Charlotte vertelt openlijk over wreed partnergeweld: “Ik werd geslagen met hamer en moest foto’s van overleden pleegmoeder opeten”

“We hadden elkaar twee jaar eerder leren kennen”, vertelt Charlotte.”Ik had toen een andere vriend, maar het ging niet fantastisch. Met Craig kon ik wel uren aan een stuk praten, hij klonk heel meelevend. Als ik tijd voor mezelf nodig had, mocht ik altijd in zijn flat gaan wonen. Hij kwam ook naar mijn werk om te zien hoe het met me was. Ik vond dat toen heel lief.”

De twee verloren elkaar even uit het oog, maar in het begin van 2013 kwam er toch een relatie van. Charlotte zat toen in de penarie omdat een brand haar huis onbewoonbaar gemaakt had. Ze was samen met haar zoon verhuisd, maar had zelfs nog geen meubelen.

“Niet zo afgesproken”
Thomas bood opnieuw zijn hulp aan: hij zou de schilder- en opknapwerken wel voor zijn rekening nemen. Maar intussen bleef hij ook gewoon in haar huis wonen. “Dat was zo niet afgesproken. Op een bepaald moment zei ik dat hij beter weg zou gaan, zodat ik me kon focussen op mijn werk. We kregen ruzie en hij sloeg me in het gezicht. Ik heb me toen nog verontschuldigd omdat ik niet wist wat hem zo kwaad gemaakt had. Waarschijnlijk reageerde hij zo omdat hij veel tijd in mijn huis gestoken had, dacht ik.”

Toen Charlotte plots zwanger raakte, verergerde de situatie nog. “Ik moest ’s nachts niet alleen naakt maar ook rechtopstaand slapen. Als ik durfde indommelen, gooide hij van alles naar mijn hoofd. Toen mijn pleegmoeder stierf, verplichtte hij me haar foto’s op te eten. Met een ring, die een grote emotionele waarde voor me had, moest ik hetzelfde doen. Dat was echt gestoord.”

“Slagen in de wagen”
“Toen ik zwanger was, heeft hij me vaak in de buik geslagen met het metalen deel van de stofzuiger. Een stuk glas van een fotokader gebruikte hij om de achterkant van mijn hoofd te verwonden. Als ik mijn haar scheer, zie je het litteken.”

“Soms zaten we in de wagen en sloeg hij me herhaaldelijk in het gezicht. Ik was blij dat hij het daar deed, want dan zou iemand het misschien zien en de politie verwittigen. Helaas is dat nooit gebeurd.”

“Hond voor het raam”
Charlotte durfde niet vluchten omdat ze schrik had voor de gevolgen. “Hij bleef immers mijn zoon bedreigen. Hij zou zijn gezicht verminken en hem injecteren met aids. Mensen vragen nu hoe hij dat zou kunnen doen hebben, maar zou jij dat risico nemen? We spreken hier over iemand die verschillende keren met een hamer tegen mijn hoofd geslagen heeft.”

“Toen ik toch een keer probeerde te ontsnappen, hield hij mijn hond voor het raam. Hij dreigde ermee haar te vermoorden. Ik ben weer naar binnen gegaan. Ik zag geen uitweg meer, dit was mijn leven nu dus.”

Uit huis gezet
Intussen kon de vrouw ook haar rekeningen niet meer betalen. Gevolg: haar internetconnectie en elektriciteit werden afgesloten. “Ik kon niet gaan werken omdat ik te erg toegetakeld was. Een van mijn ogen heb ik bijna vier maanden niet kunnen openen. We leefden in armoede.”

Omdat Charlotte ook de huur niet meer kon ophoesten, werd ze uit haar huis gezet. “Ik bracht mijn zoon naar mijn biologische moeder, met het smoesje dat de eigenaar het huis wilde verkopen. Daarna moest ik hem volgen naar zijn appartement. Ik zei dat ik dat niet wilde. Hij antwoordde dat hij me enkel zou laten gaan als ik hem terugbetaald had voor al de moeite die hij voor mij gedaan had. Mijn bankkaart had hij echter ook afgenomen.”

Plassen in emmer
In zijn flat voelde Charlotte zich pas echt een gevangene. Ze moest het stellen zonder eten en kreeg vaak een pak slaag. Plassen gebeurde verplicht in een emmer. “Soms bond hij me vast op de vloer van de slaapkamer. Als ik in slaap viel, gooide hij glazen naast me stuk. De scherven verwondden me natuurlijk.”

Op een dag kwam de politie toch eens langs. “Iemand had gezien dat hij me sloeg en had alarm geslagen. Hij maakte hen echter wijs dat ik mentaal ziek was en dat hij zich verplicht voelde om voor mij te zorgen, ik droeg immers zijn kind. Als ze zijn identiteit toen gecontroleerd hadden, zouden ze gezien hebben wat voor crimineel verleden hij had. Maar dat gebeurde niet, ik was gedoemd.”

“Stonk naar urine”
“Diezelfde nacht zei ik dat hij mij maar moest vermoorden. Hij gaf me de keuze: ofwel dronk ik bleekmiddel, ofwel trok ik een zak over mijn hoofd. Ik heb daadwerkelijk nagedacht wat het beste zou zijn, want ik wilde gewoon dood. Ik stonk naar urine en kon niet van kleren wisselen omdat al mijn spullen nog in het andere huis lagen.”

“Hij tilde de zetel op en ik moest mijn handen eronder leggen, met als gevolg dat ze klem zaten. Vervolgens ging hij hard op mijn buik springen. Normaal krimpt je lichaam dan in elkaar, maar dat ging nu natuurlijk niet meer. Als ik mijn reflexen niet onder controle kon houden, stampte hij tegen mijn hoofd. En dat ging zo een hele nacht door. Pure marteling gewoon. Ik kon zelfs niet meer wandelen, mijn hele lichaam was kapot.”

“Niet herkend omdat gezicht zo opgezwollen was”
Met het nodige geluk kon Charlotte uiteindelijk toch ontsnappen. “Iemand die zijn wagen geleend had, had een ongeval veroorzaakt. Er stonden dus weer agenten voor de deur. De voordeur, die normaal beveiligd was met verschillende sloten, moest hij nu onbeheerd achterlaten. Hij had me naar de slaapkamer gestuurd, maar in principe kon ik gewoon naar die agenten stappen. 24 uur eerder hadden ze me echter al in de steek gelaten, dat risico wilde ik niet meer nemen. En dus ben ik gewoon via de voordeur gevlucht.”

“Nu ja, vluchten: ik was op dat moment vier maanden zwanger en had ook messteken in mijn achterwerk gekregen. Noem het dus maar eerder strompelen. Ik wist niet eens waar ik heen ging, elk deeltje van mijn lichaam deed pijn. Ik had ook schrik, want hij moet gehoord hebben dat ik vertrokken was. Op mijn blote voeten ben ik uiteindelijk bij een garage beland. Ik ken de uitbater, want hij neemt de wagen van mijn moeder onder handen. Hij herkende me echter niet omdat mijn gezicht zo opgezwollen was.” 

Wat later daagde de politie ook daar op. “Ik was aan het panikeren omdat ik niet wist waar mijn zoon was. Er werden meteen enkele gewapende agenten naar zijn school gestuurd. Intussen had ik in mijn broek geplast, ik schaamde me zo hard. Zonder dat ongeval was ik nu ongetwijfeld dood.”

“Altijd hoop”
De fysieke en mentale schade laat ook nu nog sporen na. “Ik heb last van een post-traumatische stressstoornis en mijn kortetermijngeheugen is naar de vaantjes. Geen gevolg van de klappen blijkbaar, maar wel van pure stress. Aan mijn oren heb ik plastische chirurgie moeten laten uitvoeren. En aan de bobbels op mijn voorhoofd zag je waar hij geslagen had. Praten lukt ook niet meer zoals het hoort en vanwege een aangezichtsverlamming draag ik nu een ooglapje.”

“Maar ik wil andere vrouwen duidelijk maken dat er altijd hoop is”, klinkt het. Dan is mijn vreselijke ervaring misschien niet voor niets geweest. Hoeveel geld of wat voor huidskleur je ook hebt, dit kan iedereen overkomen.”

“Het klinkt cliché, maar ik vind het fijn om te leven. Al was een beetje meer geld wel welkom geweest. Op mijn zoon ben ik enorm trots. Ik zou het verstaan hebben als hij me van alles kwalijk zou nemen, maar dat is gelukkig niet het geval.” (br.hln)

Klik op de foto om hem te beluisteren





Eric Patrick Clapton, (Ripley (Surrey), 30 maart 1945) is een Britse gitarist, componist en zanger van blues-, rock- en popmuziek.

Marieke Vervoort (38) is klaar om te sterven: “Het is genoeg geweest”

Marieke Vervoort (38) is klaar voor het einde. “Ik wil niet meer lijden”, vertelde de voormalige rolstoelatlete in een interview met de Britse krant The Telegraph. “Het is te zwaar geworden. Ik geef niet makkelijk op, maar het is genoeg geweest.”

Veertien maanden geleden reed ‘Wielemie’ haar allerlaatste officiële wedstrijd, op de Paralympische Spelen in Rio. Ondanks koorts, een gekneusd borstbeen en een blaasontsteking behaalde ze een bronzen medaille op de 100 meter rolstoelsprint. Haar lichaam wilde toen niet mee, maar vandaag is de pijn helemaal ondraaglijk geworden. “Ik word steeds depressiever. Nooit heb ik me zo gevoeld”, klonk het bij Vervoort, die verlamd is van nek tot tenen, geleidelijk aan haar zicht verliest, lijdt aan vreselijke spasmen, en nog nauwelijks kan eten of slapen.

“Het is te zwaar geworden. Ik wil niet meer lijden”, luidt het in The Telegraph. “Mijn neurologe is onlangs de hele nacht bij me gebleven omdat ik de ene spasme na de andere te verwerken kreeg. Volgens haar waren het geen epileptische aanvallen, maar gewoon mijn lichaam dat aan het schreeuwen was. Ik heb zo veel pijn. Het is genoeg geweest. Ik geef niet makkelijk op, maar zelfs de zwaarste pijnstillers helpen me niet meer.”

Vervoort bereikte op haar laatste wedstrijd dus de bronzen medaille, maar was in het Braziliaanse Rio de Janeiro ook goed voor een zilveren plak. Vier jaar geleden veroverde ‘Wielemie’ in Londen goud op de 100 meter én zilver op de 200 meter. Daarnaast won de rolstoelatlete op het WK in Doha in 2015 drie gouden medailles: op de 100, 200 en de 400 meter.  (br.hln)

Luka wint finale van ‘The Voice Van Vlaanderen’

In een knaller van een finale zongen finalisten Bert, Luka, Dries en Bonni nog één keer de pannen van het dak in de hoop met de overwinning aan de haal te gaan. Uiteindelijk heeft Luka Cruyberghs (17) ‘The Voice Van Vlaanderen 2017’ gewonnen. 

Voor de jongste kandidate is de droom van ‘The Voice van Vlaanderen’ uitgekomen, ligt er een platencontract op het nachtkastje én is de bankrekening met 25.000 euro aangedikt. “Ik kan niet meer praten”, kraamde ze uit. “Nu eerst een feestje en dan schoenen kopen!”

Veel blingbling

Na zestien zenuwslopende weken was het eindelijk de ultieme ontknoping. Dat het de finale was, kon iedereen wel merken aan de blingbling outfits van de jury en presentatoren. Talk of town: Ann Lemmens, zij koos voor een wel erg diep gouden decolleté. Eindigen waarmee ze de liveshows begon, noemen ze dat. Ook Natalia was ‘glamorous’, zij ging voor een zilveren slang op haar jurk. 

Bij finalisten Bonni, Bert, Dries en Luka zelf was het om – uiteraard – de voice te doen. Alle vier waren ze aan elkaar gewaagd. Verdiend om in de finale te staan. “Als jongste en enigste vrouw speelt dat misschien wel in mijn voordeel tussen die mannen”, glimlachte Luka voor de finale. En of. 

Zij kon het publiek uiteindelijk – na een voorlopige eindstrijd tussen haar en Dries – het meest bekoren. “Dank u! Dank u! Dank u! Ik kan alle mensen niet genoeg bedanken, want zij hebben mijn droom werkelijkheid laten worden”, reageerde Luka in tranen na de overwinning. Vooraf zei de engelenstem met mysterieus kantje dat ze ging flauwvallen als ze The Voice zou winnen. Gelukkig is dat niet gebeurd. “(lacht) Al weet ik niet wat ik voel momenteel. Alles gaat door me heen. Ik kan zelfs bijna niet meer praten van emotie.” 

Cadeautjestijd 

Van haar broer Seppe kreeg Luka een cadeautje toegestopt – een potloodtekening van haar als winnares. “Hij is één van mijn grootste fans”, glunderde ze. “We gaan samen feesten vannacht, met iedereen. En we gaan hàkken, hé Alex – dat heb je beloofd”, zei ze met een knipoog naar haar coach!”

Coach Alex Callier keek en zag dat het goed was. Luka was nog het enige meisje in de finale. In de laatste fase moest ze strijden tegen Dries, die ook een sterke performance gaf. (br.hln)

Sophia is zwart. Toch beviel ze van een blanke baby met blond haar en blauwe ogen

Toen Sophia haar dochtertje in handen kreeg, was ze erg verbaasd. Hoewel het kindje een blanke vader heeft, ging Sophia er toch vanuit dat de baby ook een aantal kenmerken van haar zou hebben. In het begin dacht ze nog dat Tiara’s haar en huid wat donkerder zouden worden naarmate ze ouder werd, maar dat was niet het geval. Ondertussen is Tiara een vierjarig meisje met lang blond haar en blauwe ogen.

Volgens de dokters is er bij een biraciaal koppel één kans op een miljoen dat het kindje de huidskleur van slechts een van de ouders overerft. Sophia is ondertussen helemaal bekomen van de verrassing en ze is ontzettend trots op haar dochtertje. Toch is het niet altijd gemakkelijk, omdat mensen die hen niet kennen niet geloven dat Tiara de dochter is van Sophia.

Daarbij komt nog dat Sophia al een dochter, Donchae, van 17 jaar heeft uit een eerder huwelijk. Donchae heeft in tegenstelling tot Tiara wel een bruine huid. Sophia krijgt dan ook vaak opmerkingen over Tiara. “Mensen geloven gewoon niet dat ze mijn kleine meid is, gewoon omdat ze helemaal niet op mij lijkt”, aldus Sophia. Ook voor Tiara zelf is het allemaal wat verwarrend. Ze vraagt haar mama dan ook vaak waarom ze helemaal niet op elkaar lijken. “Ik leg haar dan uit dat ze van gemengde afkomst is, maar veel wijzer raakt ze daar niet uit.”

Verwarrend voor iedereen

Normaal is een bruine huid dominant. Bovendien is Sophia afkomstig uit Jamaica, waardoor ze een erg bruine huid heeft. Daardoor dacht Sophia dat haar dochter op z’n minst een mengeling van haar en Christophe zou zijn. Volgens de dokters heeft Sophia waarschijnlijk ergens toch een wit gen in zich dat tot uiting kwam in Tiara. Toch blijft het een klein mirakel. “Ik heb al soortgelijke verhalen gelezen over bruine moeders die bevielen van blanke baby’s, maar die kinderen hebben steeds een aantal kenmerken van hun moeder zoals afro haar”, aldus Sophia. Bij Tiara is dat helemaal niet het geval: ze heeft sluik blond haar.

Tiara is niet de enige die de situatie verwarrend vindt. Sophia vertelt dat ze de situatie altijd overal moet uitleggen. “Onlangs ging ik naar de huisdokter die mij vroeg of ik Tiara’s voogd of sociaal werker was.” Uiteindelijk excuseerde de dokter zich uitvoerig, maar dat was het niet het enige voorval. Ook op school gaan de andere moeders er vaak foutief vanuit dat Tiara geadopteerd is. Wanneer ook grote zus Donchae mee op wandel gaat, is de verwarring natuurlijk helemaal compleet.

Hoewel moeder en dochter uiterlijk helemaal niet op elkaar lijken, hebben ze toch een aantal gelijkenissen. Sophia: “Op vlak van karakter zijn we een en dezelfde. We zijn allebei extravert, onafhankelijk en we hebben een goed gevoel voor humor.” Mensen die hen beter leren kennen, beseffen dus al snel dat Tiara en Sophia toch met elkaar gerelateerd zijn. Bovendien maakt het Sophia allemaal niet zoveel uit: “Tiara is prachtig en ik ben heel trots op haar.” (br.hln)

Waarom eenzaamheid zo slecht nog niet is

De feestdagen horen een vrolijke boel te zijn, in het gezelschap van mensen die we graag zien. Maar voor wie zich vaak eenzaam voelt, kan deze periode net nog zwaarder wegen.  Toch hoeft eenzaamheid niet noodzakelijk een slecht gevoel te zijn. “Het is zoals honger. Het zorgt ervoor dat je sociale contacten gaat opzoeken,” schrijft Psychologie Magazine. 

Wie zich soms eenzaam voelt, kan zich troosten met deze gedachte: je bent - letterlijk - niet alleen. Eén op de drie mensen voelt zich wel eens eenzaam. De grootste groep bevindt zich onder tachtigplussers, die hun sociale kring zien uitdunnen door sterftegevallen in de omgeving en steeds minder mobiel worden. Maar ook jongeren , die zich buitengesloten voelen op school of niet meteen aansluiting vinden bij leeftijdsgenoten, kampen regelmatig met gevoelens van eenzaamheid. Daarnaast ligt het risico op eenzaamheid in de groep tussen 30 en 55 jaar oud groter bij alleenstaande moeders, die wel eens klankbord missen om hun dagelijkse zorgen mee af te toetsen. 

Eenzaamheid als honger

Los van die leeftijdscategorieën, kan iedereen zich net iets eenzamer voelen na belangrijke gebeurtenissen in het leven. Een verhuis, een scheiding, een nieuwe job of een langdurige ziekte zijn allemaal triggers die je het gevoel kunnen geven dat je opnieuw moet beginnen, en er alleen voorstaat. “Maar zoals honger mensen van oudsher aanzet om eten te verzamelen en dorst om water te gaan zoeken, zo is ook eenzaamheid van deze soort vooral een signaal dat ons erop attendeert dat er dingen ontbreken die onze overlevingskansen op lange termijn in gevaar kunnen brengen,” schrijft Psychologie Magazine. Net op die sleutelmomenten is het belangrijk om nieuwe contacten te leggen. 

Op zoek naar contacten

Of het nu een leesclub of sportploeg is, zoek aansluiting bij een groep met dezelfde interesses. “Als je je lid maakt van een groep waarmee je iets gemeenschappelijk hebt, garandeer je dat je deelneemt aan activiteiten die voor jou iets betekenen en dus het beste in jou naar boven halen,” verklaart psycholoog Lesli Musicar. “Wanneer je je op je gemak voelt tijdens die activiteiten, zal je je meer verbonden voelen met de mensen in je omgeving omdat je iets gemeenschappelijk hebt.”

Help anderen

Niet meteen een hobby of interesse waar je je achter kan scharen? Probeer eens een ander te helpen. Empathie helpt met sociale angsten en vriendelijk zijn kan eenzaamheid verzachten. Zelfs wanneer die ‘ander’ een huisdier is. “Kinderen opvoeden, lesgeven, voor dieren zorgen, het zorgt er allemaal voor dat de eenzaamheid afneemt,” schreef “The Happiness Project”-auteur Gretchen Rubin op haar blog. Ook vrijwilligerswerk kan een goed idee zijn, waar je ook andere vriendschappelijke contacten kan leggen met gelijkgestemde zielen. 

Leer alleen te zijn 

Ben je echt eenzaam, of heb je wel genoeg sociale contacten, maar vind je het moeilijk om alleen te zijn? Hou dan in het achterhoofd dat tijd alleen doorbrengen positieve dingen kan opleveren. Onderzoek heeft aangewezen dat het je creatiever en zelfbewuster maakt, en dat mensen die er geen problemen mee hebben om alleen te zijn vaak ook betere relaties met anderen kunnen onderhouden. Wie zichzelf goed kent, staat ook sterker in de schoenen in contacten naar anderen toe. Probeer eens bewust te genieten van een avond alleen, waarbij je de neiging onderdrukt om constant op sociale media contact met anderen te zoeken.   (br.hln)

Is ‘Jingle Bells’ racistisch? Wetenschapster legt oorsprong wereldberoemd kerstlied bloot

Kyna Hamill, verbonden aan de universiteit van Boston, kreeg de volle laag na de publicatie van haar academische paper over ‘Jingle Bells’. “Ze zeiden me dat ik het kerstfeest probeerde te verknallen voor kinderen, die het liedje niet meer zouden mogen zingen, en dat ik het Jingle Bell-festival in onze stad verpestte”, zegt ze in The Guardian.

De kritiek kwam er omdat Hamill de racistische oorsprong van ‘Jingle Bells’ aan het licht bracht. Ze wou met haar onderzoek een lange, gezonde rivaliteit tussen Medford in Massachusetts en Savannah in Georgia beslechten, over waar het kerstlied nu eigenlijk geschreven was. Maar twee jaar geleden ontdekte ze een heel ander verhaal.

Het lied was oorspronkelijk bekend onder de titel ‘One Horse Open Sleigh’ en werd voor het eerst opgevoerd tijdens een ‘minstrel show’ in de Ordway Hall van Boston in september 1857. Bij dat soort spektakels dreven zwartgeschminkte blanke minstrelen de spot met Afro-Amerikanen en hun slavenbestaan. Hamill heeft het, 160 jaar later, in haar wetenschappelijk artikel over deze “racistische oorsprong van zwarte gezichtsschmink die subtiel en systematisch uit de geschiedenis van het lied geschrapt werd”.

Het was James Pierpont die het lied schreef. Hij had destijds dringend werk nodig na een aantal mislukte projecten. Hij wou volgens Hamill gewoon munt slaan uit wat op dat moment populair was, met name de minstreelkunst met vaak racistisch getinte satire. Hamill wijst erop dat ze nooit heeft gezegd dat het lied vandaag nog altijd racistisch zou zijn, laat staan dat het niet meer gezongen zou mogen worden. Toch kreeg ze het erg hard te verduren, in bepaalde media, op Twitter en in honderden haatmails.

Ironisch genoeg was er door de hele heisa ook veel meer aandacht dan verwacht voor haar wetenschappelijke onderzoek, “dat normaal maar weinigen zouden lezen”, weet ze. Hamills paper over ‘Jingle Bells’ is op dit moment een van de meest gelezen van de Cambridge University Press. Spijt heeft ze niet. “Ik deed wat een academicus moet doen. Ik probeerde een zo goed mogelijk onderzoek te voeren en dat neer te schrijven. Ik had zeker geen eigen agenda in verband met Kerstmis.” (br.hln)

Een tattoo of een motor? Wat mannen het vaakst kopen in hun midlifecrisis

In het cliché van de man van middelbare leeftijd die zich plots een motor aanschaft, blijkt een waarheid te zitten. Mannen in hun midlifecrisis spenderen hun geld het vaakst aan een vakantie, een sportauto of een nieuw gadget. Een motor sluit de top 5 af, zo blijkt uit een Britse enquête bij 1.000 mannen.

“De midlifecrisis is de periode in je leven waarbij je je plots bewust wordt van je eigen sterfelijkheid,” legt psycholoog Dr. Meg Arroll uit aan Metro UK. “Het kan een mijlpaal zijn in het leven, die ervoor zorgt dat je stilstaat bij je leven, je relatie, je carrière. Het kan resulteren in twijfel en verwarring, omdat je leven niet is uitgedraaid zoals je het gepland had - want dat gebeurt zelden. ”

Regelmatig resulteert zo’n crisis bij mannen in het aanschaffen van allerlei spullen. Volgens onderzoek van online drogist Healthspan bij 1.000 mannen spendeert de gemiddelde Britse man zo’n 2.400 euro rond de middelbare leeftijd. In de eerste plaats gaat dat geld naar een vakantie, maar ook een motor, tickets voor festivals, een nieuwe tattoo of een lidmaatschap van een fitnessclub prijken in de top 10. De meeste ondervraagde mannen geven aan dat ze een midlifecrisis doormaakten, met een piekleeftijd rond de 47 jaar.

De hele top 20 van vaakst aangeschafte spullen ziet er zo uit:

1. Een vakantie

2. Een nieuw gadget

3. Een sportauto

4. Designerkledij

5. Een motor

6. Concerttickets

7. Een nieuwe tattoo

8. Een wereldreis

9. Een lidmaatschap van een fitnessclub

10. Een gameconsole

11. Een design horloge

12. Tickets voor een festival

13. Renovaties in het huis

14. Dure of vintage alcoholflessen

15. Seksspeeltjes

16. Een nieuw huis of eigendom

17. Een nieuw kapsel of kleur van haar

18. Een muziekinstrument

19. Een nieuwe, dure fiets

20. Juwelen

“Toch hoeft deze periode niet noodzakelijk negatief te zijn”, besluit de psycholoog. “Voor sommige mannen kan de midlifecrisis zelfs positief zijn, en ervoor zorgen dat je meer tijd gaat doorbrengen met familie, vrienden, op je gezondheid gaat letten of opnieuw hobby’s gaat uitvoeren.” (br.hln)

Moeder van achtling: “Na die pornofilms stond ik op de rand van zelfmoord, maar nu heb ik eindelijk rust gevonden

“Elke dag werd ik wakker met een doods gevoel”, vertelt Nadya aan de ‘Daily Mail’. “Ik wilde niet meer leven. Ik voelde me geen mens meer, ik was enkel nog dat personage. ‘Octomom’ heeft mij en mijn familie bijna kapotgemaakt, ik wilde niet dat mijn kinderen me zo zouden herinneren. Ik moest dingen doen die ik eigenlijk niet wilde, maar ik had op dat moment geen andere keuze. Ik had zo’n schrik dat ik hen niet het leven zou kunnen geven dat ze verdienden. Toen ik definitief komaf maakte met dat verleden kwam er eindelijk een soort rust over mij.”

Nadya had als werkloze al zes kinderen toen ze nóg eens een IVF-behandeling onderging. De komst van acht baby’s leidde tot drastische maatregelen. Haar pornocarrière zou haar uiteindelijk vier prijzen in de branche opleveren, daarnaast werkte ze ook in stripclubs. “Ik zat heel diep. Ik slikte kalmeerpillen en die mixte ik dan met alcohol. Aan die combinatie is Whitney Houston ook gestorven. Ik wilde hier niet meer zijn, maar mijn kinderen waren er natuurlijk ook nog. Voor hen moest ik doorzetten.”

‘Je hoeft dit niet te doen’
De ommekeer kwam er toen een onbekende man haar in 2013 aansprak in een stripclub in Florida. “Hij kwam op mij afgelopen en keek me recht in de ogen. Hij nam mijn arm vast en zei tot vijf keer toe op gedecideerde toon: ‘Je hoeft dit niet te doen’. Ik kon mijn tranen niet meer bedwingen en voelde me misselijk worden. Toen ik weer opkeek, was hij verdwenen. Net een engel. Vanaf dan besefte ik dat ik weer gezond moest worden. Mijn kinderen mochten niet achterblijven zonder mama.”

Ook haar oudste kinderen -Elijah (16), Amerah (15), Joshua (13), Aiden (11) en de 10-jarige tweeling Calyssa en Caleb- werden stuk voor stuk via IVF geboren. De achtling -Makai, Josiah, Isaiah, Jonah, Maliyah, Jeremiah, Nariyah en Noah- wordt volgende maand negen jaar.

“Schuld van mijn management”
Nadya verhuisde met haar omvangrijke kroost naar Laguna Niguel, de plek in Californië waar ze zelf opgroeide. Drie jaar geleden werd ze nog schuldig bevonden aan fraude. “Maar dat was de schuld van mijn management. Het enige wat mij te verwijten viel, was dat ik wanhopig en goedgelovig was. Ik liet hen alle financiële zaken regelen, ik had het te druk met mijn kinderen. Gelukkig liep de zaak met een sisser af.”

Nadya werkt nu deeltijds als consulente voor drugs- en alcoholpatiënten. Naar een partner is ze niet op zoek. “Mijn roeping was mama worden, ik ben zielsgelukkig tussen mijn kinderen. Ik wist op voorhand dat een sociaal leven er niet meer zou inzitten, maar dat vind ik niet erg. Ik ben toch niet sociaal.”

“Onvolwassen en egoïstisch van mij”
Al vindt ze veertien stuks nu toch ook wel overdreven. “Ik wilde gewoon een hele hoop kinderen, dat was mijn missie. Over de gevolgen heb ik nooit nagedacht. Dat was stom, onvolwassen en egoïstisch van mij. Maar het is goed nu zoals het is, ik zou me geen ander leven kunnen voorstellen.”

Natuurlijk blijft het lastig om de eindjes aan elkaar te knopen. “Ik leef van loonbriefje tot loonbriefje, elke dag opnieuw is het een strijd. Gelukkig bestaan er voedselbonnen en krijg ik soms nog iets van dat vreselijke pornogedoe. Zorgen maak ik me niet.”

Zwaar autistisch
De twaalfjarige Aiden is zwaar autistisch, maar ook die tegenslag heeft Nadya een plaats gegeven. “Hij heeft het verstand van een peuter van achttien maanden. Praten kan hij niet en hij zit nog constant in de pampers. Dat is een grote uitdaging, ja. Maar de andere kinderen gedragen zich als zijn beschermengel. Vooral met Makai is de band ongelooflijk sterk, hij volgt zijn broertje als zijn schaduw.”

Aiden leverde haar de inspiratie om een boek te schrijven dat binnenkort misschien wel uitgebracht zal worden. “Het ging in eerste instantie over zijn handicap en de problemen die dat met zich meebrengt. Maar de achtling heeft de inhoud nog wat interessanter gemaakt. Het is een verhaal dat moet verteld worden. Hopelijk zullen veel vrouwen er kracht in vinden.”

Wie vragen heeft over zelfdoding kan anoniem contact opnemen op het gratis nummer 1813 of via www.zelfmoord1813.be.   (br.hln)

Waarom krijg je de hik, en hoe stop je met snurken?

Wat veroorzaakt de hik?

Een bijzonder populair thema dit jaar: waarom krijg je de hik? Een sluitende verklaring is er niet, maar er wordt verondersteld dat we de hik krijgen omdat het middenrif wordt geprikkeld. Helaas, niet omdat we groeien dus. Wel omdat we bijvoorbeeld te snel eten zonder te kauwen, te veel gegeten hebben of bruisende dranken gedronken hebben.

Hoe stop je met snurken?

Om de muren van op te lopen: je wederhelft die in een jaloersmakend diepe slaap verzonken is, en daar het nodige geluid bij voorziet. Volgens slaapspecialist Michael Breus wordt snurken veroorzaakt door trillingen wanneer je ademt door versmalde luchtwegen. Dat kan komen door een opstopping, maar ook alcohol vlak voor je gaat slapen. Ook op je rug slapen kan voor snurken zorgen, dus het is het proberen waard om je partner op zijn zij te rollen. Een andere oplossing is om jezelf te omringen met kussens, waardoor het geluid vermindert en terugkaatst in de andere richting.

Een bijzonder populair thema dit jaar: waarom krijg je de hik? Een sluitende verklaring is er niet, maar er wordt verondersteld dat we de hik krijgen omdat het middenrif wordt geprikkeld. Helaas, niet omdat we groeien dus. Wel omdat we bijvoorbeeld te snel eten zonder te kauwen, te veel gegeten hebben of bruisende dranken gedronken hebben.

Hoe stop je met snurken?

Om de muren van op te lopen: je wederhelft die in een jaloersmakend diepe slaap verzonken is, en daar het nodige geluid bij voorziet. Volgens slaapspecialist Michael Breus wordt snurken veroorzaakt door trillingen wanneer je ademt door versmalde luchtwegen. Dat kan komen door een opstopping, maar ook alcohol vlak voor je gaat slapen. Ook op je rug slapen kan voor snurken zorgen, dus het is het proberen waard om je partner op zijn zij te rollen. Een andere oplossing is om jezelf te omringen met kussens, waardoor het geluid vermindert en terugkaatst in de andere richting. (br.hln)

Te veel Sinterklaasspeculoos in huis? Maak er dit snelle topdessert met mascarpone mee

Het klassieke Sinterklaasverhaal? Je kinderen krijgen van jan en alleman lekkers toebedeeld en jij kan je tussen de Sinterklaassnoep in de supermarkt ook niet bedwingen. Dus ... puilt je kast uit van de speculoos! Geen zorgen, die jaarvoorraad kun je wegwerken met dit makkelijke recept. Wat mascarpone, eieren, suiker, room en twintig minuten later, en je hebt een heerlijke speculoosmousse.

wat heb je nodig?

120 g speculoos
3 eiwitten
25 g suiker
200 ml room
200 g mascarpone

Zo maak je het:

1. Verkruimel de speculoos met een mixer. Doe de room bij de helft van de kruimels. Laat rusten tot de kruimels zacht zijn.
2. Klop de eiwitten met de suiker stijf. Klop de room met de speculooskruimels stijf. Meng onder de mascarpone. Spatel het stijfgeklopt eiwit onder het mascarponemengsel.
3. Verdeel de helft van het mengsel over 4 potjes. Beleg met een laag speculooskruimels en schep er het resterende mascarponemengsel op. Zet minstens een uur in de koelkast. Werk net voor het serveren af met nog wat speculooskruimels. (br.hln)

Verkouden of allergisch, zo merk je het verschil

’Tis the season to be jolly én om verkouden te worden. Al ben je misschien wel gewoon allergisch. Loop je al dagen te snotteren, heb je een zere keel en zijn je ogen droog en jeukerig? Wij leggen uit welke symptomen bij welk kwaaltje horen. 

Dat je nooit eerder allergisch was, hoeft niet noodzakelijk uit te sluiten dat je nu met een allergie in plaats van een verkoudheid te maken hebt. Allergieën kunnen op eender welke leeftijd nog opduiken. Maar natuurlijk kan je net zo goed te maken hebben met een verkoudheid door de plotse temperatuursdaling.
Bij allergieën heb je geen last van koude rillingen of koorts. Je krijgt geen pijnlijke keel, al kan je wel een kriebelige keel hebben die je vaker moet schrapen dan gewoonlijk. Niezen, een lopende neus en jeukende ogen zijn dan weer eerder typische allergiesymptomen, net zoals oppervlakkig kuchen. Bovendien houden deze symptomen langer aan dan bij een gewone verkoudheid, die na een tiental dagen wel verdwijnt.

Enkele tips bij een verkoudheid

Vermoed je dat je met een verkoudheid kampt? Dan kunnen deze tips wellicht soelaas bieden:

1. Honing

Een flinke pot honing in huis halen kan bij een opkomend hoestje zeker geen kwaad. Thee met honing verlicht de hoest en verzacht de pijn van een zere keel. Honing kan volgens een studie van Mayo Clinic hetzelfde effect hebben als het hoestonderdrukkend middel dextromethorphan.

2. Warme dranken

Dit eeuwenoud huismiddeltje werkt absoluut: warme thee kan het hoesten, niezen en de verstopte neus verzachten. Warme dranken zorgen ervoor dat vastzittend vocht in de sinussen en de borst makkelijker loskomt, waardoor verstopping vermindert. Ook tegen een pijnlijke keel werkt een hete kop thee of soep onmiddellijk verzachtend.

3. Zout water

Een oplossing van warm water en zout om je neus te spoelen helpt om verstopping tegen te gaan en de sinussen te spoelen. Let er wel op dat je het water goed laat doorkoken zodat al het vuil eruit is. Ook gorgelen in de keel met zout water kan keelpijn verlichten. Geen zin om zelf te experimenteren met zoutoplossingen? Een neusspray biedt ook verlichting, al gebruik je die beter niet langer dan een paar dagen na elkaar. Kijk voor de juiste richtlijnen op de bijsluiter.

4. Slapen, slapen, slapen

Het makkelijkste - en eigenlijk ook leukste - om die verkoudheid tegen te gaan: zorg ervoor dat je genoeg uurtjes onder de wol doorbrengt. Je immuunsysteem sterkt aan en de kans op infecties wordt kleiner. Zorg niet alleen voor voldoende slaap, maar ook voor een goede slaapkwaliteit. Niet te veel alcohol voor je naar bed gaat en ook schermtijd beperken in het uur voor je nachtlampje uitgaat, bevorderen een goede nachtrust. (br.hln)

Slecht geslapen? Dit is wat écht werkt tegen wallen

Wat zie jij er moe uit! Woorden die we niet graag horen, ook al moeten we zelf toegeven dat we er een beetje verkreukeld uitzien. Wie verkouden is, heeft trouwens nóg meer last van wallen. Maar hoe krijg je die dan nog snel weggewerkt? Is er een wonderoplossing? Beautyredactrice Eva testte het uit.

’t Is gebeurd. Ik ben voor het eerst in mijn leven trouw een oogcrème aan het smeren. Ja, ik weet het, dat moet al vanaf je 25ste (heb ik zelf al vaak geschreven), maar om de één of andere reden vond ik dat beetje wal of die donkere kringen na een kort nachtje best rock ’n roll staan. Tot je jezelf dan plots aan de verkeerde kant van 30 bevindt en eens op een onbewaakt moment (lees: met fel licht) in de spiegel kijkt. Helaas. De genetische wallen uit onze familie hebben géén generatie overgeslagen. 

In de winter is het zelfs vaak nog erger. Als je verkouden bent, komt er vaak histamine vrij, een stof die ervoor zorgt dat je bloedvaten zich verwijden. Ook hou je meer vocht vast, wat onze aders dichter naar het huidoppervlak toe dwingt. En dat betekent: meer opvallende wallen. Op zoek naar oplossingen dus. Ik moet jullie helaas meteen teleurstellen: er bestaat niet zoiets als die ene wondercrème. Niet één tube doet die ondingen als sneeuw voor de zon verdwijnen. Maar na wat trial and error weet ik wat wél werkt.

 Koude en komkommers

De DIY-tips zijn je vast al bekend: theezakjes op je ogen, schijfjes komkommer, een koud theelepeltje. Wel, ze werken echt. Als je wallen het gevolg zijn van vochtophoping (door teveel zout in je dieet, een korte nacht, alcohol of zelfs een te laag hoofdkussen) dan helpt niets ze zo snel weer ‘leeglopen’ als koude. En daar kan je best creatief in zijn, het hoeft je geen stukken van mensen te kosten.
Kate Moss stopt haar hoofd graag in een kom gevuld met koud water en ijsblokjes, maar zo drastisch hoeft het nu ook weer niet. Koel komkommerschijfjes (niet als je een gevoele huid hebt), theelepels, zakjes kamillethee of wattenschijfjes gedrenkt in rozenwater en leg die op je ogen. Tien minuutjes rusten en je ziet er weer een stuk frisser uit. Beloofd. (br.hln)

Raymond van het Groenewoud krijgt Lifetime Achievement Award op de Mia’s: “Ik ben een gelukzak, en soms besef ik dat ook”

Met 40 jaar ‘Meisjes’ was 2017 al een feestjaar voor Raymond van het Groenewoud, maar in 2018 viert hij gewoon verder. Eind januari krijgt hij op de elfde editie van de MIA’s een Lifetime Achievement Award. “Dat ik kon overleven door liedjes te schrijven: ik ben een gelukzak. En soms besef ik dat ook.”

Raymond wordt voor zijn onschatbare bijdrage aan de Vlaamse muziek gehuldigd op dinsdag 30 januari tijdens de liveshow van de MIA’s, waar hij eregast is. “Een Lifetime Achievement Award... Ik moet bekennen, dat maakt me mijmerig. Dan schiet de teletijdmachine van professor Barabas me terug naar 1972, toen ik onder de financiële hoede van mijn vader ‘Maria, Maria, ik hou van jou’ opnam”, reageert Raymond.

Merci, Johan Verminnen

“En verder... Het is gelukt, ik kon dus overleven met datgene wat me zo bezighield en -houdt: liedjes schrijven en uitvoeren. Dankzij de goedkeuring van radio- en andere mediamensen, dankzij het publiek dat blijft komen, dankzij het vertrouwen van organisatoren. Ik ben een gelukzak, en soms besef ik het ook - ondanks mijn talent voor le mal-être. Dus ik zeg u, voorwaar, dank u wel.”

Van het Groenewoud draait al meer dan vier decennia mee en heeft een gigantisch oeuvre. Hij heeft meer dan 30 albums op zijn naam, en schrijft ook muziek voor tv-programma’s, films en theater. Alles begon in de jaren 70, toen hij debuteerde als gitarist bij Johan Verminnen. Raymonds eerste album ‘Je moest eens weten hoe gelukkig ik was’ verscheen in 1973. Vier jaar later bracht hij met zijn begeleidingsgroep De Centimeters de single ‘Meisjes’ uit - zijn grote doorbraak. Tal van andere nummers, zoals ‘Gelukkig zijn’, ‘Vlaanderen boven’, ‘Je veux de l’amour’, ‘Chachacha’, ‘Brussels by night’, ‘Liefde voor muziek’ en ‘Twee meisjes’ zijn ondertussen ook cultureel erfgoed geworden. Van het Vlaams maakte hij een rocktaal en zijn optredens zijn nog steeds memorabel: soms explosief, uitbundig en opgewekt, dan weer droevig, intiem en filosofisch. Een Lifetime Achievement Award voor zijn hele carrière is dan ook op zijn plaats.  (br.hln)

Niet gedoucht vanmorgen? Geen probleem: “We zijn té hygiënisch geworden”

Een smartphone bevat meer bacteriën dan een toiletbril en je mag naar verluidt niks opeten dat op de grond is gevallen. Alles uitgebreid wassen en desinfecteren dan maar? Volgens maag-darmspecialiste Séverine Vermeire van UZ Leuven is overdrijven ook niet goed: “We zijn te proper geworden, waardoor ons immuunsysteem in de war raakt,” vertelt ze aan Knack.

Séverine Vermeire van het UZ Leuven is één van de meest gerenommeerde maag-darmspecialisten uit België, die regelmatig publiceert in internationale vakbladen. In Knack vertelt ze deze week hoe onze overdreven hygiëne vandaag de dag net een tegenovergesteld effect kan hebben. “Vroeger was een onhygiënisch leven de oorzaak van bacteriële epidemieën zoals pest en cholera. Door meer hygiëne in te voeren, hebben we die kunnen uitroeien. Maar de slinger is veel te ver naar de andere kant aan het doorslaan. We zijn té proper geworden, waardoor ons immuunsysteem in de war raakt.”

Bewaarmiddelen en smaakstoffen

Ook de voedingsindustrie treft volgens Vermeire schuld, door onder meer bewaarmiddelen, kleur- en smaakstoffen toe te voegen aan ons eten. Volgens de gastro-enterologe heeft dit soort westerse levensstijl een invloed op onze gezondheid. “We moeten ons dringend afvragen of de industrialisering en de overdreven hygiëne wel zo gunstig zijn geweest,” zegt ze daarover. De toename van allerlei chronische darmontstekingen - intussen ook in grootsteden in Azië, het Midden-Oosten en Latijns-Amerika - wijt ze ook aan een ‘verwestering’ van het voedingspatroon. 

“Af en toe wat modder eten”

We eten te ongezond, betoogt de maag-darmspecialiste, met te veel dierlijke vetten en te weinig plantaardige vezels. Daarnaast overdrijven we met hygïene. We wassen ons te veel, we gebruiken te vaak antibiotica en beginnen er ook al veel te jong mee, met onder meer chronische darmontstekingen tot gevolg. Eerder betoogde de Amerikaanse kinderneuroloog Dr. Shetreat-Klein in het boek The Dirt Cure al dat het gezond is als onze kinderen af en toe flink vuil worden en daarbij per ongeluk wat modder eten. Niet te vaak douchen, beperkt zeep gebruiken, verse, onbewerkte voeding eten en veel in de natuur komen waren daarnaast ook haar aanbevelingen voor een sterk immuunsysteem en dito gezondheid.  (br.hln)

Echte Steen der Wijzen geveild voor € 662.732

De meeste mensen kennen de Steen der Wijzen uit de Harry Potter-boeken van J.K. Rowling, maar niet de geschiedenis erachter. J.K. Rowling haalde haar inspiratie namelijk bij wetenschapper George Ripley. In de 15^e eeuw schreef hij een recept voor een oplossing, genaamd the Philosopher’s Stone, die het eeuwige leven zou schenken en metaal in goud zou veranderen. 

Het recept is erg cryptisch met onder andere verwijzingen naar het gebruik van drakenbloed. Toch hield dit wetenschappers, onder wie Isaac Newton, niet tegen om het recept eens uit te proberen.

In de 17e eeuw maakte een onbekende een manuscript, genaamd the Ripley Scroll, dat dienst doet als handleiding bij dat recept. Aan de hand van tekeningen licht het manuscript toe hoe het recept uitgevoerd moet worden. 

Van dat manuscript bestaan vandaag nog 23 versies. De 23 exemplaren hebben wel telkens andere tekeningen, maar ze volgen wel hetzelfde recept. 22 van de 23 manuscripten bevinden zich in musea en onderzoeksinstellingen. De 23^e versie is in handen van een particulier en werd vandaag bij een veiling verkocht voor € 662.732,51. De verkoper kocht het manuscript zelf in 2000 voor € 180.000.

Het manuscript is een kleine zes meter lang en bestaat uit zeven lagen vellum, perkament gemaakt uit kalfshuid, die aan elkaar gestikt zijn. (br.hln)

Dit moet je doen wanneer je geen kerstcadeau hebt voor iemand die jou wel eentje gaf

Er zijn maar weinig momenten ongemakkelijker dan wanneer je een cadeau overhandigd krijgt van iemand waarvoor jij niets hebt voorzien. Daar sta je dan met je mond vol tanden. Innerlijk vluchtig op zoek naar een excuus om je hachje te redden. Maar wat is nu eigenlijk de gepaste reactie in zo’n beschamende situatie? Sociaal psycholoog en schrijfster Susan Newman legt uit aan Huffington Post wat de sociale etiquette voorschrijft.

Doe je net alsof je het cadeau uit pure feestdagenchaos thuis vergeten bent? Of zeg je gewoon “Dankjewel, wat een leuke verrassing!”, gevolgd door drie overdreven dikke kussen, om vervolgens met het schaamrood op de wangen terug neer te vleien op je stoel? In beide gevallen blijft de nederlaag een bitter pil om te slikken.

Dat het zelfs de meest voorbereidde mensen onder ons kan overkomen, benadrukt ook sociaal psycholoog Susan Newman. “Het overkwam mij een keer toen ik kerst vierde met de familie van een vriendin. Haar moeder reikte me onverwachts een cadeau aan. Ik had het niet zien aankomen en schaamde me dan ook te pletter dat ik niets kon teruggeven. In plaats van een leugen te verzinnen zei ik: ‘ik wist niet dat we cadeaus zouden uitwisselen. Sorry dat ik niets heb voor jou, maar dit geschenk is geweldig. Dankjewel!’”

Box of shame

Meer dan eerlijkheid wordt er volgens Newman niet van je verwacht. Met een excuus, of erger nog: een leugen, graaf je jezelf alleen maar dieper de put van schaamte in.

“Begin niet met het bedenken van excuses en doe al helemaal niet alsof je het cadeau thuis bent vergeten. Dat is ronduit liegen in iemands gezicht. Bovendien zal jij je net zo schuldig, boos of beschaamd voelen als moest je echt geen cadeau hebben voor de persoon in kwestie. Je wordt onder druk gezet door wat volgens jou correcte sociale etiquette is, maar het is net liegen waarvan je niet verondersteld wordt het te doen.”

Oprechte dankbaarheid

Etiquette-specialist Diane Gottsman zet kracht bij die redenering. “Mensen zijn zo enthousiast wanneer ze hun liefde, steun of waardering mogen uiten met een geschenk. Dus in plaats van overstuur te raken omwille van dat mooi ingepakte (maar totaal onverwachte) cadeau, focus je beter op het tonen van je oprechte dankbaarheid.”

Hoe je dat doet? “Reageer met dezelfde levendigheid als die van wie je het geschenk kreeg. Glimlach, maak direct oogcontact, toon oprechte waardering en bedank de persoon voor de attentie. Je kan later nog beslissen of je de schenker een cadeau wilt geven, maar dat is geen verplichting”, besluit Gottsman.  (br.hln)

Véronique De Kock poseert voor het eerst met nieuwe vriend op première The Little Mermaid

Deze zomer maakte Véronique De Kock op Instagram al duidelijk dat ze niet langer single was. Ze postte toen een foto van haar vriend Manuel Goossens en schreef erbij dat ze ‘super happy’ was. Dat ze nu nog steeds gelukkig samen zijn, toonde het koppel door samen te poseren op de première van The Little Mermaid. 

Het was de eerste keer dat het koppel samen poseerde in het openbaar sinds ze samen zijn. Eind 2016 ging Véronique uit elkaar met haar toenmalige echtgenoot Fabien Gribaudo. Ze waren net geen vijf jaar samen en kregen samen een zoontje, Maximilien. Ook zoontje Maximilien poseert mee op de foto. (br.hln)

Roberta Flack (Asheville (North Carolina), 10 februari 1937) is een Amerikaanse zangeres. Ze is vooral bekend van haar hit Killing Me Softly with His Song.

Roberta Flack groeide op in Arlington, Virginia. Vanaf haar negende volgde ze pianolessen en toen ze 13 was, mocht ze haar moeder Irene vervangen als organiste bij het kerkkoor. Omdat ze als kind enkele klassen mocht overslaan, mocht ze op 15-jarige leeftijd al naar het conservatorium, waar ze drie jaar later afstudeerde. Voordat ze doorbrak in de muziek, heeft ze nog vijf jaar Engels en muziekles gegeven middelbare scholen. Hoewel ze zich aanvankelijk op jazz en klassiek repertoire richtte, schakelde ze langzamerhand over op popmuziek. Hierin werd ze ook gestimuleerd door haar zangleraar. Zo ging ze in clubs als pianiste en zangeres optreden.

Roberta werd in 1968 ontdekt door de jazzmuzikant Les McCann. In 1971 kwam ze al met een paar covers van bekende hits in de Billboard Hot 100 die ze samen zong met Donny Hathaway, een oud-klasgenoot van haar. Haar grote doorbraak kwam echter pas in 1972 toen ze een Amerikaanse #1-hit scoorde met The First Time I Saw Your Face. Dat nummer was al in 1969 opgenomen, maar werd drie jaar later pas populair, omdat het in de film Play Misty for Me van Clint Eastwood werd gebruikt. Het nummer leverde zelfs twee Grammy's op.

Ze is waarschijnlijk het meest bekend door haar uitvoering van Lori Lieberman's nummer Killing Me Softly with His Song, dat in 1973 tot #3 in de Top 40 kwam, en in 1996 in uitvoering van de Fugees zelfs op #1 kwam. In Nederland had ze ook nog een hit met Feel Like Makin’ Love. In haar thuisland Amerika haalden beide nummers de hoogste positie van de Billboard Hot 100. Negen jaar na Feel Like Makin’ Love stond Roberta nog eens in de Top 40 met het nummer Tonight I Celebrate My Love, een duet met Peabo Bryson. Na dat nummer werd het stil rondom Roberta Flack, zowel in Nederland als in de Verenigde Staten. In 1991 stond ze in Amerika nog eens op #6 met Set the Night to Music, een duet met Maxi Priest, dit nummer heeft in Nederland de hitlijsten niet gehaald. Haar meest recente album is Holiday, een cd met kerstliedjes uit 2003.

Deze bestemmingen kampen met een overvloed aan toeristen (en vermijd je dus best volgend jaar)

Misschien knijp je er met de feestdagen even tussenuit, of staat er de komende maanden een citytrip of reis op de planning. De mogelijke bestemmingen zijn eindeloos, maar er zijn wel een aantal plaatsen die af te raden zijn. Deze steden zijn immers zó populair geworden dat je er beter wegblijft.

Niets zo leuk als het ontdekken van een plek waar je nog nooit geweest bent, maar niet als je je daarbij door talloze toeristen moet wringen en overal urenlang moet aanschuiven. Sommige steden krijgen zoveel bezoekers over de vloer dat de plaatselijke instanties zich genoodzaakt zien om maatregelen te treffen. Zo werd de toeristentaks in de Balearen al stevig verhoogd, in de hoop iets minder mensen aan te trekken. In steden als Venetië en Barcelona trok de bevolking zelfs de straat op omdat ze zich niet meer thuis voelen in hun eigen stad.

Een rapport van de World Travel and Tourism Council heeft nu kunnen blootleggen waar de problemen het grootst zijn. Ze hielden daarbij rekening met factoren zoals een ontheemd gevoel bij de lokale bevolking, slechte reviews op TripAdvisor, schade aan de natuur, een overbelaste infrastructuur en de dreiging dat de plaatselijke cultuur verdwijnt.

De zeven steden die het slechtst scoorden op al deze punten, waren de onderstaande:
- Amsterdam
- Dubrovnik
- Kuala Lumpur
- Macau
- Rome
- Venetië
- Warschau

Wie nog geen bestemming in gedachten heeft, laat deze zeven dus voorlopig best links liggen, of moet rekening houden met veel drukte. De World Travel en Tourism Council raadt de steden nu aan om maatregelen te nemen, zoals een maximum aantal toeristen of een betere spreiding. Veel bestemmingen krijgen bijvoorbeeld enorm veel toeristen in de zomermaanden, maar veel minder de rest van het jaar. “We zien nu ook al dat veel steden een reservatie- en ticketsysteem invoeren voor de populairste bezienswaardigheden, om zo het aantal bezoekers te spreiden.” 

Andere landen proberen de toeristen richting minder bekende steden te lokken om de populairste plekken te ontlasten. Ijsland is bijvoorbeeld volop de stad Akureyri met zijn watervallen en warmwaterbronnen aan het het promoten. Een echte ban op toeristen wordt echter sterk afgeraden in het rapport. “Toerisme zal blijven groeien en nieuwe jobs en mogelijkheden met zich meebrengen.”  (br.hln)