Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
10-01-2012
tandarts
Weer 1,30 uur bij de tandarts gezeten. Ik dacht dat dit het einde zou zijn van de behandeling, maar nee hoor. Ik moet nog twee keer terug voor hetzelfde. Het begint met: "och, ik zou een kroon laten steken", dan is alles achter de rug. Maar daar mee is niet alles gedaan. Vier bezoeken en een kostenplaatje van????
Met onze vroegere buur hadden we een zeer goede relatie. Hij verhuisde van hier en is ondertussen overleden. Ik ontving het bericht van zijn overlijden pas nadat George al begraven was. Toen ging ik bij zijn dochter een paar foto's van hem in de bus steken, samen met een briefje. Enkele dagen geleden nam ze contact op en gisteren is ze op bezoek geweest. Tof. Herinneringen ophalen natuurlijk. Bedankt Annemie.
Ooit regen horizontaal zien vallen? (al is vliegen een beter woord) Wel, hier tussen de gebouwen in is er misschien (nog) meer wind en ik zie de druppels hier gewoon voorlangs vliegen. Ooit bereiken ze wel eens de grond. Kwestie van zwaartekracht. Maar ik moet zeggen dat het spectaculair is. Er is een van de tuinburen die jaarlijks gaat overwinteren in Spanje. Die man heeft een zeer grote glazen serre en door de storm zijn er al honderden glaasjes gesneuveld. Herstellingswerk zal zijn eerste taak zijn als hij terugkomt eind maart.
ik kreeg van mijn zus een tijd geleden de cello suites van Bach gespeeld door Roel Dieltiens. Eindelijk heb ik nu de allerlaatste stukken beluisterd. Het is gewoon prachtig. Hoe kan iemand zo veel gevoel in een instrument steken. Ik kende Roel Dieltiens van naam, maar een aantal jaren geleden kwam hij live spelen bij Leona thuis, toen ze terug kwam van de kliniek. Mooi......
Dit is een foto van meer dan 70 jaar oud. Het is mijn grootmoeder met mijn oudste zus. Voor allebei heb ik een enorme bewondering. Bomma omwille van haar nuchtere benadering van het leven en Leen omwille van haar optimisme en doorzettingsvermogen.
Het is ondertussen al een hele tijd geleden dat ik bij Joost op bezoek was. Ik ging op zondag mee met hem naar zijn kerk. Een groot gedeelte was via de metro te doen. Dit had ik nog nooit gezien. Hoe diep onder de grond zit dat ding? 5 of 6 roltrappen naar beneden. Hierbij een foto van één van die dingen. Dit hou je niet voor mogelijk.
Bij het lezen van de nieuwjaarskaartjes en de wensen via Email heb je zo het gevoel dat het een jaarlijkse verplichting is. Toch waren er dit jaar een aantal bij waar je voelt dat er warmte en genegenheid in zit. Mensen die menen wat ze schrijven. Het geeft me weeral een warm hart. Ik kan van kleine dingen genieten.
Voor één maal dat mijn vijf schatten samen zijn. Ok, via mail, skype en facebook horen en zien we mekaar wel, maar dat is absoluut niet hetzelfde. Ik mis dit en ik hou van die samenkomsten.
Met oudjaar had onze buur Paul een aantal mensen uitgenodigd voor een borrel. Samen hebben we dan om middernacht naar het vuurwerk gekeken. Nooit ben ik naar zo iets ter plekke gaan zien. Hij woont hier op de vierde verdieping en van op zijn terras was alles zeer goed te volgen. Wel, ik moet toegeven dat het echt de moeite was.
De trap naar het niets. Gezien in Benalmadadena. Natuurlijk ben ik gaan vragen hoe het komt dat dat ding daar staat zonder doel. Ooit dacht men daar een parking te maken met een toegang tot het hotel dat daar net boven ligt, tot men ontdekte dat de grond daarachter, privé eigendom was.
Vandaag ging het op het nieuws over de verhoogde energiefacturen. Toeval wil dat wij net vandaag de afrekening kregen van de elektriciteit voor 2011. Onvoorstelbaar hoog. Onze driemaandelijkse rekening zal met ongeveer 35% stijgen. Zelfs nog iets meer. Het is eigenlijk ongehoord dat onze regering niet ingrijpt. Ze hebben het allemaal verknoeid in het verleden en we zijn op die manier een van de duurste landen ter wereld geworden op dat gebied.
Ik kan er niet meer tegen. Eergisteren samenkomst op kerstavond met de kinderen en kleinkinderen. Schoonzus had ons voor een eten"tje" gisteren uitgenodigd. Die "tje" moet je bij haar altijd met een zware korrel nemen. "Tje" is nooit weinig. Het was zeer lekker, want ze kookt goed, maar het was vooral veel. Nu twee dagen na mekaar laat gaan slapen en ik kan er absoluut niet meer tegen.
Het is een traditie geworden dat ik enkele goocheltrucs doe op kerstavond. Ik bestelde drie dozen met simpele dingen. Iets dat IK zelfs kan. Zoals ik al schreef, komen die dingen uit India en de uitleg is in een onverstaanbaar Engels. In de doos die ik vandaag open deed, vind ik bij de verklaring van de trucs, zes verschillende talen, behalve Nederlands. Een aantal trucs zullen dus verloren gaan. Och ja, ik heb er nog genoeg over.
Met de kerst is er traditioneel fondue en gourmet voor heel de bende. We beginnen altijd met een aperitief met hapjes. Na het eten gaan de pakjes open. De kleinkinderen komen vooraf al altijd vragen of ze al een cadeautje mogen bekijken. Vroeger kocht iedereen voor iedereen een geschenkje, maar sinds enkele jaren is dit terug gebracht naar drie per persoon. Dit jaar zullen het er nog twee zijn. Gezien we met een hele bende zijn, was dit altijd een bezigheid van uren. Misschien beter nu, we zullen wel zien. Ik kijk er in ieder geval naar uit.
Zo een foto zou Joost nooit maken. Je moet natuurlijk op voorhand zien wat je gaat opnemen. Toch vond ik het grappig nadien en heb ik er de nodige grappen kunnen over maken. Hierbij dus de verlichte geest.
Heel normaal dat je bij het ouder worden af en toe eens begint na te denken. Zoals ik vroeger al schreef komt het eindstreepje op de meter alsmaar korter bij. Ik zit er echter niet mee. Ik stuurde net nog een mail naar Nicole dat ik op wolkjes kan lopen als ik uit de ervaringen kan vertellen aan kinderen en kleinkinderen. Het zijn unieke dingen die de volgende generatie niet meer zal mee maken of toch zeer zeker op een andere manier. Vandaar misschien ook mijn zoektocht naar oude familie foto's. Hierbij mijn grootmoeder waar ik een enorme bewondering voor had.
