Parketmedewerker helpt migranten naturaliseren met valse papieren
Parketmedewerker helpt migranten naturaliseren met valse papieren
De Brusselse onderzoeksrechter Patricia Jaspis heeft vier mannen
aangehouden die jarenlang tegen grof geld mensen hielpen naturaliseren
met valse papieren. Onder de aangehouden fraudeurs zit ook een
64-jarige parketmedewerker, melden de Corelio-kranten en La Dernière
Heure.
Mustapha Z. (64) wordt gezien als de spil in de hele zaak. De man werkt
als vertaler op het parket van Brussel en is sinds enkele jaren ook aan
de jeugdrechtbank verbonden.
Kostprijs 4.000 euro De
zestiger heeft verregaande bekentenissen afgelegd. Samen met drie
kompanen ronselde hij in cafés rond het Brusselse Zuidstation mensen
die Belg wilden worden, maar daarvoor niet in aanmerking kwamen. De
mannen stelden naturalisatiedossiers op met valse documenten. Zo
leverden ze zelfgefabriceerde school- en huwelijksattesten en huur- en
arbeidscontracten tegen betaling af. Kostprijs voor zo'n vals
arbeidscontract: 4.000 euro.
Honderden valsspelers Het
gesjoemel is al jaren op grote schaal aan de gang. Vermoedelijk zijn
vele honderden valsspelers de afgelopen jaren zo onterecht tot Belg
genaturaliseerd. Naast de parketvertaler zijn nog drie andere mannen in
verdenking gesteld van schriftvervalsing en gebruik van valse stukken.
De vier moeten woensdag voor de raadkamer in Brussel verschijnen. (br.hln)
Over Sandie Shaw Echte naam Sandra Ann Goodrich (Dagenham, 26 februari 1947) was één van de populairste Britse zangeressen uit de jaren zestig.
Ze werd in 1964 ontdekt door Adam Faith die haar op een concert bezig zag (ze mocht zingen op het concert na 2de geworden te zijn in een talentenwedstrijd). Enkele weken later had ze een platencontract en haar eerste single As long as you are happy baby werd uitgebracht. Dit was niet zo'n groot succes maar haar 2de single was dat wel, Always something there to remind me geschreven door Burt Bacharach en Hal David, Shaw kwam er 3 weken mee op 1 in de Britse hitlijst.
Ze maakte nog verschillende grote hits, omdat ze veel liedjes ook in het Frans, Italiaans, Duits en Spaans uitbracht werd ze in heel Europa bekend. Ze was ook zeer bekend in Zuid-Amerika, zong zelfs een keer achter het IJzeren Gordijn en in Iran. Amerika werd niet veroverd omdat ze geen werkvergunning kreeg daar, maar toch heeft ze er heel wat fans. Ze zong meestal op blote voeten want dan voelde ze zich meer relaxed en had ze meer zin om het lied te zingen.
In 1967 begon haar succes wat te tanen en werd ze tegen haar wil naar het Eurovisiesongfestival gestuurd, ze dacht dat dit haar geloofwaardigheid zou aantasten. Er werden 5 liedjes voorgesteld op de Britse televisie en Puppet on a string (een lied dat ze haatte) won. Na 11 jaar slaagde Sandie er als eerste in om het songfestival te winnen voor het Verenigd Koninkrijk, barrevoets, en het bezorgde haar een derde nummer één-hit (een record voor een zangeres in die tijd) en ze had er ook meteen een wereldhit mee beet, het was de meest verkopende single van het jaar in Duitsland. In 1967 trouwde ze met modeontwerper Jeff Banks met wie ze in 1971 een dochter, Gracie, kreeg. Shaw zou ook snel met een eigen kledinglijn beginnen en verrassend genoeg ook eigen schoenen. Op het einde van de jaren zestig waren haar liedjes niet meer zo populair.
In de jaren zeventig was het stil rond Shaw, ze coverde nog enkele liedjes maar liet de muziekscène dan voor wat ze was. In 1977 bekeerde ze zich tot het boeddhisme.
In 1983 dook ze plots op uit de anonimiteit als gastzangeres bij The Smiths. Ze maakte vervolgens enkele solo-LP's in dark wave-stijl en scoorde zelfs enkele hitjes.
Tijdens een ruzie ben je er zeker van: jij hebt gelijk, en hij slaat de
bal mis. Als er iets misloopt, is het zonder enige twijfel zijn schuld
want jij bent degene die altijd iets doet en hij nooit. Maar is dat wel
zo?
Schuld is als een atoombom Psycholoog
David Burns legt uit dat er veel redenen zijn om de schuld bij de
andere te leggen. "Maar dat maakt het nog niet juist. Integendeel: de
schuld bij de ander leggen is als een atoombom onder jullie relatie
leggen. Het vernietigt alles dat in de weg staat."
Lijstje Wat
doe je dan wel? "De redenen achter de problemen analyseren op een
productieve manier, zoals een kosten/baten-analyse." Een soort
pro/contra-lijstje dus, waarbij je de voordelen en de nadelen van de
schuld bij de ander leggen opsomt.
Voordelen
zijn bijvoorbeeld: je moreel superieur kunnen voelen, kunnen neerkijken
op de ander, je eigen rol niet moeten onderzoeken, je kan het
slachtoffer spelen, jij moet niet veranderen, je mag boos zijn, je
voelt geen schuld of schaamte, je haalt steun bij je vrienden en het
verrechtvaardigt wraakacties.
Maar zoals altijd zijn er ook nadelen
verbonden aan deze strategie. Daar heb je misschien nog niet over
nagedacht, maar als je het toelaat wordt het wel duidelijk. Zo raak je
gefrustreerd omdat er niets veranderd, de ander voelt zich veroordeeld
en steekt de schuld op jou, het vreet energie, er ontstaat een kloof
met de ander, je groeit niet op emotioneel niveau en mensen raken het
zat om jou te horen klagen.
Balans De
volgende stap is de lijst beschouwen als een balans. De volledige lijst
is 100, en die punten verdeel je over de twee kanten. Welke kant is
belangrijker en waarom, en hoe belangrijk is het dan voor jou? Denk er
niet te lang over na, ga af op je gevoel en geef de twee lijsten elk
een cijfer, dat samen 100 vormt.
Vooruitgang of niet? Zijn
de voordelen voor jou groter dan de nadelen? "Slecht nieuws", zegt
Burns. "De ervaring leert mij dat deze mensen nooit enige vooruitgang
maken in hun relaties en dat de problemen nooit opgelost raken. Ze
blijven discussiëren en ruziën, zonder dat er ooit een einde aan komt."
"Wie
daarentegen inziet dat zij ook een deel van de schuld dragen, zijn er
op gefocust zichzelf aan te passen. Ze vergeten het schuld-spelletje en
zien hun relaties snel verbeteren", aldus Burns. Een gouden les dus
als je staat te roepen en te tieren: kijk ook naar je eigen aandeel in
de problemen. Als je de wereld wil veranderen, moet je nu eenmaal bij
jezelf beginnen. (edp)
David Burns 'Feeling Good Together: the secret to making troubled relationships work'.
Kapucijnapen kunnen apen die ze kennen herkennen op foto's. De apen
merken verschillen in gezichten op en onthouden de kenmerken van de
apen die zij kennen. Ook blijken de apen in staat om de
tweedimensionale beelden te koppelen aan de werkelijkheid. Dat blijkt
uit een studie van de Nederlandse primatoloog Frans de Waal die
volgende week wordt gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift
PNAS.
Voor
het onderzoek kregen de apen vier foto's van andere apen te zien.
Telkens was er sprake van een combinatie van drie onbekende apen en een
bekende aap of andersom. De kapucijnapen bleken telkens de vreemde eend
in de bijt te selecteren. Dat lukte bij kleurenfoto's en in zwart-wit.
Het
is volgens De Waal, die het onderzoek samen deed met Jennifer Pokorny
van de Emory Universiteit in de Amerikaanse stad Atlanta, de eerste
keer dat er bewijs is geleverd dat apen begrijpen dat foto's een
afbeelding zijn van de werkelijkheid.
Ze is een Britse zangeres. Geboren 28 september 1946 . Ze brak in 1961 op 14-jarige door met het liedje Don't treat me like a child en had datzelfde jaar haar grootste hit met het nummer Walkin' back to happiness.
Helen Shapiro groeide op in Hackney in Londen. Haar grootouders waren joodse immigranten uit Rusland. Ze groeide op in een arm gezin, waar geen geld was voor een platenspeler. Muziek werd echter wel gestimuleerd in het gezin. Zo leerde Shapiro als kind banjo spelen en zong ze soms mee met haar broer Ron in een jazzgroepje. Als jong meisje had ze al een lage stem, wat haar de bijnaam Foghorn (misthoorn) opleverde. Eind jaren 50 zong ze in het groepje Susie & The Hullahoops, waar ook de latere T-Rex-zanger Marc Bolan deel van uit maakte. Shapiro overtuigde haar ouders om zanglessen voor haar te betalen en kwam zo terecht bij Maurice Berman's Singing Academy. Daar werd ze in 1961 op 14-jarige leeftijd ontdekt door John Schroeder, die erg enthousiast was over haar stem. Hij maakte een opname en liet het aan zijn baas, de producer Norrie Paramor horen, die in eerste instantie dacht dat de stem van een jongen was.
Shapiro kreeg een contract en mocht direct haar eerste singletje opnemen. Schroeder zocht naar een liedje dat goed bij haar leeftijd paste en schreef met Mike Hawler voor haar Don't treat me like a child. Met haar debuutsingle brak ze direct door; het haalde de derde plaats in de UK Singles Chart. Als opvolger wilde Schroeder niet in hetzelfde thema blijven hangen en schreef You don't know. Met dat nummer had ze haar eerste nummer 1-hit en werd daarmee de jongste zangeres met een nummer 1-hit in het Verenigd Koninkrijk. You don't know kwam ook in Nederland en Vlaanderen in de hitparade. Haar grootste hit had ze echter met haar derde single: Walkin' back to happiness. Als promotie werd een 15 minuten durend Look at Life-filmpje gemaakt waarin de totstandkoming van het singletje getoond werd. Doordat dit filmpje in veel Britse bioscopen vertoond werd voor de hoofdfilm, kreeg het nummer veel publiciteit. Ondanks dat ze met dit nummer weer een Britse nummer 1-hit scoorde, het nummer ook in de Verenigde Staten werd uitgebracht en ze het mocht zingen in de populaire Ed Sullivan Show, kwam het daar niet verder dan één week op de honderdste plaats in de Billboard Hot 100. In de Benelux en West-Duitsland werd het haar grootste hit. Shapiro zelf had dit succes niet verwacht, omdat ze het nummer nogal oubollig vond.
Begin 1962 had Shapiro haar laatste grote successen met Tell me what he said en haar debuutalbum 'Tops' with me. Beide haalden de tweede plaats in de Britse hitlijst. Voor de Duitse markt, waar Walkin' back to happiness 'slechts' tot de dertigste plaats was gekomen, werd dit nummer in het Duits als Frag mich nicht warum opgenomen. Direct daarna kwam ook Komm, sei wieder gut (I apologize) uit. Beide singles haalden in West-Duitsland de 31e plaats. In de jaren daarna bleef Shapiro Duitse vertalingen voor de Duitse markt uitbrengen en vanaf 1964 werden er ook speciaal Duitstalige nummers voor haar geschreven. Met deze nummers had ze echter niet veel succes.
In Engeland bleef ze gedurende de jaren 60 ook doorgaan met het uitbrengen van nieuwe nummers, maar kon daarmee het succes van 1961 niet meer evenaren. Na Tell me what he said had Shapiro nog zeven hits, waarvan de nummer 8-hit Little Miss Lonely uit 1962 de grootste was. Hoewel haar platen minder goed verkochten bleef ze begin jaren 60 erg populair. In 1963 tourde ze samen met The Beatles door Engeland, waarbij The Beatles onder haar naam op de affiches stonden. Op 4 oktober 1963 traden Helen Shapiro en The Beatles allebei op in het televisieprogramma Ready Steady Go!. Shapiro zong daar haar nummer Look who it is. In het clipje zingt ze John Lennon, George Harrison en Ringo Starr toe. Gedurende de tournee door Engeland werden de Beatles populairder en werden zij de hoofdact. John Lennon en Paul McCartney schreven voor haar het nummer Misery, maar Shapiro's producer Paramor koos ervoor het nummer Queen for tonight, een cover van Johnny Hallydays King for tonight uit te brengen. Queen for tonight werd een bescheiden hitje en The Beatles namen Misery later zelf op voor hun album Please Please Me.
Nadat met The Beatles de beatmuziek populair werd, ging de populariteit van Helen Shapiro achteruit. In 1964 had ze haar laatste Britse hit met Fever. Daarna ging ze tot 1969 door met het opnemen van singles, maar deze kregen nauwelijks bekendheid. Vanaf de jaren 70 legde Shapiro zich toe op jazz (samen met Humphrey Lyttelton) en musicals. Haar grootste rol was de rol van Nancy in de musical Oliver!, die ze in 1983 vertolkte. Een paar jaar later kreeg ze ook een rol in de Britse soapserie Albion Market, die echter niet lang gelopen heeft. In 1987 bekeerde ze zich tot het Christendom en heeft sindsdien ook enkele gospelplaten opgenomen. Helen Shapiro schreef in 1993 haar autobiografie getiteld Walking back to happiness en stapte in 2002 definitief uit de showbusiness om zich toe te leggen op het organiseren van muzikale avonden, waarin ze het evangelie uitdraagt en spreekt over hoe ze Jezus gevonden heeft. Dit doet ze onder de noemer Manna Music. Tegenwoordig is ze getrouwd met acteur John Judd.
De Britse eigenaars van het zes weken oude varkentje Scarlett ontdekten
dat het diertje verzot is op trampolinespringen. Nu willen ze met
Scarlett deelnemen aan Britain's Got Talent.
Wilde er niet meer af Het
harige Hongaarse varkentje geniet zo van het springen op de trampoline
dat de twee dochters van het Britse gezin Howell niet meer op hun
speeltuig kunnen spelen. Het gezin heeft zeven varkens op hun boerderij
in Shrewsbury. De vader van Scarlett Percy was het eerste dier dat de
trampoline uit testte. "Hij is heel tam en makkelijk te trainen, het
dier begon uit zichzelf te springen toen we hem op de trampoline
zetten, het was zelfs moeilijk om hem er af te krijgen. Toen hij te
dik werd, durfden we hem er niet meer op zetten, uit angst dat het
toestel zou breken. Vervolgens zetten we zijn dochter Scarlett op de
trampoline, ze doet het nu al drie dagen en is er dol op. Momenteel is
ze de sterattractie van de boerderij", aldus het echtpaar Howell.
Britain's Got Talent
Varkentje Scarlett trekt nu al tal van toeristen aan. Het koppel wil de
kunsten van het dier showen op de audities van de talentenshow
Britain's Got Talent. "Scarlett zal springen en twee andere varkens van
ons zullen erbij dansen. We hopen dat de jury onder de indruk zal
zijn." (br.hln)
Honderden brengen nacht door in regen voor Ros Beiaard
Honderden brengen nacht door in regen voor Ros Beiaard
Enkele honderden mensen brachten voor het stadhuis van Dendermonde de
nacht in de regen door. Ze wilden er namelijk zeker van zijn een
kaartje te bemachtigen voor de ommegang van het Ros Beiaard. Een
bijzonder evenement dat maar om de tien jaar plaats vindt.
Tribune Grote Markt De
verkoop van de kaartjes startte vandaag om 9 uur, maar sommigen wachten
al sinds gisterenochtend aan het stadhuis van Dendermonde, dat meldt de
nieuwsdienst van de VRT. Tegen middernacht groeide de wachtrij tot meer
dan vijfhonderd mensen aan. Zij waren bereid een koude nacht in de
regen door te brengen om een felbegeerde plaatsje op de tribune van de
Grote Markt te bemachtigen. Voor de ommegang zelf is het nog wachten
tot 30 mei volgend jaar.
Kinderen mogen na 23u niet meer alleen buiten in Nice
Kinderen mogen na 23u niet meer alleen buiten in Nice
Kinderen onder de dertien jaar mogen in de Zuid-Franse stad Nice 's
avonds laat niet meer op straat zonder begeleiding van volwassenen. De
avondklok, van 23 tot 5 uur, geldt op dinsdag-, vrijdag- en
zaterdagavonden en ook tijdens schoolvakanties. Nice is niet de eerste
Franse stad met een dergelijk initiatief.
Straffen Christian
Estrosi, burgemeester van Nice maar ook minister van Industrie, wil op
die manier iets doen aan de delinquentie. Ouders van kinderen die de
avondklok aan hun laars lappen en die herhaaldelijk worden opgepakt,
kunnen onder bepaalde omstandigheden hun kinderbijslag verliezen. Veiligheid en migratie De
Franse regering schuift in aanloop naar de regionale verkiezingen van
maart volgend jaar de thema's 'veiligheid en migratie' duidelijk naar
voren. Minister van Binnenlandse Zaken Brice Hortefeux had begin
november al het voorstel gelanceerd van een avondklok, specifiek voor
min-dertienjarigen die al in aanraking zijn gekomen met het gerecht.
Populairste antwoord op lastige kindervragen: "Omdat ik het zeg"
We herinneren ons allemaal de standaardzinnen die onze ouders gaven
wanneer we een lastige vraag stelden. Nu blijkt dat 80 procent van de
moeders dezelfde clichés aan hun kinderen meegeven, waardoor ze het
gevoel hebben in hun eigen moeder te veranderen.
Zelfde opvoeding "Omdat
ik het zeg!" en "Wacht maar af", zijn de meest gebruikte
standaardzinnen die mama's gebruiken. "Als de rest van de brug springt,
ga jij dat ook doen?" is ook een populair antwoord, zo blijkt uit een
studie bij 3.000 Britse mama's. "Het grappige is dat veel moeders
zeggen dat ze helemaal niet op hun eigen mama lijken. Maar de realiteit
is dat we het niet kunnen helpen onze kinderen op te voeden op dezelfde
manier als onze ouders dat deden. Dat betekent dat we oude gezegden en
veel voorkomende methoden gebruiken die ook voor onze ouders werkten.
Een korte "Omdat ik het zeg", is iets wat mama's kan helpen als ze hun
geduld verliezen", aldus de onderzoekers.
Betekenis niet kennen Meer
dan de helft van de huidige moeders gebruikt deze standaardzinnen omdat
ze geloven dat het helpt hun kinderen discipline bij te brengen. 40
procent geeft toe dat ze soms dingen van hun ouders herhalen hoewel ze
niet weten wat het betekent. Twee derde zegt dat hun ouders het
hilarisch vinden dat hun oude gezegden opnieuw gebruikt worden.
Mobiel bellen doen we voortaan weer met een gerust geweten. Nieuw
Scandinavisch onderzoek bewijst dat de gsm geen hersentumor
veroorzaakt.
Onderzoek Gsm's
zijn gevaarlijk en kankerverwekkend. Die boodschap werd door het ene
onderzoek uitgezonden en door het andere onderzoek tegengesproken.
Wetenschappers van het Deense Kankerinstituut namen de proef op de som
en bestudeerden de hoeveelheid hersentumoren tussen 1974 en 2003.
Als
mobieltjes schadelijk zouden zijn, zouden er vijf tot tien jaar na de
introductie, meer hersentumors moeten zijn. Dat bleek niet het geval.
Tussen 1998 en 2003 werden er niet meer opgetekend.
Jaren zeventig Zeker
is dat het aantal tumoren sinds 1974 lichtjes is toegenomen. De gsm kan
daar niet de reden van zijn, want in die dagen was er van het gadget
nog geen sprake.
Scandinavische landen als Zweden,
Denemarken, Noorwegen en Finland hebben recht van spreken als het over
gsm's gaat. In deze landen werd mobiel bellen immers al vroeg gebruikt.
Te vroeg Tegenstanders trekken de
resultaten in twijfel. Volgens hen is het nog veel te vroeg om een link
tussen gsm en hersentumoren vast te stellen. Tumoren groeien erg
langzaam en pas twintig jaar na de introductie, kan een toename echt
zichtbaar zijn.
K's Choice is een Belgische rockband uit Antwerpen. De kern van de band wordt gevormd door Sarah (zang, gitaar) en Gert Bettens (gitaar, keyboard en zang), die broer en zus van elkaar zijn. Eric Grossman (basgitaar), Jan van Sichem Jr. (gitaar) en Koen Liekens (drums) staan hen bij.
In het begin van de jaren '90 speelden Sarah en Gert in een amateurbandje, The Basement Plugs. Hierdoor werd Sarah ontdekt. Zij kreeg een kans bij een platenmaatschappij vanwege haar rokerige, raadselachtige stem. Onder een Engels klinkende naam, Sarah Beth, verscheen ze op een aantal filmsoundtracks met covers, waaronder I'm so lonesome I could cry (origineel door Hank Williams) voor de film Vrouwen willen trouwen en een duet met Frankie Miller Why don't you try me, (origineel door Ry Cooder) voor de film Ad Fundum. Ze kreeg een contract aangeboden en vormde een band met haar broer Gert. Onder de naam The Choice namen ze in 1993 hun debuutalbum The great subconscious club op.
In 1994 had de band vijf min of meer permanente leden: Sarah en Gert, Jan van Sichem Jr (gitaar), Koen Liekens (drums) en Erik Verheyden (basgitaar), die de er vanaf 1991 reeds bij was. Met z'n vijven toerden ze door Duitsland en de VS, in het voorprogramma van de Indigo Girls, een Amerikaanse band. Toen ze in de VS aankwamen werden ze door een andere groep, die ook The Choice heette, gedwongen hun naam te veranderen; ze besloten dat K's Choice de geest van de band goed weergaf. K is afkomstig van Jozef K. uit Kafka's het Proces. Jozef K. heeft geen keuzes, de naam is dus ironisch bedoeld, als een rare, onbegrijpelijke onmogelijkheid, wat terugkomt in een aantal van hun nummers.
In 1995 nam K's Choice Paradise In Me op. Not an addict, een single van dit album, was erg succesvol en bracht internationale bekendheid. Op dat moment nam Bart van der Zeeuw de drums over van Koen Liekens en was er ook geen vaste bassist meer. Het volgende jaar (1996-1997) waren ze onderdeel van het voorprogramma van Alanis Morissette, die K's Choice had gezien op een van de vele Europese festivals. In 1998 was Cocoon Crash, hun derde album, af. Ondertussen was de Amerikaan Eric Grossman de permanente bassist geworden. In 1999 brachten ze het 'extra' album Extra cocoon: all access uit. In 2000 voltooiden ze hun laatste studio-album Almost Happy. Koen Liekens was toen teruggekeerd als drummer. In 2001 verscheen Live (een 2-cd collectie met live-opnames) en in 2003 brengen ze Ten uit (een verzameling van tien jaar singles en een aantal liedjes dat niet op een van de albums is verschenen). Ze brachten ook een dvd uit met dezelfde naam.
Behalve vier albums, een live-album een best of heeft de band ook 3 fanclub-cd's uitgebracht: 2000 seconds live, Home en Running backwards. Voor de fans is ook in beperkte oplage een dubbel-vinyl (LP) uitgebracht van Almost Happy.
In 2003 besloot de band een pauze in te lassen. Gert en Sarah wilden allebei solowerk gaan doen. Gert was producer van een album (voor Venus In Flames) en speelde ook een tijdje gitaar in deze band. Sarah zong voor verschillende films soundtracks in: All of this past voor Underworld en Someone to say hi to voor Zus & zo. In 2004 verscheen Go, een EP met 5 nummers (Go, Fine, Grey, Follow Me en Don't Stop). In maart 2005 kwam het eerste solo full-album van Sarah Bettens uit, getiteld Scream. Gert begon in 2005 met zijn solocarrière in de band Woodface en op 25 augustus 2005 kwam zijn single Something to break uit. Zijn solo debuutalbum Good morning hope kwam uit op 19 september 2005.
Begin november 2007 zei Gert Bettens in een interview dat K's Choice momenteel nieuw materiaal opneemt voor een nieuw album dat rond 2009 zou moeten uitkomen. Op 12 januari 2008 was de band voor het eerst sinds vier jaar weer te zien in Nederland. Als toegift bij het optreden van Sarah Bettens in het Parkstad Limburg Theater speelde K's Choice de nummers Not an addict en Everything for free. Op 8 juni 2009 kondigt de band op hun website aan te zullen spelen op de 35ste editie van Folk Dranouter. Daarnaast wordt aangegeven dat het nieuwe album waarschijnlijk begin 2010 zal uitkomen.
De gemiddelde jongere krijgt elke maand 35 euro zakgeld, blijkt uit een
enquête die de verbruikersorganisatie OIVO afnam bij 2.600
scholieren. Driekwart van de jongeren tussen 9 en 17 jaar krijgt
zakgeld, voornamelijk van de ouders. Het gemiddelde maandelijkse bedrag
is 35 euro, liefst 4 euro meer dan in 2008. De jongere kinderen krijgen
iets minder: van 10 tot 14 jaar stijgt het gemiddelde van 13 tot 33
euro.
Grote gezinnen Opvallend is verder
dat in grotere gezinnen meer zakgeld wordt gegeven. In deze gezinnen
bestaat een andere zakgeldcultuur, en moeten jongeren zelf meer
aankopen doen. In een eenoudergezin waar de moeder voor de kinderen
zorgt, ligt het zakgeld lager. Als de vader de scepter zwaait, krijgen
de kinderen meer dan gemiddeld. Verder ontdekte het OIVO dat
leerlingen uit het technisch en het beroepssecundair onderwijs meer
krijgen, net als jongeren uit lagere sociale groepen.
Studentenjobs Bij
de 16- en 17-jarigen vult de helft van de ondervraagde jongeren zijn
zakgeld aan met een studentenjob. Die wordt voornamelijk uitgevoerd
tijdens de zomermaanden.
De cadeaubon heeft een saai en onpersoonlijk imago, maar toch willen
Belgen dit het liefst onder de kerstboom vinden én leggen. Daarmee
wijken we af van de Europese norm, die zegt 'boeken' te verkiezen. Bij
ons staan boeken op drie, na cash geld. De tijd dat enkel tieners nog
cash kregen is duidelijk voorbij. Dat blijkt uit een consumentenstudie
van Deloitte bij 17.567 meerderjarige consumenten, van wie 900 Belgen.
Kinderen en tieners Tieners
krijgen hetzelfde maar in een andere volgorde (cash, bon en boeken).
Kinderen krijgen vooral educatieve spelletjes (31 procent), boeken (26
procent), constructiespeelgoed (23 procent) en kledij (22 procent).
Vrouwen krijgen niet wat ze willen Opvallend
is dat vrouwen slechts zelden krijgen wat ze écht willen. 55 procent
wil een bon (37 procent zal een krijgen), 40 procent wil juwelen (11
procent heeft geluk) en ook parfum is gewild en weinig gekregen.
Nuttig en niet fout Het
succes van de cadeaubon kan op verschillende manieren verklaard worden.
De kans op een nutteloos cadeau daalt (2 op 3 Belgen wil iets nuttigs),
net als de kans op een fout cadeau (wat tien procent prompt terug
verkoopt).
Volgens Deloitte is de populariteit van een
'nuttig' cadeau een nieuwe trend, die te verklaren valt door de
economische crisis. Het cadeau mag geen weggegooid geld zijn, dus we
kopen rationeler en minder impulsief (45 procent). 92 procent kijkt
naar de prijs/kwaliteitverhouding, 65 procent focust op bruikbare
geschenken, 42 procent zoekt naar koopjes.
Geen internet of tweedehands Shoppen
doen we nog altijd door zelf naar de winkel te gaan, om de producten te
zien (69 procent) en om het plezier niet te missen (39 procent). Belgen
kopen nog minder dan Europeanen via het internet (6 versus 16 procent)
en nemen weinig risico door te kiezen voor grote namen als amazon en
eBay. We denken er ook niet over om iets tweedehands cadeau te doen:
slechts tien procent overweegt dat.
Geen kinderarbeid We
kopen wel bewust (68 procent vermijdt kinderarbeid, 63 procent een
grote ecologische voetafdruk), maar de nationaliteit van de producten
doet er weinig toe: 41 procent wil een cadeautje 'made in Belgium'
kopen, het tweede laagste cijfer in Europa na Nederland. Fransen en
Italianen zijn het meest chauvinistisch (75 procent). Ruim de helft
vindt overigens dat 'duurzaam consumeren' een excuus is om de prijzen
te verhogen.
Beetje besparen De crisis heeft
maar een klein effect op de portemonnee: met z'n allen plannen we 2,1
procent te besparen, de kleinste besparing in heel Europa. Alleen de
Zwitsers gaan meer consumeren.
Gemiddeld kopen we 8 cadeaus
van zo'n 40 euro (320 euro), geven we 200 euro uit aan het kerstdiner
en 60 euro om uit te geven op kerstmarkten of aan een glaasje met
vrienden. Kerst kost ons dus gemiddeld 580 euro, een pak meer dan de
'gierige' Nederlanders (400 euro) en Duitsers (485 euro).
België scoort voor kinderarmoede het vijfde slechtste cijfer in Europa.
Dat bleek aan de Universiteit Antwerpen bij de voorstelling van het
"Jaarboek armoede en sociale uitsluiting 2009". Van de Belgische
kinderen groeit 12 procent op in een gezin met werkloze ouders. In
Europa is dat gemiddeld 9,4 procent.
Van
de min 6-jarigen leeft in ons land 18 procent onder de
armoederisicogrens. Voor de totale leeftijdsgroep van 0 tot 17 jaar
wordt dat 16,9 procent en van 18 tot 24 jaar 16,7 procent. Enkel de
65-plussers steken daar met 23 procent bovenuit. "België scoort
opvallend slecht op de leefsituatie van kinderen", stellen de
onderzoekers vast. Ze waarschuwen voor de grote impact daarvan.
Hypotheek op toekomst "Er
leven meer kinderen in armoede, omdat hun ouders uit de arbeidsmarkt
worden gestoten", aldus socioloog Jan Vranken. "Vaak gaat het om
alleenstaande ouders. Deze kinderen groeien op in een erg gedepriveerde
omgeving. Dat tekent hen op school en later als ze ooit op de
arbeidsmarkt terechtkomen." Ook maatschappelijk assistente en sociologe
Danielle Dierckx wijst erop dat "een generatie kinderen opgroeit in
gezinnen waar niemand ooit werkt". "Dat legt een hypotheek op hun
levensstandaard voor de toekomst."
Het algemene armoederisico
varieert in Europa tussen 10 en 25 procent, en ligt doorgaans hoger in
het oosten dan in het westen. België situeert zich met 15 procent net
onder het Europese gemiddelde van 17 procent. Van de Belgische
bevolking moet 13 procent zich elementaire zaken ontzeggen.
Hayley Westenra (Christchurch, 10 april 1987) is een sopraan uit Nieuw-Zeeland.
In 2003 bracht Westenra haar eerste internationale muziekalbum uit. Pure noteerde in het Verenigd Koninkrijk de eerste plaats in de hitlijst voor klassieke muziek. Toch staan er op deze cd ook popnummers. In 2006 neemt Westenra het duet There's a sparkle in your eyes op met de Vlaamse zanger Helmut Lotti voor diens album The Crooners.
Westenra had zich aangesloten bij de Ierse groep Celtic Woman en gaf in 2007 met deze groep een tournee over de wereld. Ze zingt ook op het nieuwe album van Mike Oldfield: Music of the Spheres.
Samen met Andrea Bocelli bracht ze een versie van het bekende Vivo Per Lei. Het was de zesde taalversie van dit lied, uiteraard in het Engels-Italiaans.
Hayley Westenra wordt vergeleken met Charlotte Church.
Velen kunnen voorspellen hoe hun familiefeest zal verlopen: een
aperitief dat uitloopt, losse tongen tot na het hoofdgerecht, maar
tijdens de koffie loopt het mis. In Groot-Brittanië werd een 'typische
Britse kerstdag' opgesteld, op basis van interviews bij 4.000 gezinnen.
Griezelig gedetailleerd, zoals blijkt uit onderstaande beschrijving.
Eten, drinken en ruziën De
dag begint gemiddeld om 7h55, wat wel vroeg is voor een vrije dag maar
verklaard wordt door de Angelsaksische traditie om kerstcadeautjes 's
ochtends te opnene. Dat gebeurt dan ook tot 8h19. Twintig minuten later
wordt een eerste stukje chocoolade gegeten en nog een half uur later
volgt het ontbijt.
Na het ontbijt is het tijd voor de eerste
familieruzie en de eerste vermaning naar de kinderen, wat meteen
doorgespoeld wordt met een alcoholisch drankje. Drie uur daarna is het
kerstmenu verorberd. Anderhalf uur later valt de eerste persoon in
slaap, de rest besluit een spelletje te spelen. De kerstspeech van de
Britse koningin wordt nog door 27 procent van de mensen gevolgd, 13
mensen gaat naar de kerk. De dag is gedaan rond half twaalf.
Stress De
meeste ruzies ontstaan over de druk en stress veroorzaakt door 'de
perfecte Kerst'. Ook over de tv-programma's is veel ruzie. Psychologen
vinden het heel normal dar Kerst tot ruzies leidt.
"We zijn
moe, gestresseerd en worden geforceerd vriendelijk te zijn. Eerst
verdragen we veel van de famile, maar op een gegeven moment komt de bom
tot uitbarsting." Vrouwen hebben hier meer last van dan mannen, omdat
zij nog altijd meer voorbereidingen op zich nemen dan mannen.
De gemiddelde kerstdag:
7h55 - opstaan 8h19 - cadeautjes opendoen 8h39 - stukje chocolade eten 9h02 - ontbijt 9h57 - familieruzie 11h07 - kinderen op hun plaats zetten 11h48 - eerste glas alcohol 15h24 - einde kerstlunch 16h58 - eerste persoon valt in slaap 17h46 - spelletje spelen 23.39 - bedtijd
64 procent van de dames duikt liever het shoppingcenter in dan het bed.
Dat blijkt uit een Nederlandse rondvraag op een modesite.
Genieten Shoppen
lijkt bij het merendeel het summum van genieten. Slechts een kleine 36
procent kiest voor een stevige vrijpartij als toppunt. 750 vrouwen
werkten mee aan de rondvraag. De dames waren allen tussen de 20 tot 30
jaar oud.
Bedrag Shoppen is een duurdere
bezigheid want 42 procent geeft tussen de 100 en 200 euro uit. Voor 24
procent loopt dat bedrag op tot 200 à 300 euro. Opmerkelijk: lingerie
behoort niet tot de favoriete aankopen. Al bij al wordt slechts weinig
geld daaraan gegeven. 37 % besteedt tussen de 25 tot 50 euro aan een
sexy setje, 51 procent geeft nog minder dan 25 euro uit.
Mijn poezen moeten geen schrik hebben dat ze een pruik op hun kopje gaan krijgen
Glamourhuisdieren, het is de laatste trend in de Verenigde Staten.
Baasjes zetten er namelijk hun kat een gekleurd haarstukje op. Een
nieuw boek met tientallen foto's toont hoe het moet met tientallen
foto's. Auteur Julie Jackson bedacht het concept en werkt al twee jaar
aan het project.
Ontsnappen in fantasiewereld "Na
een zoektocht op internet was ik teleurgesteld over het aanbod van
katten en pruiken. Toen bedacht ik dat de wereld pruiken voor
huisdieren nodig heeft die echt opvallen. De katten waren gewillige
modellen, maar als er eentje niet op de foto wil, zal dat ook niet
gebeuren", vertelt Jackson. "Toen mensen hoorden waar mijn fotograaf en
ik mee bezig waren, kregen we van overal vragen voor foto's en pruiken.
Als het duidelijk is dat katten het niet graag hebben, gaan we ze niet
dwingen, maar de dieren droegen de pruiken slechts kort. De meesten
houden echter van het avontuur van het dragen van een pruik. Het laat
ze toe te ontsnappen in een fantasiewereld. Katten houden ervan alle
aandacht te krijgen".
Vroeger spaarden ouders voor het huwelijk van hun kinderen, maar nu
doen ze dat aan het schoolbal. Deze aangelegenheid wordt steeds
kostelijker voor Amerikaanse, Britse en Australische ouders. De
groeiende industrie lijdt duidelijk niet onder de economische crisis.
Amerika Feestjes
of bals om het einde van de schoolcarrière te vieren worden steeds
grootser in tal van landen als Groot-Brittannië, Singapore, India en
Australië, naar het voorbeeld van de Amerikaanse aangelegenheden die in
series als Gossip Girl en High School Musical getoond worden. Tieners
zijn niet langer tevreden dit te vieren in de sportzaal van de school
met een goedkope dj. Ouders staan dus nu voor het dilemma mee te doen
en tonnen geld uit te geven aan de 'grote' avond van hun kind.
Populairder dan trouwfeest Een
Australische organisator van schoolbals zegt dat de markt het laatste
jaar ontzettend groeide. Duizenden tieners spenderen er een pak geld
aan glamoureuze jurken, haarstylisten, foto's en limousines, ze vieren
hun feest in chique zalen waar eerder bruiloften dan schoolevenementen
plaatsvinden. "Deze industrie is volop aan het groeien, sommige mensen
denken zelfs dat het de markt van de bruidsfeesten zal overstijgen",
aldus organisator Elliot Kleiner. "Bij jongeren is de grootste
gebeurtenis van het jaar. Voor velen is het de laatste keer dat ze
elkaar zullen zien."
820 euro Een enquête
bij bijna 2.000 Australische studenten tussen 15 en 18 jaar toonde aan
dat een gemiddeld meisje 820 euro uitgeeft aan deze avond, bij jongens
is dat 520 euro. 77 procent van de studenten was aan het begin van het
schooljaar meer gefocust op zijn schoolbal dan op zijn eindexamens.
Uit een Britse enquête bij supermarktketen Asda blijkt dat de
gemiddelde kost van het bijwonen van een schoolbal 284 euro kost.
Speciaalzaken van formele mannenkledij zien een stijging bij de verhuur
van kostuums voor tieners, modeketen John Lewis lanceerde er een lijn
met baljurken.
Prijskaartje Moeder Debbie
uit Melbourne betaalde 380 euro voor de baljurk van haar dochter, 220
euro aan haar kapsel, nagels en bruin kleurtje, 31 euro voor het huren
van de limousine, 58 euro voor een inkomkaartje, 45 euro voor
danslessen en 183 euro voor officiële foto's. "Dit was belangrijk omdat
het de kinderen van het hele jaar samenbrengt, de jongeren genieten van
de danslessen en zich op te maken."
Eenvoudig etentje? Kleiner
is nu van plan ook filialen op te starten in Groot-Brittannië, de
Verenigde Staten, Zuid-Afrika en Canada. In Singapore bieden
schoonheidssalons speciale pakketten aan voor studenten. "Ik vraag me
af waarom het zo populair is voor scholen in Signapore om hun bal te
houden in een chique zaal met een duur diner wat makkelijk meer dan 50
euro kost", aldus een geïrriteerde ouder. "Daarnaast moeten de jongeren
gepaste kledij aantrekken, wat ook makkelijk meer dan 50 euro kost. Is
het niet beter om een eenvoudig etentje op school te houden zodat meer
studenten het kunnen betalen?"
Grijs haar krijg je niet door de stress, relatieproblemen of andere
chaotische toestanden. Eerder zijn je vader of moeder de oorzaak van je
grijze lokken. Familiegeschiedenis heeft een grotere invloed dan
gedacht. Dat beweren Deense vorsers.
Onderzoek Vorsers
van het Bedrijf Unilever bekeken de haarkleur bij 200 eeneiige en twee
eiige-tweelingen. Hun leeftijd schommelde tussen de 59 en 81 jaar oud.
Bij de identieke tweelingen bleek het haar even grijs te zijn, bij de
genetisch niet-identieke zusjes waren er duidelijke verschillen in
grijstinten.
Genetica "De studie geeft
ons meer inzicht in het proces van grijs worden", stelt onderzoeker
David Gunn. "Ongeacht hoe stressvol hun bestaan ook is, er zijn andere
factoren die maken of een haardos grijs wordt. Omgevingsfactoren zijn
daarbij van minder belang". Of de theorie ook voor mannen geldt, blijft
maar de vraag. Enkel vrouwen werkten aan het onderzoek mee.
De resultaten van het onderzoek werden neergepend in het wetenschappelijk magazine PLoSone.( br.hln)
