Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
13-02-2011
schoonzus en schoonbroer
We zijn vandaag naar schoonzus en schoonbroer geweest. We horen ze niet dikwijls, maar je bent er altijd van harte welkom. Altijd een warm onthaal. Als we daar zijn ga ik altijd eens kijken tegenover de deur of er geen plantgoed te vinden is. Ik koop er elk jaar mijn tomatenplanten. Er waren bloemkooltjes. Dus morgen in de serre mijn eerste groen in de grond steken en dan zijn we vertrokken zeker voor de rest van het seizoen. Hubert en Iréne denken er aan om hun huis te verkopen en terug naar het Leuvense te komen. 25 jaar is niet niks. Een tuintje achterlaten voor een eventueel appartement? Toch nog even over nadenken
we zijn gisteren een wandeling gaan maken rond de vijvers van de abdij van Park. Het was schitterend weer en het was echt aangenaam buiten. We zijn even langs mijn tuintje gepasseerd en dan begint het te kriebelen, zeker als je ziet hoe smerig er alles bij ligt. Ik heb gezien dat er één buur zich al niet heeft kunnen inhouden en die heeft al een ferm stuk omgegraven. Het is notabene de oudste van de hoop daar. 81 jaar en nog zo vitaal. Ik kan hem absoluut niet volgen. Hij zet zich krom als hij daar komt en stopt absoluut niet met werken. Ik moet mij om de paar minuten eens recht zetten, even adem halen en dan weer beginnen. De eerste dagen met droog weer, stap ik er ook op af.
Ik hoor hier net op de radio Willem Vermandere. Schitterend gewoon. Destijds zijn we naar een aantal voorstellingen gaan zien van hem. Altijd een zeer warme en aangename belevenis. Het is iemand die zo naturel op het podium staat en die je kan mee nemen in zijn fantasie en in zijn teksten. Zijn muziek warmt je op. Zo veelzijdig. Alleen maar van genoten. Natuurlijk kom ik uit een andere generatie en kunnen mijn kinderen of kleinkinderen daar "misschien" niet van genieten, maar ik vond het destijds echt schitterend en nog altijd.
België, papieren en bureaucratie. Zal het nooit ophouden hier. Niks krijg je hier in orde zonder 88 formulieren in te vullen en dan ook nog van je oren maken voordat je iets gedaan krijgt. Enfin, vandaag was het weer zo ver. Ik ga jullie de uitleg besparen, maar toen ik terug naar huis kwam, stapte er iemand samen met mij in de lift die er iets genuanceerder over dacht. Hij vond het eigenlijk hier zo slecht nog niet en hij had gelijk. We klagen en zagen over het weer, de politiek en nog zo veel meer, maar in ons landje is het nog zo slecht niet als je de miserie ergens anders ziet.
Geen speciaal nieuws vandaag. Deze morgen even naar tante geweest om haar rekeninguittreksels te brengen en een paar facturen op te halen. Een paar betalingen gedaan en een vlammend kwade brief geschreven. Deze namiddag een 6 tal liter soep gemaakt. Ik moest plaats maken in de diepvries, maar eigenlijk is er nadien evenveel ruimte ingenomen. Nu even mails bekijken en dan tv zeker.
Gisteren was de verjaardag van Nian. 9 jaar al. Mens het gaat allemaal veel te snel. De kleinkinderen groeien gelijk kool en wij worden er natuurlijk ook niet jonger op. Niet dat ik me al oud voel, verre van, maar het is gewoon een realiteit. Och ja, wat we gehad hebben kunnen ze ons niet meer afpakken, zegt men in de volksmond. Morgen weer een dag, waar ik het beste zal van maken. Nian is een vrolijk en slim manneke. Natuurlijk heeft iedere grootouder zo'n kleinkinderen. Vooroordelen. Ook dat vind ik absoluut niet erg. Het is toch normaal dat je jouw nakroost ophemelt en dat zij net toch dat iets meer kunnen en iets beter zijn. En toch zijn de mijne de beste!!!
weeral een aantal dagen niks geschreven. Lui? Geen inspiratie? Niks te vertellen? Nee, dat is het niet. Gewoon over vermoeid. Bijna geen slaap gehad gedurende de laatste dagen. Vannacht zeer goed geslapen voor de eerste keer sinds dagen. Ongeveer acht uur met één tussenpauze. Om 3 uur vannacht eens opgestaan en na een goed half uur weer in bed. Een waar succes voor mij. Lange tijd niet mee gemaakt. Het te kort aan slaap vreet aan je lichaam en aan je gezondheid. Al een geluk dat ik een sterk gestel heb.
Vorige week met tante een elektrisch verstelbare zetel gaan kopen en een tafel die ze kan open klappen. Ze vond de vroegere tafel niet geschikt voor op haar service flat. Een zetel met een elektrische bediening is natuurlijk moeilijk voor iemand van 81 en dus was een bijkomende uitleg een beetje nodig. Dus deze namiddag even langs geweest om alles uit te tekenen met pijltjes en woorden zoals : voeten omhoog en omlaag en de rest , zoals rugsteun enzovoort..... Ze is zeer goed bezig. Ze ziet er zeer content uit.
Als je nu ziet wat een rotboel er op de straat, op de stoep en overal in alle bermen gewoon weggegooid is. Ongelooflijk. Bekijk eens de op en afritten van de autostrades. Schandalig. Wij steken zelfs een papiertje van een karamel in onze zak en gooien dat thuis keurig in de vuilnisbak. Onlangs was er een jonge vent die een honderdtal meter voor mij liep en hij was frites aan het eten. De lege zak ging gewoon op de grond. Dan denk ik dat wij onze kinderen beter hebben groot gebracht. Lege blikjes van allerlei drank kan je overal vinden. Ik kan me daar aan ergeren. Toch kan ik niet anders doen dan sommigen daar attent op maken. Het moest me even van het hart.
Een late reactie op ons bezoek van gisteren bij mijn oudste nicht. Ze had zich waarschijnlijk een klein beetje overschat in het aantal bezoekers en dus ook in hetgeen ze aan eten moest voorzien. Mens toch, wat een massa. Enfin, het was allemaal vers en ze kan het nog invriezen. Eerst een pak hapjes en daarna vis en vlees fondue. Dan daarna nog een kaasschotel en nog gebak bij de koffie nadien. Ik denk en ik schat dat ze voor de fondue meer dan een halve kilo per man had. Er is dus ongeveer de helft over gebleven. Onlangs had ze konijn gemaakt en buiten laten afkoelen voor ze het dan in de koelkast zou zetten. Spijtig genoeg was er een kat (of meerdere) gepasseerd en de helft van haar schotel was al verdwenen voor ze er aan dacht dat ze die had buiten gezet. Een kort verhaal over een aangename en gezellige late namiddag en late avond.
Hoe schrijf je apneu nu precies? Enfin, ik had, tijdens mijn onderzoek in de slaapkliniek een aantal jaren geleden, meer dan 30 ademstops per uur. Ik was dus 's morgens een wrak na een blijkbaar "normale" nacht. Ik heb dus al zeer geruime tijd zo een toestel om voldoende lucht binnen te krijgen tijdens mijn slaap. Ik ben naar de slaapkliniek in Bonheiden geweest, omdat ik daar toen vrij snel kon geholpen worden en in Leuven moest ik maaaanden wachten. Nu wil ik mijn dossier laten overbrengen van Bonheiden naar het UZ in Leuven, maar wat een papieren rompslomp weeral. Ik ga er niet veel woorden aan vuil maken, maar dergelijke dingen ben ik dus echt beu. Alles wat je hier in ons landje wil regelen moet je altijd via zo veel omwegen doen. Nog een papiertje van hier en een telefoontje van daar en dat blijft maar aanslepen en duren. Administratie zonder gevoel!!!
Nicole stuurt me regelmatig dingen door via mail. Nu waren er een aantal speciale foto's bij. Enkele zeer toffe tussen. Ik zou ze eigenlijk allemaal moeten publiceren. Eentje alvast.
Wat ik niet wist, was dat nonkel destijds ook dia's gemaakt had. Blijkbaar was niemand van de familie op de hoogte, want het was een grote verrassing voor iedereen toen ik een aantal van die foto's doorstuurde. Het zijn allemaal dingen van meer dan 40 jaar oud. Tof om eens terug te zien. Weeral nostalgie zal mijn dochter zeggen, maar het is niet de nostalgie, maar de eerder prettige herinneringen die het me doen. Terug denken aan die momenten en er echt van genieten.
Trui was straks hier met de kleinkinderen. Ze hadden nog altijd hun nieuwjaarsbrief en die zijn ze straks komen voorlezen. Evora had alles zelf geschreven en geïllustreerd en natuurlijk is dit voor Lester nog net iets te hoog gegrepen. Toch al zelf zijn naam onder de brief geschreven. Volgend jaar doet hij dit ook allemaal zelf. Ontroerend als je dit allemaal mee maakt. Toffe kleinkinderen. Nian was er ook bij en het is een blij en slim kereltje. Ik had een aantal goocheltrucs voorzien, maar ze staan er zo kort met hun neus op dat er een aantal daarvan onmiddellijk ontmaskerd worden. Enfin, ze hebben daar ook plezier aan natuurlijk.
Lego. Niet te verslijten. Ik herinner me de eerste blokjes die we kochten voor de oudste zoon. Uuuuren mee met hem allerlei dingen gebouwd. Later ging dat dan naar de meer technische dingen met motortjes en kettingen. Ook de Lego trein hadden we. Veel van die dingen zijn dan later naar de kleinkinderen gegaan en die hebben er ook veel plezier aan gehad. Nu nog koop ik Lego voor Nian en zelfs al voor Lester. Ik kwam toevallig op dit onderwerp door nog een oude dia terug te zien van Joost die zeer geconcentreerd bezig was om een of ander in mekaar te steken.
Joost, journalist, reisde gedurende twee maanden door het stuk Afrika waar de Rally Dakar vroeger voorbij kwam, een regio die nu wees is van een evenement dat het bewoog en in kaart bracht. Dit avontuur is nu in boekvorm gegoten. Het zijn 232 paginas tekst en fotos (in totaal 488) en kan bekeken en besteld worden via de volgende link: http://www.blurb.com/my/book/detail/1920395
Wachten kan lang duren en ik ben zo een ongeduldige. Ik heb dan liever dat ze zeggen dat het een hele tijd zal in beslag nemen en dat ze me de tijd laten om ondertussen iets nuttigs te doen, dan dat ze me dingen proberen wijs te maken, zo van, binnen een paar minuutjes is alles klaar en geregeld. Vorige woensdag bijna zes uur moeten wachten terwijl ze beloofd hadden dat het ongeveer 1,30 uur zou in beslag nemen. Daar kan ik dus niet tegen. Gisteren beloofden er twee personen om bij mij langs te komen. De eerste is geweest om te melden dat hij geen tijd had en de tweede is zelfs niet komen opdagen en heeft ook niks van zich laten horen.
Hoe kan je van dia's die al tientallen jaren oud zijn nog iets deftig maken. Veel gewoonweg geannuleerd en anderen proberen te fatsoeneren zo goed en zo kwaad als het kan. Ik weet dat anderen van de familie dit veel beter zouden gekund hebben met gesofistikeerde software, maar alla, het gaat hem om de herinneringen. Waar werkte de pappa destijds????
Waarom ik hier nu de laatste tijd veel aan denk, weet ik niet, maar ik spreek en denk meer en meer aan ouder worden en over het zeer groot gedeelte van mijn leven dat al opgebruikt is. Het is gewoon een menselijke gedachte. Ik voel me absoluut nog niet oud, maar het is gewoon een realiteit. Gewoon even rekenen. Als ik naar de leeftijd kijk van mijn kinderen dan weet ik al genoeg. Ik hoop 100 te worden en dan is er toch al 2/3e opgebruikt. Ach, wat een negatieve gedachte. Elke dag genieten dus.
Als ik nu al die foto's bekijk die ik gescand heb, zie ik op 75% daarvan feestjes. Meestal verjaardagsfeestjes van de kinderen. Dat waren de gelegenheden waar ik altijd klaar stond met mijn camera. Toen al en nu nog altijd ben ik de fotograaf van dienst. Fotograaf is veel gezegd, want schitterende opnames zijn er niet bij. Och ja het zijn en blijven herinneringen.
België, papieren en bureaucratie. Zal het nooit ophouden hier. Niks krijg je hier in orde zonder 88 formulieren in te vullen en dan ook nog van je oren maken voordat je iets gedaan krijgt. Enfin, vandaag was het weer zo ver.
weeral een aantal dagen niks geschreven. Lui? Geen inspiratie? Niks te vertellen? Nee, dat is het niet. Gewoon over vermoeid. Bijna geen slaap gehad gedurende de laatste dagen. Vannacht zeer goed geslapen voor de eerste keer sinds dagen. Ongeveer acht uur met één tussenpauze. Om 3 uur vannacht eens opgestaan en na een goed half uur weer in bed. Een waar succes voor mij. Lange tijd niet mee gemaakt. Het te kort aan slaap vreet aan je lichaam en aan je gezondheid. Al een geluk dat ik een sterk gestel heb.
Wachten kan lang duren en ik ben zo een ongeduldige. Ik heb dan liever dat ze zeggen dat het een hele tijd zal in beslag nemen en dat ze me de tijd laten om ondertussen iets nuttigs te doen, dan dat ze me dingen proberen wijs te maken, zo van, binnen een paar minuutjes is alles klaar en geregeld. 
