De zoveelste keer schrijf ik nog eens iets over die verdomde ziekte RLS. Van voor de Kerst tot nu heb ik nog geen enkele nacht gehad van meer dan twee uur slaap. Morgen ga ik aan de dokter vragen of er toch geen medicatie bestaat die beter werkt. Een mens zou er depri van worden. Gelukkig (de slechtste woordkeuze die ik kan maken) is er iemand waar ik moet voor zorgen en zo blijf ik op de been. Wat een rotziekte! Het begon bij ons moeder en ondertussen heeft meer dan de helft van de familie er mee te maken. Honderden bladzijden over RLS op internet, maar nog geen adequaat middel gevonden om te helpen. Ik ga nog eens proberen om mijn 2 uur te halen. Slaapwel.
|