Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
02-01-2012
voor één maal
Voor één maal dat mijn vijf schatten samen zijn. Ok, via mail, skype en facebook horen en zien we mekaar wel, maar dat is absoluut niet hetzelfde. Ik mis dit en ik hou van die samenkomsten.
Met oudjaar had onze buur Paul een aantal mensen uitgenodigd voor een borrel. Samen hebben we dan om middernacht naar het vuurwerk gekeken. Nooit ben ik naar zo iets ter plekke gaan zien. Hij woont hier op de vierde verdieping en van op zijn terras was alles zeer goed te volgen. Wel, ik moet toegeven dat het echt de moeite was.
De trap naar het niets. Gezien in Benalmadadena. Natuurlijk ben ik gaan vragen hoe het komt dat dat ding daar staat zonder doel. Ooit dacht men daar een parking te maken met een toegang tot het hotel dat daar net boven ligt, tot men ontdekte dat de grond daarachter, privé eigendom was.
Vandaag ging het op het nieuws over de verhoogde energiefacturen. Toeval wil dat wij net vandaag de afrekening kregen van de elektriciteit voor 2011. Onvoorstelbaar hoog. Onze driemaandelijkse rekening zal met ongeveer 35% stijgen. Zelfs nog iets meer. Het is eigenlijk ongehoord dat onze regering niet ingrijpt. Ze hebben het allemaal verknoeid in het verleden en we zijn op die manier een van de duurste landen ter wereld geworden op dat gebied.
Ik kan er niet meer tegen. Eergisteren samenkomst op kerstavond met de kinderen en kleinkinderen. Schoonzus had ons voor een eten"tje" gisteren uitgenodigd. Die "tje" moet je bij haar altijd met een zware korrel nemen. "Tje" is nooit weinig. Het was zeer lekker, want ze kookt goed, maar het was vooral veel. Nu twee dagen na mekaar laat gaan slapen en ik kan er absoluut niet meer tegen.
Het is een traditie geworden dat ik enkele goocheltrucs doe op kerstavond. Ik bestelde drie dozen met simpele dingen. Iets dat IK zelfs kan. Zoals ik al schreef, komen die dingen uit India en de uitleg is in een onverstaanbaar Engels. In de doos die ik vandaag open deed, vind ik bij de verklaring van de trucs, zes verschillende talen, behalve Nederlands. Een aantal trucs zullen dus verloren gaan. Och ja, ik heb er nog genoeg over.
Met de kerst is er traditioneel fondue en gourmet voor heel de bende. We beginnen altijd met een aperitief met hapjes. Na het eten gaan de pakjes open. De kleinkinderen komen vooraf al altijd vragen of ze al een cadeautje mogen bekijken. Vroeger kocht iedereen voor iedereen een geschenkje, maar sinds enkele jaren is dit terug gebracht naar drie per persoon. Dit jaar zullen het er nog twee zijn. Gezien we met een hele bende zijn, was dit altijd een bezigheid van uren. Misschien beter nu, we zullen wel zien. Ik kijk er in ieder geval naar uit.
Zo een foto zou Joost nooit maken. Je moet natuurlijk op voorhand zien wat je gaat opnemen. Toch vond ik het grappig nadien en heb ik er de nodige grappen kunnen over maken. Hierbij dus de verlichte geest.
Heel normaal dat je bij het ouder worden af en toe eens begint na te denken. Zoals ik vroeger al schreef komt het eindstreepje op de meter alsmaar korter bij. Ik zit er echter niet mee. Ik stuurde net nog een mail naar Nicole dat ik op wolkjes kan lopen als ik uit de ervaringen kan vertellen aan kinderen en kleinkinderen. Het zijn unieke dingen die de volgende generatie niet meer zal mee maken of toch zeer zeker op een andere manier. Vandaar misschien ook mijn zoektocht naar oude familie foto's. Hierbij mijn grootmoeder waar ik een enorme bewondering voor had.
Hoe kan ik zo dom zijn om zo een foto te maken? Het verlichte hoofd! Och ja, je bent bezig en maakt een aantal opnames, waarvan een pak echt fout. Met de moderne technieken kan je natuurlijk vernietigen wat je wil. Met deze wil ik nog iets ludieks doen. Ik zie wel.
Moody's schat België vandaag weer een stuk lager in. Standard and poors deed dit ook een tijd geleden. Wat een stomme regering hier. Zij (wij) betalen die mensen voor het bekend maken van een opinie waar natuurlijk altijd het risico in zit dat dit negatief is. Nederland schrapte hun deelname hierin en dus wordt er over hun ook niks meer gepubliceerd. Slimme regering! Trouwens, wie zijn die mensen en op wat baseren ze zich? Hoe is het mogelijk dat maar enkele personen op aarde zo een invloed kunnen hebben over de wereldeconomie? Ik begrijp niet dat een land ineens zijn rentevoeten en gedragslijn zou moeten aanpassen omdat een paar dik betaalde mensen besloten heeft, dat ons land het eigenlijk niet zo goed doet. Waarom? Volgen zij met enkele mensen elk land(je) over gans de wereld? Welk zijn de bronnen?
We werden voor een kaas en wijnavond uitgenodigd bij een van de buren, niet wetende wat de bedoeling was. We waren met zijn elf. Blijkbaar hebben ze nog mensen in het bestuur nodig om een en ander te organiseren. Dus nu zitten we mee in dat comité. Willen of niet. Och ik heb er geen problemen mee. We hadden ook alles kunnen afwijzen natuurlijk.
Net naar villa politica gekeken. Als je daar iedereen mag geloven, ziet het er voor de kinderen absoluut niet goed uit. Er worden een pak schulden van de staat doorgeschoven naar een volgende generatie. Vroeger kon je nog overleven met één inkomen. Normaal ging de man werken en zorgde moeder de vrouw voor de kinderen. Dit kan nu niet meer. Het zijn nu twee verdieners met de bijkomende nodige onkosten. Twee auto's, dikke schulden bij aankoop van een huis en betalen bij opvang voor de kinderen en nog zo veel meer. Ik kan hier nog tientallen dingen aanhalen. Ik zou niet in hun schoenen willen staan. Wat met de generatie nadien?
Het is altijd de ver van mijn bed show, maar dit is nu zeer dichtbij. Plots verneem je via het nieuws en extra uitzendingen op tv, details over de gebeurtenissen in Luik vandaag. Via de moderne media hoor en zie je meer over aanslagen en terreur, maar het is altijd ver weg. Niet dat me dat dan koud laat, zeker niet, maar zo lang het niet in mijn straat gebeurt denkt ik dan. Dat kan misschien voor morgen zijn. Dergelijke dingen verontrusten me. Uiteindelijk durf je de deur niet meer uit. Ik heb er echt problemen mee.
Gemaakt door de kleinkinderen voor de verjaardag van Lester. Natuurlijk met een (grote) helpende hand van de ouders. Het was niet alleen mooi, maar ook bijzonder lekker. Ik heb weer echt genoten.
Vandaag zesde verjaardag van Lester. Een tof manneke. De jongste in de rij van de kleinkinderen. Hij is, gezien zijn geboortedatum, een van de jongsten van zijn klas, maar hij trekt zijn plan. Amper zes, maar bij het afscheid kwam hij me bedanken voor zijn cadeau. Schitterend gewoon. Dat doet een mens iets. Wie verwacht dat nu van zo een jong ventje.
We werden voor een kaas en wijnavond uitgenodigd bij een van de buren, niet wetende wat de bedoeling was. We waren met zijn elf. Blijkbaar hebben ze nog mensen in het bestuur nodig om een en ander te organiseren. Dus nu zitten we mee in dat comité. Willen of niet. Och ik heb er geen problemen mee. We hadden ook alles kunnen afwijzen natuurlijk.
