Onze living is nu definitief mijn tweede bureau geworden. Er hoopt zich een papierstapel op en er staan twee computers. Dat heb je natuurlijk met die lap tops. Je kan die overal meezeulen, want dat is draadloos. Vroeger bracht ik een aantal uren door op mijn kamertje, maar nu zit ik gewoon in de leefruimte. Ik kocht zo een kussen om op mijn schoot te plaatsen en voila. De printer kan ik van hieruit bedienen en ik moet me alleen nog verplaatsen als ik een scan moet maken. Ik schreef nu wel draadloos, maar het aantal kabels dat achter alle toestellen hangt is gewoon niet te tellen. Draadloos is dus absoluut niet draadloos. Gemakkelijk is het wel, dat moet ik toegeven. Vanuit mijn luie zetel kan ik de ganse wereld bereiken. Ik kan met één oog tv kijken en ondertussen iets op mijn computer doen. Tegelijkertijd kan ik dan ook nog muziek beluisteren met mijn hoofdtelefoon. Op het scherm is een camera ingebouwd en dus kan ik dan ook nog praten met iemand aan de andere kant van de wereld. Alhoewel die camera dikwijls beter zou uit staan, zoals nu bijvoorbeeld. Zo in het midden van de nacht is het geen zicht. Ik ga nog maar eens proberen om een uur te slapen.