Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
06-11-2006
weekend
In het weekend naar vrienden in Boom geweest. Het zijn echt toffe mensen die we leren kennen hebben op een vakantie in Sardinië. Je weet hoe dat gaat, aan de praat geraakt en 's avonds iets gaan drinken. De laatste dag samen met hen naar een dorp in de buurt geweest en dan babbel je nog wat bij en na een tijd , terug thuis, nodig je mekaar eens uit.
Het is nu toch al verschillende keren geweest op een aantal jaren dat we mekaar gezien hebben. Altijd plezant.
gisteren met ex collega's gaan eten. Tussen pot en pint worden dan weer allerlei herinneringen boven gehaald en worden een aantal van onze vroegere bazen natuurlijk nog eens koud gepakt op hun fouten. Gebeurt dat niet overal? Van het ogenblik dat je met pensioen bent, weet je het allemaal beter dan je vroegere baas. Jij zou het wel eens anders gedaan hebben. Enfin, het was weer tof bijbabbelen met de mannen, want de vrouwen hebben het gisteren laten afweten. Pech voor hen, want het was weer een toffe namiddag.
God is nooit mijn beste vriend geweest. Vroeger als we klein waren deden ze ons alleen maar schrik krijgen van de hel en alles wat daar mee te maken had. Echte nachtmerries heb ik daarvan gehad. In plaats van ons een godsdienst te leren beleven en aanvoelen, hadden we enkel en alleen schrik van wat ons te wachten stond als we iets misdeden. In deze periode van Allerheiligen begin je daar af en toe eens over na te denken en ik hoop dan altijd dat diegenen die me dierbaar geweest zijn toch een schitterend hiernamaals hebben, al geloof ik daar niet in. Ik worstel niet meer met die problemen waar ze me vroeger mee opzadelden. Hel en vagevuur zijn voor mij een begrip geworden dat ik in mijn jeugd mee kreeg, maar de schrik is weg.
nog maar eens iets gemist? Gisteren zijn we naar aloude traditie pannekoeken gaan eten bij mijn schoonzus en bij terugkomst in Leuven stonden daar alle parkings vol. Eigenaardig. Niks speciaals te zien en toch veel volk. Iets te doen in de stad? Gaan mensen op zo een dag uit eten? Zou dit nu een traditie worden? Halloween? Ik weet het niet, want ik heb echt niets speciaals opgemerkt verder.
nog maar eens Timmermans. Mijn broer stuurde een aantal tekeningen door van "de Fee". Wat kon die man in eenvoud een mooie schets maken van wat hij op dat ogenblik beleefde en mee maakte. Een illustratie voor iets wat hij toen aan het schrijven was zo maar snel op papier gezet? Ondanks het feit dat hij door veel mensen destijds achtervallen en verguisd werd, blijf ik het één van de grootste Vlaamse schrijvers vinden.
blijkbaar mag het nu opnieuw panneNkoeken zijn. Weet iemand van waar de gewoonte komt om op Allerheiligen pannenkoeken te bakken? Dit is bij ons een jarenlange traditie, maar ik heb nooit geweten waarom.
Ik lees in heel wat gedichten en teksten dat het leven zo kort is. Is dat dan zo? We hebben momenteel een levensverwachting van rond de 80 in België. De meeste mensen zullen hiermee willen aangeven dat ze nog zo veel meer met de hun gegeven tijd zouden willen doen. Nochtans ken ik er vele anderen die hun tijd verkwanselen en die er maar op los leven. Ik ken een heleboel mensen die eigenlijk geen zin hebben in het leven. Dan zijn er ook die herrieschoppers en vandalisten. Hun leven ook te kort? Ik stel me meer en meer vragen rond onze maatschappij. Is het zo moeilijk om op een normale manier samen te leven? Ik begrijp frustraties van een aantal mensen, maar door anderen te tergen en te plagen ben jijzelf toch niet geholpen. Daar kom je toch geen stap mee vooruit. Integendeel. Een auto in brand steken!!! Een goed gevoel? En zo gaat het maar door de laatste jaren. Uiteindelijk zou je wensen om toch maar niet die 80 te halen.
mijn broer is even op doorreis geweest tussen Brugge en zijn kleinkind in Heverlee. Hij had toch weer een paar Timmermans boeken mee zeker. Weer een aanvulling van al hetgeen ik over deze schrijver al heb. Als hij hier is praten we enorm veel over kunst en cultuur maar ook over de kinderen natuurlijk. Zo blijven we op de hoogte over wat de kinderen aan beide kanten blijven doen en met wat ze bezig zijn. Hans is terug van zijn "avontuur" in Zuid Afrika en heeft werk op een bureau van een transportfirma. Karel heeft dit jaar eens niet het Iers kampioenschap bridge gewonnen. Jan is gestopt met roken en kan het volhouden. Zo is mijn familie ook op de hoogte van deze dingen.
Ik kan me soms ergeren aan de manier van praten op radio en tv. Niet dat ik een taalpurist ben, maar waarom moet momenteel alles anders uitgesproken worden dan de manier waarop we het destijds hebben geleerd op school. Waarom spreken ze nu ineens van hEndicEp, van dEns, van Ekt, van trEm, enz.... Dit is waarschijnlijk onder invloed van onze noorderburen die graag een mondje Frans of Engels praten. Ik heb niets tegen de Nederlanders, maar waarom kunnen wij als Vlaming onze taal toch niet zuiver houden. Waarom is het nu ineens paraplu ipv regenscherm, zoals wij vroeger op school geleerd hebben. Waarom is "het trottoir" nu officiëel ipv "stoep"? Dan hebben een aantal mensen ook de onhebbelijke gewoonte om te spreken over een onTTekking en een hanTToek. Nooit geleerd hoe ze dat op een juiste manier moeten uitspreken. Dit zijn kleine dingen, maar ik vind dat onze nieuwslezers en presentatoren ten minste het voorbeeld moeten geven.
We zijn deze namiddag bij mijn jongste dochter geweest en ik heb even een babbel gehad met mijn schoonzoon over de moraal en de waarden in het leven momenteel. Het doet deugd om te horen dat hij hierin zijn princiepes heeft en er op een gezonde manier over denkt. Het stelt je als grootouder ook gerust dat de 3 kleinkinderen daar op een goeie manier zullen opgroeien en dat ze de nodige steun in de rug zullen krijgen om als een "degelijke" mens in het leven te staan. Ik verschiet er telkens van hoe begaan iemand kan zijn met de toekomst van zijn kleinkinderen, alhoewel je geen rechtstreekse verantwoordelijkheid hebt. Toch blijf je daar ook mee bezig, terwijl ikzelf 5 kinderen heb verdomme. Ook daar heb je dan toch nog de nodige kopzorgen mee alhoewel ze allang volwassen zijn. In bijlage nog eens een foto van Evora. Nochtans staat ze al een aantal maal op mijn blog, maar ja we waren daar nu vandaag.
wat ik geregeld doe is van ergens op een terras of zo mijn fototoestel op een tafel plaatsen en nietsvermoedende mensen op die manier fotograferen. Ik ga eens slaag krijgen zegt mijn echtgenote. Ik weet dat het een indringen is in een mens zijn leven en dat die persoon er misschien niet mee opgezet is, maar het blijven plezante opnames en niets schandaligs zoals vandaag weer eens in de pers verscheen. De Amerikanen hebben in Irak al de beest uit gehangen, de Belgen destijds in Afrika en nu worden er ook foto's getoond van Duitsers in Afganistan die echt mensonterend zijn. Hoe kan een mens zo laag vallen. Ik schrik me telkens een ongeluk bij al de gruwel die je op tv ziet of die je in het nieuws hoort. De kranten geven er dan ook nog de nodige verhelderende foto's bij. Hoe kunnen mensen dit aan mekaar doen? Martelen! Hoe kan een mens zo laag vallen? In Amerika werd er een wet voorgedragen door Busch om dit zelfs te legaliseren!!!!! Dan liever een foto van een onschuldige burger die blijkbaar geniet.
eerder vandaag schreef ik over een bezoek aan de abdij van park. Daar heb ik toch een mooie tekst gevonden op een grafsteen. Ik ben er stil bij geweest. Waarschijnlijk hebben de ouders een drama meegemaakt dat je nooit meer vergeet. Als ouder ben je regelmatig blootgesteld aan problemen die kinderen hebben en dan probeer je iets te verwoorden van de gevoelens die je daarbij hebt. Moeilijk. Een dergelijke emotie is bijna niet in woorden om te zetten.
In het kader van de tenstoonstelling rond "de mens" in Leuven dachten we vandaag naar de abdij van park te gaan. Toch wel niet gesloten op maandag zeker. We zijn beland op het kerkhof. Toevallig waren daar twee mensen bezig met het aanplakken van brieven op vervallen graven. Daar natuurlijk mee in de babbel geraakt en een aantal interessante dingen te weten gekomen. Het klinkt misschien makaber, maar op een kerkhof en zeker met wat uitleg van de gravendelver, kom je een aantal dingen aan de weet. Er waren een aantal mooie grafstenen bij. In Leuven en Kessel-lo mag momenteel alleen maar een steen van dezelfde afmeting en dezelfde grootte. "waar je ook mag zijn, ik blijf altijd aan je denken en je zal voor altijd een prachtig beeld blijven vormen in mijn herinneringen voor de rest van mijn leven."
Gisteren met het mooie weer nog maar eens naar de botanische tuinen in Leuven geweest. Het is eigenlijk te vroeg om de schitterende kleurenpracht te zien in de herfstbladeren. Het is omdat oktober nog te warm was , denk ik. Toch altijd mooi die tuin. De moeite om daar eens rond te kuieren.
Mijn oudste zus en haar echtgenoot zijn vandaag hier geweest. Ze moest er eens tussenuit. Ze had het nodig na 14 operaties in 20 jaar en de laatste tijd altijd maar binnen zitten. Ik weet dat ze een goed restaurant altijd kan appreciëren. Vermits de board room op zaterdag middag gesloten is zijn we naar de Voltaire geweest. Het was schitterend. Ik hou zo van een bediening die correct is maar niet te stijf. Iemand die een grapje kan maken, maar zich toch op de vlakte kan houden. Het eten was fabuleus en zeer mooi gepresenteerd. We hadden zo wel witte als rode wijn uit Portugal. Adembenemend lekker. Genoten, ook van het gezelschap. Ter verduidelijking, de bijgevoegde foto is niet van dit restaurant, maar van onze reis op Kreta.
We zijn terug thuis en natuurlijk wil ik iedereen weer eens op mijn blogje zien. Bij aankomst zag ik dat mijn internet niet werkte. Het was echter te laat (2 uur 's nachts) om nog naar mijn provider te bellen. De dag nadien absoluut niet te bereiken. Overbelaste lijnen. Enfin een hele historie om dan vandaag eindelijk terug op het net te kunnen. Ik zal mijn scha inhalen. het was een wirwar van ondenkbare dingen en feiten hoe ze bij mijn provider werken. Ongelooflijk.
pech gehad met de vakantie op Kreta. Miezerig weer met veel wolken en af en toe een bui. Ik denk dat we twee maal één uur op ons terras hebben kunnen zitten in de zon. Als ik dan de beelden zie van de dag nadat we vertrokken zijn, hebben we nog veel geluk gehad. Overstromingen tot en met. Enfin, we zijn terug thuis. Volgende maand zijn we weer eens weg. Dan gaan we naar Lanzarote. Microklimaat en hoop op een beetje stabiel weer in die periode.
De verkiezingen zijn weer eens voorbij en , zo blijkt uit de interviews, iedereen heeft gewonnen. Toch eigenaardig dat er nooit verliezers zijn. Het heeft ons weer een hoop geld gekost. Er zijn verdorie idioten geweest die zaterdag namiddag nog reclame zijn komen in de brievenbus droppen.
we gaan weer eens een weekje op reis. Terug naar Kreta. Als we er nu voor de derde keer geweest zijn, denk ik dat we alles wel gezien hebben. Het zal dus voor de laatste keer dit eiland zijn.
