Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
06-08-2013
stamboom
Gisteren terug uren aan de stamboom beginnen werken. Enorm veel werk en opzoekingen om één stapje verder te geraken in de tijd. Mits bijbetalen vind je soms nog wel hier of daar iets, maar zelf gaan opzoeken in het archief is nog altijd het beste. Ik doe voort.
De laatste dagen heb ik honderden dia's en foto's door de scanner gehaald. Het valt mij telkens op hoeveel van die opnames er zijn waar eten op voorkomt. Natuurlijk zijn feestjes de ideale gelegenheden om kiekjes te maken.
Sinds maandag hebben we geen digitale tv meer. Decoder stuk? Pas nu donderdag kan er iemand langs komen. Allemaal niet zo erg voor ons, maar ik denk dan aan oudere mensen voor wie dat hun verzet van de dag is. Zo stapte tante over naar digitale tv omdat via de kabel haar favoriete zender geschrapt werd. Wel ook haar provider gaat die nu van het net halen. Dat is eigenlijk het smerige aan het systeem. Mits bijbetaling kan je die dan nog wel ontvangen.
Ik besef maar al te goed dat dit "voorlopig" ook de juiste oplossing niet is, maar het gaat ZEER goed en veel gemakkelijker dan ik ooit had durven dromen. Ik heb het over stoppen met roken. Ik bestelde zo een elektronische sigaret en van zondag tot nu nog niks anders gebruikt. Nog een sterker verhaal. Mijn echtgenote vond gisteren in de auto nog een pakje sigaretten en ik weiger zelfs om ook maar één klein trekje te doen. Ik was straks alleen met de auto weg en die sigaretten lagen naast mij. Absoluut geen behoefte! Ik ben er zeker van dat dit een afgesloten hoofdstuk is. Oef!
Af en toe gaan we wel eens een broodje halen. Meestal is dat hier bij de slager beneden aan onze straat. Wat een verschil in prijs en kwaliteit tegenover alle anderen hier in de buurt. Hier betaal ik bv voor een half Frans brood met americain 2 . Idem dito voor eentje met kaas en groenten en ook voor allerlei andere dingen. Vorig jaar was hij voor de vakantie gesloten voor enkele weken en ik ging hier vlak achter de hoek voor een broodje. De prijs lag een pak hoger (3,10) en we zijn er allebei ziek van geweest. Zijn geheim! Hij bakt zijn brood zelf en maakt ook alle groenten, gehakt en dergelijke zelf dagelijks klaar. Natuurlijk kost dat tijd en energie, maar als klant proef je het verschil in kwaliteit en prijs.
Gisteren waren we op bezoek bij mijn zus Leona. Rond 17,30 uur naar huis gekomen en iets nadien via internet een pakje besteld bij een firma in Nederland. Laat ons zeggen dat de bestelling rond was rond 18 uur. Deze morgen om 08,45 uur stond er iemand aan de deur om dat pakje te komen leveren. Nog nooit meegemaakt. Wat een service!!
Toevallig vind ik een boekje uit 1933 over de verkiezingen. De tweede bladzijde viel me onmiddellijk op. Je kan die tekst over de bankencrisis gewoon kopiëren naar deze periode. De geschiedenis blijft zich steeds herhalen.
Waar in Vlaanderen heb je nog een beetje stilte? Deze morgen was er iemand met een boomzaag bezig. Er is vandaag iemand zijn gras aan het afmaaien en de kantjes aan het afsnijden. Ondertussen is er hier iemand in de buurt aan het boren en is er ook ergens iemand bezig met een slijpschijf. In het appartementsblok hier achter is er iemand aan het verhuizen. De vuilkar komt langs en even nadien hoor ik een luidspreker van iemand die aan het roepen is dat ze oud ijzer komen ophalen. Dan spreek ik nog niet over de treinen en de vliegtuigen die je overal kan horen in de buurt. Gisteren morgen waren ze ergens iets zwaars aan het stuk slaan. Zo kan ik nog een tijdje doorgaan.
Elke eerste zondag van de maand is er hier in de bistro Pakenhof een brunch. We hadden ons daar voor de eerste maal voor ingeschreven. Prijs kwaliteit echt schitterend. Het is zeker voor herhaling vatbaar. Alles wordt zelfs aan tafel opgediend en je kan bijvragen zo veel je wil. Meteen gereserveerd voor volgende maand.
Onze auto is ondertussen meer dan een jaar oud en toch ontdek ik nog regelmatig dingen aan dat ding die ik niet wist. Gisteren nog gezocht hoe ik de airco optimaal moest doen werken. Dan maar de handleiding er bij gehaald. Als je daar dan begint in te lezen vind je nog zo veel dingen terug die je niet kende of niet wist. Zo kende ik het gebruik van een aantal aanwezige knopjes niet, maar ondertussen veel bij geleerd. Ik kan bv mijn zetel verwarmen, het stuur en ook de buitenspiegel. Ik zal dat nooit gebruiken, maar ja ondertussen weet ik dat dit mogelijk is. Tegen de tijd dat ik dit ooit wil gebruiken, weet ik toch al niet meer hoe dat moet. Enfin we bollen ondertussen toch.
Ik wil heel kort het samenzijn van gisteren even aanhalen. Het was een open vergadering voor dementerenden. De sessie begint altijd met bewegen op muziek. Gevoelens uitdrukken, want dansen mag ik het niet noemen. Dat is het ook niet. Katharina die dat gedeelte van de samenkomst voor haar rekening neemt is hier blijkbaar door gepassioneerd. Ik moet heel eerlijk toegeven dat dat "dansen" me niet zo goed af gaat, maar ik laat me door haar aanpak echt mee gaan. Schitterend wat een inzet sommige mensen hebben om hulpbehoevenden "echt" te helpen.
Maandag terug opa geworden van een kleindochter. Alles goed met mama en dochter. De papa wordt altijd vergeten, maar ook hij is ok na de emotionele momenten.
Gisteren zag ik in de winkel zo een mooie kersen liggen. Ik kon me niet houden en ik ben een kilo gaan kopen. Allemaal ineens opgegeten gisterenavond. Ze waren lekker, maar ik herinner me de smaak van vroeger nog en ik kan er niet aan doen, maar ik vond ze toen veel beter. Is dit nostalgie of waren ze toen lekkerder? Het is natuurlijk nog vroeg op het seizoen en de echte zwarte kersen komen er nog aan. Zeker later nog eens proberen. Vorig jaar mocht ik er bij een buur gaan plukken. Onmiddellijk aan begonnen natuurlijk, maar 's anderendaags zag ik dat uit al die kersen wormpjes waren gekropen. Ai, ai, dus de dag voordien heb ik al die beestjes gewoon mee opgegeten. Niks van gemerkt, maar de overblijvenden toch maar weg gegooid.
het gaat me allemaal wat te snel. Gisteren was Goedele op bezoek met de kleinkinderen. Mens toch wat worden ze groot. (volwassen) Als ik ze zo zie denk ik dan altijd terug aan de periode dat ik die leeftijd had. Ik vond een foto terug van mij toen ik 15 was. Natuurlijk weer op het ezelsbankje achteraan. Waarom ik daar altijd zat weet ik niet. Nochtans was ik in het kattenkwaad uitspoken bij de eersten van de klas. Enfin, ik ga er me niet in verdiepen.
Net kwam ik een buur tegen die een hoorapparaat draagt. Die dingen verbeterden enorm gedurende de laatste jaren. Toch kan het de scherpte van je eigen gehoor absoluut niet evenaren. De moeilijkheden bij mijn overbuur hebben nog niks te maken met te luide gespeelde muziek en met festivals allerhande, maar gewoon met zijn leeftijd. Ons moeder was op haar negentigste zo een beetje selectief doof. Ze hoorde wat ze eigenlijk niet zou moeten gehoord hebben.
Vandaag Marokkaans gegeten, gisteren Italiaans en de dag voordien echte Vlaamse keuken. Mensen toch, wat zijn we hier met ons gat in de boter gevallen met al die mogelijkheden en de keuze. Hier op wandelafstand hebben we dan ook nog een Chinees en een Siam. In de Via Via, ook kort bij, is er een keuken waar je gerechten van over de ganse wereld kan proeven. Er is ook nog "mama wong met haar kruiden". Nog nooit geweest, maar misschien een van de volgende dagen eens proberen. Wie weet?
Vandaag is er hier, naar jaarlijkse gewoonte, een braderie. Ik woon hier nu al dertien jaar en ik herinner me maar één jaar met goed weer. Daardoor neemt de belangstelling van de deelnemers zo wel als van de bezoekers af. Als je de weken of dagen voordien in een winkel in de buurt komt en de uitbater iets vraagt over de braderie, krijg je altijd hetzelfde antwoord. "Och het zal wel weer niks worden met het weer zeker". Vandaag weeral niks. Ik moet eerlijk toegeven dat we er de laatste jaren ook niet meer naar toe geweest zijn. Natuurlijk rekenen de verkopers op een grote opkomst. Niet klagen of zagen, we kunnen er toch niks aan veranderen.
Je moet goeie ogen hebben om je bril te kuisen bijvoorbeeld. Dat koordje waarmee mijn leesbrilletje aan mijn nek hangt, komt af en toe eens los. Ook daarvoor moet je scherp kunnen zien om dat weer op zijn plaats te krijgen. Een tweede bril aanschaffen?
Mens toch! Wat een armoe. Ik voel me niet beter dan een ander, maar ik kan absoluut niet genieten van wat ALLE tv zenders presenteren. Herhalingen allerlei, stomme feuilletons, zeemzoeterige films en zelfs in het nieuws zoeken ze sensatie om toch maar aandacht te krijgen. Ieder zijn meug, maar ik hou me wel met iets anders bezig.
