In Planckendael is gisterochtend, donderdag, een giraf geboren. Dat meldt het Mechelse dierenpark. Parkbezoekers kunnen het kleintje al bewonderen in de stal. Met de baby erbij telt het park nu acht giraffen en - als alles goed gaat -, wordt er volgende maand nog eentje geboren.
Giraf Megara, zelf geboren in Planckendael, beviel van een 'kleintje'. De baby is al 1,75 meter groot en "eerder zwaar gebouwd". De bevalling gebeurde donderdag voor dag en dauw, de verzorgers waren toen nog niet aanwezig. Een camera heeft wel alles kunnen vastlegggen. "Een giraffengeboorte is wonderlijk, want de baby maakt een val van zo'n twee meter om daarna heel snel op zijn ranke pootjes te staan", meldt Planckendael.
Het is nog niet duidelijk welk geslacht het dier heeft. Van zodra het gekend is, zal het grote publiek de naam mee kunnen bepalen via het YouTube-kanaal van het dierenpark. De naam zal in elk geval met de letter S moeten beginnen, zoals die van alle dieren die dit jaar in Planckendael geboren worden. De zoo gebruikt dat systeem om snel te kunnen weten hoe oud de dieren zijn.
De draagtijd van giraffen is ongeveer vijftien maanden. Mannetjes worden tot vijf en een halve meter lang, vrouwtjes strekken meestal de nek tot vier en een halve meter. Het zijn de langste landdieren ter wereld en toch hebben ze maar zeven nekwervels, net zoals de mens. Hun tong is liefst 45 centimeter lang. (br.hln)
Vitaminen wegen niet op tegen de kracht van daglicht
"Vitaminen wegen niet op tegen de kracht van daglicht"
Ook het gevoel dat je nood hebt aan extra vitaminen, op koude en gure dagen als deze? Vergeet een voorraad vitaminepillen, maar ga eens wat vaker naar buiten. "Zelfs als het buiten grauw en bewolkt is, is natuurlijk licht onvervangbaar," legt Gemma Venhuizen uit in de Nederlandse krant Het Parool. Zij schreef een boek over hoe licht ons leven beïnvloedt.
Winterdipje? Trek dan eens wat vaker het daglicht in. In het boek "Licht - De invloed op lichaam en geest" omschrijft Gemma Venhuizen uitgebreid hoe belangrijk daglicht voor ons is: "Met medicijnen en lampen valt er niet op te werken tegen de voordelen van daglicht," legt ze uit aan de Nederlandse krant Het Parool. "Op een heldere dag is het licht buiten honderdduizend lux, met sluierbewolking is dat nog steeds tienduizend lux.De hoeveelheid licht op een kantoor is vijfhonderd lux, in een gemiddeld huis tweehonderd. De hoeveelheid die je buiten opdoet, is dus vele malen groter dan wat je via lamplicht opdoet."
Hoe licht ook lichter doet eten
Licht is niet alleen belangrijk voor onze productiviteit, het geeft ons ook energie, beïnvloedt je humeur, zorgt ervoor dat we 's avonds beter inslapen én het helpt ook om gezonde keuzes te maken, weet Venhuizen. "Uit onderzoek is gebleken dat in goed verlichte ruimtes mensen vaker kiezen voor wit vlees, vis en groenten en minder vaak voor rood vlees. Bij dimlicht kozen deelnemers sneller voor gefrituurde gerechten en zoete toetjes, en kregen ze gemiddeld bijna veertig procent meer calorieën binnen. Daar staat tegenover dat je bij gedempt licht minder eet, en langzamer." Idealiter kies en bereid je je maaltijd bij helder licht, en eet je het op bij een gedempter licht.
Het belang van ochtendlicht
Ochtendstond heeft goud in de mond? Dat klopt, want als je 's ochtends vroeg al veel daglicht kan meepikken, is dat meegenomen. "Ochtendlicht is blauw en remt de aanmaak van het slaaphormoon melatonine. Je wordt er alert van," legt de auteur uit. "Door het ritme in onze maatschappij word je min of meer geacht een ochtendmens te zijn. Dat ligt moeilijk voor avondmensen. Zij moeten kiezen uit twee kwaden: laat naar bed gaan en vroeg opstaan en een slaaptekort opbouwen, of laat opstaan en te weinig licht krijgen. Daardoor kampen avondmensen vaker met depressies, is gebleken." (br.hln)
Acht maanden geleden verloor ze zoontje Bas (11). En nu is ook haar man overleden
Acht maanden geleden verloor ze zoontje Bas (11). En nu is ook haar man overleden
Ann Baptist - de Genkse mama van het 11-jarige hartpatiëntje Bas dat bekend werd na een reportage in 'Cathérine' op vtm - heeft na haar zoontje nu ook haar man moeten afgeven. Huisarts Marc Vanstraelen overleed na een slepende ziekte. Hij werd amper 57 jaar.
Het verhaal van de kleine Bas kwam enkele maanden geleden aan de oppervlakte. De jongen was op 5 november 2015 ingestort tijdens een voetbaltraining en wat aanvankelijk een appelflauwte leek, bleek veel erger te zijn. Bas had een vergroot hart dat zijn bloed niet goed meer kon rondpompen. Hij had een transplantatie nodig en Cathérine Moerkerke legde het lange wachten en de operatie vast voor haar programma op vtm. De jongen kreeg uiteindelijk een ruilhart op 1 april, maar hij haalde het niet en overleed aan complicaties na de operatie.
Samen Zijn moeder waakte de hele tijd bij zijn ziekbed en toonde zich een ongelofelijk dappere vrouw, zo vertelde Moerkerke achteraf. En die kracht wordt nu opnieuw op de proef gesteld, want nog geen jaar later is ook haar echtgenoot overleden. Marc Vanstraelen leed aan een slepende ziekte en was pas 57 jaar. Hij overleed op 11 januari en wordt morgen begraven. "Vader en zoon zijn nu weer samen", klinkt het in de vele steunbetuigingen.
Huisarts De vader van Bas was huisarts en senior van studentclub 'Moeder Mijnlamp' tussen 1985 en 1986. Toen mama Ann begin dit jaar opnieuw voor de klas zou staan, vertelde ze in onze krant dat ze draad van haar leven weer moest oppikken. "Ons gezin heeft de dood van Bas een plaats kunnen geven", klonk het destijds. Nu sloeg het noodlot dus opnieuw toe. (br.hln)
De Romeinen waren er verzot op en over enkele maanden u misschien ook: het Menapische varken, het ras dat onze verre voorouders 2.000 jaar geleden verorberden en exporteerden, wordt in een West-Vlaamse stal opnieuw tot leven gewekt. "Misschien betekent dit authentiek stukje vlees wel dé redding voor onze kleine varkensboeren", klinkt het. Kijk even rustig naar de foto's en het filmpje: het is de eerste keer dat u en de rest van de wereld beelden ziet van dit unieke dier, het Menapische varken. Dat hebben we te danken aan een opmerkelijk project van de universiteit van Gent, slager Hendrik Dierendonck en varkenskweker Ruben Brabant. "Twee jaar geleden hebben we de handen in elkaar geslagen", vertelt Brabant. "Ons doel: via kruising van zuivere, oude varkenslijnen het Menapische varken opnieuw tot leven wekken. Dat was indertijd een half wild beest: het liep buiten rond, in de bossen en op de weiden, maar werd door de boeren ook gevoederd met etensresten."
De naam verwijst naar de periode van de Menapiërs: zo werden de Gallische boerengemeenschappen genoemd die onder het Romeinse gezag het huidige West-Vlaanderen, Oost-Vlaanderen en Zeeland bevolkten. Ze stonden wijd en zijd bekend als varkenskwekers. "De Menapische varkens waren groot en sterk behaard", zegt professor Benedikt Sas van de UGent. "Uit antieke teksten weten we dat het een gedomesticeerd everzwijn was, maar soms ook nog even gevaarlijk als een wolf. De Menapiërs hadden er een hele industrie rond gebouwd." (br.hln)
Hout vasthouden of afkloppen op hout is een wijdverspreid bijgeloof wanneer je een positieve uitspraak doet. Zeg je bijvoorbeeld "ik ben nog niet ziek geweest dit jaar", dan moet je iets van hout aanraken en zeggen "hout vasthouden" om ervoor te zorgen dat je niet ziek wordt. Nogal vreemd als je erover nadenkt. Maar vanwaar komt het ritueel?
Zoals bij vele gebruiken, is de exacte oorsprong van hout vasthouden verloren gegaan in de tijd. Maar er zijn wel een aantal geloofwaardige theorieën over de oorsprong. Zo dachten de Pagan-gelovigen bijvoorbeeld dat geesten en goden in bomen huisden. Dus hielden ze de bomen vast, als ze bescherming wilden van hen.
Christenen zouden het gebruik daarna overgenomen hebben, maar voor hen waren de bomen dan weer de aardse belichaming van Jezus. Hout aanraken zou volgens hen equivalent staan aan het aanraken van het houten kruis. Sommige Christenen hadden zelfs een stukje hout bij om zich veilig te voelen.
Tijdens de Spaanse Inquisitie werd hout ook voor Joden een symbool van veiligheid en overleving, omdat velen onder hen schuilhielden in een houten synagoge waar je alleen binnenkon via een specifieke klop op de deur. (br.hln)
Bert de schildpad gaf álles in kweekprogramma en moet nu zo verder
Bert de schildpad gaf álles in kweekprogramma en moet nu zo verder
Het Dinosaur Adventure Park in het Verenigd Koninkrijk heeft er een curiosum bij. Bezoekers van het dierenpark kunnen er schildpad Bert zien... voorbijrollen. De 22-jarige kolos van bijna 100 kilo had last van artritis in de achterpoten na zijn deelname aan een wel heel erg intensief kweekprogramma.
De spoorschildpad nam zijn bevruchtingstaak een paar jaren geleden in 2011 bloedserieus. Bert trok er toen twee maanden op uit in het kader van een kweekprogramma en bezwangerde maar liefst vijf vrouwtjes.
Helaas, door dat overmatige paren begon Bert nadien meer en meer hinder te ondervinden van artritis. Zijn achterpoten waren zo zwaar ontstoken dat de schildpad zich nog nauwelijks kon voortbewegen. Dat zagen ook de verzorgers van het Dinosaur Adventure Park. Eind vorig jaar werd het té erg en voorzagen zij het arme dier van een stel steunwieltjes.
In de lente, wanneer het weer minder koud en vochtig is, kan Bert misschien wel weer verder zonder zijn achterwielen. Dan zou de artritis, net als bij mensen, normaal gezien veel minder moeten opspelen. (br.hln)
Julie (48) kreeg een eetstoornis op latere leeftijd:
Julie (48) kreeg een eetstoornis op latere leeftijd: "Ik dacht dat anorexia iets voor jonge meisjes was"
Eetstoornissen zoals anorexia of boulimia komen meestal voor bij jonge meisjes, maar dat wil niet zeggen dat je er later niet mee te kampen kan krijgen. Een Britse enquête bij 5.000 vrouwen wijst uit dat het ook dames rond hun 40ste of 50ste overkomt. De 48-jarige Julie getuigt daarover: "Anorexia gaat niet over er willen uitzien als een model. Het gaat over hoe je je voelt."
De Britse studie die verscheen in BMC Medicine peilde bij 5.000 vrouwen rond 40 à 50 jaar oud naar hun ervaring met eetstoornissen. Drie procent van de ondervraagden gaf aan met een eetstoornis te kampen, nu of in het verleden. Een deel daarvan gaf aan dat ze het in hun tienerjaren kregen, maar andere vrouwen ervaarden het voor het eerst op middelbare leeftijd. "Veel vrouwen die deelnamen aan de studie verklaarden dat het de eerste keer was dat ze over hun eetprobleem praatten," vertelt hoofdonderzoeker Dr. Nadia Micali. "We proberen te begrijpen waarom veel vrouwen geen hulp zoeken."
Stigma door stereotype Tom Quinn van Beat, een Britse organisatie die rond eetstoornissen werkt, wijt dit aan het sociale stigma dat rust op dit soort stoornis bij vrouwen van middelbare leeftijd. "Het stereotype van iemand met een eetstoornis is een jonge vrouw," legt hij uit. "Wanneer zo'n stereotypen ontstaan, ontstaat er meteen ook een stigma, waardoor mensen die buiten die categorie vallen minder snel hulp gaan zoeken. Erg gevaarlijk, als je weet dat de kans op herstel bij een eetstoornis sterk toeneemt als je er snel bij om te behandelen."
"Voor jonge mensen" De Britse Julie Spinks (48) kreeg voor het eerst te maken met anorexia toen ze 44 was. "Ik was ongelukkig op het werk en had een laag zelfbeeld," vertelt ze aan de BBC. "Eerst dacht ik dat ik gewoon mijn eetlust verloren had. Ik voelde me depressief, alsof ik het niet waard was om te bestaan of eten te krijgen. Ik wilde gewoon verdwijnen." Ze begon steeds meer te sporten en minder te eten, maar besefte nog steeds niet dat ze met een eetstoornis kampte. "Ik dacht dat anorexia iets was dat bij jonge mensen voorkwam. Het kwam niet in mij op dat ik het zou hebben."
Eten blijft een strijd Julie ging in therapie, kreeg antidepressiva voorgeschreven en werd zelfs een tijdje in het ziekenhuis opgenomen omdat haar gewicht gevaarlijk laag werd. Nu heeft ze terug een gezond gewicht en gaat het goed met haar. "Ik voel me veel beter, maar het blijft wel altijd in mijn achterhoofd zitten. Ik heb goede en slechte dagen en eten blijft altijd een strijd. Nu besef ik ook dat anorexia niet betekent dat je eruit wil zien als een model. Het gaat niet over je uiterlijk, het gaat over hoe je je voelt."
Vragen over een eetstoornis? Op deze website vind je veel informatie en tips om hulp te zoeken. (br.hln)
Kan je ziek worden door zonder jas buiten te gaan?
Kan je ziek worden door zonder jas buiten te gaan?
"Doe je jas maar aan, of je wordt nog ziek", is de favoriete zin in het vocabulairum van de meeste oma's. Maar heeft onze jas aandoen wel iets met die verkoudheid te maken?
Voor eens en altijd: het koud hebben wil niet zeggen dat je een verkoudheid zal oplopen. Die loopneus en keelpijn komen tot stand wanneer virussen zich een weg banen naar je mond, neus of ogen, meestal wanneer je door iemand anders die besmet was ermee in contact bent gekomen.
Dicht bij elkaar Het misverstand dat je verkouden wordt door zonder jas of met natte haren buiten te komen, komt waarschijnlijk voort uit het stijgend aantal verkoudheden en ziektes in de koude maanden. Maar de verklaring daarvoor is dan vooral dat je vaker binnen bent en dicht op elkaar zit met anderen, waardoor ziektes makkelijker verspreid raken.
Minder weerstand Toch speelt de kou ook een rol in het verspreiden van virussen. Koud weer droogt de slijmvliezen in je neus uit, waardoor je gevoeliger bent voor een infectie. Ander onderzoek wijst dan weer uit dat te lange blootstelling aan de kou invloed heeft op onze weerstand. Door de koude beschikken we over minder witte bloedcellen om infecties af te weren, en worden we makkelijker ziek.
Hygiëne troef Het blijft dus wél slim om je warm in te duffelen in de winter. Maar minstens even belangrijk is het om goede hygiënemaatregelen te nemen, zodat je microben op een afstand houdt. Was regelmatig je handen, blijf uit de buurt van andere zieken en desinfecteer plekken die vaak door verschillende mensen worden aangeraakt. Zorg daarnaast voor voldoende rust en perk stress soveel mogelijk in, om je immuunsysteem niet te veel op de proef te stellen. (br.hln)
Acteur Jacques Vermeire wil nog zeker tien jaar optreden. Dat zegt hij morgenavond in 'Alloo bij Jacques Vermeire' op vtm. "Ik ga al 43 jaar mee, maar wil nog niet op mijn lauweren rusten", klinkt het resoluut. "Ik wil er bij blijven horen, ik wil met de nieuwe garde mee zijn. En ik wil in België iets betekenen", vertelt hij tijdens de uitzending.
Dat hij het niet altijd gemakkelijk heeft gehad in zijn leven, mag duidelijk zijn. Enkele van zijn partners stierven en zelf was hij ook een hele tijd ziek. "Ik heb mij verzoend met de dood, ik heb kanker overleefd, heb zware klappen gehad, shitperiodes gekend, maar ik moet door. Ik kan alle tegenslagen plaatsen. Ik zet mijn oogkleppen op en probeer op mijn manier mijn verdriet te verwerken. Werken en blijven optreden helpen mij daarbij."
Drama's Zijn privéleven is niet evident, zo zegt hij zelf. "Ik heb mijn drama's meegemaakt. Momenteel ben ik single en ik sta open voor een nieuwe relatie, ik ben nog een jonge mens", klinkt het nog.
Ook kinderen Julie en Maxime komen aan het woord. Zij vertellen over Jacques als de familieman die hij thuis is. "Soms schrik ik ervan hoe serieus papa kan zijn", legt dochter Julie uit. "Ik heb twee papa's, de rustige normale papa thuis en die grappige man vanop het podium."
Middelbare school In de aflevering trekt Vermeire ook met Alloo naar zijn oude middelbare school in Antwerpen, waar hij voor het eerst op een podium stond en economie studeerde. En naar de Abdij van Averbode. "Tijdens mijn humaniorajaren bezocht ik met mijn medestudenten de abdij", reflecteert Jacques. "Dat ene bezinningsweekend was een keerpunt voor mij. Zelfs 50 jaar later blijft het in mijn hoofd spelen. Hier hebben klasgenoten mij gezegd dat ik naast mijn schoenen liep, arrogant was en een dikke nek had. Ik was daar kapot van."
Alloo bij Jacques Vermeire, morgenavond om 21.45 uur bij vtm. (br.hln)
Acht rijkste mensen ter wereld bezitten evenveel als de armste 3,6 miljard
Acht rijkste mensen ter wereld bezitten evenveel als de armste 3,6 miljard
De kloof tussen arm en rijk wordt steeds groter. Dat stelt ontwikkelingsorganisatie Oxfam Novib in een rapport dat vandaag verschenen is. De acht rijkste mensen op aarde bezitten evenveel vermogen als de 3,6 miljard armste mensen.
Volgens het onderzoek, dat aan de vooravond van de jaarlijkse bijeenkomst van het World Economic Forum in Davos is gepubliceerd, is de kloof tussen arm en rijk veel groter dan al werd gedacht. Nieuwe en betere gegevens over de verdeling van de rijkdom in de wereld wijzen volgens Oxfam Novib uit dat de armste helft van de wereldbevolking minder vermogen heeft dan eerder werd aangenomen. De acht rijkste mensen ter wereld bezitten gezamenlijk 426,2 miljard dollar.
Het verschil is daarmee groter geworden dan een jaar geleden. Toen zei Oxfam dat de 62 rijkste mensen ter wereld evenveel bezaten als de halve wereldbevolking. Inmiddels is het vermogen van die 3,6 miljard armsten even groot als dat van de acht rijkste mannen, van Bill Gates tot Michael Bloomberg. De allerrijkste is Bill Gates, de Amerikaanse oprichter van Microsoft met een vermogen van 75 miljard dollar.
De hulporganisatie waarschuwt dat zulke ongelijkheid leidt tot grote politieke woede. "Ongelijkheid houdt honderden miljoenen mensen gevangen in armoede. Het breekt onze samenlevingen op en ondermijnt democratie." Oxfam roept wereldleiders op meer te doen dan alleen mooie beloftes. Als oplossingen draagt de organisatie hogere belastingen op vermogen aan en meer investeringen in publiek voorzieningen.
België
In ons land bezit de rijkste 10 procent bijna de helft van het vermogen. Anderzijds bezit de minst vermogende helft maar 8,8 procent daarvan. De ongelijkheid is in ons land wel minder groot dan in de rest van de eurozone: uit onderzoek van de ECB bleek onlangs dat de rijkste 10 procent Europeanen 51,2 procent van de totale rijkdom bezit, terwijl op globaal niveau 1 procent van de wereldbevolking meer bezit dan alle anderen.
Toch spreken de Belgische cijfers tot de verbeelding. De rijkste 10 procent van de Belgen (ruim 1 miljoen personen) bezitten samen ongeveer 1.043 miljard euro. De minst vermogende helft (5,5 miljoen mensen) bezit zo'n 208 miljard euro. "Alarmerend", vindt Oxfam. Albert Frère, die in zijn eentje goed is voor 6,2 miljard euro, bezit meer dan de 2 miljoen minst vermogende Belgen samen. (br.hln)
Beetje down vanochtend? Je zou de schuld kunnen steken op "Blue Monday" of deprimaandag, want volgens een formule van de Britse psycholoog Cliff Arnall is de derde maandag van januari de meest deprimerende dag van het jaar. Maar er blijkt wat te schorten aan zijn 'wetenschappelijke' formule, en ook ander onderzoek ontkracht de Blue Monday-mythe. Vrolijk zijn is dus toegestaan vandaag.
De Britse psycholoog Cliff Arnall reikt heel wat redenen aan om vandaag officieel tot de meest deprimerende dag van het jaar te kronen. We zijn al lang gefaald in onze goede voornemens, het is koud en donker buiten, vakantie lijkt nog heel ver weg en ook ons loon laat na een dure periode lang op zich wachten. Bovendien is het maandag, een argument dat voor zich spreekt.
Slimme marketingstunt Toch is er geen enkele reden om je vandaag naar die Blue Monday te gedragen. Behalve psycholoog was Cliff Arnall ook goede vriendjes met een pr-bureau, dat op zoek was naar een wetenschapper die hun Blue Monday-theorie wilde ondersteunen. Als je op mensen inpraat dat vandaag de meest deprimerende dag van de maand is, heb je een kapstok om leukere alternatieven aan te bieden. Een tripje naar de zon bijvoorbeeld. De universiteit van Arnall wilde daarna niet meer geasocieerd worden met de professor, wat genoeg zegt over de wetenschappelijke basis van zijn "formule".
November en december Niet alleen schort er wat aan die formule van Arnall, een enquête van Tempo-Team uit 2016 bij 1.000 werknemers brengt ook een lichtpuntje in de vermeende blauwe duisternis. Die wijst uit dat we die meest deprimerende dag misschien al achter de rug hebben. Volgens 8 op 10 Belgische werknemers kan die meest deprimerende dag even goed in november of december vallen. Bijna de helft van de werknemers zet november (42%), december (39%) en januari (38%) in de top drie van de maanden waarop ze zich het vaakst slecht of neerslachtig voelen op het werk. De dag waarop dit het vaakst voorvalt, is voor 1 op 2 werknemers maandag. Op een verre tweede plaats komt dinsdag (17%) en donderdag (14%). De favoriete werkdag van de Belg is vrijdag.
Maandag, baaldag Dat maandag ons zo moeilijk valt hoeft niet te verbazen, legt professor arbeidspyschologie Hans De Witte van de KULeuven uit: "In het weekend beschikken we over een zeer grote vrijheid. Net na het weekend, op maandag, moeten we opnieuw rekening houden met een takenpakket, opdrachten of afspraken. Op dat moment neemt het verplichtend karakter van werken misschien iets meer de bovenhand. Naarmate de week vordert ontdekt men de voldoening die werken met zich meebrengt en krijgt het ontplooiend karakter waarschijnlijk weer het overwicht."
Zo overleef je élke Blue Monday
Heb je ondanks deze opbeurende woorden toch wat moeite vandaag? Dan kunnen deze tips van Tempo-Team helpen, die je overigens op élke maandag kan toepassen.
- Snipperdag. Neem vaker vrij op maandag, zo heb je een korte vakantie of verlengd weekend van drie dagen.
- Rusten. Slaap voldoende, zodat je op maandag uitgerust bent.
- Drink niet overmatig veel alcohol zodat ook de kwaliteit van je slaap goed is.
- Bewegen. Beweeg regelmatig een half uur. Zo komt endorfine vrij die ervoor zorgt dat stresshormonen afgebroken worden en dat je je een stuk vrolijker voelt.
- Licht. Zorg voor voldoende licht, grauwe dagen maken somber en triest. In de winter vertrek je naar je werk wanneer het donker is en kom je thuis als het alweer donker is, maak daarom overdag een wandeling in de buitenlucht.
- Leuke werkomgeving. Zorg voor een gezellige middagpauze, want ook je collega's kunnen last hebben van een deprimaandag. Zet daarom wat muziek op en lunch samen.
- Elkaar motiveren. Denk er aan dat iedereen wel eens een baaldag heeft. Schenk daarom extra aandacht aan collega's die er wat neerslachtig bijlopen. Sla een opbeurend babbeltje en neem de tijd om naar hen te luisteren. (br.hln)
Helmut Lotti gaat het succes achterna en verhuist naar Duitsland. De zanger verbreekt daarom de relatie met zijn vrouw, Jelle van Riet. Zij gaat niet mee naar Duitsland. Dat maakte Lotti bekend op Facebook.
In het bericht richt Helmut Lotti zich tot zijn trouwe fans. "2017 zal een jaar zijn van grote veranderingen. Een daarvan is dat ik meestal in Duitsland zal verblijven." Daar heeft Lotti veel succes met zijn comeback album. Toch belooft de zanger het contact met zijn Belgische fans te onderhouden.
"Mijn keuze gaat ook vergezeld door spijt", schrijft Lotti in het tweede deel van het Facebook-bericht. "Omdat ik naar Duitsland verhuis, gaan Jelle en ik onze eigen weg. Een moeilijke beslissing die ons diepbedroefd achterlaat. Daarom vraag ik aan iedereen om onze privacy te respecteren."
Helmut en Jelle waren in mei 2009 getrouwd in het stadhuis van Antwerpen. Lotti stapte toen voor de derde keer in het huwelijksbootje. In 1990 trouwde hij met Kimberly Grosemans, een huwelijk dat zeven jaar duurde. Later beloofde de zanger trouw aan Carol Jane Poe tot 2005. (br.hln)
Vrouw vertelt schokkend verhaal over hoe ze ontvoerd werd en opgesloten in een bunker:
Vrouw vertelt schokkend verhaal over hoe ze ontvoerd werd en opgesloten in een bunker: "Doodsbang dat hij weer achter me aankomt"
Een Zweedse vrouw die in september 2015 ontvoerd werd door een 39- jarige dokter en opgesloten in een geluiddichte bunker onder zijn boerderij, heeft voor het eerst verteld over haar beproeving. Zes dagen lang hield Martin Trenneborg haar vast, tot ze door een stommiteit van de man kon ontsnappen. "Hij verplichtte me om bij hem te slapen", vertelt de vrouw, die toen als prostituee werkte. "Het was gruwelijk. Ik ben nog altijd bang. Ik vrees de dag dat hij ooit vrijkomt."
Het slachtoffer deed haar verhaal in het programma Skavlan op de Zweedse televisie. Ze gebruikte daarbij de schuilnaam Isabel Eriksson, om haar ware identiteit te verbergen. Ze vertelde hoe ze onwetend een afspraakje had gemaakt met haar ontvoerder in Stockholm. "Ik herinner me dat hij me aardbeien voerde", klonk het. "Daarna werd alles donker."
Masker Trenneborg zette haar daarna in een rolstoel, trok haar en zichzelf een masker over het gezicht en voerde haar 560 kilometer verder naar zijn boerderij in Kristianstad, in het zuiden van Zweden. Daar sloot hij de vrouw op in een geluiddichte bunker. "Toen ik weer wakker werd, zag ik een man naast me op een stoel zitten", doet ze haar verhaal. "Er stak een naald in mijn arm en die trok ik er meteen uit. Hij zei dat hij me ontvoerd had en een paar jaar opgesloten zou houden. En dat ik mocht roepen wat ik wilde, dat niemand me door de dikke muren en deur zou horen."
De vrouw probeerde hem aan te vallen met twee spijkers, maar ze was nog te veel verdoofd. "Hij greep me bij mijn polsen en waarschuwde me dat hij me vast zou ketenen aan het bed als ik dat nog eens zou proberen", gaat ze verder. "En dat ik alleen nog droog brood zou krijgen."
Isabel wist niet of ze boven of onder de grond zat. "Het was er koud en stoffig. Op de stenen vloer stonden cementzakken. Hij zei dat hij alles zelf gebouwd had en dat hij daar trots op was."
Revolver Een paar keer mocht ze naar buiten, maar haar zin om te vluchten werd al snel in de kiem gesmoord toen ze de wildernis rond het huis zag. Op een keer gaf hij haar ook een revolver in handen en vroeg hij haar om hem neer te schieten. En dat de deur open stond. Ze vertrouwde het zaakje niet en weigerde. Achteraf bleek het een test met een nepwapen om te zien of ze ervandoor zou gaan.
Ze gedroeg zich heel rustig en gewillig om zijn vertrouwen te winnen. En een kans te vinden om te ontsnappen. Zes dagen later nam hij de vrouw mee naar Stockholm omdat hij te weten was gekomen dat ze als vermist was opgegeven. Hij wandelde met haar een politiekantoor binnen om iedereen gerust te stellen door te doen alsof ze een koppel waren. Hij verplichte de vrouw daarvoor een vals verhaal op te dissen. Maar de inspecteurs roken onraad en namen de vrouw apart. Waarop ze alles vertelde en de dokter ingerekend werd.
Bloedstalen Hoewel het Openbaar Ministerie vermoedde dat de vrouw verkracht kon zijn terwijl ze bewusteloos was, werd dat niet bewezen. Isabel zelf denkt van niet. "Hij nam bloedstalen van me toen ik vastzat. Hij wilde onbeschermde seks met mij, maar vreesde dat ik een seksueel overdraagbare aandoening had. Daarom wilde hij me eerst testen", getuigt ze.
Lichaam Ze moest in de tussentijd wel bij hem slapen. "Maar ik mocht mijn ondergoed aanhouden", vertelt ze. "Hij wilde gewoon fysiek contact. Mijn lichaam voelen. Ik moest hem ook vasthouden. Gruwelijk was dat. Hij vertelde me ook dat hij plannen had om nog een tweede vrouw te ontvoeren."
Trenneborg werd vorig jaar veroordeeld tot tien jaar cel. Volgens de rechter had hij de ontvoering tot in de puntjes voorbereid en het slachtoffer blootgesteld aan grote risico's door haar te verdoven met rohypnol en haar vast te houden in zijn bunker. Hij moest ook 17.000 euro schadevergoeding betalen aan zijn slachtoffer.
Psycholoog Isabel zelf heeft het er nog altijd moeilijk mee. Meer dan een jaar is inmiddels verstreken en ze gaat regelmatig bij een psycholoog, maar ze heeft het nog niet verwerkt. "Ik doe geen escortewerk meer", zegt ze. "Dat durf ik niet meer. Ik heb nu ook een heel andere kijk op het leven. Ik leef dag per dag. En ik vrees de dag dat hij vrijkomt. Ik ben doodsbang dat hij weer achter me aankomt." (br.hln)
De Schoonste Boerin van Vlaanderen 2017-2018 is Mieke Verniest. De 35-jarige vrouw uit het Oost-Vlaamse Zwalm werd gisterenavond verkozen tijdens een show in het Gentse Flanders Expo op Agriflanders, de grootste land- en tuinbouwbeurs van Vlaanderen.
Er waren negen kandidates voor de titel. De 'Schoonste Boerin' werd gekozen door een vakjury van tien landbouwjournalisten, waarvan de helft mannen en de helft vrouwen. "Zij houden rekening met een hele resem criteria: spontaniteit, uitstraling, mondigheid, assertiviteit, gezond boerinnenverstand... Daarbovenop jureren ze de onderdelen van het gala. Ten slotte tellen ook de punten mee van de praktische proeven die de dames aflegden", zegt de organisatie.
Tijdens Agriflanders waren er opdrachten met onder meer een proef met de kettingzaag en het reanimeren van mensen.
De presentatie van de show, die het badpakkendefilé achterwege liet, was in handen van de uittredende Schoonste Boerin Karen Verplancke. Minister van landbouw Joke Schauvliege reikte de prijs uit en de winnares ging met een tractor van John Deere naar huis. Mieke Verniest, die werkt in de varkensteelt en akkerbouw, is de komende twee jaar de ambassadrice van de Vlaamse land- en tuinbouw. De eerste ereboerin werd Evi Van Camp uit Koningshooikt. (br.hln)
Waarom we baby's instinctief aan de linkerkant vasthouden
Waarom we baby's instinctief aan de linkerkant vasthouden
Of het nu om je eigen kind gaat, of om je neefje of nichtje: de kans is groot dat je de baby tegen je linkerschouder aanvlijt. Onderzoek heeft aangetoond dat 70 tot 85 procent van de mensen instinctief voor links kiest, en daar blijkt een goede reden voor te zijn.
Persoonlijk hebben wij nooit echt diep nagedacht over de manier waarop we een baby vasthouden - naast 'niet laten vallen' -, maar de wetenschap deed dat wel. Dat we kleine kindjes meestal op onze linkerarm zetten, was al langer beken, maar niemand wist goed waarom.
Een nieuwe studie in het tijdschrift Nature Ecology and Evolution meent nu echter het antwoord te weten. Ze merkten op dat het gedrag vooral voorkomt bij vrouwen, en bijvoorbeeld ook bij vrouwelijke primaten. De wetenschappers vermoeden nu dat dit te maken heeft met onze hersenhelften.
Diepere band Zoals je misschien wel weet wordt de rechterkant van ons lichaam gestuurd door de linkerhersenhelft, en vice versa. Als we de baby links vasthouden, zetten we dus de rechterkant van ons brein aan het werk. En dat deel is verantwoordelijk voor het verwerken van emoties, maar ook voor gezichtsherkenning. Als je dus naar de baby op je linkerarm kijkt, koppel je als het ware emoties aan het gezichtje van het kind, met een diepere band als resultaat.
Met andere woorden: een baby aan de linkerkant helpt om de band tussen jou en het kind te versterken. Zet jij de baby op je rechterarm? Dan ben je misschien nog niet klaar voor kinderen. Of was de linker gewoon moe, dat kan ook. (br.hln)
Hond redt leven baasje met gebroken nek door 20 uur op hem te liggen in vrieskou
Hond redt leven baasje met gebroken nek door 20 uur op hem te liggen in vrieskou
Bob, een man uit de Amerikaanse staat Michigan, ging op oudejaarsavond buiten brandhout halen. Omdat hij maar even buiten zou zijn, droeg hij enkel zijn lange onderbroek, een hemd en pantoffels. Het vroor toen 4 graden. Bob gleed uit en brak zijn nek. Gelukkig was Kelsey bij hem, zijn Golden Retriever. Die ging op haar baasje liggen om hem warm te houden. 24 uur lang. "Hij heeft veel geluk gehad dat zijn hond bij hem was en hem hielp", oordeelt de dokter die Bob behandelde.
"Ik riep om hulp, maar mijn naaste buur woont bijna een kilometer verderop en het was toen al halfelf. Maar gelukkig kwam Kelsey", verklaart de man.
Warm en alert De vijfjarige hond hield Bob warm door op hem te gaan liggen. Ze hield haar baasje wakker door aan zijn gezicht en handen te likken.
"Ze bleef blaffen om hulp, maar week niet van mijn zijde. Ze hield me warm en alert. Ik wist dat ik moest volhouden om in leven te blijven. Tegen de ochtend had ik geen stem meer en kon ik niet meer om hulp roepen, maar Kelsey bleef blaffen".
"Haar gehuil alarmeerde uiteindelijk mijn buur. Die vond me om halfzeven 's avonds op nieuwjaarsdag".
Zwaar onderkoeld De buur belde de hulpdiensten. Toen Bob in het ziekenhuis aankwam, bedroeg zijn lichaamstemperatuur slechts 21 graden. De normale lichaamstemperatuur ligt rond de 37 graden, onderkoeling treedt op wanneer de lichaamstemperatuur onder de 35 graden gaat.
"Ik was verbaasd dat ik geen vrieswonden had. Ik ben zeker dat ik dat te danken heb aan Kelsey's vastberadenheid om me warm te houden".
Tot grote verrassing van de dokters herstelde Bob snel. "Na de operatie begon hij als bij wonder zijn ledematen met grote kracht te bewegen", stelt de neurochirurg Chaim Colen van het McLaren Northern Michigan ziekenhuis.
"De meeste mensen met verwondingen aan de ruggengraat, kunnen niet bewegen. Was het de koude of het feit dat hij in de sneeuw lag dat hem heeft geholpen, ik weet het niet. Maar het was zeker zijn hond die hem in leven hield, Bob heeft echt geluk gehad".
Bob heeft nog een lange revalidatie voor de boeg maar verwacht wordt dat hij volledig zal herstellen. "Ik ben mijn twee helden eeuwig dankbaar." (br.hln)
Dames en heren, haal die zakdoeken en warmwaterkruiken maar al boven, want het ziet ernaar uit dat we vanaf volgende week veel kans hebben om griep op te lopen. Een nieuwe studie in het Journal of Clinical Virology heeft immers ontdekt wanneer de kans op de ziekte het grootst is.
Dat we in de winter meer kans hebben op griep dan in de zomer, dat is nogal logisch. Maar Zweedse wetenschappers hebben nu ook het precieze tijdsstip ontdekt waarop de kans op een griepepidemie het grootst is. De uitbraak van de griep vindt immers plaats ongeveer een week na de eerste winterprik. Zo eentje als wij nu meemaken, zeg maar.
De wetenschappers namen meer dan 20.000 stalen bij zieke mensen in Göteborg en analyseerden die om te kijken met welk virus ze precies te maken hadden. Daarna vergeleken ze die data met de gegevens van het meteorologische instituut. En zo ontdekten ze een patroon: elk jaar brak de griep uit na de eerste echt koude week van het jaar, waarbij de temperaturen een paar dagen onder nul duiken.
Droog en koud Researcher Nicklas Sundell weet ook de reden daarvoor: "We geloven dat de plotse val in temperatuur de epidemie een duw in de rug geeft. En eens de griep uitgebroken is, maakt het niet echt meer uit wat voor weer we hebben. Ook al wordt het opnieuw warmer, de zieke mensen zullen anderen blijven besmetten."
Het griepvirus wordt immers overgedragen via druppeltjes van bijvoorbeeld een nies- of hoestbui. Die verpreiden zich gemakkelijker als het koud is en als de lucht heel droog is. De droge lucht absorbeert dan de vloeistof in de druppeltjes, waardoor die langer en verder kunnen 'reizen'.
Maak je borst dus maar al nat, want het is niet alleen de griep die dit patroon volgt. "Ook bepaalde infecties op de luchtwegen en bijvoorbeeld het coronavirus breken uit na de eerste koude week." Sundell geeft gelukkig wel nog wat tips mee om de epidemie in te perken en jezelf en anderen te beschermen. "Hou je hand voor je mond als je hoest of niest, was regelmatig je handen en probeer elk jaar de griepprik te halen." (br.hln)
De zeven grootste supermarktketens van ons land starten in maart met een proefproject aan de afdelingen groenten en fruit. Wie daar nog een plastic zakje wil, moet voortaan betálen voor een duurzaam exemplaar. Intussen schrapt ook Delhaize de herbruikbare kassa-tas van tien cent.
De herbruikbare tasjes aan de versafdelingen zijn een idee van Comeos, de koepelorganisatie van de Belgische handel en diensten. In totaal zeven supermarktketens, waaronder Delhaize, Colruyt en Carrefour, doen mee. In maart gaat het project van start. Elke keten beslist zelf in hoeveel winkels en welke winkels precies. Na drie maanden wordt het project afgerond en de bevindingen overgemaakt aan de overheid. Overal zal het basisprincipe hetzelfde zijn. Verse tomaatjes, wat witloof uit volle grond, of een kilo appels? U zal er een tasje voor moeten kópen, in plaats van er eentje gratis te nemen. Dat zal dan wél een degelijk exemplaar zijn: herbruikbaar, wasbaar, semitransparant en compact opvouwbaar.
Dat of papier
Comeos wil met het proefproject inspelen op toekomstige wetgeving. Om komaf te maken met de veelheid aan verpakkingsmateriaal bijten de gewesten al geruime tijd hun tanden stuk op nieuwe regels. Eén van de pistes die de wetgever oppert, is de invoering van papieren tassen in plaats van plastic, maar dat vindt het gros van de supermarkten geen goed idee. "We hebben dat onderzocht en stellen vast dat de milieu-impact van papier zes keer zwaarder is", zegt Hans Cardyn van Comeos. "Voor één pallet plastic zakken heb je zeventien palletten papieren zakken nodig. Het is 3,5 keer duurder en niet gebruiksvriendelijk: steek er twee kilo koude tomaten in die recht uit een koelafdeling komen en de condens zal ervoor zorgen dat het zakje vochtig wordt en scheurt." Ook aan de kassa's vrezen supermarkten problemen. Elk papieren zakje zou er moeten worden opengemaakt en dat kost tijd. Een grote keten becijferde wat dat zou kosten. Het kwam neer op een meerkost van 3,8 miljoen euro aan personeel op jaarbasis.
4.560 ton bespaard
Met de herbruikbare tasjes wil Comeos de overheid een alternatief aanreiken. Want dat er iéts moet veranderen, staat vast. Sinds de sector in 2004 stelselmatig de eenmalige plastic kassazakken schrapte, werd al 4.560 ton plastic uitgespaard. Hoeveel de tasjes kosten, zal elke supermarktketen zelf beslissen. Sommige ketens zullen tegelijkertijd óók nog gratis tasjes aanbieden.
Intussen gaat Delhaize nog een stap verder. De keten maakt komaf met de herbruikbare kassazakken van tien cent. De bestaande voorraden worden opgebruikt, maar er worden géén nieuwe plastic zakken meer gemaakt. De duurderde, veel sterkere geweven zakken van tachtig cent, blijven wél bestaan. "Een maatregel, in afwachting van nieuwe wetgeving", zegt Delhaize. (br.hln)
Duitsland heeft er een nieuw cultureel icoon bij: de Elphilharmonie in Hamburg. Het concertgebouw werd feestelijk ingehuldigd, in aanwezigheid van onder meer bondskanselier Angela Merkel en de Duitse president Joachim Gauck.
Zon 2.100 gasten waren uitgenodigd voor de officiële opening van "Elfie", zoals het gebouw in de volksmond wordt genoemd. De veiligheidsmaatregelen waren erg streng, na de aanslag op een kerstmarkt in Berlijn.
Aan het spectaculaire gebouw, op de rechteroever van de Elbe, is zowat tien jaar gewerkt. Het project liep herhaaldelijk vertraging op en ook de kosten rezen de pan uit. De constructie in staal en glas, ontworpen door de architecten Herzog en de Meuron, kostte uiteindelijk 789 miljoen euro, tien keer meer dan begroot.
Maar dat kon de pret woensdag niet drukken. De burgemeester van Hamburg had het over een "historische dag" voor de stad. Het Elbphilharmonie Orchestra onder leiding van Thomas Hengelbrock stond in voor de muziek. (br.hln)
Wie alweer terug aan het werk is, heeft waarschijnlijk ook al opgemerkt dat heel wat collega's ziek zijn. Het is dan ook "de tijd van het jaar", zoals ze weleens zeggen in de volksmond. Slik dus snel maar wat extra vitamine C en hoe meer citroensap in je thee hoe beter. Of toch niet?
Vitamine C is op multivitamines na, althans in de Verenigde Staten, het populairste voedingssupplement. En dat is geen slecht nieuws, want vitamine C geeft meer energie, het verhoogt de opname van ijzer, is goed voor de huid, spieren, botten en bloedvaten, en het zorgt ervoor dat je immuunsysteem goed werkt. En vooral om die laatste reden slikken mensen massaal supplementen van de vitamine, om toch maar niet ziek te worden.
Alleen werd uit een Amerikaanse studie van 50 jaar vastgesteld dat vitamine C bij gezonde mensen helemaal niet helpt om verkoudheid en griep te voorkomen. Dat lees je goed ja. Alleen bij wie door omstandigheden een erg verzwakt immuunsysteem heeft, kan een dosis van 200 mg vitamine C per dag de kans op een verkoudheid halveren. Wél zouden verkoudenheden en griepjes iets minder lang duren bij mensen die lange tijd supplementen slikken, maar heel groot is het verschil niet.
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat je geen vitamine C nodig hebt, alleen moet je er ook geen wonderen van verwachten. Het menselijk lichaam neemt de vitamine trouwens veel makkelijker op uit voeding. Regelmatig rode paprika, kiwi, en citrusvruchten eten is dus aangeraden. (br.hln)
