Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
29-10-2008
drukke week
maandag is de oudste dochter op bezoek geweest met de twee kinderen. Gisteren voor de middag de pedicure en in de namiddag Ken met de drie jongste kleinkinderen. Normaal ging vandaag Roeland komen, maar die heeft volgende week twee examens en hij had het lichter ingeschat dan het is. Dus blokken maar ipv te komen keuvelen. Deze namiddag zie ik even mijn broer en morgen hebben we afgesproken met Margaret. Vrijdag hebben we ook bezoek en in het weekend moeten we bij schoonzus pannenkoeken gaan eten. Jaarlijkse traditie. Ze bakt dan voor de familie, maar ook voor de ganse buurt. Twee emmers deeg worden er gemaakt. Vroeger was dat thuis met Allerheiligen ook altijd zo. Stapels werden er gebakken. Ik herinner me drie vrouwen in de keuken die doende waren om een pak kinderen te voorzien met van die flinterdunne pannenkoekjes. Nooit heb ik ze zo nog gegeten. 's Namiddags stond er een emmer voor de kachel met een handdoek over en als het dan donker was buiten begon het bakken. Stapels!!! Zo'n jong grut kan daar niet aan stoppen en er werden records gebroken van wie er nu wel het meeste kon eten. Ik ken de aantallen niet meer, maar ik ben er zeker van dat het er meer dan twintig waren die sommigen konden verorberen. Gezellige tijd. Bij gelegenheid moet ik er eens iets over schrijven. Het had alle jaren weer iets speciaals.
In Spanje waren ze al volop bezig met Allerheiligen. Ik dacht dat daar ook op dezelfde dag deze herdenking plaats had. Ze waren daar zelfs al bezig met de Kerstspullen uit te stallen. Nog iets sneller dan hier dus. Alhoewel, bij ons op de steenweg hangt de Kerstverlichting al.
Traditioneel weer eens naar het kerkhof geweest. We gaan altijd vòòr de grote drukte, omdat een moment van bezinning evengoed op een andere dag kan dan op Allerheiligen zelf. Even eens terug denken aan de mooie en goeie dingen die je samen beleefde en die je samen hebt gedaan. Niet dat ik daar in het jaar niet even kan over mijmeren, maar je wordt er sowieso in deze periode meer opmerkzaam op gemaakt. Misschien eigenaardig, maar iedereen die ik kende en die ondertussen daar ergens begraven ligt heeft bij mij alleen maar positieve herinneringen achter gelaten. Heb ik dan zo een speciale familie gehad? Waren het dan allemaal zo'n doorbrave mensen? Toch is het zo en kan ik absoluut geen enkel negatief punt in mijn memorie boven halen bij van ieder van hen. Ik denk in de eerste plaats terug aan mijn grootmoeder die altijd een hele speciale plaats in mijn hart heeft gehad, maar ook aan ons ma, die de laatste is geweest die we bezochten vandaag. Nog eens op de koffie geweest, zoals we jaren op zaterdag hebben gedaan. Er komen altijd een pak herinneringen boven en eigenlijk ben ik te emotioneel om hierover te schrijven. In de loop van je bestaan verlies je een pak mensen die je nauw aan het hart liggen en eigenlijk zou je dit niet mogen mee maken. Toch zit het "leven" zo in mekaar. Ik hoop dat ik niemand van mijn kinderen of kleinkinderen moet verliezen, want dit zou ik niet te boven komen denk ik.
mijn nachtelijke escapades zijn weer toegenomen. Hier zit ik weer in het holst van de nacht. Toch moet ik zeggen dat alles een stuk beter geworden is in de laatste maanden en dat ik minder en minder moet rondwandelen in de late (of vroege) uren. Ik voel me een stuk beter en er is alleen nog een stukje slaapgebrek. Ik ben fitter en fysiek kan ik weer alles aan. Straks ga ik weer als een gek in mijn tuintje werken, want kalm aan dat ken ik niet. Toch stom dat ik daar zo in vlieg. Toch heb ik me voorgenomen om er meer van te genieten en er werkelijk ontspannen namiddagen van te maken met het nodige sociale contact. Ik ga er meer van genieten. Al moet ik zeggen dat ik dat al deed, maar het kan altijd beter. Nu nog enkele uren slapen....
Stom dat ik niet onmiddellijk bij thuiskomst een berichtje achter liet op mijn blog. Ezel die ik ben. Enkele trouwe bezoekers vroegen zich af of ik nog wel ooit eens iets zou laten horen. Toch ook al enkele toffe reacties gehad. De draad is weer opgenomen en het ritme zit er weer in.
gisteren naar mijn tuintje geweest. 26 graden in mijn serreke. De buur heeft gedurende onze vakantie mijn plantten goed verzorgd en ik heb hem hiervoor nog niet kunnen bedanken. Bij deze dus Jan. Toen we vertrokken had ik nog mijn twijfels of er van mijn bloemkoolplanten nog iets zou terecht komen. Wel nu stond er een prachtexemplaar klaar. Ik zal ze morgen klaarmaken. Voila Fik, nu weet je meteen wat je te eten krijgt als je afkomt. Bloemkool met worst zal het dus zijn. Ik ben zo stilaan weer in mijn oude ritme aan het komen. Volop aan de gemaakte foto's bezig natuurlijk. Met stukjes en brokjes zul je ze wel te zien krijgen.
terug in het land. Een deugddoende vakantie gehad in Andalucia. Genoten, niet alleen van het weer, maar ook van alles wat er te zien en te beleven valt. Toch spijtig dat zo een mooie streek compleet kapot gaat aan het toerisme. Er werden in de laatste jaren tienduizenden woningen en appartementen gebouwd. Het kon precies niet op. Heel de natuur en het mooie uitzicht is gewoon vernietigd. We zijn er nog geweest een aantal jaren geleden, maar het landschap is totaal anders. Het is één grote stad geworden. Gans de kuststreek is bebouwd. Zonde. Met de terugval in die sector staan er duizenden woningen onafgewerkt te verkommeren. Gisteren nog met iemand gesproken die er verschillende maanden per jaar woont en die zegt dat alleen al in Andalucia een 100.000 woningen te koop staan aan spotprijzen. Enfin, ik heb het geld niet (en ook niet het vertrouwen) om daar te gaan investeren. Al bij al toch een schitterend verblijf gehad. Ondanks mijn negatieve kritiek, gaan we zeker toch nog terug.
Normaal zit ik eigenlijk niet zo veel in met vakantie, al is het altijd meegenomen om hier en daar een beetje kultuur of een beetje warmte mee te pikken. Om een of andere reden zie ik er nu wel naar uit. Wat het is weet ik niet. Het is niet dat ik zwaar onder de stress sta en dringend moet ontspannen, maar ik ben er echt aan toe. We vertrekken zaterdag en het enige waar ik altijd tegen op kijk, zijn die lange wachttijden en dat altijd maar aanschuiven en wachten. Een kapitaaltje verzamelen heeft toch zo zijn voordelen. Je reist in business en je moet maar een kwartier voordien inchecken. Ik maakte het een aantal keren mee omwille van mijn beroep en het is toch een ietsje anders. Wij zijn dus gedoemd om de lange wachttijden mee te maken. Dat is het enige wat ik tegen reizen heb. Enfin, ik heb mijn sudoku en volledige doorlopers mee om de tijd te doden. Ik ga er niet bij lopen als een blinde. Ik ga mee pikken wat er te zien is en alles opslagen in mijn virtueel geheugen.
Ik ben zo stilaan bezig aan de laatste bezigheden iun mijn tuintje. De winterperiode komt er aan en dan ligt het zo wat stil daar. Ik heb vandaag de vensters van mijn serre gesloten en dat is zo wat het einde van het seizoen als ik dat doe. In het weekend had ik er nog 27 graden in, maar vandaag nog amper 15. Gedaan voor dit jaar. Dan maar weer beginnen schrijven zeker, zodat mijn boekjes eindelijk tegen het voorjaar klaar zijn. Eerst nog 14 dagen met vakantie en dan kan ik er weer volop tegen aan. Ik hoop weer veel te zien en te ontdekken. De foto's zullen dan later wel volgen. Van op mijn vakantiebestemming laat ik niks horen of zien. Er compleet tussen uit voor iedereen.
Het is niet de eerste maal dat we ergens toekomen voor een bepaald evenement en dat we daar staan op de verkeerde dag. We dachten dat er iets te doen was in Leuven, maar dit was gisteren. We stonden aan het Provinciehuis en daar was een open deurdag. Het ging onder andere over het kunstpatrimonium in dit gebouw. Dit hebben we dan meegepikt en ik moet zeggen dat het de moeite waard was. Een geluk bij een ongeluk.
Ik met mijn klein verstand begrijp dit niet. Ik dacht dat mensen zo slim waren om bij een zo lage beurs niet te verkopen. Toch zie je de aandelen in mekaar stuiken. Drie gouden regels die ik onthouden heb uit mijn "beursverleden": Alleen maar op de beurs "spelen" met de helft van je beschikbaar kapitaal. Daarenboven moet je dat kapitaal minstens tien jaar kunnen missen en de derde, niet onbelangrijke regel, in een dalende beurs bijkopen. Dus ik begrijp die zo sterk dalende koersen niet. Manipulatie? Waarom is er zo een grote invloed op de wereldmarkt als het in Amerika slechter gaat? Zijn wij met Europa en Azië economisch niet veel sterker? Amerika domineert de wereld en wij lopen allemaal mee. De invloeden achter de schermen zullen te groot zijn zeker? Enfin, ik als klein burgertje...
we vertrekken binnen een 10tal dagen naar de streek van Malaga. Als Belg ga je dan altijd eens kijken wat voor weer ze daar momenteel hebben en wat ze aankondigen. Niet slecht voorlopig. Als ik er de brochures op na sla zal het daar om en bij de 25 graden zijn. Momenteel af en toe wat bewolking, maar we zullen wel zien als we daar zijn. Toch eigenaardig dat we als een van de weinige doelstellingen altijd maar denken aan dat weer. Veel mensen spreken ook over het eten, maar dat interesseert me minder. Er is altijd wel een goed restaurantje te vinden en als Vlaming zijn we een en ander gewoon. Ik ben bezig met de bezienswaardigheden op te zoeken in de buurt. Dat is waar we voor gaan. Al wat de moeite is, willen we ook bezoeken. Geen sip gezicht op voorhand.
Niet iedereen, maar een aantal mensen denken dat mijn slaapprobleem nu ineens opgelost is met dat masker dat ik 's nachts moet dragen. Neen dus. De uren die ik slaap zijn van een betere kwaliteit omwille van het feit dat ik door dat slaapmasker geen apneus meer heb. Maar de te weinig uren slaap hebben nog altijd te maken met mijn RLS probleem. Mijn fysiek is een pak beter en daar ben ik dus zeer opgetogen over. Ik kan terug alles aan en ik kan weer werken als een jonge. Het is alleen dat permanent slaapgebrek dat mij nog parten speelt. Het zal ooit misschien wel eens beteren. Ik zweef misschien, maar ik leef op hoop.
We zijn vandaag naar straatanimatie gaan kijken in Bierbeek. Altijd ludieke dingen te bekijken en altijd interessante dingen te zien. Ik neem dan mijn fototoestel mee in de hoop van enkele beter geslaagde foto's te kunnen nemen. Ik kijk evenveel in het publiek dan naar de voorstelling zelf. Daar kan je ook mooie kiekjes maken. Al bij al was het de moeite. We hebben genoten. Volgend jaar terug.
vandaag naar orchideeën tentoonstelling geweest in Leuven. Echt de moeite. Het zijn prachtige bloemen, maar wij kunnen ze thuis niet houden. Ik herinner me de orchideeën bij mijn indertijd. Daar stonden al nieuwe knoppen in als de oudere bloemen nog aan het bloeien waren. Nog nooit gezien. Geen speciale verzorging, maar toch. BIJ ons ma stonden de bloemen allerhande altijd te pronken. Speciale lichtinval, speciale warmte??? De verzorging? Er tegen spreken? Enfin, ons moeder is altijd een bloemenfenomeen geweest. Bij haar ging dat allemaal zo veel gemakkelijker precies.
Niet te geloven, maar in de Aldi staat het st Niklaas snoepgoed al. Misschien beginnen ze volgend jaar al in de grote vakantie, dan kan je het schoolgerief al samen met de Sinterklaasspullen kopen. Deze morgen andere dingen gehoord. Er gaat een test gebeuren om per volwassene met 50 per week te leven. Het moet haalbaar zijn, maar dan zal je wel een en ander aan de normale levensstijl moeten veranderen. Ik ben er rotsvast van overtuigd dat er een pak mensen zijn die het noodgedwongen met minder moeten doen. Wat zijn we toch rot verwend.
Het "ik" gevoel is toch alom tegenwoordig. Misschien ben ik ook wel zo. Wie weet. Eén van de tuinburen is spontaan een beetje in mijn tuin komen werken tijdens mijn "mindere" periode. Ook mijn schoonbroer heeft enorm veel werk verricht. Maar nu kom ik daar, weer een beetje uitgerust en weer klaar voor de strijd, maar denk je nu dat er veel interesse is? Nee, het eerste waar ze over beginnen is waar zij wel niet mee bezig zijn en wat zij wel allemaal niet aan de hand hebben. Och kom, het is menselijk en al bij al zijn het goeie tuinburen. Ik denk er al niet meer aan. Alleen het gevoel dat ik aandacht moest hebben is ook al een beetje dat "ik" gevoel. Dus vergeten maar. Ik ga er weer tegen aan.
Een paar dagen niks meer geschreven. We zijn een weekendje naar Brugge geweest. Er was zaterdag de voorstelling van "de Barbier van Sevilla" en daar zijn we naar toe geweest. We zijn bij schoonzus blijven logeren. We hebben zaterdag geluk gehad met het weer, ongelooflijk. Voor de middag schitterend droog weer. Tegen de middag zijn we naar Sluis getrokken. Nee niet voor de seksboetieks. We moesten sigaren meebrengen voor nonkel René en die gan we daar altijd halen als we in Brugge zijn. Na de middag zijn we naar Damme getrokken voor een koffie bij "moeder Marie". Toen we terug thuis kwamen, heeft het geregend, uren aan een stuk. We vreesden dus voor de voorstelling, want het was in open lucht. Toen we echter vertrokken naar de receptie vooraf, is het gestopt met regenen en het is de ganse avond droog gebleven. Mooie voorstelling. De twee en een half uur waren voorbij voor we er erg in hadden. De moeite.
Gisteren zijn ze mijn slaapmasker komen leveren. Toch even wennen met zo een ding op je gezicht. In het begin is het net of je kan niet ademen. Het heeft alles te maken met de permanente luchttoevoer, maar het is enkel als ik inadem dat dit toestel de volle druk geeft. Bij het uitademen voelde ik nog wat tegendruk en dat geeft dat onaangename gevoel. Na een tijdje geraak je daar aan gewoon. Geen zicht zo'n ding op je kop. Het lijkt op een zuurstofmasker dat de piloten van gevechtsvliegtuigen gebruiken. Hopelijk voel ik me na een paar dagen gebruik al een beetje beter uitgerust en kan ik er weer vol tegenaan.
eindelijk, na zo veel tijd, terug de kracht en de moed gevonden om nog eens naar mijn tuintje te gaan. Ik heb toch enkele uren kunnen werken en ik zal morgen waarschijnlijk nog terug gaan. Niet veel oogst, alhoewel dat is relatief. Spinazie in overvloed. Voor de rest loopt het zo wat op het einde van het seizoen. Mijn zus is een en ander komen halen. Ze is daar altijd blij mee. Ze weet dat het puur natuur is. Alle buren waren er op een bepaald ogenblik. Gedaan met werken, maar een babbel van een kwartier. Sociaal contact. Plezant.
