Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
15-09-2010
l'uzine
We zijn vorige week bij Jeroen meeus gaan eten in restaurant 'luzine in Leuven. Het was weer schitterend. We gaan meestal over de middag en nemen een lunch menu. Prijs kwaliteit is alles dik ok. Ik blijf er euforisch over, tot het ooit eens zou tegen vallen en dan zal ik wel zien. We zijn ook al 's avonds gaan eten "a la carte" en dan is het wel duur(der). Toch ook echt de moeite. Het is niet omdat het Jeroen Meeus is, want zo dikwijls is hij niet aanwezig in zijn keuken, maar de koks vangen dit enorm goed op. De bediening is precies wat ik er van verwacht. Bekwame mensen die weten waarover ze spreken en die je op een manier ontvangen, zoals ik dat echt kan appreciëren.
Als we ergens naar toe gaan, een festiviteit of een reis naar het buitenland, maak ik altijd foto's van het geheel, maar ook van personen in het publiek. Ik zeg niet dat ze altijd geslaagd zijn, maar ik doe mijn best met het materiaal dat ik heb. Af en toe iets grappig en soms iets beklijvend. Mijn vrouw zegt altijd dat ik eens slaag ga krijgen, maar dat is tot nu toe nog niet gebeurd. Als je op voorhand aan de betrokken persoon moet vragen of het mag, dan is het spontane van de foto weg.
Net op internet binnen gekregen. Enkele foto's van een camper. Van luxe gesproken! Ik denk dat dit exemplaar bijna zo veel kost dan een huis. Rijk zijn is misschien plezant. Toch blijf ik het altijd zeggen dat zwemmen in het geld niet hoeft voor mij, maar pootje baden is zeker al goed meegenomen. We zullen ons daar maar bij houden zeker, want stinkend rijk zal ik nooit zijn. Het hoeft ook niet. Met wat ik in mijn loopbaan opspaarde, kom ik toe. Geen luxe leventje, maar het hoeft absoluut niet. We komen toe en kunnen ons af en toe nog een extraatje permitteren. Meer moet niet.
Ik heb weeral eens gesnoven vandaag. Het is niet wat je denkt. Als ik een verkoudheid voel aan komen, dan doe ik altijd iets drastisch. Ik steek een stuk ajuin in de look pers en het verkregen nat snuif ik gewoon op. Even een beetje een prikkelende pijn, maar het helpt zeer goed. Mijn grootmoeder (ons bomma) deed dat met een beetje zout in water. Ooit heb ik eens ergens gelezen dat ajuin een zeer sterk natuurlijk antibioticum is en sindsdien pas ik die methode toe. Niet aangenaam voor je mede bewoners gedurende enkele tijd, want je stinkt uren in het rond, maar het helpt.
Vandaag naar een winkel geweest waar ze tweedehands dingen kopen en verkopen. Ik was bezig met de inboedel van tante haar huis. Ongelooflijk wat daar binnen steekt. Drie verdiepingen vol. Wat er nu net waardevol is weet ik niet. Ik ben een leek op dat gebied. Misschien laat ik beter eens iemand langs komen die daar misschien een klein beetje verstand van heeft. In die winkel zag ik allerhande dingen die enorm duur waren en waar ik zeker geen geld zou aan geven, maar ja, zoals ik al zegde ik ben een volledige leek. Er stond bv een harmonica aan een prijs waar je een piano kan voor kopen. Maar ja...
Ik ontving een aantal tekeningen van mijn broer. Ik bedoel door hem zelf gemaakt. Prachtig weeral. Vorige week stuurde hij een schitterend exemplaar door. Allemaal dingen waar je gemakkelijk mee kan exposeren. Zo kwamen we op onze laatste vakantie in Spanje een Belg tegen, die daar al jaren werkt en verkoopt. Ik kan niet zeggen dat ik het niet mooi vond, maar ja, wat is kunst? Het moet absoluut niet veel kosten. Iets heeft pas waarde, als iemand er geld wil aan besteden, maar daarom is het nog geen kunst. Is iets pas kunst als er veel geld wordt aan gegeven?
Vandaag was, naar jaarlijkse gewoonte, de feestmarkt in Leuven ter gelegenheid van de kermis. We gaan daar altijd eens langs, al kopen we zelden of nooit iets. Ach ja, het is zo een gewoonte. De echte en goeie marktkramers die hun waar op een ludieke en soms zeer grappige manier aan de man proberen te brengen, die bestaan bijna niet meer. Hier en daar is er iemand die met een zacht stemmetje zegt dat je maar eens moet komen kijken en uw keuze maken, maar de mannen of vrouwen die het echt kunnen verkopen door hun waar op een plezante manier aan te prijzen, die kom je bijna niet meer tegen. Jaarlijks gaan we altijd langs bij ene Charly en dat is een echte kampioen. Je kan amper bij zijn kraam geraken. Hij weet het publiek echt te bespelen. Iedereen lacht en dat doet verkopen. Hij spreekt ook een aantal van de kijkers/luisterars rechtstreeks aan. Hij zou een goeie stand up comedian zijn. Spijtig dat ook zo iets verloren gaat.
Op de markt in St Niklaas is er jaarlijks een enorm grote ballonshow. Ik denk de derde grootste in de wereld. Ooit ging ik met Wim Verstraeten mee naar zwitserland voor wat heet, het grootste luchtballon evenement dat er bestaat. Het is echt de moeite waard. Alle mogelijke vormen en kleuren door mekaar die je daar ziet opstijgen. Als er eentje is opgestegen is de volgende al bijna klaar. Ze drummen mekaar letterlijk uit de weg. Mijn ballon doop heb ik echter in België gehad. Ik ben echter vergeten waar het was. Het was op een plein voor een kasteel, zoals je kan zien op de bijgevoegde foto. Nadien werden we gedoopt en kregen we een diploma. Toevallig kwam ik op deze foto's terecht en ze roepen mooie herinneringen op.
Gisteren hoorde ik op de radio een interview met een Zui Afrikaan. De woorden die zij gebruiken zijn toch dikwijls zeer goed gevonden en geven weer wat ze betekenen. Zo is een metro in hun taal, een moltrein. Zo heb ik er nog een paar: een string is een amperbroekie. Een laptop is een schootrekendoos en een lift is een hijsbakkie. Wat ik ook een goeie vond is een stofzuiger. Bij hun is dat een huilbezem. Een face lift is dan weer een rimpelstrijk en een rekenmachine een sompomp. Al bij al vind ik al die woorden prachtig gekozen en zeggen dus wat ze echt zijn.
Vandaag is mijn schoonzoon me komen helpen bij de (her) installatie van mijn Lap top. Komen helpen is straf uitgedrukt, hij heeft alles gedaan en ik niks. Toch ongelooflijk dat de jeugd met die dingen speelt alsof het niks is. Voor mij zijn dat stekels en doornen. Alles werkt weer prima en ik kan er terug tegen aan.
Ik verwaarloos jullie de laatste tijd of zeker de laatste dagen. Druk en dan ook de problemen met mijn lap top. Dat is dat dingetje dat ik elke avond op mijn schoot heb en waar ik dan af en toe eens iets op schrijf en van waar ik af en toe eens wat nieuws rond stuur. Harde schijf stuk en als leek is het niet zo simpel om zo een ding terug aan de praat te krijgen zoals dat vroeger ging of zoals ik dat gewoon was. Morgen komt mijn schoonzoon een handje helpen. (zeg maar een hele hand) Zondag was de 50e huwelijksverjaardag van mijn enige neef aan vaders kant. Natuurlijk zijn we daar naar toe geweest. Tante mee genomen en mijn broer en schoonzus waren van Brugge naar Leuven af gezakt om dan samen de trip te maken. Gezellig natuurlijk met zijn vijven in de auto. Het feest zelf is ook goed mee gevallen. Guy, mijn neef en ook zijn vrouw zijn perfecte gasten. De rest vertel ik morgen wel weer als dat ding het hier weer optimaal zal doen.
Jullie weten ondertussen dat ik hou van de schilderijen van Van Gogh. Houden van is weinig gezegd, ik ben er echt door gegrepen. Ze raken me tot in mijn hart. Niemand heeft ooit deze kleuren durven of kunnen gebruiken op die manier. Zo juist met elke penseeltrek. Vandaag nog eens in Felix Timmermans gedoken en als ik zijn beschrijvingen van de natuur lees, doen me die altijd denken aan Van Gogh. Zoals je in de schilderijen van mijn favoriet, bijna de geuren van de bloemen en de bomen, het gras en alles daar rond kan ruiken, zo voel ik bij de beschrijvingen van de natuur door Timmermans identiek hetzelfde. Hij schilderde met woorden een zo mooie pracht. Hij beschreef het maïsgele van bloemen en planten, de azuurblauwe lucht, het speciale groen van gras en bomen in al de mogelijke seizoenen op zo een manier dat je alles levendig ziet ruikt en zelfs kan voelen. Maar zelfs de mindere kanten van bijvoorbeeld herfst en winter Worden zo mooi geschetst, dat je er zou naar verlangen om dat op die manier eens mee te maken. Machtig.
Mijn harde schijf was stuk en ze hebben niks van mijn data kunnen recupereren. 25000 foto's en zo veel meer volledig verloren. En zeggen dat ik een externe harde schijf heb om alles op te bewaren. Nooit de moeite genomen om dat te doen en nu zit ik met de gebakken peren. Gewoon zonde dat zo veel informatie zo maar verloren is gegaan. Nu steekt hier een nieuwe harde schijf in en moet ik terug alles her installeren. Waarschijnlijk maak ik een pak fouten en vergeet ik van alles. Straks zoonlief eens contacteren voor de juiste manier van werken. Ben ik toch een stommerik!
Ik heb weer mijn hofkleren aan, maar ik er ook effectief zal geraken weet ik niet. De buren hebben een stoeltje staan, waar ik af en toe eens kan gaan inzitten. Te snel moe. Toch geraak hier ook weer boven op. Je zal me binnenkort wel lezen op een andere manier. De fut en het enthousiasme zullen er terug zijn. Even een dipje. Ik kruip er wel weer uit.
weeral enkele dagen geleden dat ik iets schreef. De harde schijf van mijn laptop is stuk en dus is dat ding in herstelling. Ik werk dus terug op mijn oud bolletje of op de computer van mijn echtgenote. Mijn eigen computer zette ik nooit af en dus had ik geen problemen met wachtwoorden en dergelijke. Natuurlijk zijn er een aantal die ik niet meer uit het blote hoofd ken en het is dus zoeken of terug aanvragen. Ik behelp me. Het is bijna zoals in de oude tijd, maar ik mag absoluut niet klagen. Een mens wil altijd meer en beter en sneller. Haast maatschappij. En ik ben dan zo een ongedurige mens.
Weeral een dag over geslagen met een berichtje. De laatste tijd hoor ik (te) regelmatig over huis branden. Zeer dikwijls blijken die aangestoken. Wat gaat er om in die mensen hun hoofd? Ook de vrachtwagens die in brand gestoken worden. Met de regelmaat van een klok is er wel ergens zo een voorval. De laatste weken enkele berichten over baby moorden. Kan er eens nooit een goed berichtje komen op radio of tv? Natuurlijk zenden ze liever spectaculaire dingen uit. En dan is de op te sommen lijst van dergelijke dingen nog zeer lang. Een mens zou er depressief van worden.
is er nu echt een zondvloed op komst? Is het nu de moderne nieuwsgaring of is er werkelijk wat aan de hand met ons klimaat, want we krijgen zo veel slechte berichten van over de ganse wereld. Aan de ene kant bosbranden en smog en aan de andere kant zeer zware overstromingen. Boskap is natuurlijk een van de ernstigste redenen, maar opzet bij de branden is zeker niet uitgesloten. Zoals ik een aantal dagen geleden al schreef is winstbejag zonder scrupules de grootste reden. Zo veel mogelijk geld verdienen, zonder na te denken over de gevolgen! Dikwijls zeg ik dan hardop, denken die mensen ook nog wel aan hun kroost? ZIJ moeten tenslotte leven in de toekomst. Misschien overdrijf ik een beetje. Ik zal die zo gezegde zondvloed niet meer mee maken, maar er moet dringend iets gebeuren. Mijn zoon vertelde me ooit dat bosbranden met opzet gesticht worden om de houtprijs kunstmatig op te drijven. Boskap en daardoor modder stromen zorgen voor enorm veel ellende over gans de wereld. Ikzelf ben een kleine garnaal die daar toch nooit iets zal kunnen aan veranderen, maar toch ben ik er mee begaan. Waarom ben je zo scrupuleus om gewoon op zo kort mogelijke tijd zeer veel geld te willen verdienen?
Vandaag moest ik voor een onderzoek naar de kliniek. Wat er allemaal niet kan mis lopen! Ik kwam op de inschrijvingen en die zaal zat vol wachtenden. Daarbij heb ik dan wel geluk gehad, want er waren een aantal nummers die voor mij niet zijn komen opdagen. Dus ik was er sneller buiten dan ik dacht. Bij de afdeling waar ik moest zijn, was ik ook de eerste, dus tot dan toe liep alles perfect. Ik moest een paar enorme flessen drinken met een vreemde melkachtige substantie. Normaal zou ik die vloeistof in enkele minuten tot mij genomen hebben, maar ik moest het zeer kalm aan doen zij de verpleger. Ok dan, al heb ik niet zo veel geduld. Ze hadden me op voorhand verwittigd dat ik voor dit onderzoek een tweetal uren zou moeten uittrekken. Eindelijk mijn beurt. Er moest een contrastvloeistof ingespoten worden, maar ze kregen absoluut die naald niet door mijn vel. Nooit mee gemaakt. Eén van de grappige verplegers vertelde dan dat die naald al acht keer gebruikt was en dus bot was geworden. Ik wilde zeker zijn dat die ook al voor een HIV patiënt had gediend. Nee, vertelde de verpleger, maar gisteren hebben we ze met een hamer moeten aanbrengen. Ha, ha. Ik moest die contrastvloeistof krijgen tijdens de scan, maar het darmpje dat aan die naald verbonden was sprong er uit en dus was alles te herdoen. Nadien wou een van de verplegers een van de producten vervangen en liet hij het ganse flesje in diggelen vallen. Zij hebben plezier gehad en ik kan ook om met die humor, maar pech gehad. Toch positief blijven denken.
we leven in een wegwerp maatschappij. Ongelooflijk. Je gaat naar de winkel om een hulpstuk van een bepaald toestel te kopen, maar dat is ofwel niet meer te krijgen, ofwel is het bijna even duur dan een nieuw. De fabrikanten zijn zo slim dat ze telkens andere dingen ontwerpen, (altijd beter natuurlijk volgens hun reclame) waar dan weer de oudere hulpstukken niet meer op passen. Dat oudere ding weg gooien dan maar. Waarschijnlijk helpen we op deze manier de economie, maar wat met mensen die hiervoor niet het nodige geld hebben? Alle prijzen worden bepaald door vraag en aanbod en dikwijls worden ze op een kunstmatige manier in de hoogte gedreven. Nochtans zijn er veel mensen die hier absoluut het geld niet voor hebben. Het is gewoon onrechtvaardig. Zeker niet als het een product dat moet voorzien in de dag dagelijkse behoefte.
Al dikwijls over RLS (rusteloze benen syndroom) geschreven. De laatste maand heb ik er enorm veel last van. Veel meer dan vroeger. Wat is de reden? Het slaapgebrek van zo veel jaren voel ik nu enorm. Ik val in slaap op onmogelijke momenten wat ik vroeger helemaal niet had. Broer en zussen hebben allemaal dezelfde kwaal. Ook mijn kinderen allemaal, in meer of mindere mate. Van de neven en de nichten zijn er ook al een behoorlijk aantal. Het werkt als een piramide. Momenteel, volgens de statistieken zijn er 1 op 10 Belgen die er last van hebben. (soms zonder te weten wat het eigenlijk is) Bij veel mensen is het iets wat hun leven beheerst.
Gisteren hoorde ik op de radio een interview met een Zui Afrikaan. De woorden die zij gebruiken zijn toch dikwijls zeer goed gevonden en geven weer wat ze betekenen. Zo is een metro in hun taal, een moltrein. Zo heb ik er nog een paar: een string is een amperbroekie. Een laptop is een schootrekendoos en een lift is een hijsbakkie. Wat ik ook een goeie vond is een stofzuiger. Bij hun is dat een huilbezem. Een face lift is dan weer een rimpelstrijk en een rekenmachine een sompomp. 
