer bij als een slaapwandelaar. Maximum 2 uur geslapen. Alhoewel. Nooit kan je dat met zekerheid zeggen. De ogenblikken dat je in bed ligt en denkt niet te slapen zijn er misschien toch korte momenten dat je dat wel doet. Dat heb ik tenminste al persoonlijk ondervonden door eens even op de klok te kijken tussendoor. Je stelt dan vast dat de verstreken tijd nooit die kan zijn die je denkt. Om een redelijke nachtrust te hebben zou je minstens 5 uur na mekaar moeten kunnen slapen en dat heb ik in zeer veel jaren al niet meer gehad. Het vreet aan je lichaam. Och, mijn moeder is op die manier 93 geworden, dus hopen maar.
Och, met wat zijn we bezig? Ik begrijp onze Vlaamse politiekers perfect. Waar ik moeite mee heb is de vasthoudendheid en de eensgezindheid in de Waalse rangen, terwijl ze eigenlijk nooit overeen komen op politiek gebied. Nu trekken ze aan één zeel terwijl ze anders altijd bekvechten. Enfin, het zal wel weer op de lange baan geschoven worden zeker. Niet dat ik me daar enorm veel zorgen over maak, maar we worden er in het nieuws al jaren mee geconfronteerd.
Hoera, Liese is ingeschreven in het Don Bosco college in Haacht. Er was mogelijkheid om via een call center daarvoor het nodige te doen, van 6 tot 10 . Om de kansen te verhogen, belden we hiervoor met een tiental mensen en Kaat had het geluk om binnen te geraken. Je kan het bijna niet geloven, maar het was amper enkele minuten na 18 uur en ze was al nummer 186. Dit is toch allemaal niet normaal. Ons kleine landje toch. Besluit, kleine kinderen (kleinkinderen) worden groot.
In de late namiddag zijn we zeer zeker bezig met het inbellen op een call center om een van de kleinkinderen ingeschreven te krijgen in een college (ons Liese) . Blijkbaar een groot probleem om in Vlaanderen een degelijke school te vinden. Wij hebben destijds geluk gehad bij onze oudste. Toen stelde dat probleem zich nog niet en kon hij zeer vlot ingeschreven worden. Het voordeel was dat alle volgende broers en zussen sowieso voorrang kregen en dat we nooit die tenten toestanden hebben moeten mee maken. Ondertussen is er een andere manier gevonden en moet je bellen naar een centrale in de hoop dat je daar binnen geraakt. Ik herinner me destijds toen we de laatsten van de kinderen gingen inschrijven, we steevast de opmerking kregen: toch niet één van de De Raeymaekers? Blijkbaar heeft de eerste een stempel gezet en een bepaald imago geplaatst.
Wie was de 30.000 ste bezoeker? Misschien zelfs niet op gelet door hem of haar. Ik wou nochtans een speciale prijs geven aan die man of vrouw. Waarschijnlijk niet naar gekeken. Nu niet met een aantal tegelijk af komen, want dan weet ik het ook niet meer. Ik wou hem of haar in de kijker plaatsen.
Net eens bekeken. Er zijn bijna 30.000 bezoekers geweest tot nu toe op mijn blog. Het is enorm veel. Ik had dit nooit verwacht. Zelf dacht ik dat dit alleen maar mijn kinderen zouden geweest zijn die af en toe eens mijn blog zouden komen bezoeken en dus rekende ik niet op zo een grote interesse. Toch! Enfin, bedankt voor het (misschien) dagdagelijks lezen van mijn opwellingen en roddels, mijn doen en laten en af en toe eens een emotie.
ondertussen al gisteren, naar de turnshow van de kleindochter Sare geweest. Je kent dat soort evenementen. De trainers en het bestuur hebben daar maanden aan gewerkt en presenteren zeer fier wat ze met heel die bende kunnen realiseren. Ouders en grootouders willen hun kind of kleinkind wel eens aan het werk zien en hij of zij is toch het beste van gans de ploeg. Sare was weer zeer goed, al hebben we ze maar drie minuten aan het werk gezien;
Wie was de 30.000 ste bezoeker? Misschien zelfs niet op gelet door hem of haar. Ik wou nochtans een speciale prijs geven aan die man of vrouw. Waarschijnlijk niet naar gekeken. Nu niet met een aantal tegelijk af komen, want dan weet ik het ook niet meer. Ik wou hem of haar in de kijker plaatsen.
