Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
13-08-2010
zondvloed
is er nu echt een zondvloed op komst? Is het nu de moderne nieuwsgaring of is er werkelijk wat aan de hand met ons klimaat, want we krijgen zo veel slechte berichten van over de ganse wereld. Aan de ene kant bosbranden en smog en aan de andere kant zeer zware overstromingen. Boskap is natuurlijk een van de ernstigste redenen, maar opzet bij de branden is zeker niet uitgesloten. Zoals ik een aantal dagen geleden al schreef is winstbejag zonder scrupules de grootste reden. Zo veel mogelijk geld verdienen, zonder na te denken over de gevolgen! Dikwijls zeg ik dan hardop, denken die mensen ook nog wel aan hun kroost? ZIJ moeten tenslotte leven in de toekomst. Misschien overdrijf ik een beetje. Ik zal die zo gezegde zondvloed niet meer mee maken, maar er moet dringend iets gebeuren. Mijn zoon vertelde me ooit dat bosbranden met opzet gesticht worden om de houtprijs kunstmatig op te drijven. Boskap en daardoor modder stromen zorgen voor enorm veel ellende over gans de wereld. Ikzelf ben een kleine garnaal die daar toch nooit iets zal kunnen aan veranderen, maar toch ben ik er mee begaan. Waarom ben je zo scrupuleus om gewoon op zo kort mogelijke tijd zeer veel geld te willen verdienen?
Vandaag moest ik voor een onderzoek naar de kliniek. Wat er allemaal niet kan mis lopen! Ik kwam op de inschrijvingen en die zaal zat vol wachtenden. Daarbij heb ik dan wel geluk gehad, want er waren een aantal nummers die voor mij niet zijn komen opdagen. Dus ik was er sneller buiten dan ik dacht. Bij de afdeling waar ik moest zijn, was ik ook de eerste, dus tot dan toe liep alles perfect. Ik moest een paar enorme flessen drinken met een vreemde melkachtige substantie. Normaal zou ik die vloeistof in enkele minuten tot mij genomen hebben, maar ik moest het zeer kalm aan doen zij de verpleger. Ok dan, al heb ik niet zo veel geduld. Ze hadden me op voorhand verwittigd dat ik voor dit onderzoek een tweetal uren zou moeten uittrekken. Eindelijk mijn beurt. Er moest een contrastvloeistof ingespoten worden, maar ze kregen absoluut die naald niet door mijn vel. Nooit mee gemaakt. Eén van de grappige verplegers vertelde dan dat die naald al acht keer gebruikt was en dus bot was geworden. Ik wilde zeker zijn dat die ook al voor een HIV patiënt had gediend. Nee, vertelde de verpleger, maar gisteren hebben we ze met een hamer moeten aanbrengen. Ha, ha. Ik moest die contrastvloeistof krijgen tijdens de scan, maar het darmpje dat aan die naald verbonden was sprong er uit en dus was alles te herdoen. Nadien wou een van de verplegers een van de producten vervangen en liet hij het ganse flesje in diggelen vallen. Zij hebben plezier gehad en ik kan ook om met die humor, maar pech gehad. Toch positief blijven denken.
we leven in een wegwerp maatschappij. Ongelooflijk. Je gaat naar de winkel om een hulpstuk van een bepaald toestel te kopen, maar dat is ofwel niet meer te krijgen, ofwel is het bijna even duur dan een nieuw. De fabrikanten zijn zo slim dat ze telkens andere dingen ontwerpen, (altijd beter natuurlijk volgens hun reclame) waar dan weer de oudere hulpstukken niet meer op passen. Dat oudere ding weg gooien dan maar. Waarschijnlijk helpen we op deze manier de economie, maar wat met mensen die hiervoor niet het nodige geld hebben? Alle prijzen worden bepaald door vraag en aanbod en dikwijls worden ze op een kunstmatige manier in de hoogte gedreven. Nochtans zijn er veel mensen die hier absoluut het geld niet voor hebben. Het is gewoon onrechtvaardig. Zeker niet als het een product dat moet voorzien in de dag dagelijkse behoefte.
Al dikwijls over RLS (rusteloze benen syndroom) geschreven. De laatste maand heb ik er enorm veel last van. Veel meer dan vroeger. Wat is de reden? Het slaapgebrek van zo veel jaren voel ik nu enorm. Ik val in slaap op onmogelijke momenten wat ik vroeger helemaal niet had. Broer en zussen hebben allemaal dezelfde kwaal. Ook mijn kinderen allemaal, in meer of mindere mate. Van de neven en de nichten zijn er ook al een behoorlijk aantal. Het werkt als een piramide. Momenteel, volgens de statistieken zijn er 1 op 10 Belgen die er last van hebben. (soms zonder te weten wat het eigenlijk is) Bij veel mensen is het iets wat hun leven beheerst.
Altijd veel te veel eten in huis halen als er iemand langs komt is een Limburgse gewoonte. Door met zo iemand getrouwd geweest te zijn zal ik wel een deel van die traditie overgenomen hebben zeker. We zijn nog altijd aan het eten van het voedsel dat ik in huis haalde voor mijn verjaardag. Er is al een deel in de groene bak verdwenen, maar we hebben vandaag bezoek en de kaas en de chips + de gerookte zalm, zullen er vandaag wel door gaan.Alles nog vers en onaangeroerd.
Gisteren stuurde Guido me een aantal foto's door van onze jonge jaren. Schitterend gewoon. Ik wist niet dat daar ooit een opname van gemaakt werd. Er komen veel herinneringen boven. Ik ben hierover echt opgetogen. Frans links, ikzelf in het midden en Guido rechts. Wij waren geen muzikanten, absoluut niet. We konden geen noot lezen, maar toch brachten we, naast ons optreden als clown, voorstellingen met muziek. We hoopten een publiek te onderhouden, maar wijzelf hebben er, denk ik, het meeste plezier aan gehad.
Ik moet dringend een grote kuis in de diepvriezers maken. De nieuwe oogst komt volop binnen en ik heb nog groenten van vorig jaar. Ik weet absoluut niet hoe lang dat goed blijft. Toch zonde om een pak te moeten weg gooien. Ik zet altijd veel te veel, dat weet ik, maar mijn tuin moet vol staan. Ik laat niet graag een meter over waar ik niets gezaaid heb. Momenteel snijbonen met de vleet en ik heb nog 6 pakjes staan. Iemand interesse?
Kleindochter Helena is weer vertrokken naar Portugal. Ach ja we zien ze maar een paar keer per jaar en dan is het altijd moeilijk om afscheid te nemen. Ze is gelukkig ginder, daar ben ik vast van overtuigd. Toch is ze zeer graag hier bij de familie. Je voelt dat en je ziet dat. Nochtans zal ze een Portugese zijn en blijven. Deze namiddag dikke tranen. Zeker van de kleinkinderen , maar ook van tante Goedele natuurlijk. Bij de anderen zal het dan ingehouden verdriet zijn, je weet wel, een man mag dat niet laten zien. Ikzelf kan er absoluut niet tegen;
Zondag bbq bij Peter en Agnes. Heel tof, weer eens met gans de bende samen. Alleen Nian ontbrak. Dus maar geen foto genomen van de kleinkinderen. Ik had het willen doen, maar ben het in de loop van de namiddag gewoon vergeten. Zoals ik eerder al schreef, dat zijn zo van die bijeenkomsten waar ik enorm veel belang aan hecht en waar ik me kan aan optrekken. Nog steeds niet naar mijn tuin geweest. Mijn lang leven en mijn deugd. Straks naar de dokter. Hij zal me door verwijzen voor een aantal onderzoeken. We zullen wel weer zien.
Het was vandaag mijn verjaardag en ik had de kinderen en kleinkinderen uitgenodigd voor een drankje en een hap. Het was echt tof. De grootsten doen dan tussen de happen door, dingen op de computer, maar ook de kleinsten zijn absoluut goed bezig geweest. Toffe kleinkinderen. Voor de zo veelste maal moet ik herhalen: "mijn kinderen enz..." Toch blijf ik er bij dat ze zeer goed bezig zijn en dat ze zich kunnen gedragen. Echte schatten. Ik geniet er echt van. Trui had een cadeau bij en Evora zegde heel spontaan dat ze dat niet hadden gekocht. Ok, dit moet kunnen. De spontaneïteit van een kind. Hoe zeggen ze dat, het hart op de tong of zo iets. Kaat zal me wel verbeteren indien dit geen correct Nederlands is. Ik heb echt genoten van het gezelschap. Voor mij moet een verjaardag absoluut niet meer zijn.
Dure bezoeken aan tante in de kliniek. De eerste dag had ik me op de ondergrondse parking daartegenover gezet. 6 . De tweede dag in een blauwe zone in de buurt. Een boete! 25. Ik had mijn blauwe schijf geplaatst, maar had nog een bon van een parkeermeter aan mijn zij ruitje staan. Dat hebben ze bekeken en niet mijn parkeer schijf. Een paar dagen geleden was het een boete van de politie omdat ik op minder dan vijf meter van een zebrapad stond. Goeie meters hebben die mensen. Het zal misschien geen 5 meter geweest zijn, maar zeker 4,5. 100 boete. Doe maar eens iets voor iemand.
Net terug van een bezoek. 2 dagen niks geschreven en nu twee berichten op een dag. In verband met tante de sociaal assistente gaan zien en we kijken wel weer naar volgende dagen.
Eindelijk een druppel regen gevallen in Heverlee, al was het niet de gewenste hoeveelheid. Een kwart uur geregend en dan gedaan. De bovenlaag zal (misschien) wat opgefrist zijn. Och ja, sommige mensen zullen zeggen dat het beter droog bleef en ik begrijp ze, maar voor de tuin is het absoluut nodig. Klagen helpt toch niet, want we kunnen er toch niks aan veranderen.
Altijd maar over dat weer klagen en zagen. Zo zitten we hier in mekaar. Het zal niks veranderen.
Weeral twee dagen dat ik nog iets van mij liet horen. Schandalig. ik voel me iets beter, maar nog niet optimaal. Dan de zorgen met tante daarbovenop. Deze namiddag een afspraak met de sociaal assistente. Nergens plaats om ze tijdelijk op te nemen en naar huis wil ze niet meer. Nochtans wordt ze morgen ontslagen in de kliniek. Trek uw plan. Ze heeft geen kinderen, noch broers of zussen. Het sociale bestel in België!! Te weinig plaats en te weinig personeel. En nu? Ja, het is vakantie periode en dus moet je je maar behelpen.
Vandaag vierden we de verjaardag van Evora. Gisteren had ze met enkele vriendinnetjes al een Barbie namiddag gehad. Ze heeft een prinsessen kamer helemaal in het roze. Daar is hun namiddag begonnen. Ze is er zo fier op. Natuurlijk moesten de nichtjes deze vandaag ook gaan bewonderen.
"Maar" acht gevangenen ontsnapt vorig jaar. Een absoluut record. Als je dat zo hoort is het precies normaal dat er gedetineerden het hazenpad kiezen. Ja maar, "er zijn al veligheidsmaatregelen genomen" was dan het antwoord. Toch hangt er nog altijd geen net boven de Brugse gevangenis. Enfin, we hebben weer een record gebroken.
Maniakaal is dit, denk ik. We kijken uit op een terras van een buurvrouw en het valt altijd op dat ze dat dagelijks poetst. Momenteel is ze met water en dweil aan het kuisen, maar soms is het alleen maar borstelen. Dan weer doet ze de reling met glas, die er rond staat. Gisteren heeft ze de buitenkant gedaan en de dag er voor de andere kant. Ik zweer u dat er geen enkele dag voorbij gaat dat ze niet aan het poetsen is. We hebben ons al af gevraagd of we niet eens zouden gaan vragen of ze eens niet een andere omgeving zou willen om dat werkje op te knappen. Bij ons zou ze altijd welkom zijn. Misschien doet ze ander huishoud werk ook nog graag. Och, waar moei ik me mee? Laat ze doen, als ze dat graag doet.
Vandaag was de verjaardag van Liese en tegelijkertijd was er de aankomst van Heleentje voor een 14 dagen verblijf bij haar Belgische familie. Samenkomst bij Goedele, zoals altijd. Ik had aan de drie meisjes een toneeltje aangeleerd en heb dan samen met Liese ook nog een kleine act gedaan. Normaal maak ik altijd enorm veel foto's, maar vandaag geen enkele opname gemaakt. Och misschien heeft iemand anders wel hier en daar een foto die ik kan opslaan in mijn album. Weer een schitterende namiddag. Zo tof om mijn kleindochters weer eens te zien. Schitterende meiden. Spontaan en naturel vandaag. Natuurlijk moet ik ook vermelden dat de ontmoeting met de andere leden van de familie me altijd enorm veel deugd doet. Ik geniet daar zo enorm van. Dit zou mijn lang leven moeten zijn.
Ons klein landje ocharme. Na de laatste verkiezingen hadden we weer wat hoop op een totale verandering, maar eilaas. De senaat zal niet worden afgeschaft en er worden al volop postjes uitgedeeld zonder dat er een definitieve regering is gevormd. Dan hoor ik straks dat men al twee jaar aan het vergaderen is over de kleur van de nieuwe Europese nummerplaat. Geel met zwart was volgens de politie en een aantal bevoegde instanties ivm veiligheid, de ideale oplossing. Kan niet natuurlijk omwille van het Vlaamse karakter. Het zal dus rood op wit blijven, al zal dat rood dan een ander tintje hebben. Daar hebben ze dus twee jaar over gedaan, zonder oplossing, want het is dan ten slotte één iemand die de knoop zelf heeft moeten door hakken.
Zoals ik eerder al schreef,voel ik me de laatste tijd niet zo ok. Er komt dan de zorg voor tante bij, al is dat niet zo erg. Het zijn alleen maar kleine problemen. De reactie van mijn jongste zus was dan weer schitterend. Ze weet niet waar ze eerst moet aan beginnen, want ze heeft het enorm druk, maar ze stelde onmiddellijk voor om eens wat water te gaan geven aan mijn planten in de serre. Waar zij die energie blijft halen weet ik niet. Bij mij is er de fut al een tijdje uit. Toch zal dit wel weer verbeteren.
Voor vandaag had ik een pak dingen voorzien. Het is er niet van gekomen. Rond half negen deze morgen ging de telefoon. Ik stond net onder de douche. Het was tante aan de lijn. Ze voelde zich absoluut niet goed en ze vroeg of ik onmiddellijk kon afkomen. Dokter van wacht gebeld. Iemand jong, maar ze nam absoluut haar tijd. Zeker drie kwartier met tante gepraat en haar onderzocht. Doorgestuurd naar spoed. Daar heb ik naast haar gezeten tot drie uur deze namiddag. Eindelijk eens gaan aan bellen bij de verpleegsters en nadien onmiddellijk naar haar kamer gebracht. Waarom moet dit op deze manier? Laat je je niet horen, blijf je uren wachten. Morgen gaan we weer eens kijken.
