Mountainbikers kunnen ijzerdraad op parcours maar nipt ontwijken

Een groepje mountainbikers is zaterdagmiddag aan een vreselijk ongeluk ontsnapt. De mountainbikers troffen tijdens hun rit een ijzeren draad aan die rond twee bomen op keelhoogte gespannen was. “Dat is levensgevaarlijk en dus gewoon poging tot moord”, klinkt het bij een van hen. Politiezone Druivenstreek laat alvast weten extra controles te houden bij mountainbike-evenementen.

“Ik had met enkele vrienden een parcours uitgestippeld om te gaan mountainbiken in Terlanen. Dat doen we wel vaker”, zegt een van de mountainbikers die liever anoniem wil blijven. Maar zaterdagmiddag scheelde het geen haar of de rit was tot een abrupt en catastrofaal einde gekomen. “Tijdens een afdaling heeft een van mijn vrienden de draad gelukkig zien hangen. Hij heeft die net op tijd kunnen ontwijken. We hoorden hem roepen dat we moesten oppassen en afremmen.” De mountainbikers besloten daarop de ijzeren draad meteen te verwijderen en de politie in te lichten.

Vergunning

De korpschef van politiezone Druivenstreek, Sébastien Verbeke, bevestigt dat de groep een klacht heeft ingediend. “Zij hebben ons laten weten dat die draad daar gehangen heeft. Het is de eerste keer dat we zo’n klacht hebben binnengekregen. Ik wil ook meteen verduidelijken dat die groep een vergunning heeft om daar met de mountainbike te mogen rijden. Buurtbewoners zijn soms gefrustreerd omdat ze vinden dat de mountainbikers snelheidsduivels zijn en gaan dan domme dingen doen. Via deze weg wil ik dan ook vragen aan de mensen om vooral niet het heft in eigen hand te nemen, want dat lost niets op. Indien er problemen zijn, nemen de buurtbewoners het best contact op met de politie zelf.”

“Wij proberen altijd alles en iedereen te respecteren en we zorgen ervoor dat we altijd een vergunning hebben”, klinkt het bij het groepje mountainbikers. “Mensen laten hun hond wel eens loslopen, maar daar proberen wij zeker rekening mee te houden. Als we in dat soort situaties terecht komen, dan gaan we trager rijden. Dat is absoluut geen probleem. Veiligheid boven alles.”

Groendienst

“We hebben nog geen flauw benul van wie de daders kunnen zijn, maar ik denk wel dat we die kant op moeten zoeken”, aldus de korpschef. Omdat de draad werd gevonden op de grens van Terlanen met Ottenburg, werd ook de hulp ingeschakeld van politiezone Voer en Dijle. Die is ondertussen met een onderzoek gestart.

”Naast het onderzoek van de politie, wil de gemeente er ook voor zorgen dat de mountainbikers veilig zijn”, zegt Sven Willekens (Open Vld), schepen van infrastructuur. “Zo heb ik bijvoorbeeld aan de werknemers van de groendienst gevraagd of ze tijdens hun werkzaamheden niet een oogje in het zeil kunnen houden. Voornamelijk op de trage wegen. Ook de lokale wielerorganisatie gaat meer controles houden”, aldus de schepen.


Als de dader gevat wordt, riskeert hij tot maximaal drie jaar celstraf en een geldboete voor het opzettelijk toebrengen van slagen en verwondingen met voorbedachte rade. Aangezien er in dit geval geen verwondingen zijn, zou hij er met een minimumstraf van één maand kunnen vanaf komen. (br.hln)

Het is officieel: maandag is écht de ergste dag, volgens de wetenschap

Lijk jij dat ochtendhumeur op maandag maar niet van je te kunnen afschudden? Je bent niet alleen. Volgens een analyse van sociale media voelen we ons namelijk allemaal het slechtst op maandag.

Dat blijkt uit miljoenen berichten op Twitter, die al sinds 2008 door het Complex Systems Center van de University of Vermont  bestudeerd worden. Aan de hand van de berichten wordt vervolgens een algemeen geluksgevoel in kaart gebracht. Wat blijkt nu? Over het algemeen voelen we ons beter tijdens de rest van de week, met een gelukspiek op zaterdag, gevolgd door een crash op maandag.
De analyse stoelt op een willekeurige selectie van een dagelijkse selectie van 50 miljoen Twitterberichten, zo’n 10 procent van het totale verkeer op de website. Daarvoor hebben de onderzoekers meer dan 10.000 veel gebruikte woorden een score gegeven van 1 tot 9, waarbij het geluksgevoel steeds toeneemt. Op die manier krijgen ook de verschillende dagen een algemene geluksscore.

Volgens de geluksmeter zou geluk, of toch zoals het wordt uitgedrukt op Twitter, over het algemeen in gelijkmatige golven komen: de echte dieptepunten komen er meestal na natuurrampen, de dood van celebrities en terroristische aanslagen, hoewel de verkiezing van Donald Trump ook erg hoog in dat droevige lijstje staat. De hoogtepunten worden meestal genoteerd op feestdagen zoals Moederdag en Kerstmis, of vrolijke gebeurtenissen zoals de royal wedding.

Natuurlijk heeft de meter ook zijn beperkingen, Twittergebruikers zijn niet altijd representatief voor de hele bevolking, maar volgens onderzoeker Danforth lopen de resultaten globaal genomen wel gelijk met die van publieke peilingen. En er is meer: gemiddeld zijn we minder gelukkig dan pakweg 18 maanden geleden. “Als we inzoomen op de grafiek over de jaren heen, dan zien we dat ons geluksgevoel over het algemeen gedaald is,” aldus Danforth. “Zeker na de terroristische aanslagen in Orlando en Londen, de Amerikaanse verkiezingen en nu natuurlijk ook Las Vegas.”

“Ons geluksgevoel is de laatste acht jaren steeds constant geweest, tot nu”, gaat hij verder. “Onze dieptepunten liggen een stuk lager, dus onze emoties swingen veel meer de pan uit. Zeker de laatste maanden zijn erg moeilijk geweest, als we Twitter mogen geloven. Er is heel wat stof tot nadenken, de dag van vandaag.”  (br.hln)

5 dingen waar obers een hekel aan hebben die we allemaal doen op restaurant

Niets zo leuk als een zondagavond afsluiten met een gezellig etentje buitenshuis. Maar waar jij ongetwijfeld de tijd van je leven beleeft, zitten obers vaak met de handen in het haar door het gedrag van de restaurantgangers. “Vooral hulpvaardige gasten zijn de ergste nachtmerrie van een ober,” verklapt restauranteigenaresse Suzanne Perry aan TIME.

1. Je neemt iets van het dienblad

Je ziet een ober voorzichtig rond jullie tafeltje draaien terwijl er een gevaarlijk vol uitzien dienblad op zijn handpalm balanceert. Dus besluit je hem een handje te helpen en alvast de glazen van je tafelgenoten te nemen. Geen goed idee. Vanuit jouw oogpunt lijkt het alsof je de ober helpt door het dienblad minder zwaar te maken. Zo zorg je er echter ook voor dat het evenwicht verstoord wordt, en voor je het weet krijg je een heuse wijndouche over je heen. Niet doen dus.

2. Je ruimt het servies zelf al op

Jullie hebben gedaan met eten, en het duurt nog even voor de ober langskomt. Waarom hem niet een handje helpen en zelf het servies en bestek al op elkaar stapelen? Goed bedoeld, maar liever niet, verklapt Perry. “Borden en bestek worden vaak op een heel specifieke manier gestapeld, zodat het goed in evenwicht is. Laat het dus vooral aan de professionals over.”

3. Je stopt je servet in je glas

Oeps, de borden zijn al weg maar je servet ligt nog op tafel. Wat doe je dan?? Je stopt het snel in je glas. Op die manier heeft de ober minder werk, want dan is de tafel helemaal proper, toch? Klopt, maar nu zadel je iemand met het niet zo leuke taakje op om die vochtige servetpropjes uit de glazen te gaan peuteren. Laat ze dus toch maar gewoon op tafel liggen.

4. Aan een vuile tafel gaan zitten

Het lijkt logisch: de enige vrije plek is een tafel die nog niet is opgeruimd. Dus ga je alvast zitten, en wacht je tot het personeel komt opruimen. In het vervolg doe je dat beter niet, en blijf je gewoon even rechtstaan tot de tafel is opgeruimd. Door te gaan zitten, verplicht je de ober om alles te laten vallen waar hij of zij mee bezig is en meteen te komen opruimen, nieuwe gasten aan een vuile tafel is immers geen goede klantenservice. En daarbij moeten ze over je heen gaan hangen om de tafel te kunnen schoonvegen. En zeg nu eerlijk: dat is voor iedereen een beetje genant.

5. Zelf je tafel kiezen

Als er een bordje staat dat aangeeft dat je best even wacht voor je gaat zitten, doe dat dan ook. Vaak werken deze restaurants met schema’s, gebaseerd op het aantal tafels dat door iedere ober bediend wordt. Als je zelf lukraak een tafeltje gaat kiezen, stuur je het systeem in de war waardoor de ene ober plots veel meer werk heeft dan de andere. (br.hln)

Robert Cray - Don't Be Afraid Of The Dark

Klik op de foto om hem te beluisteren

Hij was een van de artiesten, zoals ook Stevie Ray Vaughan en George Thorogood, die een breder publiek bereikten op de radio met het spelen van vernieuwende gitaarblues en schrijven van liedjes in de jaren 80. Hij startte met gitaarspelen in zijn tienerjaren.
In het middelbaar onderwijs begon de liefde voor blues en soul te groeien doordat hij begon platen te verzamelen. Tegen z'n 20e had Cray reeds zijn helden Albert Collins, Freddie King en Muddy Waters live gezien, en besloot zijn eigen band op te richten. Deze begon op te treden in de steden aan de westkust. Na vele jaren van regionaal succes, kon Cray beginnen bij Mercury Records in 1982.
Zijn derde release, Strong Persuader, won een Grammy Award, en de single "Smokin' Gun" gaf hem naamsbekendheid bij een breder publiek. Cray was een openingsact voor de grote sterren. Begin jaren 90 werd zijn naam steeds verbonden met zijn soulstem, proper gitaarwerk en een vernieuwend bluesgeluid.
Cray hanteerde voornamelijk Fendergitaren (Telecasters en Stratocasters), en speelde in een band die gewoonlijk bestond uit een bas, drums, keyboard, saxofoon en trompet. Hij  neemt nog steeds platen op en tourt nog rond .
In 2011 werd Cray opgenomen in de Blues Hall of Fame.

Waarom een weekend eigenlijk drie dagen zou moeten duren

Nu al geen zin in morgen? Dan is er goed nieuws, want volgens de Britse universitair Alex Williams verdienen we eigenlijk nóg een vrije dag. En ja, hij werpt daarbij zelfs goede argumenten in de strijd.

“Een weekend van drie dagen zorgt ervoor dat je meer tijd hebt om met vrienden en familie door te brengen, de wereld buiten de werkmuren te ontdekken en te ontspannen van alle druk die het professionele leven met zich meebrengt,” zo begint Alex Williams zijn betoog, lector aan de City University van Londen. Daar kunnen we ons alvast in vinden. Maar er is meer, en zijn argumenten zijn zelfs maatschappelijk relevant te noemen.

Goed voor het milieu

“Weekends van drie dagen zijn ook één van de makkelijkste stappen die we kunnen zetten om onze impact op het milieu te verkleinen én onze economie te versterken,” zo gaat Williams verder. Hij baseert zich hiervoor op onderzoek dat een verband aantoont tussen minder werkuren en een lagere energieconsumptie: als de lichten, air conditioning en computers een dag in de week minder aan moeten staan op kantoren, kan je heel wat op verbruik besparen. Bovendien worden de wegen en het verkeer minder belast als mensen nog maar 4 keer per week naar hun werk gaan met de wagen.
Betere gezondheid en productiviteit

Betere gezondheid en productiviteit

Als extra bewijs haalt Williams een experiment uit 2007 in Utah aan, waar vrijdag als werkdag werd afgeschaft door van maandag tot donderdag langere uren te werken. De staat kon zo 1,6 miljoen energiekosten besparen na de eerste tien maanden, en de vermindering van het woon-werkverkeer zorgde voor een jaarlijkse vermindering in uitstoot van 12.000 ton CO2, aldus de lector. We vrezen dat Alex Williams met zijn voorstel niet meteen alle regeringen wereldwijd tot inzicht doet komen. Maar we kunnen er maar van dromen. Met argumenten als een betere nachtrust, sociaal leven, gezondheid en productiviteit op het werk probeerden we eerder al eens om een extra dagje weekend aan te kaarten. Proberen gaat mee. (br.hln)

Atlas uit 1603 brengt 106.000 euro op in Brugge

Bij veilinghuis Van de Wiele in Brugge is een Latijnse atlas van Ortelius uit 1603 voor 106.000 euro onder de hamer gegaan. Ook de collectie van de oude kloosterbibliotheek van het Augustijns Instituut van Eindhoven werd geveild.

Vooral de werken van de Franse 17e-eeuwse kunstenaar Jacques Callot sprongen in het oog tijdens de tweedaagse veiling met ruim 1.000 loten. Daarnaast konden geïnteresseerden ook werk van Belgische graveurs zoals Rassenfosse en Rops op de kop tikken.
Een Latijnse atlas van de Brabantse cartograaf Abraham Ortelius uit 1603 ging voor 106.000 euro onder de hamer. Theatrum orbis terrarum bevat 151 kaarten en vijf platen, allemaal handgekleurd. Een handgeschreven Brugs rekeningenboek uit 1475 werd voor maar liefst 7.000 euro geveild.

Kloosterbibliotheek
Van de Wiele veilde daarnaast ook 160 loten uit de oude kloosterbibliotheek van het Augustijns Instituut van Eindhoven. De rest van de collectie uit de voormalige Wetenschappelijke Bibliotheek Marienhage gaat pas in 2018 onder de hamer. De achtdelige reeks ‘De Aanmerkenswaardigste en Alomberoemde zee- en landreizen der Portugeezen, Spanjaarden, Engelsen en allerhande natien’ ging voor 24.000 euro onder de hamer. De uitgave van Pieter van der Aa uit 1727 bevat meer dan 100 geïllustreerde ontdekkingsreizen.

Tijdens de veiling werden de loten in totaal voor een bedrag van ruim 450.000 euro verkocht. (br.hln)

Natalie Imbruglia (Sydney, 4 februari 1975) is een Australische zangeres en actrice.

Net als enkele andere Australische artiesten (zoals Jason Donovan en Kylie Minogue) speelde Natalie ook in de soapserie Neighbours ("Buren").

In 1997 bracht ze haar eerste nummer Torn, een cover van Ednaswap, uit als voorbode van haar eerste cd, Left of the middle. Dit nummer werd één van de best verkopende singles aller tijden in Groot-Brittannië, met meer dan 1 miljoen verkochte exemplaren. Ondanks de grote verkoopcijfers heeft "Torn" nooit de top van de Britse Hitparade bereikt. In de 'UK radio chart' waarbij naar airplay wordt gekeken haalde Torn wel de hoogste positie, voor maar liefst 11 weken. Ook bij de "Billboard Airplay Chart" van de Verenigde Staten stond het nummer veertien weken bovenaan de lijst. In totaal heeft het nummer veel records op de radio verbroken. "Left of the middle" bevatte nog drie andere commerciële singles, waarvan de tweede single "Big Mistake" de grootste impact maakte op de Britse hitparade door de tweede plaats te bereiken. Het album heeft het in de Verenigde Staten en in het Verenigd Koninkrijk de top 10 bereikt. In haar thuisland Australië en in Nederland bereikte het album zelfs de eerste plaats. In totaal is "Left of the middle" tussen de 6.5 en de 7.0 miljoen keer verkocht en wordt het als een commercieel succes gezien. Critici waren niet altijd even enthousiast over het album. Natalie werd in enkele professionele recensies een fotogenieke schoonheid genoemd die met behulp van muzikale professionals een indruk op de hitlijsten zou willen maken. Ook werden de overeenkomsten met tijdgenote Alanis Morissette erg zwaar bekritiseerd.

Dit is de oudste vrouw ooit op de cover van Vogue

Elegantie en klasse kennen geen leeftijd, en dat hebben ze bij Vogue ook ontdekt. Op de cover van hun oktobernummer prijkt dan ook de oudste vrouw ooit in de hele geschiedenis van het magazine: de immer stijlvolle 73-jarige actrice Lauren Hutton.

Het Italiaanse oktobernummer is dan ook getiteld ‘De tijdloze editie’. De actrice werd gekleed door Valentino en op beeld vastgelegd door fotograaf Steven Klein. Zelf vindt ze het alvast een grote stap voorwaarts: “Deze cover kan de maatschappij veranderen,” vertelt Hutton aan de modewebsite Women’s Wear Daily. “Voor het eerst is er een vrouw van mijn leeftijd te zien. Iemand die nog steeds actief is en breed lacht.”
Uitgever Emanuele Farneti valt haar bij. “Tegenwoordig focussen meer en meer campagnes op vrouwen op leeftijd. Dat past volledig in het kader van diversiteit en inclusie, dé uitdaging van onze huidige samenleving. Dit gaat niet alleen over gender, maar ook over geslacht, ras en religie. Niemand zou zich uitgesloten mogen voelen.” (br.hln)

Vijftig jaar onterecht in de psychiatrie, maar toch een positieve boodschap in nieuw boek

Liliane Stynen, beter bekend als Rosalie Niemand, viert op 28 oktober haar 85ste verjaardag met een concert in het Mechelse Cultuurcentrum. Bijna vijftig jaar bracht ze onterecht gedwongen door in de psychiatrie, maar sinds ze op haar 49ste ‘mocht gaan’, omarmt ze het leven. Volgend jaar komt ook een derde boek van haar hand uit. Niet over “de hel” die ze doormaakte, wel over de periode daarna. De periode waarin Rosalie Niemand iemand werd.

De eerste vijftig jaar van haar leven waren voor Liliane Stynen een langgerekte nachtmerrie. Toen ze vijf jaar was, werd het ongewenste meisje door haar liefdeloze moeder in een gesticht voor achterlijke kinderen gestopt. Op haar twaalfde verhuisde ze naar een psychiatrische inrichting voor volwassen vrouwen, hoewel ze geestelijk gezond was. Een lijdensweg waar pas op haar 49ste een einde aan zou komen. En niet omdat ze ‘genezen’ was, maar omdat de subsidies voor gesloten instellingen teruggeschroefd werden. Ze was toen niemand - een identiteitskaart had ze niet. Tot schrijfster Elisabeth Marain haar levensverhaal optekende en de bestseller ‘Rosalie Niemand’ uitbracht in 1988. Sindsdien mocht Liliane overal gaan spreken, en kwam er zelfs een theatervoorstelling.

Je wordt deze maand 85. Meer dan de helft van al die jaren zat je in een instelling. Denk je daar nog vaak aan terug?

“Ik kijk niet om, nee. Of ik probeer dat toch zo weinig mogelijk te doen. Het verleden is het verleden. Op mijn 50ste is een nieuw leven gestart. Maar als ik op tv iets over kindermisbruik zie, dan krijg ik ‘het’.”

Het verhaal van je eerste levenshelft leest als een fictieroman. Hoe kon dit gebeuren?

“Het was oorlog, en zo nauw werd er niet gekeken in de psychiatrie. De verandering is er pas gekomen met de komst van personeel - al waren dat in het begin familieleden van de nonnen - en de opmaak van reglementen voor de sector, eind jaren 60. Natuurlijk waren er mensen die dan al gezien hadden dat er niets mis was met mij. Maar wie dat durfde aankaarten of te vriendelijk was, werd overgeplaatst. Ik was een harde werker, en moest onder meer kantklossen voor de priesters. Daarom hebben ze mij gehouden. Ik heb later nooit een vergoeding gevraagd, ik was al blij dat ik er weg was. Ik was ook niet de enige die daar onterecht zat. Zo herinner ik me de vrouw van een rijke advocaat, die daar tegen betaling door haar man gedumpt was. Maar ik heb er misschien wel het langst gezeten.”

De financiële gevolgen voel je nog steeds. Je woont in Mechelen in een klein sociaal

appartement en moet rondkomen met een minimumpensioen.

“Na mijn vrijlating ben ik meteen gaan werken in de linnendienst van Borgerstein en als naaister voor verschillende winkels in Zaventem. Maar de tijd was te kort om een pensioen op te bouwen. Dankzij de vele spreekbeurten die ik gegeven heb, kon ik wel wat geld opzij zetten. Het enige waar ik iets aan uitgeef, is muziek. Voor de rest heb ik niet veel nodig. Mijn instrumenten, waaronder drie mandolines en twee gitaren, gaan na mijn dood naar begaafde kinderen die zelf geen instrumenten kunnen betalen. Geld dat overblijft, gaat naar kinderen die te vondeling gelegd worden.”

Koester je wrok?

“Nee, al kan ik niet naar de kerk gaan. Daar heb ik te veel voor meegemaakt. De nonnen zeiden: ‘Ge krijgt wat ge kunt verdragen’. En dus heb ik veel moeten verdragen. Ik was te fier. Als ik gestraft werd, beloofde ik nooit om voortaan braaf te zijn. Ik ben altijd een koppige plantrekker geweest, maar ik geloof dat dit uiteindelijk ook mijn redding was.”

En je moeder? Geen wrok tegen haar?

“Ze is gestorven op 76-jarige leeftijd (haar vader heeft Liliane nooit gekend, red.). Het deed me niets. Ze was voor mij een vreemde vrouw, een stripteaseuse die me afgestaan heeft. Ik heb haar voor het laatst gezien op mijn plechtige communie. Die dag heeft ze me gezegd dat ze me nooit meer zou bezoeken. Dat was mijn cadeau. Als je moeders met hun kind ziet, dan lachen die. Ik heb de mijne nooit weten lachen.”

Een eigen gezin was voor jou ook geen optie?

“Als je pas op je 49ste vrijkomt, dan begin je daar niet meer aan. Al had ik heel graag kinderen gehad.”

Je bent lid van twee orkesten die zullen optreden tijdens je verjaardagsfeest, waar je ook zelf zal zingen. Muziek is je lange leven?

“Ja. Had ik dat niet gehad, dan zou ik het nooit overleefd hebben. Als ik op mijn kamertje zat, kon ik huilen en muziek spelen tegelijk. Ik heb alles zelf moeten leren, door op mijn gitaar Franse liedjes van Eurosong mee te spelen. Muziek brengt mensen samen. Als ik niet meer kan spelen, dan hoeft het voor mij niet meer.”

De theaterversie van ‘Rosalie Niemand’ wordt nog regelmatig opgevoerd. Is het belangrijk dat je verhaal nog altijd verteld wordt?

“Voor mij hoeven die voorstellingen niet, al blijft de boodschap wel belangrijk. Zoiets mag nooit meer gebeuren. Wie wantoestanden ziet in een bejaardentehuis, school of ziekenhuis: stop dat niet in de doofpot. Onlangs was er in het nieuws een bericht over een kind van 11 jaar dat ze in de psychiatrie gestoken hadden. ‘Dat dit nu nog kan’, dacht ik. Gelukkig zijn de tijden wel veranderd. Ik heb de folterbaden en elektroshocks nog meegemaakt... Al verkoos ik dat boven de medicatie. Ik was niet ziek, maar ik kreeg medicijnen die van mij een plant maakten. Ik stak mijn vinger in mijn keel om ze weer uit te braken.”

Volgend jaar komt er een derde boek uit over je leven, met als werktitel ‘Rosalie Iemand’. Delfin Vandenheede schrijft het in jouw opdracht. Wat wil je nog vertellen?

“Het gaat over mijn leven na de psychiatrie. Voor ik ga, wil ik nog een positieve boodschap achterlaten. Hoezeer het leven ook tegenzit: probeer de draad weer op te pikken. Laat je hoofd niet hangen, maar omarm het leven. Kijk naar mij, ik ben nu gelukkig. Het boek vertelt over de goede dingen die ik tegengekomen ben. De vele vrienden, de muziekgroepen. Als die boodschap aankomt, dan heb ik niet voor niets geleefd.” (br.hln)

Droom je van wonen in adellijk kasteel? Grijp je kans

Het beschermde kasteel Ter Heyde in Vladslo bij Diksmuide staat te koop. Voor hoeveel wil makelaar Dewaele Vastgoedgroep niet zeggen maar dat het een bijzondere woonst is, staat buiten kijf. Het domein is 24 hectare groot, dat is 35 voetbalvelden, en telt naast het kasteel nog een koetshuis, kasteelhoeve en boswachtershuis allemaal omringd door bos en weides. “Dit pand is op vele vlakken uniek”, promoot Filip Dewaele, ceo van Dewaele Vastgoedgroep. “Het kasteel is acht eeuwen oud, beschermd en grotendeels instapklaar. De bekende Belgische architect Hendrik Vermoortel, die er tot zijn overlijden in de zomer van 2015 woonde, heeft het grondig onder handen genomen. De kelder en het gelijkvloers zijn nog authentiek maar de drie verdiepingen zijn hedendaags en strak ingericht. Naast het kasteel treffen we op het domein nog een koetshuis, kasteelhoeve en boswachtershuis aan. Die verdienen wel een opknapbeurt maar zijn daarna zeker bruikbaar als woonst. De vier panden kunnen afzonderlijk gedomicilieerd worden maar de site verkopen we wel in zijn geheel. Ook de tuin is uitzonderlijk. Vlakbij het kasteel hebben we een prachtig aangelegde tuin waar liefst 85 verschillende soorten rozen bloeien. De dreven die door het bos kronkelen, zijn in ere hersteld.”

Op verkenning

“Op het gelijkvloers hebben we twee leefruimtes, een eetzaal, kapel en keuken. In de inkomhal springt de imposante draaitrap in het oog”, leidt Filip ons rond. “De polyvalente ruimtes op de eerste verdieping zijn opsplitsbaar met verschuifbare wanden. Daarboven treffen we drie grote slaapkamers aan met elk hun badkamer. Op het hoogste verdiep hebben we nog een leefruimte, de master bedroom met badkamer, wellnessfaciliteiten en een kitchenette. Ondergronds kan je perfect een wijnkelder inrichten. De hoge deuren en gewelven hebben de geschiedenis overleefd.”

Mogelijkheden

“Goedkoop is zo’n domein uiteraard niet maar in overleg met de familie hebben we besloten de vraagprijs niet bekend te maken”, besluit Filip. “De mogelijkheden zijn enorm maar houd er rekening mee dat de natuur primeert. Een bestemming die veel verkeer aantrekt, zoals een hotel, kan niet. Kleinschalige vakantieverblijven, culturele initiatieven of bedrijven die een exclusief decor nodig hebben zijn perfect mogelijk. Dankzij een aangepast ruimtelijk uitvoeringsplan is een uitbreiding, tot 15 procent, van de bestaande panden mogelijk.”  (br.hln)

Uur beweging per week kan al depressie voorkomen

Een uur beweging per week kan al depressieve gevoelens voorkomen, stellen onderzoekers van het Australische Black Dog Institute. De intensiteit maakt daarbij niet uit. De studie in het American Journal of Psychiatry laat zien dat zelfs weinig beweging beter is dan geen beweging, als het gaat om bescherming tegen depressieve gevoelens. Dat geldt volgens de auteurs voor mensen van alle leeftijden.

Voor het onderzoek analyseerden de wetenschappers elf jaar aan gezondheidsdata over bijna 34.000 Noorse volwassenen, inclusief eventuele symptomen van depressie en angst. Het internationale onderzoeksteam constateerde dat 12 procent van de depressiegevallen voorkomen had kunnen worden, als de deelnemers slechts één uur fysieke activiteit per week ondernamen.
”We weten al enige tijd dat beweging een rol speelt bij de behandeling van depressieve symptomen, maar dit is de eerste keer dat we in staat zijn geweest conclusies te trekken over de preventieve kracht van fysieke activiteit bij het verminderen van toekomstige depressieve gevoelens”, zegt hoofdauteur Samuel Harvey.

”We weten nog niet precies waarom beweging dit effect heeft, maar we vermoeden dat het komt door de combinatie van de verschillende fysieke en sociale voordelen die beweging met zich meebrengt.”

Angstgevoelens

Volgens Harvey kunnen de uitkomsten van het onderzoek van belang zijn voor publieke gezondheidscampagnes. “Als we manieren kunnen vinden om mensen zelfs maar een klein beetje meer te laten bewegen, leidt dat waarschijnlijk tot een substantiële verbetering van de fysieke en mentale gezondheid.”
Mensen die helemaal niet bewegen, hebben 44 procent meer kans om depressieve gevoelens te ontwikkelen dan mensen die één tot twee uur per week bewegen, zegt hij.

Er werd echter geen verband ontdekt tussen de mate en intensiteit van beweging en het ontwikkelen van angstgevoelens.

De deelnemers aan het onderzoek beantwoordden vragen over hoeveel ze bewegen, de intensiteit van de beweging en opkomende gevoelens van angst of depressie. Bij de beoordeling van die gegevens werd ook gekeken naar sociaaleconomische en demografische factoren, de mogelijke invloed van gebruik van middelen, gewicht, andere medische indicaties en sociale steun. (br.hln)

Klik op de foto om ze te beluisteren





 Alison Jane Moyet, (Billericay, 18 juni 1961) is een Brits singer-songwriter.

Vijf dingen die je niet mag doen als je met een dieet begint

Een nieuwe maand, een nieuwe poging tot gezonder eten? Dapper, maar bezint eer ge begint: deze vijf veelvoorkomende fouten zouden wel eens roet in het eten kunnen strooien bij jouw gezonde voornemens.

Met “dieet” bedoelen we overigens niet dat je naarstig in boeken van Dr. Atkins of Montignac moet gaan bladeren. Iedereen die wat op zijn voeding wil letten en daar mee begint, is gebaat bij deze tips. Wie zichzelf nieuwe gewoontes wil aanleren en die op lange termijn wil volhouden, doet er namelijk goed aan niet te hard van stapel te lopen.

1. Voeding(sgroepen) volledig schrappen

Een glutenvrij dieet of een voedingspatroon zonder lactose, met gewichtsverlies als belangrijkste motief? Geen goed idee. Heb je geen allergie aan één van deze producten, dan is het helemaal niet gezonder voor je om ze te schrappen. “Bovendien kan voedingsmiddelen schrappen ervoor zorgen dat je er net meer zin in krijg,” aldus diëtiste Adina Pearson. Wat er dan weer voor zorgt dat je er veel te veel van gaat eten op een moment waarop je dat dieet beu bent. Deze regel geldt trouwens ook voor die boterham met choco of dat zakje chips: laat jezelf af en toe een zondigmomentje toe, of je houdt die voornemens nooit vol.

2. Hongersignalen negeren

Minderen met porties is een goed idee als je wat kilo’s kwijt wil. Maar dat wil niet zeggen dat je met honger van tafel hoeft te gaan. Het gevoel hebben dat je niet genoeg mag eten, zal zelfs een diëter met het allersterkste karakter doen breken op een bepaald moment. “Leer te luisteren naar je eigen hongergevoel, en laat anderen niet bepalen wat een juiste portie is voor jou,” tipt Pearson. Eet rustig, kauw goed en weet dat het twintig minuten duurt voor jouw hersenen het signaal aan je maag geven dat je genoeg hebt gegeten. Maar ga niet met honger van tafel.

3. Alles in één keer willen veranderen

Wil jij ook meteen stoppen met snoepen, elke dag vers koken en ook nog eens vier keer per week gaan sporten, vanaf vandaag? Dan is de kans reëel dat je tegen woensdagavond huilend in een hoekje een doos ijs naar binnen lepelt. Maak voornemens in fases, en weersta de verleiding om alles in één keer te willen aanpakken. Probeer bijvoorbeeld eerst eens drie weken vers en gezond te eten, voor je een sportschema aan die voornemens toevoegt. Wees je er bewust van dat het een paar maanden zal duren voor je verandering zal zien, maar dat dit de meest efficiënte manier en beste aanpak op lange termijn is.

4. Op slaap besparen

Gezond koken en regelmatig gaan sporten vraagt - helaas - heel wat tijd. In een eerste fanatieke fase zal je geneigd zijn om te beknibbelen op je uurtjes slaap, zodat je nog vroeg ’s ochtends kan gaan sporten of een gezonde lunch bereiden. Maar houd in je achterhoofd dat goed slapen minstens even belangrijk is voor een succesvol dieet. Onze honger- en verzadigingshormonen raken in de war als we te weinig slapen, waardoor we meer gaan eten en minder snel merken dat we verzadigd zijn. Voldoende slapen is dus extra belangrijk als je wat kilo’s kwijt wil. 

5. Een sport kiezen op basis van het aantal verbrande kcal

Met lopen zal je meer calorieën verbranden dan wandelen, maar als je er een hekel aan hebt zal je er snel de brui aan geven. En dan verbruik je nul calorieën. Kies altijd voor een sport die je leuk vindt, eerder dan een work-out die je probeert te verleiden met het aantal verbrande kcal per uur. (br.hln)

Een hele dag staan op het werk even ongezond als zitten

Feit: acht uur per dag op een bureaustoel doorbrengen is ongezond. Maar een staand beroep levert niet bepaald een garantie voor een betere gezondheid, zo wijst nieuw onderzoek uit. “Een job waarbij je regelmatig kan afwisselen tussen zitten, rechtstaan en bewegen, is ideaal voor je gezondheid,” klinkt het. Mensen met jobs waarbij je de hele dag moet rechtstaan - zoals winkelbedienden, obers, bewakingsagenten enzovoort - hebben een dubbel zo grote kans op een hartaandoening dan wie een hele dag op een stoel zit, zo wijst een studie van de American Journal of Epidemiology uit.
Harder werken
Wie uren na elkaar rechtstaat, verzamelt veel bloed in de benen. Je lichaam moet dan harder werken om het naar het hart te pompen, met meer druk in de aders tot gevolg, aldus hoofdonderzoeker Peter Smith. Vandaar het hogere risico op een hartaandoening. Zij trekken hun conclusies op basis van een enquête bij 7.300 werkende mensen met zittende en staande beroepen, die 12 jaar lang gevolgd werden.

Meer bewegen
Dit onderzoek mag geen excuus zijn om een hele dag te zitten, want ook dat is ongezond, zegt Smith. De ideale werkomstandigheden zijn die waarin je veel kan rechtstaan en bewegen, en gaan zitten als je moe bent. “Als je in een omgeving werkt waarbij je regelmatig kan afwisselen tussen zitten en staan, is dat positief. Een staand bureau zal bijvoorbeeld een gezondheidsvoordeel kunnen opleveren, maar verwacht er ook niet te veel van. Het kan helpen voor mensen die bijvoorbeeld rugpijn hebben, maar je doorbreekt er geen zittende levensstijl mee. De energie die je gebruikt bij het staan verschilt niet zoveel van het zitten. De echte tegenhanger van zitten is actiever zijn en meer bewegen, niet rechtstaan,” aldus Smith.

Wat als je veel moet rechtstaan?
Langdurig rechtstaan bij een job komt niet zo vaak voor als zitten: minder dan 10% van de mensen uit de studie staat een hele dag recht voor zijn werk, in vergelijking met 37% die voornamelijk zit. Het overige percentage had een job die een combinatie van zitten, staan en bewegen inhoudt, wat een ideale afwisseling is voor je lichaam. Moet jij toch veel rechtsaan voor je job? Ga dan zitten als jij je moe voelt, adviseert Smith. Wie omgekeerd veel moet zitten voor zijn werk, staat best elk halfuur even recht voor een minuutje.  (br.hln)

Waarom een herfstwandeling de perfecte sport is

De herfst is hét seizoen om urenlange wandelingen te maken in de natuur. “Wie een zittend beroep heeft, krikt er meteen zijn conditie mee op”, zegt sportdiëtiste Stephanie. “En neen: die Leffe of pannenkoek achteraf doet die inspanning niet teniet.”

Je hoeft niet altijd tot het uiterste te gaan of een marathon te lopen om sportief te zijn. Je kan ook heel fit worden door regelmatig te wandelen. Voor heel wat mensen ‘voelt’ dit echter niet aan als sporten. “Onterecht, want wandelen is een van de beste vormen van beweging, met Nordic Walking wereldwijd op één”, zegt Stephanie. “Het is goed is voor je bloedvaten, gewrichten, botten en hart. En het is de ideale bewegingsvorm om blessures te vermijden.” Je verbrandt ongeveer 5 kcal per kilogram lichaamsgewicht per uur als je met een tempo van 6 km per uur wandelt. Iemand met een gewicht van 60 kilogram verbrandt dus 300 kcal per uur. Bergop wandelen of af en toe wat interval (snel/ traag) inlassen, zal dat getal nog wat de hoogte injagen.

Bij langere tochten waak je er het best over voldoende tussendoortjes bij de hand te hebben. “In principe is één banaan of energiereep per twee uur voldoende”, zegt Stephanie. “Probeer ook om de twee uur een halve liter water te drinken. Als je gaat wandelen, kan je voor je vertrek gerust nog een grote kom havermout of volkorenpasta eten. Omdat je bij wandelen minder schokbewegingen hebt dan bij lopen, kan je maag onderweg verder verteren. Drie uur vooraf eten, zoals bij andere sporten, is dus niet nodig.”

Ook de Leffe of pannenkoek aan het einde van je wandeling doen weinig kwaad. “De positieve effecten van een urenlange wandeling verdwijnen echt niet omdat je een biertje drinkt of ijsje eet. Het hoort erbij om zo’n tocht af te sluiten met een beloning en die pannenkoek vormt voor je kinderen meestal de motivatie om mee te gaan. (lacht) Tenzij je echt wandelt om af te vallen of aan wedstrijden deel te nemen. In die gevallen kan je de alcohol en de snacks beter laten staan.” (br.hln)

Dit jaar al 300 zieken door giftige paddenstoelen: “Wie geen kenner is, blijft er beter af”

Dit jaar heeft het Antigifcentrum al ruim 300 meldingen gekregen na het eten van paddenstoelen. Dat is bijna net zoveel als in heel 2016. Uitschieter was augustus, met 134 oproepen. Dat komt wellicht omdat paddenstoelen beter gedijen in een regenachtige zomer.
Het Antigifcentrum lanceert een campagne. “Wie geen kenner is van paddenstoelen, blijft er beter af”, klinkt het in tv-spots die vanaf vandaag lopen. “Wie een grote hoeveelheid eet, kan er flink ziek van worden. De meest courante symptomen zijn spijsverteringsstoornissen zoals braken en diarree, maar van de groene knolammoniet en nog wat andere giftige zwammen in ons land kan je zelfs sterven.” (br.hln)

“Kerstverlichting, twee stokken, spuuglelijk, schandalig”: Gentenaars allesbehalve tevreden met nieuwe kunstwerken

Daar zijn ze dan. De langverwachte kunstwerken op de Gentse Korenmarkt. En hoewel ze er maar sinds deze middag staan, worden ze nu al de grond ingeboord. “Belachelijk, schandalig, spuuglelijk”, klinkt het bij veel Gentenaars. “Een beetje groen en wat struikjes waren mooier geweest. Met dit geld had het stadsbestuur beter wat gedaan aan betaalbare woningen” of: “Een wasdraad die geknoopt rond een paal zit”, “een misplaatst stuk kerstverlichting” tot “twee stokken en wat prikkeldraad”. De Gentenaar is creatief.

Zucchero - Il volo  

Klik op de foto om hem te beluisteren






Zucchero, artiestennaam van Adelmo Fornaciari (Roncocesi (Emilia-Romagna), 25 september 1955), is een Italiaanse zanger, tekstschrijver, componist en producer. 'Zucchero' is Italiaans voor 'suiker', de bijnaam die hij van een lerares kreeg en die hij later voor zichzelf is gaan hanteren.

Zucchero brak in 1985 door in Italië na zijn deelname aan het Festival van Sanremo met het nummer Donne. Na enkele goedverkopende albums volgde in 1988 het uitermate succesvolle album "Blue's" dat het best verkochte album ooit in Italië  werd en gemaakt werd met sessiemuzikanten als Clarence Clemons en de legendarische Memphis Horns. In 1989  volgde het album "Oro incenso e birra" (lett. "Goud wierook en bier", en betrekking hebbend op het bijbelse "Goud, wierook en mirre"/"Oro incenso e mirra") met gastoptredens van Ennio Morricone, Rufus Thomas en Eric Clapton en dat de hits "Diavolo in me" en "Diamante" bevatte. In 1991 volgde de complete Europese doorbraak met een heropname van zijn vroegere hit Senza una donna (Engels: Without a woman) samen met Paul Young. Hiermee behaalde hij internationaal succes, wat hij spoedig herhaalde met een Engelse versie van Diamante met Randy Crawford.

In 1992 nam Zucchero het crossoverstuk Miserere op samen met Luciano Pavarotti. De demo van dit nummer werd ingezongen door de dan nog onbekende Andrea Bocelli, die later tijdens Zucchero's Miserere tour de klassieke vocalen voor zijn rekening nam en in 1994 met het door Zucchero geschreven Il mare calmo della sera zelf doorbrak. In 1994 nam Zucchero zelf deel aan Woodstock '94.

In 1996 haalde Zucchero een internationale hit met Il volo van het studioalbum "Spirito DiVino" dat een jaar eerder uitgekomen was. In 1996 volgde een compilatie album, "The best of Zucchero Sugar Fornaciari's Greatest Hits" dat vooral gebaseerd is op nummers van "Blue's", "Oro Incenso e Birra" en "Spirito DiVino". Na een lange wereldtournee bracht Zucchero in 1998 het album "Bluesugar" uit, waarvan de eerste single "Blue" geschreven werd met Bono van U2 en tourde wederom door Europa en de VS. In 2001 volgde het album "Shake" dat onder meer het laatste nummer dat blueslegende John Lee Hooker voor zijn dood opnam ("Ali D'Oro") en de Europese zomerhit "Baila (Sexy Thing)" bevat.

In mei 2004 bracht Zucchero het album Zu & Co. uit, waarin hij duetten zingt met grote artiesten waaronder Pavarotti, Bocelli, Tom Jones, Eric Clapton, Miles Davis en Sting. In oktober volgde de DVD 'Zu & Co. Live at the Royal Albert Hall waarop Zucchero samen met, onder andere, Eric Clapton, Luciano Pavarotti, Paul Young, Brian May en Solomon Burke nummers van 'Zu & Co.' ten gehore bracht. In 2005 volgde een Nederlandse versie van "Zu & Co." met een speciaal hiervoor opgenomen duet met Ilse DeLange.

In september 2006 is 'Fly', een nieuw studioalbum van Zucchero uitgekomen, geproduceerd door Don Was. De eerste single was "Bacco Perbacco", die gevolgd werd in begin 2007 door "Occhi", beiden waren Paradeplaat op Radio 2. Op 27 en 28 mei 2007 gaf Zucchero een concert in de Amsterdamse Heineken Music Hall.

In november 2007 komt een nieuw compilatie album uit onder de titel All the Best. In 2008 tourt Zucchero naar aanleiding van dit album, en gaf drie concerten in Nederland: in Ahoy, Rotterdam, in De Oosterpoort, Groningen en in Vredenburg Leidsche Rijn, (Utrecht).


Naast zijn normale optredens, treed Zucchero veelal op tijdens benefiet concerten zoals de Pavarotti & Friends concerten voor War Child, het Netaid concert in New York, en twee van de Live 8 concerten. Bovendien is Zucchero een van de ambassadeurs van 46664, de benefiet organisatie van Nelson Mandela dat aandacht probeert te vestigen op het probleem van HIV/AIDS in Afrika en de rest van de wereld. Daarnaast gaan sommige album opbrengsten naar AIDS bestrijding en de Italiaanse Multiple Sclerose organisatie AISM. In 2006 werd Zucchero door de toenmalige Italiaanse president Carlo Azeglio Ciampi benoemd tot 'commendatore' vanwege zijn internationale promotie van de Italiaanse muziek.

Minischilderijtje van Renoir gestolen nabij Parijs

Het werk ‘Portrait d’une jeune fille blonde’ werd gisteren de hele dag tentoongesteld in de veilingzaal van Saint-Germain-en-Laye, een stad ten westen van Parijs, in aanloop naar de verkoop die vandaag zou plaatsvinden. In de loop van de dag merkte een van de medewerkers echter op dat het werk verdwenen was: er was een lege plek op de muur.

Het olieverfschilderij was het meest belangrijke lot van de 485 loten die vandaag geveild worden. Het werk heeft naar schatting een waarde van 25.000 tot 30.000 euro.

De politie hoopt nu aan de hand van bewakingsbeelden te kunnen achterhalen wie er verantwoordelijk is voor de diefstal. ‘Portrait d’une jeune fille blonde’ meet slechts 14 centimeter bij 12,2 centimeter en heeft de initialen AR in de linkerbovenhoek. (br.hln)

Chinees kannetje geveild voor 250.000 euro in Brugge

Bij het Brugse veilinghuis Carlo Bonte Auctions is een Chinees kannetje de deur uitgegaan voor maar liefst 250.000 euro, vijf keer meer dan het startbedrag. Dat liet Carlo Bonte weten na een veiling op 26 en 27 september.

Tijdens de veiling brachten heel wat stukken een mooi bedrag op, zoals de Oriëntaalse Schone van Cesare Dell’Acqua, afgeklopt op 27.000 euro, of een schilderij van Franz Kline dat de deur uitging voor 37.500 euro. Maar de grootste verrassing kwam van een klein Chinees kannetje. Dat werd vooreerst geschat op 20.000 tot 30.000 euro en aangeboden voor 50.000 euro maar het opbod liep uiteindelijk op tot 250.000 euro.
Het gaat om een wit kannetje dat gedecoreerd is met blauwe bloementakken en met een zilveren montuur. “Het gaat om een uniek stuk”, opent Tim De Doncker van het veilinghuis. “We hebben weet van een ander kannetje in het nationaal museum van Peking en nog eentje in een privé-collectie. Dit exemplaar kwam uit een Brusselse collectie.

Heilig water
De hoge prijs is vooral te danken aan het feit dat het enkele jaren geleden nog deel uitmaakte van een tentoonstelling in Londen en we konden de catalogus van die expositie bij het stuk toevoegen. Opmerkelijk is dat er in de catalogus wordt gesproken van ‘Holy Water’, heilig water, wat duidelijk verwijst naar de westerse religie, en dat voor een stuk dat dateert van de 15de eeuw.”

Het stuk kent wellicht zijn oorsprong in de Xuandeperiode, die verwijst naar de vijfde keizer van China die regeerde van 1425 tot 1435 tijdens de Mingdynastie. “Zelfs in het museum van Peking kennen ze weinig over de geschiedenis van dit kannetje.”

Buitenlandse collectie
Al tijdens de kijkdagen was er heel wat interesse. Een vijftal mensen waren gegadigd waardoor het bedrag snel opliep. Het kannetje verhuist nu naar een buitenlandse collectie. (br.hln)