Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
17-07-2012
wondzorg
Meer dan een maand is er hier nu dagelijks een verpleegster langs geweest om de wonde van Amandine haar valwonde te verzorgen. Schitterende mensen! Ook nog een luisterend oor. Ondanks het feit dat ze absoluut geen tijd hebben. De meeste mensen snakken naar een babbel. Te weinig geld en te weinig tijd spijtig genoeg.
Wij doen niet anders dan klagen over het weer. Och mensen, we kunnen er toch niks aan veranderen. Net twee buren tegen gekomen en onmiddellijk ging het als volgt: "Nu hebben we dit jaar nog niks gehad!" "Wat een zomer!" En zo gaan de klachten maar door. Mensen toch! We hebben daar geen enkele invloed op. Bekijk het toch eens een klein beetje positief. Als je de natuurrampen ergens anders bekijkt, dan komen we er hier echt nog goed van af. Natuurlijk begrijp ik mensen met ondergelopen kelders en alle andere ellende, maar veel van die ellende is veroorzaakt door de mensen zelf en vooral door het kapitaal. Ik kan me er over ergeren en er toch niks aan doen. Dat is de grote frustratie.
mijn bomma bakte destijds de allerbeste frieten van de wereld. Lag dat aan het vet dat ze gebruikte of waren het de aardappelen? In ieder geval, die "zongen" nog als ze op tafel kwamen. Ik maak zelf regelmatig eens van die knapperig en mooi bruin gebakken frieten. Heel dun gesneden liefst. Maar ze kunnen van verre na niet rieken aan die van bomma en die zingen niet meer als ze op tafel komen. Iemand een suggestie om dezelfde kwaliteit te verkrijgen dan hetgeen ik vroeger op mijn bord kreeg?
Waarschijnlijk zo ergens eens iets gevonden op internet en dan maar opgeslagen in mijn muziekbestand. Toevallig terwijl ik hier bezig ben en mijn oortjes op heb, hoor ik die muziek. Bulgarian Klezmer (of Kletzmer?) Natuurlijk onmiddellijk verder gaan zoeken en je kan er veel over en van vinden. Met plezier en liefde gespeelde muziek. Ook hier kan ik echt van genieten. Terwijl ik dit schrijf heeft mijn computer beslist om me nu een klarinet kwintet van Mozart te laten beluisteren. Het volgende zal "vier leste lieder" van Richard Strauss zijn. Zo ga ik maar door.
Ik doe de papieren voor tante Lisette. Ik kan begrijpen dat ze dat allemaal zelf niet meer kan. Je weet wel, bankuittreksels halen en klasseren, haar facturen betalen en nadien mooi in mapjes opbergen en al de rest, want België is een echte papierwinkel. Af en toe moet ik ook eens geld van haar rekening halen en naar haar brengen. Die machines bedienen doet ze niet graag en ze weet ook niet hoe het moet. Och ja, een kleine moeite voor mij en graag gedaan bovendien. Misschien is er later voor mij ook een brave ziel die dit alles oplost.
Verdomme toch. Oei, slecht begonnen als je over dat onderwerp iets wil schrijven. Ik voel me hier soms de biechtvader van het gebouw. Iedereen komt met zijn problemen (pjes) op mij af. Ik zal een luisterend oor hebben zeker. Nochtans kan ik aan het topje van mijn vinger voelen of ze de waarheid spreken of ze me voor hun kar willen spannen. Och ja, dan is het ook maar zo, maar soms kan het te veel worden.
In een appartementsgebouw is het natuurlijk een komen en gaan. Omdat iemand me vroeg om de foto's van vorig jaar door te sturen, ben ik natuurlijk gaan kijken wie er toen aanwezig was. Een aantal mensen ontbreken gewoon dit jaar en natuurlijk zijn er nieuwe gezichten bij gekomen. Zoals ik al een paar keer geschreven heb, praat ik met iedereen en zeg ik ook goeiedag tegen iedereen die ik hier tegen kom. Ik ben zo en ik zit zo in mekaar. Dit jaar een Zuid Afrikaanse tegen gekomen en twee Senegalezen. Toffe mensen. De foto die ik hier bij plaats heeft daar niks mee te maken, maar het was ook een spontane dame.
Gisteren hadden we het jaarlijkse buurtfeest. Weer plezant. Geluk gehad met het weer. Af en toe een kleine bui en dus de tafels even onder de tent zetten om ze enkele minuten later terug in de zon te plaatsen. Minder volk dan vorig jaar, maar toch nog een aantal nieuwe mensen leren kennen. Voor mij is dat het belangrijkste van zo een feestje. Mensen ontmoeten en een babbel doen. Echt van genoten.
Deze namiddag is er een buurtfeest. Deze morgen om 8,30 waren ze al bezig om tenten te plaatsen. Natuurlijk al foto's gaan nemen en een handje toegestoken. Al volop plezier en lachen. Wat gaat dat straks worden? Ik hou van dergelijke bijeenkomsten. Morgen zeker meer hier over.
Op de parking van het grootwarenhuis sprak mij een Italiaan aan (een Milanees zegde hij) om de weg naar de autostrade te vragen. Behulpzaam als ik ben deed ik dat onmiddellijk. Hij had een overgewicht om mee te nemen op zijn terugvlucht vertelde hij mij en wou me een lederen jas gewoon gratis aanbieden voor de hulp. Hij liet de foto's zien. Mooie dingen. Maar dan begin je nattigheid te voelen. Dit is niet meer normaal. Ik stripte mijn achterzak dicht en het eerste wat hij vroeg, was of ik hem niet vertrouwde. Ik zegde dat ik hem misschien nog wel vertrouwde, maar zeker zijn methode of kompanen niet. Hij is met een lang gezicht vertrokken. OPLETTEN!!!
Joost kwam straks langs met Nay. Hoogzwangere Nay. Hij herinnerde me er aan dat ik aan de hand van een kettinkje en een ring altijd een voorspelling deed van het geslacht dat op komst was. Ik deed dat dus zeer graag bij haar, maar ik ga niks verklappen over de voorspelling. Nooit heb ik hier ook maar één vergissing mee gemaakt. Puur toeval natuurlijk. Toch deed ik hetzelfde bij personen die ik niet kende en nog nooit gezien had. Het geslacht van de kinderen die ze al hadden of nog gingen krijgen, was altijd juist. Luister, ik geloof in al die dingen niet, maar nog nooit één fout gemaakt. Ach ja, we zullen wel zien.
ooit schreef ik daar al over. Ik eet enorm graag balletjes in tomatensaus. Bijna gedurende een jaar gebruik ik hiervoor de tomatenjus die ik zelf klaar maak van eigen gewonnen tomaten. Dan vraag ik aan de slager om het gehakt nog eens extra te malen en dan kan je echt van die mini balletjes rollen. Ik moet geen ballen hebben, maar balletJES! Zo heb ik het thuis leren eten en zo vind ik ze het lekkerst. Ik denk dat ik het recept al eens meegegeven heb. Indien er iemand interesse moest hebben, geen enkel probleem. Vergis je niet, de bijgevoegde foto is van internet gehaald en is niet mijn preparatie.
Ik herinner me in Leuven de kraampjes die tegen de st Pieterskerk aangebouwd waren. Zo was er een frituur (Marieke Van Tongelen) waar van verteld werd dat ze in haar frietvet spuwde om te zien of dat het ossenwit heet genoeg was. Misschien een fabeltje? Toch was ze berucht en beroemd in Leuven en veel bezocht. Als ik nu de bijgevoegde foto bekijk en vergelijk met de huidige situatie, is er wel een en ander gewijzigd.
Bij mijn betoog over de schitterende handelaars hier in de buurt, ben ik er nog een paar vergeten. Op 150 meter van onze deur kan je broodjes kopen. ( en nog allerlei) De pedicure kwam vandaag langs en de sessie duurde tot 12,45 uur. Geen zin meer om te koken en dan maar een broodje gaan halen bij "het Fiantje". Mens toch, een half stokbrood met americain en cornichon en een martino, samen voor 4,40 . Daarenboven die enorm vriendelijke bediening! Onvoorstelbaar! Ik vergat ook nog de plaatselijke apothekeres te vermelden. Echt behulpzaam. Ze kwam zelfs meerdere keren na sluitingstijd medicatie aan de deur afgeven. Waar ga je dat nog vinden? Ik woon hier graag.
Verrassing gisteren. Ineens stonden onze vrienden van Boom aan de deur. Ze wilden gewoon weten hoe het ging met Amandine haar gezondheid. Schitterend gewoon. Ik bedoel niet mijn echtgenote haar gezondheid, maar het feit dat ze hier zo maar spontaan kwamen aanbellen. Echt zo een lieve mensen. Uniek, zo kom je ze zelden tegen. Echte vrienden! Mensen toch, moest iedereen op de wereld zo een klein beetje van die warmte kunnen overdragen.
Hebben we nu hier in Heverlee niet echt een groot voordeel? Wat een handelaars hier in de buurt! De vorige drie dagen naar de plaatselijke vishandelaar (sorry, maar visboer vind ik een vies woord) geweest. Ongelooflijk vriendelijk. Wat een kwaliteit en wat een ontvangst! Zelden of nooit zal je zo iets mee maken. Het is gewoon uniek. Ook een kleine bakkerij in de buurt met allerlei "zeer" speciaal brood. Dan heb je ook nog de slager in de buurt die werkelijk topproducten verkoopt. Vorige week nog vroeg ik om mijn gehakt heel klein te malen. Geen enkel probleem! Alles kan en alles mag daar. De vleesribben die hij verkoopt!!! Ik kan nog een tijdje doorgaan. Dan heb je hier ook nog een chocolatier, zoals je nergens kan vinden. Schoonzus heeft zo haar winkeltjes in Brugge, maar ze kent ook die in heverlee zeer goed en ze zal ook daar langs gaan. Eten mensen! En ik geniet zo graag. Nog snel iets aan toevoegen. Gisteren de bril (zwaar beschadigd van de val die ze maakte) van mijn echtgenote gaan binnen brengen voor herstelling. Vandaag gaan terug halen. Gratis! 0 euro? Niks te betalen! Ik wil hier niet meer weg.
Aan het luisteren naar het requiem van lloyd webber, gezongen door Sarah Brightman. Wat een stem. Wat een uitvoering! Stiekem hoop ik dat ik mijn eigen begrafenis op een of andere manier kan mee maken, al geloof ik er niet in, maar dit moet zeker bij de muziek. Och ik heb al zo veel uitgekozen van dingen die ik graag hoor, dat het een dienst van meer dan een halve dag zou worden. Zal ik dan nog maar even wachten en een kleinere selectie maken?
Toevallig vind ik een oude foto terug van de vismarkt in Leuven. Ik vond dit een schitterend gebouw, maar het werd minder en minder gebruikt en dus verkocht de stad dit "monument" gewoon aan het buitenland. Over de koper doen er allerlei berichten de ronde. Maakt niet uit. Het is weg en de vrij gekomen plaats werd een ideale plek voor parkeerplaatsen! Toen werd er aan dergelijke dingen geen aandacht geschonken. Hoeveel mensen zijn er niet die "oude" spullen weg gegooid hebben, die nu echt waardevol zijn. Nostalgie. Kijk toch eens hoe mooi dit was.
Dochter lief heeft blijkbaar iets met Paganini. De laatste tijd dompelde ik mij terug onder in de klassieke muziek. Werkelijk van 's morgens tot 's avonds die oortjes op. Echt genieten. Ik ga terug op zoek naar Paganini.
mijn bomma bakte destijds de allerbeste frieten van de wereld. Lag dat aan het vet dat ze gebruikte of waren het de aardappelen? In ieder geval, die "zongen" nog als ze op tafel kwamen. Ik maak zelf regelmatig eens van die knapperig en mooi bruin gebakken frieten. Heel dun gesneden liefst. Maar ze kunnen van verre na niet rieken aan die van bomma en die zingen niet meer als ze op tafel komen. Iemand een suggestie om dezelfde kwaliteit te verkrijgen dan hetgeen ik vroeger op mijn bord kreeg?
In een appartementsgebouw is het natuurlijk een komen en gaan. Omdat iemand me vroeg om de foto's van vorig jaar door te sturen, ben ik natuurlijk gaan kijken wie er toen aanwezig was. Een aantal mensen ontbreken gewoon dit jaar en natuurlijk zijn er nieuwe gezichten bij gekomen. Zoals ik al een paar keer geschreven heb, praat ik met iedereen en zeg ik ook goeiedag tegen iedereen die ik hier tegen kom. Ik ben zo en ik zit zo in mekaar. Dit jaar een Zuid Afrikaanse tegen gekomen en twee Senegalezen. Toffe mensen. De foto die ik hier bij plaats heeft daar niks mee te maken, maar het was ook een spontane dame.
Op de parking van het grootwarenhuis sprak mij een Italiaan aan (een Milanees zegde hij) om de weg naar de autostrade te vragen. Behulpzaam als ik ben deed ik dat onmiddellijk. Hij had een overgewicht om mee te nemen op zijn terugvlucht vertelde hij mij en wou me een lederen jas gewoon gratis aanbieden voor de hulp. Hij liet de foto's zien. Mooie dingen. Maar dan begin je nattigheid te voelen. Dit is niet meer normaal. Ik stripte mijn achterzak dicht en het eerste wat hij vroeg, was of ik hem niet vertrouwde. Ik zegde dat ik hem misschien nog wel vertrouwde, maar zeker zijn methode of kompanen niet. Hij is met een lang gezicht vertrokken. OPLETTEN!!!
Hebben we nu hier in Heverlee niet echt een groot voordeel? Wat een handelaars hier in de buurt! De vorige drie dagen naar de plaatselijke vishandelaar (sorry, maar visboer vind ik een vies woord) geweest. Ongelooflijk vriendelijk. Wat een kwaliteit en wat een ontvangst! Zelden of nooit zal je zo iets mee maken. Het is gewoon uniek. 
Aan het luisteren naar het requiem van lloyd webber, gezongen door Sarah Brightman. Wat een stem. Wat een uitvoering! Stiekem hoop ik dat ik mijn eigen begrafenis op een of andere manier kan mee maken, al geloof ik er niet in, maar dit moet zeker bij de muziek. Och ik heb al zo veel uitgekozen van dingen die ik graag hoor, dat het een dienst van meer dan een halve dag zou worden. Zal ik dan nog maar even wachten en een kleinere selectie maken?
