Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
18-12-2011
hoe kan ik zo dom zijn?
Hoe kan ik zo dom zijn om zo een foto te maken? Het verlichte hoofd! Och ja, je bent bezig en maakt een aantal opnames, waarvan een pak echt fout. Met de moderne technieken kan je natuurlijk vernietigen wat je wil. Met deze wil ik nog iets ludieks doen. Ik zie wel.
Moody's schat België vandaag weer een stuk lager in. Standard and poors deed dit ook een tijd geleden. Wat een stomme regering hier. Zij (wij) betalen die mensen voor het bekend maken van een opinie waar natuurlijk altijd het risico in zit dat dit negatief is. Nederland schrapte hun deelname hierin en dus wordt er over hun ook niks meer gepubliceerd. Slimme regering! Trouwens, wie zijn die mensen en op wat baseren ze zich? Hoe is het mogelijk dat maar enkele personen op aarde zo een invloed kunnen hebben over de wereldeconomie? Ik begrijp niet dat een land ineens zijn rentevoeten en gedragslijn zou moeten aanpassen omdat een paar dik betaalde mensen besloten heeft, dat ons land het eigenlijk niet zo goed doet. Waarom? Volgen zij met enkele mensen elk land(je) over gans de wereld? Welk zijn de bronnen?
We werden voor een kaas en wijnavond uitgenodigd bij een van de buren, niet wetende wat de bedoeling was. We waren met zijn elf. Blijkbaar hebben ze nog mensen in het bestuur nodig om een en ander te organiseren. Dus nu zitten we mee in dat comité. Willen of niet. Och ik heb er geen problemen mee. We hadden ook alles kunnen afwijzen natuurlijk.
Net naar villa politica gekeken. Als je daar iedereen mag geloven, ziet het er voor de kinderen absoluut niet goed uit. Er worden een pak schulden van de staat doorgeschoven naar een volgende generatie. Vroeger kon je nog overleven met één inkomen. Normaal ging de man werken en zorgde moeder de vrouw voor de kinderen. Dit kan nu niet meer. Het zijn nu twee verdieners met de bijkomende nodige onkosten. Twee auto's, dikke schulden bij aankoop van een huis en betalen bij opvang voor de kinderen en nog zo veel meer. Ik kan hier nog tientallen dingen aanhalen. Ik zou niet in hun schoenen willen staan. Wat met de generatie nadien?
Het is altijd de ver van mijn bed show, maar dit is nu zeer dichtbij. Plots verneem je via het nieuws en extra uitzendingen op tv, details over de gebeurtenissen in Luik vandaag. Via de moderne media hoor en zie je meer over aanslagen en terreur, maar het is altijd ver weg. Niet dat me dat dan koud laat, zeker niet, maar zo lang het niet in mijn straat gebeurt denkt ik dan. Dat kan misschien voor morgen zijn. Dergelijke dingen verontrusten me. Uiteindelijk durf je de deur niet meer uit. Ik heb er echt problemen mee.
Gemaakt door de kleinkinderen voor de verjaardag van Lester. Natuurlijk met een (grote) helpende hand van de ouders. Het was niet alleen mooi, maar ook bijzonder lekker. Ik heb weer echt genoten.
Vandaag zesde verjaardag van Lester. Een tof manneke. De jongste in de rij van de kleinkinderen. Hij is, gezien zijn geboortedatum, een van de jongsten van zijn klas, maar hij trekt zijn plan. Amper zes, maar bij het afscheid kwam hij me bedanken voor zijn cadeau. Schitterend gewoon. Dat doet een mens iets. Wie verwacht dat nu van zo een jong ventje.
De kerstmarkten zijn overal bezig. Vroeger gingen we daar jaarlijks eens langs. Ik heb echter absoluut geen interesse meer. Het is alle jaren hetzelfde. Het is zo een gemaakte, opgeklopte sfeer. Wanneer komt er eens iets origineel? Ben ik nu de laatste tijd te negatief? Gaan mijn ogen eigenlijk open en zie ik alleen maar de meer belangrijke dingen? Laat mij dan maar liever genieten van klassieke muziek en kunst, de natuur en menselijk contact. Ieder zijn meug.
Ik was straks bij tante en ik zag dat daar alles al in kerstsfeer was. De versierde bomen stonden er en zoals alle jaren maken de bewoners ook kleine kerststukjes om op tafel te plaatsen of hier en daar de gangen te versieren. Ze zegde me dat dat alles er al staat van vorige week. Het begint alsmaar vroeger. Op de radio worden ook al volop kerstliedjes gespeeld. Ik herinner me dat vroeger de kerstboom pas geplaatst werd zo rond de 20e december en die werd dan weg gehaald na drie koningen. Dan zal ik er morgen ook maar aan beginnen zeker. Zouden er nog geen paaseieren te vinden zijn in de winkel?
vandaag moest ik om 18 u bij de tandarts zijn om een "stift" te laten plaatsen. Niemand gaat graag naar de tandarts denk ik. Niet dat ik schrik heb of zo, maar aangenaam is anders. Ik trok daar dus met een klein hartje naar toe en noem het nu geluk of ongeluk, maar de man was vergeten een tweede afspraak voor deze behandeling vast te leggen. Blijkbaar moet na een eerste ingreep de definitieve plaatsing van die "kunsttand" binnen de paar dagen gebeuren. Dus uitstel tot januari.
Als zijn zinnen even verward zijn als zijn haar, ziet het er niet goed uit. Misschien stamp ik misschien sommige mensen tegen hun schenen, maar het is door uiteindelijk zijn ambt gaan neer te leggen bij de koning dat Di Rupo een doorbraak verwezenlijkte. Slim bedacht en ons koningshuis in stand gehouden. Nu ben ik al een tijd aan het kijken naar de verhoudingen binnen de regering, maar ik zal me er nog verder moeten in verdiepen. Zelfs al heb ik bemerkingen, niks zal het nog veranderen. Di Rupo één is geboren.
Dat is waar ik al altijd van droomde. Op een podium staan. Op jonge leeftijd speelde ik samen met een paar vrienden clown. Nadien vroeg er me iemand om de "jeune premier" rollen te komen spelen bij hen. (de dijlezonen in Leuven) Ik weet niet of ik het goed deed. Zeer graag gedaan. Echt van genoten. Ach ja, mijn leeftijd laat me alleen nog maar toe om in familiekring iets te doen en dan is het met wisselende gevoelens. Mijn kleindochter schreef me "ik vond je sketch maar zo". Kan ik best begrijpen.
Net een uitzending gezien over "kom op tegen kanker". We doen al jaren een storting aan de kankerliga, maar echt zelf deelnemen aan een of andere activiteit doen we echt niet. Nochtans zou het ons ook deugd kunnen doen. Ik vind het een schitterend initiatief. Er zijn zo veel mensen die zich blijven inzetten voor goede doelen. Ik bewonder ze gewoon voor wat ze doen.
Mijn zus herinnert zich een liedjestekst over "grootmoeder" en ze zou die graag ergens terug vinden. Nostalgie zoals ikzelf ook bij zeer veel dingen heb. Ik ben naarstig op zoek, maar misschien kan iemand me helpen. Het gaat ongeveer als volgt; Grootmoeder, grootmoeder, als uw ogen groot en peinzend staan, groot en .... waar denkt u dan aan.... Moeilijke start natuurlijk. Ondertussen een pak teksten over oma gevonden, maar niet wat ik zoek. Eigenaardig dat er over opa veel minder te vinden is. Blijkbaar is een grootvader minder interessant dan dan de oma. Is er iemand die hierbij kan helpen?
Vandaag zijn we met broers en zussen samen gekomen bij Leona. Natuurlijk werd er gepraat over vroeger en werden er herinneringen boven gehaald. Er zijn een aantal dingen die ik niet ken of niet weet, omdat ik te jong was toen mijn vader overleden is. Ik was amper twee. Mijn oudere zussen en broer kunnen daar nog zeer veel anekdotes over vertellen. Ook over de rest van de familie. Soms hebben zij ook nog vragen. Je weet dat ik hou van de familiegeschiedenis, maar er gaat altijd wat verloren. Ik doe mijn best om dit alles, via foto's, toch tot een geheel te brengen. Moeilijk. Ik hoop dat er nog mensen zijn die me zeer oude opnames kunnen doorsturen.
We zijn vandaag met Leen en Hein gaan eten in de koksschool in Hasselt. Verdomme, wat is het nu kokschool of koksschool. Zelfs mijn computer weet het niet. Als ik het met één s intik in de titel geeft hij geen foutmelding, maar als dit doe in de tekst, moet ik verbeteren. Tik ik op Google, kokschool in is er geen enkel probleem. Kaat zal het me wel weten te vertellen. Het zijn daar echt jonge leerlingen die je moeten ontvangen, die het eten en de drank moeten opdienen en ondertussen door ondervinding moeten leren hoe alles moet volgens de regeltjes. Het eten was lekker, maar een beetje te veel. (mijn normen) Een toffe middag en namiddag.
De laatst tijd snoep ik niet of bijna niet. Toch kon ik me vandaag niet houden toen ik bij het winkelen plots een zak Engels drop zag liggen. Het is niet iedereen zijn meug, maar ik vind dat echt lekker. Nu moet ik het bekopen natuurlijk want mijn maag blijft opspelen. Te veel van gegeten zeker?
Ieder zijn dialect. Ikzelf versta bijna alle woorden in eender welke Vlaamse gewest taal. Toch zijn er dingen die me ontgaan. Moest ik hier een zin in het Leuvens neerpennen, kan bijna niemand die lezen. Eigenlijk vind ik het spijtig dat dat dialect aan het verloren gaan is. Er zijn zo veel uitspraken en gezegden die veel meer inhoud hebben in hun eigen streektaal dan in het abn. Zo kunnen we ook nog eens lachen met mensen van andere provincies natuurlijk. Zoals de Limburgers die zingen. Een pak moppen over. Maar ook over de g en de h in West Vlaanderen bv. Zoals Gods G(h)ulp staat altijd voor u open. Of de g(h)eilige maagd. Zo ken ik er nog een aantal. Och ja, wat zeggen ze misschien wel niet over mijn dialect. Toch blijf ik een voorstander.
Gisteren met Kaat en Lies gaan lunchen in de Notre Dame in Leuven. Het is Kaat haar lievelingsrestaurant. Jaren geleden (ondertussen zo een 14 a 15 jaar denk ik) deden we elke zaterdag boodschappen in Leuven en dan gingen we daar 's middags een hap eten. Ikzelf ben daar sindsdien niet meer zo veel geweest. Hoe goed kan een uitbater zijn? Toen ik deze middag binnenkwam en aan het rondkijken was (want het is een enorm grote zaak) , waar dochterlief ergens zou zitten, wist de eigenares me onmiddellijk te zeggen aan welke tafel ik verwacht werd. Niet te geloven dat je iemand na zo veel jaren nog kent. Een goeie zakenvrouw zou ik zo zeggen.
We werden voor een kaas en wijnavond uitgenodigd bij een van de buren, niet wetende wat de bedoeling was. We waren met zijn elf. Blijkbaar hebben ze nog mensen in het bestuur nodig om een en ander te organiseren. Dus nu zitten we mee in dat comité. Willen of niet. Och ik heb er geen problemen mee. We hadden ook alles kunnen afwijzen natuurlijk.
Vandaag zijn we met broers en zussen samen gekomen bij Leona. Natuurlijk werd er gepraat over vroeger en werden er herinneringen boven gehaald. Er zijn een aantal dingen die ik niet ken of niet weet, omdat ik te jong was toen mijn vader overleden is. Ik was amper twee. Mijn oudere zussen en broer kunnen daar nog zeer veel anekdotes over vertellen. Ook over de rest van de familie. Soms hebben zij ook nog vragen. Je weet dat ik hou van de familiegeschiedenis, maar er gaat altijd wat verloren. Ik doe mijn best om dit alles, via foto's, toch tot een geheel te brengen. Moeilijk. Ik hoop dat er nog mensen zijn die me zeer oude opnames kunnen doorsturen.
