Austro-ILO is een historisch motorfietsmerk uit Oostenrijk. Temple & Co., Wenen. Oostenrijkse fabriek die in 1938 enkele motorfietsen maakte met 120 cc ILO-motor. Door de Duitse bezetting in hetzelfde jaar kwam er een eind aan de produktie.
Austro-Omega
Austro-Omega is een historisch Oostenrijks motorfietsmerk. Josef Pruckner Motorradbau, Korneuburg (1932-1939). Austro-Omega boekte veel successen in de racerij. Produktiemodellen hadden 348-, 496- en 746 cc JAP-motoren en andere Britse componenten. Sommige racemotoren hadden 348 cc Sturmey-Archer motoren. Na 1945 bouwde Pruckner nog zijspannen.
Austroalpiene Dekbladen
De Austroalpiene nappes zijn een nappe opeenvolging in de Alpen. De Alpen bestaan uit drie zulke opeenvolgingen, de Austroalpiene nappes vormen de bovenste van de drie en dagzomen vooral in het oosten van de Alpen, vandaar de naam (austro- betekent oost). Omdat de Austroalpiene nappes uit materiaal van de Adriatische plaat bestaan en over de Penninische en Helvetische nappes zijn geschoven worden ze allochtoon genoemd. Over het algemeen zijn ze relatief ongemetamorfoseerd, in tegenstelling tot de Penninische nappes waar ze op liggen. In Zwitserland zijn de Austroalpiene nappes weggeërodeerd, op een paar klippes als de Dent Blanche klippe na (waar de Matterhorn het merkwaardigste voorbeeld van is). In Oostenrijk daarentegen beslaan de Austroalpiene nappes het grootste gedeelte van dat land, op een paar vensters zoals het Hohe Tauern venster en het Engadin venster na.
Oostenrijkse Alpen
Austrochaperina
Austrochaperina is een geslacht van kikkers uit de familie Microhylidae. Er zijn 24 soorten die voorkomen in Australië, Nieuw-Guinea en het eiland Nieuw-Brittannië.
Austrochaperina pluvialis
Austrochaperina adelphe
Austropotamobius
De zoetwaterkreeft Austropotamobius pallipes is een kreeftachtige uit de orde van tienpotigen. Ze worden ongeveer 10 centimeter lang en komen voor in heldere stromen met een zand- of grindbodem, meestal in kalkrijk gebied. Overdag leven ze verborgen onder stenen of in gaten in de oevers; 's nachts worden ze actief. Omdat ze relatief klein zijn, worden deze zoetwaterkreeften niet veel voor de consumptie gekweekt.
Austro-Daimler was een Oostenrijks (Oostenrijks-Hongaars) automerk. Opgericht als Machinefabriek Bierentz, Fischer & Co., welke in 1899 een licentie nam op de productie van Daimler wagens en motoren en noemde zich Österreichische Daimler Motoren Gesellschaft. Tussen 1902 en 1905 was Paul Daimler hoofdconstructeur bij de firma, welke opgevolgd werd door Ferdinand Porsche. Ferdinand ontwierp de 22/80PK, welke in de 1910-editie van de Prinz Heinrich Fahrt de eerste drie podiumplaatsen bezette. Na de Eerste Wereldoorlog bouwde Austro-Daimler vrij dure en grote auto's, zoals de AD617 en de ADM 1. Porsche probeerde al in die tijd een kleine volksauto te ontwerpen en bij Austro-Daimler maakte hij de Sascha, beter bekend als Sascha-Porsche. Hoewel geen verkoopsucces bleek het vrij succesvol in de racerij te zijn. Nadat Porsche in 1923 wegging concentreerde Austro-Daimler zich op grote luxe auto's. De in 1926 gepresenteerde ADR was een goed voorbeeld hiervan. De ADR werd verder ontwikkeld tot ADR Sport en ADR Bergmeister. In 1928 fuseerde Austro-Daimler met Puch, maar men produceerde tot 1934 auto's, toen Austro-Daimler/Puch fuseerde met Steyr om Steyr-Daimler-Puch te vormen. De laatste Austro-Daimler was de ADR 8.
Austro-Daimler AD 6-17
De AD 6-17 werd gebouwd van 1921 tot 1924. Het was een 4-zitter 6-cilinder, hij haalde een snelheid van 100km/h en had een verbruik van 18l/100km.
AD 6-17 1923
Austro-Daimler ADM II
De ADM II(10/40pk) werd gebouwd in 1923-1924. Deze wagen had een 2.5 liter(2540cc) 6-cilinder motor, had een verbruik van 15l/100km en haalde een top van 100km/h. De ADM II(10/45pk) had een 2613cc 6-cilinder motor en werd gebouwd van 1924 tot 1927. Van beide wagens waren er zowel 2- als 4-deurs versies.
ADM II(10/40) 1923
ADM 3 Liter(12/100pk)
De ADM 3Liter was een 4-zitter sportwagen. Deze 6-cilinder (2994cc) motor had een vermogen van 100pk. De wagen bereikte een snelheid van 130km/h en had een verbruik van 17l/100km. Deze wagen werd gebouwd van 1926 tot 1928.
ADM 3-liter 1927
Austro-Daimler ADV
Gebouwd van 1924 tot 1927 werd dit de opvolger van de AD 6-17. Deze grote luxewagen had een 6-cilinder 4424cc motor met een vermogen van 60pk. Met zijn gewicht van ruim 2ton haalde hij een snelheid van 100km/h en had een verbruik van 18l/100km.
ADV Landaulet 1925
Austro-Daimler ADR
De ADR (12/70pk) werd gebouwd van 1927 tot 1931. Het was een 6-cilinder(2994cc) luxewagen, hij haalde een snelheid van 105km/h en had een verbruik van 18l/100km.
ADR (12/70pk) 1928
Austro-Daimler ADR Sport
De ADR Sport(12/100pk) werd gebouwd in 1929-1931. Deze wagen had een 3 liter(2994cc) 6-cilinder motor, had een verbruik van 18l/100km en haalde een top van 130km/h. Deze wagen was ruim 350kg lichter dan de gewone ADR versie.
ADR Sport Cabriolet 1930
Austro-Daimler ADR 8
De ADR 8(18/100pk) werd gebouwd van 1931 tot 1934. Deze 5.5m lange wagen had een 8-cilinder (4624cc) motor. Met een gewicht van 2 ton bereikte hij toch een snelheid van 125km/h maar verbruikte daarvoor wel 25l/100km.
ADR 8 Pullman 1932
Austro-Daimler Bergermeister
Gebouwd van 1932 tot 1934, met een 6-cilinder (3614cc) motor. Met zijn 120pk haalde hij een snelheid van 145km/h en verbruikte 20l/100km.
De Australorp is een Australisch kippenras dat in de jaren twintig is ontstaan. Vooral de Orpington heeft een grote invloed op de vorming van het ras gehad. De Australorp is een middelzwaar ras met een vrij breed lichaam. De kippen hebben verhoudingsgewijs een kleine kop en een middelhoog-gedragen staart. Ze worden gefokt in de kleuren zwart, wit en gezoomd blauw. De Australorp staat bekend om de goede eierproductie, maar ook voor het leveren van vlees is het ras geschikt. Het zijn rustige dieren die makkelijk tam worden en niet hoog vliegen. Mede vanwege deze eigenschappen is de Australorp tevens een populair hobbyras. Het ras wordt ook wel boemerangras genoemd, omdat het van Engeland naar Australië is gegaan en weer terug naar Engeland en het vaste land van Europa.
de Australorp haan
de Australorp hen
Australosphenida
De Australosphenida is een onderklasse van de zoogdieren die vrijwel geheel uitgestorven is. Tegenwoordig komen ze alleen nog in Australië en Nieuw-Guinea voor met slechts vijf soorten, maar er zijn fossielen bekend uit het Mesozoïcum van Madagaskar, Australië en Argentinië en het Paleoceen van ArgentinIë. Platypoda, een orde met slechts één overlevende soort, het vogelbekdier. Fossielen hiervan zijn bekend uit het Paleoceen onder andere het Krijt van Australië en het Paleoceen van Argentinië . Tachyglossa, een orde die de huidige mierenegels omvat. De orde is bekend sinds het Plioceen van Australië.
Austrasië
Austrasië was het noord-oostelijke deel van het Merovingische koninkrijk, en bestond uit het oosten van Frankrijk, het westelijke Duitsland, België ten oosten van de Schelde en delen van Nederland. De hoofdstad van het rijk was Metz, hoewel sommige koningen ook vanuit Reims regeerden. Na de dood van de Frankische koning Clovis in 511 werd zijn koninkrijk verdeeld onder zijn vier zonen. Theuderic I van Austrasië kreeg het oostelijke deel. Austrasië leefde constant in spanning met zijn buur, Neustrië. In 613 werden de twee rijken overgenomen door Chlothar II, die zijn hoofdstad in Parijs vestigde. De twee rijken vielen echter snel terug uiteen. Pas toen de hofmeier Pepijn van Herstal in 687 Neustrië overwon, werden de twee rijken definitief verenigd. Toen diens kleinzoon, Pepijn de Korte, in 751 koning der Franken werd en Bourgondië ook overwon, begonnen de namen en binnengrenzen te vervagen, en werd enkel nog maar gesproken over het Frankische Rijk.
Austria-Alpha
Austria-Alpha is een historisch motorfietsmerk opgericht door Joseph Illichmann te Wenen en bestond van 1933-1952. De Oostenrijkse voormalige coureur Illichmann bouwde eerst 246 cc V-twin racemotoren naast 498 cc eencilinder kopkleppers. Na 1945 maakte hij sportmotoren met 249 cc Puch- en 244 cc ILO-tweetaktblokken. Omdat Illichmann ook een grote gieterij had, kon hij niet alle aandacht aan de bouw van motorfietsen schenken, waardoor de productie klein bleef.
Austria (Trautmannsdorf)
Austria is een historisch merk van motorfietsen. Austria Motor Fahrzeuge, K. Lamperts, Trautmannsdorf a.d. Leitha (1930-1952). Oostenrijks motorfietsmerk, dat Ardie-aluminium frames gebruikte, waarin 246- en 346 cc, soms watergekoelde Villiers-blokken werden gemonteerd. Daarnaast werden er 346 cc motorfietsen met Sturmey-Archer zijklepmotor gemaakt.
Austria (Wenen)
Austria is een historisch merk van auto's en motorfietsen. Austria Motorenwerke, Josef Mezera, Wenen (1903-1907). Oostenrijks-Hongaars merk, opgericht door Josefs vader Ignatz, dat Clip-on motoren en lichte 0,8 pk motorfietsjes maakte.
De Australische veedrijvershond (Engels: Australian Cattle Dog) (ACD) bestaat in de kleuren rood (red speckled) en blauw met tankleur (blue mottled, blue speckled). De geschiedenis van dit hondenras is relatief jong en heeft haar oorsprong in Australië. Een boer, Thomas Hall, fokte van 1840 tot 1870 werkhonden om zijn eigen bedrijf te voorzien. Omdat de geïmporteerde Britse herdershonden het ruwe klimaat in Australië niet aankonden en de halfwilde koeien niet konden hanteren, fokte hij inheemse dingo's. Het resultaat was een stil werkende heeler, een hond, die de koeien in de hakken beet om ze te drijven. Na de dood van Thomas Hall, werden zijn bedrijf en de honden verkocht en zo werden zij verspreid. In 1903 stelde Robert Kaleski de rasstandaard op. Schofthoogte 43 tot 51 centimeter, gewicht 16 tot 20 kilogram. De hond is zonder leiband onder controle te houden en men kan hem overal meenemen. Het is belangrijk onmiddellijk met de opvoeding te beginnen als hij in huis komt.
Rode ACD
Blauwe ACD
Australische witte ibis
De Australische witte ibis (Threskiornis molucca) is een steltloper uit de ibisfamilie Threskiornithidae en is een ondersoort van de heilige ibis. Deze ibis komt vooral voor op de wetlands in het oosten en zuidwesten van Australië en de Zuidoost-Aziatische eilanden. Deze soort heeft een zwarte kop en nek en een lange naar beneden krommende snavel. De lichaamsveren zijn wit met enkele zwarte veren bij de staart.
Australische Witte ibis
Australische zalm
Australische zalmen (Arripidae of Arripididae) vormen een familie van vissen die tot de orde van baarsachtigen (Perciformes) behoren. De vissen worden gevonden in het zuiden van Australië (inclusief Tasmanië en Nieuw-Zeeland). De vis is, hoewel de naam anders doet vermoeden, niet verwand met de familie van de Salmonidae van het Noordelijk halfrond. Deze vis wordt relatief oud, bereikt een lengte van ongeveer 1m en een gewicht van 11kg.
Australische zalm
Australische zeeleeuw
De Australische zeeleeuw (Neophoca cinerea) is een zeeroofdier uit de familie der oorrobben. Deze zeeleeuwen komen enkel voor langs de kust van Zuid-Australië. Deze zeeleeuw kent seksuele dimorfie. Vrouwtjes zijn veel kleiner dan mannetjes, hebben een ander kleurpatroon en missen de lange manen. Het vrouwtje heeft zilvergrijze flanken en rug, met een roomgele tot beige buik en kop. Ze wordt 130 tot 180 centimeter lang en 70 tot 110 kilogram zwaar. Het volwassen mannetje heeft een zwartachtige donkerbruine vacht, met een lichtere borst en een donker gezichtsmasker. Het mannetje wordt 200 tot 250 centimeter lang en 250 tot 300 kilogram zwaar. De Australische zeeleeuw eet inktvissen en vissen, waaronder wijting, zalm, haaien en roggen.
Australische zeeleeuw
Australische zilvereik
De Australische zilvereik (Grevillea robusta) is een tot 30 m hoge boom met een rechte, in de kroon doorlopende stam. De kroon is los, slank en rijzig. De bladeren zijn afwisselend geplaatst, tot 25 cm lang, bijna varenachtig, geveerd met 11 tot 23 deelblaadjes, die zelf weer diep ingesneden tot geveerd zijn. Aan de onderzijde is het blad zilvergrijs behaard.
De Australische kerkuil of Australische Maskeruil (Tyto novaehollandiae) is in wezen een complex van verschillende onderling zeer verwante en sterk op elkaar lijkende (onder)soorten kerkuilen voorkomend in Oceanië. Deze kerkuil heeft een gem.gewicht van 650g en een lengte tussen 35-47 cm.
Australische Maskeruil
Australische kerkuil
Australische longvis
De Australische longvis (Neoceratodus forsteri) is zoetwatervis uit Australië, met name in het zuidoosten van Queensland, hij kan anderhalve meter lang worden. Het leeft van kleine visjes, kikkers, kikkervisjes en slakken. Door veranderingen in het ecosysteem zijn ze bedreigd. Hij heet longvis omdat hij eerst kieuwen heeft. Als de vis volwassen wordt, dan wordt langzamerhand de functie door een dorsaal gelegen long vervangen.
Australische longvis
Australische pelikaan
De Australische pelikaan of brilpelikaan (Pelecanus conspicillatus) is een grote watervogel. Deze vogel leeft voornamelijk op binnenwatzrs langs de kust van Australië en Nieuw Guinea. Vergeleken met andere pelikaansoorten is de Australische pelikaan van gemiddelde grootte: 160-180 cm in lengte met een vleugelwijdte van 230-250 cm en een gewicht van 4-10 kg. Zelfs voor een pelikaan is de bleekroze snavel van enorme proporties. Het is zelfs relatief de grootste snavel van alle vogels. De grootst bekende snavel van een Australische pelikaan mat maar liefst 49 cm. Australische pelikanen die zich voortplanten leggen in de regel een à twee eieren.
Australische brilpelikaan
Australische brilpelikaan
Australische rotsrat
De Australische rotsrat (Zyzomys pedunculatus) is een knaagdier uit het geslacht Zyzomys dat voorkomt in Australië. Hij leeft alleen in de MacDonnell Ranges in het zuiden van het Noordelijk Territorium. Er werd gedacht dat deze soort uitgestorven was, tot hij in 1996 herontdekt werd. De kop-romplengte bedraagt 110 tot 124 mm, de staartlengte 116 tot 128 mm.
Australische rotsrat
Australische silkyterriër
De Australische silkyterriër is een compacte hond, die een schofthoogte van 23 centimeter en een gewicht van 4,5 kilogram kan bereiken. Het lichaam van terriër moet in verhouding met de schofthoogte lang zijn. De lange vacht van de Australische silkyterriër is glad en ligt vlak tegen het lichaam aan. Het heeft een fijne structuur en is glanzend. De meest gewenste vachtkleur is blauw. De oren van de hond zijn klein en v-vormig en hoog op de schedel ingeplant. Ze worden rechtop gedragen en hebben geen lange haren. Puppy's worden altijd zwart geboren.
De Australische gevlekte makreel (Scomberomorus munroi) is een straalvinnige vis uit de familie van makrelen (Scombridae) en behoort derhalve tot de orde van baarsachtigen (Perciformes). De Australische gevlekte makreel is een zoutwatervis. De vis kan een lengte bereiken van 104 cm.
Australische gevlekte makreel
Australische grootoogbaars
De Australische grootoogbaars (Priacanthus macracanthus) is een straalvinnige vis uit de familie van grootoogbaarzen (Priacanthidae) en behoort derhalve tot de orde van baarsachtigen (Perciformes). De vis prefereert een subtropisch klimaat en heeft zich verspreid over de Grote en Indische Oceaan. De vis kan een lengte bereiken van 30 cm.
Australische grootoogbaars
Australische heek
De Australische heek (Merluccius australis) is een straalvinnige vis uit de familie van heken (Merlucciidae) en behoort derhalve tot de orde van schelvisachtigen (Gadiformes). De vis kan een lengte bereiken van 126 cm. De hoogst geregistreerde leeftijd is 30 jaar. De vis prefereert een subtropisch klimaat en heeft zich verspreid over de Grote en Atlantische Oceaan.
Australische heek
Australische herder
De Australische herder is een hondenras dat afkomstig is uit de VS. De oorsprong ligt in Noord-Amerika, waar fokkers Europese en Australische honden kruisten. Tegelijkertijd werden vanuit Europa Merinoschapen eerst naar Australië en later naar de VS geëxporteerd. De herders kregen dus de verwarrende naam Australian shepherd door de schapen. Het verhaal dat deze honden, net als de Australische veedrijvershond, een kruising met een dingo is, is fout. Pas sinds 1996 is de Australian shepherd een door het Fédération Cynologique Internationale (FCI) erkend ras. Er is een combinatie van deze kleuren mogelijk door vlekjes en marmering. Schofthoogte 45 tot 52 centimeter, gewicht van 20 tot 30 kilogram. De honden zijn zeer actief en behoren in handen van actieve baasjes. Enkel fysieke inspanningen zijn voor deze honden niet voldoende.
Australische herder
enkele raskleuren
Australische heremietkreeft
De Australische heremietkreeft (Coenobita variabilis) is een op land levende heremietkreeft die voorkomt in Australië. Ze wordt ook verkocht als huisdier, waarbij gelet moet worden dat het diertje tropische condities nodig heeft, zoals een temperatuur van 21°C tot 28°C, en een relatieve luchtvochtigheid van 70% - 80%.
Australische heremietkreeft
Australische jacana
De Australische jacana (Irediparra gallinacea) is een steltloperachtige uit de familie van de Jacana's die voor komt op diverse Indonesische eilanden, de Filipijnen en Australië.
Overleden : Andreas Schelfhout (83), Nederlands kunstschilder.
1881
Overleden : Charles Darwin (73), Brits bioloog.
1906
Overleden : Pierre Curie (46), Frans natuurkundige.
1906
Maurice Brébart en Fernand Oedenkoven stichten de krant La Dernière Heure.
1943
Het twintigste jodentransport vanuit de Dossinkazerne te Mechelen richting Auschwitz wordt op de spoorlijn Mechelen-Leuven (tussen Boortmeerbeek en Haacht) tegengehouden door drie jonge verzetslui waardoor een aantal van de gedeporteerden kon ontsnappen. Nergens in Europa werd er tijdens de Tweede Wereldoorlog een dergelijke bevrijdingsactie uitgevoerd.
1943
De joodse Opstand in het getto van Warschau begint.
1943
Albert Hofmann ontdekt het hallucinogene effect van LSD.
1956
Filmactrice Grace Kelly huwt prins Reinier III van Monaco.
1966
De Amerikaanse chirurg Michael DeBakey voorziet een patiënt van een plastic kunsthart. De patiënt overlijdt enkele dagen later.
De Australische beverrat (Hydromys chrysogaster) is een knaagdier uit het geslacht Hydromys dat voorkomt op Nieuw-Guinea, in Australië en op vele omliggende eilanden. Van alle inheemse knaagdieren van het Australaziatisch gebied heeft hij de grootste verspreiding. Het is een sterk aan het water aangepast dier.
Hydromys chrisogaster
verspreidingsgebied
Australische blauwtongskink
De Australische blauwtongskink (Tiliqua scincoides) is een hagedis uit de familie skinken (Scincidae). De Nederlandse naam is enigszins verwarrend omdat alle blauwtongskinken uit Australië komen. Deze skink wordt maximaal 50 centimeter lang en is te herkennen aan de verhoudingsgewijs enorme kop, grote en brede maar vrij korte staart en de meestal rode ogen. De basiskleur is meestal groenbruin tot grijs, en de meeste exemplaren hebben een duidelijk gebandeerd lichaam van net achter de kop tot de staartpunt met een donkere kleur, meestal donkergrijs tot zwart. De Australische blauwtongskink is levendbarend, en eet met name plantaardig materiaal als fruit en bessen, maar ook ongewervelden als wormen en slakken staan op het menu.
blauwtonglizzard
Tiliqua scincoides
Australische bonito
De Australische bonito (Sarda australis) is een straalvinnige vis uit de familie van makrelen (Scombridae) en behoort derhalve tot de orde van baarsachtigen (Perciformes). De vis kan maximaal 1,80 m lang en 9,5 kg zwaar worden.
Australische bonito
Australische boomvalk
De Australische boomvalk (Falco longipennis) is voor het eerst beschreven door Swainson in 1838. Het verspreidings gebied van de Australische boomvalk is Australië, Tasmanië en de Kleine Soenda-eilanden. Hij overwintert ook in Oost-Indonesië en Nieuw-Guinea. Hij is waar te nemen in dorpen, steden en open bosland. De totale lengte bedraagt van 30 tot 36 centimeter.
Falco longipennis.
Australische buidelspringmuis
De Australische buidelspringmuis of kultarr (Antechinomys laniger) is een buidelmuis uit de geslachtengroep Sminthopsini die voorkomt in de droge binnenlanden van Australië in open, droge gebieden. Het is de enige soort van het geslacht Antechinomys, dat soms tot Sminthopsis, zijn nauwste verwant, wordt gerekend. De Australische buidelspringmuis is een elegante, kleine buidelmuis met lange poten. Vaak springt hij slechts op zijn achterpoten. De dunne, lange staart loopt uit in een donkere borstel. De oren en ogen zijn groot, de bek is puntig. De bovenkant is grijsbruin tot zandkleurig, de onderkant wit. Om elk oog zit een donkere ring. Aan de lange, dunne achtervoeten zitten slechts vier tenen. De kop-romplengte bedraagt 140 tot 145 mm, de staartlengte 90 tot 115 mm en het gewicht 40 tot 100 g.
Australische dikstaartgekko
De Australische dikstaartgekko (Underwoodisaurus milii) is een hagedis uit de gekko-familie Gekkonidae. Deze soort wordt ook wel bladstaartgekko genoemd. De Australische dikstaartgekko wordt maximaal 15 centimeter lang en dankt de naam aan de opvallend dikke, maar sterk ingesnoerde staart. De staart dient als vetopslag, maar ook wel om predatoren af te leiden. Als de gekko wordt aangevallen zwaait het dier met de staart en houdt de kop plat op de grond. Omdat ook deze soort autotomie kent laat de staart los; de vijand heeft wat te eten en de hagedis gaat er vandoor; gedurende enkele weken groeit de staart weer aan maar deze blijft kleiner. De gekko is een bodembewoner die leeft in zowel begroeide als meer kale omgevingen, het voedsel bestaat uit insecten en andere kleine dieren.
Het Australisch Antarctisch Territorium (afgekort tot AAT) is een gedeelte van Antarctica dat door Australië wordt opgeëist. Met een oppervlakte van 5.896.500 km² is het het grootste gebied op Antarctica dat door één land geclaimd wordt. Het territorium bestaat uit 2 delen. De westelijke sector heeft een oppervlakte van 5.032.000 km² en ligt tussen Dronning Maud Land (45°OL) en Adélieland (136°OL), respectievelijk opgeëist door Noorwegen en Frankrijk. De kleinere oostelijke sector van 864.500 km² ligt tussen Adélieland (142°OL) en het door Nieuw-Zeeland opgeëiste Ross Dependency (160°OL). De noordgrens ligt op 60°ZB en het zuidelijkste punt is de zuidpool zelf. Australië handhaaft drie wetenschappelijke basissen op het AAT: Mawson, Davis en Casey, alle drie gevestigd op het westelijk deel.
Australisch Engels
Australisch Engels of strine is de vorm van het Engels gebruikt in Australië. Strine (bij benadering uitgesproken als straain) is de term die door de Australiërs zelf gebruikt wordt en is de Australisch Engelse uitspraak van het woord 'Australian'. De Australische spelling is algemeen erg gelijk aan de Britse, op enkele uitzonderingen na (bv. program wordt meer gebruikt dan programme). Uitgevers, scholen, universiteiten en de regeringen gebruiken meestal de Macquarie Dictionary als referentie. Zo zijn bijvoorbeeld -ise en -ize aanvaard, zoals in het Brits, maar -ise is de meest gekozen in Australië.
Australisch voetbal
Australisch voetbal (ook wel bekend als Australian rules football, Aussie rules of Footy) is een teamsport die wordt gespeeld door twee teams van 18 spelers op cricketvelden (ovals), of velden van vergelijkbare omvang met een 450-500 gram zware ovale lederen bal van 720-730mm x 545-555mm. Het spel onderscheidt zich van andere vormen van voetbal door de relatief snelle balcirculatie (deels door het ontbreken van buitenspelregels) en het toekennen van een vrije trap voor elke goede vangbal over 15 meter of meer: een mark. De sport lijkt voor een leek op een Rugby variant door de vorm van de bal, maar heeft geheel andere regels, vorm van het veld (ovaal) en spelverloop. Hoewel de sport vooral in Australië veel beoefenaren kent, wordt ook in landen als Nieuw-Zeeland, Ierland, Verenigd Koninkrijk, Denemarken, de Verenigde Staten, Canada, Duitsland, Filipijnen en Japan Aussie Rules gespeeld waar het ook wel bekend staat als Rugby Football.
Het speelveld, dimensies: lange as kan 135-185m lang zijn en de korte as kan 110-155m wijd zijn. Geschiedenis: Australisch voetbal ontleent zijn bestaansrecht aan het rugby en aan het Gaëlisch football en werd oorspronkelijk louter 's winters gespeeld als off season training voor cricketspelers. Australisch voetbal ontstond in 1858 met de oprichting van de Melbourne Football Club; de officiële regels werden in 1866 veralgemeend. In 1896 werd de Victorian Football League (nu Australian Football League) opgericht en verspreidde het spel zich over het Australisch continent. De zogenaamde Grand Final markeert het einde van het jaarlijks kampioenschap. Naast de Grand Final strijdt men tevens om de Ansett Cup, het zomerkampioenschap.
Australische Alpen
De Australische Alpen (Engels: Australian Alps) bestaan uit een reeks bergketens in het achterland van Zuidoost-Australië. In de Australische Alpen bevinden zich de hoogste bergtoppen van Australië. De Australische Alpen hebben een belangrijke funktie voor recreatie en de watervoorziening van Australië. In de regio bevinden zich meerdere nationale parken en err bevinden zich ook de enige ski-pistes van het land.
Australische Plaat
De Australische Plaat is één van de grootste tektonische platen op Aarde. Ze bevat het Australische continent, Nieuw-Guinea, een deel van Nieuw-Zeeland en een deel van de Pacifische en Indische Oceanen. Vaak wordt de Australische plaat samen met de Indische Plaat, die het Indisch Subcontinent bevat, als Indo-Australische Plaat aangeduid. De platen bewogen de afgelopen 50 miljoen jaar als een aaneengesloten geheel.
Australische baobab
De Australische baobab (Adansonia gregorii) is een boom uit de familie Malvaceae. In Australië staat hij bekend als boab. Net als andere baobabs heeft deze soort een gezwollen stam, waardoor de vorm van de boom aan een fles doet denken. De plant is endemisch in Australië, waar hij voorkomt in Kimberley in West-Australië en in het oosten tot in het Noordelijk Territorium. Van de acht soorten baobab is het de enige soort die van oorsprong in Australië voorkomt. Zes soorten zijn endemisch in Madagaskar en één soort komt van oorsprong voor op het vaste land van Afrika. De Australische baobab wordt 912 m hoog. Het onderste gedeelte van de stam kan enorm dik zijn. Er zijn voorbeelden van bomen met een stam van meer dan 5 m dik. De boom is bladverliezend tijdens de droge wintermaanden en krijgt weer nieuwe bladeren en grote, witte bloemen laat in de lente. De naam "boab" is een verkorte vorm van "baobab". De boom heeft in Australië nog een aantal andere namen: baobab, de algemene naam van het geslacht Adansonia, maar wordt in Australië vaak gebruikt om de Australische soort mee aan te duiden; bottle tree ("flessenboom"); dead rat tree ("doderattenboom"); gadawon, één van de namen die door de Aborigines wordt gebruikt. Andere namen zijn larrgadi of larrgadiy, die worden gebruikt in de Nyulnyulan-talen in West-Kimberley. De Aborigines gebruikten water dat ze uit gaten in de boom haalden en gebruikten het witte poeder van de zaaddoppen als voedsel. Decoratieve schilderingen of houtsnijwerk werden soms gemaakt op de buitenkant van de vruchten.
Australidelphia is een voorgestelde groep (magnorde) binnen de buideldieren die de monito del monte en de Australische buideldieren (klimbuideldieren, roofbuideldieren, buideldassen, buidelmollen en de fossiele Yalkaparidontia) zou omvatten.
Bennettwallabie(Macropus rufogriseus)
Bilby (Macrotis lagotis)
Australië
Het Gemenebest Australië verwierf zijn onafhankelijkheid van het Verenigd Koninkrijk op 1 januari 1901. Het land is nu een constitutionele monarchie met als staatshoofd koningin Elizabeth II, vertegenwoordigd in Australië door de Gouverneur-Generaal. Australië bestaat uit 6 staten, 2 territoria en 1 federaal territorium (het Australisch Hoofdstedelijk Territorium) De zes staten zijn:
Nieuw-Zuid-Wales met de hoofdstad Sydney
Queensland met de hoofdstad Brisbane
Tasmanië met de hoofdstad Hobart
Victoria met de hoofdstad Melbourne
West-Australië met de hoofdstad Perth
Zuid-Australië met de hoofdstad Adelaide
De twee territoria zijn:
Noordelijk Territorium met de hoofdstad Darwin
Jervis Bay Territorium (heeft geen vlag)
Het federaal territorium is:
Australisch Hoofdstedelijk Territorium met de hoofdstad Canberra
Australië, het kleinste continent en door sommigen ook beschouwd als het grootste eiland, bestaat grotendeels (ongeveer 3/4) uit woestijn. Enkel in het noordoosten zijn er regenwouden, die verder naar het zuiden vaak meer subtropisch dan tropisch zijn. Daar komen de meeste diersoorten voor. De meeste dieren van Australië, en dat geldt vooral voor de buideldieren, zijn uniek. Aan de oostkust liggen bergketens inclusief de hoogste berg, de Mount Kosciuszko, met een hoogte van 2228 meter.
Mount Kosciuszko
Andere bekende bergen en rotsen zijn: Uluru (Ayers Rock), Kata Tjuta (de Olga's), Mount Augustus, de Devils Marbles en Wave Rock.
Ayers Rock
Kata Tjuta
Devils Marbles
Waverock
Australië is het laagste en vlakste continent. Een groot deel van het woestijngebied ligt net boven de zeespiegel met in het westen het Centrale Laagland en het Westelijk Plateau. Ondanks het droge klimaat kent Australië rivieren waarvan vele een deel van het jaar helemaal droog staan. Het land heeft 2 belangrijke rivieren die het hele jaar door water bevatten: de Murray en de Darling.
Darling River
Murray River
Er bevinden zich in het land ook meren zoals het Eyremeer, het Torrensmeer en het Gairdnermeer die meestal droog liggen. De seizoenen in Australië zijn tegengesteld aan die van het Noordelijk Halfrond. De lente duurt van september tot november, de zomer van december tot februari, de herfst van maart tot mei en de winter van juni tot augustus. Australië heeft voor het grootste gedeelte een subtropisch klimaat, in het uiterste noorden heerst een tropisch klimaat. Van oktober tot eind november is het 'vroege stormseizoen'. December en januari is de 'vroege moesson', soms heel nat. De 'late moesson' valt in februari en maart, met zeer zware regenval. Het 'late stormseizoen' van april en mei heeft zware stormen. In juni en juli is het klimaat zeer aangenaam. Heet en droog is het in augustus. In de regentijd komen er regelmatig cyclonen voor, gemiddeld circa vijf per jaar. Gemiddeld valt hier circa 1470 mm neerslag. Midden-Australië heeft een echt woestijnklimaat. In de zomer kunnen de temperaturen zeer hoog oplopen. In de winterperiode kan het 's nachts flink afkoelen. Hier valt minder dan 250 mm neerslag per jaar en het droge seizoen duurt meer dan acht maanden. Het noorden van Nieuw-Zuid-Wales en het zuiden van Queensland hebben een subtropisch klimaat met het hele jaar door aangenaam weer, hoewel het in de zomer behoorlijk warm kan worden. Grote steden als Sydney, Perth en Adelaide hebben een mediterraan klimaat met warme zomers en milde winters. Victoria en Tasmanië in het zuiden hebben een gematigd klimaat. In de winter kan het vrij koud worden met sneeuwval in de hogere gebieden. De rest van het jaar is het zonnig en warm met kans op hittegolven in Victoria. Australië wordt regelmatig geteisterd door bosbranden. Het blad van de Eucalyptusboom vergaat niet, en wacht op vuur om te worden verast. Droogte en harde wind zorgen voor een snelle verbreiding van het vuur. Hoewel gevaarlijk voor de bewoonde wereld, zijn de bosbranden een noodzakelijk onderdeel van de vernieuwing der bossen. De zaaddozen van de Eucalyptus hebben grote hitte nodig om open te springen. Ook de geblakerde moederboom loopt meestal weer uit.
Tasmanië-----><-----Tasmanië satelietfoto van bosbrand ten oosten van Melbourne
(0) 
Australië
<-----Tasmanië
