Hoe het komt dat 1 op 10 mensen in dit dorp meer dan 100 jaar worden

Het gehucht Acciaroli in het zuidwesten van Italië heeft een heel bijzondere eigenschap: meer dan één op tien inwoners wordt er meer dan 100 jaar oud. Ligt het aan de verse voeding, hun seksbeleving, of zou het de rozemarijn kunnen zijn? Zes maanden lang zocht een team wetenschappers naar de sleutel van het lange leven.

Onderzoekers van de Sapineza universiteit van Rome en de universiteit van het Amerikaanse San Diego stelden vast dat ouderlingen in de regio een bijzonder goede bloedsomloop hebben. Ze onderzochten bloedstalen van meer dan 80 van de 700 inwoners en merkten dat daar buitengewoon weinig adrenomedullin in zat, een hormoon dat bloedvaten verwijdt. De waarden die bij bejaarden werden opgetekend, bleken overeen te komen met die bij twintigers en dertigers. Hoge waarden adrenomedullin kunnen bloedvaten doen samentrekken, wat tot ernstige gezondheidsproblemen kan zorgen.

De vorsers weten nog niet wat dit fenomeen veroorzaakt, maar denken dat het verband houdt met het dieet en de lichaamsbeweging. De bewoners van Acciaroli eten vaak vis die in de buurt wordt gevangen, zelfgekweekte konijnen en kippen, naast olijfolie en groenten en fruit uit eigen tuin.

De studie wijst er ook op dat iedereen er rozemarijn eet, wat de hersenfuncties verbetert. Lokale variëteiten van het kruid worden nu bestudeerd.

Seksueel actief

"De bewoners van Acciaroli hebben geen hartkwalen, obesitas of Alzheimer. Ze lijden niet aan cataract. De meeste mensen in de VS krijgen na hun tachtigste cataract", stelt cardioloog Alan Maisel van de universiteit van San Diego.

Maar er kan een andere belangrijke factor meespelen. "De seksuele activiteit onder de bejaarden is er enorm", stelt Maisel. "Misschien heeft het daar mee te maken. Het zal ook wel met de goede lucht en de levensvreugde te maken hebben".

Het gehucht langs de Cilento-kust ligt in het gebied waar de Amerikaanse voedselspecialist Ancel Keys in 1950 de hoogste concentratie eeuwlinen ter wereld aantrof op zijn zoektocht naar een bewijs dat een Mediterraan dieet bijdraagt aan een lang leven. Keys verhuisde met zijn vrouw naar de streek en werd er 100 jaar (br.hln)

Rotdag gehad? Deze 10 mensen hadden het ongetwijfeld lastiger dan jou

Op sommige dagen lijkt het alsof alles in het honderd loopt. De wekker niet gehoord, je tong verbrand aan een tas koffie en vervolgens natgeregend op het werk aangekomen om daar te merken dat je de laptop bent vergeten. Nog aan het bekomen van zo'n dagje? Troost jezelf met een portie leedvermaak op fmylife.com, een website waar lotgenoten hun vervelendste "Fuck my life"-momenten met je delen. Geloof ons: jouw dag viel in vergelijking waarschijnlijk nog mee.

'Fuck my life' is de uitspraak die hoort bij momenten waarop iets helemaal niet volgens plan verloopt, op sociale media ook erg populair onder de hashtag #fml. Dat soort momenten kennen ze bij de website fmylife.com maar al te goed. Op dit platform delen mensen hun "fuck my life"-momentjes met andere surfers. Onder het verhaal kunnen lezers dan stemmen of ze medelijden hebben met de verteller, dan wel of ze vinden dat die karmagewijs zijn verdiende loon kreeg.

Deze verhalen van mensen met pech zijn misschien een klein beetje leedvermaak, maar ze toveren ongetwijfeld een glimlach op je gezicht. Of ze bezorgen je een tenenkrullend moment van plaatsvervangende schaamte, dan wel gigantisch medelijden, dat kan ook. In elk geval ben je jouw eigen rotdag in no time vergeten. Hieronder een bloemlezing van een tiental 'fuck my life'-momenten, meer verhalen vind je op de website.

'Zesde basissmaak' verklaart waarom jij zo graag brood en pasta eet

Ook dol op pasta, brood en aardappelen, alle koolhydraatarme hypes ten spijt? Volgens een studie van Oregon State University heeft dat alles te maken met een nieuw ontdekte zesde basissmaak, naast zout, zoet, zuur, bitter en umami. "Starchy" doopten zij de nieuwkomer, wat zich in het Nederlands laat vertalen als het net iets minder catchy "zetmeelrijk".

De basissmaken zoet, zuur, bitter en zout kennen we allemaal. Enkele jaren geleden werd daar de iets abstractere smaak "umami" aan toegevoegd, Japans voor 'hartig'. En nu maakt ook "zetmeelrijk" een kans om een plek in het lijstje met basissmaken te veroveren.

Proeven wat je eet

Amerikaanse wetenschappers van de Oregon State University werpen op dat producten als pasta, brood en aardappelen tot de zesde smaakcategorie "zetmeelrijk" horen. Lang werd aangenomen dat je complexe koolhydraten zoals zetmeel niet kan proeven, maar volgens onderzoeker Juyun Lim is dat onzin. "Elke eetcultuur kent complexe koolhydraten. Het idee dat we niet zouden kunnen proeven wat we eten, slaat nergens op."

Complexe versus enkelvoudige suikers
Om te begrijpen hoe de wetenschappers tot deze conclusie kwamen, moeten we even inzoomen op de chemische structuur van verschillende voedingsstoffen. Complexe koolhydraten - zoals zetmeel - bestaan uit lange ketens suikermoleculen. Bij het kauwen breekt ons speeksel die af tot kortere ketens en enkelvoudige suikers. Wetenschappers veronderstelden lange dat we zetmeel niet apart kunnen proeven als smaak, maar experimenten van Juyun Lim en zijn collega's wijzen nu op het tegendeel. Proefpersonen identificeerden vloeibare oplossingen van zetmeelrijke producten zoals brood, pasta, aardappelen en graanproducten in de mond door hun 'bloemige smaak'. Ook wanneer de wetenschappers de receptoren op de tong die zoet herkennen uitschakelden bij de proefpersonen, bleven de ze deze bloemige smaak proeven.

Brood met chocolade
Juyun Lim en zijn collega's vermoeden daardoor dat het niet de enkelvoudige suikers zijn die ons naar brood en pasta doen grijpen, maar de smaak van het complexe koolhydraat zelf, namelijk zetmeel. "Suiker smaakt lekker op korte termijn. Maar als je bijvoorbeeld chocolade en brood krijgt voorgeschoteld, zal je in verhouding meer van het brood eten. Dat kies je voor zetmeel als hoofdproduct en chocolade als bijproduct."

Drang naar brood en pasta verklaard
Toch voldoet zetmeel nog niet aan alle criteria om als basissmaak gezien te worden. Daarvoor moeten de onderzoekers nog de specifieke receptoren voor zetmeel op de tong weten te identificeren. Wel vermoeden ze dat door deze ontdekking kan verklaard worden waarom we trek hebben in koolhydraten, wat volgens hen niet samenhangt met een drang naar suiker. (br.hln)

Monica wil de zwaarste vrouw ter wereld worden en is met 317 kilo al aardig onderweg

De Amerikaanse Monica Riley uit Texas weegt 317 kilo, maar heeft haar streefgewicht nog lang niet bereikt. Dat ligt namelijk op 445 kilo, wanneer ze zich niet meer kan bewegen en totaal afhankelijk wordt van haar vriend Sid. "Dan voel ik me als een koningin."

Terwijl hordes vrouwen zich uithongeren om te vermageren, heeft Monica (27) het in haar hoofd gezet om de dikste vrouw ter wereld te worden. Tegen de tijd dat ze 32 is, wil ze haar doel bereikt hebben. De vrouw, die plussize-model is, droomt ervan om zo dik te zijn dat ze zich niet meer kan bewegen. "Het plan is om 445 kilo te wegen, zodat Sid me moet bedienen. Hij kijkt daar ook erg naar uit."

Met nog een slordige 120 kilo te gaan, lijkt dat scenario nog veraf, maar nu heeft de zware Monica al veel hulp nodig. "Sid helpt me op te staan en in en uit bed te komen. Wanneer ik na een zwaar diner ga liggen, moet hij me helpen om te rollen. Dat vinden we allebei opwindend."

Seksuele fantasie
Monica's 'strijd voor de kilo's' hangt in grote mate samen met een seksuele fantasie die zij en Sid hebben en waarin haar gewicht een essentiële rol speelt. "Ik vind mezelf steeds sexier worden, met mijn grote zachte buik. Mezelf volstoppen met voedsel vind ik erg geil. Sid houdt ervan om voor me te koken en om me te voeren. Hij geeft me altijd eten en ik hoef nooit iets te doen."

Voor Sid, die een normaal postuur heeft, is zijn relatie met Monica als een "droom die is uitgekomen". "Ik zie het zorgen voor Monica helemaal niet als een taak", zegt hij op zijn beurt. "Ik houd van haar en ik zorg graag voor haar: het is als een droom die is uitgekomen. Het is een misverstand dat 'overvoeden' en 'onbeweeglijkheid' met controle te maken heeft. Als Monica hiermee zou willen stoppen, dan accepteer ik dat onmiddellijk."

Kinderwens
Sinds Sid en Monica elkaar vier maanden geleden via internet ontmoetten, is de vrouw al 25 kilo aangekomen. Monica's gewicht staat hun kinderwens niet in de weg. "Ik kan de baby perfect vanuit mijn slaapkamer opvoeden en voor de rest huren we gewoon een nanny in", zegt Monica. "Niets zal ons doen stoppen om een kind op te voeden. Sommige mensen denken dat onze wens egoïstisch is, maar ik weet zeker dat we goede ouders zouden zijn."

Haar hele leven lang heeft Monica al last gehad van overgewicht. Toen ze twee jaar geleden op het punt stond om een maagverkleinende operatie te krijgen, trok ze zich op het laatste moment terug, vastbesloten om met haar volle figuur te leren leven. (br.hln)

Daarom is jezelf snijden aan een stuk papier zo pijnlijk

Jezelf snijden aan een stuk papier, het kan venijnig pijnlijk zijn. En dat het niet aan onze kleinzerigheid ligt, bewijzen de Engelstaligen, die voor het ongelukje een plaats reserveren in hun woordenboek onder de noemer papercut. Hoe komt het dat zo'n onnozel sneetje zoveel pijn doet? Dermatoloog Dr. Hayley Goldbach zocht het uit.

Je zou een onschuldig stuk papier op het eerste zicht niet van gewelddadigheid beschuldigen. Maar wie zich ooit al eens gesneden heeft aan een vlijmscherp stuk papier, denkt daar ongetwijfeld anders over. Een zogenaamde papercut kan behoorlijk pijnlijk zijn. Dermatoloog Dr. Hayley Goldbach legt met behulp van de anatomie aan BBC uit hoe dat komt.

Dit knip je best meteen uit nieuwe kleding, en dit niet

Een nieuwe blazer gekocht? Of nog zo'n hippe off shoulder top aan korting gescoord? Dan is de kans groot dat je meteen bij thuiskomst de schaar hebt bovengehaald om het kaartje eruit te knippen. Maar wat met die extra lusjes, stiksels en toegenaaide zakken? Moeten die er nu wel of niet af?

Wasvoorschriften

Ben jij zo iemand die steeds vergeet of bloesje nu op 30 of 40 graden gewassen moet worden? Dan laat je het etiket met de wasvoorschriften maar beter zitten, zo lang het niet opvalt of irriteert. In alle andere gevallen: knippen maar! Al moet je wel opletten, soms zit het labeltje zo goed vast dat je je kleding kapot scheurt. Durf je het niet goed aan om het etiket eruit te knippen, maar jeukt het ontzettend? Dan kan een stukje opstrijkbare zoomband wonderen doen. Plak de tape over het stukje dat jeukt en ga eroverheen met het strijkijzer. Nu zijn er geen losse stukjes meer die de huid kunnen irriteren.

Elf jaar misselijk en gekluisterd aan een rolstoel. Dokters weten eindelijk wat er met dit meisje scheelt

Chronisch vermoeidheidssyndroom. Dat was elf jaar geleden de diagnose die Ellie Britton (21) uit het Engelse Cardiff kreeg toen ze zich liet onderzoeken omdat ze zich de hele tijd futloos, moe en misselijk voelde. Het bleek uiteindelijk iets helemaal anders te zijn. En ze kwam er zélf achter.

Ellie Britton was een heel actief kind voor de problemen begonnen. Ze zwom, danste en deed aan turnen, samen met haar twee jaar jongere zusje Hannah. Maar in de zomer van 2005 veranderde alles.

"Ik kreeg last van constante hoofdpijn, misselijkheid, spierpijn en uitputting", vertelt ze. "Mijn mama Kate (51) dacht eerst dat ik het moeilijk had om me aan te passen op school en dat ik gewoon niet wilde gaan. Maar omdat mijn toestand bleef verslechteren, gingen we toch naar een dokter. En die vertelde dat ik leed aan het chronisch vermoeidheidssyndroom. Hij zei dat ik het wel zou ontgroeien, maar dat ik tot dan gekluisterd zou zijn aan de zetel."

Lijdensweg

Het was het begin van een lange lijdensweg. "De pijn in mijn gewrichten was soms zo erg dat ik lag te roepen en ik had een rolstoel nodig als ik naar buiten wilde gaan", zegt ze. "Als ik een dokter opzocht of naar het ziekenhuis ging, gaven ze me gewoon wat pijnstillers en klaar."

Toch liet het meisje de schouders niet hangen. "Op de dagen dat de pijn dragelijk was, probeerde ik zelf wat te studeren, want naar school gaan lukte niet meer. En zo slaagde ik er toch in mijn middelbaar af te maken." Ze ontmoette zelfs een jongen en sinds december 2012 vormt ze een koppeltje met Max.

Teek
Maar een paar maanden later ging haar gezondheid plots weer enorm achteruit. "Ik kon me nog nauwelijks herinneren hoe het voelde om geen pijn te hebben", zucht ze. Tot ze op een forum van mensen die aan het chronisch vermoeidheidssyndroom lijden plots las dat sommigen intussen een andere diagnose hadden gekregen: de ziekte van Lyme, een bacteriële infectie die veroorzaakt wordt door een beet van een besmette teek.

"Ik had er al over gehoord via bekendheden als Bella Hadid en Avril Lavigne, die er ook aan lijden", getuigt ze. "En ik had als kind inderdaad ook enkele tekenbeten gehad. Ik liet me testen en inderdaad: ik leed aan de ziekte van Lyme. De aandoening kan normaal gezien makkelijk behandeld worden met antibiotica als je er op tijd bij bent. Maar dat was bij mij niet meer het geval."

Antibiotica
De jonge vrouw kreeg nu eerst antibiotica om de onderliggende infecties aan te pakken en een speciaal dieet. Later dit jaar start ze met een antibioticakuur die de ziekte zelf aanpakt. "Ik zal waarschijnlijk lange tijd aan de medicijnen zitten. Mijn herstel zal niet snel gaan. Maar voor het eerst in jaren voel ik me wat beter en heb ik hoop. Reizen, naar de universiteit gaan, misschien wel aan kinderen beginnen: al mijn dromen lijken nu opeens mogelijk te zijn. Mijn leven kan eindelijk beginnen", lacht ze. (br.hln)

Man ruimt zolder vader op en vindt lichaam van vrouw die 40 jaar geleden verdween

Bij renoveringswerken op de zolder van het landgoed van zijn vader in het Duitse Cloppenburg, Nedersaksen heeft een man (33) een gruwelijke ontdekking gedaan. Hij vond er het skelet van een vrouw uit de buurt die veertig jaar geleden verdween.

Het lichaam was bedekt met bladeren en stro en had verscheidene jassen, een broek en schoenen aan. De man verwittigde meteen de politie. Die spreekt van een bijzonder ongewone vondst.

Het zou volgens de politie met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid gaan om een moeder (28) van drie kinderen die op 4 november 1977 verdween. En dat op basis van een gebitsanalyse en de kleding die ze droeg. Ze woonde vijf kilometer van het landhuis vandaan.

Woud
Het was niet de eerste keer dat de vrouw langere tijd van huis weg was. In 1976 was ze ook al eens zes weken verdwenen en werd ze teruggevonden in een woud. Ze zou psychische problemen hebben gehad. Haar echtgenoot overleed in 2012.

Doodgevroren
"We vermoeden dat de vrouw op de zolder gekropen is om te slapen en daar doodgevroren is", aldus nog woordvoerder Josef Schade van de politie. "We denken niet dat er nog iemand anders betrokken is bij haar dood." (br.hln)

Reuzenpanda is niet langer een bedreigde diersoort

De reuzenpanda was jarenlang hét boegbeeld van alle bedreigde diersoorten, maar de zwart-witte beren zijn vanaf nu officieel niet meer bedreigd. De laatste jaren is hun aantal zo veel gestegen dat ze nu in de categorie 'kwetsbaar' vallen.

In 2009 voorspelden experts nog dat de panda als soort geen lang leven meer beschoren was: binnen de drie generaties zouden ze volledig uitsterven. De deprimerende voorspelling viel echter niet in dovemansoren. Intussen zijn er 67 zwaar bewaakte pandareservaten in China, waarmee het land zo'n twee derde van alle panda's ter wereld beschermd.

"We kunnen constateren dat de achteruitgang van de soort gestopt is", klinkt het bij het IUCN (International Union for Conservation of Nature). "Meer nog, het aantal reuzenpanda's is weer aan het groeien." De laatste tien jaar groeide de soort met maar liefst 17 procent, en hun aantal wordt nu geschat op zo'n 2.060 dieren (inclusief jongen). "Dit bewijst dat de inspanningen van China succesvol zijn, en dat het mogelijk is om bedreigde soorten te redden."

Maar hoewel dit reden tot juichen is, zijn we er nog niet helemaal. "De soort mag dan wel aangroeien, de klimaatverandering speelt ook mee. Er wordt geschat dat 35 procent van de natuurlijke habitat van de dieren zal verdwijnen de komende 80 jaar. Er zal ook minder bamboe voor handen zijn, hun enige vorm van voeding. De panda blijft schaars en kwetsbaar; 1.864 exemplaren in het wild is echt niet heel veel." (br.hln)

Waarom zijn we altijd zo moe na een weekend?

Een weekend heeft in principe als doel om de batterijen terug op te laden. Maar vaker wel dan niet verschijnen we op maandagochtend nog vermoeider op het werk dan vlak voor het weekend, zeker nu september weer uit de startblokken is geschoten. Hoe komt dat toch, en wat kunnen we eraan doen? Leen Steyaert, gezondheidsbegeleidster, naturopaat en auteur van het boek "Oerrritme" legt uit.

Dat je het extra moeilijk hebt om op maandag uit je warme bed te kruipen is helemaal niet vreemd, integendeel. "Als je in het weekend op andere tijdstippen gaat slapen en opstaat, kan je dat effect vergelijken met een jetlag," legt Leen Steyaert uit. Zij is gezondheidsbegeleidster en naturopaat, en daarnaast ook auteur van het boek "Oerritme".

Innerlijke klok
Die vermoeidheid heeft alles te maken met onze innerlijk ingebouwde klok, waar we aan prutsen als we ons slaap- en waakritme aanpassen. "Tijdens het weekend verschuiven we onze innerlijke klok," verklaart Steyaert. "We gaan bijvoorbeeld wat later slapen en we staan wat later op. Je lichaam kan dat tot op zeker hoogte wel aan, maar vanaf dat het verschil groter wordt dan 2u, begin je dat te voelen. Zaterdag en zondag zul je hier het minste hinder van ondervinden, maar het is pas maandag - als je er opnieuw vroeg uit moet - dat je het lastig zal krijgen. Die maandagblues krijg je doordat je innerlijke klok je sociale klok niet kan volgen."

Niet te veel uitslapen
Het spijt ons dit te moeten zeggen, maar de enige manier om maandag wat frisser voor de dag te komen, is door niet te veel uit te slapen in het weekend. "Het is belangrijk dat je zelfs tijdens het weekend zoveel mogelijk regelmaat behoudt. Hoe minder je verschilt van je weekritme, hoe beter," vervolgt Steyaert. "Eigenlijk zijn we er niet op gebouwd om uit te slapen. Oudere mensen kunnen trouwens niet meer zo goed uitslapen, omdat hun innerlijke klok al meer verstoord is dan die van jongere mensen. Dat verklaart ook waarom jongeren veel langer in hun bed kunnen blijven soezen dan oudere mensen." De ochtendstond heeft dus goud in de mond. Zélfs in het weekend, helaas. (br.hln)

De 6 grootste vooroordelen over roodharigen getest

Naar jaarlijkse gewoonte wordt de Nederlandse stad Breda dit weekend overspoeld door roodharigen. Het unieke evenement Redhead Days of Roodharigendag vond voor het eerst plaats in 2005 en wordt sinds 2007 onafgebroken georganiseerd. Een goede reden om de feiten en fabels over roodharigen eens op een rij zetten.

1. Temperamentvol

Van roodharigen wordt beweerd dat ze snel geraakt zijn en over een opvliegend karakter beschikken. Deze veronderstelling is nooit onderzocht. Toch heeft Tim Wentel, wetenschapper en spreker op de Redhead Days, een ernstig vermoeden over de oorsprong van dit gerucht.

Het is volgens hem is het beeld al ontstaan toen de Romeinen Brittania (het huidige Wales en Engeland) gingen veroveren. De Romeinen stuitten op ongekend fanatieke strijders met wilde rode beharing. Hun moedige verzet oogstte veel bewondering. Na de verovering van Brittania was het onder Romeinen hip om met een roodharige te trouwen of een roodharige slaaf te bezitten.

Mooie zomer = meer muggen

Deze dag valt in het water, maar wie de afgelopen dagen zijn tuin in de gaten heeft gehouden, zal het zeker en vast opgemerkt hebben: het krioelt nog van de muggen en andere insecten. En daar zit het mooie weer van de afgelopen dagen voor iets tussen. Door de hoge temperaturen zijn enkele diertjes aan een nieuwe generatie begonnen. Onder meer rupsen en poppen van insecten ontwikkelen zich sneller, waardoor er nu al een derde generatie dagvlinder rondfladdert. Ook de exotische buxusmotten en enkele libellensoorten vliegen opnieuw rond. Dat meldt Natuurpunt. Door het droge weer zijn er dan weer wel amper paddenstoelen te vinden. (br.hln)

Paus verklaart Moeder Teresa tot heilige

Sint-Pietersplein in Rome Moeder Teresa tot heilige. De Albanese non, geboren als Agnes Gonxha Bojaxhiu, werkte in de Indiase stad Calcutta en gold als icoon van menslievendheid.

Naar verwachting komen honderdduizenden mensen naar Rome om de heiligverklaring bij te wonen, mogelijk zelfs meer dan de 300.000 die in 2003 haar zaligverklaring bijwoonden. Onder de aanwezigen zijn ook staatshoofden.

Moeder Teresa (1910-1997) werd de engel van de sloppenwijken genoemd. Ze kreeg in 1979 de Nobelprijs voor de Vrede. (br.hln)

Is 3D van Massive Attack graffitikunstenaar Banksy?

Robert Del Naja, alias 3D en stichtend lid van de Britse triphopband Massive Attack, zou wel eens de even mysterieuze als legendarische graffitikunstenaar Banksy kunnen zijn. De Schotse onderzoeksjournalist Craig Williams is daar zelfs van overtuigd. Williams ziet een duidelijke link tussen het tijdstip waarop minstens twaalf werken van de beroemde straatkunstenaar werden ontdekt en de steden waar Massive Attack kort ervoor of erna optrad of in een opnamestudio zat. Del Naja, toetsenist bij Massive Attack, verklaart dat hij enkel maar "goed bevriend" is met Banksy. Dat meldt Daily Mail.

3D heeft ook een verleden als graffitikunstenaar in zijn thuisstad Bristol, wat Williams in zijn overtuiging sterkt. Williams meent tevens dat de populariteit van Banksy's zogenaamde street art toenam naarmate ook Massive Attack doorbrak.

Banksy en 3D hebben bovendien al samengewerkt. 3D verscheen in de documentaire 'Exit Through the Gift Shop' van Banksy. Die laatste leverde ook een bijdrage aan het boek '3D & The Art of Massive Attack'.

Williams sluit niet uit dat het werk van Banksy moet toegeschreven worden aan een collectief dat door 3D wordt geleid.

Massive Attack speelde het voorbije weekend nog op het Gentse Sint-Pietersplein, er zijn voorlopig geen meldingen van Banksy-kunst daar in de buurt

Daarom mag je chips nooit twee keer dippen in saus

We doen het allemaal wel; een chipje dippen in de salsa dip, een hap nemen en nog eens dippen. Je wist waarschijnlijk zelf al wel dat die gewoonte niet bepaald proper is, maar een onderzoek van de Amerikaanse Clemson universiteit toont aan dat twee keer dippen met hetzelfde chipje nog viezer is dan gedacht.

Het onderzoek werd al in 2009 uitgevoerd, maar onlangs werd het pas gepubliceerd in het Harvard University's Healthbeat journal. Onderzoekers van de universiteit van Clemson onderzochten daarvoor verschillende dipsauzen op het aantal bacteriën, voor en na iemand er voor de tweede keer in gedipt had. Zoals verwacht, was het aantal bacteriën na twee keer dippen flink de hoogte in gegaan. In sommige gevallen was het aantal bacteriën zelfs verdubbeld. De onderzochte waterige dipsauzen als salsa bleken wel een stuk vatbaarder te zijn voor bacteriën dan sauzen die dikker zijn van consistentie. Denk daarbij aan guacamole en kaassaus.

Is het dan echt zo erg om twee keer te dippen vraag je jezelf nu waarschijnlijk af? Iedereen heeft zo'n zevenhonderd verschillende bacteriën leven in zijn of haar mond. Zolang je niet zelf ziek bent (en je immuunsysteem verzwakt is) en de andere chipsetende mensen niet ziek zijn, is er geen enkel probleem, zeggen de onderzoekers. Zit je gezellig te dippen met iemand die snipverkouden is? Dan kunnen jullie allebei wel (nog) zieker worden. Dood ga je er dus niet van, maar let toch even op als jij of je tafelgenoten ziek zijn. (br.hln)

Vrouw ziet vuilzak de straat oversteken en stopt om te kijken wat erin zit

Malissa Sergent Lewis uit de Amerikaanse staat Kentucky was voorbije donderdag te laat vertrokken naar de school waar ze werkt. Om wat tijd in te halen, nam ze een binnenweg. Op dat rustig landweggetje zag de vrouw plots iets ongewoons: een zwarte vuilzak leek zich in het midden van de weg voort te bewegen. Ze stopte om een kijkje te nemen en deed een verrassende ontdekking.

"Ik zag die vuilzak op de weg en ik dacht bij mezelf: 'zag je net die zak bewegen? Hoe dichterbij ik kwam, hoe beter ik zag dat hij bewoog," vertelde ze. "Ik kon het amper geloven. Er zat iets levends in die zak en ik wist gewoon dat ik het er moest uithalen, wat het ook was."

Hefty

De autoriteiten zijn op zoek naar de eigenaars van het hondje, maar de kans dat iemand de puppy zal terugeisen, is klein.

"Wie kan een dier zoiets aandoen?," vraagt de vrouw zich af. "Het moet wel een erg harteloos persoon zijn die een dier, eender wel dier, in een vuilzak stopt en langs de kant van de weg dumpt. Ze hadden heel slechte bedoelingen toen ze dat deden."

Lewis en haar gezin zijn ondertussen al erg gehecht geraakt aan hun nieuwe huisgenoot en ze gaven de puppy de naam 'Hefty', wat fors/ stevig betekent.

Hoewel het er voor Hefty vorige week naar uitzag dat hij een gewisse dood zou sterven in de plastic zak, gaat hij met zijn nieuwe eigenaars nu een rooskleurige toekomst tegemoet. (br.hln)

Natuurfotograaf spot beertjes die 'pootjes vasthouden'

Het lijkt een haast menselijk tafereel: twee kleintjes die handjes vasthouden, terwijl hun moeder wat te eten haalt. Het gaat hier echter om een op goed geluk geschoten plaatje van twee jonge grizzlyberen en hun moeder.

Gedaan met eindeloos procederen

Vanaf morgen is het gedaan met het vergoeden van pro-Deoadvocaten die asielprocedures nodeloos rekken. Minister van Justitie Koen Geens (CD&V) bedacht samen met de Orde van Vlaamse Balies een nieuw puntensysteem dat misbruik moet tegengaan.

Asielzoekers krijgen in ons land van bij hun eerste aanvraag gratis juridische bijstand. Dat kost de schatkist jaarlijks 25 miljoen euro. Advocaten die de procedures voeren, worden vergoed via een puntensysteem. 1 punt is momenteel 25 euro waard. Voor het bijwonen van een verhoor bij het Commissariaat-Generaal voor Vluchtelingen en Staatlozen kreeg de advocaat een forfait van 15 punten of 375 euro, onafgezien van de duur van dat gesprek. Vanaf nu zal hij maar 3 punten per uur meer krijgen.

De overheid wil vooral het mes zetten in eindeloze beroepen tegen uitspraken en meervoudige asielaanvragen. Als er geen ernstige nieuwe elementen worden aangebracht, zal de advocaat nog amper 50 euro per prestatie verdienen. Bij onrechtmatige procedures, die tot nu toe regelmatig werden gevoerd bij de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen, zal de raadsman helemaal geen pro-Deopunten meer krijgen. Ook roekeloze procedures tegen uitwijzingen zullen de advocaat geen euro meer opleveren.

De overheid hoopt zo eindelijk een einde te stellen aan de zinloze asielprocedures, die de staat veel geld kosten en asielzoekers soms na jaren verweesd achterlaten. De nieuwe regels betekenen ook het einde van advocaten(bureaus) die veel geld verdienden met het misbruik. (br.hln)

Steeds vaker 2 leraars voor 1 klas

Steeds meer leerkrachten staan met twee voor de klas. Daarvoor zullen vanaf dit schooljaar ook 420 juffen en meesters ingeschakeld worden die uit het buitengewoon onderwijs komen. Co-teaching wordt dan ook dé nieuwe trend voor dit schooljaar. Dat schrijft onderwijstijdschrift 'Klasse'.

Die evolutie is voor een groot stuk te danken aan het zogenaamde M-decreet. De bedoeling daarvan is om zo veel mogelijk kinderen die nu in het buitengewoon onderwijs les volgen, toch in het gewoon onderwijs op te vangen. Minder kinderen in het buitengewoon onderwijs betekent natuurlijk ook dat daar minder personeel nodig is. En die 'overbodige' krachten worden nu ingezet in het gewoon onderwijs.

Voor dit schooljaar gaat het om 420 mensen: 370 voor het basisonderwijs en 50 voor het middelbaar. Het gaat vooral om leerkrachten, maar ook om logopedisten, kinesisten en orthopedagogen. Veel van de leerkrachten die uit het buitengewoon onderwijs komen, zullen een klas gaan delen met een juf of meester in het gewoon onderwijs.

Jonge leerkrachten
Maar zij zijn niet de enige co-teachers. Steeds meer - vaak jonge - leerkrachten kiezen ervoor. Er wordt immers steeds meer van hen geëist en ze willen niet meer alléén de verantwoordelijkheid dragen voor een klas. Bovendien kunnen ze zo hun expertise delen.

Leerkrachten die nu al experimenteren met co-teaching, zijn daar meestal bijzonder tevreden over. Ze hebben meer tijd om elk kind de nodige aandacht te geven, waardoor er minder leerlingen achterop raken en in een zorgklas belanden. (br.hln)

Deze mishandelde pony herken je nu niet meer

Een pony die enkele maanden geleden totaal verwaarloosd werd aangetroffen in een weiland in het Britse Surrey, is weer helemaal opgeknapt onder de liefdevolle zorg van een team toegewijde dierenartsen.

Toen de jonge pony, die Dora werd genoemd, enkele maanden geleden in een enorm leeg weiland werd aangetroffen door dierenrechtenactivisten, was ze in een vreselijke staat. Het arme beest had geen grammetje vet meer en haar ribben staken door haar met uitwerpselen besmeurde en vacht. Haar manen waren te lang, haar vacht dof.

Transformatie
De pony werd meteen naar de dierenarts gebracht, waar ze meteen een warm bad kreeg en een deken kreeg. Ze bleef er twee maanden tot ze weer gezond was. Inmiddels heeft Dory een ware transformatie doorgemaakt en is in niets meer de zielige pony van weleer te herkennen. "Dora is een lieve schat: we kunnen niet wachten tot we haar een permanent huis kunnen geven", zegt Anna Hemmings van het dierenasiel in Lockwood, in Godalming, Surrey.

Knuffels
"Dora's ideale plekje zou er een zijn met meerder pony's en voldoende ruimte om te grazen. Ook zou het fijn zijn als er een afdak is, waar ze onder kan schuilen bij slecht weer", zegt Hemmings. "Ze is een goede pony en hoopt op een thuis met veel liefde en knuffels", sluit ze af. (br.hln)