Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
30-08-2011
schuldenberg
Overal in de wereld is men een schuldenberg aan het opbouwen. Waar gaat dit eindigen? Een tijdje geleden schreef ik al dat je als huisvader of moeder toch ook niet kan blijven leven op een jaarlijks te kort in je portemonnee. Nochtans is het blijkbaar normaal dat de staatskas altijd blijft draaien op een tekort. Meer nog, ze zijn opgetogen als het verschil maar enkel procenten is. Ach ja, waar maak ik me zorgen over. Vandaag op de radio nog een interview gehoord met een minister die destijds in een staatsbedrijf in 2002 een slordige 750.000 per jaar verdiende en die bij zijn ontslag dan nog een gouden handdruk kreeg van 2 miljoen euro. Wij moeten het doen met een pensioentje van een goeie duizend euro. Geloofwaardige politiek?
Mijn meter was een schat van een menske. Het was de oudste van de familie van mijn grootmoeder. Ze is geboren in 1900. Mens toch, waar spreken we over. Ik blijf altijd maar dingen op zoeken over vroeger en ga kijken in het verleden. Andere mensen hebben daar misschien geen interesse voor, maar ik wel. Ik wil weten. Hierbij een foto van mijn tante toen ze al vrij oud was. Een kleine anekdote. Toen ik jong was, kocht ons moeder af en toe een ijsje bij "popeye". Toen was dat 1 frank voor een bolletje. Wij kregen er toen eentje van 3, maar elke donderdag, wat toen de vrije schoolnamiddag was, kreeg ik er bij mijn meter eentje van 5. Genieten!
Daar net weeral een inktzwarte lucht. Een klank en lichtschow tot en met. Eigenaardig genoeg is er niet zo veel regen gevallen. Dit jaar heb ik dingen gezien en mee gemaakt in de natuur, die ik in mijn, nu toch al 65 jaar bestaan, nog nooit beleefd heb. Gisteren vertelde schoonbroer dat zijn moeder, die toch al dik in de tachtig is, hem zegde dat ze dit ook nog nooit gezien had. Misschien hebben we een selectief geheugen? De schoolvakantie loopt op zijn eind en eigenlijk was het niet schitterend. Och waarschijnlijk trekken de kinderen zich daar allemaal niet zo veel van aan. Later weten ze dit misschien niet meer. Als ik terug denk aan mijn kindertijd, kan ik me alleen maar schitterende zomermaanden herinneren. Nochtans, als je naar de statistieken gaat kijken, zijn daar ook slechte juli en augustus maanden tussen geweest. Toch ben ik er vast van overtuigd dat de natuur aan het veranderen is.
Dit begrijp ik niet. Er stak vandaag iets eigenaardigs in mijn brievenbus. Zie foto in bijlage. Geen afzender, geen commentaar op de achterkant, niks. Wat heeft dit nu te betekenen? Het is duidelijk geen kindergeschrift. Enfin, ik heb momenteel andere en meer belangrijke dingen aan mijn hoofd. Misschien kom ik hier ooit meer over te weten.
Ook dit heb ik nog nooit meegemaakt. Een echte zonsverduistering. Het was hier een half uur geleden zo donker als in de nacht. Volledig zwart. Ondertussen viel de regen met bakken uit de hemel en het waaide enorm hard. Maar zo donker heb ik het nog nooit gezien overdag, zelfs niet met een volledige zonsverduistering die ik ooit gezien heb. Toen was het donker, maar niet zwart zoals nu.
Gisteren was er hier bij ons het allereerste buurtfeest. Echt zeer goed. Echt van genoten. De organisatoren hebben echt hun best gedaan. Alles er op en er aan. Niks groots, maar er was eten en drinken genoeg voor iedereen. Ze hadden blijkbaar veel minder volk verwacht en uiteindelijk was er het dubbele van hetgeen ze ingeschat hadden. Buurvrouw had schitterende loempia's gemaakt. Nog nooit zo iets gegeten. Een ware lekkernij. Ik ga haar het recept eens vragen. We hebben een aangename dag gehad. Voor herhaling vatbaar.
het gebouw hier bestaat 35 jaar, maar vandaag werd er voor de aller eerste keer een bijeenkomst voor de buren georganiseerd. Tof. Je kent natuurlijk een aantal mensen van in de lift of van in de garages, maar kennen is veel gezegd. Je kent die mensen van gezicht en er heel even hallo tegen te zeggen, maar daar blijft het ook bij. Je woont op amper enkele stappen van mekaar en toch weet je niks over die buren. Het was een succes deze namiddag. Zo veel volk hadden de organisatoren niet verwacht. Voor herhaling vatbaar. Enkele mensen vroegen om geen foto op internet te plaatsen, dus doe ik dan ook niet.
Mensen toch, wat heb ik al gemist. Zeer veel weg gegeven en zelf nog amper van gegeten. Iedereen die tomaten van uit mijn tuin gekregen heeft is echt dol enthousiast over de smaak. Ik heb gisteren tomaat met vis en ui klaar gemaakt. Het recept heb ik ooit al eens op mijn blog geplaatst. Hemels van smaak. Dit heb ik nog nooit geproefd. Zalig gewoon. Zoals mijn broer al een paar keer zegde: als je die tomaten gegeten hebt, wil je er geen meer van de winkel. Volgend jaar zal ik dan nog maar een struikje meer zetten zeker.
Dit heb ik nog nooit mee gemaakt! Zo een stortvloed en zo veel regen op zo een korte tijd. Dan ook nog een zeer harde wind, waar niet tegen op te komen was. Voor de deur is er een boom om gewaaid. Van verschillende terrassen zijn er een aantal dingen weg gewaaid. Ondanks het feit dat wij op het hoogst punt van de straat wonen stonden er toch garages onder water. Wat is er aan het gebeuren met ons klimaat?
Dat emmertje heeft me al een tijd bezig gehouden. Dit is een foto van mijn zus van in 1941 met een mooi emmertje aan haar arm. Ik vraag me nog altijd af van waar dat wel kan gekomen zijn. Normaal zou je denken van aan zee, maar we waren al volwassen als we de eerste keer de Belgische kust gezien hebben. Zij zelf weet het ook niet meer. Mijn broer herinnert zich dat emmertje ook nog, dus het moet lang dienst gedaan hebben. Een raadsel dat nooit opgelost zal worden.
zoals de vissers stoefen over de lengte van het exemplaar dat ze gevangen hebben, ga ik dat nu doen over de groenten. Na zo veel tijd ben ik eindelijk in mijn tuin geraakt. Slavenarbeid met onkruid dat meer dan een halve meter hoog staat. Tot mijn verbazing heb ik daartussen 5 bloemkolen gevonden, waarvan een exemplaar van wel dertig centimeter doorsnee. Weliswaar een beetje verkleurd aan de buitenrand omdat ze niet afgedekt geweest is, maar daarom zal ze niet minder goed zijn. Je kan nooit raden wat we morgen gaan eten.
Vandaag dag gaan zeggen aan Helena. Ze vertrekt weer naar Portugal. Het zal misschien weer een jaar duren voor ik ze nog eens zie. Ik mis ze nu al. Een kleindochter die ondertussen al een ferme meid geworden is. Binnen minder dan een maand is ze 14. Dit is geen klein kind meer. Ik zal me moeten aanpassen aan de gesprekken met haar. Ik zal het moeten leren natuurlijk. Maar ja, het zal wel los lopen. Het komt wel in orde.
al heel lang spaar ik alle munten van 2, 1 en 1/2 . Als ik zo iets in mijn zak vind, stop ik dat in een potje. Uit een schrijven van de bank verneem ik nu het volgende. Ofwel moet ik die dingen in een speciale verpakking stoppen en op die manier naar de bank brengen en als ik ze zo, los in een zak naar daar breng, moet ik 3,50 betalen voor het tellen van die munten. In het agentschap hier bij ons in de buurt is zelfs geen loket meer. Waar moet ik dan met mijn centjes naar toe? Als je in de winkel met zo een pak klein geld toe komt zien ze je je ook niet graag komen. Ik zal alles met kleine beetjes beginnen uitgeven.
Hoe is het in godsnaam mogelijk dat enkele mensen de wereldeconomie beheersen en de beurzen kunnen beïnvloeden. Waarom kunnen enkele rating bureaus bepalen wat een land waard is op gebied van kredietwaardigheid? Ik weet en ik besef dat een heel pak landen al een aantal jaren boven hun stand leven, maar nu ineens gaan een paar mensen bepalen waar we naar toe moeten, echter zonder te zeggen hoe het moet. Natuurlijk heb ik me ook al afgevraagd waarom een land altijd onder nul op de rekening mag leven, terwijl je altijd is geleerd dat je dat in je privé leven nooit mag doen. Blijkbaar hebben we daar mee leren leven.
Het zijn zo de na dagen van mijn feestje. Onze vrienden van Boom zijn zondag blijven slapen en dus was de maandag ook een niet normale 24 uur. Ik kan er niet meer tegen en een iets zwaarder weekend blijft door werken gedurende een aantal dagen. Ik kom er wel door. Terwijl ik dit aan het intikken ben zie ik op het nieuws dat alle beurzen zware klappen krijgen. Vertel me nu eens waarom? Nu zelfs ook Frankrijk. Volgens mij een echte manipulatie. Ik ga nu geen ganse theorie rond beleggingen schrijven, maar ik heb 5 jaar op de beurs gewerkt en ik denk dat ik er iets meer van weet dan iemand anders. De situatie momenteel is niet normaal! Vandaag met (bijna) alle kinderen en kleinkinderen al een beetje afscheid genomen van Joost. Hij vertrekt morgen al weer. Ik zal hem morgen bij Goedele gaan ophalen en naar Zaventem brengen. Ondertussen staat het onkruid in mijn tuin een halve meter hoog. Ik zal dus de volgende dagen hard moeten gaan werken. Och ja....
deze namiddag had ik een feestje voor mijn 65e verjaardag. (uitgesteld) Zoals ik in mijn speech zegde, ik kan daar zo van genieten. Ik kijk daar naar uit zoals een kind naar sinterklaas. Het is weer voorbij. Blijkbaar was iedereen tevreden over de namiddag. Natuurlijk kunnen de mensen bijna niet anders dan zeggen dat het echt tof en goed was. Maar ikzelf ben tevreden over gans het verloop. Onze gasten slapen al en dat ga ik nu ook proberen.
Nu ga je me toch niet vertellen dat al die beursberichten niet beïnvloedbaar zijn. Destijds heb ik altijd geleerd dat in een dalende beurs er altijd moest bij gekocht worden. Nu zijn er natuurlijk negatieve berichten over Amerika en Europa. Heel de boel zakt in mekaar. Dan zijn er een paar agentschappen, waar misschien maar een paar mensen werken, die nu eens gaan bepalen wat de te betalen rentevoet zal zijn. Ik geloof er absoluut niet meer in. Manipulatie! Natuurlijk kan alleen het allergrootste kapitaal hier een rol in spelen. Ocharme, wat kan ik doen met mijn paar aandelen? Ik weet uit ervaring (ik werkte vijf jaar op de beurs) dat er een pak geld in de zak kan gestoken worden. Ik herinner me een belegging die ik had aangeraden en waar je op een weekend 100% mee kon verdienen. Minimum inzet toen was 500.000 Bef. Dat had ik niet! Spijtig, want het lukte. Ik heb er een paar mensen gelukkig kunnen mee maken. Geld maakt geld.
Deze namiddag komt de kleindochter van Portugal voor een paar weken naar België. Logement is traditioneel bij Goedele en dus bij haar twee nichten. Ook een traditie is een overnachting bij oma en opa "bos". Ik ben dus even gaan grasduinen in de familie foto's. Hierbij een opname van de zes kleinkinderen, maar al van een tijd geleden. Ik ben echt curieus om haar terug te zien na een jaar. Ze wordt binnenkort 14 en ondertussen al een hele juffrouw zeker.
Sinds 30/7 heb ik dus als 65 jarige ook een omnipas voor de bus. Gisteren al gebruikt om naar Leuven te gaan. Het openbaar vervoer is hier nochtans serieus verstoord de laatste tijd. Enfin, waar niet in België. Overal wegen werken. Natuurlijk is dit goed voor de werkgelegenheid, maar de samenspraak tussen alle mogelijke dienstverleners loopt zeer dikwijls mank. Ik herinner me nog de dag van de receptie ter gelegenheid van de heropening van onze straat, na een lange periode van werken. De schepen zegde toen in zijn speech dat we onmiddellijk moesten melden indien er ook maar iets van werken zou gebeuren op dit traject. Wel een paar weken later lag er al een stoep open en op dezelfde plaats zijn er ondertussen al een tiental interventies geweest. Niet alleen daar, maar ook op andere plaatsen. Dit is België of zou het ook elders zo zijn?
We gaan alle jaren naar "hapje tapje" in Leuven. Allemaal standjes met kleine hapjes en drankjes. Traditie! Gewoon om eens te kijken, want het enige wat we daar eten en drinken is altijd het zelfde. Oesters en een glas champagne. Verder kijken we gewoon wat rond en gaan dan nadien ergens iets eten. Ik ben absoluut niet gierig, maar wat ze vragen voor een bordje eten is te veel en amper genoeg om een gedeelte van je maag mee te vullen. We hebben ooit ter plekke een aantal van de gerechten gegeten, maar eigenlijk is dit veel te duur. Natuurlijk doe je het voor de gezelligheid en de sfeer. Enfin, we zijn weer eens geweest.
Mijn meter was een schat van een menske. Het was de oudste van de familie van mijn grootmoeder. Ze is geboren in 1900. Mens toch, waar spreken we over. Ik blijf altijd maar dingen op zoeken over vroeger en ga kijken in het verleden. Andere mensen hebben daar misschien geen interesse voor, maar ik wel. Ik wil weten. Hierbij een foto van mijn tante toen ze al vrij oud was. Een kleine anekdote. Toen ik jong was, kocht ons moeder af en toe een ijsje bij "popeye". Toen was dat 1 frank voor een bolletje. Wij kregen er toen eentje van 3, maar elke donderdag, wat toen de vrije schoolnamiddag was, kreeg ik er bij mijn meter eentje van 5. Genieten!
Gisteren was er hier bij ons het allereerste buurtfeest. Echt zeer goed. Echt van genoten. De organisatoren hebben echt hun best gedaan. Alles er op en er aan. Niks groots, maar er was eten en drinken genoeg voor iedereen. Ze hadden blijkbaar veel minder volk verwacht en uiteindelijk was er het dubbele van hetgeen ze ingeschat hadden. Buurvrouw had schitterende loempia's gemaakt. Nog nooit zo iets gegeten. Een ware lekkernij. Ik ga haar het recept eens vragen. We hebben een aangename dag gehad. Voor herhaling vatbaar.
Hoe is het in godsnaam mogelijk dat enkele mensen de wereldeconomie beheersen en de beurzen kunnen beïnvloeden. Waarom kunnen enkele rating bureaus bepalen wat een land waard is op gebied van kredietwaardigheid? Ik weet en ik besef dat een heel pak landen al een aantal jaren boven hun stand leven, maar nu ineens gaan een paar mensen bepalen waar we naar toe moeten, echter zonder te zeggen hoe het moet. Natuurlijk heb ik me ook al afgevraagd waarom een land altijd onder nul op de rekening mag leven, terwijl je altijd is geleerd dat je dat in je privé leven nooit mag doen. Blijkbaar hebben we daar mee leren leven.
Deze namiddag komt de kleindochter van Portugal voor een paar weken naar België. Logement is traditioneel bij Goedele en dus bij haar twee nichten. Ook een traditie is een overnachting bij oma en opa "bos". Ik ben dus even gaan grasduinen in de familie foto's. Hierbij een opname van de zes kleinkinderen, maar al van een tijd geleden. Ik ben echt curieus om haar terug te zien na een jaar. Ze wordt binnenkort 14 en ondertussen al een hele juffrouw zeker.
