Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
03-11-2008
verjaardag
gisteren hebben we, weliswaar met enkele dagen vooruitgeschoven, de verjaardag van Kaat gevierd. Zoals altijd een overladen tafel en veel te veel eten. Dat is een stukje Limburgse gewoonte die we over gehouden hebben. "Zie maar dat er vooral genoeg eten is" De overschot wordt dan nadien in zakken en dozen mee gegeven en iedereen kan er 's anderendaags nog eens zijn buikje aan vol eten. Volgende keer met wat minder. Vergeet dat maar, want de volgende bijeenkomst is er zeker weer te veel. We kunnen het niet laten. Traditioneel worden er op de verjaardag van Kaat ook briefjes getrokken om te zien wie voor wie moet kopen op Kerstavond. We kopen voor drie personen en dus ook traditioneel is er altijd weer de vraag hoe we dat nu weeral deden om toch maar geen twee keer dezelfde naam te trekken. Moesten de namen nu terug bij de stapel of .... Jaarlijkse gewoonte. Ook een traditie is dat Kaat de volledige lijst meeneemt, want er is altijd wel iemand die vergeet voor wie ze nu weeral moesten kopen. Kaat is dan de hulplijn. Ik kijk al weer uit naar de volgende samenkomst, want het is altijd gezellig.
Het volgende boek waar ik aan bezig ben, wil maar niet vorderen. Geen inspiratie alhoewel ik nu terug de tijd heb om hier aan verder te werken. Ik wou eens iets totaal anders schrijven, maar ik denk dat het meer vrolijke me beter ligt. Toch wil ik doorzetten en zien wat het geeft. Eigenlijk was ik aan twee dingen gelijk begonnen, maar ik ga eerst het ene en dan het andere afwerken. We zien wel.
Vandaag iemand terug gezien die al een dertigtal jaren uit mijn gezichtsveld was verdwenen. Nog een enkele maal getelefoneerd tussendoor, maar verder geen nieuws meer. Het was een warme ontmoeting en het zal bij deze éne maal zeker niet blijven. Over zo veel jaren kan je blijven bijpraten natuurlijk. Ze studeert in Leuven voor een jaar en dus zijn er nog gelegenheden genoeg. Eerst en vooral herinneringen boven halen natuurlijk en bijpraten over kinderen, kleinkinderen, nichten en neven... Wordt vervolgd.
Vandaag heb ik de filmbeelden bekeken die ik gemaakt had op vakantie. Ai, ai. Dit trekt op niks. Ieder zijn ding zou ik zeggen. Eerst en vooral zal ik moeten leren dat voor panoramazichten ik beter een statiefje gebruik. Wat een getril en gebeef. We hebben op een bepaald ogenblik een serieuze storm gehad en dit had ik willen vastleggen op film, omdat dit misschien meer zou weergeven dan een foto. Het is precies of ik mee bewoog in die storm. Afvegen dus en volgende keer beter.
vergeet het dat gratis dat we allemaal via internet binnen krijgen. Er zijn van die promoties die je ijdelheid strelen en je kan zelfs een "gratis" kalender bestellen of naamkaartjes laten aanmaken of... Niks betalen is dus niet zo. Ze rekenen voor verzendings- en verwerkingskosten en uiteindelijk betaal je voor zo een zelfgemaakte kalender tussen de 10 en 30 euro. Mooi, want het zijn jouw foto's die er op staan. Fier? Nee, want niemand krijgt dit ooit te zien. Proberen een mooie foto te maken en eventueel een betere serie te branden en dan aan familie en vrienden laten zien, lijkt me nog altijd beter dan zo een kalender aan te maken. Enfin, ieder zijn meug.
maandag is de oudste dochter op bezoek geweest met de twee kinderen. Gisteren voor de middag de pedicure en in de namiddag Ken met de drie jongste kleinkinderen. Normaal ging vandaag Roeland komen, maar die heeft volgende week twee examens en hij had het lichter ingeschat dan het is. Dus blokken maar ipv te komen keuvelen. Deze namiddag zie ik even mijn broer en morgen hebben we afgesproken met Margaret. Vrijdag hebben we ook bezoek en in het weekend moeten we bij schoonzus pannenkoeken gaan eten. Jaarlijkse traditie. Ze bakt dan voor de familie, maar ook voor de ganse buurt. Twee emmers deeg worden er gemaakt. Vroeger was dat thuis met Allerheiligen ook altijd zo. Stapels werden er gebakken. Ik herinner me drie vrouwen in de keuken die doende waren om een pak kinderen te voorzien met van die flinterdunne pannenkoekjes. Nooit heb ik ze zo nog gegeten. 's Namiddags stond er een emmer voor de kachel met een handdoek over en als het dan donker was buiten begon het bakken. Stapels!!! Zo'n jong grut kan daar niet aan stoppen en er werden records gebroken van wie er nu wel het meeste kon eten. Ik ken de aantallen niet meer, maar ik ben er zeker van dat het er meer dan twintig waren die sommigen konden verorberen. Gezellige tijd. Bij gelegenheid moet ik er eens iets over schrijven. Het had alle jaren weer iets speciaals.
In Spanje waren ze al volop bezig met Allerheiligen. Ik dacht dat daar ook op dezelfde dag deze herdenking plaats had. Ze waren daar zelfs al bezig met de Kerstspullen uit te stallen. Nog iets sneller dan hier dus. Alhoewel, bij ons op de steenweg hangt de Kerstverlichting al.
Traditioneel weer eens naar het kerkhof geweest. We gaan altijd vòòr de grote drukte, omdat een moment van bezinning evengoed op een andere dag kan dan op Allerheiligen zelf. Even eens terug denken aan de mooie en goeie dingen die je samen beleefde en die je samen hebt gedaan. Niet dat ik daar in het jaar niet even kan over mijmeren, maar je wordt er sowieso in deze periode meer opmerkzaam op gemaakt. Misschien eigenaardig, maar iedereen die ik kende en die ondertussen daar ergens begraven ligt heeft bij mij alleen maar positieve herinneringen achter gelaten. Heb ik dan zo een speciale familie gehad? Waren het dan allemaal zo'n doorbrave mensen? Toch is het zo en kan ik absoluut geen enkel negatief punt in mijn memorie boven halen bij van ieder van hen. Ik denk in de eerste plaats terug aan mijn grootmoeder die altijd een hele speciale plaats in mijn hart heeft gehad, maar ook aan ons ma, die de laatste is geweest die we bezochten vandaag. Nog eens op de koffie geweest, zoals we jaren op zaterdag hebben gedaan. Er komen altijd een pak herinneringen boven en eigenlijk ben ik te emotioneel om hierover te schrijven. In de loop van je bestaan verlies je een pak mensen die je nauw aan het hart liggen en eigenlijk zou je dit niet mogen mee maken. Toch zit het "leven" zo in mekaar. Ik hoop dat ik niemand van mijn kinderen of kleinkinderen moet verliezen, want dit zou ik niet te boven komen denk ik.
mijn nachtelijke escapades zijn weer toegenomen. Hier zit ik weer in het holst van de nacht. Toch moet ik zeggen dat alles een stuk beter geworden is in de laatste maanden en dat ik minder en minder moet rondwandelen in de late (of vroege) uren. Ik voel me een stuk beter en er is alleen nog een stukje slaapgebrek. Ik ben fitter en fysiek kan ik weer alles aan. Straks ga ik weer als een gek in mijn tuintje werken, want kalm aan dat ken ik niet. Toch stom dat ik daar zo in vlieg. Toch heb ik me voorgenomen om er meer van te genieten en er werkelijk ontspannen namiddagen van te maken met het nodige sociale contact. Ik ga er meer van genieten. Al moet ik zeggen dat ik dat al deed, maar het kan altijd beter. Nu nog enkele uren slapen....
Stom dat ik niet onmiddellijk bij thuiskomst een berichtje achter liet op mijn blog. Ezel die ik ben. Enkele trouwe bezoekers vroegen zich af of ik nog wel ooit eens iets zou laten horen. Toch ook al enkele toffe reacties gehad. De draad is weer opgenomen en het ritme zit er weer in.
gisteren naar mijn tuintje geweest. 26 graden in mijn serreke. De buur heeft gedurende onze vakantie mijn plantten goed verzorgd en ik heb hem hiervoor nog niet kunnen bedanken. Bij deze dus Jan. Toen we vertrokken had ik nog mijn twijfels of er van mijn bloemkoolplanten nog iets zou terecht komen. Wel nu stond er een prachtexemplaar klaar. Ik zal ze morgen klaarmaken. Voila Fik, nu weet je meteen wat je te eten krijgt als je afkomt. Bloemkool met worst zal het dus zijn. Ik ben zo stilaan weer in mijn oude ritme aan het komen. Volop aan de gemaakte foto's bezig natuurlijk. Met stukjes en brokjes zul je ze wel te zien krijgen.
terug in het land. Een deugddoende vakantie gehad in Andalucia. Genoten, niet alleen van het weer, maar ook van alles wat er te zien en te beleven valt. Toch spijtig dat zo een mooie streek compleet kapot gaat aan het toerisme. Er werden in de laatste jaren tienduizenden woningen en appartementen gebouwd. Het kon precies niet op. Heel de natuur en het mooie uitzicht is gewoon vernietigd. We zijn er nog geweest een aantal jaren geleden, maar het landschap is totaal anders. Het is één grote stad geworden. Gans de kuststreek is bebouwd. Zonde. Met de terugval in die sector staan er duizenden woningen onafgewerkt te verkommeren. Gisteren nog met iemand gesproken die er verschillende maanden per jaar woont en die zegt dat alleen al in Andalucia een 100.000 woningen te koop staan aan spotprijzen. Enfin, ik heb het geld niet (en ook niet het vertrouwen) om daar te gaan investeren. Al bij al toch een schitterend verblijf gehad. Ondanks mijn negatieve kritiek, gaan we zeker toch nog terug.
Normaal zit ik eigenlijk niet zo veel in met vakantie, al is het altijd meegenomen om hier en daar een beetje kultuur of een beetje warmte mee te pikken. Om een of andere reden zie ik er nu wel naar uit. Wat het is weet ik niet. Het is niet dat ik zwaar onder de stress sta en dringend moet ontspannen, maar ik ben er echt aan toe. We vertrekken zaterdag en het enige waar ik altijd tegen op kijk, zijn die lange wachttijden en dat altijd maar aanschuiven en wachten. Een kapitaaltje verzamelen heeft toch zo zijn voordelen. Je reist in business en je moet maar een kwartier voordien inchecken. Ik maakte het een aantal keren mee omwille van mijn beroep en het is toch een ietsje anders. Wij zijn dus gedoemd om de lange wachttijden mee te maken. Dat is het enige wat ik tegen reizen heb. Enfin, ik heb mijn sudoku en volledige doorlopers mee om de tijd te doden. Ik ga er niet bij lopen als een blinde. Ik ga mee pikken wat er te zien is en alles opslagen in mijn virtueel geheugen.
Ik ben zo stilaan bezig aan de laatste bezigheden iun mijn tuintje. De winterperiode komt er aan en dan ligt het zo wat stil daar. Ik heb vandaag de vensters van mijn serre gesloten en dat is zo wat het einde van het seizoen als ik dat doe. In het weekend had ik er nog 27 graden in, maar vandaag nog amper 15. Gedaan voor dit jaar. Dan maar weer beginnen schrijven zeker, zodat mijn boekjes eindelijk tegen het voorjaar klaar zijn. Eerst nog 14 dagen met vakantie en dan kan ik er weer volop tegen aan. Ik hoop weer veel te zien en te ontdekken. De foto's zullen dan later wel volgen. Van op mijn vakantiebestemming laat ik niks horen of zien. Er compleet tussen uit voor iedereen.
Het is niet de eerste maal dat we ergens toekomen voor een bepaald evenement en dat we daar staan op de verkeerde dag. We dachten dat er iets te doen was in Leuven, maar dit was gisteren. We stonden aan het Provinciehuis en daar was een open deurdag. Het ging onder andere over het kunstpatrimonium in dit gebouw. Dit hebben we dan meegepikt en ik moet zeggen dat het de moeite waard was. Een geluk bij een ongeluk.
Ik met mijn klein verstand begrijp dit niet. Ik dacht dat mensen zo slim waren om bij een zo lage beurs niet te verkopen. Toch zie je de aandelen in mekaar stuiken. Drie gouden regels die ik onthouden heb uit mijn "beursverleden": Alleen maar op de beurs "spelen" met de helft van je beschikbaar kapitaal. Daarenboven moet je dat kapitaal minstens tien jaar kunnen missen en de derde, niet onbelangrijke regel, in een dalende beurs bijkopen. Dus ik begrijp die zo sterk dalende koersen niet. Manipulatie? Waarom is er zo een grote invloed op de wereldmarkt als het in Amerika slechter gaat? Zijn wij met Europa en Azië economisch niet veel sterker? Amerika domineert de wereld en wij lopen allemaal mee. De invloeden achter de schermen zullen te groot zijn zeker? Enfin, ik als klein burgertje...
we vertrekken binnen een 10tal dagen naar de streek van Malaga. Als Belg ga je dan altijd eens kijken wat voor weer ze daar momenteel hebben en wat ze aankondigen. Niet slecht voorlopig. Als ik er de brochures op na sla zal het daar om en bij de 25 graden zijn. Momenteel af en toe wat bewolking, maar we zullen wel zien als we daar zijn. Toch eigenaardig dat we als een van de weinige doelstellingen altijd maar denken aan dat weer. Veel mensen spreken ook over het eten, maar dat interesseert me minder. Er is altijd wel een goed restaurantje te vinden en als Vlaming zijn we een en ander gewoon. Ik ben bezig met de bezienswaardigheden op te zoeken in de buurt. Dat is waar we voor gaan. Al wat de moeite is, willen we ook bezoeken. Geen sip gezicht op voorhand.
Niet iedereen, maar een aantal mensen denken dat mijn slaapprobleem nu ineens opgelost is met dat masker dat ik 's nachts moet dragen. Neen dus. De uren die ik slaap zijn van een betere kwaliteit omwille van het feit dat ik door dat slaapmasker geen apneus meer heb. Maar de te weinig uren slaap hebben nog altijd te maken met mijn RLS probleem. Mijn fysiek is een pak beter en daar ben ik dus zeer opgetogen over. Ik kan terug alles aan en ik kan weer werken als een jonge. Het is alleen dat permanent slaapgebrek dat mij nog parten speelt. Het zal ooit misschien wel eens beteren. Ik zweef misschien, maar ik leef op hoop.
We zijn vandaag naar straatanimatie gaan kijken in Bierbeek. Altijd ludieke dingen te bekijken en altijd interessante dingen te zien. Ik neem dan mijn fototoestel mee in de hoop van enkele beter geslaagde foto's te kunnen nemen. Ik kijk evenveel in het publiek dan naar de voorstelling zelf. Daar kan je ook mooie kiekjes maken. Al bij al was het de moeite. We hebben genoten. Volgend jaar terug.
vandaag naar orchideeën tentoonstelling geweest in Leuven. Echt de moeite. Het zijn prachtige bloemen, maar wij kunnen ze thuis niet houden. Ik herinner me de orchideeën bij mijn indertijd. Daar stonden al nieuwe knoppen in als de oudere bloemen nog aan het bloeien waren. Nog nooit gezien. Geen speciale verzorging, maar toch. BIJ ons ma stonden de bloemen allerhande altijd te pronken. Speciale lichtinval, speciale warmte??? De verzorging? Er tegen spreken? Enfin, ons moeder is altijd een bloemenfenomeen geweest. Bij haar ging dat allemaal zo veel gemakkelijker precies.
