Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
07-12-2011
geluk of ongeluk
vandaag moest ik om 18 u bij de tandarts zijn om een "stift" te laten plaatsen. Niemand gaat graag naar de tandarts denk ik. Niet dat ik schrik heb of zo, maar aangenaam is anders. Ik trok daar dus met een klein hartje naar toe en noem het nu geluk of ongeluk, maar de man was vergeten een tweede afspraak voor deze behandeling vast te leggen. Blijkbaar moet na een eerste ingreep de definitieve plaatsing van die "kunsttand" binnen de paar dagen gebeuren. Dus uitstel tot januari.
Als zijn zinnen even verward zijn als zijn haar, ziet het er niet goed uit. Misschien stamp ik misschien sommige mensen tegen hun schenen, maar het is door uiteindelijk zijn ambt gaan neer te leggen bij de koning dat Di Rupo een doorbraak verwezenlijkte. Slim bedacht en ons koningshuis in stand gehouden. Nu ben ik al een tijd aan het kijken naar de verhoudingen binnen de regering, maar ik zal me er nog verder moeten in verdiepen. Zelfs al heb ik bemerkingen, niks zal het nog veranderen. Di Rupo één is geboren.
Dat is waar ik al altijd van droomde. Op een podium staan. Op jonge leeftijd speelde ik samen met een paar vrienden clown. Nadien vroeg er me iemand om de "jeune premier" rollen te komen spelen bij hen. (de dijlezonen in Leuven) Ik weet niet of ik het goed deed. Zeer graag gedaan. Echt van genoten. Ach ja, mijn leeftijd laat me alleen nog maar toe om in familiekring iets te doen en dan is het met wisselende gevoelens. Mijn kleindochter schreef me "ik vond je sketch maar zo". Kan ik best begrijpen.
Net een uitzending gezien over "kom op tegen kanker". We doen al jaren een storting aan de kankerliga, maar echt zelf deelnemen aan een of andere activiteit doen we echt niet. Nochtans zou het ons ook deugd kunnen doen. Ik vind het een schitterend initiatief. Er zijn zo veel mensen die zich blijven inzetten voor goede doelen. Ik bewonder ze gewoon voor wat ze doen.
Mijn zus herinnert zich een liedjestekst over "grootmoeder" en ze zou die graag ergens terug vinden. Nostalgie zoals ikzelf ook bij zeer veel dingen heb. Ik ben naarstig op zoek, maar misschien kan iemand me helpen. Het gaat ongeveer als volgt; Grootmoeder, grootmoeder, als uw ogen groot en peinzend staan, groot en .... waar denkt u dan aan.... Moeilijke start natuurlijk. Ondertussen een pak teksten over oma gevonden, maar niet wat ik zoek. Eigenaardig dat er over opa veel minder te vinden is. Blijkbaar is een grootvader minder interessant dan dan de oma. Is er iemand die hierbij kan helpen?
Vandaag zijn we met broers en zussen samen gekomen bij Leona. Natuurlijk werd er gepraat over vroeger en werden er herinneringen boven gehaald. Er zijn een aantal dingen die ik niet ken of niet weet, omdat ik te jong was toen mijn vader overleden is. Ik was amper twee. Mijn oudere zussen en broer kunnen daar nog zeer veel anekdotes over vertellen. Ook over de rest van de familie. Soms hebben zij ook nog vragen. Je weet dat ik hou van de familiegeschiedenis, maar er gaat altijd wat verloren. Ik doe mijn best om dit alles, via foto's, toch tot een geheel te brengen. Moeilijk. Ik hoop dat er nog mensen zijn die me zeer oude opnames kunnen doorsturen.
We zijn vandaag met Leen en Hein gaan eten in de koksschool in Hasselt. Verdomme, wat is het nu kokschool of koksschool. Zelfs mijn computer weet het niet. Als ik het met één s intik in de titel geeft hij geen foutmelding, maar als dit doe in de tekst, moet ik verbeteren. Tik ik op Google, kokschool in is er geen enkel probleem. Kaat zal het me wel weten te vertellen. Het zijn daar echt jonge leerlingen die je moeten ontvangen, die het eten en de drank moeten opdienen en ondertussen door ondervinding moeten leren hoe alles moet volgens de regeltjes. Het eten was lekker, maar een beetje te veel. (mijn normen) Een toffe middag en namiddag.
De laatst tijd snoep ik niet of bijna niet. Toch kon ik me vandaag niet houden toen ik bij het winkelen plots een zak Engels drop zag liggen. Het is niet iedereen zijn meug, maar ik vind dat echt lekker. Nu moet ik het bekopen natuurlijk want mijn maag blijft opspelen. Te veel van gegeten zeker?
Ieder zijn dialect. Ikzelf versta bijna alle woorden in eender welke Vlaamse gewest taal. Toch zijn er dingen die me ontgaan. Moest ik hier een zin in het Leuvens neerpennen, kan bijna niemand die lezen. Eigenlijk vind ik het spijtig dat dat dialect aan het verloren gaan is. Er zijn zo veel uitspraken en gezegden die veel meer inhoud hebben in hun eigen streektaal dan in het abn. Zo kunnen we ook nog eens lachen met mensen van andere provincies natuurlijk. Zoals de Limburgers die zingen. Een pak moppen over. Maar ook over de g en de h in West Vlaanderen bv. Zoals Gods G(h)ulp staat altijd voor u open. Of de g(h)eilige maagd. Zo ken ik er nog een aantal. Och ja, wat zeggen ze misschien wel niet over mijn dialect. Toch blijf ik een voorstander.
Gisteren met Kaat en Lies gaan lunchen in de Notre Dame in Leuven. Het is Kaat haar lievelingsrestaurant. Jaren geleden (ondertussen zo een 14 a 15 jaar denk ik) deden we elke zaterdag boodschappen in Leuven en dan gingen we daar 's middags een hap eten. Ikzelf ben daar sindsdien niet meer zo veel geweest. Hoe goed kan een uitbater zijn? Toen ik deze middag binnenkwam en aan het rondkijken was (want het is een enorm grote zaak) , waar dochterlief ergens zou zitten, wist de eigenares me onmiddellijk te zeggen aan welke tafel ik verwacht werd. Niet te geloven dat je iemand na zo veel jaren nog kent. Een goeie zakenvrouw zou ik zo zeggen.
Weer veel te laat aan mijn computer, maar ach ja. Een tijd geleden schreef ik over een eigenaardig kasteel dat we in Spanje gezien hadden. Mijn broer was vandaag op bezoek en vertelde me dat er korter bij ook zo iets speciaals te zien was. Ga eens kijken naar "le facteur cheval". Ook de moeite
Ik zit hier weer een gat in de nacht. Pilletje nemen en straks terug proberen om de slaap te vatten. Buiten echt stormweer. Dan denk ik natuurlijk terug aan onze laatste vakantie. Genieten in het zonnetje. Hierbij een foto genomen van op ons balkon daar.
We waren gisteren bij onze vrienden Rudi en Chantal, in Boom. Altijd welkom en altijd een warm onthaal. Toffe mensen. Och ja, ze lezen dat nu straks wel, maar ze zullen er zeker geen dikke nek van krijgen. Ze zijn wie ze zijn. We proberen mekaar toch een aantal keer per jaar te zien. We leerden mekaar kennen op een reis naar Sardinië, ondertussen al jaaaaren geleden. Sindsdien vrienden voor het leven.
Gisteren had ik naar Agnes en de kinderen een mailtje gestuurd om te zeggen dat ik videe gemaakt had. Onmiddellijk een resem aan reacties omdat dit de specialiteit was van schoonmoeder. Daar heb ik dat destijds leren eten en kennen. Mens wat een lekkernij. Toch verdenk ik er een aantal restaurants van, om dit gewoon in dozen of welke vorm dan ook, aan te kopen, gewoon op te warmen en zo te serveren. Nooit zal ik dit in een bistro of een zogezegd restaurant bestellen. Het is te duur voor wat je krijgt en nooit zo lekker dan thuis gemaakt. Er bestaan zo veel recepten, maar de eenvoudige Vlaamse wijze, is nog altijd de allerbeste. Ik ga je mijn recept niet uitleggen, maar ik kan je wel zeggen dat de voornaamste smaakmaker de jus van de soep is.
Net nog eens door de meer dan 20.000 foto's gegaan om toch te proberen een en ander te ordenen. Ik zie hier bolle buiken van een zwangerschap van een van de dochters en nu is de oudste kleindochter ondertussen al 14. Onvoorstelbaar! Joost schreef enkele dagen geleden nog dat Helena gaan lunchen was met een vriendin. Het gaat me allemaal een beetje te snel. Hoe ouder je bent, hoe rapper de dagen passeren.
Wij eten zeer graag rode kool met spek. Ik weet het, dat spek er bij is niet zo gezond, maar wij kopen dat altijd zeer mager, al hoor ik op de markt bij de slager, door sommigen, speciaal vragen naar goed vet spek. Ikzelf ben het nooit gewoon geweest thuis, maar ik hoor verhalen van 's anderendaags het vet dat in de pan over blijft op de boterham smeren en zo. Ik bracht een rode kool mee van minstens 4 kg. Ik heb ze net klaar gemaakt en dat wil dus zeggen dat mijn vingers de volgende dagen blauw gekleurd zullen zijn. Vroeger sneed ik de kolen door de broodsnijmachine, maar die heb ik nu niet meer. Alles is dus met het mes te doen. Ajuin aanstoven, kool er bij en dan appels. (ik gebruik het liefst boscoop al zijn die niet meer wat ze vroeger waren) Nadien doe ik daar suiker en azijn bij, samen met laurier. En dan alleen nog afkruiden met peper en zout. Een lekkernij.
Onze vriend Tom was vandaag op bezoek. Enkele weken geleden ging ik samen met Joost een hammetje eten in Leuven. Tom lust dat ook en dus gingen we vandaag samen naar "de wiering" in Leuven om eens te proeven van die lekkernij. Een schitterend mosterdsausje en knapperige frietjes daar bij en alles was perfect. Nog wat groenten om het geheel wat op te fleuren, een plezant interieur en een goeie bediening. Tof gezelschap. (eigenlijk had ik dat op de eerste plaats moeten zetten) Kan het dan nog stuk? We hebben echt genoten. Nadien nog een koffie gedronken en thuis nog wat bij gepraat. Tof, echt tof.
Mijn kleindochter Helena, stuurde me een foto door die ik nog nooit gezien had. Echt mooi. Ik was er door aangedaan. Echt ontroerd. Ze zal toen misschien enkele maanden oud geweest zijn. Ondertussen is ze 14! Dit heeft me nu echt plezier gedaan.
Na de middag had ik een goesting in iets zoets. Niks speciaals meer in huis, dus trok ik naar de bakker hier in de buurt. Was dat even verschieten. Ik kocht twee roomsoezen en twee koeken. Prijs? 6,80. Even naar adem happen. Dit is me heel even te veel. Als dan de soezen nog even goed zouden geweest zijn als diegenen die ik me herinner van jaren geleden! Niet slecht, maar onvergelijkbaar. Weer een doodzonde?
Net bij tante geweest. Je weet, ik zorg voor haar paperassen en dus moet ik regelmatig eens bij haar langs gaan. Ze woont nu iets meer dan een jaar op een serviceflat en ze is enorm goed bezig. Het is een sociaal type en ze kent ondertussen een pak mensen in het gebouw. In het buitengaan kwam ik de verantwoordelijke van het OCMW tegen en die bevestigde wat ik allang wist. Alle angsten die ze had in dat veel te grote huis waar ze woonde, zijn verdwenen. Er is nu alle mogelijke hulp en er is een sociale controle. Prachtige instelling.
Vandaag zijn we met broers en zussen samen gekomen bij Leona. Natuurlijk werd er gepraat over vroeger en werden er herinneringen boven gehaald. Er zijn een aantal dingen die ik niet ken of niet weet, omdat ik te jong was toen mijn vader overleden is. Ik was amper twee. Mijn oudere zussen en broer kunnen daar nog zeer veel anekdotes over vertellen. Ook over de rest van de familie. Soms hebben zij ook nog vragen. Je weet dat ik hou van de familiegeschiedenis, maar er gaat altijd wat verloren. Ik doe mijn best om dit alles, via foto's, toch tot een geheel te brengen. Moeilijk. Ik hoop dat er nog mensen zijn die me zeer oude opnames kunnen doorsturen.
Net nog eens door de meer dan 20.000 foto's gegaan om toch te proberen een en ander te ordenen. Ik zie hier bolle buiken van een zwangerschap van een van de dochters en nu is de oudste kleindochter ondertussen al 14. Onvoorstelbaar! Joost schreef enkele dagen geleden nog dat Helena gaan lunchen was met een vriendin. Het gaat me allemaal een beetje te snel. Hoe ouder je bent, hoe rapper de dagen passeren.
Na de middag had ik een goesting in iets zoets. Niks speciaals meer in huis, dus trok ik naar de bakker hier in de buurt. Was dat even verschieten. Ik kocht twee roomsoezen en twee koeken. Prijs? 6,80. Even naar adem happen. Dit is me heel even te veel. Als dan de soezen nog even goed zouden geweest zijn als diegenen die ik me herinner van jaren geleden! Niet slecht, maar onvergelijkbaar. Weer een doodzonde?
