Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
09-11-2014
verpleging
Er zullen een aantal mensen boos op me zijn, maar ik blijf bij mijn standpunt. Al jaren wordt er gezegd dat er te weinig verplegend personeel is, maar ik heb hier toch een eigen mening over. Het is de tweede keer dit jaar dat mijn vrouw opgenomen wordt in een ziekenhuis en ik hoor de verplegenden lachen en babbelen en tateren gedurende een uur. Mijn echtgenote is iemand met veel geduld en bellen om hulp zal ze alleen maar doen als het echt niet anders meer kan. Eigenlijk hebben de meeste patiënten heel veel aan een gewone babbel. Eens iemand die komt vragen hoe het gaat. Als je dan ziet en hoort dat de verplegenden in hun kantoortje plezier maken en tetteren en tateren, dan vind ik dat spijtig. Stuur die mensen de gang op om hier en daar eens hun hoofd binnen te steken en een luisterend oor te hebben voor de mensen die dat misschien wel heel plezant zouden vinden.
Sommige mensen verklaren me gek, anderen vinden het een goede beslissing en natuurlijk zijn er ook die geen mening hebben of die misschien zelfs blij zijn. Ik heb het namelijk in mijn hoofd gehaald om ( de laatste keer?) te verhuizen. Ik schreef hier enkele dagen geleden al over. Soms doe ik onbesuisde dingen, zonder echt eerst goed na te denken en de voor en tegen argumenten af te wegen. In Leuven zeggen ze: "als hij het in zijn kop heeft, dan heeft hij het niet in zijn g..." Natuurlijk zijn er al dingen tegen gevallen, maar ook zijn er goeie beslissingen geweest. Nu hoop ik dat dit enorm gaat meevallen en dat we in ons nieuwe verblijf nog jaren gelukkig kunnen zijn.We gaan zo ideaal wonen dat ik zelfs overweeg om de auto buiten te gooien. Natuurliijk is je auto ook je vrijheid, maar als je zo weinig kilometers maakt, is het een duur speelgoed. Als ik al de kosten bij mekaar reken komt elke verplaatsing neer op ongeveer 40 cent per kilometer. Ik denk dat openbaar vervoer en een taxi minder kosten. We zien wel. Misschien gaat dat de volgende onbesuisde beslissing worden.
Gisteren schref ik over de uit de hand gelopen betoging en de ravage die aangebracht werd. Hoe is het mogelijk dat 200 (volgens de krant) gemaskerde mannen mee mogen opstappen in, wat een vreedzame optocht had moeten worden. Je weet toch op voorhand dat die mensen met slechte bedoelingen gekomen zijn. Ze waren in groep, zoals ik kon zien op een foto in de krant. Haal die daar toch op voorhand tussen uit. Volgens de wet, mag dat dus blijkbaar niet, tot op het ogenblik dat het te laat is en de vernietigingen al gebeurd zijn. Het is een bende amokmakers die van elke gelegenheid profiteren om vernietigingen aan te richten. Gestoorde geesten zijn het. Het is zelfs gevaarlijk om er over te schrijven, want morgen staan ze aan je deur om je in mekaar te slaan.
Iedere vakbond juicht. Wat een succes die staking! Wat een opkomst voor die optocht! Allemaal goed en wel, maar het zal toevallig jouw auto maar zijn die daar langs de kant staat en die ze bekrassen of op zijn dak zetten of in brand steken. De ravage die onderweg aangeriicht werd kost fortuinen. Toch eigenaardig dat er bij elke massa bijeenkomst telkens enkele vandalen tussen zitten die puur voor het plezier enorme schade aanrichten of die er op uit zijn om vechtpartijen te houden. Ik hoop echt dat er genoeg camerabeelden bestaan om toch maar enkelen van hen er tussenuit te halen en streng te bestraffen. Och, ik ken de reactie al, vandaag opgepakt en morgen lopen ze terug vrij rond.
Deze namiddag waren we op bezoek bij de jongste dochter Trui. (Geertrui, maar Trui voor de familie en vrienden) Sinds kort hebben we, met de geboorte van Kobe, acht kleinkinderen. Ik ben echt onder de indruk van de manier waarop mijn kinderen hun kroost opvoeden. Het is echt voorbeeldig om die bezig te zien en te horen. In deze tijd zou ik er zelf niet meer durven aan beginnen, maar zij doen het meer dan voortreffelijk. Vandaag zag ik Evora, de dochter van ons Trui doende met alles en nog wat. Mens toch, voor zo een jong kind, wat een verantwoordelijkheidszin. Wat een verstandig kind! Schitterend om die bezig te zien. Ik wil de anderen zeker geen onrecht aandoen, want zoals ze in Leuven zeggen, je kan met die hele bende gerust buiten komen.Ik ben een fiere grootvader. (opa voor de kleinkinderen) Apetrots.
We hebben het in ons hoofd gehaald om te verhuizen. We zouden graag een appartement vinden in een van de nieuwbouwen achter het station in Leuven. Dit heeft een aantal voordelen. Alle mogelijk openbaar vervoer vlakbij en vrijwel onmiddellijk in het centrum van de stad. Er komt bij zo een verhuis natuurlijk een hoop werk kijken, maar ik zie er absoluut niet tegen op, integendeel. Een uitdaging om zo alles beginnen plannen en uit te tekenen en meteen een grote kuis houden. Ik kijk er zelfs naar uit om dat alles te organiseren. We zijn zo ver nog niet. Eerst een koper vinden en een geschikt pand.
Mijn verbrande hals is stilaan aan het genezen. Veel meer dood vel kan er nu niet meer los komen. Ik heb nu terug een nieuwe huid, maar dat is het enige positieve dat ik hierover kan zeggen. Oud vel, blijft oud vel en de rimpels zijn door die ruil niet verdwenen. Al weken geeft die huidvernieuwing een enorme jeuk en het is verdomd moeilijk om niet te krabben. Nu lees ik op internet toevallig dat krabben eigenlijk nog meer jeuk geeft. Waar het jeukt moet je krabben, zeggen ze in Vlaanderen, maar eigenlijk zou je dat beter niet doen, maar blijf er maar eens vanaf.
Gisteren had ik het voor. Een stom accidentje zonder veel erg. De living is de laatste tijd zo wat herschapen tot een tweede bureau, kwestie van me niet altijd te moeten afzonderen als ik op mijn computer wil werken. Dus mijn laptop staat hier op de salontafel te pronken en in de eetplaats ligt een aantal paperassen. De laatste weken ben ik oververmoeid en val dikwijls zo maar in slaap. Gisteren was ik op mijn laptop aan het werken, voorovergebogen in de zetel en ik viel gewoon in slaap tijdens die bezigheid. Ik ben uit de zetel gevallen en heb mijn hoofd ergens aan geschaafd. Allemaal geen erg, maar... Overal waar ik nu binnenkom, moet ik tekst en uitleg geven. Wel, wat heb je voorgehad? De meest voorkomende reactie is natuurlijk : wel man, slaag gehad van je vrouw? Stom, maar ook mijn echte uitleg vinden ze best grappig allemaal.
Eerder al, haalde ik dat nog eens aan, maar toen werd ik terecht gewezen en "men" beweerde dat dat niet zo was en dat ik me vergiste. Wel, met zo dikwijls naar de kliniek te gaan heb ik het fenomeen terug vastgesteld. Misschien is het streekgebonden, ik weet het niet. Zeer veel mensen begroeten je met "goeie morgenT. Van waar komt die T achteraan vraag ik mij af. Vertel me nu niet dat het niet zo is, want ik hoorde het elke dag. Het begon al 's mogens bij de man die in de koffiehoek aan het poetsen was. In de wachtzaal hoorde ik het meerdere keren en er waren ook verpleegkundigen die dat op die manier zegden. Iemand enige uitleg over dat foute gebruik van die T?
Op een dag komt komt Mon ( de man van het blog over Felix Timmermans ) te weten dat het Duitstalige Timmermans genootschap er mee stopt en dat al hun jaarboeken over de laatste 24 jaar gratis te verkrijgen zijn. Hijzelf is lid en heeft dus de ganse reeks al, maar hij denkt aan mij. Hij besteld al de boeken en vind zelfs een truucje om ze zonder portkosten bij hem thuis te krijgen. Daarenboven komt hij ze dan ook nog gratis bij mij afleveren. Schitterend, zowel de boeken als de man. Via deze weg Mon, hartelijk bedankt, je hebt me hiermee een groot plezier gedaan.
Ik die zo graag eet!! Ze hadden me op voorhand verwittigd. Door de bestraling zou mijn smaak verminderen of zelfs volledig weg gaan. Jammer, maar heilaas, maar het bleef niet bij die "zou", ik proef nog amper wat ik eet. Deze namiddag bracht schoonzus marsepein mee en daar ben ik verzot op, wel, één beet heb ik gedaan en de rest heb ik weggelegd. Niet dat ik een snoeper ben, maar marsepein met chocolade , daar bega ik een moord voor. Waar je me ook altijd plezier kan mee doen is tomaat in al zijn vormen en bereidingen, maar dat mag ik niet meer eten. (voorlopig goddank) Door die wekenlange bestraling is mijn mond binnenin volledig verbrand en tomaat zou te fel irriteren. Geluukig zal dit ongemak langzamerhand verdwijnen. Gisteren zette de dokter echter een domper op mijn hoop. Het zou maanden kunnen duren. Toch komt dan de optimist in mij terug boven en dan denk ik dat dit bij mij veel sneller zal gaan. Hoop doet leven.
Als 65+er hebben we tot nu toe gratis busvervoer. Een mooi initiatief van de Lijn. Iedereen van ons was zelfs bereid om daar "iets" voor te betalen. Niet dat wij zo een grote busgebruikers zijn, maar af en toe als we naar de stad gaan durven we die al eens gebruiken. Neem nu dat we een keer of tien per jaar de bus nemen. Nu is er een voorstel om aan de 65+ers een bijdrage te vragen van 180 euro. Dit is drastisch. Je moet dat eens omrekenen. Eigenlijk wil men gewoon zeggen dat er voor bejaarden geen enkel voordeel meer zal zijn en dat je zal moeten betalen zoals iedereen. Misschien terecht zullen er een aantal vinden, maar je straft toch mensen die vanwege hun leeftijd af en toe eens een busrit maken. Die menskes moeten dan maar thuis blijven. Ik ken iemand die al eens graag naar de stad gaat, maar van bij haar thuis, is het tot het centrum alleen maar bergop en dat kan ze niet meer aan, dus neemt ze de bus. Gedaan daar mee, want zo wordt een ritje veel te duur. Natuurlijk bestaan er ook nog de rittenkaarten. Maar ja, het verschil tussen gratis en een betalende rit is toch groot. Natuurlijk, kan je zeggen, is een 65+er niet beter dan een ander en moet die ook maar betalen. Dan hadden ze dat systeem nooit in het leven mogen roepen. Een voordeel afpakken doet pijn. Toch eigenaardig dat er tot nu toe van niemand, ook van geen enkele vereniging ook maar één woord van protest is geweest.
De gekte en de commercie is weer begonnen. Volgende dagen wordt dat weer een "begankenis" rond de kerkhoven. De mensen doen allemaal mee aan veel opgeklopt gedoe en een "verplicht" bezoek aan het graf van hun familie of vrienden. Wel wij doen dat als het in ons opkomt en als we daar behoefte aan hebben. Rustig en stil en op ons eigen tempo. Toevallig vond ik een foto terug van een begraafplaats in Spanje. Deze foto werd niet genomen rond Allerheiligen, maar zo maar ergens in het voorjaar. Blijkbaar gaan daar de mensen veel meer hun dierbaren bezoeken. Zeden en gewoonten verschillen, maar toch denk ik dat het daar ook voor een stuk commercie is. Zo ver iemand mij vertelde wordt je daar nagekeken als dat graf niet versierd is. Dus ook een vorm van zich verplicht voelen, maar niet alleen uit het hart.
In bijage zie je een foto van het masker dat ik gedurende zeven weken, a rato van vijf keer per week, heb moeten aandoen voor mijn behandeling. De strepen die er op staan zijn aangebracht om je in een juiste positie tegenover het toestel te brengen. Toen ik deze morgen vroeg of ik dit als aandenken mocht meenemen, was dat absoluut geen probleem. Ofwel worden die dingen vernietigd, ofwel zijn er kunstenaars die dat komen halen om er een werkje van te maken. Volgens de verpleegster kunnen ze die dingen, bij opwarmen, een iets andere vorm geven en daar wordt dus blijkbaar mee gewerkt op die manier. Eens kijken op internet of ik iets dergelijks kan vinden. Enfin, het ligt hier nog een tijdje en dan zal het geen kunstwerk worden, maar zal het tussen het vuilnis eindigen.
De pijn blijft nog toenemen en dus zoek ik mijn toevlucht tot alles en nog wat om die wat onder controle te houden. Al jaren neem ik voor mijn RLS, Dafalgan met codeïne. Maar daar zit naast die codeïne ook paracetamol in. Twee dooddoeners in een klap, want nu lees ik dat dagelijks jarenlang gebruik hiervan ernstige leverschade kan veroorzaken. Nu ben ik gelukkig niet kleinzerig, maar zonder die pillen zie ik het toch niet zitten. Na morgen is het gedaan met de bestraling en kunnen de ongemakken alleen maar afnemen. Ook dat gaat voorbij. Even tanden bijten. Wat betekenen tenslotte een paar maanden op een mensenleven?
Hierbij een schitterende tekening van Felix Timmermans. Deze vond ik terug in een boek van het Timmermans genootschap. De titel is "het dertiende kind". Ik wou dit werkje nog eens doornemen en ontdekte deze tekening. Wat mij opviel was de stand van de maan. Normaal tekent bijna iedereen zo een sikkel net omgekeerd. Ik ging op zoek naar kindertekeningen en bijna op alle werkjes, staat de maan met zijn open kant naar rechts. Denk zelf eens na hoe jij dat zou doen. Op dat werkje van Timmermans zou het estetisch trouwens ook beter andersom uitgekomen zijn, maar daar trok hij zich niks van aan. Een prul, een detail, ik weet het, maar wat moet ik in een nacht dat slapen weer niet gaat lukken. Toch een enorm mooie prent.
Net toen de school "uit" was, stond ik aan het Heilig hart instituut in Heverlee. Wat een mensenmassa! Gedurende minstens een kwart uur kwamen daar honderden kinderen naar buiten. Een enorme menigte fietsers ook. Er stonden ook een pak auto's om kinderen op te halen, want dat gebeurt ook nog. Zo ver ik weet, gaan daar 5.000 kinderen naar school. Het was echt spectaculair om die ganse bende lachende kinderen bezig te zien. Eén ding viel me op. Normaal loopt het verkeer daar vrij vlot. Vandaag stond er een agent om te proberen alles in goede banen te leiden, maar ik heb nog nooit zo een chaos gezien. Op de steenweg stond een kilometerlange file. De man probeerde, maar......
Nu moet ik er stilaan mee stoppen. Op drie dagen tijd kwamen hier zeven boeken van en over Felix Timmermans toe. Ik zou er eeuwig mee door kunnen gaan, maar dan ga ik ten eerste, geen plaats meer hebben en ten tweede, ga ik met mijn pensioentje niet meer toekomen. Nochtans geef ik er geen fortuinen aan uit, maar af en toe laat ik me toch eens gaan en dan mag het "iets" meer kosten. Toch ga ik niet in op de aanbiedingen op internet, waar ze honderden euro voor een boek durven vragen. Ik heb echt al prachtkoopjes gedaan, maar ik ben er vast van overtuigd, dat ik ook al te veel betaald heb. Moest er toch nog ergens een specialleke zijn, ga ik dat zeker nog bij de verzameling zetten, maar het stelselmatig zoeken en aankopen is voorgoed voorbij. (misschien)
Iedereen tevreden bij de vorming van de nieuwe regering. Wel, als iemand mij enige uitleg kan geven, dan lees ik dat graag. we zijn in ons Belgenland met meer dan 60% Vlamingen en een dikke 30% Walen. Toch worden de ministerposten mooi door twee gedeeld. Iedereen is daar blijkbaar tevreden mee en niemand maakt daar ook maar enige opmerking over. Bij het begin van de onderhandelingen werd gesproken over 10 ministers + de premier, maar uiteindelijk zijn het er dus 14 geworden. Och, wat betenen die paar euro meer die wet zijn allen zullen betalen.
Ik weet het en toch heb ik vandaag die fout gemaakt. Gaan winkelen met een lege maag, mag je nooit doen, want dan koop je veel meer dan nodig. Je koopt vanalles waar je van denkt dat ga ik straks eten of dat en dat en je stopt je winkelkar vol met onnoge en overbodige dingen. Ondanks het feit dat ik een aantal produkten voorlopig niet mag eten, heb ik toch voldoende gevonden om hier in de kast te proppen. Wel, ze steken er nog in, want ik heb vandaag geen hongergevoel meer gehad en ook geen goesting in iets speciaals. Ik heb trouwens geen zin meer in eten de laatste tijd. Mijn smaak is weg en eten omdat je moet, is moeilijk. Nochtans, ik moet. Zeker nu. Op restaurant laat ik altijd meer dan de helft over. Ze zijn altijd zo vriendelijk om te vragen of ze de overschot moeten meegeven, maar op dat ogenblik heb ik zo een aversie tegen eten, dat ik weiger. Morgen dan maar tegen de goesting.
