Het Gentse Hof van Beroep heeft de dagvaarding van de Heilige Stoel en de Belgische bisschoppen in verband met seksueel misbruik nietig verklaard.

Reeds in 2010 maakte het advocatenduo  Van Steenbrugge en Mussche bekend dat ze de Heilige Stoel en de Paus zouden dagvaarden. In een reactie op dit blog schreef ik toen:

'U devalueert het gild der advocaten. U maakt uw confraters te schande. Is er geen gildeorde die u tot de orde kan roepen. Want u hebt nog helemaal geen grond waarop een dagvaarding kan steunen, u kletst wat dat betreft uit uw nek. En u weet, tenzij u oliedom bent, dat het dagvaarden van een staatshoofd zomaar formeel niet kan. En dat, in de dwaze veronderstelling dat het zou kunnen, dergelijke dagvaarding volkomen zinloos zou zijn.

Waarom maakt u uw voornemen dan wereldkundig? Maar één verklaring: mediageilheid. Ze doet u de trappers verliezen, mr. Van Steenbrugge. In combinatie met uw viscerale afkeer voor kerk en hiërarchie, tast ze uw beoordelingsvermogen aan. Uw geloofwaardigheid als advocaat bent u nu zeker kwijt.'

Van Steenbrugge en Mussche zouden de naam advocaat niet waard(ig) zijn als ze meer dan 5 jaar geleden al niet wisten dat ze kansloos waren. Ze hebben in hun obsessie om paus, bisschoppen en kerk te beschadigen, een aantal mensen gewoonweg om de tuin geleid.

En de kosten en boetes zijn voor de vertegenwoordiger van de slachtoffers. Niet voor de advocaten.

25-02-2016 om 21:56 geschreven door Gust Adriaensen

Jan De Maeseneer, hoogleraar huisartsgeneeskunde en eerstelijnsgezondheidszorg, aan de UGent, houdt elk jaar bij de eerstejaarsstudenten geneeskunde, een peiling over de opvattingen van studenten over maatschappelijke thema's.

Sterker dan vroeger kwamen daaruit de volgende twee elementen naar voren.

De studenten sluiten sterk aan bij het 'individuele-schuldmodel': wie niet succesvol is, heeft onvoldoende zijn best gedaan. Zij beschouwen dat ook als een verklaring voor de ondermaatse aanwezigheid van studenten van etnisch-culturele minderheden.

Een tweede opvallende trend was de loopbaankeuze. Slechts 11% van de studenten wil in de toekomst huisarts worden, een halvering van de vroegere cijfers.

Deze resultaten roepen ernstige vragen op, aldus De Maeseneer. Het zal uiterst belangrijk zijn om de toekomstige artsen de essentiële competenties van een hulpverlener bij te brengen, zoals empathie, begrip voor falen, nood aan cohesie. Want deze competenties komen in de verdrukking als het individuele schuldmodel en de absolute keuzevrijheid zo zwaar doorwegen.

En professor De Maeseneer besluit: 'Het is niet mogelijk om betrokken, kwaliteitsvolle hulpverleners op te leiden als belangrijke maatschappelijke stromingen ertoe leiden dat solidariteit en mededogen worden ingeruild voor de focus op 'eigen schuld' en 'mijn carrière.'

24-02-2016 om 10:02 geschreven door Gust Adriaensen

Paus Franciscus in 'Geprezen zijt Gij! Laudato Si'

'Het staat vast dat als de gewoonten van mensen de winst van de ondernemingen aantast, deze zich gedwongen voelen om op een andere wijze te produceren.

Dit herinnert ons aan de maatschappelijke verantwoordelijkheid van de consumenten: kopen is steeds een morele handeling, en niet alleen een economische.

Bijgevolg bevraagt het thema van de milieubeschadiging het gedrag van ieder van ons.'

24-02-2016 om 08:26 geschreven door Gust Adriaensen

De pastoor van Zeebrugge, Fernand Maréchal, geeft onderdak aan de vluchtelingen in de kerk en heeft nu ook een douchecontainer laten plaatsen in de tuin van de pastorie.

Daar passen gemeende felicitaties en grote bewondering bij!

Fernand Maréchal zet de opdracht om barmhartig te zijn in concrete daden om, in dit Heilig Jaar van de Barmhartigheid. Hij helpt mensen in nood.

Hoe hardvochtig en onmenselijk klinken daartegenover de oproepen van gouverneur, minister en burgemeester, om de vluchtelingen niet te helpen! En deze politici doen er nog een te verafschuwen schep bovenop door de pastoor publiekelijk onderuit te halen!! Kleinmenselijk? Nee, onmenselijk!!!

23-02-2016 om 19:42 geschreven door Gust Adriaensen

Paus Franciscus in 'Geprezen zijt Gij! Laudato Si':

'We moeten het concept 'ontwikkeling' herdefiniëren. Een technologische en economische ontwikkeling die geen betere wereld en een integraal hogere levenskwaliteit bewerkt, kan niet als vooruitgang beschouwd worden.

Van de andere kant vermindert in een context van economische groei de werkelijke levenskwaliteit van de mensen vaak door de aantasting van het milieu, de slechte kwaliteit van de voedingsproducten of de uitputting van de natuurlijke rijkdom.

In dit kader wordt het discours van duurzame ontwikkeling vaak een afleidingsmaneuver.'

22-02-2016 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen

Jan Buelens, professor collectief arbeidsrecht UAntwerpen, over de pogingen van de werkgevers om de sociale rechten uit te hollen:

'We dreigen terug in de tijd te worden gekatapulteerd. Het is niet omdat de Woestes vervangen zijn door de Hutsen en De Nuls dat ze een andere taal spreken. De verpakking is anders, de inhoud dezelfde.

En net zoals toen (de tijd van Woeste, 19de eeuw) zal de uitkomst van de huidige discussies over het sociaal overleg en het stakingsrecht niet alleen bepalend zijn voor de vakbonden, maar voor de sociale rechten van alle werknemers.

Op de vakbonden rust dus een zware verantwoordelijkheid, maar niet degene die de andere zijde van de tafel hen wil aanmeten.'

21-02-2016 om 08:09 geschreven door Gust Adriaensen

Gewezen professor Hendrik Vuye voelde zich duidelijk niet op zijn gemak in de VRT-studio. Hij zat tegenover de niet onknappe Annelies Beck, die haar meest kritische gezichtsuitdrukking voor de dag had gehaald: hoofd en mond een beetje scheef en schuins, in haar ogen wat lichte spot, haar zegging nog een beetje geaffecteerder dan anders.

Waar de ooit gerespecteerde hoogleraar staatsrecht zich toch mee bezig hield? De zesde in lijn voor de troonsopvolging in het vorstendom België! Amadeo, de totaal onbekende zoon van prinses Astrid, was zonder toestemming van het parlement maar wel met goedkeuring van de premier getrouwd!!

Wie trekt zich daar nu ook maar iets van aan, liet Annelies verstaan. Jamaar, pruttelde Vuye tegen, de grondwet moet gerespecteerd worden, dat is geen vodje papier.

De vroeger gerespecteerde prof besefte ook wel dat hij zich hopeloos belachelijk aan het maken was. Het was de zoveelste vernedering. Zijn baas had hem het voorzitterschap van de fractie afgenomen en hem opgezadeld met een studieopdracht over het 'communautaire'. Dat was alweer enkele maanden geleden. Sindsdien was het oorverdovend stil geworden rond Vuye. Tot enkele dagen geleden de onaantastbare leider hem vroeg hoe ver hij met zijn werk stond en dat er wel eens iets naar buiten mocht komen.

Hendrik was in paniek iets beginnen zoeken dat misschien binnen zijn opdracht paste en hij was bij de trouwpartij van een zekere Amadeo terechtgekomen. Daarmee was de grondwetspecialist naar de VRT en naar de gazetten gehold.

Een onvoorstelbaar grote stommiteit, besefte hij nu. Ach, was hij maar hoogleraar aan de Katholieke jezuïetische Universiteit van Namen gebleven. Spijt en woede en schaamte vulden zijn getormenteerde hart.

20-02-2016 om 13:09 geschreven door Gust Adriaensen

De Italiaanse auteur, filosoof en linguïst, Umberto Eco, is overleden.

Hij schreef o.m. De Naam van de Roos en De Slinger van Foucault.

20-02-2016 om 08:33 geschreven door Gust Adriaensen

.
XI/8
19 februari 2016

Nieuws uit de gemeenschap

Zondag vierden we in de byzantijnse liturgie de “orthodoxie”. Het oecumenisch concilie van Nicea besliste in 787 tegen de beeldenstormers in, dat de verering van de iconen geheel gerechtvaardigd is omdat hierdoor niet de voorwerpen maar Jezus en de heiligen vereerd worden. De beeldenstorm is de laatste ketterij die gedurende meer dan een eeuw grote verwoestingen aanrichtte in de oosterse kerk. De strijd laaide later weer op, totdat keizerin Theodora de “orthodoxie” kon herstellen. Een concilie in 843 besliste dat “het herstel van de orthodoxie” ieder jaar in het begin van de vasten moet gevierd worden. Vandaag gebeurt dit met een processie na de mis waarbij ieder een icoon draagt. Op woensdag gaat onze byzantijnse priester voor in een lange en mooie dienst van de zogenaamde “présanctifié”, die begint zoals de eucharistie, dan vespers met gebeden en processie, communiedienst en plechtige acathisthymne
en moslimjongen uit Nebek, die ons samen met zijn ouders vorige week bezocht, wil nu anderhalve dag met ons meeleven. Hij werkt mee, bidt mee, eet mee en krijgt een kamertje. Ondertussen hebben we intense gesprekken over zijn levensverwachtingen. Hij is vrijwilliger bij de Rode Halve Maan. Graag wil hij zijn Engels vervolmaken zodat we onder elkaar bij voorkeur tussendoor Engels praten. We nemen ook ruimschoots de gelegenheid waar om het christelijk geloof uit te leggen, waaraan hij echt geïnteresseerd is.
Moeder Agnes-Mariam was ondertussen in Aleppo waar zij de humanitaire hulp coördineerde. Daar werden een ambulance, een mobiel hospitaal (‘hospitainer’) en 26 vrachtwagens met hulpgoederen bezorgd ( 2 X meer dan we vorige week schreven). Op 17 februari was zij aan het hoofd van een commissie die de christenen van de Levant vertegenwoordigen in Moscou, waar deze groep overleg pleegde met Mikhail Bogdanov, afgevaardigde minister van buitenlandse zaken, over de humanitaire nood. Van Russische zijde werd verdere concrete hulp toegezegd, waar ook de Russische orthodoxe kerk actief bij betrokken is. Moeder Agnes-Maria kreeg daar eer- en dankbetuigingen voor haar inzet en ze hield ook een persconferentie waarin zij de internationale gemeenschap opriep op te houden met de godsdienst te gebruiken om haat te zaaien tussen de bevolkingsgroepen.
.
Nog meer agressie en leugens

Op zondag 14 februari meldt de apostolische vicaris van Aleppo, Abou Khazen dat de “gematigde” rebellen volop burgerdoelen aan het bombarderen zijn met meerdere doden en een veelvoud van gewonden tot gevolg. Ondertussen is Turkije in Syrië de Koerden aan het bombarderen terwijl zij het juist zijn die Daesh het meest efficient bestrijden. De voorzitters van alle oppositiepartijen in Turkije, Selahatin Dimirtas (HDP), Devlet Bahceli (MHP), Kemal Kilicdaroglu (CHP) hebben zich heftig uitgesproken tegen deze interventie. Zij zeggen openlijk dat de coalitie van Saoedi-Arabië, Turkije en Qatar bedoeld is om Daesh en de aanverwante terroristengroepen te redden, nu het Syrische leger, met steun van Rusland, Hezbollah, Iran steeds meer terrein herwinnen. Het is openlijke steun aan Daesh. De woordvoerder van Iran, Sadeq Hossein Jaber Ansan herinnert er nog eens aan dat iedere tussenkomst in Syrië zonder erkenning van diens soevereiniteit en zonder toestemming van de Syrische regering tegen het charter van de UNO is, tegen het internationaal recht en een steun aan het terrorisme. Dat de UNO zwijgt over dit hoogtepunt van agressie, moorden en verwoestingen en deze niet kan of wil stoppen, toont aan hoezeer onze internationale instellingen gepolitiseerd zijn. En dit is helaas nog maar de helft van de ellende. Hierbij komt nog het enorme mediabedrog tegen Syrië, waardoor de oorlog met leugens nog wordt aangemoedigd, nl. door een obsessie tegen de Syrische president, het Syrische leger en Rusland en allen die de soevereiniteit van het land verdedigen. De aandacht wordt afgewend van de echte misdaden en de werkelijke misdadigers om degenen die het land en het volk willen redden als de grote schuldigen voor te stellen. Met valse beelden en berichten wordt gezegd dat het leger en Rusland burgers en ziekenhuizen bombarderen, het volk uithongeren...Onze vrt-oorlogsspecialist doet er nog een schepje bovenop door te beweren dat zij het doen om “het opstandige volk” onder de knoet te krijgen, terwijl in werkelijkheid nagenoeg overal het volk openlijk het leger en de Russen verwelkomt! Tenslotte wordt gesuggereerd dat de NAVO Turkije nog kan komen helpen, alsof het nu Syrië is dat in Turkije binnengevallen is! Turkije, dat het Syrische Antiochië al brutaal heeft ingepalmd, beslist nu dat het Syrische Azar op 10 km van de Turkse grens in handen van de rebellen moet blijven om zogenaamd Daesh te bestrijden! Wie kan deze waanzin eens doen stoppen? De Amerikaan dr. Paul Craig Roberts zegt het kortweg zo: ze vertellen ons niets dan leugens (Ils nous disent rien que des mensonges, mondalisation.ca, 15 februari 2016). Wij denken, hopen en bidden dat de voormalige Libanese president (van 1998 tot 2007) gelijk heeft door te beweren dat Syrië ondanks alles zal overwinnen (Emile LAHOUD, La Syrie et son Etat national: une victoire certaine, mondialisation.ca, 15 februari 2016). Heren en dames journalisten, houdt op met uw onzin over “het in het zadel houden van een president”. Het gaat over het overleven van een volk en het behoud van een land met zijn oudste beschaving en christendom. Dat Rusland, Iran, China hier zijn uit eigenbelang is zeker waar. Waarom spreek je nooit over het eigenbelang van de VS, Israël, Turkije, Saoedi-Arabië, Qatar, Frankrijk, Engeland? En als de eersten hier zijn om land en volk te beschermen en de laatsten om ze te vernietigen, geef ons dan maar de eersten. Amerika wil met zijn vazallen de absolute alleenheerschappij in de wereld blijven behouden. Rusland wil een wereld waarin landen soeverein blijven, elkaar wederzijds kunnen bevorderen en waar het internationaal recht gerespecteerd wordt en niet gemanipuleerd door hen die de grootste legermacht hebben. In Syrië wordt de historische strijd gestreden van de overgang van een monopolaire naar een multipolaire wereld. De Amerikaanse droom is gelukkig (bijna) voorbij. Voor Amerika is het een kans om de duizelingwekkende bedragen voor munitie en leger, besteed aan de vernietiging van andere landen, nu te geven aan eigen volk en zijn eigen samenleving op een gezonde wijze uit te bouwen, de democratie en de creativiteit van het volk te herstellen. Voor Europa is het een kans om zijn slavenjuk af te werpen en de NAVO te ontbinden die al sinds de ineenstorting van de Sovjet-Unie en de ontbinding van het Warschau-pakt geen zin meer heeft. De Europese landen kunnen hierdoor hun rijkdom en soevereiniteit herwinnen en tevens de vluchtelingen naar hun eigen land laten terugkeren.

Wordt wakker!

De gezamenlijke verklaring van paus Franciscus en patriarch Cyril (12 februari 2016) is een machtige oproep tot de christenen voor een hernieuwd christelijk leven en tot alle mensen van goede wil voor een hernieuwde samenleving van de mensheid. Deze eerste ontmoeting van de twee kerkleiders sinds de scheuring van 1054 vond plaats in Cuba, het kruispunt van Noord en Zuid, Oost en West, symbool van de “nieuwe wereld”, ver verwijderd van de ruzies van de ”oude wereld”. De heldere tekst begint met een hulde aan de Drie-ene God, Vader, Zoon en heilige Geest en eindigt met een bede tot Maria: “Onder de bescherming van uw barmhartigheid nemen wij onze toevlucht, heilige Moeder Gods”. Ziehier een samenvatting met enkele markante citaten.
Gedurende een millennium beleefden katholieken en orthodoxen dezelfde geestelijke eenheid, gedragen door het getuigenis van de Moeder Gods, de heiligen en de martelaren. De breuk van deze eenheid wordt betreurd en het verlangen uitgedrukt om alles te doen om tot een algehele eenheid van alle christenen te komen. Er is nu een grote bekommernis voor de vervolgde christenen in het Midden Oosten en Noord-Afrika, die met uitroeiing bedreigd worden. In Syrië, Irak en andere landen van het Midden-Oosten is er een massale uittocht van christenen, terwijl zij daar sinds de apostolische tijd samen leefden met andere religieuze gemeenschappen. De internationale gemeenschap wordt opgeroepen “dringende acties” te ondernemen om niet alleen deze uittocht te stoppen maar ook het lijden van gelovigen van andere religieuze tradities, die getroffen worden door oorlog, chaos en terrorisme. (De noodzaak van deze “dringende acties” doet ons denken aan de kruistochten, die wilden beletten dat de Turken het Heilig Land zouden verwoesten en verdere massaslachtingen aanrichten. Deze gruwelen zijn nu het model voor de huidige islamitische staat.)
“14. Met de bevestiging van de fundamentele waarde van de godsdienstvrijheid, danken wij God voor de huidige vernieuwing, zoals nooit voorheen, van het christelijk geloof in Rusland en in vele andere landen van Oost Europa, die decennia lang overheerst werden door atheïstische regimes. Vandaag zijn de ketens van een militant atheïsme verbroken en in vele plaatsen kunnen christenen nu vrij hun godsdienst belijden. Gedurende de laatste 25 jaar werden duizenden nieuwe kerken gebouwd, alsook honderden kloosters en theologische instituten. Christelijke gemeenschappen nemen belangrijke initiatieven op gebied van caritatieve hulp, sociale ontwikkeling en verschillende vormen van hulpverlening aan mensen in nood. Orthodoxen en katholieken werken dikwijls samen. Zij getuigen van de waarden van het Evangelie en van de werkelijkheid van de gedeelde geestelijke fundamenten van een menselijk samenleven.”
In tegenstelling hiermee wordt in vele landen de godsdienstvrijheid van christenen steeds meer beknot. Daar heerst een agressieve secularistische ideologie, die alle verwijzing naar God en Zijn Waarheid verwijdert.
“16. Het proces van Europese integratie dat begon na eeuwen van bloedige conflicten werd door velen met hoop verwelkomd als de waarborg voor vrede en veiligheid. Toch willen wij oproepen tot waakzaamheid tegenover een integratie die religieuze eigenheden niet respecteert. Wij moeten de bijdrage van andere godsdiensten aan onze beschaving wel blijven verwelkomen, maar het is onze overtuiging dat Europa trouw moet blijven aan zijn christelijke wortels. Wij roepen christenen van oost en west Europa op om samen te getuigen van Christus en het Evangelie, zodat Europa zijn ziel bewaart, die gevormd werd door tweeduizend jaar christelijke traditie.”
Vervolgens wordt de aandacht gevestigd op de grote ontwrichtingen in de mensenfamilie. Terwijl de materiële rijkdommen van de mensheid groeien, leven zo velen in uiterste armoede en zijn er miljoenen vluchtelingen. Door een consumptie van de aardse goederen zonder grenzen, groeit de ongelijkheid nog. Aan miljoenen kinderen wordt het recht ontnomen om geboren te worden: “Het bloed van de ongeboren kinderen schreeuwt tot God” (vgl. Gen. 4, 10). Het onvervreemdbaar recht op leven moet gerespecteerd worden. Alle vormen van manipulatie met het menselijk leven van euthanasie tot de technische, biomedische reproductie moeten als mensonwaardig afgekeurd worden. De familie, gebouwd op het huwelijk als een verbond van man en vrouw, is het natuurlijke centrum van het menselijk leven en van de samenleving. Andere vormen van samenwonen kunnen daarmee op geen enkele wijze gelijkgesteld worden. Tenslotte wordt het pijnlijk geschil omtrent de “uniaten” vermeld en de praktijk om gelovigen van de ene kerk voor de andere te winnen wordt afgekeurd volgens het woord van Paulus: “Het was mij een erezaak het evangelie nergens te verkondigen waar de naam van Christus reeds genoemd was. Ik wil niet bouwen op een fundament dat door anderen is gelegd” (Romeinen 15, 20). Orthodoxen en katholieken willen broeders zijn en geen concurrenten. Hierbij wordt de hoop uitgesproken dat ook de verdeeldheid onder de orthodoxe christenen in Oekraïne overwonnen wordt door een gezamenlijk getuigenis.

Een Irakese sjiiet die christen wordt

Het zogenaamde “christelijke” westen wordt nu overspoeld door de islam, die in zijn kielzog menigten christenen meesleurt. In de Arabische wereld, het Midden Oosten en Noord-Afrika zien we eerder het tegendeel gebeuren. Christelijke organisaties zoals Kerk in Nood, Open Doors en anderen verrassen ons regelmatig met berichten over moslims die christen worden. Met kerstmis vorig jaar moest pater Humblot vluchten en zijn centrum in Iran verlaten omdat er zovele bekeringen plaats vonden. Hij spreekt van 300.000. We hebben hier zelf mensen gehoord die recent het sjiitische Iran bezochten en getuigen dat het land rijp is voor het christelijke geloof. Dat gaat uiteraard met moeilijkheden gepaard. In Soedan zouden sinds 2000 al één miljoen moslims christen geworden zijn. Aan de Afghaans-Pakistaanse grens zijn er hele dorpen die christen worden. In Egypte heeft de moslimpresident el-Sissi het orthodoxe kerstfeest op 6 januari meegevierd in de St Marcus kathedraal van Caïro en beloofd alle verwoeste kerken dit jaar weer op te bouwen. Er zouden nu in Egypte een 2,5 miljoen christenen zijn. Vanuit Saoedi-Arabië hebben we al meerdere getuigenissen gehoord van christenen die in het geheim het christelijk geloof verkondigen, waarvoor de bevolking ontvankelijk is, al is het ten strengste verboden. Hierbij nog twee bemerkingen. De uitroeiing van de christenen en van het christelijk geloof juist in het land waar het ontstaan is, blijft een grote dreiging. Dit gevaar komt evenwel niet op de eerste plaats van de islam zelf, maar vooral van de overheersingspolitiek van het (‘christelijk’!) westen die fanatieke moslims gebruikt om de soevereiniteit van een land te breken en zo heer en meester wil worden van het land en zijn rijkdommen. En dit is mogelijk omdat de openbare opinie in het westen grondig werd/wordt bedrogen omtrent hetgeen hier werkelijk gebeurt. En zo zijn er ook vele vrome christenen die niet (willen) inzien dat de voornaamste schuld van de bijna uitzichtloze ellende niet hier ligt, maar in het westen. Een tweede bemerking betreft het merkwaardige feit dat vele moslims die tot het christelijke geloof komen, vertellen dat ze in een droom Jezus of Maria gezien hebben, die hen uitnodigt. We hebben dit trouwens hier zelf al meerdere malen vernomen van volwassenen en van kinderen. Onlangs nog van een moslimkind dat vertelt dat het in een droom Maria, de moeder van Jezus, gezien heeft. We willen nu iets vertellen van de ongemeen boeiende bekering van een Irakese moslim die in een droom Jezus zag die hem uitnodigde “het brood van het leven” te eten. Later begreep hij dat het om de eucharistie ging.

Het was nog in de tijd van Saddam Hussein. Mouhammed al-Sayyid al-Moussauri behoorde tot een grote en machtige clan in Bagdad en hij was door zijn vader – het oppermachtige stamhoofd - aangeduid om zijn opvolger te worden. Hij heeft negen broers en tien zusters. Van de oorlog met Iran had hij geen last want zijn vader regelde het dat hij niet hoefde te vechten, dank zij de wijd verspreidde corruptiepraktijken. In de plaats daarvan moest hij alleen een tijdje dienst doen in een kazerne. Bij die gelegenheid diende hij een kamer te delen met een christen, een katholiek, waarvoor hij van nature een grote minachting had. Christenen beschouwde hij als heidense afgodendienaars, die drie goden aanbidden. Hij zou die man eens tot inzicht brengen in de superioriteit van de islam en de alles overtreffende grootheid van de koran. Geleidelijk merkte hij dat deze man, een eenvoudige boer, helemaal geen onderontwikkelde heiden was, wat bij hem enige nieuwsgierigheid wekte. Hij begreep dat deze christen ook leefde van een “heilig geschrift”, nl. het evangelie. Nog steeds overtuigd dat de koran superieur is, vroeg onze sjiiet of hij dat evangelie eens mocht lezen. De christen antwoordde echter afwijzend. Zijn verrassend voorstel was het volgende: lees eerst eens grondig uw koran vanuit het islamgeloof, nl. God die de Barmhartige is en de islam die een godsdienst is van geluk en harmonische samenleving onder de mensen, waardoor de “wereld van de islam” de “wereld van de vrede” is. Lees de koran zeer aandachtig als het woord en de handleiding van deze barmhartige en vrede-brengende God. Kortom, lees de koran eens met een .oprecht geweten. Nadat onze sjiiet op die wijze de koran gelezen had, was hij helemaal in de war. Hij dacht verder na over de feitelijke praktijk van het moslimgeloof en over het leven van zijn zogenaamde profeet. Hij stoorde zich vooral aan het misprijzen voor de vrouw, de verheerlijking van de seksuele uitspattingen, de hatelijke houding tegenover anderen. Nadat hij het evangelie gelezen had was hij helemaal gewonnen voor de onovertroffen waarheid van het christelijk geloof. Ondertussen had zijn vader een huwelijk geregeld met een meisje uit een andere machtige en aanzienlijke familie, zonder dat hij er enige inspraak in had. Voor wanneer? Het feest is volgende week! Hij kon niet anders dan meespelen en zijn bruid was een heel vrome moslima. Het meeslepende verhaal wil ik u verder zelf laten lezen: hoe hij als opgejaagd wild geleefd heeft, bijna tot nu toe. Ziehier de verschillende etappen. Zijn vrouw is, na een bijna fatale huwelijksbreuk omwille van zijn christen zijn, uiteindelijk op dezelfde wijze als hij christen geworden. Moslims die christen worden moeten gedood worden, samen met alle christenen die hieraan hebben meegewerkt. En zo verkeerden deze ouders samen met hun twee kleine kinderen in voortdurend doodsgevaar. De man geraakt in de gevangenis en wordt zwaar gemarteld zonder dat hij de namen van christenen geeft. In het grootste geheim kunnen ze toch hun vlucht voorbereiden en met veel hindernissen en gevaren uitvoeren. Het gezin geraakt in Jordanië maar ook daar zijn alle christenen waarbij ze steun zoeken op dezelfde wijze in gevaar. Uiteindelijk kan daar het hele gezin toch katholiek gedoopt worden. Dan komen vier broers en een ‘geliefde’ oom hem opzoeken om hem te vermoorden. Op onverklaarbare wijze overleeft hij deze moordpoging, maar wordt wel zwaar gewond. Het gezin leeft verder opgejaagd, maar kan met behulp van hun christelijke vrienden toch telkens vluchten van schuilplaats naar schuilplaats. Met de grootste moeilijkheden lukt het hen uiteindelijk in 2001 te ontsnappen. Ze willen naar een vrijer land, naar Libanon of Syrië maar in feite komen ze terecht in Frankrijk, waar ze geen enkele band mee hebben. Ze krijgen de Franse nationaliteit én politiebescherming. In een telefonisch contact stelt een van zijn broers hem voor terug te keren. Hij vreest echter dat het een valstrik is. Hij verneemt dat zijn vader twee jaar geleden gestorven is en dat zijn moeder hem verantwoordelijk acht voor diens dood. De uiterlijke schijn van een trotse modelfamilie in een onwankelbare eenheid is als een doek gevallen. Een van zijn broers is volslagen atheïst geworden.

Het is één lang verhaal van wonderen in een gezin dat een zware kruisweg gaat uit liefde voor Jezus. Telkens gebeurt er iets onverwachts waardoor een fatale afloop vermeden wordt. In grote eenheid dragen de ouders samen de vervolging, als trouwe christenen. Het boek verwijst naar de eschatologische rede van Jezus: “Ge zult zelfs door ouders en broers, door bloedverwanten en vrienden overgeleverd worden en sommigen van u zullen ze ter dood doen brengen. Ge zult een voorwerp van haat zijn voor allen omwille van mijn Naam...” (Lucas 21, 16-17). (FADELLE Joseph, Le prix à payer, Paris, Editions de l’œuvre, 2010.)

19-02-2016 om 19:41 geschreven door Gust Adriaensen

Tom De Herdt, voorzitter van het Instituut voor Ontwikkelingsbeleid en Beheer (UAntwerpen):

'Met een ecologische voetafdruk die twee tot vier keer groter is dan de biocapaciteit van Europa, zijn wij het die de laatste decennia boven onze stand hebben geleefd. De klimaatverandering is een westerse verantwoordelijkheid waarmee we nu vooral het Zuiden opzadelen.'

19-02-2016 om 07:50 geschreven door Gust Adriaensen

Een onderzoek over het jeugdwerk in Vlaanderen, gaf o.m. aan dat nogal wat ouders bezorgd zijn over de leiding, in het bijzonder over de (te) jeugdige leeftijd van de leiders en leidsters.

Jaan De Koster, hoofdleider van Chiro Bodegem, herkent die bezorgdheid. Maar vele ouders, aldus Jaan, trekken daaruit voor zichzelf en hun eigen verantwoordelijkheid en engagement, niet altijd de logische en te verwachten conclusies.

Jaan heeft overschot van gelijk. Er zijn veel te veel ouders die de jeugdbeweging beschouwen als een erg goedkope kinderopvang. Ze vinden dat maar vanzelfsprekend. En als er al eens iets misloopt, dan krijgt de leiding de volle lading over zich heen.

Jonge mensen die zich inzetten voor het jeugdwerk, die verantwoordelijkheid willen en durven opnemen, verdienen steun en felicitaties, niet alleen van de ouders maar van heel de maatschappij.

18-02-2016 om 15:03 geschreven door Gust Adriaensen

De abdijkring van Postel bestaat uit mensen die verbonden willen leven met de abdijgemeenschap van Postel, delend in de norbertijner spiritualiteit.

Twee keer per jaar is er voor alle leden een ontmoetingsdag. Op de eerstvolgende ontmoetingsdag, die plaatsheeft op zaterdag 27 februari om 9.30 uur in het Kontaktcentrum van de abdij, spreekt abt Fédéric Testaert over

'WEES BARMHARTIG ZOALS DE VADER BARMHARTIG IS.

OVER HET JAAR VAN DE BARMHARTIGHEID'

Ook u bent van harte welkom. Geïnteresseerd? Aarzel niet contact op te nemen met pater Nicolaas Gorts (pastoor) voor 22 februari via nicolaasgorts@hotmail.com of tel. 0495 52 46 54.
 

17-02-2016 om 13:53 geschreven door Gust Adriaensen

Bleri Lleshi is filosoof en documentairemaker.  Lleshi is geboren in 1981 in Albanië en woont in België. Zijn onderzoek is gericht op thema’s zoals sociale ongelijkheid, liefde, neoliberalisme, jongeren, interculturaliteit, identiteit en Brussel.

Ook in zijn nieuwe boek 'Liefde in tijden van angst', komen een aantal van die onderwerpen aan bod.

De destructieve gevolgen voor maatschappij en persoon van het neoliberale kapitalisme en individualisme, worden door Bleri Lleshi scherp in beeld gebracht. Om die gevolgen weg te werken of te vermijden is volgens de auteur een solidaire omgeving nodig waar er contact is tussen de mensen, waar er tijd is om naar elkaar te luisteren en waar zorgen kunnen worden gedeeld.

Het is opvallend hoe gelijklopend de analyse en de remedies van deze filosoof zijn met de opvattingen van de paus. Ook paus Franciscus heeft al herhaaldelijk het neoliberale kapitalisme en individualisme scherp veroordeeld en in essentie dezelfde remedies als Bleri Lleshi voorgesteld. Vanuit de leer van Christus is dat niet meer dan normaal.

In een opiniestuk in Knack, waagt  John Crombez, voorzitter van SP-A, zich aan een bespreking van Lleshi's boek. Het verheugt me ten zeerste dat John Crombez als partijvoorzitter zich achter de zowel humane als christelijke waarden van solidariteit en liefde schaart.

De vele verzuurde reacties op het internetforum van Knack, vooral ingegeven door een primitieve socialistenhaat, doen niets af van de diepe menselijke waarde van de standpunten en getuigenissen van Crombez, Lleshi en Franciscus.

17-02-2016 om 09:16 geschreven door Gust Adriaensen

TJCII Belgium organiseert op 9 april een ontmoetingsdag in het parochiecentrum De Mantel in Retie.

Een Franse Jood ,Jean-Marie Élie Setbon, gewezen Joodse rabbijn, Bijbelse exegeet en theoloog bekeerd tot Christus komt zelf zijn getuigenis brengen.

In de voormiddag luisteren we naar zijn persoonlijk bekeringsverhaal. In de namiddag onderricht hij ons vanuit de Bijbel hoe in Jezus Christus de Schrift zich vervult.

In bijlage kunt u verder lezen...

Bijlagen:
Folder Setbon definitief.pdf (543 KB)   

Peter Bouckaert van Human Rights Watch, kreeg een eredoctoraat van de Katholieke Universiteit van Leuven.

Hij zei aan het slot van zijn toespraak over de vluchtelingenproblematiek het volgende:

'Europa kampt niet met een capaciteitscrisis

maar met een crisis van medelijden.'

12-02-2016 om 22:28 geschreven door Gust Adriaensen

XI/7
Vrijdag 12 februari 2016

De grote vasten

In de byzantijnse liturgie werd de grote vasten vorige zondag al ingeluid met de zogenaamde zondag van “het verloren paradijs”. Het is de tijd van inkeer en geestelijke verdieping, de tijd van de grote geestelijke strijd met onszelf. We trachten minder gehecht te zijn aan het aardse, vergankelijke om meer smaak te krijgen in het hemelse en blijvende. Concreet brengt het ook een vrij grondige veranderingen mee. Omdat de eucharistie beschouwd wordt als het sacrament van de verrijzenis wordt deze alleen ’s zondags plechtig gevierd. Driemaal in de week is er een dienst van de ”présanctifié”, het is een soort uitgebreide gebeds- en communiedienst. Omdat wij zelf echter in de Latijnse liturgie zijn opgevoed vierden we de eucharistie van aswoensdag met de asoplegging en voegen er enkele eucharistievieringen gedurende de week aan toe. De vespers zijn merkelijk uitgebreider dan anders en ’s avonds komen er nog de grote completen bij die een zeer mooie boetedienst vormen en meer dan een uur duren. Op vrijdag wordt de grote akathisthymne gezongen. Voor het vasten zelf is er alle vrijheid. De meesten volgen de klassieke praktijk, nl. van middernacht tot ’s middags niets eten of drinken met uitzondering van water of thee en dit van maandag tot vrijdag. Het samen genieten op zaterdag of zondagavond van een mooie film over een orthodox klooster, een heilige of van een ontspannende film wordt gedurende gans de vastentijd opgeschort. Het eten wordt wel door de zusters klaargemaakt en de fraters zorgen ’s middags ook voor het eten van de 2 arbeiders in het kaarsenfabriek. De een is christen en de ander moslim, maar beiden zijn van harte bereid op vrijdag te komen werken en de zondag als vrije dag te beschouwen. Bovendien brengen ze beiden op de schoolvrije vrijdag een zoon mee, die graag meehelpt en tussendoor ook met plezier op het voorplein wat gaat voetballen met een of andere vrijwilliger.
We hebben zojuist een bestelling van duizend kg kaarsen kunnen afwerken. De kaarsen moesten de helft kleiner zijn dan normaal. Hiermee ondervonden we dat het natuurlijk dubbel zoveel werk vraagt vooraleer we aan het gewenste gewicht geraakten. Ondertussen lijkt het probleem van de afname zich op te lossen. Grote organisaties blijken steeds meer bereid onze kaarsen op te kopen en te verspreiden zodat wij stilaan aan de verdere uitbouw van een bedrijf kunnen werken, waardoor meerdere arbeiders hun kost kunnen verdienen.
Very big business

De gewiekste commerçanten hebben al lang begrepen dat er met oorlog veel meer geld te verdienen is dan met vrede. Een man die zich hierin grondig verdiept heeft is de Braziliaan Pepe Escobar, een onafhankelijke geopolitieke analyst. Hij leefde en werkte in Londen,Parijs, Milaan, Los Angeles, Washington, Bangkok en Hong Kong. “Empire of Chaos” (2014) is een van zijn vele boeken. En dan gaat het over de smokkel van heroine uit Afghanistan, olie en wapens uit Libië voor de Syrische rebellen, fascistische praktijken in Oekraïne en de gestolen olie uit Irak en Syrië naar Turkije ten voordele van Daesh. Deze illegale oliesmokkel uit Irak en Syrië langs Turkije is door de Russen met duidelijke satellietbeelden al herhaaldelijk aangetoond. Zij zullen deze ook trachten te beletten. Verwonderlijk is wel dat er vanwege de VS of vanwege de door hen geleide coalitie met geen woord gerept wordt over de duidelijke rol van Turkije. Wel heeft de UNO veiligheidsraad in haar resolutie van 18 december 2016 gesteld dat de financiering van de terroristen moet gestopt worden en gisteren heeft Jeffrey Feltman, vice-secretaris generaal van de UNO voor buitenlandse zaken in een rapport gesteld dat de voornaamste financiele bronnen van de terroristen zijn: “... petroleum en andere natuurlijke grondstoffen uit de gebieden die zij bezetten, de opgelegde “belastingen”, het aanslagen van goederen, het plunderen van de archeologische sites, buitenlandse investeringen, inzameling van fondsen langs internet en sociale kanalen” (kan iemand mij eens uitleggen hoe dit mogelijk is zonder actieve medewerking van de geheime diensten van de grootmachten?) Het rapport van Feltman noemt Daesh “de rijkste terroristenorganisatie ter wereld”. De olieinkomsten van 2015 zouden 400 à 500 miljoen dollar opgebracht hebben, waarmee uitrusting, wapens en munitie gekocht wordt.. De reden waarom noch de VS, noch de NAVO protesteren tegen de gekende medeschuldigen aan deze illegale praktijken, is volgens Pepe Escobar dat hiermee tevens de smokkelkanalen van de CIA verbonden zijn, de zogenaamde “rat lines”. De CIA beschikt over een uitgebreid netwerk voor smokkel van olie, wapens, drugs...en dat moet natuurlijk verborgen blijven. Hopen maar dat de Russen in dit spel op hoog niveau toch hun werk kunnen verder zetten opdat in Syrië de vrede hersteld kan worden. Ondertussen blijft het in ieder geval waar wat Pepe Escobar zegt: “There’s no business like war business” (Pepe Escobar, How Russia is smashing the Turkish game in Syria, Sputnik 3 december 2015).

Een gemist interview, aangevuld en verbeterd

De Nederlandse Radio I (EO), “dit is de dag”, donderdag 11 februari 2016, 18.30 u – 19.00 u, wilde een interview met Boudewijn van Schoonhoven van de CAMA-kerken (in de studie in Hilversum) en mij (telefonisch vanuit Syrië), n.a.v. de ontmoeting van paus Franciscus met patriarch Kyril van Moscou. Na mijn eerste antwoord bleek echter de tijd al om te zijn. Of waren de programmamakers niet helemaal vrij? De organisatoren waren echter zo vriendelijk geweest vlak voor de uitzending enkele orientatievragen te sturen. Daar maak ik gebruik van om het interview nu uit te werken.
E.O.: Wat voor advies heeft u aan beide aartsvaders?
Antwoord: Ik acht me niet de adviseur van deze grote kerleiders, wel heb ik enkele wensen, als beden. Paus Franciscus en patriarch Kyril van de Russisch orthodoxe kerk zullen elkaar ontmoeten in een historische treffen, dat van beide kanten zorgvuldig werd voorbereid en gewenst. De patriach wilde geen ontmoeting op Europese bodem, omdat Europa te veel pijnlijke herinneringen aan de scheiding oproept, zoals de woordvoerder, de metropoliet Hilarion het uitdrukte. Deze zei verder: “we moeten onze onderlinge meningsverschillen opzij zetten en onze krachten bundelen om de christenen te redden die de ergste vervolgingen meemaken”. Er is uitdrukkelijk sprake van een “genocide”, een volkerenmoord van de christenen in het Midden Oosten en Afrika. De paus, op weg naar Mexico zal op de internationale luchthaven van Havanna, Cuba, halt houden en daar patriarch Kyril ontmoeten die op weg is naar Latijns Amerika. De christenen van beide kanten worden uitdrukkelijk opgeroepen hiervoor te bidden en de Russisch orthodoxe kerk zal het jaar 2016 bijzonder wijden aan gebed en zorg voor de bescherming van de vervolgde christenen. Mijn algemene wens is dat ze een hartelijke ontmoeting hebben met elkaar, open, eerlijk en vol wederzijds respect zodat verdere contacten kunnen volgen om tot verzoening te komen en uiteindelijk tot een diepe eenheid in verscheidenheid, op grond van het Evangelie van Jezus Christus. Deze intentie is ons des te dierbaarder omdat wij “de Orde van de Eenheid van Antiochië” zijn. Mijn specifieke wens is dat deze ontmoeting mag leiden tot concrete plannen van steun aan de vervolgde christenen over heel de wereld en voor Syrië een ondubbelzinnige verdediging van de soevereiniteit van het land met een radicale afwijzing van iedere buitenlandse inmenging die niet met toestemming van Syrië zelf gebeurt. Dit laatste is onwettig, immoreel en vernietigt verder het land en zijn bevolking. (Wie maakt dit eens duidelijk aan onze Nederlandse en Belgische regering?) De Russisch orthodoxe kerk heeft hierbij al een duidelijker teken gegeven dan de katholieke kerk. Patriarch Kyril was in het begin van de oorlog tegen Syrië al aanwezig op een van de vele massabetogingen in Damascus, waaruit toen meteen de grote eenheid tussen volk, leger, regering en president duidelijk werd. Hij wilde de soevereiniteit van dit land steunen en bezocht ook president Bachar el-Assad. Zijn boodschap was deze: ik ben hier om jullie te danken omdat wij van jullie het christelijke geloof hebben gekregen. Hij bedoelde vanuit Antiochië, van waaruit de eerste verkondiging begon. Dit werd als Antakya in het Ottomaanse rijk brutaal ingelijfd, maar geen enkele patriarch van Antiochië zal zijn zetel naar Turkije verplaatsen, hoe zwaar de Turkse druk ook is. Antiochië is en blijft Syrisch. Verder heeft de Russisch orthodoxe kerk gezorgd voor de plaatsing van het grootste Christusbeeld ter wereld hier op de “berg van de cherubijnen” in Saidnaya op 14 oktober 2013 terwijl de oorlog in volle geweld woedde. Zij vroegen en bereikten drie dagen staakt het vuren. Het beeld staat er nog en is te zien vanuit Jordanië, Israël, Palestina en Libanon. Onze paus zou meer kunnen doen om de soevereiniteit van het land te verdedigen. Het was een hart onder de riem voor de christenen toen hij de volkerenmoord door de Turken in 1915 uitdrukkelijk een genocide noemde. Erdogan was zo woest dat hij de ambassadeur naar het Vaticaan stuurde en het resultaat was dat men nu op 3 februari 2016 overeen kwam dat men niet meer over genocide zou spreken maar over “tragische gebeurtenissen”. En zo werd een moedige en gerechtvaardigde verdediging om diplomatieke redenen afgezwakt. Erg Jammer.

E.O.: Zou het goed zijn als Assad weer in het zadel komt zoals de Russen willen?
Antwoord: Assad hoeft helemaal niet “weer in het zadel” geholpen te worden door een buitenlandse mogendheid. Hij is door de overgrote meerderheid van het volk op democratische wijze gekozen, ook door de vluchtelingen in de landen waar ze kans kregen (niet in België, en in Nederland?). De grote mogendheden hebben getracht deze verkiezingen te boycotten en onwettig te verklaren, onterecht. Zij bleven oproepen tot de spoedige val van Assad, tegen het volk in. En Europa heeft gewoon slaafs Amerika nagepraat, in dienst o.m. van de petroleumheersers van de golfstaten. Rusland wil een terugkeer naar het internationaal recht in plaats van de huidige praktijk, waarbij de machtigste volgens de wet van de jungle andere landen naar willekeur kan ontwrichten en overheersen. Saddam Hussein en M. Kadhaffi kunnen de westerse leiders niet meer voor het internationaal gerechthof brengen en aanklagen voor de verwoesting van hun land als misdaden tegen de menselijkheid. Assad zou dat wel kunnen. Dit is een reden te meer voor de wereldheersers waarom hij weg moet. Dat hij door zijn volk gedragen wordt, is voor de westerse machthebbers een doorn in het oog. Ondertussen wordt steeds duidelijker dat er geen effectieve strijd tegen Daesh mogelijk is in Syrië zonder medewerking met de wettige regering. In één maand tijd hebben de Russen het terrorisme in Syrië veel meer bestreden dan de coalitie van de halve wereld onder leiding van de VS in een heel jaar. Integendeel, deze laatste heeft Daesh juist sterk gemaakt, wat verborgen bleef voor de media.

E.O. : Hoe zou de positie van de christenen het beste kunnen worden beschermd?
Antwoord: Intern hoeven ze niet extra beschermd te worden. Eeuwen lang leefden christenen met moslims en andere geloofsgroepen in grote harmonie samen, ondanks herhaalde islamitische veroveringen. Amerika heeft al jaren lang forse bedragen besteed aan de ontwrichting van de soevereine lekenstaat van Syrië. De terroristengroep Ahrar el Sham werd al voor de opstanden in Syrië voor dat doel opgericht. Met eigen ogen hebben wij hier in ons dorp gezien hoe die zogenaamde “volksopstand” georganiseerd werd door groepen van buiten af, die steeds geweldadiger werden en plots zwaar gewapend waren. Ooggetuigen kunnen vertellen dat het op andere plaatsen precies op dezelfde wijze ging. De Syrische christenen zullen dus van aanvallen van buitenaf beschermd moeten worden zoals de andere geloofsgroepen. Laat Syrië gerust en laat hen zelf beslissen over hun leven en toekomst, zoals het internationaal recht vraagt. Dat alle buitenlandse inmenging ophoudt en laat de bodemrijkdommen aan het volk. Hou op met het bewapenen, trainen, betalen van terroristengroepen en het voortdurend nieuwe strijders sturen. En hef die sancties op, die niets anders zijn dan economisch terrorisme tegen het volk. Als de terroristen en de buitenlandse inmenging ophouden, is er geen volksverhuizing nodig en zal de meerderheid van de vluchtelingen uit het buitenland ook terugkeren. Steun de soevereiniteit van Syrië en steun de christenen waar je kunt. Er is een grondige mentaliteitsverandering in het westen nodig. Kerk in Nood heeft hiervoor van 29 januari tot 4 februari in vijf Franse steden een campagne gehouden met eminente sprekers, bisschoppen en anderen, uit verschillende landen waar christenen zwaar vervolgd worden.

E.O. : Wat kan de kerk daar praktisch voor de burgers betekenen?
De kerk is samen met de andere instellingen en bevolkingsgroepen het slachtoffer van deze door buitenlandse mogendheden georganiseerde ontwrichting. Vele kerken werden deskundig verwoest samen met oude kloosters, ziekenhuizen en de levensnoodzakelijk infrastructuur. Naast de materiele ellende is er nog de ingevoerde morele ontwrichting. Wanneer aan miljoenen vrouwen en meisjes in de Arabische wereld de plicht wordt opgelegd om de Syrië-strijders te komen plezieren brengt dit een voorheen ongekende morele ontwrichting mee. En in ellende groeit ook de criminaliteit. Syriërs die dagelijks door terroristen worden bedreigd, kan men niet verwijten dat ze het land verlaten, hoewel het beter zou zijn dat ze blijven om achteraf aan de heropbouw mee te werken. Kerkgemeenschappen en kloosters over heel Syrië helpen de bevolking, dikwijls op heldhaftige wijze. Ons klooster Mar Yakub heeft, dank zij onze overste, moeder Agnes-Mariam drie centra voor hulpverlening kunnen oprichten in Damascus, in Tartous en hier in Qâra. Dank zij de milde steun van vele weldoeners in België, Nederland, Frankrijk en elders hebben we heel vele gezinnen kunnen helpen aan voedsel, kleding, medicamenten of het noodzakelijke geld (we hebben een banknummer in België: IBAN BE 32-068-2083244-02 BIC GKCCBEBB, Abdijlaan 16, B-2400 MOL-POSTEL). We zijn hen zeer dankbaar en blijven ook bidden om zegen over hen en hun dierbaren. We zijn blij te mogen samenwerken met de grote Nederlandse organisatie Dorcas, die heel veel goed doet. Een bijzondere hulp zijn de zogenaamde “hospitainers”, de uiterst kostbare mobiele hospitalen. De inhuldiging (door patriarch Gregorios III Laham en moeder Agnes-Mariam) van de derde hospitainer (na Hama en Homs), bedoeld voor Idlib in het Noorden, hebben we zelf in Tartous mogen meemaken. We hebben daar de dankbaarheid van het volk mogen ervaren. En juist nu (donderdag 11 februari) geeft SANA (Syrian Arab News Agency: http://sana.sy/en/) een reportage met foto’s over een hulpkonvooi in Aleppo: een ambulance, een “hospitainer" en dertien trucks met hulpgoederen. De foto’s tonen de goeverneur Mohamed Marwan Olabi, die moeder Agnes-Mariam (Fadia al-Laham) dankt. De tekst vermeldt: “Deze campagne is een deel van de hulp die het klooster Mar Yakub in Qâra al vanaf het begin van de crisis voorziet voor een aantal provincies in Syrië”. Er werd ondertussen al een tweede beweging gestart, met hulp van een officiele internationale organisatie, om bedrijven en bedrijfjes op te richten of opnieuw op te starten. De bedoeling is zoveel mogelijk mensen aan het werk krijgen, zodat ze zelf hun kost kunnen verdienen. Dit wekt in deze streek, waar ondertussen zoals elders alle mensen arm zijn, een groot enthousiasme. We hebben zelf al een flink kaarsenfabriek opgestart waar we later nog meer arbeiders willen te werk stellen. Er is een atelier voor handgemaakte sierkaarsen en zeep. In het dorp werkt het fabriek voor handgemaakte tapijten weer en heeft zelfs gehandicapten in dienst. Er is een naaiatelier en een paddenstoelenkwekerij is in de maak en andere. Inmiddels worden ook vele cursussen en opleidingen gegeven om de achterstand (wegens de oorlog) in school en technische opleiding bij te werken. De hoop is groot dat de effectieve strijd tegen de terroristen met de hulp van Rusland en anderen steeds grotere veiligheid zal meebrengen zodat het land kan herrijzen.

E.O.: Is het moeilijk om het geloof te behouden in deze moeilijke tijden? Of sterkt dat juist?
Antwoord: Sommigen glijden af naar onverschilligheid en anderen worden des te vuriger in het geloof in Jezus. Overal is er een versterkte eenheid tussen moslims en christenen. Wij zelf werken en leven samen met moslims. Zij bidden regelmatig met ons mee, moslimkinderen spelen graag mee wanneer evangelieverhalen als sketch worden opgevoerd.
Aan de christenen in het westen vragen we: sta op uit uw onverschilligheid. Als de christenen hier worden uitgeroeid, is het alsof de wortels van de boom van de christenheid worden doorgehakt en als de wortels dood zijn, zal ook de boom zelf verdorren. Is dat het duivelse plan achter de schijn van “humanitaire hulp” “vredesgesprekken” en opbouw van een “nieuwe wereldorde” ? Wordt wakker en schud ook uw politieke verantwoordelijken wakker zodat ze ontwaken uit hun waanzin om hier nog meer te komen moorden en verwoesten. Volg de raad van informatie-gebed-hulp die Kerk in Nood geeft. Informeer u om u te verzetten tegen de leugens van de media, bidt intens en vast voor de vervolgde christenen en steun hen edelmoedig volgens uw mogelijkheden. Het zal veelvoudig als zegen over u terugkeren. Word een actieve medewerker aan de groei van het Rijk Gods op aarde en geen onwetende slaaf van het rijk van de duisternis. Sta aan de kant van de slachtoffers en niet aan de kant van de moordenaars. Moge de Heer Jezus u hiervoor verlichten en overvloedig zegenen.
P. Daniel

12-02-2016 om 17:11 geschreven door Gust Adriaensen

Gisteren woonde ik een lezing bij van Pieter Boussemaere, historicus, over de klimaatverandering. 'Eerste hulp bij klimaatverwarring' is de titel van zijn lezing én de titel van zijn nieuwe boek.

Op een boeiende en voortreffelijk didactische manier brengt Boussemaere de essentie van de klimaatkwestie  vanuit een historische invalshoek, aan de man.

De vooruitzichten zijn somber. Maar er is toch ook hoop, aldus Boussemaere. De fossiele brandstoffen zijn voor 70 tot 80 % verantwoordelijk voor de opwarming. Door massaal over te schakelen op andere energiebronnen kan de opwarming die onze planeet dreigt te verwoesten, gestopt worden.

Er was één zinnetje dat bij mij evenwel vele vragen opriep. De spreker zei: 'Wij kunnen zorgen voor de oplossing ZONDER IN TE BOETEN OP ONZE LUXE EN ONS COMFORT.

Dat is m.i. de kool en de geit sparen. Door zoiets te beweren, laat Boussemaere de goegemeente geloven dat degenen die het zich kunnen veroorloven, lekker verder kunnen gaan met het in snel tempo opvreten van de aarde, zonder dat de planeet daarvan de gevolgen zal dragen.

Wanneer je een oplossing van het klimaatprobleem voorstelt en propageert, zonder fundamentele vragen te stellen over ons op productie, consumptie en winst gebaseerde systeem en zonder dat je naar voren durft te brengen dat onze luxe en comfort, de aarde in snel tempo uitputten en uitbuiten, vertel je maar -bewust, onbewust?- een deel van het verhaal.

11-02-2016 om 10:14 geschreven door Gust Adriaensen

De politici die voortdurend de mond vol hebben over het (absolute) zelfbeschikkingsrecht wanneer het gaat over abortus of euthanasie, zijn tegelijk voortdurend in de weer om via allerlei wetten en decreten, via allerlei opvoedings- en afradingscampagnes, het zelfbeschikkingsrecht zo goed als helemaal uit te hollen.

09-02-2016 om 09:50 geschreven door Gust Adriaensen

‘Het smelt’ , de debuutroman van de 27-jarige Lize Spit kent een groot succes. In De Standaard van 8 februari staat een uitgebreid artikel over zowel boek als auteur.

Over het boek wil ik het in dit stukje niet hebben, wel over de relatie van Lize Spit tot haar geboortedorp Viersel (deeldorp van Zandhoven in de provincie Antwerpen). Zij woont nu al tien jaar in Brussel waar ze na haar studies bleef hangen.

Spit vermeldt de overzichtelijkheid van haar dorp, ze hoefde als kind geen keuzes te maken. In de stad raakt zij nu nog soms verlamd omdat ze twijfelt bij welke bakker ze haar stokbrood wil kopen.

Ondanks die geruststellende overzichtelijkheid, voelde ze zich in het dorp een buitenbeentje. ‘Ik was minder zorgeloos dan de meeste andere kinderen, aldus Spit. In het dorp trok ze zich de dingen te veel aan. Ze voelde vaak een verpletterend medeleven met de mensen om haar heen.

Ontvluchtte zij o.a. daarom haar dorp? Het lijkt erop. Zij zegt: ‘In het dorp trok ik me de dingen te veel aan. Dat is de reden waarom ik zo goed aard in de stad: omdat ik mij er veel minder verbonden voel met anderen en me veel minder verantwoordelijk voel voor hun verdriet.’ Maar in de stad is er de angst, zij moet steeds bezig zijn, op de vlucht voor het gepieker, bang voor de leegte.

Naar Viersel kom Lize Spit nog maar zelden. En als ze naar het dorp komt, dan is het als bezoeker , niet als deel van de gemeenschap. Toch zou ze haar kinderen liever opvoeden in een dorp dan in een stad.

Spit noemt haar boek een afrekening met het dorp. Ze bevolkt ‘Het smelt’ met personages en gebeurtenissen, die, weliswaar vaak vervormd, terug te voeren zijn tot haar roots in Viersel. Voelde ze daarbij geen gêne? Nee, zegt ze. ‘Als ik schrijf ben ik genadeloos en onverbiddelijk.’

Klinkt allemaal wel boeiend maar ook toch zo herkenbaar. De jonge auteur die de geslotenheid en de engheid van zijn dorp moet ontvluchten om in de stad te ontbolsteren, afstand moet nemen van zijn roots, en om dan, al dan niet succesvol, in een boek af te rekenen met die dorpse jeugd. Hoeveel dergelijke ‘afrekeningen’ zouden er sinds de romantiek al niet geschreven zijn? En het zijn ook, me dunkt, uitingen van jeugdige romantiek, waarbij de dorpse ervaringen die vanuit de stadse beleving gepresenteerd worden als ‘afrekening’, in hoge mate onderhevig zijn aan een door romantische nostalgie en/of aversie, veroorzaakte ‘vertekening’ van de, in casu, Vierselse realiteit.

Of het omgekeerde, namelijk de jonge auteur die de stad inruilt voor dorp of platteland om dan een afrekening met de stad te schrijven, even vaak voorkomt, kan een intrigerend onderzoeksthema zijn.

08-02-2016 om 14:19 geschreven door Gust Adriaensen

Voor de tweede maal heeft Paus Franciscus zijn maandelijkse gebedsintenties toegelicht in een persoonlijke videoboodschap. Deze video's worden aangeboden in tien talen, waaronder Chinees en Hebreeuws. De tiende taal zou aanvankelijk Latijn zijn. Uiteindelijk werd gekozen voor het Nederlands.

De algemene gebedsintentie van Paus Franciscus voor februari 2016 gaat over de zorg voor onze gemeenschappelijke woning, Gods schepping. In onderstaande video spreekt Paus Franciscus over goed omgaan met de schepping.

Dat we goed omgaan met de schepping – een geschenk van God – en haar beheren en beschermen, ook met het oog op toekomstige generaties.

Klik op onderstaande link om de video te zien.

Bijlagen:
https://www.kerknet.be/gebedsnetwerk-van-de-paus/video/videoboodschap-paus-februari-2016-zorg-gemeenschappelijk-huis#sthash.CaBFdZYb.dpuf