Karen Elson is weliswaar geen gevestigde
naam in de muziek middens, maar als we zeggen dat het om de vrouw van
Jack White gaat, hebben we wellicht al iets meer je aandacht.
Ze was te horen met haar cabaretgezelschap The Citizens Band en zong met
zowel Robert Plant als Cat Power. Nog deze maand verschijnt haar
debuutalbum 'The Ghost Who Walks', in een productie van Jack White.
Verwacht je aan traditionele folk, country en blues, overgoten met een
scheut theatraliteit. Elson toert met leden van The Dead Weather en My
Morning Jacket.
Naast het muziek gebeuren timmert Karen Elson ook nog aan een carriere als model
Karen
Elson was 16 jaar oud toen ze samen met haar zus Kate Elson in
Manchester, Engeland gescout werden. Karens fel rood geverfde haar en
haar afgeschoren wenkbrauwen zijn haar belangrijkste kenmerken. Dit was
overigens niet haar eigen idee. Topfotograaf Steven Meisel wist haar
hiervan te overtuigen voor haar eerste Vogue cover. Dat het een briljant
idee bleek te zijn is inmiddels wel duidelijk geworden.
Karen
liep op de catwalk voor verschillende top ontwerpers waaronder Marc
Jacobs, Jean-Paul Gaultier, Chanel, Dolce & Gabbana en Versace.
Daarnaast verscheen ze in internationale campagnes voor Yves Saint
Laurent, Jean-Paul Gaultier, Louis Vuitton, Versace en Burberry.
Karen
is sinds juni 2005 getrouwd met Jack White, zanger van de band The
White Stripes. De twee ontmoette elkaar een maand eerder op de set van
de video voor het nummer Blue Orchid van The White Stripes waar Elson
een rol in had. Het stel heeft anno 2009 twee kinderen.
Dertig worden, daar kijken veel twintigers tegenop. Je bent officieel niet meer jong(ere), en onheilsberichten maken van de dertig een leeftijd om niet meer te willen. Vooral als dan een bericht binnenloopt als dit: seksueel vlak is het niet 'the time of your life': zij zijn het meest ontevreden over hun seksleven. Het goede nieuws? Alles komt terug.
Dertigers zitten in de drukste periode van het leven, en dat heeft zijn invloed op hun bedprestaties. 35 procent wijst de kinderen aan als oorzaak van vermoeidheid en dus de verdwijning van de seksuele lust. Nog eens een kwart van de dertigers wijst het toe aan geldzorgen en stress.
Gebrek aan zelfvertrouwen over het lichaam of een depressie spelen ook een rol in een daling van de bedactiviteiten.
Maar er is goed nieuws: het wordt beter met de jaren. Tussen 50 en 59 jaar zegt ruim de helft een goed seksleven te hebben, met één vijfde ongelukkig. Op je zestigste piekt het seksuele zelfvertrouwen: 60 procent tegenover 40 procent bij 18-jarigen.
En ook op de 70ste verjaardag is het nog niet gedaan: 19 procent zegt socialenetwerksites te hebben gebruikt voor seks, tegenover 13 procent bij de vijftigers.
Sextherapeute Paula Hall is niet verbaasd: "Uit eerder onderzoek was al gebleken dat het een drukke periode is: hypotheek, kinderen, dubbele recessie... dat zet veel druk op relaties en het seksleven."
Deprimerend? Misschien, maar dat is niet nodig. "Deze leeftijdsgroep wil wel meer seks, dus het beste is om te achterhalen wat hen tegenhoudt. Is het omdat je geen tijd maakt voor elkaar, omdat de communicatie spaak loopt of door onzekerheid op het werk? Identificeer het probleem en doe er iets aan."
De Sinksenfoor mag je de Antwerpenaar niet afnemen
De Sinksenfoor mag je de Antwerpenaar niet afnemen
De Antwerpse Sinksenfoor mag op zijn oude vertrouwde locatie blijven
staan. Buurtbewoners hadden een milieustakingsvordering ingediend tegen
het stadsbestuur, omdat ze niet willen dat de Gedempte Zuiderdokken nog
langer gebruikt worden voor dergelijke 'hoogdynamische' evenementen of
als parking. De rechtbank heeft hun vordering echter ongegrond
verklaard. Dat de Antwerpse Sinksenfoor dan toch niet moet verhuizen, is
een overwinning van het gezond verstand, zegt Unizo Antwerpen Stad. "De
Sinksenfoor niet laten doorgaan, zou een economische ramp zijn voor
zowel de foorkramers als de ondernemers in de stad", luidt het.
De bewoners voerden aan dat de Gedempte Zuiderdokken in 1979 de
bestemming van parkgebied kregen in het gewestplan en dat de stad dus
eigenlijk geen vergunning heeft om er evenementen zoals de Sinksenfoor,
Antwerpen Proeft en StuDay te laten doorgaan.
Volgens de stad is
er echter een vermoeden van vergunning, omdat de dokken al tien jaar
voor het gewestplan gebruikt werden als parking en evenementenplein.
Bovendien is er een recent Gemeentelijk Ruimtelijk Uitvoeringsplan
(GRUP) waarin de Gedempte Zuiderdokken als multifunctioneel plein werden
opgenomen.
In het
vonnis werd echter op geen enkel van die argumenten geantwoord. De
rechtbank oordeelde dat de helft van de elf eisers niet eens in
Antwerpen woont en dat hun vordering dus sowieso onontvankelijk is. De
vordering van de bewoners die wel in Antwerpen wonen, werd ontvankelijk
maar ongegrond verklaard.
Aangezien een milieustakingsvordering
maar door een beperkt aantal instanties kan worden ingesteld, hadden de
bewoners dat namens de stad gedaan. De stad had dus eigenlijk de stad
gedagvaard en dat kon volgens de rechtbank niet.
De kans is
echter groot dat dit niet het einde van het verhaal is. "Wij hebben nog
verschillende andere mogelijkheden. We kunnen een kort geding
aanspannen, een strafrechtelijke procedure instellen, een klacht met
burgerlijke partijstelling indienen bij de onderzoeksrechter, het GRUP
aanvechten bij de Raad van State en het vermoeden van vergunning bij de
Raad voor Vergunningsbetwisting, maar dat moet ik nog eens met mijn
cliënten bespreken", zegt advocate Griet Cnudde.
Unizo laat nog
weten dat het bereid blijft om constructief mee te werken met alle
betrokkenen aan een kwalitatieve oplossing voor de problemen van de
Gedempte Zuiderdokken en het Zuid. "Er kan maar sprake zijn van een
verplaatsing van de Sinksenfoor nadat een evenwaardige kwalitatieve
nieuwe plaats is gevonden. Zo lang er geen alternatief is, kan er ook
geen verhuis zijn", luidt het.
De trend werd ingezet door celebs als Madonna en Demi Moore, maar tegenwoordig zijn ook 'gewone' vrouwen op zoek naar een toyboy. In een Brits onderzoek bekende namelijk één derde van de vrouwen boven de 40 dat ze graag zouden daten met een jongere man.
Opvallend is wel dat ze niet alleen azen op een flirt, maar op zoek zijn naar echte liefde. Zo zei vier op de tien ondervraagden dat ze romantiek, eeuwigdurende liefde en zelfs een huwelijk willen met hun 'toyboys'.
De gegevens komen uit een enquête van datingsite Parship, die 4.500 singles tussen 20 en 70 ondervroeg. Twintigers blijken totaal niet op zoek te zijn naar een jongere man, met slechts 2 procent die dat zou overwegen.
Vanaf 40 jaar zien vrouwen dat echter des te meer zitten. Zo wil van de veertigers, vijftigers en zestigers respectievelijk 31, 38 en 36 procent graag daten met een man die (minstens) vijf jaar jonger is. Ook enkele dertigers volgen de trend al, met 17 procent die zo'n toyboy wel ziet zitten.
En dat is een grote evolutie in vergelijking met zeven jaar geleden. In 2005 onthulde een gelijkaardig onderzoek dat slechts 8 procent een relatie zou aangaan met een veel jongere man. "De zogenoemde cougar is niet langer een uitzondering, maar wordt steeds gewoner", zegt een woordvoerder van Parship.
Bovendien vinden ook mannen zo'n oudere vrouw steeds aantrekkelijker. Zo ziet 20 procent van de twintigers en 22 procent van de dertigers het wel zitten om met een oudere vrouw te daten. Ter vergelijking: vijf jaar geleden was dat slechts 5 procent. Veertigers, vijftigers (beide 13 procent) en zestigers (8 procent) blijven echter liever bij partners van hun eigen leeftijd.
"Uitgaan met een veel jongere man of oudere vrouw wordt tegenwoordig goed geaccepteerd", zegt psychiater en datingexpert dr. Victoria Lukats. "Misschien komt dat omdat de media veel aandacht besteden aan relaties met een groot leeftijdsverschil", denkt ze.
"Maar waarschijnlijk is de vooruitgang veeleer te danken aan het daten via internet, waar je met uitgebreidere criteria meer kans hebt op een mogelijke match", zegt ze. "Mensen zijn op zoek naar een gelijkgestemde ziel, ongeacht zijn of haar leeftijd", aldus Lukats. (br.hln)
Te dikke passagier klaagt maatschappij aan die haar extra ticket aansmeerde
'Te dikke' passagier klaagt maatschappij aan die haar extra ticket aansmeerde
Een Amerikaanse vrouw klaagt luchtvaartmaatschappij Southwest Airlines aan omdat die haar en haar moeder vorig jaar opdroeg een tweede ticket te kopen omdat ze allebei te dik werden bevonden. De vrouw, Kenlie Tiggeman, zegt dat ze publiekelijk vernederd is en dat Southwest haar grondrechten heeft genegeerd.
Tiggeman houdt een weblog bij over haar pogingen af te vallen. Daarop schrijft ze de afgelopen twee jaar al ruim 50 kg te zijn kwijtgeraakt. Niettemin haalde een medewerker van Southwest haar en haar moeder uit de wachtrij van de luchthaven in Dallas.
Ze kregen te horen dat ze 'te dik waren om te vliegen'. Als ze hun plaats van bestemming wilden bereiken, moesten ze allebei een extra ticket kopen, zodat ze twee stoelen per persoon konden innemen.
Op Tiggemans vraag waar dan precies de limiet lag, moest de medewerker het antwoord schuldig blijven. Tiggeman zegt weliswaar begrip te hebben voor het standpunt van de luchtvaartmaatschappij dat reizigers moeten voldoen aan bepaalde eisen, maar vindt dat Southwest de vereisten dan zwart op wit kenbaar moet maken.
Dikke passagiers staan, net als huilende baby's, steevast in de top vijf van grootste ergernissen van vliegreizigers. (br.hln)
Passagiers vergeten de gekste dingen in vliegtuigen, en vaak zien ze die voorwerpen nooit terug. De Australische luchtvaartmaatschappij Qantas doet daarom een oproep aan de vergeetachtige eigenaars dat hun verloren item misschien wel bij de maatschappij ligt.
Qantas zit namelijk met voor duizenden euro's aan materiaal, dat een maand wordt bijgehouden op de luchthavens. Daarna gaan de niet opgehaalde voorwerpen naar een liefdadigheidsinstelling die zich inzet voor kankerpatiënten.
"Op het ogenblik krijgen we veel iPads en Kindles binnen," zegt woordvoerster Kylie Lightbody van de bagagediensten. "Er zijn tegenwoordig minder camera's, ik denk omdat veel mensen nu hun telefoon gebruiken om foto's te nemen."
Lightbody heeft al wel het een en ander zien passeren. Hoorapparaten zijn een klassieker, maar het personeel vond ook erg ongewone objecten zoals een opgezette elandskop, valse tanden of röntgenstralen van een kat. Slechts de helft van die voorwerpen belanden terug bij hun rechtmatige eigenaar.
Sir James Jebusa Shannon 1862 1923 was een Engels-Amerikaans kunstschilder
Sir James Jebusa Shannon 1862 1923 was een Engels-Amerikaans kunstschilder
Klik op de foto om een filmpje van zijn overige werken te bekijken
Sir James Jebusa Shannon (New York City, 3
februari 1862 Londen, 6 maart 1923), was een Engels-Amerikaans
kunstschilder, vooral bekend om zijn portretten.
Shannon werd
geboren in New York, verhuisde met zijn familie op achtjarige leeftijd
naar Canada en ging op zijn zestiende naar Engeland, waar hij kunst
studeerde aan de Kensington School of Art, waar hij leerling was van
Edward Poynter. Hij trok de aandacht als portret- en figuurschilder en
exposeerde in 1881 en 1887 bij de Royal Academy of Arts.
Ook internationaal trok hij de aandacht en
won prijzen en medailles te Parijs, Berlijn en Wenen. Hij groeide uit
tot een van de meest vooraanstaande portretschilders in het Londen van
rond 1900, had er een groot atelier in Holland Park Road en was
medeoprichter van de Royal Society of Portrait Painters. In 1897 werd
hij associate van de Royal Academy en in 1909 werd hij tot ridder
geslagen. De populariteit van Shannon was vooral te danken aan het
feit dat zijn schilderijen beantwoordden aan de elegante
estheticistische smaak van zijn tijd.
Hij combineerde de compositorische
elementen van de academische kunst met een zekere bravoure in stijl,
vaak tot uitdrukking komend in een losse, impressionistisch aandoende,
gebroken penseelhantering. Naast zijn portretten maakte hij ook wel
allegorische werken in de stijl van de prerafaëlieten.
Werk van Shannon is momenteel onder andere
te bezichtigen in de 'National Gallery of British Art' te Londen, de
'Derby Museum and Art Gallery', het 'Glasgow Museum' en het 'Bradford
Museum'.
Gen maakt borstkanker bij jonge vrouwen agressiever
Gen maakt borstkanker bij jonge vrouwen agressiever
Belgische artsen hebben het gen kunnen opsporen dat borstkanker bij vrouwen onder de 45 jaar opvallend agressief maakt. Ze werken nu aan een therapie die speciaal op deze vrouwen gericht is, meldt Het Nieuwsblad op Zondag.
Dokter Hatem Azim, onderzoeker en oncoloog bij het Jules Bordet-instituut in Brussel, bekeek samen met zijn collega's de dossiers van bijna 3.500 vrouwen met borstkanker. Volgens zijn bevindingen is borstkanker bij vrouwen onder de 45 jaar bijzonder, omdat de ziekte bij hen gepaard gaat met agressieve tumoren. Die jongere patiënten lopen ook een groter risico om later te hervallen.
Het gen RANKL werd in grote hoeveelheden aangetroffen bij jonge vrouwen met borstkanker, en de wetenschappers stellen dan ook dat het een grote rol speelt bij de uitzaaiing van de kanker naar de botten. "Als we al onze informatie bijeenleggen, lijkt het interessant om de behandeling van jonge borstkankerpatiëntes aan te passen en ook specifiek dit gen aan te vallen", luidt het.
Azim plant een klinische studie waarbij jonge borstkankerpatiëntes een week voor hun operatie twee injecties krijgen die het gen moeten stilleggen. De bedoeling is om dan te kijken welk effect dat heeft op de tumor en de uitzaaiingen. De studies zouden later dit jaar beginnen in drie Belgische centra. "Dat kan leiden tot een betere, meer persoonlijke therapie voor deze jonge vrouwen", besluit de onderzoeker. (br.hln)
Een gewone vriendschap tussen mannen en vrouwen: kan het of kan het niet?
Een gewone vriendschap tussen mannen en vrouwen: kan het of kan het niet?
Neen, zeggen de deskundigen. Zo zou er ook bij een gewone vriendschap een zekere aantrekkingskracht ontstaan tussen mannen en vrouwen die hardnekkig aanhoudt. Dat verzekeren de Amerikaanse onderzoekers van de universiteit van Wisconsin-Eau Claire althans.
"Wanneer ik me baseer op onze onderzoeksresultaten, kan ik stellen dat er altijd een zekere mate van aantrekking aanwezig is tussen mannen en vrouwen. Wanneer die aantrekking groter is bij een van de twee vrienden, is dat zeer waarschijnlijk bij de man", verklaart psychologieprofessor April Bleske-Rechek.
De onderzoekers bestudeerden de vriendschappelijke relaties bij meer dan vierhonderd mannen en vrouwen tussen 18 en 52 jaar. Hierbij stelden ze vast dat de mannen makkelijker toegaven zich aangetrokken te voelen tot hun vriendinnen, terwijl de vrouwen ontkenden gevoelens te hebben voor hun mannelijke vrienden. "Door de evolutie die de mens onderging moeten mannen zich opstellen als opportunisten en dus handelen naar de mogelijkheden die ze hebben", verklaart April dit verschijnsel.
"Bovendien is een vriendschap tussen mannen en vrouwen relatief nieuw in de geschiedenis van de mens", gaat ze verder. Hierdoor denkt onderzoekster April Bleske-Rechek dat onze oerinstincten het snel zullen overnemen, ook al verklaren de betrokken personen dat ze niet meer dan vriendschap voelen voor elkaar.
Het onderzoek toont daarnaast ook aan dat hoe harder iemand zich aangetrokken voelt tot zijn of haar vriend(in), hoe minder tevreden die persoon is over zijn of haar huidige liefdesleven.
Wat denk jij, kunnen mannen en vrouwen gewoon vrienden zijn zonder stiekem toch op meer te hopen?
De 'vallende beer' is niet meer. Vorige week haalde hij nog de krantenkoppen nadat hij uit een boom viel waar hij was in geklauterd, maar gisteren sloeg het noodlot opnieuw toe: het arme beest werd doodgereden.
Het ongeluk gebeurde op de U.S. Highway 36 nabij Boulder, in de Amerikaanse deelstaat Colorado. Amper een week geleden werd de zwarte beer plots wereldberoemd nadat een hilarische foto van hem viraal ging.
Boswachters hadden het dier van 95 kilo met pijltjes verdoofd zodat hij uit de boom viel waar hij in was geklauterd. De valpartij werd op de gevoelige plaat gelegd door een ooggetuige op de campus van de universiteit van Colorado. De beer, een drie tot vijf jaar oud mannetje, had even voordien doodleuk een wandeling gemaakt rond de studentenhuizen op de campus. (br.hln)
Optiekketen Hans Anders verkoopt vanaf september hoortoestellen
Optiekketen Hans Anders verkoopt vanaf september hoortoestellen
De Nederlandse optiekketen Hans Anders, die 93 winkels heeft in ons land, verkoopt vanaf september in België hoortoestellen en biedt gratis gehoortesten aan. Deze namiddag werd aangekondigd dat de dienst start in de vestigingen van Aalst en Kuurne.
"Tot op vandaag betekent de aanschaf van een hoortoestel een serieuze investering, die spijtig genoeg niet voor iedereen weggelegd is", aldus Alex Stergialis, marketingmanager bij Hans Anders. "In België heeft één op de tien een gehoorprobleem. Naast senioren zijn er ook meer en meer jongeren die minder goed horen."
De optiekketen wil, na de optiekmarkt, nu ook de Belgische markt van hoortoestellen "door elkaar schudden". Hans Anders wil kwaliteitsvolle hoortoestellen aan een democratische prijs en met een goede service aanbieden. "We willen zowel brillen als hoortoestellen voor iedereen toegankelijk maken en vinden de huidige prijzen onaanvaardbaar", aldus Stergialis.
Een instapmodel hoortoestel kost bij Hans Anders 599 euro, volgens de keten "een koopje" na een vergelijking met wat er op de markt verkrijgbaar is. Bovendien kan het toestel gedeeltelijk of volledig door de mutualiteit terugbetaald worden. "Ook de levensduur komt vaak overeen met de terugbetalingstermijn van de mutualiteit." Hans Anders verwijst na een gratis test mensen met een gehoorverlies door naar een NKO-specialist, om het exacte verlies te bepalen. (br.hln)
Choquerend: vrouw ondergaat dierenproeven gebruikt bij cosmetica
Choquerend: vrouw ondergaat dierenproeven gebruikt bij cosmetica
Klik op de foto om het filmpje te bekijken
In de Londense etalage van Lush, een winkel die handgemaakte cosmeticaproducten verkoopt, heeft er zich gisteren een wel erg extreme vertoning afgespeeld. Zo konden de shoppers in de drukke Londense Regent Street zien hoe een man in witte doktersschort de 24-jarige Jacqueline Traide aan een koord in de etalage sleurde, waarna hij de meest afschuwelijke dierenproeven uitvoerde op de jonge vrouw.
De dierenactivisten hoopten met hun opvoering de aandacht te trekken van het grote publiek in de hoop zo snel mogelijk een einde te maken aan de miljoenen onschuldige dieren die dagelijks de meest onwaardige proeven moeten ondergaan. De cosmeticawinkel Lush stelde vrijwillig zijn etalge beschikbaar om duidelijk te maken dat zij geen producten meer verkoopt die getest zijn op dieren.
Op foto's, die te zien zijn op de website van de Daily Mail, is te zien hoe een man in witte doktersschort zijn 'proefkonijn' klaarmaakt voor de tests: met twee metalen haken, die met een elastiek rond haar hoofd gebonden zijn, trekt hij haar mond open. Opdat de 24-jarige studente haar hoofd naar achteren zou buigen, trekt de man aan haar paardenstaart.
Het proefkonijn zit nu klaar voor de tests: met een lepel propt de man eten in haar keel, waarna hij haar verschillende infecties toedient. Daarnaast krijgt Traide ook verschillende lotions en andere cosmeticaproducten in haar ogen en scheert de man zelfs haar hoofd kaal. De jonge studente, die zich vrijwillig had opgegeven voor deze schokkende campagne, zegt gedurende de hele lijdensweg geen woord. De pijn in haar ogen spreekt echter boekdelen.
Gelukkig kon de aantrekkelijke vrouw na de 'vertoning' weer gewoon naar huis, terwijl de dieren die deze verschrikkelijke proeven dagelijks ondergaan lijdzaam sterven. "Ik hoop dat de mensen nu eindelijk eens gaan nadenken over de producten die ze kopen en hoe die tot stand komen", verklaarde Traide na het experiment.
Hoewel dergelijke dierenproeven in de Europese Unie al drie jaar verboden zijn, mogen cosmeticaproducenten uit de Verenigde Staten, Canada en China nog steeds producten verkopen die getest werden op dieren.(br.hln)
Tien jaar lang was Chris James blind, maar dankzij een technologisch
snufje kan de Britse man weer zien. Drie weken geleden hebben artsen een
chip aan de achterkant van zijn oog bevestigd en deze werd intussen
aangezet. Voor James was het alsof iemand plots het licht aanstak.
Twee Britten mochten de chip als eerste uittesten. De andere man is
muziekproducer Robin Millar. Hij verklaarde voor het eerst in kleur te
hebben gedroomd. Beide heren hebben ooit wel kunnen zien, maar zijn
blind geworden door een afwijking, genaamd 'retinitis pigmentosa'. De
oogziekte treft ongeveer één op 3.000 tot 4.000 mensen. Deze patiënten
hebben zo plots weer hoop om ooit te kunnen zien. De operatie van James
duurde ongeveer tien uur en gebeurde in het oogziekenhuis van Oxford
University. "Toen de chip werd aangesloten, leek het alsof iemand een
foto met een flash nam."
De chip bestaat uit 1.500 lichtgevoelige
pixels. Het duurde even voor z'n hersenen zich aan het nieuwe speelgoed
hadden aangepast en hij ook besefte wat hij voor zich zag. Artsen
zeggen dat het proefproject alle verwachtingen overstijgt. Nog tien
andere Britten zullen de implantaten krijgen, evenals patiënten in
Duitsland en China. De chip is een uitvinding van het Duitse bedrijf
Retina Implant AG. Het is wel nog geen garantie dat het minuscule object
bij iedere patiënt een succes zal worden.
Duitser in proces met bank die per vergissing 200 miljoen euro stortte
Duitser in proces met bank die per vergissing 200 miljoen euro stortte
Een pijnlijke en groteske misrekening van zijn internetbank maakte de 50-jarige Michael H. een halve dag multimiljonair. De Quickborner internetbank stortte zomaar eventjes 200 miljoen euro per vergissing op de rekening van de Duitser. Nadat een telefoontje aan de bank onbeantwoord bleef, schreef de man 10 miljoen van die 200 miljoen euro over naar een andere bankrekening. Nu ligt hij in proces met de bank omdat die na het terugvorderen van het fout gestorte geld ook nog eens 12.000 euro aan interesten van zijn rekening afhaalde. Zo veranderde de kortstondige droom nog in een heuse nachtmerrie voor de bankconsulent.
Op 24 april 2011 verkoopt Michael H. via internet voor 20.000 euro aan aandelen. Als hij 's avonds even zijn saldo op zijn internetbankrekening nakijkt, merkt hij tot zijn grote verbazing dat de Quickborner internetbank hem geen 20.000, maar 200 miljoen euro heeft overgeschreven.
De vader van twee werkt als adviseur voor managers en banken en kent dus de banksector als zijn broekzak. "Toen ik dat cijfer zag, liepen er tegelijk koude en warme rillingen over mijn rug", herinnert Michael H. zich. "Ik besefte natuurlijk meteen dat dat geld me niet toekwam. Ik heb dan onmiddellijk naar de bank gebeld, maar niemand nam op. Ik wilde op de fout van die absurde overschrijving wijzen."
Vervolgens schreef de man 10 miljoen euro over op een andere bankrekening (bij de Sparda-bank). Pas vijftien uur later bemerkte de bank de enorme blunder en haalde de bijna 190 miljoen overgebleven euro's (minus de 20.000 euro natuurlijk) van de aandelentransactie van de rekening van Michael H. en eiste de overgeschreven 10 miljoen euro terug van de Sparda-bank. Omdat het een vrijdag was, kon de fout pas op maandag effectief rechtgezet worden.
En daar knelt nu het schoentje. Door die vertraging haalde de internetbank 12.000 euro van de rekening van Michael H. met als uitleg: ze kon drie dagen niet over het bedrag beschikken en rekent daarom liefst 14,23 procent rente aan. Dat komt neer op 12.000 euro.
Dat vond Michael H. zwaar overdreven en hij daagde de internetbank voor de rechter. Het zou natuurlijk straf zijn dat hij zijn broek zou scheuren aan een vergissing van de bank. De rechtbank gaf hem gelijk en oordeelde dat de bank te weinig argumenten had aangereikt om aan te tonen dat ze zoveel schade geleden had. Toch is er nog geen sprake van een happy end voor de korstondige multimiljonair Michael H., want de bank heeft belist om beroep aan te tekenen tegen die beslissing. (br.hln)
Bijna 10 procent in ziekenhuis opgenomen kinderen is acuut ondervoed
"Bijna 10 procent in ziekenhuis opgenomen kinderen is acuut ondervoed"
Precies 9,8 procent van de kinderen die in het ziekenhuis opgenomen worden, is acuut ondervoed. Wat chronische ondervoeding betreft, gaat het om 8,1 procent van de kinderen. Voor de groep die langer dan vier dagen in het ziekenhuis verblijft, loopt dat zelfs op tot respectievelijk 10,7 en 11,8 procent. Dat blijkt uit een studie, zo bericht Specialistenkrant vrijdag.
Het ging om 416 kinderen die tijdens het tweede trimester van 2011 in het UZ in Brussel, het CHU Tivoli in La Louvière, het CHU in Charleroi en het Jessaziekenhuis in Hasselt werden opgenomen. Onder hen waren 47,5 procent meisjes en de gemiddelde leeftijd was 3,6 jaar. Het gemiddelde ziekenhuisverblijf bedroeg 5,2 dagen en 37 procent verbleef langer dan vier dagen in het ziekenhuis.
"De literatuur leert intussen dat ondervoeding bij gehospitaliseerde kinderen in westerse landen tussen 8 en 25 procent schommelt. Het is een onderschat probleem", luidt het.
Momenteel worden studies opgezet om na te gaan aan welke criteria een screeningsinstrument voor ondervoeding moet voldoen. "In de literatuur werden enkele screeningstools specifiek voor kinderen gepubliceerd, maar de resultaten van de diverse instrumenten zijn niet zo maar vergelijkbaar."
"Het is niet verwonderlijk dat ondervoeding ook op onze kinderafdelingen voorkomt, aangezien de therapeutische ambulante mogelijkheden de voorbije tientallen jaren sterk zijn toegenomen. Enkel de meer zwakke kinderen worden dus nog opgenomen", aldus Specialistenkrant. (br.hln)
'De Schreeuw', het bekendste schilderij van de Noorse kunstenaar Edvard Munch, is bij Sotheby's in New York geveild voor 119,9 miljoen dollar (91 miljoen euro). Dat is het hoogste bedrag dat ooit werd neergelegd voor een kunstwerk tijdens een veiling.
Munch maakte van zijn pastelschilderij 'De Schreeuw', dat een schreeuwende man voorstelt, vier versies. De gisteren geveilde versie dateert van 1895. Het schilderij is het derde uit de tussen 1893 en 1910 verwezenlijkte reeks en het enige dat nog in privébezit was.
Het schilderij werd te koop aangeboden door de Noorse zakenman Petter Olsen, wiens vader een vriend en mecenas van Munch was.
Het vorige veilingrecord bedroeg 106,5 miljoen dollar. Dat bedrag werd in mei 2010 neergeteld voor het werk 'Nu au plateau de sculpteur' uit 1932 van de Spaanse meester Picasso.
De Amerikaanse luchtvaartmaatschappij Spirit vestigt mogelijk een nieuw record met haar toeslag voor handbagage. Gisteren kondigde het bedrijf aan dat passagiers eind dit jaar 100 dollar (76 euro) moeten betalen voor bagage die ze willen meenemen in de cabine.
Spirit meldt nog dat het gaat om bagage die in het compartiment boven de stoelen moet worden geplaatst. Tassen die onder de stoel passen, mogen nog wel gratis mee.
De heffing voor koffers of tassen die in het bagagecompartiment moeten, bedraagt op dit moment 45 dollar. De toeslag geldt alleen voor passagiers die zich aan de gate melden met handbagage. Wie online of bij het inchecken op de luchthaven aangeeft cabinebagage te hebben, betaalt een lager tarief.
Spirit is een grote prijsstunter die vliegt op 49 bestemmingen in de VS, het Caraïbisch gebied en Latijns-Amerika. (br.hln)
Toeristen krijgen boete voor ontvoeren van pinguïn
Toeristen krijgen boete voor ontvoeren van pinguïn
Een pinguïn die door dronken toeristen uit een Australische dierentuin werd ontvoerd, bevindt zich weer in zijn verblijf. Twee Britten van 20 en 21 jaar hadden naar eigen zeggen anderhalve liter vodka gedronken, toen ze midden april in het themapark Sea World in Queensland binnenbraken en pinguïn Dirk meenamen. De twintigers werden in Southport, 70 kilometer ten zuiden van Brisbane, tot boetes van 1.000 Australische dollar (ongeveer 780 euro) veroordeeld, aldus de lokale pers.
De politie kwam de ontvoerders van de pinguïn op het spoor nadat die foto's met Dirk op Facebook hadden gezet, aldus de Courier Mail. De mannen hadden zich echter allang van het dier ontdaan. Ze hadden de pinguïn op het strand vrijgelaten, zonder te weten dat het in de wateren voor Southport wemelt van de haaien. Een strandbezoekster, die de pinguïn had opgemerkt, verwittigde de politie.
"Er is geen reden tot bezorgdheid meer", zei de woordvoerster van Sea World in de omgeving van de stad Surfers Paradise. "Dirk is weer met zijn vriendin Peaches verenigd en hij stelt het wel. Hij zal zijn avontuur snel vergeten zijn."
Mormoon is getrouwd met tweelingzussen én hun nichtje: samen 24 kinderen
Mormoon is getrouwd met tweelingzussen én hun nichtje: samen 24 kinderen
Klik op de foto om het filmpje te bekijken
Dat polygamie schering in inslag is bij de mormomen en dat tweelingzussen vaak zowat alles delen, wisten we al. Vicki en Valerie Darger (42) hebben die twee waarheden nog eens extra in de verf gezet door met dezelfde man Joe (43) te trouwen. Als klap op de vuurpijl delen ze diezelfde man ook nog met hun nichtje Alina. Met z'n vieren zetten ze liefst 24 kinderen op de wereld die allemaal in hetzelfde familiehuis leven. Plaats van het gebeuren: uiteraard Salt Lake City, de hoofdstad van de Mormomen diep in de bergen van Utah verscholen. Het relaas van een even bizar als kroostrijk gezin.
Het was Vicki die 22 jaar geleden die als eerste van de tweelingzusjes trouwde met Joe Darger die een bouwfirma leidt. Haar tweelingszus Valerie volgde tien jaar later als derde vrouw van Joe. Als eerste was ook hun nichtje Alina (kort voor Vicki) al met Joe in het huwelijksbootje gestapt. Zij is dus zijn wettige echtgenote. In de fundamentalistische mormoonse religie zijn die drie vrouwen alledrie evenveel vrouw van Joe. Vicki, Valerie en Alina hebben hun eigen slaapkamer en Joe 'pendelt' elke avond tussen die drie slaapkamers.
Valerie, de derde in de rij, licht haar keuze toe. Zij was overigens gescheiden van een man met zes (!) vrouwen. "Het feit dat Joe al getrouwd was met Vicki kon me eigenlijk niets schelen. Ik zag het juist als een teken dat hij ook voor mij een goede echtgenoot zou zijn. Als kinderen vielen we al vaak op dezelfde jongens. Toen al dachten we dat we ooit met dezelfde man zouden trouwen en zie: het is nog gebeurd ook."
Vicki bevestigt: "Ik weet dat sommige mensen zich ongemakkelijk voelen bij de gedachte dat twee zussen dezelfde man delen. Maar bekijk het eens anders: als een man goed past bij de ene zus, dan is de kans toch groot dat hij ook bij de andere zus past. In ons geloof kan je starten in een monogaam huwelijk en dan de enorme uitdaging aangaan om voor een polygaam huwelijk te kiezen."
Veelzijdige Joe begon aan zijn 'veelwijverij' toen Alina zijn wettige echtgenote werd. "Omdat Alina en Vicki niet alleen nichtjes maar ook goede vriendinnen waren, gingen ze vaak samen met mij om", legt Joe uit. "Het beste wat ik kon doen was die innige vrienschap versterken. Ik was bovendien aangetrokken tot beide vrouwen en dat hielp natuurlijk."
Toen Joe al tien jaar getrouwd was met Vicki en Alina moedigden zijn beide vrouwen hem aan om ook Vicki's tweelingzus Valerie in het knusse gezinnetje te betrekken. Valerie zat in een stevige dip nadat haar oudere man Donald, zelf gezegend met liefst zes vrouwen, van haar gescheiden was omdat ze zijn gokverslaving en mishandelingen niet langer pikte. Op een avond verbleef Valerie met haar vijf kindjes bij de Dargers en ja hoor: de vonk met Joe sprong over. "Het was meteen goed raak, maar het feit dat ze Vicki's tweelingzus was, vond ik zelf in het begin toch ook raar. Ze hebben echt dezelfde trekjes. Vicki deed me al snel bijdraaien."
Alina was al even enthousiast als Vicki over de nieuwe 'aanwinst'. "Ik was echt in de wolken dat ook Val een deel van onze familie zou worden. Ik zag haar echt graag en zat ook met haar in na die scheiding. Ik wilde alleen maar dat ze heel gelukkig zou worden."
Alle betrokkenen gingen akkoord, dus organiseerden Joe en Valerie nog maar eens een mormoonse huwelijksceremonie bij hen thuis. De Dargers probeerden die polygamie jarenlang verborgen te houden voor de autoriteiten, want jaren geleden was er al een onderzoek opgestart. Tot ze twee jaar geleden besloten naar buiten te treden met hun 'geheim'. Zo wilden ze de vooroordelen rond hun godsdienst doorbreken. De drie vrouwen en hun 'co-echtgenoot' hebben een boek geschreven 'Love Times Three' (Liefde maal drie'). Enkele van hun 24 kinderen schreven mee aan het boek.
Hoewel polygamie over het algemeen verboden is in de States, worden polygamisten zelden of nooit vervolgd. Tenzij er bewijs is van mishandeling, verkrachting of belastingontduiking. (br.hln)
54 jaar na datum heeft een postkaart eindelijk zijn bestemming bereikt. En dat allemaal dankzij de hulp van sociaalnetwerksite Facebook.
De kaart werd in 1958 gepost ter attentie van Scott McMurry. Onlangs kwam de postkaart op mysterieuze wijze in de brievenbus van Elizabeth Fulcher terecht. Zij woont in dezelfde straat als die aangegeven op de kaart... alleen niet in Georgia, maar in Florida.
Elizabeth Fulcher, geintrigeerd door het oude papier, besloot op zoek te gaan naar de geadresseerde. Daarom nam ze een foto van de kaart en postte ze de afbeelding op Facebook. De foto ging het sociale netwerk rond. Zo kreeg ook de 71-jarige McMurry de foto van de kaart onder ogen. Hij herkende onmiddellijk het handschrift van zijn moeder. Tot zijn grote vreugde heeft hij de kaart nu toch eindelijk in zijn bezit.
Grappig genoeg staat op de postkaart te lezen: "Wanneer je dit leest, zijn we waarschijnlijk al lang terug! We hebben het naar onze zin. Hopelijk gaat alles goed met je." Eén vraag blijft echter onbeantwoord: hoe komt het dat de kaart meer dan een halve eeuw onderweg was?
