Inwoners Russische stad willen kat als burgemeester
Inwoners Russische stad willen kat als burgemeester
De inwoners van de stad Barnaul in Rusland zijn de fratsen van hun lokale politici spuugzat. Ze hebben laten weten dat de siamese kat Barsik wat hen betreft de nieuwe burgemeester mag worden.
De Siberische stad met 650.000 inwoners op zo'n 2900 kilometer van Moskou krijgt volgende week een nieuwe burgemeester. Die zal verkozen worden door een commissie die gevormd wordt door de gemeenteraad en de lokale gouverneur. Daarbij hebben ze de keuze uit zes kandidaten.
Geen enkele kandidaat kan echter op veel sympathie rekenen bij de inwoners van Barnaul. Zij konden via een online poll aangeven welke kandidaat hun voorkeur geniet: daarbij hadden ze de keuze tussen de zes officiële kandidaten en de Siamese kat Barsik. De kat ging uiteindelijk lopen met meer dan 90 procent van de stemmen.
Barsik is in een mum van tijd een hit geworden in de Russische media. Gelukkige begrijpen enkele lokale politici dat de mensen van Barnaul ook een ernstig signaal geven. Net als verschillende andere Russische steden heeft de stad te kampen met ernstige corruptie. (br.hln)
Ann Sabine, de vrouw die wegkwam met de perfecte moord
Ann Sabine, de vrouw die wegkwam met de perfecte moord
In oktober stierf de 74-jarige gepensioneerde Leigh Ann Sabine aan kanker. Op zich niets opziendbarends, tot de politie het lijk van haar man terugvond in haar tuin. Vermoedelijk bracht ze hem al 18 jaar geleden om het leven, iets waar niemand ook maar enig vermoeden over had. Iedereen vraagt zich nu af: hoe wist Ann de perfecte moord te plegen?
18 jaar geleden arriveerde Leigh Ann Sabine in Beddau, een stadje in het Zuiden van Wales. Haar buren vonden haar meteen een geweldige vrouw, ook al vertelde ze grootsprakerig dat ze uit Australië kwam en daar een supermodel was geweest. Ze was er ook een cabaretster en was er naar eigen zeggen getrouwd met een miljonair. Ondanks het feit dat ze al de 60 naderde, was haar haar felblond en droeg ze enkel jeugdige, zwarte kleren.
Een opvallend figuur zeg maar, die niettemin in de smaak viel bij haar omgeving. "Ze was altijd leuk om mee te praten, heel levendig en vriendelijk", vertelt haar buurvrouw nu. "Ze noemde iedereen vriendelijk 'babe' of 'darling' en gesticuleerde altijd hevig als ze babbelde." Ze vertelde dat ze ontsnapt was aan haar man in Australië, die haar sloeg. Ze werd dan geholpen door een opvangtehuis en kreeg zo een nieuwe woning in Beddau toegewezen. Ze leidde er een gezellig leven en ging zelfs een nieuwe relatie aan met een plaatselijke brandweerman.
Een paar weken nadat ze in oktober overleed aan kanker, werden de overblijfselen van een man gevonden in haar tuin. Haar verhaal bleek grotendeels verzonnen. Ze was geen Australische, ze was nooit een model, haar man was zeker geen miljonair en als er klappen vielen in de relatie, was Ann waarschijnlijk zelf de schuldige.
Het lichaam bleek immers afkomstig van haar man John, die met haar mee verhuisd was in 1997. Dat is meteen ook het jaar waarin hij voor het laatst levend gezien werd: de politie kon vaststellen dat de man 18 jaar geleden om het leven kwam door een klap op het hoofd. Ann had het lichaam eerst jaren in haar appartement bewaard, maar had hem de laatste jaren bij het afval achterin haar tuin gedumpt.
Haar nietsvermoedende buren reageerden stomverbaasd op het nieuws. "Dit hadden we nooit verwacht", was de algemene teneur. Ze gaven toe dat Ann 'excentriek' en 'een beetje gek' was, maar ze was ook zeer sociaal en behulpzaam. "Ze heeft hier zelfs een oude man in het gebouw verzorgd toen hij ziek was. Ze zette haar eigen leven op pauze om hem te helpen", klinkt het. Toen ze ooit in een dronken bui in de pub verkondigde dat 'ze nooit de moeite had genomen om haar man te begraven', nam niemand haar serieus.
Hoe meer er gegraven werd in het verleden van Ann, hoe meer figuurlijke lijken er echter uit de kast vielen. Zo werd ze ooit ontslagen omdat ze 'te vriendelijk' omging met klanten. En dat Australische avontuur bleek ook veel minder rooskleurig dan Ann liet uitschijnen. Zo vertrok ze inderdaad met haar man John richting Down Under, maar het was in Nieuw-Zeeland dat ze zich vestigden met hun kinderen. Lang duurde het echter niet. Een paar jaar later vertrokken ze halsoverkop terug naar Groot-Brittannië. De twee jongens en de drie meisjes die ze toen hadden, tussen de 2 en de 11 jaar oud, lieten ze gewoon achter in een plaatselijk weeshuis.
Dat is volgens een van hun kinderen, die al 30 jaar niets meer gehoord hadden van hun ouders tot oktober, de reden dat Ann wegkwam met haar misdaad. "Ze was een achterbaks, manipulerend mens", klinkt het bij een van de zonen. John was volgens hem niet veel beter: hij was volledig toegewijd aan zijn vrouw en sprak haar in niets tegen. Toen hij in 1997 verdween, miste dan ook niemand hem. Maar waarom ze haar man, die 40 jaar aan haar zijde bleef, om het leven bracht, blijft een raadsel. Een raadsel dat Ann meenam in haar graf. (br.hln)
Tijdens een alcoholcontrole van de politiezone Roeselare - Izegem - Hooglede zijn twee dronken fietsers hun rijbewijs kwijtgespeeld na een positieve ademtest.
De twee gingen er vanuit dat je als fietser mag drinken en dat je dan niet strafbaar bent. Ze verklaarden aan de politieagenten dat ze de fiets genomen hadden omdat ze van plan waren om alcohol te drinken. "Niets is minder waar. Als fietser ben je een bestuuder van een voertuig en val je onder dezelfde regels als een bestuurder van een auto. Maak jezelf als zwakke weggebruiker nog niet meer kwetsbaar", benadrukt de politie via de eigen Facebookpagina.
De politiezone deed afgelopen nacht op drie plaatsen alcoholcontroles. In totaal werden er 122 bestuurders gecontroleerd. Achttien van hen waren onder invloed van alcohol of drugs. (br.hln)
Gouden masker Toetanchamon weer hersteld na vorige klungelige reparatie
Gouden masker Toetanchamon weer hersteld na vorige klungelige reparatie
De restauratie van het beschadigde massief gouden masker van de Egyptische farao Toetanchamon is voltooid. Het beroemde 3300 jaar oude dodenmasker is nu opnieuw tentoongesteld. Dat liet het Egyptisch Museum in Caïro vandaag weten, meldde de Franstalige Belgische tv-zender RTBF.
In augustus 2014 werd het gouden masker beschadigd tijdens werkzaamheden aan een verlichtingsapparaat in het museum. De losgeraakte baard werd gelijmd met een sneldrogende epoxyhars. Maar dat was niet correct gedaan, waardoor lijmresten bij de baard te zien bleven.
De ondeskundige reparatie kostte de chef restauratie van het Egyptisch Museum zijn baan. Hij is gedwongen overgeplaatst en mag zich voortaan alleen nog bezighouden met het opknappen van historische strijdwagens. De laatste restauratie duurde meer dan twee maanden en is uitgevoerd door een team van Duitse experts.
Het is niet de eerste keer dat de baard is afgebroken. Het museum kreeg het masker in 1924 in twee delen. Pas in 1941 is de baard er weer aan gelijmd.
Het dodenmasker is in 1922 ontdekt door de Britse archeoloog Howard Carter in de Vallei der Koningen in Luxor. De schat is het meest prestigieuze voorwerp in de collectie van het museum in Caïro. (br.hln)
Tekening van Kwik en Flupke te koop voor 1 miljoen euro
Tekening van Kwik en Flupke te koop voor 1 miljoen euro
Ter gelegenheid van de kunst- en antiekbeurs Brafa (Brussels Antiques & Fine Arts Fair), die van 23 tot 31 januari 2016 in Brussel loopt, biedt de galerie Huberty & Breyne een cover in Oost-Indische inkt aan die Hergé in 1951 maakte voor de cover van het album 'Les Nouveaux Exploits de Quick et Flupke' (De guitenstreken van Kwik en Flupke). Prijs: 1 miljoen euro.
Op de cover zijn de twee kinderen afgebeeld terwijl ze wijkagent 15 uitdagen. Volgens de galerie is de verkoop uitzonderlijk omdat de meeste kaften van deze reeks vandaag in het Hergé Museum in Louvain-la-Neuve geconserveerd worden.
Behalve dit stuk zal de galerie potloodschetsen van Hergé te koop aanbieden en een bronzen standbeeld van Kuifje en Bobbie van beeldhouwer Nat Neujen, alsook hedendaags werk van François Avril, Philippe Geluck, François Schuiten enz. (br.hln)
Ketevan (Katie) Melua is een Britse zangeres en muzikante.
Katie Melua groeide op in Koetaisi, (Georgië), en later in Batoemi, gelegen aan de kust. Op achtjarige leeftijd verhuisde ze met haar ouders naar Belfast, Noord-Ierland en nog later naar Londen. Dit vanwege het beroep van haar vader, hartspecialist.
In Londen ging Katie Melua naar de BRIT School for the Performing Arts & Technology. Deze door de muziekindustrie ondersteunde school staat bekend als leverancier van beroemde artiesten. In 2003 werd Katie Melua ontdekt tijdens een showcase door Mike Batt (zelf ook zanger en tekstschrijver, maar ook arrangeur en producent) die op zoek was naar een zangeres met aanleg voor jazz en blues.
Haar eerste album Call Off The Search werd in 2003 uitgebracht. Hierop staan twee nummers van haarzelf. Haar tweede album Piece By Piece kwam uit op 26 september 2005.
Op 19 maart 2005 kwam haar grootste droom uit door samen met overgebleven leden van de Britse rockband Queen 'Too Much Love Will Kill You' te spelen op een anti-AIDS-concert in Zuid-Afrika. Het concert bracht een recordbedrag in de strijd tegen AIDS/HIV op.
Op haar tweede album staat onder andere de single Nine Million Bicycles, dat zij zong tijdens het kerkelijk huwelijk van Prins Pieter-Christiaan met Prinses Anita in de Grote of St. Jeroenskerk te Noordwijk. Dankzij de extra aandacht die Melua door dit optreden kreeg, begon haar populariteit in Nederland en België toe te nemen.
In 2007 maakte Katie Melua haar opwachting tijdens het openingsgala van het North Sea Jazz Festival in Rotterdam, maar ook op het festival, waar ze in 2004 voor de eerste keer optrad (toen nog in Den Haag), zal ze een optreden verzorgen. Er werd gelijk gebruik van de gelegenheid gemaakt om een tegel op de Walk of Fame Europe in te wijden.
In november 2007 heeft ze tijdens Domino Day de eerste steen omgegooid. Op 8 december 2007 mocht zij een lied zingen op het Junior Eurovisie Songfestival 2007 in Rotterdam, Nederland.[1]
Op 13 april 2008 trad ze op in Ahoy in Rotterdam, dat volledig uitverkocht was.
Katie Melua is nu bezig met haar 4e en nieuwste album. Dit wordt een live album. Deze zal op 15 mei uitkomen. De nummers op deze cd volgen hieronder: 1. Piece By Piece 2. Lilac Wine 3. Yellow Leaves 4. My Aphrodisiac Is You 5. Crawling Up A Hill 6. Mary Pickford 7. Blues In The Night 8. If You Were A Sailboat 9. Ghost Town 10. Perfect Circle 11. Spiders Web 12. Toy Collection 13. Scary Films 14. Mockingbird Song 15. The Closest Thing To Crazy 16. Nine Million Bicycles 17. On The Road Again 18. Kosmic Blues 19. I Cried For You
Katie Melua is nu bezig met haar vierde studio album die begin 2010 uit zal komen. Ondertussen mixt Mick Batt de Live CD.
"Je eet toch ook geen hond, waarom dan wel een kalkoen?"
"Je eet toch ook geen hond, waarom dan wel een kalkoen?"
Dierenrechtenactivisten van PETA hebben voor heel wat ophef in het Verenigd Koninkrijk met hun laatste kerstcampagne gezorgd. Die vergelijkt het eten van een kalkoen met het voorschotelen van een hond aan je gasten. Enkele rake beelden van droevige honden maken de campagne helemaal af.
De organisatie moedigt leden aan om beelden van hun eigen honden via social media te delen onder de hashtag #NoTurkeyForXmas.
Op de website van Peta krijg je een woordje uitleg over de campagne: "Kalkoenen hebben, net als de honden en katten waar we ons huis mee delen, gevoelens en kunnen pijn ervaren. In het Verenigd Koninkrijk moeten veel van deze dieren hun leven in een klein hokje doorbrengen. Gekweekte kalkoenen hebben zulke grote borsten dat ze niet natuurlijk kunnen paren en nauwelijks kunnen bewegen. Deze vogels worden opgesloten, hun bekken worden deels afgesneden, ze worden volgepropt met antibiotica om vervolgens afgeslacht worden wanneer ze slechts 5 maanden oud zijn." De slogan van de campagne doorkruist nu Londen op de zijkant van bussen. (br.hln)
684 jobs weg omdat Belg geen brood meer durft te eten
684 jobs weg omdat Belg geen brood meer durft te eten
De industriële bakkerij Le Bon Grain legt de boeken neer, waardoor 684 jobs op de tocht staan. Reden: de broodmarkt is in elkaar gezakt. De voorbije drie jaar daalde de verkoop met 8,3%. De Belg durft geen brood meer te eten, zegt de sector.
Le Bon Grain (LBG), met vestigingen in Morlanwelz, Asse, Lommel, Heusden-Zolder en Diest, heeft het faillissement aangevraagd. Volgens de directie is de forse terugval van de broodmarkt van de laatste jaren de oorzaak van de financiële moeilijkheden.
"De verkoop van brood is de voorbije drie jaar gedaald met maar liefst 8,3%", zegt woordvoerder Michaël Voordeckers. "En die daling heeft zich ook dit jaar doorgezet. Omdat de markt onder druk kwam te staan, werd ook de prijszetting heel strak. De directie wilde de daling counteren en focuste zich op de productie van afbakbroodjes. Er werden ook kosten bespaard in de afdeling dagverse producten. Maar het omzetverlies bleef groeien."
Dat de Belg minder boterhammen eet, wordt bevestigd bij de Federatie van Grote Bakkerijen (FGBB). "De laatste twee, drie jaar is er een duidelijke daling in de verkoop van vers brood bij de bakker en in de supermarkt", zegt Kathou Wagemans. "Er zijn verschillende redenen, maar de voornaamste is dat mensen eraan zijn gaan twijfelen of brood wel gezond is. Terwijl de Hoge Gezondheidsraad juist de consumptie van volkorenproducten aanraadt en de bakkers zelf werken aan gezondere broden met minder zout en gejodeerd zout, en meer vezelrijke broden." (br.hln)
Verhaal over gemaskerde verkrachter leest als een leugen tot gruwelijke waarheid aan het licht komt
Verhaal over gemaskerde verkrachter leest als een leugen tot gruwelijke waarheid aan het licht komt
Toen de 18-jarige Marie in 2008 verklaarde dat ze op haar slaapkamer was verkracht door een gemaskerde man, bleek haar verhaal zo extreem dat niemand haar geloofde. Tot alle puzzelstukken jaren later samenvielen.
De non-profit nieuwswebsite ProPublica reconstrueerde nu samen met The Marshall Project de zaak van Marie om de valselijk beschuldigden een stem te geven. Ze namen contact op met de vrouw en brachten alle feiten samen van een verhaal dat menigeen kippenvel zal bezorgen.
Misbruikt Het meisje uit Lynnwood nabij Seattle was als kind misbruikt en groeide op in een instelling. Als tiener verhuisde van gezin naar gezin. Zo leefde ze een paar weken bij Shannon McQuery en later bij Peggy Cunningham die haar verder grootbracht.
We schrijven 2008. Er was Marie iets verschrikkelijks overkomen. Een gemaskerde man die in het zwart was gekleed, was door haar raam naar binnen gekropen. Hij bedreigde haar met een mes, bond haar met veters vast aan het bed, blinddoekte haar en randde haar aan.
Geen emotie Toen Marie haar dramatische verhaal vertelde, geloofde noch de politie, noch Peggy of Shannon haar. Op de dag dat ze was verkracht, belde het meisje naar Shannon om het te vertellen. Ze was erg kalm. "Ze toonde geen enkele emotie", verklaarde Shannon aan ProPubica. "Het was precies of ze vertelde dat ze net een broodje had klaargemaakt." Toen ze naar de slaapkamer gingen waar Marie was aangerand, leek haar dat niets te doen.
Ook Peggy twijfelde toen ze het nieuws hoorde. "Marie was aan het huilen maar zo zachtjes dat ik het amper kon horen", zei ze. "Het leek me niet oprecht." De twee pleegmoeders spraken met elkaar en deelden hun twijfels. Ze vonden dat ze de politie moesten op de hoogte brengen van hun bekommernissen. Tegelijkertijd vernam de politie dat Marie niet tevreden was met de flat die haar was toegewezen. Verzon ze dit verhaal om betere huisvesting te krijgen?
Tegenstrijdigheden Haar getuigenis bevatte tegenstrijdigheden, dus werd het meisje nogmaals ondervraagd. Ze was verdrietig en vertelde hoe ze op haar zevende werd misbruikt en hondenbrokken moest eten omdat ze zo hongerig was. Ze voelde zich erg eenzaam maar ze was ervan overtuigd dat de verkrachting echt was gebeurd. De speurders zeiden dat haar verhaal niet overeenkwam met de bewijslast en dat ze dachten dat ze het verhaal uit haar duim had gezogen.
Dwaalde er wel echt een verkrachter rond? "Nee", antwoordde ze. De politie vroeg haar om het ware verhaal neer te pennen en te bekennen dat ze had gelogen. "Toen ik ging slapen, droomde ik dat iemand inbrak en me verkrachtte", schreef ze.
Verzonnen De speurders snapten niet waarom ze dit niet van in het begin had gezegd. Marie klopte op tafel en zei dat ze "vrij zeker" was dat het was gebeurd. "Vrij zeker of heel zeker?", vroegen de rechercheurs. Ze zei dat ze misschien een black-out had en gaf toe dat ze advies nodig had. Ze praatten opnieuw en opnieuw over haar stress en eenzaamheid. Marie kalmeerde en ze verklaarde zich akkoord om te bekennen. "Ik verzon dit verhaal", schreef ze.
Marie werd een maand later aangeklaagd wegens haar valse verklaringen en riskeerde zelfs een jaar celstraf. Ze kreeg telefoontjes van vroegere schoolkameraden die vol afkeer reageerden op wat ze had gedaan. Marie overwoog zelfmoord te plegen, zei haar job op en begon te roken en te drinken.
Foto's Maar dan werd plots jaren later haar verkrachter gevat. Een dertigjarige legerveteraan, Mark O'Leary, die gelijkaardige feiten had gepleegd in de regio en ook in de staat Colorado. Hij nam foto's van zijn slachtoffers. Op één van die beelden stond Marie: jong, doodsbenauwd en vastgebonden aan bed. Toen de jonge vrouw het nieuws vernam, was ze in shock, opgelucht en boos tegelijk.
Schikking O'Leary werd schuldig bevonden aan 28 verkrachtingen en andere zedenfeiten. Hij werd in 2011 veroordeeld tot 327 jaar gevangenisstraf. Marie kreeg een compensatie van een schamele 500 dollar voor gerechtskosten. Ze daagde de overheid voor de rechter en kwam tot een minnelijke schikking van 150.000 dollar (omgerekend 140.000 euro). Ze verliet de staat Washington, trouwde, vond een job en kreeg in oktober van dit jaar haar tweede kind. Haar pleegmoeders verontschuldigden zich en ze vergaf ze. Ook een politieman die haar niet geloofde, zei sorry.
Recent werd aan Marie gevraagd of ze er een moment had aan gedacht om de verkrachting niet aan te geven. "Nee", zei ze. Marie wilde eerlijk zijn. Ze wilde zich zo veel mogelijk herinneren om de politie te helpen zodat er geen andere slachtoffers zouden vallen. "Ze hadden moeten zoeken naar de persoon die me dit had aangedaan." Maar dat liep wel even anders. Het is blijkbaar de harde realiteit voor iemand van wie men vindt dat het verhaal te afschuwelijk is om het te geloven. (br.hln)
Gisteren werd de nieuwe ster van de National Zoo in de Amerikaanse hoofdstad Washington, DC voorgesteld aan de pers. De vier maand oude babypanda Bei Bei is kerngezond, zeggen dokters.
Dankzij zijn mama Mei Xiang, want zij speelt met hem, sleurt hem over de vloer, draagt hem over rotsen en wiegt hem in slaap. Voorlopig is hij nog erg aanhankelijk aan haar. Bei Bei eet nog geen vast voedsel en dus krijgt hij borstvoeding.
De babypanda zal vanaf volgende maand door bezoekers van de National Zoo aanschouwd kunnen worden.
Vanaf 16 januari zal de babypanda aanschouwd kunnen worden door bezoekers van de National Zoo, die je overigens gratis kan bezoeken. Tot dan moeten we het doen met foto's van de schattige Bei Bei. (br.hln)
Dit is de ergste dag van het jaar om te verjaren (en het is niet Kerstmis)
Dit is de ergste dag van het jaar om te verjaren (en het is niet Kerstmis)
Verjaren zou in principe altijd leuk moeten zijn, maar op de ene dag zijn de omstandigheden voor verjaardagspret nu eenmaal beter dan op de andere. Uitgerekend vandaag - 16 december - is volgens statistieken de minst leuke dag van het jaar om je geboortedag te vieren.
Cadeaus in lelijk kerstpapier, en niemand die zin heeft om nóg een extra feestje te bouwen: verjaren op 16 december is volgens Rate Your Birthday van de online bloemenwinkel Interflora niet altijd een pretje. Dat concluderen ze op basis van een enquête bij 2.000 deelnemers.
Op 16 december is de kans namelijk het kleinste dat mensen effectief naar je verjaardagsfeestje zullen komen en dat je cadeaus zal ontvangen. Krijg je die toch, dan zijn ze in 27% van de gevallen ingepakt in kerstpapier. Een subtiele reminder dat jouw verjaardagsfeestje dicht bij dat van Jezus aanleunt, en net iets minder belangrijk is. In januari wordt verjaren er niet meteen beter op: een kwart van de jarigen geeft aan zijn festiviteiten in de eerste maand van het jaar te moeten schrappen, omdat zijn vrienden te blut zijn om iets leuks te gaan doen.
Aan de andere kant van het spectrum wordt 28 juli gezien als de beste dag van het jaar om jouw geboorte te vieren. Mooi weer, een leuke zomersfeer, dicht bij de dag waarop het loon wordt gestort én je hebt gemiddeld een hogere kans op het scoren van veel cadeautjes. Benieuwd hoe gezegend jij bent met je geboortedag? Op Rate Your Birthday kan je het zelf te weten komen. (br.hln)
Gigantische mijn slokt stad van 400 jaar langzaam op
Gigantische mijn slokt stad van 400 jaar langzaam op
Ooit werd met de 'Weelderige Stad' Cerro de Pasco in Peru bedoeld. De 400 jaar oude mijnstad, heel rijk aan mineralen, ligt op 4,3 kilometer hoogte in het Andesgebergte en is daarmee een van de hoogste ter wereld. Maar: de zo florerende mijnbouw heeft letterlijk een gigantisch gat geslagen in het gebied, dat daardoor langzaam wordt opgeslokt. En de sterk vervuilende mijnput vergiftigt de bevolking. De dagmijnbouw (open-pitmijnbouw) in het hartje van Cerro de Pasco begon in 1956. De ontginning van ertsen breidde alsmaar uit, met catastrofale gevolgen. Inwoners moesten naar geïmproviseerde woongebieden verhuizen, zonder sanitaire voorzieningen. Of ze bleven, met alle gezondheidsrisico's vandien.
"Het centrum had ooit buitenlandse consulaten en historische woningen", klaagt politica Gloria Ramos Prudencio bij National Geographic. "Jarenlang waren we de tweede belangrijkste stad van Peru. De pit heeft ons alles ontnomen. Vandaag vallen zelfs de buurten die in 1960 moesten wijken voor de mijn erin."
De mijnput is inmiddels 1,6 kilometer breed en 400 meter diep. Errond ligt niemandsland, met verlaten huizen. 85 procent van de huizen die er nu nog zijn, is onbewoonbaar wegens het risico op gezondheidsproblemen. Vandaag worden er zink en lood ontgonnen. Cerro de Pasco is daardoor een van de zwaarste met lood vervuilde gebieden ter wereld. Negen op tien kinderen hebben verhoogde bloedwaarden van een van de veertien zware metalen, zoals lood, cadmium en arsenicum.
In 2008 besliste de regering om iets aan de situatie te doen en op zoek te gaan naar alternatieven. Maar de financieringskwestie maakt dat alles nog altijd in een impasse zit. 30 procent van de oorspronkelijke bevolking trok door de vervuiling weg naar andere steden.
In de jaren 80 kwam de overheid ook al op de proppen met een nieuwe woonwijk 25 kilometer verder. Kostprijs: 40 miljoen dollar. Maar het was geen succes: slechts weinigen waren bereid te verhuizen.
Volcan kocht de mijn in 1999 en kreeg sindsdien de ene boete voor milieuvervuiling na de andere. Maar het schuift de verantwoordelijkheid voor een relocatie van de hele stad door naar de overheid. (br.hln)
Meer dan 11.500 gezinnen betalen 770 euro Turteltaks
Meer dan 11.500 gezinnen betalen 770 euro 'Turteltaks'
Meer dan 120.000 gezinnen in Vlaanderen zullen binnenkort meer dan 100 euro betalen voor de Vlaamse energieheffing of 'Turteltaks'. Voor ruim 11.500 gezinnen zal het zelfs gaan om een bedrag van 770 euro. Dat leidt Vlaams parlementslid Rob Beenders (sp.a) af uit het antwoord van minister van Energie Annemie Turtelboom (Open Vld) op een parlementaire vraag. Volgens Beenders zijn de cijfers nog een onderschatting van de realiteit.
De Vlaamse regering voert vanaf 2016 een forfaitaire energieheffing in van 100 euro per gezin. Met die heffing wil Vlaams minister van Energie Annemie Turtelboom de historische schuldenberg van de groenestroomcertificaten wegwerken. De heffing werd door critici snel omgedoopt tot de 'Turteltaks' en kwam al meermaals onder vuur te liggen.
Sp.a heeft nog een punt van kritiek gevonden. Volgens Vlaams parlementslid Rob Beenders zal één gezin op twintig namelijk meer (tot veel meer) betalen dan 100 euro. "Minstens 108.570 Vlaamse gezinnen zullen 130 of 290 euro moeten betalen. Nog eens minstens 11.515 gezinnen betalen zelfs 770 euro", aldus Beenders.
Dat komt omdat het verbruik van die betrokken gezinnen hoger ligt dan 5.000 kilowattuur per jaar. Volgens Beenders gaat het om gezinnen met een aparte meter voor toestellen die alleen 's nachts elektriciteit verbruiken. Die gezinnen werden daar in het verleden zelfs voor aangemoedigd. Beenders: "Minstens één gezin op twintig betaalt te veel, tot 8 keer meer, alleen omdat ze destijds zijn ingegaan op de aanmoedigingen van de overheid om met accumulatieverwarming te werken en zo de overtollige stroom te verbruiken die de kerncentrales 's nachts opwekken."
Beenders wijst er nog op dat de gezinnen die elektrisch verwarmen zonder een aparte meter voor exclusief nachtverbruik nog niet in de cijfers zijn inbegrepen. "Het werkelijke aantal gezinnen dat in deze categorieën valt, ligt dus nog een stuk hoger." (br.hln)
(Kerstcadeaus) geven is goed voor je hart. Letterlijk.
(Kerstcadeaus) geven is goed voor je hart. Letterlijk.
Eigenlijk voel je het zelf wel, dat geven vaak nog leuker is dan krijgen. Maar dat het ook daadwerkelijk goed is voor je gezondheid. Dat wisten we nog niet!
Nieuw onderzoek aan de Universiteit van British Columbia wijst uit dat geld aan anderen spenderen niet alleen goed is voor een mentale boost, maar het helpt ook je gezondheid.
Studente aan het departement psychologie en auteur van de studie Ashley Whillans legt uit: "We hebben sterk bewijs gevonden dat het delen van je geld met anderen je fysieke gezondheid opvallend kan helpen." De onderzoekers zochten 128 mensen van 65 en ouder, die last hadden van een hoge bloeddruk, bij elkaar. Ze lieten hen geld uitgeven aan anderen gedurende zes weken. De resultaten waren opvallend. De gezondheid van de proefpersonen verbeterde zelfs even hard als na een sportkuur. Hoe meer geld ze deelden, hoe lager hun bloeddruk was na twee jaar.
Er lijkt dus bewijs te zijn dat het goede gevoel van 'geven' een buffer kan vormen tegen gevoelens van stress en zo de bloeddruk kan verlagen. Het effect was het grootst bij degenen die deelden met mensen uit hun naaste omgeving.
Nu is het natuurlijk zaak om te bewijzen of deze resultaten ook verkregen kunnen worden buiten zo'n gecontroleerde groep. Zouden ook mensen met een normale bloeddruk preventief aan hun gezondheid kunnen werken door meer te 'geven'?
Wij hebben alvast geen extra motivatie meer nodig om deze kerst iedereen rondom ons nog even extra in de watten te leggen! (br.hln)
Duitser Christian Rapp nieuwe Antwerpse stadsbouwmeester
Duitser Christian Rapp nieuwe Antwerpse stadsbouwmeester
De Duitse architect en hoogleraar Christian Rapp wordt vanaf 1 januari voor vijf jaar de nieuwe stadsbouwmeester van Antwerpen. Dat is vandaag bekendgemaakt op een persconferentie. Rapp was tot nu toe vooral in Nederland actief, maar werkte ook mee aan het masterplan voor de site Falconplein-Zeemanshuis in Antwerpen, dat momenteel gerealiseerd wordt. Hij bleek de beste kandidaat tijdens de afgelopen selectieprocedure, nadat vorig jaar na een eerste poging niemand was aangeduid.
Rapp werd in 1962 geboren in München en studeerde architectuur aan de TU Berlijn en de TU Delft. Hij werkte in de bureau's van bekende architecten als Rem Koolhaas en Hans Kollhoff, met wie hij samen het Piraeus-gebouw in Amsterdam ontwierp. Samen met zijn Nederlandse vrouw Birgit richtte hij het bureau Rapp+Rapp op, dat onder meer bekend is van de woontoren De Kroon in Den Haag. Rapp is ook hoogleraar aan de TU Eindhoven
"Een stadsbouwmeester moet iemand zijn die de ziel van de stad begrijpt, maar ook iemand die een visie heeft en die kan delen. Hij moet een stadsbestuur ook tegen zichzelf beschermen wanneer dat nodig is", zegt burgemeester Bart De Wever (N-VA). "Christian Rapp is volgens mij iemand die dat allemaal perfect belichaamt."
Rapp kent Antwerpen al van het project Falconplein-Zeemanshuis waaraan hij meewerkte en van andere stedenbouwkundige wedstrijden waaraan hij deelnam. "Laat ons zeggen dat ik Antwerpen al ken als 'architecturaal toerist'. De komende weken zal ik ook de verschillende stedelijke diensten leren kennen", zegt hij. "Pas daarna zal ik met mijn visie voor de stad naar buiten komen. Maar het is uiteraard mijn ambitie om deze al erg mooie stad nog mooier te maken en goed te laten omgaan met haar huidige sociaal-economische uitdagingen." (br.hln)
Melissa Etheridge & Joss Stone - Janis Joplin Tribute
Melissa Etheridge & Joss Stone - Janis Joplin Tribute
Klik op de foto om ze te beluisteren
Melissa Lou Etheridge
Melissa Lou Etheridge (Leavenworth, Kansas, 29 mei, 1961) is een Amerikaanse rockzangeres. Ze scoorde in Nederland haar grootste hits met Like the way I do en Bring me some water.
Etheridge is ook bekend als activist voor homorechten door publiekelijk bekend te maken dat ze lesbienne is tijdens de eerste inauguratie van President Bill Clinton in januari 1993.
In 2007 werd haar hit I Need to Wake Up bekroond met een Oscar voor originele song in de film An Inconvenient Truth.
Joss Stone
Joss Stone, artiestennaam van Joscelyn Eve Stoker, (Dover, 11 april 1987) is een Engelse soul-, R&B- en blueszangeres, songwriter en actrice.
Stone werd beroemd in het einde van 2003 met haar debuutalbum The Soul Sessions. Het album is drie keer als platinum gecertificeerd door het BPI, en is uitgeroepen als één van de twaalf albums op de lijst van genomineerden voor de Mercury Music Prize. Haar tweede album, ook drie keer platinum, Mind, Body and Soul, stond een week op één in de hitlijsten van het Verenigd Koninkrijk. Het zorgde ook voor de massale verkoop van de single You Had Me, wat in de top 10 van de UK Singles Chart kwam. Het album en de single kregen een nominatie voor een Grammy Award in 2005.
Tijdens haar carrière heeft Stone tot nu toe al meer dan 10 miljoen albums verkocht wereldwijd en ze heeft twee Brit Awards en één Grammy Award gewonnen. Ze heeft haar acteerdebuut gemaakt in de fantasyfilm Eragon, die werd uitgebracht in december 2006, waarin ze de heks Angela speelde.
De tijd van het kerstshoppen lijkt nog niet aangebroken. De eerste koopzondag van december was alleszins géén overrompeling. Dat blijkt uit cijfers van Keyware, dat de elektronische betalingen verwerkt.
De omzet steeg met slechts 8,3% ten opzichte van een gewone zondag, wanneer er - op wat buurtsupermarkten na - vrijwel geen winkels open zijn. Afgelopen zaterdag werd er liefst drie keer méér verhandeld dan de dag erna.
"December is voor veel mensen een dure maand", zegt Stéphane Vandervelde, CEO van Keyware. "Er moet een stapel cadeautjes onder de kerstboom liggen, maar de sint is nog maar pas gepasseerd. Omdat het geld van de dertiende maand vaak nog gestort moet worden én velen over een beperkt budget beschikken, gingen de meeste mensen zondag gewoon even snuisteren, zonder hun portefeuille boven te halen." (br.hln)
Bestuurders die nog geen drie jaar hun rijbewijs hebben, zullen geen alcohol meer mogen drinken voor ze achter het stuur kruipen. Minister Galant wil de lat voor beginnende bestuurders vanaf midden volgend jaar op 0,2 promille leggen. Het gaat om de eerste aanpassing sinds 1994, staat vandaag in de kranten van Mediahuis. Minister van Justitie Koen Geens van zijn kant wil bedrijfswagens sneller laten afnemen. Dat schrijven meerdere kranten.
Nu ligt de alcoholgrens voor alle niet-professionele bestuurders op 0,5 promille, of één tot twee pintjes. De 0,2 promille komt overeen met nultolerantie, maar de lat op 0,0 promille leggen is technisch niet haalbaar. "Dan zou je ook mensen moeten beboeten die een spreekwoordelijke kreeftensoep met een vleugje alcohol hebben gegeten", klinkt het bij het BIVV.
Met die nultolerantie mikt de overheid logischerwijze vooral op jonge bestuurders. Chauffeurs tussen de 18 en de 25 jaar lopen acht keer meer risico om een ernstig ongeval te hebben. Iemand die ouder is dan 55, heeft 'maar' anderhalve keer meer kans.
Daarnaast zouden rechters binnenkort ook bedrijfsauto's kunnen verbeurd verklaren bij zware verkeersovertredingen. Minister van Justitie Geens wil de wet aanpassen. (br.hln)
Van iemand die liegt wordt vaak gedacht dat hij wat aarzelend praat en vooral oogcontact vermijdt. Recent onderzoek toont nu het tegendeel aan. Op basis van nieuw ontwikkelde leugendetectie-software, concludeerden onderzoekers dat leugenaars net heel zelfzeker praten en veel oogcontact maken.
De onderzoekers van de universiteit van Michigan ontwikkelden software die de traditionele leugendetector in de toekomst zou kunnen vervangen. Met dit programma hoef je de persoon in kwestie niet aan te raken om te analyseren of hij of zij liegt, maar kan je dit van op een afstand bepalen. De software identificeerde in 75% van de gevallen een leugenaar juist, waar dit bij een klassieke leugendetector slechts 50% is.
Fronsen en grijnzen Op basis van experimenten met de software, konden de wetenschappers kenmerken van leugenaars herkennen. Zo ontdekten ze dat mensen die liegen drie keer zoveel fronsen of grijnzen, eerder dan een neutraal ontspannen gezicht opzetten. Leugenaars hebben ook meer de neiging om oogcontact te maken met de persoon die hen vragen stelt, gebruiken hun beide handen om dingen uit te beelden en maken veel gebruik van woorden die een afstand creëren, zoals "hij" of "zij", eerder dan "ik" en "wij". Ook praten ze erg zelfzeker en zonder aarzeling.
Leugendetector van de toekomst "Mensen zijn slechte leugendetectoren," zegt Dr. Rada Mihalcea, professor computerwetenschap en hoofdonderzoeker van het project. "Het is niet iets waar we van nature goed in zijn. Er zijn bepaalde dingen die leugenaars onbewust doen, maar wij letten er niet genoeg op om ze te kunnen oppikken. Zo tellen we nooit hoe vaak mensen 'ik' gebruiken bijvoorbeeld. Wij focussen in een gesprek op een hoger niveau van communicatie."
Vandaar dat zo'n vernieuwde leugentest erg handig kan zijn. De onderzoekers hopen snel fysiologische signalen aan de test te kunnen toevoegen, zoals hartslag, ademhaling en schommelingen in lichaamstemperatuur. Zo zou deze leugentest op termijn kunnen ingeschakeld worden bij beklaagden in de rechtbank, zonder een machine te moeten gebruiken waar je het lichaam aan moet vastmaken. (br.hln)
Vrouwen trotseren in ondergoed straten van Berlijn
Vrouwen trotseren in ondergoed straten van Berlijn
Wie heel toevallig in Berlijn was deze week kon er niet naastkijken: een groep vrouwen die in ondergoed door de straten trok, met de glimlach op het gezicht en de letters van het woord "Bodylove" op hun buiken getekend. Een project van de Duitse fotografe en plus-size model Silvana Denker, dat later dit jaar in nog meer steden zal rondtrekken.
Nadat vorige week al een groep plus-size modellen in Wenen in ondergoed op straat paradeerde, kon je dinsdag ook in Berlijn dames tot op hun onderbroek door de straten zien lopen. Een ander project, dezelfde gedachte: we mogen ons niet schamen over ons lichaam.
BodyLove is het project van fotografe en plus-size model Silvana Denker uit Duitsland. Zij verzamelde deze vrouwen en fotografeerde hen, om de boodschap uit te dragen dat schoonheid in alle vormen voorkomt, ongeacht je leeftijd, geslacht en maten. Ook mannen lopen af en toe mee in haar project.
Deze keer passeerde het project in Berlijn, maar Silvana heeft de boodschap ook al laten klinken door de straten van Siegen, Koblenz, Hamburg en Keulen. De komende weken staan Stuttgart, München, Leipzig en Rostock op het programma. Op termijn droomt de fotografe ervan haar boodschap wereldwijd te verspreiden. (br.hln)
