Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
29-09-2011
wij beseffen nog niet half
We klagen steen en been over onze financiële toestand hier in ons landje. Je weet, ik praat graag en gemakkelijk met mensen, dus in Portugal heb ik ook contacten proberen te leggen en zo kom je een en ander te weten. Een heel pak mensen verdienen daar ongeveer 3,50 per uur. Ik hoor dan van een aantal van hen dat ze als huur voor hun appartement 500 betalen. Wat doen ze? Onder verhuren. Er bestaat geen middenklasse meer. Het is rijk of arm. Eergisteren nog gesproken met een man van om en bij de dertig en hij vond het jammer dat er geen protest komt. Een van de dingen die duurder werden in Portugal, was onder andere het openbaar vervoer. Naar onze normen nog steeds zeer betaalbaar, maar voor hen verdubbelde dat in prijs. Hierbij enkele foto's van dingen die voor ons spotgoedkoop zijn, maar voor hen veel duurder geworden.
Ik kijk hier nu naar een blauwe hemel hier buiten, maar toch blijf ik altijd denken dat er zo een waas voor hangt. Het is hier zelden helemaal compleet open. Ik ga nu niet klagen voor één keer dat we in maanden een mooie lucht hebben zonder ook maar enige vorm van bewolking. Ik was de voorbije dagen in Portugal en daar is het werkelijk azuurblauw. Volgens Joost zijn wij veel te veel met het weer bezig. Makkelijk gezegd als je in een zuiders land woont. Als je hier iets wil organiseren, moet je altijd rekening houden met de voorspellingen.
sorry, maar ik ben mijn zoon in Lissabon gaan bezoeken en ik had geen laptop of zo mee? Trouwens ik zou absoluut de tijd niet gehad hebben. Kilometers gestapt gedurende uuuuuren. Mijn fysiek is blijkbaar niet meer wat het zou moeten zijn. Natuurlijk is in Lissabon alles bergop en bergaf. Dat naar beneden gaan, och ja, dat gaat nog, maar al die trappen naar boven!!! Joost had een fototentoonstelling en ik wou er zeer graag bij zijn. Hij maakt zo een schitterende dingen. Radio, TV en krant waren er bij de opening. Over de foto's en de kwaliteit schrijf ik de volgende dagen nog. Wat ik zeker nog kwijt wil is dat ik echt intens genoten heb. Echt om nog dikwijls over te doen.
Eerst moet ik jullie iets vertellen. Voor een roomsaus gebruik ik altijd sojaroom. Even goed dan de normale andere soorten die je kan vinden in de winkel. Nu waren we laatst in een warenhuis waar ze die soja niet hadden en dus namen we maar andere room mee. Deze middag wou ik nog eens de roggevleugels maken die ik een paar weken geleden zo lekker had gevonden. In jaren zo lekker niet meer gegeten. Ik begin met de rog te bakken en ondertussen zet ik de room op om in te dikken. Ik vond het eigenaardig dat die zo bleef schuimen en na een tijdje viel mijn frank (euro). Ik proefde aan de saus en die smaakte echt zoet. Verkeerde room gekocht. Zoete room! Dan moet je beginnen te improviseren om een ander sausje te bedenken, maar ondertussen staan die roggevleugels te bakken. Natuurlijk aan één kant een te harde korst en dat kan niet. Besluit. Goeie vis naar de knoppen en een saus die ik absoluut niet wou. Een grote tegenvaller en ik hoopte zo zeer....
Nog maar eens over mijn tomaten. De laatste exemplaren geplukt. Spijtig, want ze waren dit jaar echt uitzonderlijk lekker. Deze namiddag was ik bij de man die me de planten verkocht en hij kan me volgend jaar dezelfde leveren, bevestigde hij. Spijtig genoeg zijn het hybriden, want anders was ik allang zelf aan het kweken. Voor diegenen die niet weten wat hybride wil zeggen, even een beetje duiding. Door kruising van allerlei soorten is men tot een bepaalde plant gekomen, maar als je de zaden gebruikt om zelf verder te telen, vallen sommige eigenschappen weg en kom je tot een plant die totaal anders in mekaar zit. Dit waren hybriden F1 en dat wil zeggen in de eerste generatie van de kruising. Van de meeste dingen die ik in mijn tuintje zet, hou ik het zaad bij voor volgend jaar, maar met deze tomaten kan ik het dus niet. Jammer maar helaas.
Ik zou dringend een aantal foto's moeten branden, want er staan er nu al een 20.000 op mijn laptop. Ik ben dus nog maar in de verschillende albums gedoken. Kijk hier nu toch eens. Meer dan vijftig jaar geleden. Mens toch, wat worden we oud.
Net naar de tandarts geweest. Mijn bovenste vier tanden in het midden bovenaan, hadden jaren geleden een bruine verkleuring. Mijn tandarts van toen had er een geleerd woord voor, maar hij lapte die tanden op door er een laagje af te slijpen en er een kunststof op te plaatsen. Dertig jaar gaat dit nu al mee, maar er komt blijkbaar sleet op. In zes maand tijd is er zo een hoesje twee maal afgevallen. Telkens heeft mijn tandartse me voorlopig verder geholpen. Vandaag moest ik terug op onderzoek en haar collega, gespecialiseerd in dergelijke materie raadde me aan om kronen te laten plaatsen, goed voor twintig jaar. Weet je wat dat kost? 800 per tand. Ik heb tijd om er over na te denken. Volgende afspraak ergens in november.
Zus lief is deze namiddag in mijn tuin komen werken. Mens toch, die kan ik in weken niet volgen. Wat een tempo en wat een energie! Ze zet zich krom en komt gedurende uren niet meer recht. Toen ik er mee op hield is zij nog blijven door doen. Ze heeft me terug de goesting doen krijgen om te werken en morgen begin ik er onmiddellijk aan met mijn aardbeien. Misschien net iets te laat, maar we zullen wel zien wat er van komt. Bedankt Leona.
Deze middag eten we "Vlaamse" karbonade. Mensen toch, een echte lekkernij. Een voorwaarde is dat je de ajuin op voorhand echt zeer bruin laat worden. Zeer hard aanstoven en door alsmaar een klein beetje vocht toe te voegen zeer donker laten worden. In het braadnat van de ajuin, het vlees aanbraden. Een scheutje azijn, tijm en laurier en om af te kruiden natuurlijk peper en zout. Om te dikken een boterham met mosterd. Nadien de saus binden. Ik doe dit met vloeiende bloem. Ik herinner me dat ik destijds in de frietkot een friet ging halen met karbonadesaus. Ieder zijn meug.
Joost opent volgende week maandag een fototentoonstelling in Lissabon en ik ga er naartoe. Ik wil hem even steunen. Neen, een foute formulering. IK WIL ZIJN WERK ECHT GRAAG ZIEN. Hij kent zijn vak! Ik ben er echt op uit om dit mee te maken. Misschien drie dagen met mijn zoon doorbrengen, al zal hij nog andere verplichtingen hebben. Ik kijk er naar uit.
Nog maar eens over het wandelend buffet dat we hadden bij Benjo een tijd geleden. Ik ben eens verder gaan kijken op internet. Ongelooflijk wat die mensen aanbieden. Het was een schitterend feest. Maar wat er nog allemaal meer kan! Ik hou dit adres bij voor een volgende gelegenheid. Nochtans is een simpel feestje, zoals dat van mij een paar weken geleden ook heel plezant.
We eten deze middag mosselen en terwijl ik de aardappelen aan het schillen was, dacht ik terug aan de tijd dat we vijf opgroeiende kinderen hadden. Ze konden eten als wolven. Als er friet moest gemaakt worden, was dat een ganse zak patatten. Kilo's hebben we zo versneden. Aan de familie heb ik dit al dikwijls verteld, maar ik denk nog nooit op dit medium geplaatst. Als we bv gevulde tomaten moesten maken, waren er dat tussen de 40 en de 50. Witloof met hesp en kaas, waren twee ovenschotels vol. Pizza's waren er zestien. Zelfgemaakte. Daar waren de kinderen heel goed in. Joost en Kaat. Dan denk ik ook nog terug aan de zaterdag, spaghettidag. Mens toch, wat een massa. Dan Zwijg ik nog over het feit dat er zeer dikwijls buurkinderen waren die bleven mee eten of onze Joost zijn vrienden. Ze hadden een groepje waar ze in de kelder muziek mee maakten. Wat hebben we eten verstrekt aan die knapen! Een zeer gezellige periode in mijn leven. Echt van genoten.
In niks heb ik nog zin de laatste tijd. Alles is me te veel en alles steekt tegen. De fut is er uit. Misschien ligt het wel aan die "mooie" zomer die we gehad hebben. Ik weet het niet. Eén positieve gedachte dan toch. Binnen enkele weken vertrekken we naar Spanje. Dan maar hopen dat het daar wat mee valt. Ooit hadden we een week vakantie in Griekenland en we hebben de ganse week regen gehad. Toch niks aan te veranderen.
Ik weet het allemaal niet, maar ik ga het uitzoeken. Er is nog altijd geen akkoord voor de vorming van een regering. Het lijkt me allemaal niet logisch. Ik zou zeggen dat de sterkste partij het maar voor het zeggen moet hebben. De zetelverdeling gebeurt op een zeer eigenaardige manier hier in België. Democratie zou toch moeten zijn, dat in een land waar een aantal kiezers voor een bepaalde partij stemmen, dan ook de belangrijkste vertegenwoordiger zouden hebben? Hier in ons Belgenland is dit absoluut niet het geval. Een minderheid bepaald het ganse politieke gebeuren. Als ze met hun politieke groepering, toch maar een kleine minderheid uit maken, hebben ze het toch voor het zeggen en kunnen ze alles blokkeren. Enfin we hebben een wereldrecord van regeringloosheid die nooit zal geëvenaard zal worden.
Tijdens de winterperiode schreef ik een 15 tal sketches. Natuurlijk schrijf je die niet zo maar en wil je die ook eens voor publiek brengen. Ik zeg schrijven, maar, ze staan absoluut nog niet op papier en ik heb ze ook nog niet op mijn computer. Ze zitten gewoon in mijn hoofd. Ik ken ze van buiten, omdat ik dat allemaal, op slapeloze nachten, nog eens door mijn gedachten laat gaan. Een slechte gewoonte, want dan rek ik waarschijnlijk mijn uren zonder slaap. Wel vanaf morgen begin ik er aan.
Via mijn stamboom die ik een tijd geleden opmaakte, krijg ik regelmatig berichten over wie er gaat verjaren en natuurlijk ook over hun leeftijd. Mensen toch! Ik weet dat Ilse de oudste kleindochter van ons moeder is. Haar echtgenoot is dan nog een jaartje ouder. Verschillende van de kleinkinderen gaan al stilaan naar de 50. Niks te vrezen, want toen op die leeftijd, voelde ik me nog echt in topvorm. Misschien mijn beste periode ooit. Nooit zo fit en gezond geweest. Maar de keerzijde is dat je als ouder nu al minstens meer dan twintig jaar ouder en meer bent dan je kinderen. Och ja, wat we gehad hebben, kunnen ze ons niet meer afpakken zeggen we dan altijd. Toch wil ik nog altijd ruilen.
Gisteren heb ik roggevleugel klaar gemaakt. Al zeer lang niet meer zo iets schitterend geproefd. Het was echt lekker. Normaal maak je dat klaar met kappertjes, maar ik heb ze gisteren met champignon roomsaus gemaakt met daarbij een puree met aardappelen uit mijn tuin, met op het eind zo een goeie klont verse boter. Misschien niet zo gezond, maar enorm lekker. Lang geleden dat ik nog zo goed gegeten heb.
Hoe onverdraagzaam is ons landje geworden! Een proces aangespannen door buurtbewoners van een scouts lokaal tegen geluidsoverlast. Ze eisen dat er nog 15 kinderen tegelijkertijd buiten mogen komen spelen. Als ik dan in de leiding zou staan, zou ik ze extra lawaai laten maken. Mensen toch, waar zijn we mee bezig. Die kinderen hebben één maal per week een bijeenkomst en willen natuurlijk buiten spelen als het kan. Veronderstel, al is het deze zomer bijna niet voor te stellen, dat het dertig graden buiten is, dan zou je die kinderen in groepjes van 15 af en toe eens mogen buiten laten. Het is een samenscholingsverbod voor kinderen. Kan je je dit voorstellen?
Ik heb het niet uitgezocht, maar ik doe het straks wel. Wat is de vertegenwoordiging in percentage van de MR stemmers in België? De onderhandelingen in ons land(je) mislukken omwille van het feit dat MR zich niet kan vinden in de gemaakte voorstellen. "Te Vlaams" zeggen ze. Zoals steeds in het verleden willen ze compensaties. In het verleden gaven de toenmalige volksunie en alle andere Vlaamse partijen en de opvolgers van de VU, altijd toe, om de vrede te bewaren en om er zelf ook nog iets uit te halen. Arm landje.
Zouden de beurzen nu echt niet gemanipuleerd worden door enkele personen? Dit is toch niet meer normaal. De werkloosheid daalt en alles lijkt normaal te draaien, dan verwacht je toch beterschap. Maar nee, de koersen blijven dalen. Natuurlijk komt dat dan ook nog allemaal op het nieuws en is er een expert die alles komt verklaren en dik in de verf zetten, zodanig dat er nog minder vertrouwen is. Ik maak me persoonlijk geen zorgen, want ik heb daar geen fortuin in geïnvesteerd.
Nog maar eens over mijn tomaten. De laatste exemplaren geplukt. Spijtig, want ze waren dit jaar echt uitzonderlijk lekker. Deze namiddag was ik bij de man die me de planten verkocht en hij kan me volgend jaar dezelfde leveren, bevestigde hij. Spijtig genoeg zijn het hybriden, want anders was ik allang zelf aan het kweken. Voor diegenen die niet weten wat hybride wil zeggen, even een beetje duiding. Door kruising van allerlei soorten is men tot een bepaalde plant gekomen, maar als je de zaden gebruikt om zelf verder te telen, vallen sommige eigenschappen weg en kom je tot een plant die totaal anders in mekaar zit. Dit waren hybriden F1 en dat wil zeggen in de eerste generatie van de kruising. Van de meeste dingen die ik in mijn tuintje zet, hou ik het zaad bij voor volgend jaar, maar met deze tomaten kan ik het dus niet. Jammer maar helaas.
In niks heb ik nog zin de laatste tijd. Alles is me te veel en alles steekt tegen. De fut is er uit. Misschien ligt het wel aan die "mooie" zomer die we gehad hebben. Ik weet het niet. Eén positieve gedachte dan toch. Binnen enkele weken vertrekken we naar Spanje. Dan maar hopen dat het daar wat mee valt. Ooit hadden we een week vakantie in Griekenland en we hebben de ganse week regen gehad. Toch niks aan te veranderen.
