Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
17-04-2014
interesse
Nog maar eens mijn beklag over het gebrek aan interesse van de mensen. Ik geraak er echt door ontmoedigd. Als je iemand tegenkomt, vraagt die altijd spontaan hoe het met je gaat. Durf nu eens zeggen dat het niet loopt zoals het zou moeten! Hoho, grote ogen, wat zou er dan wel schelen? Tot je met je problemen af komt. Na 10 seconden beginnen ze, ofwel over hun eigen moeilijkheden, of over iets compleet anders, zoals het weer bijvoorbeeld. Een luisterend oor vind je zelden of nooit. Het is zoals in het parlement. Veel volk zit er al niet en diegenen die toch aanwezig zijn, hebben absoluut geen interesse in wat de man of vrouw vooraan aan het vertellen is. Gelukkig heb ik nog mijn familie die wel de tijd nemen om te luisteren.
Ik was nog een klein manneke en ging naar de Chiro in Kessel-lo. De pastoor van de parochie daar was, voor zijn tijd dan toch, een hele speciale. Hij reed onder andere met een zware moto. Ooit, terwijl hij een herstelling aan het doen was, zag ik hem van het dak van de parochiezaal vallen. Toch een aantal meter hoog. Hij stond recht en klom weer de ladder op. Een beeld dat ik nooit zal vergeten.
Niks om verlegen over te zijn, vind ik, maar als ik het nu zo bekijk, was het er net iets over. Wij waren een arm gezinnetje en ons bomma die breidde alles wat we aan hadden. Het broekje dat ik hier aan heb (rechts manneke), daar werd gewoon een rek doorgeregen en dan was ik nog zo dom om mijn trui in mijn broek te steken, in plaats van die er over te doen. Of moest ik dat toen?
Ik bestelde een cd van Anna Netrebko. Zo een soort "the best of", maar er staat alleen operette op. Nu pas zie ik dat ik die had moeten bestellen waar ze Verdi zingt. Doet niks af aan de stem, maar voor operette heb ik het niet zo.
Toen wij destijds onze plechtige communie deden "moesten" we prentjes uitdelen aan familie, vrienden en kennissen. Hoe ons ma dat ooit allmaal heeft kunnen betalen weet ik niet, want goedkoop gaat dat niet geweest zijn. De drukkers zullen het in die periode druk gehad hebben. (nu lees ik pas drukker en druk) Ik weet niet of dit nu nog gebeurt, maar ik heb zo mijn twijfels. Ik dacht daar nu aan omdat die periode weer staat aan te komen.
Een aantal jaren geleden kochten we een tweede diepvries met een inhoud van 292 liter. Vermits ik nu mijn tuintje voorlopig niet meer doe, is die absoluut overbodig geworden. Ik bood hem eerst en vooral aan, aan mijn kinderen. Geen interesse, dus plaatste ik een een berichtje op internet. Gisteren belde er een dame met een groot gezin, die op zoek was naar een tweede diepvries. Verkocht aan een zeer schappelijke prijs. Vandaag diepvries uitgekuist. Ik vond onderaan nog dingen van 2011!! Vandaag heb ik hem vanbinnen en vanbuiten gekuist. Laat ze hem nu snel komen halen. Ineens staat dat ding hier in de weg;
Ik heb een tante nonneke gehad, zoals zo velen een nonkl pater of nonkel pastoor. Het gebeurde vroeger zeer veel dat uit een groot gezin er altijd wel iemand was die zich "geroepen" voelde, al was dat dikwijls bijna een verplichting in vele gevallen. De dorpspastoor kwam, om het zo maar te zeggen, een beetje aandringen. Zeer eigenaardig dat bij geen enkel van de oude(re) mensen, waar ik een gesprek mee had de laatste maanden, ook maar één familielid genoemd werd die ingetreden is. Ik moet nog twee gesprekken uitschrijven en dan is alles klaar voor een boek. Even stil gelegen, maar straks begin ik er terug aan.
Wat is dat met de mensen tegenwoordig? Iedereen heeft GSM, maar niemand neemt op als je belt. Op een sms kan je al eens een antwoord krijgen als je veel geluk hebt. Bellen op een vaste lijn heeft ook geen zin, want er wordt toch niet opgenomen. Dan maar proberen een berichtje te versturen via mail. Vergeet het maar. Geen reactie. De vorige dagen stuurde ik een aantal berichten naar "zogezegde" vrienden en kennissen, misschien heb ik op één van de tien een antwoord gekregen. Is iedereen nu zo druk bezig?
Ellendig die stomme RLS. Ik schreef er al zo dikwijls over, maar RLS is enorm belastend en bijna alles overheersend in mijn leven. Een verschrikkelijke kwaal. Verdomme, wanneer vinden ze eens een pil uit waarmee je je beter zou kunnen voelen of eindelijk eens "normaal" leven. Deze namiddag naar de Mattheus Passie van Bach gaan luisteren. Een half uur voor het einde kreeg ik last van mijn "rusteloze benen". Maar dan serieus last. Ik moest de zaal verlaten. Allemaal kwade of ondervragende blikken. Waarom gaat die nu weg, net nu de mooiste stukken moeten aankomen. Rot voel ik me daarbij. Alleen mensen die RLS kennen, begrijpen je. Toch wil ik nog zeggen dat hetgeen ik gezien en gehoord heb van de Matteus passie, gewoon grandioos was.
Oei, mijn naam fout geschreven. Eigenlijk een veel gebruikte naam toch. Staf only, de generale staf, de staf van sint Niklaas en van de paus. De staf van het leger.
Mijn boeken liggen her en der en een kat vind er haar jongen niet meer in terug. Er moet dus dringend een rek komen om alles wat te ordenen en overzichtelijk te maken. Waarschijnlijk ga ik dan een excell bestandje maken om alles gemakkelijk en snel terug te vinden. Roeland heeft dat voor mekaar gekregen en die heeft een pak meer boeken dan ik en dan heeft hij ook nog de ganse bibliotheek van Trui gelezen en de halve boekenreeks uit diverse bibliotheken. Daar ben ik een kleine prutser tegen.
Ik heb zo een draadloze hoofdtelefoon, waarvoor je een usb zenderdje moet inpluggen en dan kan je binnen de 20 meter rustig blijven luisteren naar de muziek die je programmeerde op je computer. Ik was tevreden over de kwaliteit, tot... Mijn echtgenote wou ook zo een ding, omdat ze vond dat het voor mij niet plezierig was om altijd mee te moeten luisteren naar wat zij op dat moment wilde horen. We gingen snel naar een winkel in de buurt, maar die had alleen maar zo een hoofdtelefoon van het merk Sennheiser. Duur, zeer duur. Tot ik het resultaat hoorde en het verschil met dat dingetje wat ik heb. Je zit werkelijk in een concertzaal. Fantastisch gewoon. Onmiddellijk voor mij ook zo een besteld. De klassieke muziek die ik beluister, klinkt nu plots heel anders. Het is onbetaalde reclame, maar ik ben echt opgetogen.
Op de bijgevoegde foto zie je zuster Elfride. De naam alleen al. Dit waren mijn eerste gewaarwordingen en mijn eerste contact met de school. Je kan je wel voorstellen dat dit een trauma was en dat ik voor de rest van mijn leven een aversie had tegen alle mogelijke onderwijsinstellingen.
De laatste dagen echt al uren gelachen. Jeugdsentiment. Geluisterd naar twee cds die ik terug vond van Radio Deprimo met Vercruusse (Martin De Jonghe) en van het boerenparlement. Op internet vond ik twee dvds van Henk Elsink. Onmiddellijk besteld. Weeral een stuk in jaren terug denken. De jeugd zal dit misschien niet goed vinden, maar ik kan er nog altijd hartelijk mee lachen. Tenslotte, maar dat heeft dan niks meer te maken met sentiment, want dit is recent, twee dvds van Wim Helsen bekeken. Fantastisch.
Ik heb vannacht de diverse klokken zien overspringen op het zomeruur. Ik was bezig op mijn computer en floep, plots was het een uur later. Eén dwarskop is er altijd bij. Ons weerstation. Soms duurt dat een volle dag voor de aanpassing. Ik zal dan nu maar eens terug proberen een beetje te slapen.
Toevallig ontdekte ik tussen al wat ik aan het opruimen ben een cd van radio deprimo. Vercruusse (Martin De Jonghe) die wekelijks naar de radio belde, gaf altijd een zeer grappige commentaar op allerlei. Dit is één van de weinige dingen waar ik echt hardop kan mee lachen. Voor Joost is dit jeugdsentiment. Hij en zijn vriend Tom kunnen daar ganse stukken van naspelen. Ondertussen heb ik een tweede cd gevonden en ook nog eentje van het Boerenparlement met dezelfde vertolker. Ongelooflijk goed of is het voor mij ook sentiment. Probeer maar eens stukken te beluisteren. Gewoon Vercruusse intikken op een zoekmachine. Echt genieten.
In de Kamer mag je blijkbaar alles zeggen. Hetgeen Laurent Louis gisteren deed in de Kamer is niet te vergeven. Echt laag bij de grond. Of je het nu hebt voor Di Rupo of niet, doet er niet toe, maar zulke taal is onaanvaardbaar. Er bestaan in België zo veel verschillende boetes, maar zo iets blijft ongestraft. Gisteren nog verliest een vrouw een brief op straat en ze krijgt een boete voor sluikstorten. Belachelijk. Twee maten, twee gewichten.
Nooit zou ik een uitzending van het nieuws op tv gemist hebben, maar het niveau is zodanig gezakt dat ik nu gemakkelijk iets anders kan doen, terwijl ik nog met een half oog kijk. Vroeger werd er op Eén geen aandacht geschonken aan prullen of aan bannale feiten, maar ook op onze staatszender brengen ze nu de meest onnozele dingen in het nieuws. Ze zullen er geen prijzen meer mee winnen.
Door de blog van Mon Van Den Heuvel ben ik de laatste dagen weer volledig in mijn Timmermans periode gerold. Ik haalde terug een aantal herinneringen boven. Dingen die ik destijds ergens kocht of die ik gekregen heb. Van een aantal wist ik zelfs niet meer dat ik die had. Echt weer een periode Timmermans lezen en genieten. Adriaan Brouwer ondertussen al lang weer opgeborgen. Op twee avonden gelezen. Voor mij is en blijft hij een grote schrijver en tekenaar. Ik blijf er van genieten. Sorry dat ik me zo laat meeslepen.
Zoals ik vroeger al schreef, steken mijn boeken overal en er ligt op mijn bureau een stapel die gaat omvallen als er een klein duwtje tegen gegeven zou worden. Dus er moet dringend een boekenrek komen. Misschien maak ik dan eens tijd om alles te ordenen en misschien maak ik dan zelfs een lijst op computer. Nu vond ik een "Dietsche warande en Belfort" van 1925. Na lang zoeken in dat boekje wist ik eindelijk waarom ik dat ooit kocht (of gekregen heb). Er staan twintig regeltjes in van Felix Timmermans, waarin hij schrijft waarom hij een reis naar Italië gaat maken. Hij wou een boek schrijven over Franciscus van Assisi, maar hij wou absoluut de streek zien waar die geleefd had. Hij schrijft: "ik kan hem niet zien zonder het landschap". Het resultaat was dan ook navenant.
