Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
27-09-2012
herfst
Moeilijk te geloven, maar het is weer zo ver. Misschien gaat de tijd voor jullie niet zo snel, maar voor mij vliegt die momenteel. Hier is het in de winterperiode altijd heel stil in de garages. Ik ontmoet graag mensen en dan praat ik altijd graag eens bij. Wel de stille periode is nu dan aan het aanbreken. Ik ontmoet hier altijd wel iemand voor een babbel. Nog niet zo lang geleden dat we tegen mekaar zegden dat we zo content waren dat die donkere tijd door was. Terug aangebroken denk ik.
Gisteren op bezoek bij broer en schoonzus in Brugge. We hebben (als senioren) het openbaar vervoer genomen. Voor de eerste keer in ons leven gebruik gemaakt van de speciale prijs van NMBS voor de 65 plussers. Ik zou liever zelf met de auto daar naar toe bollen, maar het probleem is altijd en overal hetzelfde. Een parkeerplaats vinden en er dan ook nog zwaar voor betalen. Vroeger was het koning auto in elke stad en in elk klein dorpje en nu geraak je je voertuig niet meer kwijt, tenzij je tientallen euro in de stadskas kan storten. Ik heb er geen probleem mee. Toch blijf ik er bij dat ik liever ga en sta waar en wanneer ik het zelf wil. Met de trein mag je pas na 9 uur vertrekken. Och ja, ook geen probleem, want anders hang je toch ook maar ergens in een file als je zelf de auto gebruikt. Na onze lunch zijn we in Damme nog een koffie gaan drinken. Weet dat ze in zo een klein dorpje (stad?) parkeergeld vragen. Ondanks het rotweer, toch een gezellige dag gehad. Nog één opmerking. We kwamen toe in Leuven en we moesten 25 minuten wachten op onze volgende aansluiting voor de bus naar Heverlee. Al bij al genoten, al zou het misschien beter kunnen met de eigen auto. Geef nu maar commentaar en laat alle opmerkingen maar volgen.
Helemaal niet gedacht aan deze speciale dag voor de handelaars. Deze namiddag een paar boodschappen gedaan. Het was vandaag, dag van de klant. In elke winkel geven ze dan een bloemetje of een snoepje of een andere attentie. Mee genomen natuurlijk, al heb ik veel liever een brede glimlach en een vriendelijk onthaal. Ik lees hier op internet een reactie van een dame die 7 keer terug geweest is. Voor mij hoeft dit absoluut niet, maar natuurlijk mogen ze wel eens iets terug doen voor trouwe klanten.
Wat kan een mens op een paar minuten mee maken. Niet overdrijven en niks spectaculair, maar de moeite om even mee te delen. Ik moest even naar de bank om het tegoed aan proton dat op mijn kaart nog stond te laten overboeken op mijn rekening. Dit kan dus niet zo maar. De kaart moet naar Brussel gestuurd worden enz..enz.. Nadien ging ik naar de krantenwinkel om mijn euromillions te laten nazien. Tegelijkertijd vroeg ik naar chocolade die mijn vrouw zeer graag eet. Ze hadden net tien seconden voordien de laatste reep verkocht. Ik kom buiten en ik zie iemand de gegevens van mijn auto intikken om een boete uit te schrijven. Nochtans had ik een parkeerticket in de auto liggen. Ik maakte hem daar attent op, maar hij had zelfs de moeite niet gedaan om daar gaan naar te kijken. In het naar huis gaan zie ik de politie hier aan een deur staan kloppen. Mensen die we goed kennen. Nog enkele dingen, maar niet de moeite om te schrijven. Het bericht is al lang genoeg.
Mijn zus liet me weten dat ze een aantal herenhemden en vesten had gekregen van iemand. Nieuw denk ik. Als ik er aan voel zijn ze blijkbaar nog niet gewassen. Gekende en dure merken, al kan me dat absoluut niet schelen. Een aantal meegebracht. Vrouw lief zal ze zeker eerst wassen. Oei, weer een pak strijk en ik had nog een berg liggen. Geen zin, al zal ik er ooit eens moeten aan beginnen. Het zullen een stuk of 15 hemden worden. Zelfs aan mijn strijktempo is dit toch nog een paar uur werk. Ooit begin ik er wel eens aan.
Mijn zus liet me weten dat ze een aantal herenhemden en vesten had gekregen van iemand. Nieuw denk ik. Als ik er aan voel zijn ze blijkbaar nog niet gewassen. Gekende en dure merken, al kan me dat absoluut niet schelen. Een aantal meegebracht. Vrouw lief zal ze zeker eerst wassen. Oei, weer een pak strijk en ik had nog een berg liggen. Geen zin, al zal ik er ooit eens moeten aan beginnen. Het zullen een stuk of 15 hemden worden. Zelfs aan mijn strijktempo is dit toch nog een paar uur werk. Ooit begin ik er wel eens aan.
Ik had in mijn tuin salie, citroenmelisse en munt gezet om daarvan, samen met andere kruiden tisane te maken. Gelukkig heb ik er al een deel gedroogd, want de munt is kapot gegaan en de melisse is opgeschoten. Volgend jaar zet ik die kruiden in een bak op het terras hier, samen met peterselie en bieslook. Voetnoot: Wikipedia vertaalt tisane als een warme drank die op thee gelijkt. Is dit dan geen thee, maar kruidendrank, zoals ze schrijven. Enfin, ik vind het lekkerder dan die zakjes thee en gezonder zal het zeker zijn.
Vorig jaar had ik de allerbeste tomaten in mijn serre staan. Nooit zo iets lekkers geproefd. Broer is hier met zakken vol komen halen. Ik heb er een pak van weggegeven. Iedereen belde me nadien om te zeggen dat ze nog nooit zulke lekkere tomaten gegeten hadden. Dit jaar terug besteld bij dezelfde leverancier. Wat een flop!!!! Niet slecht van smaak, maar ze kunnen absoluut niet tippen aan die van vorig jaar. Allemaal gele tomaten. Gele tomatensoep??? De verkoper verontschuldigde zich, maar wat ben ik er mee? Toch heeft hij het nog gedaan gekregen om me van die heerlijke tomaten te verkopen. Ik heb er al van gegeten, maar wat moet ik met de andere twintig die nog over zijn? Iemand een voorstel?
Deze namiddag waren we op bezoek bij schoonzus en schoonbroer. Gebabbeld en gepalaverd over alles en nog wat. We gingen tijm meenemen omdat die in mijn tuin kapot gegaan is. Schoonbroer had net isomo tegen het plafond in de garage geplaatst en had nog overschot en ik heb nog een heel klein stukje nodig om in de garage tegen de muur te plakken om lakverlies op de deuren van de auto te vermijden. (geen rubber strook meer op de deuren). Stond allemaal klaar, maar met ons geklets en gebabbel allemaal vergeten. Och geen probleem, woensdag gaan we terug en zullen we (hopelijjk) niets vergeten.
Vandaag zal het vis zijn met ajuin en tomaat. We eten dat regelmatig. Ik zal jullie het recept eens meegeven. Vis op de bodem van een vuurvaste schotel. Kruiden met cayennepeper, tijm en laurier samen met oregano. Daarboven leg je een laag (licht voorgekookte) aardappelen en daarboven (en zo doe ik het) ajuin die al een beetje voorgebakken is. Terug dezelfde kruiden en dan de tomaten daar boven. Nog wat paneermeel en enkele klontjes boter en dan 3/4 uur in de oven. Zeer lekker.
Sinds enkele tijd heb ik last om bijsluiters van medicamenten te lezen. Bij voldoende licht, geen enkel probleem. Als ik 's nachts mijn doorlopers moet invullen, moet ik altijd één oog dicht doen. Ik heb één oog dat goed van dichtbij kijkt en ééntje is perfect geschikt voor veraf. Die twee compenseren mekaar helemaal. Toch had ik de laatste tijd meer en meer last om kleine teksten te lezen. Dus een leesbril gaan kopen. Was dat even verschieten. Er bestaan leesbrilletjes aan de prijs van 1 euro, maar ik betaalde om en bij de 800. Verschillende uitzendingen op tv daarover gezien en eigenlijk zijn die goedkope exemplaren even goed. Enfin. Ik heb hem nu veel te veel betaald en ik zal hem gebruiken.
Ik eet enorm graag pasta in alle vormen en in alle mogelijke bereidingen. De oudste dochter heeft daar iets van mee gekregen denk ik. Regelmatig denk ik nog terug aan elke zaterdagmiddag van vroeger in Rotselaar. Toen werd er 's middags altijd spaghetti klaar gemaakt. Allerlei groenten voor de saus. Lekker!! Ik herinner me dat Joost een sprietje spaghetti uit de kookpot haalde en tegen de tegels op de muur (of tegen het plafond) gooide om te zien of de pasta klaar was. Als die spriet niet bleef plakken, was de spaghetti voldoende gekookt. Enorm veel aangename herinneringen aan die periode in mijn leven. Pasta vreter ben ik gebleven. Mijn madam eet deze middag de overschot van de vleesribben van gisteren op en ik ga capellini eten met een sausje met veel look, oregano en nog zeer veel kruiden. Ik krijg nu al het water in mijn mond.
Jaarlijks, als het zo wat frisser begint te worden, maak ik regelmatig pudding. Meestal is dat chocolade, maar dan met cacao klaargemaakt. Vandaag voor de eerste keer tijdens een koudere periode (het is hier 14° buiten) eens gemaakt. Toch wel vergist in het volume aan melk zeker. 1 liter gebruikt, terwijl dit 1,5 liter zou moeten zijn. Ik denk dat we straks onze pudding kunnen snijden in plaats van oplepelen.
Deze middag selder met balletjes gemaakt. Zoals we dat vroeger thuis voorgeschoteld kregen, was dat compleet anders klaar gemaakt. De selder bleef in lange repen en er werden van het gehakt lange rollen gemaakt. Daar rond werd dan de selder gekleefd en om alles samen te houden werd er een garendraad rond gedraaid. Van het kooknat werd dan een saus gemaakt die er overheen ging. Je zou zeggen, dit is toch hetzelfde, maar het smaakte toch helemaal anders. Karel, heb jij dat recept nog ergens?
Broer lief heeft ongeveer 20 jaar les gegeven in een "chique" school in Ierland, Headford school. Daar zijn de leerlingen nog allemaal gekleed in zo een kostuumpje en de leerkrachten dragen (misschien nu niet meer) allemaal zo een zwarte cape. Elitesporten, zoals cricket, horen daar ook gespeeld te worden natuurlijk. De vroegere directeur heeft een boek geschreven over de school en wil dat Vik aanwezig is op de voorstelling daar van. Ik ben echt benieuwd om dat te zien.
Deze middag zullen het princesseboontjes worden. Voor mij koud en voor moeder de vrouw met ajuin en een scheutje azijn en nadien licht gebonden. Amandine vraagt altijd om niet alleen de steeltjes er af te doen, maar ook die kleine "tjoepekes" aan de andere kant. Vroeger heb ik dat nooit gedaan, maar zij heeft dat thuis zo gezien. (mopjes over) Ik zal eens aan mijn zussen moeten vragen of dit thuis ook gebeurde. Ik weet het echt niet.
Verschillende rotnachten achter de rug. Toen mijn broer gisteren op bezoek was, zal hij het wel aan mij gezien hebben. Vorige avond geprobeerd om te gaan slapen rond middernacht, maar vergeet het. Tenslotte is het 5 uur geworden. Na wat woelen en draaien toch in slaap gevallen, maar deze morgen om 8 uur al weer wakker. Ik loop er bij zoals een zombie.
Jullie kennen me ondertussen. Veel te impulsief. De batterij van mijn gsm heeft de geest gegeven. Op minder dan 24 uur volledig plat. Je kent de principes van de commercie. Een nieuwe batterij is (te) duur of is niet meer beschikbaar. Dus gisteren iets nieuw gaan kopen. Een veel te duur exemplaar aangekocht met mogelijkheden die ik nooit zal gebruiken. Enfin, ik heb hem nu en zal hem gebruiken. Zoals mijn zoon zou zeggen; read the fucking manual first. Die uitleg is echt zeer summier en voor meer details zal ik de site op internet moeten raadplegen. Aangekocht en dus te laat om te zeggen of te denken dat ik het niet had mogen doen.
Mijn zus en schoonbroer hebben een appartement gekocht, kort bij Hasselt. Het is bijna volledig klaar en we zijn vandaag eens een kijkje gaan nemen. Het is een volledig nieuwe verkaveling en alle parkjes, struiken en grasperken zijn dus nog pril en nieuw. Wat zagen we daar? Het gras stond er prachtig en mooi kort gesneden bij. Geen tuinman te zien, maar wel twee robotten die het gras maaien. Nog nooit zo iets gezien.
Spannend tot vandaag. Ik heb het over de ronde van Spanje. Nog nooit heb ik zo veel naar wielrennen gekeken. Normaal heb ik er weinig interesse voor. Dat was anders in de goeie tijd van Eddy Merckx. Toen keek ik gewoon naar alle wedstrijden. Ik herinner me dat we in het begin geen tv hadden, maar dan riep de buurman altijd om bij hem te komen kijken. Hij zat in het begin altijd heel rustig in zijn armstoel te volgen, maar, tegen het einde van de rit, zat hij echt op het puntje van de zetel.
Wat kan een mens op een paar minuten mee maken. Niet overdrijven en niks spectaculair, maar de moeite om even mee te delen. Ik moest even naar de bank om het tegoed aan proton dat op mijn kaart nog stond te laten overboeken op mijn rekening. Dit kan dus niet zo maar. De kaart moet naar Brussel gestuurd worden enz..enz.. Nadien ging ik naar de krantenwinkel om mijn euromillions te laten nazien. Tegelijkertijd vroeg ik naar chocolade die mijn vrouw zeer graag eet. Ze hadden net tien seconden voordien de laatste reep verkocht. Ik kom buiten en ik zie iemand de gegevens van mijn auto intikken om een boete uit te schrijven. Nochtans had ik een parkeerticket in de auto liggen. Ik maakte hem daar attent op, maar hij had zelfs de moeite niet gedaan om daar gaan naar te kijken. In het naar huis gaan zie ik de politie hier aan een deur staan kloppen. Mensen die we goed kennen. Nog enkele dingen, maar niet de moeite om te schrijven. Het bericht is al lang genoeg.
Sinds enkele tijd heb ik last om bijsluiters van medicamenten te lezen. Bij voldoende licht, geen enkel probleem. Als ik 's nachts mijn doorlopers moet invullen, moet ik altijd één oog dicht doen. Ik heb één oog dat goed van dichtbij kijkt en ééntje is perfect geschikt voor veraf. Die twee compenseren mekaar helemaal. Toch had ik de laatste tijd meer en meer last om kleine teksten te lezen. Dus een leesbril gaan kopen. Was dat even verschieten. Er bestaan leesbrilletjes aan de prijs van 1 euro, maar ik betaalde om en bij de 800. Verschillende uitzendingen op tv daarover gezien en eigenlijk zijn die goedkope exemplaren even goed. Enfin. Ik heb hem nu veel te veel betaald en ik zal hem gebruiken.
Ik eet enorm graag pasta in alle vormen en in alle mogelijke bereidingen. De oudste dochter heeft daar iets van mee gekregen denk ik. Regelmatig denk ik nog terug aan elke zaterdagmiddag van vroeger in Rotselaar. Toen werd er 's middags altijd spaghetti klaar gemaakt. Allerlei groenten voor de saus. Lekker!! Ik herinner me dat Joost een sprietje spaghetti uit de kookpot haalde en tegen de tegels op de muur (of tegen het plafond) gooide om te zien of de pasta klaar was. Als die spriet niet bleef plakken, was de spaghetti voldoende gekookt. Enorm veel aangename herinneringen aan die periode in mijn leven. Pasta vreter ben ik gebleven. Mijn madam eet deze middag de overschot van de vleesribben van gisteren op en ik ga capellini eten met een sausje met veel look, oregano en nog zeer veel kruiden. Ik krijg nu al het water in mijn mond. 
