Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
30-10-2014
Timmermans
Op een dag komt komt Mon ( de man van het blog over Felix Timmermans ) te weten dat het Duitstalige Timmermans genootschap er mee stopt en dat al hun jaarboeken over de laatste 24 jaar gratis te verkrijgen zijn. Hijzelf is lid en heeft dus de ganse reeks al, maar hij denkt aan mij. Hij besteld al de boeken en vind zelfs een truucje om ze zonder portkosten bij hem thuis te krijgen. Daarenboven komt hij ze dan ook nog gratis bij mij afleveren. Schitterend, zowel de boeken als de man. Via deze weg Mon, hartelijk bedankt, je hebt me hiermee een groot plezier gedaan.
Ik die zo graag eet!! Ze hadden me op voorhand verwittigd. Door de bestraling zou mijn smaak verminderen of zelfs volledig weg gaan. Jammer, maar heilaas, maar het bleef niet bij die "zou", ik proef nog amper wat ik eet. Deze namiddag bracht schoonzus marsepein mee en daar ben ik verzot op, wel, één beet heb ik gedaan en de rest heb ik weggelegd. Niet dat ik een snoeper ben, maar marsepein met chocolade , daar bega ik een moord voor. Waar je me ook altijd plezier kan mee doen is tomaat in al zijn vormen en bereidingen, maar dat mag ik niet meer eten. (voorlopig goddank) Door die wekenlange bestraling is mijn mond binnenin volledig verbrand en tomaat zou te fel irriteren. Geluukig zal dit ongemak langzamerhand verdwijnen. Gisteren zette de dokter echter een domper op mijn hoop. Het zou maanden kunnen duren. Toch komt dan de optimist in mij terug boven en dan denk ik dat dit bij mij veel sneller zal gaan. Hoop doet leven.
Als 65+er hebben we tot nu toe gratis busvervoer. Een mooi initiatief van de Lijn. Iedereen van ons was zelfs bereid om daar "iets" voor te betalen. Niet dat wij zo een grote busgebruikers zijn, maar af en toe als we naar de stad gaan durven we die al eens gebruiken. Neem nu dat we een keer of tien per jaar de bus nemen. Nu is er een voorstel om aan de 65+ers een bijdrage te vragen van 180 euro. Dit is drastisch. Je moet dat eens omrekenen. Eigenlijk wil men gewoon zeggen dat er voor bejaarden geen enkel voordeel meer zal zijn en dat je zal moeten betalen zoals iedereen. Misschien terecht zullen er een aantal vinden, maar je straft toch mensen die vanwege hun leeftijd af en toe eens een busrit maken. Die menskes moeten dan maar thuis blijven. Ik ken iemand die al eens graag naar de stad gaat, maar van bij haar thuis, is het tot het centrum alleen maar bergop en dat kan ze niet meer aan, dus neemt ze de bus. Gedaan daar mee, want zo wordt een ritje veel te duur. Natuurlijk bestaan er ook nog de rittenkaarten. Maar ja, het verschil tussen gratis en een betalende rit is toch groot. Natuurlijk, kan je zeggen, is een 65+er niet beter dan een ander en moet die ook maar betalen. Dan hadden ze dat systeem nooit in het leven mogen roepen. Een voordeel afpakken doet pijn. Toch eigenaardig dat er tot nu toe van niemand, ook van geen enkele vereniging ook maar één woord van protest is geweest.
De gekte en de commercie is weer begonnen. Volgende dagen wordt dat weer een "begankenis" rond de kerkhoven. De mensen doen allemaal mee aan veel opgeklopt gedoe en een "verplicht" bezoek aan het graf van hun familie of vrienden. Wel wij doen dat als het in ons opkomt en als we daar behoefte aan hebben. Rustig en stil en op ons eigen tempo. Toevallig vond ik een foto terug van een begraafplaats in Spanje. Deze foto werd niet genomen rond Allerheiligen, maar zo maar ergens in het voorjaar. Blijkbaar gaan daar de mensen veel meer hun dierbaren bezoeken. Zeden en gewoonten verschillen, maar toch denk ik dat het daar ook voor een stuk commercie is. Zo ver iemand mij vertelde wordt je daar nagekeken als dat graf niet versierd is. Dus ook een vorm van zich verplicht voelen, maar niet alleen uit het hart.
In bijage zie je een foto van het masker dat ik gedurende zeven weken, a rato van vijf keer per week, heb moeten aandoen voor mijn behandeling. De strepen die er op staan zijn aangebracht om je in een juiste positie tegenover het toestel te brengen. Toen ik deze morgen vroeg of ik dit als aandenken mocht meenemen, was dat absoluut geen probleem. Ofwel worden die dingen vernietigd, ofwel zijn er kunstenaars die dat komen halen om er een werkje van te maken. Volgens de verpleegster kunnen ze die dingen, bij opwarmen, een iets andere vorm geven en daar wordt dus blijkbaar mee gewerkt op die manier. Eens kijken op internet of ik iets dergelijks kan vinden. Enfin, het ligt hier nog een tijdje en dan zal het geen kunstwerk worden, maar zal het tussen het vuilnis eindigen.
De pijn blijft nog toenemen en dus zoek ik mijn toevlucht tot alles en nog wat om die wat onder controle te houden. Al jaren neem ik voor mijn RLS, Dafalgan met codeïne. Maar daar zit naast die codeïne ook paracetamol in. Twee dooddoeners in een klap, want nu lees ik dat dagelijks jarenlang gebruik hiervan ernstige leverschade kan veroorzaken. Nu ben ik gelukkig niet kleinzerig, maar zonder die pillen zie ik het toch niet zitten. Na morgen is het gedaan met de bestraling en kunnen de ongemakken alleen maar afnemen. Ook dat gaat voorbij. Even tanden bijten. Wat betekenen tenslotte een paar maanden op een mensenleven?
