Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
07-09-2011
onverdraagzaam
Hoe onverdraagzaam is ons landje geworden! Een proces aangespannen door buurtbewoners van een scouts lokaal tegen geluidsoverlast. Ze eisen dat er nog 15 kinderen tegelijkertijd buiten mogen komen spelen. Als ik dan in de leiding zou staan, zou ik ze extra lawaai laten maken. Mensen toch, waar zijn we mee bezig. Die kinderen hebben één maal per week een bijeenkomst en willen natuurlijk buiten spelen als het kan. Veronderstel, al is het deze zomer bijna niet voor te stellen, dat het dertig graden buiten is, dan zou je die kinderen in groepjes van 15 af en toe eens mogen buiten laten. Het is een samenscholingsverbod voor kinderen. Kan je je dit voorstellen?
Ik heb het niet uitgezocht, maar ik doe het straks wel. Wat is de vertegenwoordiging in percentage van de MR stemmers in België? De onderhandelingen in ons land(je) mislukken omwille van het feit dat MR zich niet kan vinden in de gemaakte voorstellen. "Te Vlaams" zeggen ze. Zoals steeds in het verleden willen ze compensaties. In het verleden gaven de toenmalige volksunie en alle andere Vlaamse partijen en de opvolgers van de VU, altijd toe, om de vrede te bewaren en om er zelf ook nog iets uit te halen. Arm landje.
Zouden de beurzen nu echt niet gemanipuleerd worden door enkele personen? Dit is toch niet meer normaal. De werkloosheid daalt en alles lijkt normaal te draaien, dan verwacht je toch beterschap. Maar nee, de koersen blijven dalen. Natuurlijk komt dat dan ook nog allemaal op het nieuws en is er een expert die alles komt verklaren en dik in de verf zetten, zodanig dat er nog minder vertrouwen is. Ik maak me persoonlijk geen zorgen, want ik heb daar geen fortuin in geïnvesteerd.
Gisteren stuurde zoon lief een sms om te zeggen dat hij en Mieke vandaag om 9,30uur aan mijn tuin zouden staan om te helpen bij het wieden van het onkruid. Door het helse lawaai op dat feestje had ik mijn GSM niet gehoord. Deze morgen dan maar onmiddellijk een antwoordje gestuurd. En ja hoor ze stonden daar op de afgesproken tijd. Het was toen nog zalig in de tuin. De dauw hing nog overal op het gras en de struiken. Nadien werd het echt te warm om nog verder te werken. Mens toch, kunnen die werken. Ik stelde vast dat de hagewinde weer de kop op steekt. Nochtans had ik die zo goed als volledig onder controle. Ze hebben samen een groot stuk onkruid vrij gemaakt. Oef. Voor mij mogen ze zo een paar keer per week komen.
We zijn gisteren avond naar een feest geweest zoals ik er nog nooit een heb mee gemaakt. Natuurlijk champagne en andere dranken, maar dan... De hapjes bij het aperitief, werden opgediend door wandelende tafels. (zie foto hierbij) Nog nooit gezien. Veel, zeer veel. Lekker en echt heel speciaal. Exclusief. Topkwaliteit. Het was echt af. Nadien kwam er warm en koud buffet Ze bleven ondertussen maar rond komen met alle mogelijke drank. Als afsluiter kwamen er desserten a volonté. ik vertel er later misschien nog iets over
Ik heb al veel zien poetsen en over schoonmaken gehoord, maar dit maak je zelden mee. Bij tante komt wekelijks de poetsvrouw(een vriendin) langs en die doet werkelijk alle op haar knieën. Ik herinner me nog dat ons ma altijd zegde : jullie met dat stokje, (en dan bedoelde ze een zwabber, een aftrekker zoals we hier zeggen) zo kan je toch nooit tot in de hoekjes kuisen. Gelijk had ze natuurlijk. Wat ik me ook nog herinner is, dat mijn oudste zus destijds ook op haar knieën rondkroop om alles proper te krijgen. Zoals ik Nicole nu zien kuisen heb!!!! Dit kan ik absoluut niet opbrengen. Dit is werkelijk netjes tot in het kleinste hoekje. Misschien ook eens vragen of ze dit hier niet kan komen doen.
Na zo veel dagen van geen activiteit in mijn tuin ben ik vandaag, puur op karakter, nog eens naar daar geweest. Al een aantal dagen slaap ik niet of nog amper. Maar ik moest en ik zou daar naar toe gaan. Een ware ramp. Onkruid!!! Ik ben mijn ajuinen gaan oogsten. Mens toch. Nog nooit zo een massa gehad. Ik weeg mijn opbrengst niet, maar ik ben er vast van overtuigd dat dit alles meer dan honderd kilo is. Nochtans verbruiken we dat op een jaar en komen we daar zelfs nog niet mee toe.
Overal in de wereld is men een schuldenberg aan het opbouwen. Waar gaat dit eindigen? Een tijdje geleden schreef ik al dat je als huisvader of moeder toch ook niet kan blijven leven op een jaarlijks te kort in je portemonnee. Nochtans is het blijkbaar normaal dat de staatskas altijd blijft draaien op een tekort. Meer nog, ze zijn opgetogen als het verschil maar enkel procenten is. Ach ja, waar maak ik me zorgen over. Vandaag op de radio nog een interview gehoord met een minister die destijds in een staatsbedrijf in 2002 een slordige 750.000 per jaar verdiende en die bij zijn ontslag dan nog een gouden handdruk kreeg van 2 miljoen euro. Wij moeten het doen met een pensioentje van een goeie duizend euro. Geloofwaardige politiek?
Mijn meter was een schat van een menske. Het was de oudste van de familie van mijn grootmoeder. Ze is geboren in 1900. Mens toch, waar spreken we over. Ik blijf altijd maar dingen op zoeken over vroeger en ga kijken in het verleden. Andere mensen hebben daar misschien geen interesse voor, maar ik wel. Ik wil weten. Hierbij een foto van mijn tante toen ze al vrij oud was. Een kleine anekdote. Toen ik jong was, kocht ons moeder af en toe een ijsje bij "popeye". Toen was dat 1 frank voor een bolletje. Wij kregen er toen eentje van 3, maar elke donderdag, wat toen de vrije schoolnamiddag was, kreeg ik er bij mijn meter eentje van 5. Genieten!
Daar net weeral een inktzwarte lucht. Een klank en lichtschow tot en met. Eigenaardig genoeg is er niet zo veel regen gevallen. Dit jaar heb ik dingen gezien en mee gemaakt in de natuur, die ik in mijn, nu toch al 65 jaar bestaan, nog nooit beleefd heb. Gisteren vertelde schoonbroer dat zijn moeder, die toch al dik in de tachtig is, hem zegde dat ze dit ook nog nooit gezien had. Misschien hebben we een selectief geheugen? De schoolvakantie loopt op zijn eind en eigenlijk was het niet schitterend. Och waarschijnlijk trekken de kinderen zich daar allemaal niet zo veel van aan. Later weten ze dit misschien niet meer. Als ik terug denk aan mijn kindertijd, kan ik me alleen maar schitterende zomermaanden herinneren. Nochtans, als je naar de statistieken gaat kijken, zijn daar ook slechte juli en augustus maanden tussen geweest. Toch ben ik er vast van overtuigd dat de natuur aan het veranderen is.
Dit begrijp ik niet. Er stak vandaag iets eigenaardigs in mijn brievenbus. Zie foto in bijlage. Geen afzender, geen commentaar op de achterkant, niks. Wat heeft dit nu te betekenen? Het is duidelijk geen kindergeschrift. Enfin, ik heb momenteel andere en meer belangrijke dingen aan mijn hoofd. Misschien kom ik hier ooit meer over te weten.
Ook dit heb ik nog nooit meegemaakt. Een echte zonsverduistering. Het was hier een half uur geleden zo donker als in de nacht. Volledig zwart. Ondertussen viel de regen met bakken uit de hemel en het waaide enorm hard. Maar zo donker heb ik het nog nooit gezien overdag, zelfs niet met een volledige zonsverduistering die ik ooit gezien heb. Toen was het donker, maar niet zwart zoals nu.
Gisteren was er hier bij ons het allereerste buurtfeest. Echt zeer goed. Echt van genoten. De organisatoren hebben echt hun best gedaan. Alles er op en er aan. Niks groots, maar er was eten en drinken genoeg voor iedereen. Ze hadden blijkbaar veel minder volk verwacht en uiteindelijk was er het dubbele van hetgeen ze ingeschat hadden. Buurvrouw had schitterende loempia's gemaakt. Nog nooit zo iets gegeten. Een ware lekkernij. Ik ga haar het recept eens vragen. We hebben een aangename dag gehad. Voor herhaling vatbaar.
het gebouw hier bestaat 35 jaar, maar vandaag werd er voor de aller eerste keer een bijeenkomst voor de buren georganiseerd. Tof. Je kent natuurlijk een aantal mensen van in de lift of van in de garages, maar kennen is veel gezegd. Je kent die mensen van gezicht en er heel even hallo tegen te zeggen, maar daar blijft het ook bij. Je woont op amper enkele stappen van mekaar en toch weet je niks over die buren. Het was een succes deze namiddag. Zo veel volk hadden de organisatoren niet verwacht. Voor herhaling vatbaar. Enkele mensen vroegen om geen foto op internet te plaatsen, dus doe ik dan ook niet.
Mensen toch, wat heb ik al gemist. Zeer veel weg gegeven en zelf nog amper van gegeten. Iedereen die tomaten van uit mijn tuin gekregen heeft is echt dol enthousiast over de smaak. Ik heb gisteren tomaat met vis en ui klaar gemaakt. Het recept heb ik ooit al eens op mijn blog geplaatst. Hemels van smaak. Dit heb ik nog nooit geproefd. Zalig gewoon. Zoals mijn broer al een paar keer zegde: als je die tomaten gegeten hebt, wil je er geen meer van de winkel. Volgend jaar zal ik dan nog maar een struikje meer zetten zeker.
Dit heb ik nog nooit mee gemaakt! Zo een stortvloed en zo veel regen op zo een korte tijd. Dan ook nog een zeer harde wind, waar niet tegen op te komen was. Voor de deur is er een boom om gewaaid. Van verschillende terrassen zijn er een aantal dingen weg gewaaid. Ondanks het feit dat wij op het hoogst punt van de straat wonen stonden er toch garages onder water. Wat is er aan het gebeuren met ons klimaat?
Dat emmertje heeft me al een tijd bezig gehouden. Dit is een foto van mijn zus van in 1941 met een mooi emmertje aan haar arm. Ik vraag me nog altijd af van waar dat wel kan gekomen zijn. Normaal zou je denken van aan zee, maar we waren al volwassen als we de eerste keer de Belgische kust gezien hebben. Zij zelf weet het ook niet meer. Mijn broer herinnert zich dat emmertje ook nog, dus het moet lang dienst gedaan hebben. Een raadsel dat nooit opgelost zal worden.
zoals de vissers stoefen over de lengte van het exemplaar dat ze gevangen hebben, ga ik dat nu doen over de groenten. Na zo veel tijd ben ik eindelijk in mijn tuin geraakt. Slavenarbeid met onkruid dat meer dan een halve meter hoog staat. Tot mijn verbazing heb ik daartussen 5 bloemkolen gevonden, waarvan een exemplaar van wel dertig centimeter doorsnee. Weliswaar een beetje verkleurd aan de buitenrand omdat ze niet afgedekt geweest is, maar daarom zal ze niet minder goed zijn. Je kan nooit raden wat we morgen gaan eten.
Vandaag dag gaan zeggen aan Helena. Ze vertrekt weer naar Portugal. Het zal misschien weer een jaar duren voor ik ze nog eens zie. Ik mis ze nu al. Een kleindochter die ondertussen al een ferme meid geworden is. Binnen minder dan een maand is ze 14. Dit is geen klein kind meer. Ik zal me moeten aanpassen aan de gesprekken met haar. Ik zal het moeten leren natuurlijk. Maar ja, het zal wel los lopen. Het komt wel in orde.
al heel lang spaar ik alle munten van 2, 1 en 1/2 . Als ik zo iets in mijn zak vind, stop ik dat in een potje. Uit een schrijven van de bank verneem ik nu het volgende. Ofwel moet ik die dingen in een speciale verpakking stoppen en op die manier naar de bank brengen en als ik ze zo, los in een zak naar daar breng, moet ik 3,50 betalen voor het tellen van die munten. In het agentschap hier bij ons in de buurt is zelfs geen loket meer. Waar moet ik dan met mijn centjes naar toe? Als je in de winkel met zo een pak klein geld toe komt zien ze je je ook niet graag komen. Ik zal alles met kleine beetjes beginnen uitgeven.
Mijn meter was een schat van een menske. Het was de oudste van de familie van mijn grootmoeder. Ze is geboren in 1900. Mens toch, waar spreken we over. Ik blijf altijd maar dingen op zoeken over vroeger en ga kijken in het verleden. Andere mensen hebben daar misschien geen interesse voor, maar ik wel. Ik wil weten. Hierbij een foto van mijn tante toen ze al vrij oud was. Een kleine anekdote. Toen ik jong was, kocht ons moeder af en toe een ijsje bij "popeye". Toen was dat 1 frank voor een bolletje. Wij kregen er toen eentje van 3, maar elke donderdag, wat toen de vrije schoolnamiddag was, kreeg ik er bij mijn meter eentje van 5. Genieten!
Gisteren was er hier bij ons het allereerste buurtfeest. Echt zeer goed. Echt van genoten. De organisatoren hebben echt hun best gedaan. Alles er op en er aan. Niks groots, maar er was eten en drinken genoeg voor iedereen. Ze hadden blijkbaar veel minder volk verwacht en uiteindelijk was er het dubbele van hetgeen ze ingeschat hadden. Buurvrouw had schitterende loempia's gemaakt. Nog nooit zo iets gegeten. Een ware lekkernij. Ik ga haar het recept eens vragen. We hebben een aangename dag gehad. Voor herhaling vatbaar.
