Eerste hulp bij wijnvlekken en andere outfitproblemen
Eerste hulp bij wijnvlekken en andere outfitproblemen
Elke vrouw heeft al eens wijn op haar witte jurk gemorst of een ladder in haar kous gekregen tijdens een romantische date. Dat is nu niet de beste manier om een indruk te maken, daarom geven we een noodplan bij kledingproblemen.
Je hebt net je mooiste witte jurk aangetrokken als je net een bord spaghetti op je schoot krijgt. Zorg er daarom voor dat je altijd talkpoeder bij hebt. Dit slorpt het vet op, breng dit aan op de rode vlek en laat dit enkele minuten trekken. Borstel het er af en ga er zo snel mogelijk mee naar de droogkuis. Als je geen talkpoeder bij hebt, moet je warm water op de vlek deppen, hou er een stukje papier onder zodat dit de saus uit de stof kan absorberen.
Je buigt voorover in je sexy strakke broek tot de naad het plots begeeft. Voorziene dames hebben altijd een naaisetje in hun handtas. Wie dat niet bij heeft, gaat het best voor de taktiek van het bedekken. Als je een gilet aanhebt, kun je deze rond je taille binden. Anders kun je een servet nemen en dit in je broek aanbrengen, zo ziet niemand je string of kanten broekje en komt je huid niet piepen.
Door de zenuwen kun je al eens gaan transpireren, natuurlijk heb je die dag net voor een lichte blouse gekozen, waardoor dit net extra opvalt. Neem je voorzorgsmaatregelen en breng zweetbeschermende stickers aan. Als je dit niet hebt, kun je in het toilet jezelf drogen onder de handblazer. Je kunt ook wat wc-papier onder je oksel brengen om het vocht te absorberen.
Net in het midden van je verhaal stoot je in al je enthousiasme een kopje koffie over je beige broek om. Ren snel naar het toilet, trek het kledingstuk uit en giet water over de vlek. Laat dit zo drogen en doe dit niet met de handenblazer, want maakt de vlek net hardnekkiger.
Als je rode wijn over je broek of blouse hebt gemorst, maak dan de vlek nat, neem wat tafelzout en laat dit enkele minuten trekken. Schraap het dan van je kledingstuk. Was het 's avonds met zeep uit.
Net voor je de deur uitstapt en je al te laat bent, springt een knopje van je blouse op een strategische plaats. Om dit op te lossen moet je creatief met plakband zijn. Als je knoopje er nog aan hang, kan het probleem een uitgerekt knoopsgaatje zijn. Probeer dan het euvel te verhelpen met een draadje of rekkertje dat je rond het knoopje draait.
Een ladder in je kous valt meteen op, maar het overkomt elke vrouw regelmatig. Als het probleem niet te groot is, kun je het oplossen met nagel- of haarlak. Trek anders je panty uit en doe als je al de hele avond met blote benen rondloopt.
Wanneer je rits het heeft begeven, kan een veiligheidsspeld je steeds helpen. Probeer je rits zo hoog mogelijk op te trekken en bevestig de speld aan de binnenkant. Dit moet volstaan om je de avond door te helpen. (br.hln)
Het is eigenlijk een beproefde verzorgingstechniek maar het blijft
ontzettend schattig. Deze berenwelpjes maken een treintje om elkaar wat
proper te maken.
Het filmpje werd geschoten in een berenreservaat door Petsami en is een
gigantisch succes op YouTube. Om elkaars oortjes te proper te likken
gaan de welpjes in een rij zitten/staan, alsof ze aan de polka willen
beginnen. Het lijkt wel de trein der liefde...
Poot pitbull geamputeerd nadat ze dronken baasje van sporen sleurde
Poot pitbull geamputeerd nadat ze dronken baasje van sporen sleurde
Lilly herstelt in het Angell Animal Medical Center
Lilly, een achtjarige pitbull, is de held van Shirley, een klein dorpje
in Massachusetts (VS). De hond slaagde erin om haar baasje van de sporen
te sleuren. De 54-jarige Christine Spain was flauwgevallen toen er een
goederentrein kwam aangetuft. Lilly moest haar heldhaftige actie wel
bekopen met een geamputeerde poot. Ook haar bekken is zwaar geraakt.
Dierenartsen geloven wel dat ze ooit nog terug zal kunnen lopen.
"Lilly
was een zegen voor mijn moeder", aldus David Lanteigne, de zoon van
Christine. De vrouw kampt al enige tijd met een depressie en een
verslaving aan alcohol. "Ze was op de goede weg, maar vorige week
herviel ze." Als Christine voldoende hersteld is, zal ze zich moeten
verantwoorden voor het gerecht. Ze wordt beschuldigd van
dierenmishandeling en wandelen op een spoorlijn. (br.hln)
Raak je nooit uit je bed? Zo word je een ochtendmens
Raak je nooit uit je bed? Zo word je een ochtendmens
De meeste mensen hebben een interne klok van 24 uur, maar als deze wat langer is, dan kun je langer opblijven en blijf je elke dag iets langer wakker. Maar ben je 's ochtends dus ook meer vermoeid. Als je een nachtraaf bent, dan kun je jezelf trainen om 's ochtends beter uit je bed te kunnen.
- Als je vroeger wil opstaan, beperk dan je activiteiten 's avonds. Ga er van uit dat je 's avonds een uur minder de tijd hebt dan werkelijk het geval is, durf nee te zeggen tegen dingen die eigenlijk tijdverspilling zijn. Je kan ook makkelijk een tv-programma laten vallen of het opnemen en op een ander tijdstip bekijken.
- Om de ochtenden draaglijker te maken, moet je veel proteïnes eten bij het ontbijt voor meer energie. Na de nacht zijn je metabolisme en bloedsuikerspiegel het laagst. Je hebt dus een gezonde maaltijd nodig om energie te krijgen. Kies voor fruit en een volkorenproduct.
- Geef jezelf een peptalk, bijvoorbeeld door jezelf in te prenten wat je overdag allemaal extra kunt doen wanneer je niet op de snoozeknop drukt en meteen opstaat.
- Je lichaam is geprogrammeerd om het meest alert te zijn rond 11 uur. Als je 's ochtends sport, dan kan dit je meer energie geven, omdat dit het niveau van adrenaline en je lichaamstemperatuur verhoogt. Sporten voor het ontbijt verbrandt ook meer caloriën dan wanneer je erna beweegt.
- Zorg ervoor dat je 's ochtends veel licht opneemt, zo maak je je lichaam meteen wakker. Je brein is namelijk gevoelig aan temperatuur en licht. Hiervoor kun je een speciale lamp kopen, maar een goedkopere optie is je bed aan het raam te zetten zodat je 's ochtends meteen de zon ziet.
- Zet het volume van de radio en televisie 's avonds zachter, zodat je slaperig wordt. Doe het dan ook wat kalmer aan om je brein voor te bereiden op de nacht.
Vandaag werd in Griekenland de Olympische vlam ontstoken, maar het
land waar de wieg van de Spelen stond verkeert in een crisis waar de
eigen atleten zwaar onder lijden. Komende zomer stuurt Griekenland
slechts 75 atleten naar de Spelen in Londen, minder dan de helft van het
team dat in Peking aantrad en een zesde van het team op de Spelen
'thuis' in Athene in 2004. Door besparingsmaatregelen die Europa de
Grieken oplegde, zag de Griekse atletenfederatie zich genoodzaakt alle
binnenlandse competities voor onbepaalde tijd te schrappen.
Atleten moeten hun thuisland verlaten om te trainen voor de Spelen, maar velen onder hen kunnen zich dat niet veroorloven.
Kostas
Filippidis is een olympische polsstokspringer die, mits een goede
training, in aanmerking komt voor een podiumplaats. "De regering geeft
me niets. Ik moet familie en vrienden aanspreken om me financieel bij te
staan", verklaart hij aan SkyNews.
Hij
traint in een sporthal waar in 2004 demonstratiewedstrijden werden
gespeeld. Maar na acht jaar verwaarlozing zijn er gigantische gaten in
het dak. Griekse topatleten hebben zelf goten geïnstalleerd die het
regenwater naar grote vaten leiden.
"In de winter is er geen
verwarming en geen warm water. Als het regent, staat alles blank. Het
was gevaarlijk. We zijn vergeten, hoewel wij het land zijn dat de wereld
de Olympische Spelen schonk. De politici hebben geen respect voor ons".
Dimitris
Kyteas, nationale coach polsstokspringen, zag een derde van zijn
salaris geschrapt. Voor een nieuwe valmat heeft hij 1.000 euro nodig,
maar dat krijgt hij niet bij elkaar. De Spelen van 2004 in Athene noemt
hij een vergissing.
"Ze hebben me toen advies gevraagd en ik heb
gezegd dat het een politieke vergissing was. Waar is het geld naartoe?
Het verdween in de zakken van mensen. Wij, de atleten, kregen niets.
Waar zijn de atleten nu? Wat wij doen, is belangrijk, maar niemand geeft
erom". Hij wijst naar een met onkruid overwoekerde zandbak: "Kijk naar
de bak voor het verspringen. Het is een tuin".
De
voorbije twee jaar kreeg het Griekse nationaal olympisch comité geen
euro. Sommige teams kregen steun van het internationaal olympisch comité
zodat ze konden deelnemen aan kwalificatietornooien.
Bruce Springsteen (Long Branch (New Jersey), 23 september 1949) is een Amerikaanse rockzanger, gitarist en liedjesschrijver. Zijn bijnaam luidt The Boss.
Kankerpatiëntjes zingen: "Waar je niet aan doodgaat, maakt je sterker"
Klik op de foto om de clip te beluisteren
Het kinderziekenhuis van het Amerikaanse Seattle heeft een mooie clip gemaakt om zieke kinderen een hart onder de riem te steken. De kankerpatiëntjes van het hospitaal zingen "Waar je niet aan doodgaat, maakt je sterker", op de tonen van de hit 'Stronger' van Kelly Clarkson.
Amber en Trent Johnston uit Georgia (VS) zijn dwergen. Beiden lijden ze aan achondroplasie. Samen hebben ze vijf kinderen, waarvan ze er drie adopteerden, allemaal met dwerggroei. Het gezinnetje noemt zich dan ook "de echte zeven dwergen". Door hun vrienden worden ze ook wel de "Brad en Angelina van de dwergen" genoemd, omwille van de adopties.
Tijdens een reportage op de Amerikaanse zender ABC deden ze hun verhaal. In huis is niets afgestemd op hun grootte. Een bewuste keuze volgens Amber en Trent: "We willen onze kinderen opvoeden in een wereld die niet voor hen gemaakt is."
Ook vertelden ze dat ze vaak worden nagekeken op straat. "Sommige mensen houden zelfs halt om een foto te nemen," zei Amber. Voor de kinderen is het moeilijker om met hun dwerggroei te leven; op school zijn ze vaak het mikpunt van spot. Ook Elizabeth werd al meermaals uitgelachen op school. "Ik antwoord dan simpelweg: zo heeft God me gemaakt. Hij houdt van me om wie ik ben. (br.hln)
Er is slecht nieuws voor vrijgezellen kattenbaasjes
Er is slecht nieuws voor vrijgezellen kattenbaasjes
Er is slecht nieuws voor vrijgezelle kattenbaasjes die op zoek zijn naar de liefde. Uit nieuw onderzoek blijkt namelijk dat zij minder kans hebben om de ware tegen te komen dan mensen met een hond. Zo is slechts 14,6 procent van de hondenbaasje vrijgezel, terwijl meer dan het dubbel van de katteneigenaars alleen moet leven.
Een enquête in Nieuw-Zeeland toonde aan dat 80,5 procent van de hondenbaasjes getrouwd is of een vaste relatie heeft. Slechts 60,2 procent van de kattenbaasjes heeft even veel geluk in de liefde.
En dat komt voor expert Richard Brown niet als een verrassing. "Terwijl kattenbaasjes hun huisdier zien als een vervanger voor een partner, is dat bij hondeneigenaars niet het geval", legt hij uit. "Zij beschouwen hun hond veeleer als een kind."
Dat wil echter niet zeggen dat katten meer liefde geven dan honden, of omgekeerd. Welk huisdier je ook hebt, de band kan heel sterk zijn. 58,3 procent van de ondervraagden was er dan ook van overtuigd dat hun huisdier hen mist als ze aan het werk zijn. En dat is omgekeerd natuurlijk ook zo... (br.hln)
Diplomaten tankten vorig jaar 23,7 miljoen liter taksvrij
Diplomaten tankten vorig jaar 23,7 miljoen liter taksvrij
In 2011 tankten diplomaten en mensen met een diplomatiek statuut in totaal 23.693.227 liter motorbrandstof zonder de nodige taksen te moeten betalen. Dat is ruim drie miljoen liter meer van een jaar voordien.
Dat blijkt uit het antwoord van minister van Financiën Steven Vanackere op een schriftelijke vraag van senator Yves Buysse (VB).
Diplomaten, ambtenaren met een daarmee gelijkgesteld statuut en consulaire ambtenaren mogen jaarlijks ook 5.000 liter motorbrandstof taksvrij aankopen voor persoonlijk gebruik. Als de betrokkene meer dan één voertuig heeft, stijgt het contingent zelfs tot 8.000 liter.
Administratief en technisch personeel moet rondkomen met 4.000 liter, consulaire bedienden met 2.500 liter voor de duur van hun functies. (br.hln)
Tony Joe White (Oak Grove, Louisiana, 23 juli 1943) is een Amerikaanse zanger, liedjesschrijver en gitarist die het bekendst is van zijn hit Polk Salad Annie, Rainy Night in Georgia. Hij wordt gewaardeerd om zijn specifieke donkere, lage stem.
Tony Joe White was de jongste van zeven kinderen en leefde op een katoenplantage in Oak Grove, Louisiana tijdens zijn kinderjaren. Zijn zijn eerste optredens waren tijdens schoolfeesten en nadat hij klaar was met de High school speelde hij in nachtclubs in Texas en Louisiana. In 1968 verhuisde hij naar Nashville.
Het eerste album van White, Black And White, werd opgenomen met David Briggs, Norbert Putnam en Jerry Carrigan, op dat album staat het wereldbekende nummer Polk Salad Annie en de cover Wichita Lineman van Jimmy Webb. Soul Francisco wordt een hit in Frankrijk. Eind september 1973 werd White gevraagd door producent Huey P. Meaux om mee te werken aan de Memphis sessies (die drie dagen duurde) en zo kwam het bekende album Southern Roots van Jerry Lee Lewis tot stand. Carl Perkins, Mark Lindsay (van Paul Revere and the Raiders, Wayne Jackson en de Memphis Horns deden tijdens de sessies mee, ook speelden Booker T. & the M.G.'s na drie jaar weer samen.
In de jaren 70 en 80 toerde White samen met Creedence Clearwater Revival en James Taylor. In Europa werd White bekend door zijn livedebuut op het Isle of Wight Festival in Engeland waar ook Jimi Hendrix aanwezig was. Nadat White in 1991 de cd Closer to the Truth had gemaakt, toerde hij samen met Eric Clapton en Joe Cocker. In 1993 maakte hij het album Path Of A Decent Groove en in 1995 Lake Placid Blues. De laatstgenoemde cd kreeg twee nominaties voor "Best R & B Album" tijdens de Nashville Music Awards.
In 1999 ging White terug naar zijn roots en maakte in Louisiana One Hot July. De cd werd wederom goed verkocht. Hij ging weer op tournee door Australië en Europa. In 2008 speelde White tijdens de Europese tournee op 65-jarige leeftijd een concert in Paradiso in Amsterdam en werkte hij tevens mee aan een cd van Susan Tedeschi. De bandleden waar hij in 2008 mee toerde waren Jeff Hale op drums en Ryson Rogers op keyboard, zelf zong hij, speelde gitaar en mondharmonica.
1 op 3 vrouwen beledigd door personeel tijdens het shoppen
1 op 3 vrouwen beledigd door personeel tijdens het shoppen
Wie dacht dat verkoopsters hun liefste woordjes bovenhalen om zoveel en zo duur mogelijk(e) kleren te verkopen, heeft het helemaal mis. Uit een rondvraag van Weight Watchers blijkt namelijk dat één derde van de vrouwelijke shoppers al eens beledigd werd door het personeel. Vooral vrouwen met een maatje meer hebben er last van.
De gegevens komen uit een rondvraag die door de afslankingsgroep uitgevoerd werd bij 1.000 vrouwen. Zij waren zodanig verbaasd over de negatieve resultaten, dat ze samen met de Britse winkelketen Debenhams besloten om verkopers te leren hoe ze positief advies kunnen geven. Ook aan mensen met een maatje meer.
En dat is hard nodig, want 34 procent van de vrouwelijke shoppers voelde zich al eens zodanig beledigd door het gedrag van een verkoopster, dat ze de winkel verlieten zonder iets te kopen. Een bijkomende 40 procent krijgt dan weer vaak te maken met onbehulpzaam en grof personeel.
Eén vrouw kreeg bijvoorbeeld te horen dat ze eruitzag als een "oude doos", terwijl een andere verteld werd dat "haar armen te dik waren en dat ze op zoek moest naar iets meer verhullend." Een derde vrouw kreeg in een lingeriewinkel te horen: "Je rug is veel te dik, dus ik kan je niet helpen." Later ontdekte de vrouw dat de winkel wel beha's in haar maat had, maar ze besloot er nooit meer iets te kopen.
Het onderzoek onthulde dus dat winkelen een stresserende en ontgoochelende ervaring kan zijn, vooral voor vrouwen met een maatje meer. Zo kreeg slechts 8 procent van de vrouwen met maat 38 al eens een slecht gevoel door een verkoopster, maar vervierdubbelde dat percentage bij vrouwen met maat 48.
En dat is erg slecht voor hun zelfvertrouwen. Meer dan 70 procent van alle ondervraagde vrouwen voelde zich onzeker over hun lichaam tijdens het shoppen, maar bij vrouwen met een maatje meer was dat percentage nog veel hoger. Bij de shoppers met maat 42, 44 en 46 had respectievelijk 80, 84 en 94 procent een gebrek aan zelfvertrouwen.
"Die magere winkelassistentes begrijpen helemaal niet hoe het voelt om te gaan shoppen als je overgewicht hebt", zei één van de Weight Watchers-leden. "Ik heb echt advies nodig over wat ik niet of wel kan dragen, maar dat lijk ik nergens te kunnen krijgen." (br.hln)
De Belgische bieren doen het uitstekend in het buitenland, schrijven De Tijd en L'Echo op basis van cijfers van de Federatie van Belgische Brouwers. De export is in 2011 met 4,6 procent gestegen tot meer dan 11 miljoen hectoliter, en de export naar landen buiten de Europese Unie nam zelfs toe met 17 procent.
Vooral de Verenigde Staten (+16,7 procent) en Japan (+73,5 procent) zijn gretige afnemers, maar de VS zijn sowieso goed voor meer dan de helft van de niet-Europese export (1,27 miljoen hectoliter). Zowat 78 procent van het uitgevoerde bier blijft echter in de EU, met Frankrijk, Nederland en Duitsland als uitschieters (samen 7,2 miljoen hl of 65 procent van de totale export). Bijna 50 procent van de export komt voor rekening van AB InBev, schat Vervloet.
Het grootste aandeel in de export hebben traditioneel de Belgische pilsen. "Daar staat tegenover dat de grootste groei in de speciaalbieren zit", zegt Theo Vervloet, voorzitter van de Federatie. "Vooral de sterkere speciaalbieren doen het prima: abdijbieren zoals Leffe, Grimbergen en Affligem, en trappistenbieren zoals Westvleteren, Chimay, Orval." (br.hln)
Man vindt schildpad waarin zoon in 1965 naam kerfde
Man vindt schildpad waarin zoon in 1965 naam kerfde
In de Amerikaanse staat Pennsylvania heeft een 85-jarige man een schildpad gevonden waarin zijn zoon maar liefst 47 jaar geleden zijn initialen had gekerfd. Jeff Cokeley zette er in 1965 ook meteen de datum bij, waardoor elke discussie over het precieze jaar nu overbodig is.
Het gaat om een Amerikaanse doosschildpad of terrapene, een dier dat natuurlijk voorkomt in veel Amerikaanse staten. Ze worden gemiddeld 40 tot 50 jaar oud, maar kunnen ook 100 worden.
Wat de 13-jarige Jeff precies bezielde om in het schild van het dier te kerven is niet duidelijk, maar je had destijds natuurlijk nog geen Facebook of Angry Birds. Hij schrok zich vrijdag alleszins een hoedje toen zijn vader Holland hem opbelde met de mededeling dat hij het dier was tegengekomen tijdens een wandeling met de hond. Volgens de Observer Reporter barstte de man in lachen uit en zei hij dat hij de vondst absoluut aan zijn vrouw moest laten zien.
"Ik raapte hem op en dacht: 'Oh geez, dit is Jeffs schildpad!'," zei Cokeley senior aan KDKA Pittsburgh. "Hij heeft hier 47 jaar rondgelopen, en heeft nog steeds dezelfde markeringen." De man hield het dier enkele dagen bij en liet het vervolgens opnieuw los in de natuur. (br.hln - foto ap)
Karen Elson is weliswaar geen gevestigde
naam in de muziek middens, maar als we zeggen dat het om de vrouw van
Jack White gaat, hebben we wellicht al iets meer je aandacht.
Ze was te horen met haar cabaretgezelschap The Citizens Band en zong met
zowel Robert Plant als Cat Power. Nog deze maand verschijnt haar
debuutalbum 'The Ghost Who Walks', in een productie van Jack White.
Verwacht je aan traditionele folk, country en blues, overgoten met een
scheut theatraliteit. Elson toert met leden van The Dead Weather en My
Morning Jacket.
Naast het muziek gebeuren timmert Karen Elson ook nog aan een carriere als model
Karen
Elson was 16 jaar oud toen ze samen met haar zus Kate Elson in
Manchester, Engeland gescout werden. Karens fel rood geverfde haar en
haar afgeschoren wenkbrauwen zijn haar belangrijkste kenmerken. Dit was
overigens niet haar eigen idee. Topfotograaf Steven Meisel wist haar
hiervan te overtuigen voor haar eerste Vogue cover. Dat het een briljant
idee bleek te zijn is inmiddels wel duidelijk geworden.
Karen
liep op de catwalk voor verschillende top ontwerpers waaronder Marc
Jacobs, Jean-Paul Gaultier, Chanel, Dolce & Gabbana en Versace.
Daarnaast verscheen ze in internationale campagnes voor Yves Saint
Laurent, Jean-Paul Gaultier, Louis Vuitton, Versace en Burberry.
Karen
is sinds juni 2005 getrouwd met Jack White, zanger van de band The
White Stripes. De twee ontmoette elkaar een maand eerder op de set van
de video voor het nummer Blue Orchid van The White Stripes waar Elson
een rol in had. Het stel heeft anno 2009 twee kinderen.
Dertig worden, daar kijken veel twintigers tegenop. Je bent officieel niet meer jong(ere), en onheilsberichten maken van de dertig een leeftijd om niet meer te willen. Vooral als dan een bericht binnenloopt als dit: seksueel vlak is het niet 'the time of your life': zij zijn het meest ontevreden over hun seksleven. Het goede nieuws? Alles komt terug.
Dertigers zitten in de drukste periode van het leven, en dat heeft zijn invloed op hun bedprestaties. 35 procent wijst de kinderen aan als oorzaak van vermoeidheid en dus de verdwijning van de seksuele lust. Nog eens een kwart van de dertigers wijst het toe aan geldzorgen en stress.
Gebrek aan zelfvertrouwen over het lichaam of een depressie spelen ook een rol in een daling van de bedactiviteiten.
Maar er is goed nieuws: het wordt beter met de jaren. Tussen 50 en 59 jaar zegt ruim de helft een goed seksleven te hebben, met één vijfde ongelukkig. Op je zestigste piekt het seksuele zelfvertrouwen: 60 procent tegenover 40 procent bij 18-jarigen.
En ook op de 70ste verjaardag is het nog niet gedaan: 19 procent zegt socialenetwerksites te hebben gebruikt voor seks, tegenover 13 procent bij de vijftigers.
Sextherapeute Paula Hall is niet verbaasd: "Uit eerder onderzoek was al gebleken dat het een drukke periode is: hypotheek, kinderen, dubbele recessie... dat zet veel druk op relaties en het seksleven."
Deprimerend? Misschien, maar dat is niet nodig. "Deze leeftijdsgroep wil wel meer seks, dus het beste is om te achterhalen wat hen tegenhoudt. Is het omdat je geen tijd maakt voor elkaar, omdat de communicatie spaak loopt of door onzekerheid op het werk? Identificeer het probleem en doe er iets aan."
De Sinksenfoor mag je de Antwerpenaar niet afnemen
De Sinksenfoor mag je de Antwerpenaar niet afnemen
De Antwerpse Sinksenfoor mag op zijn oude vertrouwde locatie blijven
staan. Buurtbewoners hadden een milieustakingsvordering ingediend tegen
het stadsbestuur, omdat ze niet willen dat de Gedempte Zuiderdokken nog
langer gebruikt worden voor dergelijke 'hoogdynamische' evenementen of
als parking. De rechtbank heeft hun vordering echter ongegrond
verklaard. Dat de Antwerpse Sinksenfoor dan toch niet moet verhuizen, is
een overwinning van het gezond verstand, zegt Unizo Antwerpen Stad. "De
Sinksenfoor niet laten doorgaan, zou een economische ramp zijn voor
zowel de foorkramers als de ondernemers in de stad", luidt het.
De bewoners voerden aan dat de Gedempte Zuiderdokken in 1979 de
bestemming van parkgebied kregen in het gewestplan en dat de stad dus
eigenlijk geen vergunning heeft om er evenementen zoals de Sinksenfoor,
Antwerpen Proeft en StuDay te laten doorgaan.
Volgens de stad is
er echter een vermoeden van vergunning, omdat de dokken al tien jaar
voor het gewestplan gebruikt werden als parking en evenementenplein.
Bovendien is er een recent Gemeentelijk Ruimtelijk Uitvoeringsplan
(GRUP) waarin de Gedempte Zuiderdokken als multifunctioneel plein werden
opgenomen.
In het
vonnis werd echter op geen enkel van die argumenten geantwoord. De
rechtbank oordeelde dat de helft van de elf eisers niet eens in
Antwerpen woont en dat hun vordering dus sowieso onontvankelijk is. De
vordering van de bewoners die wel in Antwerpen wonen, werd ontvankelijk
maar ongegrond verklaard.
Aangezien een milieustakingsvordering
maar door een beperkt aantal instanties kan worden ingesteld, hadden de
bewoners dat namens de stad gedaan. De stad had dus eigenlijk de stad
gedagvaard en dat kon volgens de rechtbank niet.
De kans is
echter groot dat dit niet het einde van het verhaal is. "Wij hebben nog
verschillende andere mogelijkheden. We kunnen een kort geding
aanspannen, een strafrechtelijke procedure instellen, een klacht met
burgerlijke partijstelling indienen bij de onderzoeksrechter, het GRUP
aanvechten bij de Raad van State en het vermoeden van vergunning bij de
Raad voor Vergunningsbetwisting, maar dat moet ik nog eens met mijn
cliënten bespreken", zegt advocate Griet Cnudde.
Unizo laat nog
weten dat het bereid blijft om constructief mee te werken met alle
betrokkenen aan een kwalitatieve oplossing voor de problemen van de
Gedempte Zuiderdokken en het Zuid. "Er kan maar sprake zijn van een
verplaatsing van de Sinksenfoor nadat een evenwaardige kwalitatieve
nieuwe plaats is gevonden. Zo lang er geen alternatief is, kan er ook
geen verhuis zijn", luidt het.
De trend werd ingezet door celebs als Madonna en Demi Moore, maar tegenwoordig zijn ook 'gewone' vrouwen op zoek naar een toyboy. In een Brits onderzoek bekende namelijk één derde van de vrouwen boven de 40 dat ze graag zouden daten met een jongere man.
Opvallend is wel dat ze niet alleen azen op een flirt, maar op zoek zijn naar echte liefde. Zo zei vier op de tien ondervraagden dat ze romantiek, eeuwigdurende liefde en zelfs een huwelijk willen met hun 'toyboys'.
De gegevens komen uit een enquête van datingsite Parship, die 4.500 singles tussen 20 en 70 ondervroeg. Twintigers blijken totaal niet op zoek te zijn naar een jongere man, met slechts 2 procent die dat zou overwegen.
Vanaf 40 jaar zien vrouwen dat echter des te meer zitten. Zo wil van de veertigers, vijftigers en zestigers respectievelijk 31, 38 en 36 procent graag daten met een man die (minstens) vijf jaar jonger is. Ook enkele dertigers volgen de trend al, met 17 procent die zo'n toyboy wel ziet zitten.
En dat is een grote evolutie in vergelijking met zeven jaar geleden. In 2005 onthulde een gelijkaardig onderzoek dat slechts 8 procent een relatie zou aangaan met een veel jongere man. "De zogenoemde cougar is niet langer een uitzondering, maar wordt steeds gewoner", zegt een woordvoerder van Parship.
Bovendien vinden ook mannen zo'n oudere vrouw steeds aantrekkelijker. Zo ziet 20 procent van de twintigers en 22 procent van de dertigers het wel zitten om met een oudere vrouw te daten. Ter vergelijking: vijf jaar geleden was dat slechts 5 procent. Veertigers, vijftigers (beide 13 procent) en zestigers (8 procent) blijven echter liever bij partners van hun eigen leeftijd.
"Uitgaan met een veel jongere man of oudere vrouw wordt tegenwoordig goed geaccepteerd", zegt psychiater en datingexpert dr. Victoria Lukats. "Misschien komt dat omdat de media veel aandacht besteden aan relaties met een groot leeftijdsverschil", denkt ze.
"Maar waarschijnlijk is de vooruitgang veeleer te danken aan het daten via internet, waar je met uitgebreidere criteria meer kans hebt op een mogelijke match", zegt ze. "Mensen zijn op zoek naar een gelijkgestemde ziel, ongeacht zijn of haar leeftijd", aldus Lukats. (br.hln)
Te dikke passagier klaagt maatschappij aan die haar extra ticket aansmeerde
'Te dikke' passagier klaagt maatschappij aan die haar extra ticket aansmeerde
Een Amerikaanse vrouw klaagt luchtvaartmaatschappij Southwest Airlines aan omdat die haar en haar moeder vorig jaar opdroeg een tweede ticket te kopen omdat ze allebei te dik werden bevonden. De vrouw, Kenlie Tiggeman, zegt dat ze publiekelijk vernederd is en dat Southwest haar grondrechten heeft genegeerd.
Tiggeman houdt een weblog bij over haar pogingen af te vallen. Daarop schrijft ze de afgelopen twee jaar al ruim 50 kg te zijn kwijtgeraakt. Niettemin haalde een medewerker van Southwest haar en haar moeder uit de wachtrij van de luchthaven in Dallas.
Ze kregen te horen dat ze 'te dik waren om te vliegen'. Als ze hun plaats van bestemming wilden bereiken, moesten ze allebei een extra ticket kopen, zodat ze twee stoelen per persoon konden innemen.
Op Tiggemans vraag waar dan precies de limiet lag, moest de medewerker het antwoord schuldig blijven. Tiggeman zegt weliswaar begrip te hebben voor het standpunt van de luchtvaartmaatschappij dat reizigers moeten voldoen aan bepaalde eisen, maar vindt dat Southwest de vereisten dan zwart op wit kenbaar moet maken.
Dikke passagiers staan, net als huilende baby's, steevast in de top vijf van grootste ergernissen van vliegreizigers. (br.hln)
Passagiers vergeten de gekste dingen in vliegtuigen, en vaak zien ze die voorwerpen nooit terug. De Australische luchtvaartmaatschappij Qantas doet daarom een oproep aan de vergeetachtige eigenaars dat hun verloren item misschien wel bij de maatschappij ligt.
Qantas zit namelijk met voor duizenden euro's aan materiaal, dat een maand wordt bijgehouden op de luchthavens. Daarna gaan de niet opgehaalde voorwerpen naar een liefdadigheidsinstelling die zich inzet voor kankerpatiënten.
"Op het ogenblik krijgen we veel iPads en Kindles binnen," zegt woordvoerster Kylie Lightbody van de bagagediensten. "Er zijn tegenwoordig minder camera's, ik denk omdat veel mensen nu hun telefoon gebruiken om foto's te nemen."
Lightbody heeft al wel het een en ander zien passeren. Hoorapparaten zijn een klassieker, maar het personeel vond ook erg ongewone objecten zoals een opgezette elandskop, valse tanden of röntgenstralen van een kat. Slechts de helft van die voorwerpen belanden terug bij hun rechtmatige eigenaar.
