Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
20-06-2010
de langste dag
Gisteren was het "de langste dag" in Leuven. We gaan daar altijd naartoe, maar enkel voor de rand animatie. Er zijn altijd knappe acts bij. Gisteren met dat pokkenweer, was de mogelijkheid om mooie foto's te maken niet zo optimaal. Straks zal ik het resultaat wel zien. (natuurlijk is er ook nog de mogelijkheid om iets aan te passen) Toch was er behoorlijk wat volk op loop. Een aantal mensen die zich blijkbaar niks aangetrokken hadden van het wisselvallige weer. Ik herinner me nog de eerste keer dat we ergens gelezen hadden over die festiviteiten en we wilden dat ook wel eens mee maken. Wij dachten, "de langste dag", dat is een evenement tot 's nachts, maar we kwamen bedrogen uit. We vertrokken rond een uur of zeven 's avonds, maar er was niks meer te beleven. Blijkbaar stopt die LANGSTE dag al rond een uur of zes.
Ik hoor nu net dat er een aantal bekende Vlamingen een rijexamen gaan afleggen, gewoon om te zien of ze nog altijd mee zijn. Ik heb destijds nog het geluk gehad dat ik geen test hoefde af te leggen. Toen kon je het rijbewijs zo gaan afhalen. Ik gaf aan mijn drie dochters de lessen, maar ik denk, als ik nu zelf een test zou moeten doen, dat dit niet zo goed zou aflopen. Je denkt de theorie wel te kennen door de ervaring, maar het zal zeker tegen vallen. Ik ben er ook zeker van dat mijn dochters beter kunnen parkeren dan ik. Achteruit rijen kan ik helemaal niet en ik heb er echt een hekel aan. Ik herinner me nog een voorval. Een vriend van een van de dochters ging eens tussen de paaltjes de test van achteruit rijden doen en hij stak als een macho zijn arm uit het raam, maar hij stootte daarmee tegen enkele van die dingen en het was dus een flop. Ik rij zelden of nooit gerust mee met iemand. Ik blijf mee volgen en wil alles zien. Ik blijf ook met mijn voet mee remmen maar bij geen enkele van mijn dochters heb ik een probleem. Ik zou zelfs durven slapen in hun auto.
Vandaag naar zus lief geweest in Hasselt. Altijd welkom. Zeer eigenaardig dat we toch altijd het verleden en zeker onze jeugd boven halen in onze gesprekken. Blijkbaar heeft onze opvoeding of de mensen die daar voor gezorgd hebben, een grote indruk op ons nagelaten. Telkens gaat de conversatie over dezelfde personen. Als we zo eens een reünie hebben met broers en zussen, zijn het ook dezelfde personages die altijd in de gesprekken voorkomen. Ik kan natuurlijk niet spreken in naam van de anderen, maar ik heb een schitterende jeugd gehad.
Ik kan er echt niet meer tegen. Een paar dagen wat later gaan slapen en goed gegeten en gedronken en ik ben er een week niet goed van. Gisteren was ik zo moe, dat ik zelfs naar mijn tuin niet ben geweest. Vandaag moet ik zeker gaan, moe of niet. In mijn serre moet alles gegoten worden. Och, eens ik daar ben, gat alles wel weer en weet ik van geen ophouden. Zou zo een power wave helpen?
Niet slecht gevonden. Nieuwe serie op tv. Ondertussen heb ik mijn burgerplicht gedaan en ben ik mijn "stem" gaan uitbrengen. Eigenlijk zou ik liever die "stem" gebruiken om mijn mening te geven, maar hier in ons Belgenland heb je geen speakers corner zoals in Engeland. Daarenboven heeft het weinig zin, want zelfs als eventueel bekwaam toekomstig politicus, krijg je hier geen kans. De zonen of dochters "van", krijgen onmiddellijk een zeer attractief postje aangeboden en de rest zal wel ergens op een lijst fungeren als een soort blad vulsel. De mensen zeggen altijd zeer traditioneel "op de goei stemmen he", maar staan die wel ergens op een lijst? Enfin, ik heb gestemd op iemand die me geloofwaardig overkomt en denk daar mee mijn plicht in eer en geweten te hebben voldaan.
overmorgen is het zo ver en mogen (moeten) we weer eens gaan kiezen. De uitleg van een aantal politiekers om de verkiezingen verplicht te houden is al te naïef. Waarom is België een van de weinige landen waar de plicht bestaat om te gaan stemmen? Waarom houdt men hier zo halsstarrig aan vast in ons kleine landje? Protectie? Eigen belang en schrik om een pak stemmers te verliezen? Ik vind dat er dit jaar enorm veel belang aan wordt gehecht. Je hoort of ziet op radio en tv bijna binnen het uur iets over de verkiezingen. Waarschijnlijk wordt het voor een aantal politici warm onder hun voeten. Ik deed net de enquête van De Standaard ivm mijn kiesgedrag en het komt bijna volledig overeen met de partij van mijn keuze. Niet dat dit er iets zo aan veranderen.
mijn dochter maakte me gisteren attent op de affiche van VB. Er staat 1st en iedereen zal dat wel lezen als eerst, maar eigenlijk staat er eeNst. Foutje?
Net met tante voor een onderzoek naar de kliniek geweest. Ze heeft geen fut meer en ze eet nog amper. Ze heeft nergens goesting in. Blijkt uit het onderzoek dat ze steentjes in de gal heeft. Kan dit nu dit alles veroorzaken? Natuurlijk is dit ook een vicieuze cirkel. Als je je niet goed voelt, begin je te piekeren en te tobben en dan voel je je nog minder goed. Ze heeft nood aan een goeie babbel af en toe. Ze is niet meer zo jong, maar volgens mij nog compleet ok. Natuurlijk als het in dat bolleke niet goed gaat....
Vandaag ging het absoluut niet. Moe, tot en met. Toch op karakter naar mijn tuin geweest en toch enkele uren gewerkt. Bonen en sla gezet, alles in de serre gegoten en een deel van mijn witloof proper gemaakt. Natuurlijk ook een babbeltje met een van de buren. Het ging over de prijs van de groenten en het fruit. We waren vorige zondag op de maekt en als ik dan zie wat je moet betalen voor bv een kistje aardbeien, dan kan ik dat amper geloven. Het is het volle seizoen. Ik blijf er bij dat ik met mijn tuintje een goeie investering heb gedaan. Daarenboven is alles wat ik oogst, puur natuur. Ik spuit niks en als het kapot gaat, is dat ook maar zo.
Ik zet altijd enorm veel aardbeien in mijn tuin. Och, niet dat wij daar zo enorm veel van gebruiken, want er is dagelijks te plukken en na een week ben je dat al moe gegeten, maar ik deel graag uit. Dit jaar zit het een beetje tegen. Alle tuinburen hebben een ziekte aan hun planten, behalve Jacques en ik. (tot nu toe) Ik vrees dus dat dit ook bij ons zal komen een van de volgende dagen. Gedaan dan met de pluk. De planten drogen uit en kruipen zo waar de grond in. Ik zal wel zien de volgende dagen.
vandaag, ondertussen gisteren, op bezoek geweest bij tante. De enige die nog over blijft van die generatie. Deze week heb ik het er met mijn broer nog over gehad. Het klinkt misschien luguber, maar het is een realiteit, we worden ouder en de volgenden die aan de beurt zijn om naar de eeuwige jachtvelden te gaan is mijn generatie. Ik mag er niet aan denken. En de tijd gaat toch zo snel. Genieten dus van elke dag. Mee nemen wat we kunnen.
Jaren geleden kom ik toevallig een jeugdvriend tegen. Natuurlijk volgen de woorden: "we moeten eens afspreken". Hij werkte bij de politie en zegde me dat hij zijn mailadres in de brievenbus ging komen steken. Toen ik hem vroeg of hij wist waar ik woonde antwoordde hij: "ik ben bij de polies zenne". Ondertussen is dit meer dan zes jaar geleden. De jaren vliegen voorbij. Enkele dagen geleden belde ik hem en we spraken meteen af. Gisteren is hij met zijn vrouwke op bezoek geweest. Zeer toffe avond. Natuurlijk zeer veel herinneringen van onze jeugd boven gehaald. Toen we zo een jaar of 15,16 waren speelden we clown. We gingen eerst Vlaanderen en daarna de wereld wel veroveren. Grootse plannen. Het is echter bij een paar optredens gebleven. Toch hebben we alleen al tijdens de repetities enorm veel plezier gehad. Dat was nog een onschuldige tijdsbesteding voor iemand van die leeftijd. Hierbij een foto van toen. Ik wist zelfs niet dat die bestond.
Gisteren was mijn broer op bezoek. Hij had natuurlijk weer "Timmermans" mee. Alles wat hij koopt, leest hij eerst en dan komt hij dat naar de bibliotheek van Staf brengen. Hij vond hier gisteren nog een paar boeken die hij nog niet gelezen had. Natuurlijk gaan die dan mee naar Brugge en op de trein zal er al wel een stuk van verwerkt zijn. Karel blijft ook altijd zoeken naar een Timmermans. Zonder hun hulp had ik absoluut nog de verzameling niet, die ik nu al heb. Trouwens de start is gegeven door Karel, die op een bepaald ogenblik alle boeken die hij van Vik had gekregen, naar mij bracht. Ik fier en content. Alles terug door gelezen op dat ogenblik en terug de honger gekregen om meer van die man te hebben en te weten. Toen heb ik bij antiquariaat Van Herck een aantal boeken gekocht aan een schandalige prijs, als ik het vergelijk met de normale handelswaarde van nu. Maar och, daar is het mij niet om te doen. Ik verzamel, maar niet tot elke prijs.
Nog altijd blijf ik met de leefomstandigheden bezig van de bevolking van Hongarije. Natuurlijk zijn wij alleen maar in de toeristische centra geweest en misschien (hopelijk) is het voor de inwoners goedkoper (en laat ons wensen, veel goedkoper) Voor de toerist is het veel duurder dan gedacht. Och, denk ik dan, laat ze ook iets verdienen. Ze hebben er nood aan. De obers krijgen in principe 10% op de recette. Ik schrijf wel degelijk "in principe" , want is dit ook wel zo? Nadat ik de baas in ons hotel hierover aansprak, was dit wel degelijk zo bij hen, maar het is te verdelen onder zo veel mensen. Toch kon hij niet garanderen dat dit overal op dezelfde manier gebeurde. Je ziet dan mensen die echt onnodig werk verrichten, maar dan denk je, och ze hebben een job en ze zijn bij de gelukkigen. Trouwens gebeurt dit in België ook niet. Ik zie hier ook regelmatig profiteurs die goed betaald worden en die toch uren van hun werknemer pikken.
Nog eens over de armoe in Bulgarije. Het verwonderde ons dat we bijna dagelijks dezelfde obers zagen, zo wel 's morgens als 's avonds. Ik sprak hen daar over aan en het bleek dat die mensen 12 tot 14 uur per dag werken. De man die de shuttle deed van het hotel naar de stad had er op een bepaald moment een werkdag opzitten van 16 uur. Toen ik aan deze mensen vroeg of ze dit vrijwillig deden om wat bij te verdienen, was het antwoord bij iedereen hetzelfde: "als je dit niet doet vind je geen werk." De dames aan de balie maken ook zulke lange dagen. Het onthaal is 24 uur te bereiken en dus zijn er hier ook arbeidstijden van 12 uur. En ondanks deze enorm zware dagen, zijn deze personeelsleden absoluut niet rijk. Geen van allen is ooit al met vakantie geweest. Een van de shuttle chauffeurs heeft voor volgend jaar een reisje gepland van 3 dagen naar Italië. De allereerste keer dat hij naar het buitenland zal gaan. En dan zijn deze mensen nog bij de gelukkigen, beweren ze. Ik vraag me dan af hoe deze mensen aankijken tegen de enorm grote pompeuze gebouwen, die fortuinen hebben gekost. En wij maar klagen hier.
Als goeie Belg moet ik het zeker over het weer hebben. Tijdens ons verblijf in Hongarije was er één constante in het weer. Elke morgen was het vrij wisselvallig. Elke namiddag altijd een prachtige zon en een temperatuur van om en bij de 25 graden. Op één dag na elke dag 's avonds een kletterend onweer. Zelfs hagelbollen hebben we gehad. Och kom, we klagen niet. Mooie regenbogen natuurlijk.
Toen we de eerste dag naar Budapest gingen, hadden we per vergissing een verkeerde weg genomen om de site van Pest te bezoeken. We kwamen terecht in de armere buurt van de stad. Zeer veel daklozen! Als ik zeg zeer veel, dan is dat absoluut niet overdreven. Elk hoekje of kantje dat dit toeliet, werd bewoond door iemand. Hierbij een foto van een "grotbewoner". Hij kreeg net bezoek van iemand die de grot daarnaast in beslag had genomen. Zeer veel armoe in die grootstad van meer dan twee miljoen inwoners. Misschien is dit hier in Brussel ook wel het geval.
we zijn weer in het land. Echt zware dag vandaag. Ik ervaar dat altijd zo bij een terugreis na een vakantie. Zeker nu, na zo veel kilometers rondwandelen in een grootstad om zo veel mogelijk te zien. Veel tegenstrijdigheden in Budapest. Armoe aan de ene kant en een vergane glorie en een bombastisch gebouwen goed aan de andere kant. Ik kom er zeker de volgende dagen op terug. Het raakte me vanaf de eerste dag. Zeer veel daklozen en ook enorm veel arme hardwerkende mensen en toch al dat pompeuze. Morgen zeer zeker meer hier over.
Schandalig gewoon. Al vier keer schreef ik hiervoor naar mijn oud werkgever. We ontvangen om de drie maand een tijdschrift met allerlei nieuws over de firma en daarin staan ook de overlijdensberichten van een aantal ex collega's. Dikwijls zijn dit mensen die je zeer goeg gekend hebt en waar je soms jaren mee samen gewerkt hebt, maar het is altijd veel te laat voor je dit nieuws kan lezen. Ik vroeg dus al een aantal keren om dergelijke berichten ook door te sturen naar de gepensioneerden via mail, maar blijkbaar is dit te moeilijk. Bij de laatste uitgave was er een bericht van een overlijden van iemand die ik al 40 jaar ken. Dit is echt te....
Deze morgen moest ik naar de kliniek voor de controle van mijn slaap masker. In ons landje moet je voor alles en nog wat een enorme papier winkel door lopen om iets te kunnen terug trekken van de ziekenkas. Ik weet en ik besef dat we hier een redelijk goed systeem hebben op gebied van de gezondheidszorg, maar al die papieren en al die verplichte controles zijn soms wat te veel van het goede. Het is zoals altijd dat de goeie het door de slechten moeten bekopen. Zo is het met elke regel en elke wet.
