En voilà, de postjes zijn verdeeld. Iedereen tevreden, behalve de kiezer misschien. Er zijn er die het zeer hard gespeeld hebben en hun slag hebben thuis gehaald. Daar alleen gaat het om. Veel van de op voorhand gemaakte beloftes worden terug ingeslikt, als ze hun postje maar hebben. Geld en macht. "Leve de republiek", riep Van Rossem eens, en eigenlijk zou dat misschien wel beter zijn. Nu betalen we met zijn allen een pak ministers die we eigenlijk niet nodig hebben. Moest er in België geen kiesplicht zijn, zou er misschien nog dertig procent gaan stemmen. De bevolking is het beu en iedereen die ik tegen kom, denkt hetzelfde. Arm landje.