Als je de volgende keer rond ligt te draaien in bed omdat je niet kan slapen, moet je eens door het raam kijken. Als je een volle maan ziet, is het wellicht niet je partner die je wakker houdt, maar wel je innerlijke holbewoner. Wetenschappers beweren dat we een innerlijke biologische klok hebben die geprogrammeerd is om minder te slapen bij volle maan.
Dat wil niet alleen zeggen dat het langer duurt voor we in slaap vallen, maar ook dat onze slaap uiteindelijk lichter zal zijn. Tot die conclusie kwam een onderzoeksteam van de Universiteit van Bazel na een analyse van het slaappatroon van 33 vrijwilligers.
Uit scans die genomen werden bij volle maan bleek er 30 procent minder activiteit te zijn in het stuk van het brein dat gelinkt wordt met diepe slaap. Het duurde gemiddeld ook vijf minuten langer dan normaal voor de deelnemers in slaap vielen.
Gemiddeld sliepen ze ook 20 minuten minder in vergelijking met de andere nachten van de maand. Hun slaap was ook van slechtere kwaliteit. Dat komt misschien omdat de vrijwilligers bij volle maan een lager melatoninegehalte hadden, het hormoon dat je slaapcyclus regelt.
Een verklaring voor het fenomeen moet je volgens de onderzoekers niet zoeken bij de lichtgevende gloed of bij de zwaartekracht van de maan. Zij geloven dat de oorzaak onze 'circalunaire klok' is, die tikt volgens de cyclus van de maan. Dit zou onze voorouders geholpen hebben om zich beter te beschermen tegen roofdieren die bij het licht van de volle maan gingen jagen.
"Onze bevindingen zijn de eerste die in de richting van een circalunaire klok bij mensen wijzen", aldus dr. Silvia Frey. "We weten nog niet waar die zich bevindt in het lichaam, maar we vermoeden dat het in ons brein werkt op moleculair niveau, mogelijk in de hypothalamus. Dat deel van het brein regelt ook ons biologisch ritme", weet zij.
De resultaten van het onderzoek werden gepubliceerd in 'Current Biology'. (br.hln)
Mont-Saint-Michel voor het eerst in 134 jaar weer eiland
Mont-Saint-Michel voor het eerst in 134 jaar weer eiland
Voor het eerst sinds 1879 is de wereldberoemde Mont-Saint-Michel weer even door de natuur omgetoverd tot een eiland.
Het rotsachtige schiereiland met daarop een abdij ligt ongeveer een kilometer voor de Normandische kust. Eeuwenlang was het een getijdeneiland en enkel bereikbaar bij laagwater tot er een dam werd gebouwd met daarop een smalle weg. Hierdoor werd het Unesco-werelderfgoed met het vasteland verbonden.
Gisteravond om 21u37 liep er voor het eerst in 134 jaar weer water over de weg waardoor de Mont-Saint-Michel opnieuw een eiland werd. Dit fenomeen duurde twintig minuten en lokte heel wat kijklustigen.
Wellicht krijgen toeristen in september een nieuwe kans om deze historische gebeurtenis mee te maken. Daar wijzen de berekeningen van de getijden alvast op. (br.hln)
Vervalste biljetten van 50 euro op de Gentse Feesten
Vervalste biljetten van 50 euro op de Gentse Feesten
De politie van Gent waarschuwt dat er op de Gentse Feesten vervalste biljetten van 50 euro in omloop zijn. Op haar site geeft de politie enkele tips om de vervalste biljetten te herkennen.
Vooreerst moet je de reliëfdruk kunnen voelen. Door het drukproces voelen de briefjes van 50 bijzonder aan. Vervolgens kan je het biljet tegen het licht houden. Dan moeten het watermerk (1), de veiligheidsdraad (2) en het doorzichtcijfer net onder het hologram zichtbaar worden. Deze drie kenmerken zijn aan de voor- én achterzijde van een echt bankbiljet te zien.
Wanneer je het bankbiljet kantelt, moet je aan de voorzijde de verspringende afbeelding in het hologram zien (3-5). Aan de achterzijde zie je de glanzende band (op de biljetten van 5, 10 en 20) (4) of het van kleur veranderende waardecijfer (op de biljetten van 50, 100, 200 en 500) (6).
Om zeker te zijn of een bankbiljet echt is of niet, kan je het laten controleren bij de dichtstbijzijnde bank. Alle banken hebben speciale geldverwerkingsapparatuur waarmee de echtheid van een eurobankbiljet kan worden gecontroleerd.
De politie wijst er ook op dat het een misdrijf is een bankbiljet waarvan je vermoedt of weet dat het een vervalsing is, door te geven. Aangezien vervalste bankbiljetten van nul en generlei waarde zijn, is waakzaamheid geboden. Je ontvangt voor een vervalsing geen vergoeding.
Als je een vervalst biljet in handen denkt te hebben, dien je onmiddellijk de politie in te lichten. Probeer te onthouden waar, wanneer en van wie je het biljet hebt gekregen. Deze informatie kan van grote waarde zijn bij het opsporen van valsemunters. (br.hln)
Hond te huur om kamers van tieners op drugs te testen
Hond te huur om kamers van tieners op drugs te testen
De Duitser Reitner Reuther stampte een handig concept uit de grond. Samen met zijn in Texas getrainde hond Thor speurt hij naar geheime opslagplaatsen van drugs in kamers van tieners. Wanneer ouders hun kind verdenken van druggebruik kunnen ze het duo voor 95 euro inschakelen zonder politiedrama. Achteraf kunnen ze in alle discretie beslissen hoe ze het probleem aanpakken.
Uit statistieken blijkt dat drugsgebruik bij jongeren wereldwijd blijft toenemen. Ouders in Duitsland kunnen nu rekenen op "privédetective" Thor wanneer ze hun tiener(s) verdenken van druggebuik. De hond werd in Texas opgeleid om cannabis, heroïne, speed en ecstasy op te sporen. Reuther voert een huiszoeking uit op een moment dat de kinderen niet thuis zijn.
Wanneer Thor iets vindt, kunnen ouders rekenen op volledige discretie. Achteraf kunnen ze zelf beslissen of ze de politie inschakelen of het probleem liever in alle stilte oplossen. In Groot-Brittannië bestaat een gelijkaardige werking al sinds 2010. Daar biedt Chillport Limited deze dienst aan. (br.hln)
Een eiwitreceptor die specifieke hormonen vrijlaat in het lichaam zou verantwoordelijk zijn voor angstige en depressieve gevoelens. Aan de hand van 's werelds krachtigste röntgenmachine kon de molecule geïdentificeerd worden.
De hypofyse (glandula pituitaria) staat binnen de medische wereld bekend als de hoofdrolspeler bij stress en angst, aangezien stresshormonen via deze klier in het bloed belanden. Toch ontdekten wetenschappers nu een eiwitreceptor (CRF1) die eveneens een sleutelrol speelt in het creëren van angstige, depressieve gevoelens. Deze molecule is namelijk verantwoordelijk voor het vrijmaken van hormonen. Vanuit het brein controleert CRF1 hoe we reageren op stress. Wanneer de hypothalamus stressmoleculen loslaat, reageert de eiwitreceptor door zelf stresshormonen door het lichaam te pompen.
Door gebruik te maken van de deeltjesversneller Diamond Light Source konden ze de structuur van CRF1 ontleden. De krachtige stralen van deze röntgenmachine vonden zelfs een spleetje in de structuur, een zwak punt waar ontwikkelaars van medicatie zichtnu op kunnen richten. Het doel is een behandeling op maat van de piepkleine molecule te creëren om depressies aan te pakken.
"Nu we de structuur kennen, kunnen we een molecule ontwerpen die in de spleetjes past en CRF1 inactief kan maken om zo het biochemische proces te saboteren dat doorgaans eindigt in stress", verklaart dokter Fiona Marshall (br.hln)
Meer dan een vijfde van de Griekse werknemers en gepensioneerden leefde in 2012 onder de armoedegrens, zo blijkt uit een nieuw rapport van het ministerie van Financiën.
De krant Ethnos meldt dat 1,1 miljoen van de 4,8 miljoen tewerkgestelden en gepensioneerden een jaarlijks inkomen aangaven van minder dan 6.000 euro. De armoedegrens ligt op 7.178 euro voor een alleenstaande.
Het gemiddelde jaarinkomen van de 4,8 miljoen werknemers en gepensioneerden bedroeg 14.640 euro in 2012, bijna 18 procent lager dan het jaar voordien. De gemiddelde belasting steeg in dat jaar met 52 procent, van 1.091 euro naar 1.654 euro.
De situatie voor tijdelijke tewerkgestelden, die een groot deel van de arbeidsmarkt uitmaken, is niet veel beter. Die verklaarden ruim 38 procent minder te hebben dan het jaar voordien, gemiddeld 19.880 euro in het jaar 2012. Zij werden, in tegenstelling tot werknemers en gepensioneerden, minder belast.
In het zesde jaar van de recessie zag Griekenland zich gedwongen tal van banen te schrappen en lonen en pensioenen te besnoeien om de 250 miljard euro noodhulp van de Europese Unie en het IMF veilig te stellen.
Vandaag maakte het ministerie van Onderwijs nog bekend dat 118 kleuter- en lagere scholen in Griekenland de deuren moeten sluiten. Negenentwintig andere zullen moeten fuseren. Dat moet de overheid 228.000 euro per jaar besparen. (br.hln - foto reuters)
Dido Florian Cloud De Bounevialle O'Malley
Armstrong (Londen, 25 december 1971) is een Britse zangeres. Ze staat
bekend onder haar artiestennaam Dido (door haarzelf uitgesproken als
Daaide).
Dido begon haar muziekcarrière toen ze 5 jaar was met
het bespelen van blokfluit van school. Een jaar later werd ze toegelaten
tot de Guildhall School of Music in Londen. Toen ze 10 was, speelde ze
naast blokfluit ook al piano en viool. Haar tienerjaren waren een mix
van het spelen van haar broers platen en het toeren door de UK met haar
klassieke muziek-gezelschap.
Toen ze 16 was was ze helemaal gek
van Ella Fitzgerald. Ze begon in verschillende bands in en rondom Londen
te zingen, ondanks dat haar broer Rollo (DJ en producer bij de
succesvolle groep Faithless) haar zei niet haar dagelijkse baan op te
geven, en was te horen op het debuutalbum van Faithless in 1995. De
volgende 2 jaar toerde Dido met Faithless, en elke keer als ze terug in
Londen was, nam ze ook demo's van haar eigen liedjes op.
Zo begon
de opname van haar debuutalbum No angel. De combinatie van Dido's
liefde voor warme akoestische klanken en haar broers fascinatie voor
beats en alles wat elektronisch is maakt het album zowel nieuw als
klassiek tegelijk. De grote doorbraak bereikte ze toen Eminem een
gedeelte van haar nummer Thank you gebruikte voor zijn hit Stan. Hierna
bereikten ook enkele singles van No angel de hitparades. Haar nummer
Here with me werd gebruikt als themamuziek voor de televisieserie
Roswell.
In 2003 kwam Dido terug met haar album Life for Rent.
Dit album werd nog succesvoller dan het vorige en ging wereldwijd
miljoenen malen over de toonbank. De eerste singles White Flag en Life
for Rent werden grote hits. Ook de singles Don't leave home en Sand in
my shoes kwamen van dit album, maar werden minder grote hits.
In
2004 maakte Dido bekend dat ze in 2005 een jaar rust zou nemen, maar ze
was toch weer te zien op het Live 8-festival. Ondertussen was Dido al
een tijd in Los Angeles bezig met de opnames en het schrijven van
nummers voor haar derde album. Safe Trip Home verscheen op 17 november
2008. De eerste single daaruit heet Don't Believe In Love.
Met dit weer zijn zweetvoeten onvermijdelijk, helaas gaat dit vaak gepaard met een onaangename geur. Dit komt doordat zweet de perfecte broeihaard voor bacteriën is, wat kan leiden tot een ondraaglijke stank.
Dermatoloog Stephen Mandy zegt dat bacteriën welig tieren in hete, vochtige omstandigheden en ze voeden zich met de dode huicellen van je voeten. Vandaar dat zweetvoeten haast onvermijdelijk zijn op hete zomerdagen.
- Laat je voeten ademen, dit doe je door zo vaak mogelijk sandalen te dragen waarbij het vocht van je voeten kan verdampen. Sneakers en ballerina's zorgen namelijk dat er geen frisse lucht aan kan.
- Koop ademende sokken, vaak zijn deze uit synthetisch materiaal gemaakt. Katoenen sokken absorberen het vocht wat betekent dat je natte sokken kunnen leiden tot stinkvoeten en blaren. Bewaar een extra paar in je tas en verander ze in de loop van de dag.
- Witte azijn bestrijdt bacteriën, ook je voeten wassen met zeep en water helpt. Maak wel dat je je voeten onmiddellijk droogt. Als je geen water bij de hand hebt, kan antibacteriële gel helpen. Een badje van een kopje witte azijn met lauwwarm water waarin je je voeten een kwartiertje laat weken om de dag kan ook helpen.
- Breng een dunne laag talkpoeder aan voor je je sokken en schoenen aantrekt om het vocht te absorberen. Je kunt ook een antitranspirant aan de zool van je voeten en tussen je tenen aanbrengen voor je gaat slapen en na je ochtendlijke douche.
- Wissel regelmatig van schoenen, zo geef je ze de kans uit te drogen nadat je ze hebt gedragen. Als ze echt ruiken, laat ze dan buiten luchten en draag wasbaar schoeisel.
- Als je voetproblemen echt de spuigaten uitlopen is het mogelijk dat je met de aandoening overmatig zweten kampen. Als je voeten, oksels of voorhoofd altijd erg nat zijn, dan kan je arts hier medicatie voor geven of kun je botox laten inspuiten om het zweten tot een minimum te beperken. (br.hln)
Het nieuwe seizoen van de Zeeuwse mosselen is vandaag van start gegaan in Yerseke, een gemeente in de Nederlandse provincie Zeeland. De start van het seizoen vindt daarmee zowat drie weken later plaats dan vorig jaar. De prijzen die de mosselen halen op de veiling, zijn wel vergelijkbaar met die van 2012, meldt het mosselkantoor in Yerseke.
Dat de nieuwe oogst mosselen van Zeeuwse bodem er later is dan andere jaren, heeft te maken met de aanhoudende koude van dit voorjaar. "Die koude had gevolgen voor de groei van de mosselen. Daarom hebben de mosselkwekers en handelsbedrijven beslist om de mosselen iets meer tijd te geven", zegt Christine Fijnhaut van het mosselkantoor.
Volgens haar hebben de mosselen, mede dankzij de hogere temperaturen van de voorbije weken, ondertussen wel de gewenste kwaliteit. "Ze hebben een gevulde schelp en smaken lekker", zegt ze.
Over de prijs die de consument zal moeten betalen, kan Fijnhaut nog niets zeggen. "Daar hebben we geen zicht en invloed op, daar beslissen de restauranthouders en supermarkten zelf over." Op de veiling zijn de prijzen alvast "vergelijkbaar met vorig jaar bij de start van het seizoen", aldus Fijnhaut.
Tijdens het seizoen van de Zeeuwse mossel, dat loopt van juli tot april, wordt jaarlijks gemiddeld vijftig miljoen kilogram mosselen geproduceerd. Ongeveer zestig procent daarvan wordt uitgevoerd naar België.
Mosselen worden al meer dan 150 jaar gevist in de Nederlandse wateren. De twee kweekgebieden zijn de Oosterschelde en de Waddenzee, samen goed voor ongeveer 7.000 hectare. (br.hln)
Een gevangengenomen dolfijn in Zuid-Korea die werd klaargestoomd om opnieuw vrijgelaten te worden, heeft maanden voor haar bevrijding zelf het hazenpad gekozen. Dat schrijft de milieuwebsite Treehugger.
Het vrouwelijke dier belandde in 2009 per ongeluk in een vissersnet voor de kust van het eiland Jeju (Zuid-Korea). In plaats van de dolfijn los te snijden en weer vrij te laten -zoals de wet voorschrijft- verkochten de vissers haar aan een lokaal dolfinarium, waar ze de naam Sampal kreeg en gedurende vier jaar in een klein zwembad werd ondergebracht.
De gevangenschap in armzalige omstandigheden kwam ter ore van steeds meer Zuid-Koreanen, en de roep om het dier vrij te laten werd steeds luider. De zaak werd aanhangig gemaakt en de rechter volgde het oordeel van de activisten: Sampal kreeg haar vrijheid terug.
Na de uitspraak werd ze voorbereid op een nieuw leven in de natuur. Dat gebeurde in een deel van de zee dat met netten was afgespannen. Dolfijnen zijn slimme beesten, dat wisten we al, en ook dit exemplaar bleek erg bij de pinken. Maanden voor haar effectieve vrijlating wist het dier immers te onsnappen via een smalle scheur in het maaswerk van een van de netten.
Angst bij de verzorgers dat Sampal haar ontsnapping niet zou overleven, bleek onterecht. Het dier leeft nog, meldden Zuid-Koreaanse media. Onderzoekers van het Cetacean Research Center zouden Sampal hebben teruggevonden, ruim 96 kilometer van de plaats waar ze werd vastgehouden.
En daar stopt het 'feel good'-verhaal niet: het dier werd al zwemmend gespot tussen circa 50 andere dolfijnen, waarvan wordt vermoed dat het dezelfde dieren zijn als waarbij Sampal leefde voor ze vier jaar geleden van haar vrijheid werd beroofd. (br.hln)
Teken zijn volgens beschikbare cijfers elk jaar verantwoordelijk voor een duizendtal gevallen van de ziekte van Lyme in België, maar deze cijfers zouden een onderschatting zijn. Dat zegt Valérie Obsomer, onderzoekster aan de UCL, in de krant L'Avenir.
Obsomer pleit voor beter onderzoek naar het fenomeen en meer sensibilisering bij de bevolking.
"Door de gegevens waarover we beschikken te verzamelen, hebben we gezien dat teken die ziektes dragen zich zowat overal bevinden, zelfs aan de kust", aldus de onderzoekster. "Bovendien blijkt dat er zones zijn waar heel veel teken leven en hebben we in de teken in België verschillende ziektekiemen ontdekt, niet enkel de ziekte van Lyme."
Met het huidige observatiesysteem hebben we geen goed beeld van het aantal gevallen van de ziekte van Lyme in België, stelt Obsomer, die schat dat elk jaar 15.000 gevallen van de ziekte voorkomen.
In afwachting van een nieuw observatiesysteem vraagt Obsomer aan de bevolking om op de website www.tekentiques.net aan te geven waar ze door een teek zijn gebeten. (br.hln)
Waarom 99-jarige man niet met pensioen wil en zijn baas hem niet wil ontslaan
Waarom 99-jarige man niet met pensioen wil en zijn baas hem niet wil ontslaan
Nadat Newton Murray veertig jaar lang voor Texaco in Trinidad gewerkt had, emigreerde hij in 1970 naar Florida. Hoewel de man daar makkelijk van zijn pensioen kon leven, ondertekende hij een nieuw arbeidscontract als bewaker van een parking. Die job oefent hij nog steeds uit op zijn 99ste en daarmee is Newton wellicht de oudste werknemer ter wereld. Voor het salaris moet hij het alvast niet doen. Hij is drie uur per dag onderweg voor een minimumloon. Maar de man, een weduwnaar, houdt van de routine en het gevoel ergens bij te horen. "Ik kan echt niet gewoon thuis in de zetel blijven zitten", aldus het kranige oudje. "Wat moet ik anders doen, de hele dag televisie kijken?" Ook zijn werkgever krijgt het niet over zijn hart om de ouderdomsdeken op straat te zetten, meldt de Tampa Bay Times. Hier leest u waarom.
Elke morgen om 3u30 loopt zijn wekker af. Hij draait zich om en prevelt: "God, geef me de kracht om op te staan." Het duurt een half uur, soms langer maar uiteindelijk waggelt hij naar de keuken voor zijn kopje thee. Drie dagen per week, ongeacht hoe de oude man zich voelt, trekt hij zijn werkpak aan met daarop 'Bama Sea Products' in grote letters genaaid.
Dan wikkelt hij een stukje gefrituurde kip in krantenpapier en trekt de deur van zijn huis achter zich dicht. Het is ondertussen 5u45. De wandeltocht naar de bushalte een paar straten verder kost hem twintig minuten. Voetje voor voetje schuifelt hij verder.
Vier uur nadat hij is opgestaan, komt hij aan op het werk, 'Bama Sea Products', een opslagplaats voor al het lekkers uit de zee. "Goeiemorgen, mijnheer Newton", roept een man met snor. "Dag kapitein", antwoordt hij en steekt zijn hand op. "Wat een mooie dag."
Voor hem, is namelijk elke dag mooi. In het woordenboek van Newton Murrray - iedereen noemt hem gemakkelijkheidshalve Meneer Newton - komt het woord pensioen namelijk niet voor. Nadat hij zijn proviand heeft weggeborgen, begint hij aan zijn dagtaak: het bewaken en onderhouden van de parking.
Een minimumloon om wat vuil bijeen te vegen. Het lijkt zo weinig maar voor meneer Newton is net dat heel veel waard. Hij heeft een doel, iets om handen. De man betekent iets. De bejaarde koestert zijn werk, zijn onafhankelijkheid, zijn vrijheid. Ondertussen spaart hij voor een vliegticket naar Trinidad, zijn roots. "Het is erg mooi daar", vertelt Newton. "Voor mijn honderdste verjaardag wil ik er weer naartoe. Maar niet voorgoed want mijn job is hier."
Meneer Newton raakt mensen, hij inspireert ze met zijn levensvisie, attitude. Wanneer de man niet op het werk verschijnt omwille van een medsich onderzoek, zijn de collega's bezorgd. Als hij er niet is, dan gaapt de leegte.
"We kunnen makkelijk een jonge man met een bladblazer inhuren om de job te doen", verklaart zijn werkgever. "Die zou de klus in een uurtje kunnen klaren, terwijl Meneer Newton er een hele dag over doet. Maar wie krijgt het over zijn hart om een werknemer te ontslaan die nooit te laat komt of te vroeg vertrekt?" Bovendien veruitwendigt Meneer Newton nog iets anders in de ogen van zijn collega's. Hij is het baken van werkzekerheid. "Indien ze hem niet de laan uitsturen, dan heb ik niks om me zorgen over de maken", verduidelijkt inkoper Karl Holycross.
"Eigenlijk geeft zijn aanwezigheid een morele boost aan de arbeiders", stelt Michael Stephens, de advocaat van de firma en tevens de zoon van de eigenaar. "Hij voedt onze geestkracht, eerder dan de productiviteit. Deze werkplaats zou niet meer hetzelfde zijn zonder hem."
Tot slot, wat is volgens meneer Newton dan de betekenis van het leven? "Dat weet alleen God", besluit de man. Maar met de bezem in de hand lijkt hij alvast het geheim gevonden te hebben om niet te sterven.
"Het is 15u30, tijd om naar huis te gaan Meneer Newton", roept de man met de snor. De 99-jarige schuifelt de parking af, de einder en een nieuwe werkdag tegemoet. (br.hln)
De genetische labo's van onze ziekenhuizen zijn klaar om van start te gaan met een baanbrekende bloedtest. Die test kan een vruchtwaterpunctie vermijden voor zwangere vrouwen met een verhoogd risico op een baby met het syndroom van Down. Dat schrijven De Morgen en Het Laatste Nieuws.
Momenteel ondergaan vrouwen met een verhoogd risico op een baby met het downsyndroom een vruchtwaterpunctie. Zo'n punctie is echter niet zonder gevaar: bij een op de driehonderd vrouwen lokt de ingreep een miskraam uit. De nieuwe NIPT-test (Niet Invasieve Prenatale Test), die enkel een buisje bloed van de moeder vereist, is daarom veiliger.
"In ons land ondergaan elk jaar ruim 8.000 vrouwen een punctie", zegt Eric Legius, diensthoofd menselijke erfelijkheid aan het UZ Leuven. "Driekwart van hen doet dat omwille van een verhoogd risico op Down. Zij zouden dus perfect eerst voor de bloedtest kunnen kiezen. Pas als die een afwijking vaststelt, is er ook een punctie nodig."
"De techniek was lange tijd onvoldoende betrouwbaar", aldus gynaecologe Marleen Temmerman. "Maar nu de obstakels van de baan zijn, is dit een grote vooruitgang. Blijft enkel nog de vraag: is dit voor alle zwangere vrouwen weggelegd of reserveren we dit enkel voor de risicogroepen?"
Sinds begin dit jaar kunnen vrouwen voor een bloedprik al terecht in privélabo's in Antwerpen en Brussel en tellen daar 600 tot 750 euro voor neer. "Het succes van de bloedtest zal afhangen van de prijs en de terugbetaling", aldus Legius. "Welke vrouwen krijgen een vergoeding van de ziekteverzekering welke niet? Over die vraag moeten we overleggen met de ziekteverzekering", klinkt het. (br.hln)
Hij was een zij, zij was een hij: het transgender koppel dat elkaar heeft gevonden
Hij was een zij, zij was een hij: het transgender koppel dat elkaar heeft gevonden
Arin Andrews en Katie Hill zien eruit als een doodgewoon, jong koppel. Schijn bedriegt, want Arin (17) is geboren als meisje, terwijl zijn vriendin Katie (19) ter wereld kwam als jongen. Dit transgender koppel heeft elkaar dus echt gevonden, zo meldt de Daily Mail.
Arin en Katie leerden elkaar twee jaar geleden kennen in een supportgroep voor transgendertieners. De gemeenschappelijke ervaring bracht de twee bij elkaar. Sinds ze elkaar hebben leren kennen, is er al veel veranderd, maar ze hebben altijd steun gehad aan elkaar.
Een jaar geleden kon Katie (geboren als Luke) de operaties ondergaan die van haar een meisje maakten, met dank aan een anonieme donatie van 35.000 dollar nadat ze haar verhaal had gedaan in de plaatselijke krant in het Amerikaanse Tulsa (Oklahoma).
Onverwacht veel steun Onlangs liet ook Arin (geboren als Emerald) zich ombouwen: ook hij heeft nu het lichaam was hij altijd al van droomde. "Meemaken hoe Katie reageerde op de operatie en wat ze doormaakte, was echt een grote hulp voor Arin", bekent zijn moeder Denise. Arins ouders hebben hem altijd gesteund.
"Ik was verrast door de steun die mijn familie me heeft geboden. Ik heb geluk dat ik op hen en Katie kan steunen", aldus Arin. Ook Katie krijgt steun van haar familie, en de relatie tussen de twee wordt aangemoedigd. Dat lijkt vanzelfsprekend maar dat is het niet echt: Arin en Katie leven in een zuidelijke staat, die deel uitmaakt van de Bible Belt. Een conservatieve, gelovige streek dus, met weinig tolerantie voor alles wat afwijkt van de norm.
Op school hadden de tieners het dan ook niet gemakkelijk. Katie werd gepest, Arin moest van school veranderen nadat hij bekend maakte dat hij transgender was. Daarbij verloor hij vele vrienden.
"Mijn beste vriendin heeft me een tijdlang laten vallen. Nochtans deden we alles samen, we waren als zussen. Maar ik heb de kans gekregen om haar te tonen dat ik nog altijd dezelfde persoon ben, alleen in een mannenlichaam. Het heeft een tijdje geduurd, maar nu is ze terug. Ik heb geleerd dat als mensen echt van je houden, ze altijd terugkomen, ook al duurt het soms even."
Geen echte vrienden Een nieuwe vriend die leerde dat Arin vroeger een meisje was, was minder vergevingsgezind. Idem voor de vriendinnen van Katie aan de universiteit: "Ze praatten gewoon niet meer tegen mij. Wellicht hebben ze viavia gehoord dat ik transgender ben."
De twee jongelingen laten het niet aan hun hart komen. Ze hebben elkaar en hun nieuwe lichamen. Ze poseren fier in zwemkledij: Arin voor het eerst met de platte borstkas die hij altijd al wilde, Katie in de bikini waar ze altijd van droomde.
"Ik haatte mijn borsten" Arin is dolgelukkig. "Nu kan ik een tank top dragen. Dat kon ik voor de operatie niet, omdat ik mijn borsten afbond en dat was echt geen zicht. Ik kan gaan zwemmen zonder T-shirt, ik kan gaan wandelen... ik ben net als elke andere man nu."
De borsten waren lang een doorn in het oog van Arin. "Ik heb ze altijd al gehaat, het voelde alsof ze niet bij mij hoorden. Nu ze weg zijn, voel ik me eindelijk op mijn gemak in mijn eigen lichaam."
Door zijn nieuwe lichaam, zien ook de anderen hem zoals hij altijd al gezien wou worden. "Ga ik naar een publiek zwembad of een fitness, dan kijkt er niemand raar. Voor hen ben ik gewoon een jongen, een magere jongen die probeert wat spieren bij te kweken."
De transformatie van Arin is niet compleet: hij heeft nog geen genitaliënoperatie ondergaan, en het is niet duidelijk of hij dat ooit zal doen. De operatie kan flink lastig zijn, en voorlopig is de fysieke transformatie voor hem voldoende.
"Voor mij is Arin gewoon Arin. Hij zag er altijd mannelijk uit voor mij, maar nu hij geopereerd is, heeft hij meer zelfvertrouwen en voelt hij zich goed in zijn vel."
"Doordat ik zelf transgender ben, begrijp ik Arin veel beter dan iemand anders. Ik weet hoe hij zich voelt, hoe goed hij zich nu voelt en hij compleet hij is als mens."
Denise, de moeder van Arin beaamt: "Het enige wat een transgender wil, is een fysieke transformatie, zodanig dat ze volledig worden als persoon. Niet iedereen begrijpt dat. Vele ouders maken zich zorgen als hun kind van geslacht verandert. Maar alle kinderen worden iemand anders dan ze waren op babyfoto's. Of ze nu veranderen van geslacht of niet, ze worden onafhankelijk ."
Nu hun uiterlijke transformatie compleet is hopen de tieners dat mensen hen zullen accepteren in hun 'nieuw' geslacht en dat de moeilijkheden van het verleden voorgoed in het verleden blijven. (br.hln)
Bonnie Raitt (Burbank (Californië), 8 november 1949) is een Amerikaanse zangeres, liedjesschrijfster en gitaarspeelster.
Ze
is de dochter van Broadway musicalster John Raitt. Ze begon gitaar te
spelen toen ze twaalf jaar oud was. Na de middelbare school begon ze in
Rhythm and Bluesclubs te spelen. In 1983 werd ze geloosd door haar
platenlabel, Warner Bros. Records, onder andere vanwege alcohol- en
drugsgebruik, maar verdween allerminst uit de muziekscene.
Na
meer dan 20 jaar opnames en optredens, bereikte Bonnie Raitt succes met
haar tiende album. "Nick of Time" kwam in de top te staan in de
Verenigde Staten en won drie Grammy Awards. Tegelijk kreeg ze een vierde
Grammy voor haar duet "In the Mood" met John Lee Hooker op zijn album
"The Healer".
Hierna kreeg ze nog drie Grammy Awards voor haar
album uit 1991, "Luck of the Draw", waarna ze in 1994 nog twee Grammy's
kreeg met haar album "Longing in Their Hearts".
Wilde dolfijnen gebruiken unieke fluitsignalen om elkaar te
identificeren. Tot die conclusie komen wetenschappers van de
Universiteit van St. Andrews in Schotland. Bij het nabootsen van de
geluiden reageerden de dolfijnen afzonderlijk op hun eigen fluitsignaal.
De resultaten verschenen deze week in het Amerikaanse tijdschrift PNAS.
De wetenschappers omschrijven de unieke fluitsignalen als 'signature
whistles'. De dolfijnen reageren op hun eigen fluitsignaal door het
geluid terug te maken. De dieren reageerden niet op de signalen van
anderen. De onderzoekers concluderen: "Dolfijnen lijken de enige
(niet-menselijke) zoogdieren die aangeleerde signalen gebruiken om
elkaar te onderscheiden in hun natuurlijke communicatie".
Basiskenmerk menselijke taal Het
'labelen' met aangeleerde signalen is een basiskenmerk van menselijke
taal, maar komt in het dierenrijk nauwelijks voor. Dieren gebruiken wel
specifieke geluiden om situaties of objecten te onderscheiden, maar die
signalen, zoals alarm slaan of roepen om voedsel, zijn aangeboren en
niet aangeleerd. De dolfijn blijkt daarop een uitzondering te zijn.
"Dolfijnen
leven in een driedimensionale omgeving zonder duidelijke
herkenningspunten, daarin moeten ze bij elkaar blijven als een groep",
zegt Dr. Vincent Janik tegen de BBC.
"Ze kunnen elkaar meestal niet zien, onde rwater kunnen ze elkaar niet
ruiken en ze blijven niet constant bij elkaar in de buurt. In die
grootse omgeving hebben dolfijnen een efficiënt systeem nodig om contact
met elkaar te houden".
Voor het onderzoek namen de
wetenschappers de geluiden van wilde tuimelaars op en speelden de unieke
fluitsignalen af op onder water geplaatste speakers. Daarnaast lieten
ze de dieren geluiden van andere dolfijnenpopulaties horen. De dieren
reageerden alleen op hun eigen fluitsignalen, door zelf het signaal
terug te maken. De onderzoekers denken dat de dolfijnen communiceren als
mensen: ze reageren als ze hun naam noemen. (br.hln)
Is het een boot, is het een jurk... nee, het is beide!
Is het een boot, is het een jurk... nee, het is beide!
Stel: je bent een vrouw en draagt een vrolijke zomerjurk. Het is een
warme dag en je bedenkt dat bootje varen wel tof zou zijn. Enig
probleem... je hebt geen boot. Wel, de Australische kunstenares Jacqueline Bradley helpt daar een handje bij.
Met de 'boat dress' zorgt ze ervoor dat je zowel modieus voor de dag
komt in een gebloemde zomerjurk, als ongestoord kan bootje varen telkens
je daar zin in hebt. Enig probleem is natuurlijk wel dat alles onder de
middel sowieso nat wordt....
De jurk is geen mode, maar een
kunstwerk dat gemaakt werd in 2011 naar aanleiding van de
tentoonstelling The Outdoors Type, in het Australische Canberra. Het is
nog op verschillende plaatsen in Europa te zien tot 2014, als onderdeel
van de rondreizende tentoonstelling Futuro Textiles.
Jacqueline Bradley is niet bepaald aan haar proefstuk toe. Ze maakte ook
al een duopicknickjurk, ook onderdeel van The Outdoors Type;
desintegrerende wanten, een bril van waterglazen of een jas in de vorm
van een vlieger.
Bradley legt uit: "Mijn ontwerpen zijn een manier om te interageren met de omgeving, een thuis en het gevoel van ruimte." (br.hln - foto's Jacqueline Bradley)
Vlaanderens grootste drinkwatermaatschappij, De Watergroep, produceert de afgelopen dagen meer water dan de gemiddelde dagproductie van vorig jaar. Dat blijkt uit cijfers van De Watergroep, die water levert in 170 steden en gemeenten in West- en Oost-Vlaanderen, Vlaams-Brabant en Limburg.
In Limburg piekte de productie vrijdag 19 pct boven het gemiddelde, zaterdag en zondag telkens tien pct. Ook in West-Vlaanderen (+ 13 pct) en Oost-Vlaanderen (+ 8 pct) was er vrijdag een piek (+13 pct). In Vlaams-Brabant werd zaterdag 17 pct meer geproduceerd. Zondag werd overal tussen 4 en 10 pct meer geproduceerd dan gemiddeld.
"Tijdens langdurige hitteperiodes zien we makkelijk een meerverbruik van 25 pct of nog meer zelfs, maar daar zitten we dus nog niet aan", verduidelijkt woordvoerster Kathleen De Schepper. Mogelijke verklaringen zijn ook dat ondertussen veel mensen op vakantie zijn vertrokken en dat bedrijven gesloten zijn. Daarnaast beschikken ook heel wat gezinnen allicht nog over een (kleine) voorraad regenwater. (br.hln)
Seksueel genot vier keer groter voor niet-besneden mannen
Seksueel genot vier keer groter voor niet-besneden mannen
Een nieuwe studie in de British Journal of Urology International toont aan dat mannen met een intacte voorhuid meer van seks genieten. Niet besneden mannen zouden zelfs tot vier keer meer seksuele gevoeligheid hebben dan hun besneden seksegenoten. De auteurs van de weliswaar beknopte studie vergelijken het verlies aan gevoel door besnijdenis met het wegsnijden van de huid van onze tien vingertoppen.
Bij de uitgevoerde tests bleken niet-besneden mannen evenveel of meer huidgevoeligheid op hun penis en voorhuid te hebben dan besneden mannen. Bij de besnijdenis worden de meest gevoelige delen van de penis verwijderd.
De studie die aantoont dat besnijdenis resulteert in een afname van het seksueel plezier van de man wordt al meteen gecontesteerd. Een andere, ruimere studie, houdt het er op dat "vooraleer volwassen mannen of ouders de besnijdenis van hun zoon zonder medische noodzaak overwegen, zij moeten geïnformeerd worden over het belang van de voorhuid bij de mannelijke seksualiteitsbeleving". Het British Journal of Urology International meldt dat eerstvernoemde studie niet tot overhaaste conclusies mag leiden en dat verder onderzoek noodzakelijk is.
Hoe dan ook gaan in de VS, waar besnijdenis onder alle geloofsgroepen gangbaar is, stemmen op die besnijdenis bestempelen als een aanslag op de fysieke integriteit van de man.
Tegenstanders voeren aan dat mannelijke besnijdenis grotendeels hetzelfde doet als vrouwenbesnijdenis. Toch worden vrouwen in de VS en in tal van andere landen bij wet beschermd tegen elke vorm van genitaal snijden. Tegenstanders van besnijdenis oordelen dat ouders niet het recht hebben hun zoon of dochter te onderwerpen aan een ingreep die hun gevoeligheid aantast, net zoals een oogoperatie die ons zicht tot zwart-wit zou herleiden wettelijk niet kan.
Decennialang werd aangenomen dat besnijdenis proper en gezond is en de man beschermt tegen soa's. Nu wordt aangevoerd dat besneden mannen vaak weigerachtig staan tegenover het dragen van een condoom, dat de gevoeligheid nog verder verlaagt. Daarenboven wanen besneden mannen zich vaak 'veilig', wat hen nog meer aanspoort tot onbeschermde seks. (br.hln)
Zopas werd bekendgemaakt dat prinses Kate bevallen is van een jongen. De vooralsnog naamloze baby werd geboren om 16.24 uur Britse tijd (17.24 uur bij ons) en weegt 3,799 kilo. Moeder en kind stellen het goed, zo laat het paleis weten. Het kind wordt de derde in rij voor de troonsopvolging, na zijn opa prins Charles en zijn vader William.
De hertogin van Cambridge was vanochtend rond zes uur samen met haar echtgenoot prins William naar het St. Mary's Hospital in Londen gegaan om er te bevallen. In dezelfde privévleugel van de kliniek beviel prinses Diana 31 jaar geleden van prinses William, twee jaar later van zijn broer Harry.
Prins William was aanwezig tijdens de bevalling. Hij belde koningin Elizabeth, zijn vader prins William en zijn broer Harry om hen het nieuws te melden. Naar koninklijke traditie werd de koninklijke geboorte bekendgemaakt vanop een ezel op de voorkoer van Buckingham Palace. De hele koninklijke familie is naar verluidt opgetogen met de komst van het derde achterkleinkind van de koningin. (br.hln)
