Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
09-06-2015
slapen
Slapen zit er weer niet in. Deze nacht zit veel slapen er weer niet in vrees ik. Die stomme RLS heeft weer de bovenhand. Voor de mensen die deze kwaal niet kennen, ga maar eens lezen op internet. Dit wens ik zelfs aan mijn ergste vijand niet toe. Alhoewel, vijanden heb ik niet. Het is weer erg deze nacht. Morgen nog een groter vermoeidheidsprobleem dan vandaag. Uitslapen kan ik niet. Ten laatste 8 uur op. Familiehulp staat hier om 8,30 uur en ik wil al gewassen en gekleed zijn tegen dat ze komen.
Misschien komt dit bericht er twee keer op, ik weet het niet. Zoals ik al schreef doet die computer hier de meest vreemde dingen. Een paar jaar geleden werd er naar Pakenhof een aantal keer op een dag gebeld en telkens werd de telefoon afgelegd als zij opnamen. Diezelfde dag werd er ingebroken bij hun. Wel ik heb hetzelfde aan de hand en ik kan niet terugbellen, want het is een geheim nummer. Misschien loos alarm, maar deze middag als we gaan eten ga ik de laptops toch in de safe steken. Zeer eigenaardig toch. Drie keer telefoon en drie keer dichtgegooid telkens ik op nam. Ofwel zijn het ongdurige mensen, want het is niet zo dat ik hem 20 keer laat bellen.
Ik zal nieuw batterijen moeten steken, mijn energie geraakt op. We zijn goed vier uur in de nacht en moeder de vrouw komt me wakker maken om de mix klaar te maken voor haar aerosol. Ik moet dan telkens wakker blijven tot die leeg is om ze terug af te koppelen. Dan ben ik ondertussen klaar wakker en elke poging om terug in te slapen is een strop. Misschien val ik terug in slaap tegen de ochtend als het tijd is om op te staan. Nu is het weekend en heb ik geen verplichtingen, maar door de week moet ik klaar staan om familiehulp op te vangen. Ik zie wel en hopelijk lukt het binnen een tiental minuten. Slaapwel.
Diegene die iets kan uitvinden tegen RLS (rusteloze benen syndroom) die krijgt van mij een standbeeld. Ik denk dat ik het niet alleen zal moeten betalen, want broer en zussen hebben dezelfde kwaal. Een verschrikkelijke ziekte en een verkorting aan je leven en aan je levenskwaliteit. Alle vijf hebben we dat thuis en van onze kinderen zijn er ook al die het geërfd hebben. Volgens de lektuur heeft 1 op 10 er mee te maken in meer of mindere mate. Wil lukken dat ik in die meer mate zit.
Dat ding hier doet niet meer wat ik vraag. Ik had een oud document gevonden en wilde dat publiceren, maar heilaas. Dit is dus een tweede poging. Misschien staan ze er straks allebei op. Het betreft een geboorteaangifte van een van de voorouders van eind 1800. Je moest een dergelijk papiertje blijkbaar goed bijhouden, want ik zie dat ook het overlijden daar op genoteerd werd.
Sinds wij op ons nieuwe adres wonen krijgen wij voortdurend telefoons van firma's die een of ander willen verkopen. Eigenaardig toch. Hoe komen ze aan die gegevens? Wie speelt dat door? De gemeente of het stadsbestuur? Het is echt vervelend. Ik ben de tel kwijt geraakt, maar minstens 1 maal per week is er iemand die belt met de mededeling: nou meneer, het is firma X en wij....Of, kunnen wij even praten met mevrouw... Ook eigenaardig dat het altijd Nederlandse dames zijn. Enfin wij zijn daar altijd zeer kort mee. Geen interesse en tel. dicht. Als wij iets willen kopen gaan we zelf wel op zoek.
Vijfde en laatste poging. Mijn computer doet vieze dingen de laatste tijd en ik krijg maar geen bericcht geplaatst. Mijn zoon die me van op afstand zou kunnen helpen is een tijdje niet thuis en dus blijf ik sukkelen. Sinds de ingreep op mijn tong heb ik pijn en eten is een marteling. Blijkbaar bestaat er geen medicatie om te genezen. De dokter schreef dingen voor die verzachten en/of ontsmetten. Ik las de bijsluiter van een van die dingen en eigenaardig genoeg staat daar op dat je dat niet mag inslikken. Het is een zalf die je aan de tong moet smeren. Je kan toch niet anders dan dat dan inslikken. Enfin ik ben met lezen gestopt. Ik wil niet weten welke de gevolgen zijn als je die zalf wel inslikt.
Vandaag moest ik naar Gasthuisberg met mijn cpap toestel voor nazicht en controle van de gebruikte uren. Cpap is een toestel om 's nachts te helpen bij ademhalen. Ik had namelijk meer dan 30 ademstops per uur en dat maakt dat je 's morgens doodmoe opstaat. Ik schreef al een paar keer dat ik een slechte slaper ben. Uit het uitlezen van mijn toestel blijkt nu dat ik gemiddeld 4,30 uur per nacht in bed lig. Dat wil dus nog niet zeggen dat ik ook zo veel slaap. Na jaren begint dat aan je te vreten. De laatste drie dagen was ik echt belabberd, ik doolde rond als een zombie, maar deze namiddag kwam er een plotse ommekeer en ik heb weer energie te over. Misschien beginnen eindelijk de pillen te werken die ik nu al een tijdje aan het nemen ben. Ik neem dagelijks Q10 en koninginnebrij. Zou het dat zijn of het karakter. Niet willen toegeven en doorgaan. Het is absurd, maar het eerste waar ik aan dacht, was schoonmaken en ruiten kuisen. Ben ik nu gek geworden. Blijven zitten was geen optie en gezien ik hier niet weg kan, dan maar iets nuttigss doen. Iedereen verklaart me gek. Er zijn dagen dat ik hier om 6 uur 's morgens al aan het poetsen ben. Ik ben geen maniak, maar ik kan Amandine niet alleen laten, dus verplicht om thuis te blijven en dan maar iets nuttig doen.
Deze middag gingen we hier in de buurt naar een restaurant op loopafstand, waar we nog nooit geweest zijn. "Kessels eethuisje". De naam laat het niet vermoeden, maar de uitbater is een moslim. We bestelden een glas wijn en het antwoord was echt verrassend. Wij drinken geen alcohol en wij schenken ook geen alcohol. Niet dat we niet zonder kunnen, maar een glaasje wijn bij het eten, hoort er gewoon bij. We zijn vertrokken en hij excuseerde zich. Waarschijnlijk de reden waarom er nemand aanwezig was. Waar in ons landje ga je een restaurant vinden waar je geen glas wijn kan krijgen. Gedoemd om binnenkort te sluiten. Ik ging al een paar uur geleden slapen, maar de RLS heeft weer de bovenhand.
Vandaag weer een koopje gedaan. Naar de kringloopwinkel geweest en 4 hemden, een broek en een schilderij (alleen voor de kader) gekocht voor 19 €. Eigenlijk zou ik dit beter niet schrijven want morgen gaat iedereen daar naar toe en dan heb ik geen keuze meer. Merken interesseren me niet, maar toevallig zie ik nu dat er weer een hemd van Polo tussen zit. Vorige keer had ik zelfs een vest waarvan de zakken nog dicht genaaid waren, dus nooit gebruikt. Deze week een hemd moeten weggooien. Er hing een los draadje aan de borstzak en bij het wegsnijden, iets te onbezonnen te werk gegaan e<n gewoon een gat in dat hemd gesneden. Dezelfde dag een gat in mijn broek, dus ook weggegooid. Och, aan die prijs is er geen probleem. Het duurste artikel in mijn aankoop was dat schilderij aan 3,20€. Weer tevreden.
Ik was absoluut niet tevreden over het resultaat van de glazen die uit de vaatwasmachine kwamen. Ik gebruikte zo een goedkoop middel van een of ander warenhuis. Er stonden telkens kalkvlekken op alle glas. Nochtans zit er in de machine ook nog eens een glansmiddel en zout. Ik wou de proef op de som nemen en gisteren ging ik een gekend merk kopen (sun) om geen namen te noemen. Het resultaat is gewoon verbluffend. Het ene kost 3 €, maar het andere meer dan 13 €. Misschien bestaat er toch een alternatief. Alle raad is welkom. Met de wasmachine heb ik identiek hetzelfde resultaat, maar ook bijna zo een groot prijsverschil. Er moet toch nog iets anders bestaan? Ik denk zo maar hardop, een machine is toch een machine en of je daar nu iets in steekt dat zo veel duurder is, dat kan die machine toch niet voelen. Toch ben ik er vast van overtuigd dat er een aantal dingen op de markt bestaan waarvan het kwaliteitsverschil amper te merken, te voelen of te proeven is. (Olé en Leo) Sommige ensen beweren dat ze het wel proeven, maar ik ben eens gaan kijken naar de samenstelling en die is identiek. Ondervinding of goeie raad zullen het me wel leren zeker.
De problemen met mijn pijnlijke tong zijn dus nog lang niet opgelost. Ik ben bij de dokteres geweest die me verder hielp een paar weken geleden, en blijkbaar kan ze me niets geven om te genezen, maar enkel iets om de pijn te verlichten. Nu heb ik dus een spray, een mondspoelmiddel en een zalf. Het verzacht wel degelijk, maar het is gewoon vervelend die pijnlijke tong. Eten is telkens een marteling, maar ja, ik moet. Deze avond de koelkast 10 keer open en dicht gehad om een keuze te maken en telkens niks genomen. Iemand die graag zou vermageren, kan ik deze behandeling aanraden. Absoluut geen zin meer in eten, maar het moet. Soep en asperges gaan er vrij gemakkelijk in. Gelukkig ben ik niet zo pijngevoelig en ik kan tegen een stootje. Het zal ook wel weer doorgaan zeker.
We klagen en zagen over allerlei ongemakken in ons Belgenlandje. Ik weet het, meer en meer moeten hier een aantal dingen en minder en minder mag. Sommigen zeggen dat het bijna comunisme is. Het is zo, je mag je nog amper draaien of keren, want voor alles is er een wet die zegt dat het niet mag of moet of je verplicht bepaalde dingen zus of zo te doen. Als ik nu naar het nieuws kijk en hoor en zie over gevechten, bombardementen en ga zo maar door, dan wonen we hier eigenlijk nog niet zo slecht. De meesten van ons hebben werkelijk alles om gelukkig te zijn. Toch blijven we zagen over bv wegwerkzaamheden, slechte wegen, onbegaanbare stoepen en ga zo maar door. Bij ons liggen die stoepen er wel slecht bij, maar niet omwille van bombardementen of dergelijke. Deze middag begon er nog iemand over het weer. Ook dat valt best mee. Bijna nooit extemen. Toch ben ik er zeker van dat, als ik morgen in een winkel kom, het zal gaan over het weer. "Amaai vandaag is het warm!" "Het is wel goed, maar..." "het zou eens moeten regenen" "nu mag het ophouden" Toch, vind ik, is het hier goed vertoeven.
Blijkbaar gedijen een aantal bloemsoorten hier zeer goed. Waarom weet ik niet , maar ze staan graag waar ze staan en geven enorm veel bloemen. In de orchidee die achteraan staat, staan 26 bloemknoppen. Deze morgen is de eerste open gegaan en de rest staat op springen. Vooraan staat een plant (naam voor mij onbekend) en ook die staat vol met knop. Nog nooit heb ik zo veel plezier gehad van de kamerplanten. Nochtans doe ik niets speciaals, maar de woonruimte, de lichtinval en weet ik wat meer zorgen er voor dat de planten zich hier goed voelen. Ik zou zo naar de bloemenwinkel gaan en nog een aantal dingen bijkopen. Het is momenteel genoeg. Schoonzus was gisteren met mijn vrouw op stap en ik moet in het vervolg nadenken over wat ik vraag om mee te brengen. Ik zegde dat ik 3 miniplantjes wou en ze stond er hier met zes. Geen probleem, ik kan die wel kwijt. Agnes heeft gelijk, op ons terras zou ook groen en kleur moeten komen. Misschien morgen toch ergens gaan kijken.
Wat kan ik soms lomp zijn. Zonder nadenken dingen zeggen of schrijven waar ik achteraf echt spijt van heb. Natuurlijk is het ook zo dat het niet te doen is als je de ganse dag je woorden moet knabbelen en eerst een kwartier nadenken voor je iets zegt. Ik ben dikwijls veel te impulsief, zowel in woorden als in daden. Dit heeft al dikwijls slechte resultaten gegeven. In daden kan ik nog maar eens de aankoop van de droogkast aanhalen die helemaal niet stuk was. Ik ben al een beetje kalmer geworden in die dingen, maar nadenken doe ik zelden of nooit bij zo iets. Ik herinner me ook nog onze zeer dure tv die ik een aantal jaren geleden omruilde en achteraf bleek de oorzaak de distributie te zijn. De man die hem overnam gaat in zijn handen gewreven hebben. Een tv van 3.000 € en in de plaats eentje leveren van 1.000 €. Omdat ik zo ben rollen ze me langs alle kanten. Verkopers voelen dat aan en profitern van je zwakheden. Vandaag verstuurde ik een mail waarin ik twee mensen pijn heb gedaan. Ook weer veel te impulsief. Dom, echt dom. Ik moet leren nadenken voor ik dingen doe. Gedane zaken nemen geen keer, is het spreekwoord, maar je blijft wel achter met dat onaangename gevoel.
Ik herinner me een feestje van de balletschool van dochterlief waar chocolade van Galler bij de koffie was. Ik vond die zo enorm lekker tot ik de prijs zag. Toch ben ik er vandaag gaan kopen en ja hoor die smaak is er nog. Bij het intikken op internet van chocolade, lees ik dat er ook een merk Newtree zou bestaan en de allerduurste zou zijn. Ik zou niet weten waar die te kopen. Nog nooit gezien en ook nog nooit van gehoord. Toch zou die een veelvoud van al de anderen kosten. Ik ben geen specialist en het zou goed kunnen dat ik die zelfs niet lekker vind. Gelukkig ben ik geen snoeper, maar tijdens het winkelen kwam ineens die herinnering van toen terug en ik wou die Galler toch nog eens proeven. Ik moet zeggen dat het zeer goed mee viel. Nu ik Galler opgezocht heb op internet krijg ik morgen hier opzij van mijn scherm waarschijnlijk allemaal reclame van chocolade. Toch eigenaardig hoe je opgevolgd wordt. Ook curieus dat ik in de afgelopen weken van 4 firma's telefoon kreeg om iets te verkopen of een interview te geven. Privacy heb je niet meer als je op internet gaat. Hoe ze het doen weet ik niet, maar ze weten veel meer van jou dan je denkt.
De laatste tijd bestel ik mijn wijn altijd op internet. De firma (reclame maken) wijnplaza geeft een perfecte omschrijving van smaak, kleur en geur. Nog geen tegenvaller gehad. Vorige donderdag gaf ik een order door voor witte wijn. Ik weet dat ze altijd vrij snel leveren en ze geven ook altijd een track and trace. Meestal heb ik het bestelde in huis op drie dagen. Volgens die gegevens zou hetgeen ik bestelde op zaterdag moeten geleverd zijn. Het was 21,30 uur en ik dacht mij al in pyjama te zetten, maar ik heb toch nog gewacht, wie weet. En gelijk had ik. Om kwart voor tien ging de bel. Ze stonden er met het bestelde. Die mensen van de pakjesdienst kloppen enorm veel uren. De man die kwam leveren was van deze morgen 8 uur bezig. Ik herinner me dat bij een vorige bestelling die man hier ook vrij laat aan de deur stond, maar op dit uur nog moeten leveren is toch niet normaal. Ik ben een tevreden klant, maar het is te zwaar voor de mensen van die firma. Ik heb die jongen een flinke fooi gegeven. Hij weigerde in het begin, maar na een beetje aandringen nam hij het geld toch aan. Ik tevreden en hij tevreden. De route die die man moet doen is veel te zwaar. De leveringen worden door een computer bepaald en dus in theorie moet dit allemaal kunnen. Ze zouden die computer ook eens in het verkeer moeten plaatsen. Nu wordt enkel rekening gehouden met de kilometerafstanden tussen A en B. Ik heb echt te doen met die mensen.
Dit is het laatste wat ik schrijf over die droogkast. De inhoud ervan is 7 kilo en dus zou je twee keer moeten wassen om dat ding optimaal te gebruiken. Eigenlijk zijn twee wasbeurten dan weer te veel want de wasmachine heeft een inhoud van vijf kilo. Ik zou het kunnen vergelijken met de operatie die mijn vrouw onderging een aantal jaren geleden. Ze werd geopereerd aan de blaas en nadien moesten er spoelingen gebeuren. De zak waarmme vloeistof ingebracht werd was 3 liter, maar de opvangzak was er maar twee. Gevolg was dat ze na een tijd de laatste moesten komen vervangen. Maar dan was er nog 1 liter te gaan, dus na een tijdje moest die dan weer vervangen worden. Wil dus zeggen dat bijna na elke liter een verpleegster langs komen om ofwel de ene, ofwel de andere te vervangen. Dan komen ze 's morgens vragen of je goed geslapen hebt. Het zijn prullen, ik weet het, maar ik had vannacht geen inspiratie.
Robot. Tegenwoordig is het de machine die je zegt wat je moet doen. Sterker, jijzelf kan niks meer doen, het is de machine die bepaalt hoe lang die gaat werken en op welke temperatuur. Het toestel "voelt" wat er in zit en stelt zelf alles in. Bij onze vorige droogkast kon ik de temperatuur en de duurtijd instellen, bij de nieuwe is dat absoluut niet meer mogelijk. Ik steek daar een pak was in en de machine begint te draaien en stelt zelf tijd en dergelijke in. Toestellen bepalen nu zelf wat ze willen doen en tussen komen kan niet meer. Je kan nog de stekker uittrekken, maar zelfs dan blijft alles in het geheugen zitten en als je terug stroom geeft, begint dat ding terug van waar het stopte of wat het voelt op dat ogenblik. Waar gaan we naar toe?
Mijn computer maakt gekke bokkesprongen de laatste tijd. Dat ding blijft hier draaien zonder resultaat. Al drie keer probeerde ik een bericht te plaatsen, maar telkens zonder resultaat. Ik zal moeten wachten tot zoonlief nog eens van Angola afkomt om alles hier in orde te zetten. Ik had een paar berichten, maar ik krijg ze niet geplaatst. Indien dit nu wel zou lukken, probeer ik straks nog wel eens, voor hetgeen ik er nog van weet.
