Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
23-12-2013
feestdagen
Naar onze Kerstavond met de familie kijk ik altijd uit. Voor mij is dit genieten. Dat doet me er trouwens aan denken om het volgende te schrijven: Ik ben bezig met iedereen een wens te sturen. Mocht ik jou vergeten zijn, bij deze dan een zalige Kerst en een schitterend 2014
Pech hebben. Zoals meer en meer mensen, doe ik zeer veel bestellingen via internet. Wil natuurlijk lukken dat ze deze week twee maal aan de deur gestaan hebben met een pakje, net op het ogenblik dat we voor een uurtje weg waren. Je kan ook geluk hebben natuurlijk. Voor de verjaardag van Kaat had ik ook gevraagd om een cadeau thuis te leveren. Wachten en blijven wachten, niks geleverd. Ik had de moed opgegeven en had al een kaartje met verontschuldigingen gemaakt en een soort tegoedbon. Het feestje was voorzie op zondag en het onmogelijke gebeurde. De avond voordien, een zaterdag dus, rond zeven uur, stond de pakjesdienst aan de deur met haar geschenk. Nu heb ik dus nog twee werkdagen om mijn cadeau voor de Kerst thuis te krijgen. Hopen.
Ik vind het spijtig, maar het is nu eenmaal een feit. De Engelse taal is de wereld aan het veroveren. Niet alleen bij ons, maar ook bij onze buren. Zelfs in Frankrijk bestaat het fenomeen. De verloedering van onze mooie Vlaamse taal. Een paar jaar geleden was het woord "goesting" nog het woord van het jaar en nu is het "selfie". De jeugd zal dit wel goed vinden, maar ik heb er moeite mee. Kijk dan ook al naar de foto die ik toe voeg. "Cool deal" "match" . Ach ja, waar ik me druk over maak.
Je zal altjd zien! Als het niet mag gebeuren.... Ik bestelde een aantal dingen via internet. Normaal zou dat alles zeker ten laatste gisteren geleverd geweest zijn. Deze morgen vind ik in de brievenbus twee briefjes van mensen die aan de deur geweest zijn met een pakje, maar dat we op tijdstip van aanbieden niet thuis waren. We waren toen wel degelijk thuis, maar blijkbaar is onze parlofoon kapot. We horen geen bel meer. Net NU moet dat voorvallen!! We zijn einde jaar en het zal dus nog wel een tijdje duren zeker voor dit in orde zal zijn. Eén van de twee pakjes heb ik toevallig al ontvangen omdat iemand van TNT gelijk met mij in de hall was. Puur toeval, want anders was die weeral weg en ik ken de te volgen procedure na twee keer aanbieden absoluut niet.
Vandaag voor enkele onderzoeken naar de kliniek, maar het ging daar zo vlot, dat we nog ruim de tijd hadden om langs de stadsdiensten te passeren om een nieuwe pas voor moeder de vrouw aan te vragen. Je kent het. Nummertje trekken en wachten. Terwijl we daar zaten en rustig onze beurt aan het afwachten waren, viel het ons op dat er achter een van de loketten een man zat die eigenlijk niks aan het doen was. Hij keek al maar in het rond, raakte het klavier van zijn PC niet aan en ontving ook geen mensen. Hij zat daar maar. We zijn er over aan het nadenken geweest, maar we zagen zijn functie niet. Eigenaardig!
We zijn waarschijnlijk een van de weinigen waar de kerstboom nog niet staat te pronken. Het is misschien een gedacht van mij, maar ik heb de indruk dat zeer veel mensen daar jaarlijks al maar vroeger aan beginnen. Deze namiddag vertelde me iemand dat hij gezien heeft dat er hier in de buurt op 20/11 al kerstverlichting aan het raam hing. We zullen dan een van de volgende dagen er ook maar aan beginnen zeker.
Enkele maanden geleden schreef ik dat ik wou beginnen met een aantal interviews met mensen van boven de 85 om dan nadien uit al die gegevens een tekst te distilleren waarmee ik iets wilde doen. Misschien een boekje schrijven? Alles begon eigenlijk na een toevallig gesprek met een dame die ik ontmoette op weg naar de krantenwinkel. Het werd een babbel van 1,30 uur. Spijtig genoeg was zij de eerste (maar ook enige) die weigerde om mee te werken. Nadien alleen maar positieve reacties. Prachtige babbels, toffe mensen, maar vooral open, eerlijk en gastvrij. Vandaag was er een dame van 86 die zelf belde om te vragen of ik niet eens wilde langskomen voor een interview. Misschien een lopend vuurtje. Voor dat boekje ga ik het houden op ongeveer 2O gesprekken. Als dit zo doorgaat zal ik aan een tweede exemplaar moeten denken zeker? De oudste tot nu toe was 99. Een gekend figuur in Leuven.
Bureaucratie en/of je job graag doen. Om 13,59,40 uur bel ik naar de kliniek en ik word door verwezen. Ja meneer, ze nemen daar niet op omdat het nog niet volledig twee uur is. Ok, ik wacht tot 14,02 uur en ik krijg een antwoordapparaat waarop de melding staat dat ze over de middag gesloten zijn, maar terug bereikbaar vanaf 14 uur. 14 uur is voor hen blijkbaar een ander uur dan hetgeen ik hier op mijn computer kan aflezen. Ok, ik wacht nog even en dan ga ik waarschijnlijk in een wachtrij terecht komen. Ik jaag me daarin allemaal te veel op, maar ja, ik moet voor mijn vrouw een dringende afspraak proberen te regelen. Nu ga ik nog eens proberen.
Vandaag in het nieuws. Veel mensen spelen zelf doktertje door op internet gaan te zoeken naar ziekteverschijnselen en remedies daar tegen. Natuurlijk mag je niet voortgaan op al wat daar geschreven staat. Iedereen kan en mag daar publiceren en de juistheid van wat daar staat wordt toch niet gecontroleerd. Toch zit het er bij ons ingebakken. Ik moet toegeven dat ik het ook doe. Als een mens pijn of last heeft ben je tot alles in staat.
Het wordt bijna onmogelijk in de buurt (Naamsesteenweg Heverlee) om nog een parkeerplaatsje te vinden. Enkele jaren geleden was er toch nog af en toe een ruimte vrij, maar nu is het onmogelijk geworden. Momenteel is er een blauwe en een betalende zone tot ver buiten de ring en toch blijkt dit niet te helpen. Alles staat vol en als je denkt ergens iets gevonden te hebben, is het een plaats voor een garage. Meestal doe ik alle boodschappen in de buurt te voet, maar af en toe, als we met de wagen ergens naar toe geweest zijn, proberen we toch om dan in de buurt nog snel ergens binnen te springen. Voor de deur van ons favoriete restaurant hebben ze dan ook nog 3 plaatsen geruild voor een bushalte. (onder andere een gehandicaptenparking) Het zal allemaal wel zijn reden en zijn nut hebben zeker.
Als ik hier 's nachts rondloop, zie ik overal lampjes branden of flikkeren in huis. Stom misschien, maar omdat ik toch aan het ronddolen was, ben ik zo eens beginnen tellen hoeveel standby lampjes er hier dag en nacht branden. (Modem, decoder, draadloze verbinding, diepvriezers, klokradio's, tv, klokje op microgolf....) Ik viel plat achterover. In totaal zijn er dat 39 en dan reken ik de eventuele opladers van GSM en dergelijke nog niet mee. Nu weet ik niet of dat veel verbruikt, maar alles uittrekken of afzetten en 's morgens terug opstarten is een onbegonnen zaak natuurlijk.
Zoals ik vroeger al schreef, ben ik bezig met een aantal gesprekken met mensen tussen de 85 en de 100. Moest ik iemand vinden boven die leeftijd zal ik het ook niet laten natuurlijk. Nu heb ik twee afspraken op twee dagen, dus het gaat vooruit. Aan dat tempo gaat mijn boekje vroeger klaar zijn dan verwacht. Vandaag was ik bij iemand die als graveur gewerkt heeft in een zaak die gespecialiseerd was in ruiten graveren en in glas in lood. Hierbij een foto van een werkje dat ze ook deden. Hierop staat de dochter van de man waar ik deze namiddag was.
In het binnenland zullen we daar niet zo veel van voelen, maar er is een storm op komst. Aan de kust is er dan ook nog springtij en dat zal extra problemen geven. Hier zie ik nu al dat de allerlaatste koppige blaadjes aan de bomen, allemaal de lucht in gaan. Morgen is dus alles kaal. Geen probleem, dat zijn nu eenmaal de jaarlijkse eisen van de natuur. Zullen we dat dan maar compenseren met een Kerstboom?
Misschien was ik op het foute moment op de foute plaats, dat kan. Gisteren moest ik voor een paar dingen, heel even naar de winkel en tot mijn verbazing stond de parking kompleet vol. In het warenhuis zag ik bijna iedereen, met volle of overvolle winkelkarretjes rondlopen. Zo ver ik kon zien, zijn de Kerst- en Nieuwjaarsinkopen al volop bezig. De folders die we in de bus krijgen van al de verschillende winkelketens staan overladen vol met eten en drinken. Zelfs de Aldi had een speciale feesteditie met allerlei lekkers. Gisteren kregen we van Delhaize bijvoorbeeld een folder van minstens 20 bladzijden met alleen maar drank en eten. Is er dan geen crisis?
Wat een rompslomp en wat een paperassen bij diefstal van een portefeuille. Na het meest dringende, zijnde blokkeren van bankkaarten, komt dan al de rest. Een bijkomend probleem is dan ook nog dat je niet meer weet welke kaarten er allemaal in die portefeuille zaten. Ach ja, al die klantenkaarten zijn van bijkomstig belang natuurlijk. Bij de stad moet (mag) je geen stappen ondernemen al voor je één week hebt gewacht. Er worden namelijk dikwijls dingen hier of daar terug gevonden binnen de paar dagen na de diefstal. Het is te hopen, het zou een hoop werk en kosten besparen.
Weer een stommiteit of als je het zo wil noemen, onhandigheid begaan. Al zeer lang ben ik in alle mogelijke winkels op zoek naar wijngaardslakken, voorverpakt in zo een aluminium schoteltje. Even in de oven en dan boterhammeke soppen in de lekkere looksaus. Gisteren eindelijk zo iets gevonden en natuurlijk 's avonds al meteen zo eentje klaar gemaakt. In de zetel op mijn schoot gezet terwijl ik het nieuws volgde op tv. Laat ik toch zo geen slak op mijn schoot vallen zeker. Het resultaat was een mooie vetvlek. Moeder de vrouw was niet thuis en dus probeerde ik die vlek maar snel te verdoezelen en te neutraliseren met zeep. Het resultaat was een nog grotere vlek. Pas nadien dacht ik er aan dat er op internet genoeg tips staan om zo iets te behandelen. Te laat. Het zal dus een wasbeurt worden.
Je hoort dergelijke verhalen alleen maar van anderen, maar als je er zelf mee geconfronteerd wordt is het nog wel wat anders. Ik ben razend kwaad momenteel. Wat een mooi weekend moest worden voor mijn vrouw, is al in mineur begonnen. Ze ging deze morgen mee met schoonzus naar Brugge voor twee dagen, ze ging haar ticket kopen in het station en nadien nog iets in de krantenwinkel, maar toen ze in Brugge toekwam, bleek haar portefeuille gestolen te zijn. Ik vind dit zo laag, zo gemeen, ik ben er gewoon van gedegouteerd. Hoe kan iemand zo laag vallen? Enfin, met zo iets kan ik gewoon niet om. Parasieten, krapuul....
Dit is geen verhaaltje. Dit gebeurde echt, al klinkt het ongeloofwaardig. Op een dag passeert mijn schoonbroer bij een kennis van hem. Die man had een vuurtje gemaakt en was oud meubilair, dat hij stuk geslagen had, aan het opstoken. Wil lukken dat tussen dat afval een klein latje ligt, dat schoonbroer net zou kunnen gebruiken. Hij vraagt dus of hij dat mag mee nemen en weet je wat het antwoord was: ok dat is dan 25 cent. Je moet maar durven.
Door naar een bepaald boek te zoeken, kwam ik er nog enkele tegen die me wel interesseren. Spijtig genoeg is het eerste wat ik zou willen, momenteel in herdruk. Even wachten dus. Het boek heeft als titel: De alfabetweter. Enkele dingen hieruit. reedbeeldtelevisi = tv scherm dat net iets te smal is. Benefietkeeper= keeper die voor het goede doel staat.
Is dit uniek in de wereld, ik weet het niet, maar ooit heb ik iets zeer speciaals gezien. Ik was op bezoek in een fabriek in Duitsland en de directeur stelde voor om naar dat fenomeen 's namiddags gaan te kijken. Spijtig genoeg weet ik niet meer waar dat was. Ik zoek het op en laat het later misschien weten. Het ging over het volgende: Boven een bestaande rivier werd een vaart aangelegd in een zeer groot metalen bekken. Je kon dus die waterweg volgen en boven de bestaande rivier varen. Ook kon je via een sas van die vaart naar beneden om te eindigen op die rivier. Ik weet niet of ik het goed uitgelegd heb? Ook nog een anecdote. Toen we aan kwamen aan die site, vertelde de kapitein van het schip dat die rondvaarten doet, dat het zijn laatste vaart van de dag geweest was. Toen huurde die fabrieksdirecteur maar het ganse schip af voor ons alleen. Met geld kan je alles.
