Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
22-09-2014
taalgebruik
Gisteren zag ik op TV een aantal gesprekken met Vlamingen van over gans België. Wel, aan de hand van hun uitspraak of het gebruk van bepaalde woorden, kan ik met vrij grote zekerheid zeggen van waar ze zijn. Als iemand de namen Firmin of Martin uitspreekt als Martij en Firmij, dan is het waarschijnlijk een Limburger. Sommigen zeggen bijvoorbeeld; "dat is van ik" in plaats van; "dat is van mij". Dat is dan iemand van West Vlaanderen. Hier in Brabant zegt men dan bij het begroeten altijd; "goeie morgenT." Niet alleen het gebruik van bepaalde woorden, maar de uitspraak en de intonatie, zorgen er voor dat ik kan horen van waar ze afkomstig zijn. Vroeger te veel in studentencafés gezeten zeker.
Deze week was er een stroompanne in gans Leuven en omstreken. Dus ook de UZ Gasthuisberg werd getroffen. Ze hebben daar wel noodgeneratoren, maar die kunnen de machine niet opstarten voor de bestraling. Het gevolg was een overvolle wachtzaal met zeer veel zuchtende mensen. Vroeger zou ik me daar nerveus in gemaakt hebben, maar die tijd is door. Zonder een panne ontstaan ook ellenlange wachtrijen. Ik leg uit. Deze morgen moest ik om 8 uur daar zijn en zou als eerste opgeroepen worden. Het was ruim kwart over acht als ze me opriepen. Als er na mij hier of daar nog eens enkele minuten bijkomen, dan zit je binnen de kortste keren aan een vertraging van een half uur of meer. Ik hoorde ze tetteren en taterenen en een gelukkige verjaardag wensen, en de wachtenden konden dit allemaal horen en volgen. Ik kan begrijpen dat er dan een aantal gefrusteerde mensen tussen zitten.
Vijf dagen op zeven moet ik in de kliniek zijn. Je weet het en je kent het fenomeen, wachten. Ik moet toegeven dat het op deze afdeling allemaal nogal binnen de perken blijft. Er zijn een aantal wachtruimtes voorzien en veel patiënten worden gebracht. Natuurlijk moeten die begeleiders ook wachten en moeten ze de tijd doden met lezen, kruiswoordraadsels of iets dergelijks. Op deze afdeling hebben ze een aantal tafels voorzien waarop reuze puzzels liggen. Altijd zit er wel iemand, die door enkele stukjes te zoeken, de tijd probeert door te brengen.
In de toekomst zal ik er een administratie moeten gaan op nahouden, denk ik. Ik bestelde, via 2e hands en Kapaza, bij twee personen, enkele boeken. Timmermans natuurlijk. Deze morgen kreeg ik bericht dat die toegekomen waren. Onmiddellijk naar dat afhaalpunt van Kiala natuurlijk. Toen ik ze thuis uitpakte, bleek dat niet de bestelling te zijn die ik verwachtte. Blijkbaar was dat een order dat ik vroeger al had geplaatst. Volgens de winkelier waren er nog drie zendingen op komst. Ik zal moeten noteren wat ik bestel, want binnenkort heb ik een pak dubbels.
Toffe ontdekking. We werden vandaag uitgenodigd door schoonzus, voor haar verjaardag. Een late viering weliswaar, maar op de dag zelf was ze met vakantie in Frankrijk. We gingen eten in een godvergeten dorp, Goetsenhoven. Wat een ontdekking! ik bedoel dan niet alleen het restaurant, maar ook de dorpskern en de omgeving. De Godison was de eetgelegenheid. Zeer mooi kader. Een supervriendelijke bediening en het eten werd op een originele, prachtige manier opgediend. Lekker bovendien. Iets om over te doen.
