De problemen met dat stom ding hier blijven duren. Nu kan het zijn dat je straks drie flarden van een tekst terug kan vinden, omdat telkens mijn scherm weg viel. Ik zal mijn pc straks afzetten en binnen een paar uur terug opstarten. Ik zie dat we ondertussen al kwart na vier zijn en dus hoog tijd om nog een slaappoging te ondernemen. Hier een paar kamers verder is een dame die de ganse nacht om hulp roept. Blijkbaar goed gekend bij de verpleging hier, want er is eigenlijk niets aan de hand, buiten het gebrek aan aandacht. Ik heb hier het laatste nog niet gezien en meegemaakt. Och dan weet ik weeral wat schrijven. In sommige gevallen is het toch triestig om op zo een manier oud te worden. Zoals de dame hier een paar kamers verder. Altijd dure kleren aan en mooi opgemaakt, maar haar kinderen geven haar geen rotte cent. Ze betalen met haar geld het verblijf, maar verder heeft die dame niks. Ze gaat dagelijks naar de cafetaria, maar kan niets drinken, omdat ze geen enkele cent heeft. Ik heb ze eens mee gevraagd aan tafel, maar iedereen zegt me dat ik dat niet mag doen. Ik zou me daar laten in mee slepen en ze alle dagen uitnodigen. Blijkbaar doe ik dat beter niet. Ik ga de zoveelste poging doen om nog een paar uur te slapen.