Vrouwlief moest vandaag voor vijf onderzoeken naar de kliniek. Dan begint het bij mij al te borrelen. Een half uur op voorhand aanmelden aan de inschrijvingen. Blijkt dat er maar twee loketten bezet zijn. Wachten! Plots komt er versterking opdagen en zijn we na een kwartier aan de beurt. Nogmaals aanmelden op de dienst radiologie. Op de uitnodiging stond duidelijk dat de verwijsbrief daar zou klaar liggen. Nog eens aanschuiven. Voor ons stond een nonneke aan het loket. Niet dat ik iets tegen die "gesluierde" vrouwen heb, maar blijkbaar had deze een voetje voor en waren de twee vrouwen achter het loket alleen maar bezig met haar probleem. OK, ik geef mijn papieren af, maar blijkbaar moet ik eerst naar een ander secretariaat om het juiste formulier te bemachtigen. Op een drafje dan, want het uur van onderzoek was nog maar één minuut. Juiste formulier op juiste plaats gevonden en na tien minuten een oproep voor mijn vrouw. Ondertussen zie ik personeelsleden kwebbelen, babbelen en niksen. Dan begint het bij mij niet alleen te borrelen, maar lichtjes te koken. De onderzoeken volgden mekaar zeer goed op en eindigden zelfs te vroeg voor het laatste dat op de planning stond. Ik vroeg aan de dokteres van het voorlaatste gespek of ze niet eens zou kunnen bellen om te vragen of voor dat laatste onderzoek geen vrij plaatsje tussen gekomen was. Geen probleem, ze zou er wel voor zorgen. Komen we terecht bij een hautaine secretaresse die ons aansprak op een manier zo precies of heel de kliniek was haar eigendom. Dan borrelt het niet meer bij mij, maar dan is het echt koken.Toch kan ik al bij al niet ontevreden zijn, want we waren een uur vroeger dan voorzien weg uit die verdomde kliniek.