Veiling stukken Van Beirendonck brengt 59.000 euro op
Veiling stukken Van Beirendonck brengt 59.000 euro op
De internetveiling van 400 collectiestukken van modeontwerper Walter Van Beirendonck, die deze middag is afgelopen, heeft uiteindelijk 59.000 euro opgebracht. Dat meldt veilinghuis Moyersoen uit Wilrijk, dat de veiling organiseerde. De spullen werden te koop aangeboden omdat Van Beirendoncks bvba 'W' failliet ging.
Tot de verzameling behoorden onder meer kledingstukken, winkelinrichting, kantoorapparatuur en verlichting. Ze waren gisteren nog te bekijken op een door het veilinghuis georganiseerde bezichtiging. De verkoop gebeurde echter volledig online. "Dat is een transparante wijze om een faillissement af te handelen", klinkt het bij Moyersoen.
De stukken werden voornamelijk individueel verkocht, maar na afloop van de eigenlijke veiling kon deze middag nog een hoger bod worden uitgebracht op combinaties van verschillende stukken. Volgens het veilinghuis is dat een courante praktijk.
De opbrengst van de veiling zal naar de schuldeisers van de bvba gaan. Onder hen is onder meer de verhuurder van het pand, die volgens Van Beirendonck aan de basis ligt van het faillissement door een huurprijsverhoging. Of het eindbedrag zal volstaan om alle schulden af te lossen, is niet duidelijk.
Harde beelden doodstrijd orang-oetan in ontbost regenwoud
Harde beelden doodstrijd orang-oetan in ontbost regenwoud
Klik op de foto om het filmpje te bekijken
Liggend op haar rug en stilaan aan het inslapen. Het is een aangrijpend beeld. Green, een vrouwelijke orang-oetan, houdt nog even de arm van haar verzorgster vast vooraleer ze het leven laat. Bezweken onder de stress, overleden doordat het regenwoud van Indonesië zo goed als totaal verwoest is.
Green werd een tijd geleden uit de modder gehaald in Sumatra en overgebracht naar een zorgcentrum. Ze werd het slachtoffer van de ontbossing van het regenwoud in Indonesië. De Frans-Zweedse filmmaker Patrick Rouxel wijdde in dienst van Al-Jazeera een hartverscheurende documentaire aan de ondergang van het regenwoud, met de doodstrijd van Green als uitgaanspunt.
Rouxel, die voordien beelden schoot voor Greenpeace en het WWF in Afrika, kreeg bakken kritiek over zich heen. Vooral het laatste shot was pijnlijk. Het bed waarop Green dagenlang lag, was plots opgeborgen. Gesproken werd er niet in de documentaire van bijna 48 minuten. De harde beelden spraken voor zich. (br.hln)
Plantin-Moretus toont invloeden van reisverhalen op kaarten Mercator
Plantin-Moretus toont invloeden van reisverhalen op kaarten Mercator
In het Antwerpse Museum Plantin-Moretus/Prentenkabinet loopt vanaf zaterdag een nieuwe tentoonstelling gewijd aan cartograaf Gerard Mercator, die dit jaar 500 jaar oud zou geworden zijn. Centraal staat de invloed van reisverhalen van tijdgenoten op het werk van Mercator, die zelf vooral een theoreticus was. In 'Mercator - Reizen in het onbekende' wordt ook de relatie belicht met drukker Christoffel Plantijn, die de werken van Mercator verhandelde.
De tentoonstelling omvat onder meer het unieke Mercatorstuk 'De Kaart van Vlaanderen', maar vestigt vooral de aandacht op hoe Mercator en andere cartografen beschrijvingen van ontdekkingsreizigers, zeevaarders en handelaars gebruikten om weinig gekende gebieden in kaart te brengen. "Zijn kaarten zullen tijdens dit Mercatorjaar al voldoende in andere tentoonstellingen aan bod komen", verklaart museumdirecteur Iris Kockelbergh het eigen accent van de expositie.
Dat het Plantin-Moretusmuseum een tentoonstelling rond Mercator organiseert, heeft lang niet alleen te maken met de vele cartografische publicaties die daar aanwezig zijn. "Mercator en Plantin waren tijdgenoten en hadden een natuurlijke band. Plantin verspreidde immers het werk van Mercator over de hele wereld", aldus Kockelbergh.
Hoewel Mercator vooral in Leuven en het buitenland actief was, hoort ook Antwerpen de cartograaf dit jaar te huldigen, vindt schepen van Cultuur Philip Heylen (CD&V). "Als centrum van handel en drukkunst werden in Antwerpen in feite de eerste reisgidsen verkocht", aldus Heylen. "Het denken en doen van mensen veranderde erg vanaf het moment dat reisverhalen ook beschreven hoe men van punt A naar B kon reizen."
De oudste man van België is gisteren op 111-jarige leeftijd overleden. Dat meldt de VRT en wordt bevestigd door de burgemeester van Essen, Gaston Van Tichelt. Jan Goossenaerts was ook de oudste man van Europa en zou zelfs de op twee na oudste man ter wereld geweest zijn.
Goossenaerts overleed in het Essense rusthuis Sint Michaël. "Hij was geboren en getogen in Essen", zegt de burgemeester. De gemeente was fier op haar ouderdomsdeken.
De burgemeester herinnert zich nog hoe de 110-de verjaardag van Goossenaerts in oktober vorig jaar werd gevierd in het bijzijn van Vlaams minister-president Kris Peeters. (br.hln - beeld photonews)
Suzi Quatro (Detroit, 3 juni 1950) is een Amerikaanse zangeres, basgitariste, radiopersoonlijkheid en actrice. Ze is vooral bekend geworden als glamrockartiest en had in de jaren zeventig veel succes in Europa, Australië en Japan.
Quatro werd geboren als Susan Kay Quatrocchio; haar vader Art Quatrocchio was van Italiaanse afkomst en had een eigen groep, het Art Quatro Trio. Haar moeder Helen Rebel was van Hongaarse afkomst.
Quatro groeide met drie zusters en een broer op in Grosse Pointe, een voorstad van Detroit. Ze begon haar muzikale carrière als basgitariste "Suzi Soul" bij de meidenband Pleasure Seekers, waar ook haar zusters Arlene en Patti deel van uitmaakten. In 1971 werd de bandnaam gewijzigd in Cradle en begon de groep stevige rock te spelen. Quatro werd dat jaar ontdekt door platenproducer Mickie Most die in Detroit was voor het produceren van een nieuw plaat van Jeff Beck. Hij haalde haar over om naar het Verenigd Koninkrijk te verhuizen en een solocarrière te beginnen.
Haar eerste single ("Rolling Stone") flopte in het Verenigd Koninkrijk, maar werd een nummer-1 hit in Portugal. Most liet nu nummers voor haar schrijven door Nicky Chinn en Mike Chapman, die beroemd waren geworden met hun hits voor The Sweet. Met "Can the Can" had ze in 1973 zowel in verscheidene Europese landen als in Australië een nummer-1 hit. Er volgden nog drie grote hits: "48 Crash" (eveneens 1973), "Daytona Demon" (1974) en "Devil Gate Drive" (1974). Haar eerste twee albums werden eveneens grote successen in Europa en Australië. Toen Elvis Presley hoorde dat ze zijn hit All Shook Up had opgenomen, nodigde hij haar uit om naar Graceland te komen, maar ze sloeg de uitnodiging af.
In de Verenigde Staten verkochten haar albums slecht, en zelfs pogingen om Quatro's populariteit op te vijzelen via tournees (als voorprogramma van Alice Cooper) haalden weinig uit. Na 1975 nam de populariteit van Quatro's glamrock snel af, behalve in Australië. Pas in 1978 had ze weer succes; ze had toen een top-10 hit in het Nederland, Verenigd Koninkrijk en Australië met "If You Can't Give Me Love", een countrynummer met achtergrondzang van Smokie. Ook dit keer had ze in de VS geen succes. Samen met Chris Norman van de band Smokie haalde ze er in 1979 wel een vierde plaats met "Stumblin' In". Later dat jaar scoorde ze nog in Nederland met "She's in love with you". In Australië had ze begin 1981 nog een hit met "Rock Hard".
Intussen was ze in 1978 actrice geworden in de Amerikaanse comedy-serie Happy Days waarin ze zeven afleveringen de rol van "Leather Tuscadero" speelde. Ze was in de jaren tachtig in uiteenlopende rollen te zien, zowel op televisie als in het theater waar ze "Annie Oakley" speelde in een Londense productie van Annie Get Your Gun (1986).
Quatro leeft zowel in het Verenigd Koninkrijk als Duitsland en heeft een wekelijks Rock and Roll-programma op BBC Radio 2. Als muzikant tourt ze nog steeds, en in februari 2006 kwam een nieuw album uit: "Back To The Drive", geproduceerd door gitarist Andy Scott van The Sweet. De titelsong is geschreven door Mike Chapman.
Quatro trouwde in 1978 met haar gitarist Len Tuckey. Het paar kreeg twee kinderen (Laura in 1982, en Richard Leonard in 1984), maar ging in 1992 uit elkaar.
De Europese Unie heeft zich achter een verbod op 'shark finning' geschaard, een praktijk waarbij de vinnen van haaien worden afgesneden en de dieren terug in zee gegooid worden, waar hen een gewisse dood wacht. Eén haaienvin is honderden euro waard.
Europa eist dat alle vissersboten in Europese wateren en in Europa geregistreerde boten enkel haaien mét vinnen aan wal brengen. Het voorstel dient nog goedgekeurd te worden door het Europees Parlement voor het wet kan worden.
Volgens Europees visserijchef Maria Damanaki zal de wet "de controle vergemakkelijken en helpen om shark finning te bannen". Ze noemt de praktijk "een gruwelijke verspilling".
Haaien zijn kwetsbaar omdat ze laat volwassen worden en slechts een klein aantal jongen baren. Haaienvinnen zijn gegeerd in Azië, waar er soep en vermeende geneesmiddelen van gemaakt wordt. Volgens Damanaki worden elk jaar 75 miljoen haaien gedood, enkel voor hun vinnen. De Europese Unie is daarvan de grootste exporteerder. Damanaki vergelijkt de praktijk met het doden van olifanten, enkel voor hun slagtanden.
Daardoor is bijvoorbeeld de hamerhaai zo goed als uitgestorven in de Middellandse Zee.
Onder de geldende wetgeving staat de EU nog uitzonderingen toe en vaardigt speciale vergunningen uit voor de praktijk van 'shark finning'. Het toezicht laat overigens te wensen over.
De maatregelen om bedreigde haaiensoorten beter te gaan beschermen kadert in het EU-beleid dat erop is gericht duurzame vormen van visserij te promoten nadat decennia van overbevissing ertoe leidde dat heel wat vissoorten op aan het uitsterven zijn.
De bijeenkomst van 27 visserijministers zocht ook steun voor een ban op de praktijk van het terug in zee gooien van vis die niet aan bepaalde qualificaties voldoet en/of commercieel niet interessant is.
Volgens de Europese Commissie wordt zo tot de helft van de witvis en 70 procent van de platvis die gevangen wordt weer overboord gegooid. Frankrijk en Spanje zijn tegen een algemeen verbod.
"Ik ben bang dat sommige landen traag willen gaan en andere snel, maar hopelijk wint het gezond verstand", sprak de Britse visserijminister Richard Lochhead.
In België raken steeds meer mensen besmet met tbc: liefst 1.115 in 2010, een stijging met 12,2 procent in vergelijking met een jaar eerder. Vooral migranten zorgen voor een opflakkering.
Uit een rapport van de Europese gezondheidsdienst ECDC en de Wereldgezondheidsorganisatie WHO blijkt dat de landen van de Europese Unie twee jaar geleden 74.000 gevallen van tuberculose noteerden. Dat is een afname van 7 procent tegenover 2009. België maakt een slechte beurt. Zo steeg het aantal besmettingen met liefst 12,2 procent tot 1.115 personen. 52 patiënten overleden aan de infectieziekte.
Meer dan de helft van alle getroffenen in ons land is uit het buitenland afkomstig. "Er komen veel migranten binnen die besmet zijn", zegt Jef Van den Ende, tuberculose-expert bij het Antwerpse Instituut voor Tropische Geneeskunde. "In hun thuislanden komt de ziekte tot honderd keer zo vaak voor."
Het rapport waarschuwt voor de multiresistente variant van tbc. Bij een dergelijke besmetting helpen de basismedicijnen niet direct en moet er een speciale combinatie worden gevonden, schrijft de krant De Morgen.
Artsen Zonder Grenzen spreekt van "een wereldwijde crisis" rond multiresistente tuberculose, waarbij waarschijnlijk maar 10 procent van de patiënten toegang heeft tot behandeling.
De laatste wens van een Zweedse man zal helaas niet ingewilligd
worden. De pastoor weigert namelijk de hond toe te laten op de
begrafenis van Willy Thern, die zaterdag op 81-jarige leeftijd overleed.
Willy verloor een lange strijd tegen kanker. De laatste weken van zijn
leven verbleef hij thuis bij zijn vrouw Gun en hun trouwe hond Milo.
"Tijdens de 56 jaar dat we getrouwd waren hadden we acht honden", zegt
de weduwe. "Omdat we nooit kinderen kregen, waren zij onze meisjes en
jongens. Het is dus niet verwonderlijk dat het Willy's laatste wens was
dat onze hond Milo zijn begrafenisplechtigheid zou bijwonen".
Dat
was echter buiten de waard gerekend, in dit geval pastoor Markus von
Mertens van de Välluv-kerk in Helsingborg. Hij wil onder geen beding de
negenjarige Milo in zijn kerk toelaten. "Voornamelijk omdat sommige van
onze parochianen allergisch zijn aan honden", is zijn argument. "Na de
begrafenis zouden we het hele gebouw bijgevolg grondig moeten reinigen
en daar hebben we de middelen niet voor", luidt het.
"Uiteraard
zijn ook honden onderdeel van de schepping, maar een begrafenis is
enkel bestemd voor rouwende mensen", aldus nog pastoor von Mertens. "Ik
sluit niet uit dat de hond voor of na de kerkdienst de lijkkist kian
begroeten, maar in het kerkgebouw kan ik het dier niet toelaten". (br.hln)
David
Robert Jones, beter bekend onder zijn artiestennaam David Bowie
(Brixton, 8 januari 1947) is een Engelse muzikant. Hij is bekend
geworden als een uiterst invloedrijk rockmuzikant, artiest en acteur,
vanaf de jaren zestig tot heden.
David Bowie werd bekend vanwege
wereldhits zoals Changes, Ziggy Stardust, Let's Dance, Dancing In The
Street, Heroes en Under Pressure. In Nederland had Bowie vijf nummer één
hits. Daarnaast is hij bekend van de verschillende imago's, die vooral
in de jaren zeventig excentriek te noemen waren.
Hoestsiroop met codeïne alleen nog op voorschrift verkrijgbaar
Hoestsiroop met codeïne alleen nog op voorschrift verkrijgbaar
Hoestsiropen die één of andere vorm van codeïne bevatten, zullen enkel nog op medisch voorschrift verkrijgbaar zijn. Daaronder vallen ook alle middeltjes voor volwassenen, meldt het Federaal Geneesmiddelenagentschap.
De beslissing komt er na een advies van de Geneesmiddelencommissie, waarin professoren van alle Belgische universiteiten zetelen. Hoestsiroop die codeïne bevat, werkt pijnstillend en kan kriebelhoest onderdrukken. Maar er zijn veel kansen op bijwerkingen, zoals slaperigheid en zelfs ademhalingsproblemen. Vandaar dat je het goedje nu enkel nog op voorschrift bij de apotheek zal krijgen.
"Die maatregel lijkt ons nodig omdat codeïne in het lichaam omgezet wordt in morfine. Omdat ieder lichaam anders reageert op dat verdovende middel, is het niet verantwoord om siropen met codeïne vrij beschikbaar te maken", zegt Ann Eeckhout van het Geneesmiddelenagentschap in de krant Het Laatste Nieuws.(br.hln)
Zoveel verschillende diëten volgen we in ons leven
Zoveel verschillende diëten volgen we in ons leven
Een slaatje, koolsoepje,... wij vrouwen hebben het allemaal al
geprobeerd. Onderzoek toont nu zelfs aan dat de gemiddelde 45-jarige
vrouw in haar leven al 61 verschillende soorten diëten uitgeprobeerd
heeft. Slechts weinig vrouwen zouden daarbij het gewenste effect bereikt
hebben. Ook blijkt dat de meerderheid voor het eerst op dieet gaat op
16-jarige leeftijd en iedere twee jaar een nieuw dieet aangaat.
Uit een Britse rondvraag bij 2.000 mannen en vrouwen blijkt dat drie
vierde het laatste jaar op dieet is gegaan, waarbij vrouwen het meeste
uitproberen om van hun overtollige kilo's af te raken. Daarbij beweerden
zes op de tien ondervraagden ook dat ze door hun kinderen al eens
gevraagd werden om hen geen brood, aardappelen of fruit te geven omdat
het niet goed zou zijn voor hun gezondheid.
Meer dan 85 procent
van de ondervraagden bleek bovendien niet te weten dat calcium
belangrijk is in onze voeding en in wit brood te vinden is. Vooral
26-jarigen bleken niet te beseffen dat calcium een belangrijk
voedingsmiddel is, terwijl het terug te vinden is in melkproducten,
bladgroenten, vis en brood. Het helpt de botten te verstevigen. De
vereiste dagelijkse hoeveelheid calcium voor volwassenen bedraagt 700
mg. Voor zwangere vrouwen en vrouwen ouder dan 40 met een verhoogd
risico op osteoporose bedraagt die hoeveelheid zelfs 1.000 mg.
Televisiedokter
Hilary Jones vertelt: "Een gemiddelde van 61 diëten verspreid over een
mensenleven betekent dat ontzettend veel mensen een aanzienlijke
hoeveelheid calcium van het menu schrappen. Dit heeft een negatief
effect op de voedselinname, waardoor veel mensen uit het oog verliezen
wat een gezonde en evenwichtige voeding inhoudt."(br.hln)
Willem Vermandere (Lauwe, 9 februari 1940) is een Vlaams kleinkunstenaar, schrijver, dichter, beeldhouwer, levensfilosoof, zanger, gitarist en schilder.
Vermandere zingt steevast in zijn West-Vlaamse dialect. Zijn bekendste nummers zijn Klein ventje van Elverdinge, Lat mie maar lopen, Als ik zing, Blanche en zijn peird, Bange blankeman, Duizend soldaten, La Belle Rosselle en Ik plantte ne keer patatten.
Willem Vermandere werd geboren in 1940 in Lauwe, een deelgemeente van Menen. Hij groeide op in muzikale sferen tussen moeders keuken en de werkbank van vader-wagenmaker-klarinettist. Hij stapte zelf al heel vroeg mee in de dorpsharmonie Sint-Cecilia. Willem leerde Grieks en Latijn, maar was meer geboeid door de gitaar. Ook tekende hij zijn kladschriften vol ventjes en karikaturen van zijn leraren. Later begon hij melodietjes te componeren en zette gedichtjes op muziek. Op latere leeftijd studeerde Vermandere godsdienstwetenschappen te Gent en gaf hij drie jaar les in Nieuwpoort. Hij beschouwt zichzelf eerder beeldend kunstenaar dan muzikant.
In de jaren 60 werd Vermandere vooral bekend door zijn kleinkunstliedjes in het West-Vlaams over de dagelijkse dingen, zijn Westhoek en de verschrikkingen van de Grote Oorlog. Soms worden zijn liedjes kritisch over de maatschappij en de kerk. Zijn optredens zijn een afwisseling van luchtige en doodernstige, droevige en levenslustige liedjes en muziek en worden doorspekt met zijn typische spitse 'vertellementen'.
Hij maakte acht langspeelplaten en even zoveel cd's. Zijn vaste kompanen zijn Freddy Desmedt (fluiten en klarinet) en Pol Depoorter (gitaren en mandoline).
In 1993 schreef Vermandere het lied "Bange Blanke Man", een lied over multiculturaliteit. Veel aanhangers van de partij Vlaams Blok protesteerden tegen het nummer. Vermandere ontving dreigbrieven en tijdens de 11 juli-viering op de Brusselse Grote Markt in 1992 werd hij bekogeld met projectielen door Vlaams Blok-militanten.
In 2000 werd hij omwille van zijn diverse kunstactiviteiten ereburger van Veurne; hij woont er in de deelgemeente Steenkerke. Vermandere eindigde in 2005 op nr. 115 tijdens de Vlaamse versie van de verkiezing van De Grootste Belg. In 2010 bracht hij op z'n 70ste verjaardag een nieuw album genaamd Alles gaat over uit. Hij stond daarmee 14 weken genoteerd in de Ultratop 100 albums met een hoogste notering op nummer 6.
Speciale hoofdtelefoon biedt hoop op genezing van tinnitus
Speciale hoofdtelefoon biedt hoop op genezing van tinnitus
De Tinnitus Clinic van Londen ontwikkelt een remedie om gehoorschade
te genezen. Door enkele uren naar een speciale hoofdtelefoon te
luisteren, worden de zenuwcellen van het gehoor gereset. Drie vierde van
de proefpersonen reageert positief en heeft minder last van tinnitus.
Tinnitus, beter gekend als gehoorschade, veroorzaakt piep-, zoem- over
andere storende geluiden die vaak een grote impact hebben op het
persoonlijk en professioneel leven van de patiënt. Gehoorschade kan
leiden tot onder andere slaapverlies, depressie en angstgevoelens.
Tot
nog toe werd de aandoening als ongeneeslijk beschouwd. Behandelingen
leerden patiënten enkel om te gaan met de gehoorschade of ze te negeren.
Maar daar komt nu verandering in. De Tinnitus Clinic in Londen, een
ziekenhuis gespecialiseerd in gehoorschade, zegt een techniek te
ontwikkelen die de gehoorcellen reset.
De
patiënten luisteren enkele uren per dag naar een speciale
hoofdtelefoon. Deze speelt een serie tonen af, afgestemd op de tinnitus
van de desbetreffende patiënt, om de ritmische patronen van de
gehoorschade te doorbreken.
63 proefpersonen ondergingen zowel
een echte als een placebohandeling. Bij de bevraging achteraf reageerde
75 procent van de proefpersonen positief. Binnen de 12 weken was er een
resultaat dat tot 10 maanden bleef duren.
De behandeling kost
zo'n 8.000 euro en is in het Verenigd Koninkrijk slechts beschikbaar
voor patiënten, die de volle pot betalen. Toch hoopt men met dit
onderzoek de baan vrij te maken voor een terugbetaling. In Duitsland is
de techniek overigens al sinds 2010 ingevoerd. Al 2.000
tinnituspatiënten werden er geholpen.
Discotheek-,
concert- en festivalgangers lopen een verhoogd risico op gehoorschade.
In Westerse landen vormt dit een steeds groter probleem. In
Groot-Brittannië bijvoorbeeld zou tot 10 procent van de bevolking
hinderlijke last ondervinden van tinnitus.
Vlaams minister van
Cultuur Joke Schauvliege (CD&V) kreeg onlangs haar omstreden
geluidsnormen goedgekeurd. Vanaf 1 januari 2013 mag de muziek bij onder
andere concerten, festivals en fuiven niet luider dan 100 db(A) spelen.
Naast de nieuwe geluidsnorm moeten organisatoren ook gratis oordoppen
aanbieden. Verder plant minister Schauvliege sensibiliseringscampagnes
en een reeks infosessies voor de muzieksector. (br.hln)
In het Isle Royal National Park, in de Amerikaanse staat Michigan, dreigt een wolvenpopulatie die afgesloten is van de buitenwereld volledig uit te sterven. De huidige roedel grijze wolven heeft namelijk nog maar één wijfje. De populatie is dan ook met uitsterven bedreigd.
Het Isle Royal National Park, in het noorden van de Verenigde Staten, is compleet geïsoleerd van de buitenwereld, en je hebt een boot of watervliegtuigje nodig om het park te bereiken. Al 54 jaar wordt de dierenpopulatie er nauwlettend in de gaten gehouden, aangezien het de enige plaats is waar wolven naast elanden leven, zonder de aanwezigheid van beren.
Het evenwicht tussen jager en prooi dreigt nu verstoord te worden aangezien de jager dreigt uit te sterven. De volledige roedel bestaat namelijk uit 28 mannetjes en één enkel vrouwtje. Daardoor is de roedel niet alleen op korte termijn bedreigd, maar ook op lange termijn door inteelt. Wetenschappers stellen zich nu dan ook de vraag of de mens moet ingrijpen om het evenwicht te herstellen.
Hollander proest het al twee jaar uit na heupoperatie
Hollander proest het al twee jaar uit na heupoperatie
Klik op de foto om het filmpje te bekijken
Lachen met Huug Bosse, het zou zomaar een nieuw televisieprogramma
kunnen worden bij onze noordeburen. Al zal niet iedereen gewonnen zijn
voor dat idee. Zijn broer die hem niet meer wil bezoeken, of zijn vrouw
Nora bijvoorbeeld. Ze kan het niet meer verdragen dat de gewezen
groentenboer uit Krommenie, een dorp in de Nederlandse provincie
Noord-Holland, constant lachsalvo's afschiet. Een en ander heeft te
maken met een heupoperatie twee jaar geleden. "Hij ontwaakte uit narcose
en stopte niet meer met lachen."
Enkel het 'Wilhelmus' (het
Nederlandse volkslied, nvdr.) haalt de grijns van Huugs gezicht. Vreemd
genoeg borrelen er dan zelfs tranen op. "Het is zo'n mooi liedje he",
prevelt hij met een ernstig gezicht. Het fragment uit de Nederlandse
'Man Bijt Hond' gaat vlot rond op het net. Sommigen vermoeden dat het
'fake' is, anderen vinden het dan weer bijzonder grappig. (br.hln)
Bryan Ferry (Washington, Tyne and Wear, 26
september 1945) is een Brits musicus. Hij werd bekend als zanger en
songwriter in de rockband Roxy Music, en had daarna een succesvolle
solocarrière.
Ferry werd geboren in een arbeidersgezin en na zijn
middelbare schooltijd ging hij talen studeren aan de Universiteit van
Newcastle upon Tyne, om vervolgens pottenbakcursussen te gaan geven in
Londen. Tegelijkertijd probeerde Bryan een carrière in de muziek te
vestigen. Met dat doel voor ogen richtte hij in 1971, samen met Brian
Eno en Graham Simpson, de band Roxy Music op. Hoewel deze band erg vaak
van leden wisselde, werden zij razendpopulair en inspireerden zij
wereldwijd duizenden punkrockers. Het nummer 'Jealous Guy', dat
oorspronkelijk door John Lennon werd geschreven, behoorde tot hun
grootste successen. In de tussentijd hield Ferry ook nog, met succes,
een solocarrière in stand.
Behalve muzikaal succes, viel Bryan
Ferry ook erg goed in de smaak bij vrouwen. Zo had hij onder anderen een
relatie met de modellen Amanda Lear en Jerry Hall, en met de activiste
Lucy Helmore, met wie hij vier zoons kreeg.
Toen Roxy Music in
1983 uit elkaar ging, richtte Ferry zich volledig op zijn solocarrière,
waarvoor hij de steun kreeg van het oud-bandlid Paul Thompson. Hij zong
nummers van Roxy Music, klassiekers uit de jaren dertig en een aantal
nieuwe nummers.
In 2001 werd een Roxy Music-reünie georganiseerd
met Ferry, Thompson, Phil Manzanera en Andy Mackay. Samen gingen zij
toeren en traden zij in juni 2005 op in Berlijn bij Live 8, maar
desondanks bleef Ferry ook solo muziek maken. In 2004 maakte hij
bijvoorbeeld de titelsong voor de film The Porter, waarin hijzelf ook
een rol had. In 2007 verscheen zijn album Dylanesque, een langspeler vol
Bob Dylan-covers.
Meer dan de helft van de mannen verkiest een maaltijd van zijn mama boven die van zijn partner. Dat blijkt uit een recente Britse rondvraag. En daar zijn ze zeer eerlijk over: drie op de vier mannen maakten al ruzie over de kwestie met hun vrouw.
"Mannen zoeken troost in eten waarmee ze opgroeiden", legt Nick Thorogood van Food Network UK, die de rondvraag uitvoerde bij 2.000 mannen, uit. "Ze wenden zich tot hun mama voor wat zij zien als een 'echte maaltijd'".
55 procent van de mannen geeft dan ook toe dat ze liever een maaltijd eten die bereid werd door hun moeder dan het eten dat hun partner klaarmaakt.
Eén op drie vindt dat mama's meer tijd en zorg besteden aan het koken, waardoor het veel lekkerder wordt. Drie op de tien mannen klagen dan ook over de kant-en-klare maaltijden die hun vrouw hen voorschotelt.
Toch zijn er ook veel vrouwen die wel proberen om zo'n 'echte' maaltijd te bereiden voor hun man. Maar wie dat doet, moet wel bereid zijn om opmerkingen te slikken. 47 procent van de mannen klaagt namelijk als een maaltijd niet dezelfde kwaliteit heeft als die van hun mama.
En dat blijft natuurlijk niet zonder gevolgen: 75 procent bekende dat hun opmerkingen over het eten al eens tot ruzies met hun partner leiden.
Om nog ergere ruzies te voorkomen, verzwijgt 27 procent dat hij af en toe nog eens bij zijn mama gaat eten. Zou die van jou dat ook doen?
In de hele wereld zijn er nog maar slechts vier noordelijke witte neushoorns. Dit exemplaar in het Keniaanse reservaat Ol Pejeta heeft permanent gezelschap van een vierkoppig team van lijfwachten dat stropers op afstand moet houden.
In december 2009 kwamen vier van de toen nog acht overgebleven noordelijke witte neushoorns in het reservaat aan om er voor nieuw leven te zorgen. De noordelijke witte neushoorn is in het wild uitgestorven door toedoen van stropers.
Neushoornexperten hopen dat de natuurlijke omgeving van het reservaat voor hormonale veranderingen zal zorgen bij wijfjes Najin en Fatu, waardoor ze ontvankelijk worden voor de paring. Zo kunnen ze 'hybride' kalveren baren met de nog talrijker voorkomende zuidelijke witte neushoorn, de enige manier om het genetisch materiaal van de noordelijke witte neushoorn te laten overleven. Vorig jaar is zo'n eerste kalf geboren. (br.hln)
In New York is een fles whisky voor een absolute recordprijs, 94.000 dollar (72.000) euro, onder de veilinghamer gegaan. Het gaat om een Glenfiddich uit het jaar 1957, behorend tot een collectie die amper elf flessen besloeg.
Twee andere flessen van de collectie zijn in Groot-Brittannië voor merkelijk minder, maar nog steeds boven de 50.000 euro, van eigenaar gewisseld. De opbrengst van de verkoop gaat naar het goede doel.
Glenfiddich (in het oosten van Schotland) viert dit jaar zijn 125ste bestaan. De verkoop geschiedde ter ere van de kleindochter van de oprichter van de distilleerderij, Janet Sheed Roberts. Met 110 levensjaren is zij ook de oudste vrouw van Schotland - en levende reclame voor een dagelijks glaasje whisky.
Dido Florian Cloud De Bounevialle O'Malley Armstrong (Londen, 25 december 1971) is een Britse zangeres. Ze staat bekend onder haar artiestennaam Dido (door haarzelf uitgesproken als Daaide).
Dido begon haar muziekcarrière toen ze vijf jaar was met het bespelen van blokfluit op school. Een jaar later werd ze toegelaten tot de Guildhall School of Music in Londen. Toen ze tien was, speelde ze naast blokfluit ook al piano en viool. Haar tienerjaren waren een mix van het spelen van haar broers platen en het toeren door de UK met haar klassiekemuziek-gezelschap.
Toen ze 16 was was ze helemaal gek van Ella Fitzgerald. Ze begon in verschillende bands in en rondom Londen te zingen, ondanks dat haar broer Rollo (DJ en producer bij de succesvolle groep Faithless) haar zei haar baan niet op te geven. Ze was onder andere te horen op het debuutalbum van Faithless in 1995. De volgende twee jaar toerde Dido met Faithless en elke keer wanneer ze terug in Londen was, nam ze ook demo's van haar eigen liedjes op.
Zo begon de opname van haar debuutalbum No angel. De combinatie van Dido's liefde voor warme akoestische klanken en haar broers fascinatie voor beats en alles wat elektronisch is, maakt het album zowel nieuw als klassiek tegelijk. De grote doorbraak bereikte ze toen Eminem een gedeelte van haar nummer Thank you gebruikte voor zijn hit Stan. Hierna bereikten ook enkele singles van No angel de hitparades. Haar nummer Here with me werd gebruikt als themamuziek voor de televisieserie Roswell.
In 2003 kwam Dido terug met haar album Life for Rent. Dit album werd nog succesvoller dan het vorige en ging wereldwijd miljoenen malen over de toonbank. De eerste singles White Flag en Life for Rent werden grote hits. Ook de singles Don't leave home en Sand in my shoes kwamen van dit album, maar werden minder grote hits.
In 2004 maakte Dido bekend dat ze in 2005 een jaar rust zou nemen, maar ze was toch weer te zien op het Live 8-festival. Ondertussen was Dido al een tijd in Los Angeles bezig met de opnames en het schrijven van nummers voor haar derde album. Safe Trip Home verscheen op 17 november 2008. De eerste single daaruit heet Don't Believe In Love.
In november 2010 werkte Dido samen met A.R. Rahman aan de filmsoundtrack voor 127 Hours. In januari 2011 werd Dido's nummer If I rise, een duet met A.R. Rahman, genomineerd voor een Oscar.
Dido verbrak in 1999, kort na de verschijning van het album No angel, de relatie met haar verloofde, entertainmentadvocaat Bob Page. Het paar had zeven jaar een relatie. Op 15 februari 2011 meldde Dido op haar officiële site en Twitteraccount dat ze niet aanwezig zal zijn bij de Oscaruitreiking aangezien zij en haar man Rohan Gavin een baby verwachten. Ze beviel in juli 2011 van een zoon.
