Sting, artiestennaam van Gordon Matthew Thomas Sumner, (Newcastle upon Tyne, 2 oktober 1951) is een Brits musicus. Hij is commandeur in de Orde van het Britse Rijk; dit werd hem verleend door koningin Elizabeth II.
Tekeningen van Franquin, Roba en Peyo ontdekt onder behang in Brussels gebouw
Tekeningen van Franquin, Roba en Peyo ontdekt onder behang in Brussels gebouw
In een gebouw in het centrum van Brussel zijn onder vijf lagen behangpapier decennia oude originele muurtekeningen van legendarische striptekenaars als Franquin, Peyo en Roba ontdekt. Dat melden La Libre Belgique en verschillende andere media op hun website.
De tekeningen werden eind 2013 ontdekt tijdens renovatiewerken in een gebouw van de liberale vakbond VSOA in de Centrumgalerij in Brussel. Het nieuws werd evenwel pas nu bekendgemaakt. Sommige van de tekeningen werden bij de renovatiewerken overigens beschadigd, al zijn de meesten ervan wel nog altijd intact.
Naast Franquin (tekenaar van onder andere Robbedoes en Guust Flater), Peyo (De Smurfen) en Roba (Bollie en Billie), hebben ook Mitacq (De Beverpatroelje) en Victor Hubinon (Buck Danny) tekeningen op de muur achtergelaten.
Bij een van de tekeningen, een Marsupilami van Franquin, wordt ook het jaartal 1958 vermeld. Verder bevat de muur ook de boodschap "Prière de ne plus dessiner sur ce mur svp" ("gelieve niet meer op deze muur te tekenen, aub") (br.hln)
5 ongezonde gevolgen van jouw smartphoneverslaving
5 ongezonde gevolgen van jouw smartphoneverslaving
Smartphones zijn handig en leuk, maar ook gevaarlijk verslavend. Het VTM-programma Telefacts toonde gisteren aan hoe moeilijk het is om 48u zonder je smartphone op zak rond te lopen. Niet alleen is het opvallend hoe we er mentaal afhankelijk van zijn, ook fysiek reiken de gevolgen van overmatig smartphonegebruik verder dan we beseffen. Zoals deze vijf ongezonde neveneffecten die regelmatig smartphonegebruik met zich meebrengt.
Verkrampte vingers en handen
Eerst was er de "sms-duim", daarna de "WhatsApp-vinger": voortdurend liggen scrollen en tokkelen op je scherm heeft zo zijn impact op je handen en vingers. Wie te veel zijn smartphone gebruikt kan peesontstekingen krijgen of al bestaande problemen verergeren, zoals bijvoorbeeld een geknelde zenuw in de pols. Ook een "gsm-elleboog" is een fenomeen waarbij de ringvingers en pink beginnen tintelen of gevoelloos worden door je elleboog te langdurig te buigen voor gsm-gebruik.
Zo voorkom je het: Krijg je klachten door je smartphone te lang te gebruiken, doe dan eens wat stretches. Leg je smartphone neer, breng je handen in een houding alsof je bidt en draai en buig je polsen. Blijven de klachten aanhouden, raadpleeg dan een dokter.
Rug- en nekklachten
Te lang voorovergebogen naar een smartphonescherm turen is een erg slechte houding voor je lichaam, die op termijn rug- en nekklachten kan veroorzaken. Een studie bij jongeren in het Verenigd Koninkrijk twee jaar geleden toonde aan dat 84% van de ondervraagden rugpijn had die te wijten was aan het voorovergebogen zitten voor smartphones en tablets. Nog meer slecht nieuws: ook vroegtijdige rimpels zouden een symptoom zijn van te vaak naar beneden kijken op je smartphonescherm.
Zo voorkom je het: Pas je houding aan als je jouw smartphone gebruikt, en zorg ervoor dat je niet altijd naar beneden hoeft te kijken op het scherm. Hou je gsm ook eens recht voor je. Je voelt je misschien belachelijk, maar je rug, nek en jeugdige huid zullen je dankbaar zijn.
Oogproblemen
Lange tijd turen naar het kleine schermpje van je telefoon kan leiden tot vermoeide of droge ogen, duizeligheid en een vager zicht, zo bewijst onderzoek. Dat slechte zicht leidt op zijn beurt dan weer tot hoofdpijn.
Zo voorkom je het: Probeer het lettertype op je scherm zo groot mogelijk te zetten, en hou het scherm minstens 40 cm van je gezicht verwijderd, adviseert oogarts Mark Rosenfield. Kijk ook om de paar minuten weg van je scherm en kijk dan naar iets in de verte. Vergeet ook niet te knipperen.
Nomofobie
Jawel, er is een term voor, dat naakte gevoel als je geen gsm bijhebt. "No-mobile-phone-phobia", oftewel nomofobie, is een term die de angst omschrijft om zonder je smartphone ergens te zijn. Die schrik om je smartphone te verliezen of vergeten kan leiden tot het obsessief checken of je het toestel wel bijhebt, en je slecht voelen als je de smartphone niet op zak hebt. Vrouwen blijken er volgens een Britse studie meer last van te hebben dan mannen.
Zo voorkom je het: Heel simpel; zet het idee van je af. Er was een tijdperk - nog niet eens zo lang geleden - waarin mensen overleefden zonder constant hun smartphone te checken. Iemand bellen kan je overal en op een andere manier als het echt moet.
Fantoomtrillingen
Je dénkt dat je smartphone net heeft getrild in je zak, maar als je gaat kijken heb je geen nieuwe berichten of meldingen. Ben je gek aan het worden? Een beetje misschien, maar je hebt vooral last van het syndroom dat fantoomtrillingen heet, wat wijst op een obsessieve relatie met je gsm. Een professor van de Indiana University ontdekte dat 89% van de studenten uit haarstudie er last van heeft.
Zo voorkom je het: Weet je van jezelf dat het voelen van smartphonetrillingen een obsessie wordt, schakel het trilalarm dan uit. (br.hln)
Het seizoen van de panty's breekt weer in alle hevigheid aan. Lekker warm en mooi, maar die ladders die er onvermijdelijk in komen zijn een heel pak minder.
Wat als we je nu eens vertelden dat je dat probleem voor eens en altijd de wereld kan helpen, door een simpel trucje toe te passen? Door je panty's in te vriezen kan je er namelijk voor zorgen dat er geen ladders meer in komen.
Hoe je het best te werk gaat? Voor je je panty's voor de eerste keer draagt maak je ze eerst vochtig onder de kraan en steek je ze in een plastic zakje. Vervolgens stop je dat zakje een nachtje in de diepvries. Laat je panty's de volgende dag ontvriezen en opdrogen, en ze zijn klaar voor gebruik.
De koude temperatuur van de diepvries maakt de individuele vezels van je panty's sterker, waardoor er veel minder snel ladders in zullen komen. Het handige is ook dat je dit trucje maar een keer per paar moet toepassen. (br.hln)
Ben jij een leiderstype? Dit testje van 5 seconden geeft het antwoord
Ben jij een leiderstype? Dit testje van 5 seconden geeft het antwoord
Sta jij stevig in je schoenen en deins je er niet voor terug om het voortrouw te nemen? Of hou je je liever wat op de achtergrond? Dit 5-seconden-testje geeft je het antwoord.
Het Amerikaanse professorenduo Adam Galinsky en Maurice Schweitzer ontwikkelden een testje waarmee je binnen de vijf seconden weet of jij een geboren leider bent of niet. Benieuwd?
Teken de letter 'E' op je voorhoofd. Dat is alles. Mensen die de letter op die manier tekenen dat ze hem zelf zouden kunnen lezen zijn echte leiderstypers. Zij die letter zo schrijven dat anderen hem kunnen lezen, zijn dan weer minder geschikt voor managementfuncties. (br.hln)
Nanny naar huis gestuurd om dochters te kunnen vermoorden
Nanny naar huis gestuurd om dochters te kunnen vermoorden
Tegen buren en kennissen had Mireille Gram (48), dochter van zakenman Tony Gram, onlangs nog haar gal gespuwd over de man die haar had verlaten, de vader van haar kinderen. "Hij is ervandoor met mijn miljoenen en met één van mijn vriendinnen." De vrouw probeerde zondagnacht haar 14-jarige tweeling te doden in hun slaap.
Ooit vormde Mireille met haar echtgenoot Danny en hun tweelingdochters een gelukkig gezinnetje. Met veel geld. Heel veel geld. Mireilles vader Tony Gram is immers de man die een fortuin verdiende door het tassenmerk Kipling te kopen en te verkopen. Twee kéér, overigens. Zijn vermogen wordt geschat op 168 miljoen euro.
De kinderen kwamen niks te kort. Financieel dan toch niet, want bij het gezin boterde het al geruime tijd niet meer. Mireille was ook al vele jaren ziek. Veel kennissen en intimi die we gisteren spraken, vertelde hoe de vrouw in het verleden - toen de tweeling nog klein was - de kinderen al eens had proberen te verdrinken. De gevolgen van een postnatale depressie. Mireille was overigens in behandeling voor haar psychische problemen. (br.hln)
Matthias Schoenaerts: "Ik stond op het randje van schizofrenie"
Matthias Schoenaerts: "Ik stond op het randje van schizofrenie"
In de film Maryland speelt Matthias Schoenaerts de rol van een Afghanistan-veteraan met een posttraumatisch stressyndroom. Om de rol zo geloofwaardig mogelijk te spelen, ging Schoenaerts wel erg ver, geeft hij nu toe.
Schoenaerts kwam niet alleen meer te weten over de ziekte door er boeken en documentaires over te lezen en met patiënten te praten, hij wilde ook zelf ervaren hoe het is om paranoia te zijn en geen rust te vinden. "Ik besefte dat mijn eigen lichaam me kon helpen. Ik leed al aan slapeloosheid en ben nog veel minder gaan slapen, acht weken lang slechts twee of drie uur per nacht. Dat bracht me tot een gelijkaardige staat van permanente onrust en paranoia, op het randje van het schizofrene", vertelt de acteur in Het Nieuwsblad.
Superparanoïde Toen de opnames van de film van start gingen, voelde Schoenaerts zich superparanoïde. Hij hoorde en zag dingen en mensen, maar wist niet zeker of ze er echt waren of niet. "Mijn zintuigen leken op 400 procent te draaien". Hoewel vriendin zich ongerust maakten over de toestand van de acteur, is Schoenaerts blij dat hij het gedaan heeft. (br.hln)
Stoere marinier transformeert in sexy vrouw: "Mijn leven was een leugen"
Ja, de stoere mannelijke marinier en de frêle sexy vrouw op de foto hierboven zijn écht dezelfde persoon. Matthew Avedian (33) uit het Amerikaanse Austin voelde zich drie decennia lang opgesloten in zijn mannenlichaam, maar sinds kort is hij (of liever gezegd: zij) eindelijk zichzelf. "Mijn leven was een leugen."
Een woeste baard, een harige borst, gigantische spieren en daarbovenop een vrouw, een kind én een droombaan als marinier: Matthew had het allemaal. Maar gelúkkig was hij niet. Hij was niet zichzelf.
Al toen hij vier jaar was, zei Matthew tegen zijn moeder dat hij een meisje wilde zijn. Drie jaar later betrapte zijn ma hem toen hij de kleren van zijn zus aan het passen was. "Ze zei dat het verkeerd was", zegt Sona (zoals Matthew nu heet). "Mijn familie heeft een hele religieuze achtergrond en vindt het moeilijk dingen te accepteren die anders zijn dan de norm."
Het jongetje voelde zich 'gesloopt'. "Ik schaamde me. Ik wist dat ik een meisje wilde zijn, maar dat de maatschappij het niet zou goedkeuren." Hij besloot nooit meer de kleren van zijn zus te passen en een stoere sport te gaan beoefenen: basketbal.
Bij de marine Maar de druk om zichzelf te zijn bleef bestaan. Als tiener kocht Matthew meisjeskleren bij de lokale supermarkt. Hij blokkeerde de deur van zijn kamer met een stoel en trok de kleding aan. Zijn vrouwelijkheid bleef niet onopgemerkt; op school werd hij gepest.
Dat moest anders, vond hij. Om voor eens en voor altijd van zijn vrouwelijkheid af te komen, ging hij bij de marine. "Ik werd een echt alphamannetje. Ik dacht: als ik heel mannelijk doe, wil ik geen vrouw meer zijn. Vijf dagen in de week was ik aan het gewichtheffen. En ik ging schieten met de mannen."
Vrouw en kind Het compensatiegedrag hielp niet. Matthew voelde zich nog steeds vrouw en als zijn marinemaatjes uit de buurt waren, gingen de vrouwenkleren weer aan. Pas toen hij negentien jaar was, ontdekte hij de term 'transgender'. Hij was niet de enige die zich zo voelt, besefte hij. Maar één ding was duidelijk: zijn collega's mochten niet weten van zijn vrouwelijkheid.
"Ik zou het meenemen in mijn graf", zegt Sona. "Ik probeerde een normaal leven op te bouwen." In 2005 trouwde Matthew met neurologe Lucy. Vijf jaar later kreeg het stel een dochter. "Ik viel niet op vrouwen, maar ik hield van Lucy als mens. En ik dacht dat ik zou genezen als ik een kind zou krijgen. Maar ik voelde me alleen maar slechter."
Het ging ook niet goed met de relatie: Matthew vond het moeilijk om seks te hebben met Lucy. Hij ging steeds vaker mee op buitenlandse missies om maar niet thuis te hoeven zijn. "Ik vroeg me af hoe ik een goede ouder kon zijn en mijn kind kon leren een eerlijk leven te leiden terwijl mijn eigen leven een leugen was."
Laatste stap De situatie was ondraaglijk geworden. Matthew moést het zijn vrouw eind 2012 wel vertellen. Hoewel het stel een jaar later scheidde, pakte Lucy het goed op. Ze had nooit iets vermoed, maar is blij dat haar ex-man nu gelukkig is als vrouw.
En hoe. Sona liet haar haren groeien, viel 44 kilo af en ging vrouwenkleding dragen. Ze startte een hormoonkuur, liet lichaamshaar weglaseren en haar borsten vergroten tot maat 75D. Ze is blij met haar leven en haar baan in de informatietechnologie. Maar ze is vooral klaar voor de laatste stap in haar transitie, zegt ze tegen The Sun.
"Sinds ik niet meer herkenbaar ben als wie ik was, ben ik gelukkiger dan ooit", zegt een strijdbare Sona. "In het laatste stadium krijg ik een vagina." (br.hln)
Het is al 33 jaar geleden en het zal pas over 18 jaar nog eens gebeuren. Het was dus een goed idee om afgelopen nacht op te blijven om de combinatie van een totale maansverduistering en een 'bloedmaan' te bewonderen. Tussen 2 uur en 5 uur werd de climax verwacht en was de rode gloed het duidelijkst te zien.
"De satellietbeelden en laatste weersprognoses waren erg positief voor België en het zuiden van Nederland om de maansverduistering en de bloedmaan te bewonderen", liet noodweer.be weten.
"De bewolking die ontstond boven het noorden en midden van Nederland verdween, waardoor de betrokken regio's (met uitzondering van het uiterste noorden van Nederland) het unieke natuurfenomeen beter konden waarnemen." (br.hln)
Simply Red is een Britse band momenteel bestaande uit lead zanger Mick Hucknall (geboren in Denton, Greater Manchester, op 8 juni 1960) en verschillende achtergrond musici. De naam ('Simpelweg Rood') van de band komt deels van Hucknall's passie voor de voetbalclub Manchester United. De naam is ook een verwijzing naar Hucknall's krullerige rode haardos, als ook zijn politiek linkse voorkeur.
De originele bezetting van de band bestond uit Hucknall, Tony Bowers (basgitaar), Fritz McIntyre (keyboards), Tim Kellett (brass), Sylvan Richardson (gitaar) en Chris Joyce (drums).
De debuut single van de band was meteen een groot succes. Money's too tight to mention scoorde in 1985 in diverse Europese landen in de hitlijsten. In 1986 bereikte Holding Back the Years de nummer één positie in de VS, dat ze in 1989 nog eens herhaalden met hun cover versie van Harold Melvin & the Blue Notes' If you don't know me by now.
De band trad ook op met Tom Jones voor een track op zijn album uit 1999 Reload.
In 2005 brachten ze het album Simplified uit met daarop een verzameling van Simply Red klassiekers in een akoestische versie.
Een jaar later volgde het album Stay, met alleen maar nieuwe nummers.
In oktober 2007 maakte zanger Hucknall bekend dat Simply Red er na de tour in 2009 mee gaat stoppen. Hij gaf aan meer tijd voor een solocarrière te willen en vindt het na 25 jaar mooi geweest met Simply Red. The World And You Tonight wordt de laatst uitgebrachte single. Op zondag 18 november 2007 maakte Simply Red haar laatste optreden op TV in Nederland bij het programma 'Life And Cooking'.
Op 9 maart 2010 werd bekend gemaakt dat ze op 3 december 2010 voor een laatste keer naar Nederland in het Gelredome komen, als onderdeel van The Farewell Tour.
Begin november 2014 maakte de band bekend weer bij elkaar te zijn en in 2015 een tournee te hebben gepland vanwege hun 30-jarig jubileum. Op 18 november trad ze op in het Sportpaleis in Antwerpen, op 20 en 21 november in de Ziggo Dome in Amsterdam
Dit is de ultieme wraak van tiener (17) na pesterijen
Dit is de ultieme wraak van tiener (17) na pesterijen
Ollie Forsyth is nog maar 17 jaar oud, maar hij heeft al enkele succesvolle bedrijven opgestart. Het zag er echter lang niet goed uit voor de jonge Brit, want hij werd zo hard gepest dat hij een einde aan zijn leven wou maken.
Ollie uit Pury End in het Engelse Northamptonshire vertelt aan MailOnline dat hij naar een buitengewone school ging die hem hielp met zijn dyslexie. Daarna veranderde hij van school en toen begonnen de zwaarste drie jaren uit zijn leven. Ollie werd zowel op school als op het internet gepest.
Heel lang hield Ollie de pesterijen voor zichzelf, maar uiteindelijk stortte hij toch zijn hart uit bij een raadgever op school. Die zei hem dat hij ervoor moest gaan en dat hij ooit een miljardair zou worden. "Dat heeft mij naar succes geleid", zegt Ollie. "Ik werd gepest en wou een einde aan mijn leven maken, maar ik zei tegen mezelf dat ik ooit miljonair zou worden en dat mijn pesters ooit voor me zouden werken."
En zo geschiedde: zijn bedrijf 'Ollie's Shop', een online kledingbedrijf, maakte in het eerste jaar al 17.000 euro winst. Ondertussen maakt het bedrijf al 40.000 euro winst per jaar.
"Mijn carrière als zakenman begon toen ik zes was en ik mijn ouders 20 cent voor een kop thee vroeg", zegt Ollie. "Ik had ook een carwashbedrijfje en verdiende 9.000 euro per jaar met een snoepwinkel op school."
"Nu vragen studenten mij constant om samen te werken, terwijl ik vroeger gepest werd. Het is een mooi bewijs aan de pestkoppen dat ik niet gefaald heb." (br.hln)
Het antipretpark Dismaland ('Naargeestigland') van graffitikunstenaar Banksy heeft de Britse badplaats Weston-super-Mare geen windeieren gelegd. De tijdelijke buitententoonstelling heeft de plaatselijke economie 27 miljoen euro opgeleverd aan onder meer hotelovernachtingen, meldt The Guardian.
Het 'verbijsteringspark' Dismaland, dat was ingericht in een vervallen ex-pretpark, sluit dit weekend na vijf weken de deuren. De expo was opgezet met een duistere knipoog naar Disneyland en bedoeld om mensen aan het denken te zetten.
Het terrein stond vol kunstwerken en installaties die het sombere met het vrolijke combineren. Zo was een pantservoertuig met waterkanon dat nog in Noord-Ierland is gebruikt, omgebouwd tot kinderglijbaantje en konden bezoekers minigolfen rond het thema 'het oliekalifaat' of miniatuurvluchtelingenbootjes besturen.
Dismaland heeft ruim 150.000 bezoekers getrokken. Iedereen was er welkom, "behalve werknemers van de Walt Disney Corporation", meldde de website. (br.hln)
In de buurt van Madrid zijn twee kunstwerken van de Spaanse schilder Francisco Goya gestolen. Inbrekers namen de schilderijen begin september mee uit een huis, zo schrijven Spaanse media vandaag. Het gaat om het olieverfdoek De Droom van Jozef en een tekening. De waarde van de kunstwerken wordt geschat op 5 miljoen euro.
Goya is een kunstschilder en graveur die leefde van 1746 tot 1828. Als portretschilder van de Spaanse koninklijke familie maakte hij onder meer schilderijen van de Spaanse koning Karel IV.
Goya wordt vanwege zijn latere schilderstijl beschouwd als een voorloper van de moderne kunst. Zijn werken hangen in 's werelds meest prestigieuze musea, zoals het Museo del Prado in Madrid, het Louvre in Parijs, de Hermitage in Sint Petersburg en het Metropolitan Museum of Art in New York. Ook in de Hermitage in Amsterdam hangen vanaf eind november een aantal schilderijen van hem. (br.hln)
Bruce's volledige naam luidt Bruce Frederick Joseph Springsteen en werd geboren op 23 september 1949. De vader van Springsteen is van Iers-Nederlandse en zijn moeder van Italiaanse afkomst. Zijn bijnaam is "The Boss". De vaste band is de E Street Band, waarmee vele albums worden opgenomen en veel mee werd en wordt rond getoerd. De absolute doorbraak komt in 1975 met het album Born To Run en wordt compleet na de release van Born In The USA uit 1984. Bruce weet het succes vast te houden en is en blijft het boegbeeld van de pop/rock/blues.Springsteen woont met zijn vrouw en kinderen Evan, Jessica en Sam in Rumson (New Jersey).
Waar zien we morgennacht de totale maansverduistering?
Waar zien we morgennacht de totale maansverduistering?
Het is al 33 jaar geleden en het zal pas over 18 jaar nog eens gebeuren. Het is dus een goed idee om morgennacht (de nacht van zondag op maandag) op te blijven om de combinatie van een totale maansverduistering en een 'bloedmaan' te bewonderen. Tussen 2u en 5u wordt de climax verwacht en zal de rode gloed het duidelijkst te zien zijn. Ook het weer zit mee, want van wolken is geen sprake, aldus noodweer.be.
Na middernacht blijft het op veel plaatsen helder, dus waarschijnlijk zullen wolken geen roet in het eten strooien. Neem wel een extra dikke trui mee, want de temperatuur zal door de heldere lucht dalen tot 6 à 7°C.
Hebben we een eclipsbrilletje nodig?
In tegenstelling tot een zonsverduistering moet er bij een maansverduistering geen extra voorzorgen worden genomen om het natuurfenomeen te bewonden. Geen eclipsbrilletje dus, enkel het menselijk oog en/of een telescoop. De duurtijd van de volledige eclips wordt geschat op 1 uur en 12 minuten.
Het schilderij La coiffeuse (De kapster) van Picasso dat meer dan tien jaar geleden werd gestolen, is terug in handen van het museum Centre Pompidou in Parijs. Door de diefstal en de slechte manier waarop het doek is bewaard, is het wel toe aan een restauratie. Dat zei museumdirecteur Serge Lasvignes vandaag.
Het kubistische schilderij, dat naar schatting 13,3 miljoen euro waard is, dook in december 2014 op in New York. Douaniers ontdekten het pakket, dat vanuit België was verstuurd. Daarbij was gemeld dat het ging om een kerstgeschenk ter waarde van ruim 30 euro.
Diefstal nooit opgelost Het doek werd in 2001 uit het Centre Pompidou gestolen. Het was voor het laatst tentoongesteld in 1998 in de Duitse stad München, waarna het in het museumdepot werd opgeslagen. Hoe en wanneer het daaruit is verdwenen, is nooit opgelost. (br.hln)
De typische raad die mensen die last hebben van hoogtevrees krijgen? "Kijk niet naar beneden." Wat doet de gemiddelde mens vlak na dat goedbedoelde zinnetje? Juist ja, naar beneden kijken. Als je dat doet op deze coole brug in China resulteert dat alvast in een adembenemend uitzicht, maar mogelijk ook in een instant paniekaanval. Wie durft?
In het Shiniuzhai National Geological Park in China is er sinds kort een knappe nieuwe hangbrug geopend voor het grote publiek. De brug verbindt twee majestueuze bergen over een afstand van zo'n 300 meter en biedt met haar transparante bodem gemaakt uit plexiglas een prachtige glimp over de canyon, vanop een maximale hoogte van 180 meter. Het is één van verschillende doorzichtige bruggen die gebouwd werden in de prachtige berglandschappen in China. (br.hln)
Toen zijn dochter met syndroom van Down trouwde, schreef papa haar een pakkende brief
Toen zijn dochter met syndroom van Down trouwde, schreef papa haar een pakkende brief
Zelf hebben Paul en Kerry Daugherty er altijd in geloofd dat deze speciale dag ooit zou komen. En hij kwám! Hun dochter Jillian stapte in het huwelijksbootje. De gehuwden hebben allebei het syndroom van Down en zetten de grote stap na bijna elf jaar daten. Jillians papa schreef haar voor die bijzondere gelegenheid een pakkende huwelijksbrief, die al beken tranen deed vloeien bij wie hem las.
160 genodigden hoorden de 25-jarige Jillian op 27 juni het jawoord geven aan haar verloofde Ryan Mavriplis. De vader van de bruid, een sportcolumnist die ook al een boek schreef over de opvoeding van Jillian, kroop in zijn pen en postte een wondermooie brief op The Mighty. Om hoop te geven aan alle ouders met kinderen met het syndroom van Down. Enkele beklijvende passages.
Liefste Jillian, Je bent nu boven de laatste voorbereidingen aan het treffen met je mama en je bruidsmeisjes. Je haar golft perfect langs je ranke hals. Je kleed met juwelen - "mijn bling" noem je het zelf - vangt elk straaltje late namiddagzon op dat door de raam piert. Je make-up - die rode lippenstift! - ziet er nog beter uit op een schoonheid die alleen maar mooier werd sinds de dag dat je geboren werd. Je eeuwige lach staat in bloei. Ik sta buiten, onder het raam, en kijk naar boven. We leven voor momenten als deze, wanneer hoop en dromen elkaar kruisen op een zoete plek in de tijd. Wanneer alles wat we ons ooit inbeeldden, gebeurt en een perfecte helderheid aanneemt. Gelukzaligheid bestaat. Dat weet ik nu, terwijl ik onder dat raam sta.
Slik... En Paul Daugherty gaat verder. Hij schrijft dat het enige waar hijzelf en zijn vrouw niet voor konden zorgen, was dat andere kinderen Jillian leuk zouden vinden. Maar daar zorgde Jillian zelf voor, altijd beter dan de ouders gehoopt hadden. Haar trouwdag was de kers op de taart van de mooiste dromen van haar ouders.
We willen allemaal hetzelfde voor onze kinderen. Gezondheid, geluk en een stevig vermogen om de wereld te omarmen en ervan te genieten zijn niet het voorrecht van typische kinderen. Het streven hiernaar is het geboorterecht van elk kind. Ik maakte mij zorgen over jouw streven, Jillian, maar dat was niet nodig... Weet je nog wat jij volgens de mensen allemaal zou missen, Jills? Je zou nooit op een tweewieler rijden of aan sport doen. Je zou nooit kunnen studeren. Je zou al zeker nooit trouwen. En kijk nu eens naar jezelf!
En natuurlijk hoort er ook wat ouderlijk advies bij zo'n brief.
Ik zou zeggen: geef je hele hart aan je verloofde, Ryan. Maar dat is nogal logisch. Dat je lief en zacht voor hem moet zijn. Maar dat ben je al met iedereen die je kent. Ik wens je levenslang vriendschap en wederzijds respect toe, maar jullie zijn al tien jaar samen en die vriendschap en dat respect zijn al duidelijk aanwezig... Ik kan je nu zien. De voorbereidingen zijn klaar, de deur zwaait open. Mijn kleine meid, helemaal in het wit, overschrijdt de drempel van nog maar eens een veroverde droom. Ik ben buiten adem, sta aan de grond genageld, volkomen in het moment. "Je ziet er mooi uit" is alles wat ik kan uitbrengen. Jillian bedankt me. "Ik zal altijd je kleine meid blijven", zegt ze dan. "Dat klopt", pers ik eruit. "Tijd om te gaan, we moeten nog een wandeling maken".
Na de ceremonie vertrok het bruidspaar op huwelijksreis naar Hilton Head Island in de staat South Carolina. De vier ouders bleven in de buurt uit voorzorg. Maar ver genoeg zodat de pasgehuwden zelf konden beslissen wanneer ze hun ouders wilden zien. (br.hln)
De Australische Chloe (22) en haar vriend Rohan Dunstan kregen halverwege 2015 een onmogelijk keuze voorgeschoteld. Chloe was zwanger van een drieling, bestaande uit twee jongens en een meisje. Bij de laatste echo kregen ze echter te horen dat het meisje kampte met levensbedreigende groeiproblemen. De arts schotelde ze de onmogelijke vraag voor: kiezen voor het leven van de twee jongens, of strijden voor alle drie, met het risico dat geen van de drie het zou overleven.
Het koppel twijfelde over deze levensbepalende keuze, en besloten uiteindelijk te strijden voor het leven van alle drie. Op 3 juli 2015 werden Henry, Rufus en Pearl al na 28 weken geboren. "Ik voelde me schuldig dat ik de gezonde Henry en Rufus nu al ter wereld bracht. Terwijl zij op een natuurlijke wijze goed groeiden", vertelt Chloe aan Daily Mail Australia. "Maar Pearl zou het niet hebben overleefd als we de negen maanden gewoon hadden afgewacht. Ik moet er niet aan denken dat we haar hadden laten gaan".
Het drietal kwam totaal ondervoed en te klein ter wereld. De twee jongens leken al snel aan te sterken, maar Pearl moest vechten voor haar leven. Het kleine meisje woog ook maar 690 gram bij haar geboorte, terwijl een normale meisjesbaby zo'n 3300 gram weegt. "Pearl had een aangeboren hartafwijking, een longbloeding, een kleine hersenbloeding en een zware infectie. De eerste weken waren we als de dood dat ze het niet zou halen".
Na een strijd van twee maanden in het ziekenhuis, is de kleine Pearl langzaamaan aangesterkt. "Ze is nog niet zo sterk als haar broers Henry en Rufus, maar ze komt stap voor stap dichterbij". Sinds woensdag zijn de acht Dunstans weer veilig en wel thuis. Chloe heeft het hele gevecht van haar en de baby's gedeeld met haar volgers op Instagram en Facebook. (br.hln)
