In 1870 nam het Nederlandse en Indische leger het Beaumontgeweer in gebruik voor de infanterie. Het was een enkelschots geweer, met een kaliber van 11 mm. De invoering vormde (tot dat in 1895 het Mannlicher-geweer zijn intrede deed) het voorlopige eindpunt van een langzame modernisering van het handvuurwapen.
Gedurende de Eerste Atjeh-oorlog (in 1873) waren er nog bataljons met voorladers gewapend en officieren die beweerden deze te prefereren omdat de soldaat dan meer op de bajonet vertrouwde.
Beaumont geweer auteur : onbekend
Met de invoering van het Beaumontgeweer kreeg het leger de beschikking over een modern handvuurwapen. Een bezwaar was dat het een enkelschots wapen was. Daarom werden er proeven met verschillende magazijnsystemen gedaan. Ten slotte werden een aantal geweren omgebouwd op magazijnlading door het aanbrengen van een 4-patroons magazijn, stelsel Vitali. De Beaumont-geweren waren ingericht voor een met buskuit (zwart kruit) geladen patroon, kaliber 11 x 50 R. De Remington-karabijnen, die oorspronkelijk voor een andere patroon waren ingericht, werden na vrij korte tijd ook voor de patroon 11 x 50 R ingericht.
Beaumont met repeteersysteem van Vitali bron : legermuseum
In 1840 vond - ter vervanging van vuursteengeweren - de invoering plaats van het percussiegeweer. In 1860 kregen de geweren een getrokken loop waardoor ze effectiever werden. In 1867 werden uit zuinigheidsoverwegingen 70.000 inmiddels volstrekt ouderwetse voorladers omgebouwd tot achterladers volgens het stelsel Snider. De Sniderpatroon (17 x 30 R) was de eerste metalen eenheidspatroon waar het Nederlandse leger mee te maken kreeg.
De Beaufortia leveretti is een vis uit de famillie Balitoridae.
Ook bekend als de Chinese ruitenkuiser.
Deze vis is redelijk vreedzaam. Als er ook soortgenoten in het aquarium zijn zal deze vis een territorium gaan vormen.
Beaufortia leveretti
Er mogen geen scherpe voorwerpen in het aquarium aanwezig zijn, deze vis verwondt zich namelijk redelijk snel. Het aquariumwater moet zuurstofrijk zijn. De vis stelt een sterke stroming op prijs.
Het hoofdvoer van deze vis is alg. Maar levend voer, bijvoorbeeld muggenlarven, worden erg op prijs gesteld.
De Beaufort is een Franse kaas die in Savoie geproduceerd wordt, in een drietal valleien: de Beaufortain, de Tarentaise, de Maurienne en in een deel van de vallei van Arly.
De kaas is een harde kaas en heeft het AOC-keurmerk, mag alleen gemaakt worden van de melk van koeien uit de genoemde gebieden. De koeien zijn van de rassen Tarine of Abondance, en mogen per individu maar een bepaald maximum aantal liters melk per jaar produceren. De voeding van de koeien moet uit de streek komen, eventuele bijvoeding is strikt gereguleerd en gecontroleerd.
Beaufort kaas
De kaas wordt gemaakt door de ingezamelde melk eerst te verwarmen voor er stremsel aan toe te voegen. De kaas wordt vervolgens in beukenhouten vormen gedaan, geperst en gezouten. De rijping vervolgens duurt minimaal een half jaar voor de kaas van de premier alpage, één jaar en meer voor de "hors d'âge". De kaas is lichtgeel, lijkt op de Gruyère, de kaasmassa is soepel. De kaas heeft een gladde, lichtbruine buitenkant.
Twee speciale typeringen zijn er nog voor de kaas omschreven, het type été houdt in dat het van de melk is van de maanden van juni tot en met oktober, wanneer de koeien op de alpenweiden zijn, het type "chalet d'alpage" houdt in dat de kaas op traditionele wijze gemaakt is in een chalet gelegen op minimaal 1500 meter hoogte, van de tweemaal daags aldaar gemolken koeien. Veel fransen beschouwen deze kaas als "la Reine des fromages".
Argson bouwde aanvankelijk driewielige invalidenvoertuigen waarin de 170 cc Beaufort-tweetaktmotor werd gemonteerd. Later werden ook motorfietsen met dit blok gemaakt.
Een beatring is een idiofoon muziekinstrument dat bestaat uit een lijsttrommel zonder dat deze bespannen is met een vel.
De beatring is voorzien van belletjes die het geluid produceren. Het instrument wordt doorgaans bespeeld met de hand, hoewel het bij een drumstel of percussieset vaak op een statief is gezet. Op die manier is de beatring met mallets (trommelstokken) te bespelen.
gekleurde beatrings
Het verschil tussen een idiofone beatring en een tamboerijn is dat de beatring niet bespannen is met een vel. De membranofone tamboerijn is dus wél voorzien van een vel. In de volksmond wordt de beatring echter toch het meest aangeduid met tamboerijn.
Malcom Beare is een Australische boer die "onder het werk" een nieuw (zestakt)-motorconcept bedacht waarmee problemen in de cilinderkop van een normale viertaktmotor (met name de traagheid van kleppen en klepveren en de warmteproblemen van de uitlaatklep) opgelost moeten worden.
Hoewel de motor "sixstroke" (zestakt) genoemd wordt, is alles onder de koppakking een normale viertaktmotor. De cilinderkop is echter vervangen door een soort "omgekeerd" tweetaktmotortje. Een getande riem, die normaal gesproken de nokkenas aandrijft, laat nu een krukasje op het halve motortoerental draaien. Aan dit krukasje zit (ondersteboven) een zuigertje, dat de in- en uitlaatpoorten aanstuurt. Het kleppenmechanisme is zodoende vervangen en het originele motorblok hoeft - op de cilinderkop na - niet gewijzigd te worden.
Het eerste prototype was in 1991 klaar en Beare bouwde zelfs een Ducati-racemotor met zijn "zestaktmotor".
De Bearded Collie is een hondenras, afkomstig uit Schotland. Zoals alle collies is hij een herder, die zijn oorsprong in de Schotse Hooglanden heeft. De eerste voorouders van de Bearded Collie zouden honden zijn die in 1514 met een schip uit Polen in Schotland aankwamen en geruild werden tegen een ram en een ooi. Door het heersende klimaat in de Schotse Hooglanden was er behoefte aan een hond met een dikke vacht. Zo ontstond de Bearded Collie. In der loop der jaren werd uit de ruwe vacht van vroeger de zijdeachtige vacht van vandaag. De vacht heeft wel regelmatige verzorging nodig. Schofthoogte van 51 tot 56 centimeter, gewicht van 18 tot 27 kilogram. De worpgrootte is gemiddeld 7 pups.
Een Bearded Collie is een zeer energieke hond, en moet daarom ook voldoende beweging krijgen. Het is daarom ook noodzakelijk om dagelijks met de hond te gaan lopen. Tijdens de wandeling kunnen allerlij apporteer spelletjes gedaan worden wat ook de baas-hond relatie verbeterd. Krijgt de hond niet voldoende beweging dan zal de baas dit vanzelf merken aan het gedrag dat de hond binnenshuis zal vertonen, dit kan uiteraard leiden tot sloop gedrag.
Buiten wandelingen kan de hond ook gebruikt worden om agility te doen. Bearded Collies zijn hier zeer geschikt voor en vinden het doorgaans ook erg leuk.
Door de dikke vacht is het nodig de hond regelmatig te borstelen, gebeurt dit niet dat zit de hond snel helemaal onder de klitten. De plaatsen waar dit het meest voor komt is onder de hond zijn oksels en bij de snuit.
De eigenaar moet daarom minstens een keer per week de hond een goede en grondige borstelbeurt geven.
Als de hond gaat wisselen van puppy naar volwassen vacht moet de eigenaar zeer goed opletten omdat de losse haren snel voor klitten zorgen. Het makkelijkste is dan om de hond wat vaker te borstelen of in iedergeval even uit te borstelen.
Bearded collie auteur : onbekend
De Bearded Collie is het resultaat van het kruisen van de Polish Sheepdog ofwel de Polski Owczarek Nizinny met de lokale hoedende honden van Schotland. De Schotten hebben dit ras eeuwenlang als hoeder gebruikt onder de namen "Highland Sheepdog" en "Highland Collie". "Collie" is het Schotse woord voor hoeder en de naam Bearded Collie komt van het lange haar dat deze hond onder zijn kin heeft.
Over het algemeen genomen is de Bearded Collie een gezond ras, waarbij niet veel gezondheidsproblemen te verwachten zijn. Het meest voorkomend bij dit ras is heupdysplasie.
De levensverwachting voor de Bearded Collie is 14 tot 15 jaar.
Beamish is een historisch Brits merk van trialmotorfietsen.
De fabriek ontstond omstreeks 1970 toen de International Clubman Trial over het grondgebied van de familie Beamish ging. De ex-Europees kampioen Gordon Farley en framebouwer Whitlock bouwden de Beamish-trialmachines op basis van een Suzuki-motorblok.
Beamish, een biermerk van Beamish and Crawford, is de oudste bierbrouwerij in Cork, Ierland en is tegenwoordig eigendom van Heineken. Men produceert een Stout en een Ale
De brouwerij werd in 1792 opgericht door Williams Beamish en William Crawford, door het aankopen van een bestaande brouwerij van Edward Allen, waarvan de geschiedenis tot minstens 1650 teruggaat. Het ging de brouwerij voor de wind, waardoor het in 1805 de grootste brouwerij van Ierland was en de op twee-na-groote van het Verenigd Koninkrijk en Ierland in zijn geheel, met een productie van 100.000 vaten. In 1833 nam Guinness de positie van grootste brouwerij van Ierland over.
Beamish affiche uit 1919 auteur : Lordprice CC 2.5
Na vele eigenaren werd de firma in 2008 door Heineken overgenomen. In 2009 sloot de brouwerij en werd de productie overgebracht naar die van Heineken, die al een brouwerij in Cork had.
Beam is een historisch Amerikaans merk van miniscooters, de "Doodle Bug".
Gambles Stores, Beam Mfg. Co, Iowa.
Gambles Stores was een postorderbedrijf dat na het succes van de Cushman- en Salsbury-miniscooters besloot ook iets dergelijks de gaan produceren.
De Beam Mfg. Co. ging de "Doodle Bug"-scooter voor ze maken. Er werden vier series van 10.000 stuks gemaakt. Ze werden aangedreven door een Briggs & Stratton-aggregaatmotortje.
De beagle is een hondenras. In Groot-Brittannië werd en wordt hij gebruikt voor de jacht op konijnen en hazen. Hierbij moet de hond het dier vangen en doodbijten.
De naam Beagle is afkomstig van het woord Beag, Beg of Beigh, wat "klein" betekent in het Keltisch, en werd voor het eerst gebruikt in de regeringstijd van koning Henry VII (tussen 1457 en 1509).
De hond is behoorlijk stevig gebouwd. De schofthoogte varieert van 33 tot 41 cm en het gewicht is ongeveer 15 kilo. De hond heeft een eigenzinnig karakter en gaat graag zijn eigen gang, maar dat weten veel baasjes in het ras juist erg te waarderen.
Beagle
De hond is een tricolor, dit betekent dat hij in 3 kleuren voorkomt: zwart, wit en lichtbruin; de meeste beagles hebben alle drie de kleuren. Oudere beagles hebben natuurlijk ook grijze haren. De beharing kent twee variëteiten: de gladharige en de ruwharige. Bij de gladharige is het haar glad, heel dicht en niet te kort. Bij de ruwharige zeer dicht, stekelig en draadachtig. De vacht is goed bestand tegen weersinvloeden. Sinds 1950 is de ruwharige beagle uit de rasstandaard geschreven en komt officieel niet meer voor. Ook komen er twee kleuren voor in bijv. lime, tan, zwart, geel en rood.
Beagle pups
De beagle is een vriendelijke, enthousiaste hond. De in veel boeken over beagles als "vrolijk" omschreven honden zijn over het algemeen vriendelijk en niet agressief of verlegen. Ze houden van menselijk gezelschap en hoewel ze vreemdelingen soms in eerste instantie terughoudend of met geblaf tegemoet treden, zijn ze snel gewonnen. Dit maakt beagles enerzijds geen goede waakhonden, maar vanwege hun typische beaglegeblaf kunnen ze kwaadwillenden wel afschrikken.
Beagles kunnen zeer goed met kinderen overweg en dat is wellicht de belangrijkste reden dat ze de laatste decennia in steeds meer huishoudens gehouden worden. Beagles hechten zich zeer aan hun baasjes en kunnen separatieangst(verlatingsangst) krijgen als ze te lang alleen gelaten worden.
Beagles zijn intelligente honden, maar zeer doelbewust en eigenwijs. Het eigenwijze karakter bezorgt de opvoeders doorgaans veel plezier. Beagles luisteren over het algemeen goed.
De BeBox was een dual-processor PC van Be Incorporated om hun eigen besturingssysteem BeOS te draaien. De machine werd slechts gedurende korte tijd verkocht.
voledig BeBox systeem
De BeBox maakte zijn debuut in oktober 1995 (BeBox Dual603-66). De processors werden in augustus 1996 geüpgraded naar 133 MHz (BeBox Dual603e-133). De productie werd stopgezet eind 1996, nadat BeOS naar de Macintosh werd geporteerd, zodat het bedrijf zich op software kon concentreren. Be verkocht ongeveer 1000 66 Mhz en 800 133 MHz BeBoxen.
BeBox schermafbeelding
De eerste prototypes waren uitgerust met twee AT&T Hobbit-processoren en drie DSP's.
Opmerkelijk waren de indicatoren die de belasting van de CPU weergeven, op de voorzijde van de kast, en aan de achterzijde de GeekPort, waar men mee kon experimenteren.
- Twee PowerPC 603 CPU's die aan 66 of 133 MHz werken - GeekPort: een digitale en analoge I/O- en gelijkstroomconnector, 37-pin connector op de ISA-bus - Twee onafhankelijke bi-directionele 8-bit poorten - Vier A/D-pinnen naar een 12-bit AD-converter - Vier D/A-pinnen verbonden met een onafhankelijke 8-bit DA-converter - Twee referentiepinnen met een aardingssignaal - Elf stroom- en aardingspinnen - Twee op +5 V, één op +12 V, één op -12 V, zeven aardingspinnen
Bortius was een Duitse fabrikant die van 1923 tot 1925 198 cc Alba-zijklepmotoren in eigen frames bouwde. BB-motorfietsen werden in Midden- en Zuid-Duitsland niet verkocht.
De Bazooka was een Amerikaans antitankwapen speciaal voor de infanterie, voor gebruik niet alleen tegen pantservoertuigen maar ook tegen kazematten. Het bestaat uit een buis van 137 cm lang die een raket met holleladingskop afschiet van 1,5 kilo.
Het woord "bazooka" wordt tegenwoordig ook in het algemeen gebruikt voor antitankwapens van het buisvormige raketwerpertype.
M1 bazooka (1943) auteur : U.S. Army Signal Corps photograph.
In 1941 begonnen tijdens de Tweede Wereldoorlog legers over de hele wereld over te gaan op het gebruik van holleladingswapens tegen tanks. Voordien gebeurde dat in de meest simpele vorm met een werpmijn. Niet altijd had een infanteriesectie echter voldoende lef om een pantservoertuig direct te bestormen. Er bestond een evidente behoefte aan een afstandswapen dat echter wel draagbaar moest zijn. Eén ontwikkelingslijn leidde tot het terugstootloos kanon, de ontwerpen waarvan bij de westerse geallieerden echter vrij duur waren en in de beginfase nog te zwaar. Een goedkoop alternatief was raketaandrijving.
M1 60mm raketlanceerder 'bazooka' auteur : Carl Malamud CC A2.0
In de VS had toevallig kolonel Leslie A. Skinner een buisvormige raketwerper ontwikkeld voor het afschieten van normale granaten. De raket van een halve meter lang combineerde hij met de holleladingskop van de M10 werpmijn en zo was eind 1942 de Rocket Launcher M1A1 geboren, die de bijnaam Bazooka kreeg naar het zelfgemaakte instrument van de Amerikaanse komiek Bob Burns. De bazooka had een diameter van 60 mm, een gewicht van 6,8 kilo en een effectieve dracht (50% trefkans tegen een stilstaande tank) van 120 meter. Het wapen werd het standaardantitankwapen van de Amerikaanse infanteriesectie en daarom in enorme aantallen geproduceerd, zo'n 5000 per maand. Er verschenen verbeterde versies: de Rocket Launcher M9 en de tot 155 cm verlengde M9A1. De Duitsers imiteerden het principe met hun Panzerschreck.
3.5-inch M20 superbazooka (mislabeled "SAM-7 shoulder-launched anti-aircraft missile") in Batey ha-Osef Museum, Tel-Aviv, Israel. auteur : Bukvoed. CC A2.0
In de Koreaanse Oorlog werd de M20 Superbazooka geïntroduceerd, met een kaliber van 89 mm, een effectieve dracht van 300 meter en een doorslagvermogen van zo'n 200 mm. Beide wapens werden na de oorlog in de jaren vijftig in ruime aantallen onder de meeste Amerikaanse bondgenoten verspreid. Ze konden echter het frontpantser van de nieuwe sovjettank, de T-54, niet doorboren en werden daarom in de jaren zestig geleidelijk vervangen door de M72 LAW.
De Baseler duif (Duits: Basler Taube, Zwitsers-Duits: Basler Dybli), ook Baseler duifje genoemd, is een postzegel van 2½ rappen welke op 1 juli 1845 door het kanton Bazel werd uitgegeven. De kantonnale zegels kregen vanaf 1-10-1849 geldigheid in heel Zwitserland.
De zegel, een ontwerp van architect Melchior Berry, toont een witte postduif in reliëfdruk met een brief in zijn bek, op een karmijnrood schild met de inscriptie STADT.POST.BASEL. De zegel is met drie kleuren: zwart, rood en licht groen-blauw gedrukt op wit papier. Zodoende is dit de eerste postzegel in driekleurendruk, de eerste postzegel in reliëfdruk en een novum wat betreft de afbeelding.
De postzegel was bestemd voor frankering van een brief tot 15 gram met afzender en bestemming binnen de stad Bazel. Er waren twee van deze postzegels nodig voor een brief met bestemming buiten de stad maar binnen het (kleine) kanton.
afgestempelde 2½ rappen
Bij een reparatie vond een meubelmaker een veldeel van 15 zegels van de Bazeler duif in een lessenaar. Hij gaf de zegels terug en de eigenaar verkocht ze voor een habbekrats, omdat ze niet meer frankeergeldig waren, aan een handelaar. Nu is datzelfde veldeel een pronkstuk in het postmuseum van Bern.
(2) 
auteur : U.S. Army Signal Corps photograph.
auteur : Fconaway
