Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
14-09-2009
ik hoopte
Ik hoopte vandaag in mijn tuintje te geraken, maar ik vrees er een beetje voor. Een uur geleden met mijn tante gebeld en ze laat het niet horen, maar ze is niet goed bezig. Ik zal dus deze namiddag nog eens binnen springen. Ze heeft blijkbaar gezelschap nodig nu nonkel er niet meer is. Dit was trouwens vooraf ook al het geval. Morgen de begrafenis en daar zal ze heel erg mee bezig zijn. Och ja, wat is het belangrijkste, mijn tuin of de morele steun? Dus ik ga zeker naar tante.
enkele dagen tussen uit geweest en dus niks meer laten horen. We waren in Brugge om naar Aida gaan te kijken. Het was echt de moeite. De soprane die de hoofdrol zong, Martine Reyners, had een mooie en krachtige, zelfverzekerde stem. Mooi. Ook de tenor die Radames vertolkte was enorm goed. Een groot koor, maar dat is ook nodig bij bv de triomfmars in deze opera. Het was echt mooi. We hebben genoten. Als we in Brugge zijn hebben we altijd een goeie uitval basis bij Vik en Lieve, waar we altijd welkom zijn. Een schitterend weekend.
Heb een link toegestuurd gekregen met allemaal geschiedkundige feiten, per dag en mooi chronologisch geordend. Knap. Echt de moeite om eens te bekijken. Zo zie ik bv op vandaag, 10/9 in 1898 de moord op Sissi, maar zo kan je nog een tijdje doorgaan. Een mooie bron van inlichtingen. Hierna de link. Bedankt Nicole om die door te sturen.
Mijn zus Leen is vandaag hier geweest, samen met haar man. Snel even naar de tuin om toch weer wat te kunnen mee geven. Ik weet dat ze zo graag die goeie verse en onbespoten groenten heeft. Het was een vrij kort bezoek, maar ja, we zien mekaar dinsdag al weer terug.
Ik wist niet dat er zo veel bij kwam kijken. Ik schreef de vorige dagen over het overlijden van mijn oom. De laatste nonkel die ik nog heb. Tante is moedig en neemt alles redelijk goed op, maar ze staat er alleen voor en dus zijn we gisteren en vandaag bijna de ganse dag bij haar geweest. Er is zo enorm veel te regelen bij een begrafenis. Al die papieren rommel. Zou dit nu in alle landen zo zijn dat je naar 88 instanties moet schrijven en/of bellen. Enfin, ik denk dat ondertussen bijna alles nu in orde is. Op mijn verjaardag heeft ze nog eens echt kunnen ontspannen. Ze had iemand gevraagd om bij nonkel te blijven en ze was er even tussen uit. Morgen nog eens bellen of alles in orde is.
ondertussen is nonkel overleden, alhoewel ik er vast van overtuigd was dat die nog maanden of jaren zou blijven leven. Zo een sterk hart en een bloeddruk van 12/7. En toch..... Deze namiddag dan, samen met tante, de nodige plichtplegingen gedaan, zoals ze dat heten. Ik wou er nog enige commentaar bij geven van hoe dit allemaal in andere landen gebeurt, maar ik laat het zo. Niemand heef daar baat bij en het is ook maar mijn persoonlijke mening. Laat ons alles maar op onze eigen manier afhandelen. De volgende dagen zullen we onze lieve tante zo goed als we kunnen, gaan steunen.
Gisteren nonkel gaan bezoeken in het verzorgingstehuis. Hij krijgt geen vast voedsel meer en ze geven hem nu van die kosmonauten voeding. Hij slaapt veel en is bijna niet te verstaan, als hij iets wil zeggen. Zijn bloeddruk is schitterend en hij heeft een sterk hart, zegt de dokter. Zijn moeder is 102 geworden, dus....
Deze namiddag belde mijn jongste zoon om te vragen of ik geen zin had om mee te gaan naar de memorial Vandamme. Een vriend van hem had twee vip tickets gewonnen, maar kon zelf niet gaan. Ik weet dat hij daar zeker graag naar toe gaat en dus ik ben hem rond 16 uur gaan halen en hop zonder dralen onderweg. Uur van aankomst in de vip tent, 18,15 uur. File!!! Natuurlijk op dat tijdstip van de dag op de ring van Brussel. Enfin, het was de moeite. We hebben alle wereldkampioenen bezig gezien. Ook mindere goden en mensen met minder talent (die misschien even hard trainen), maar als je zo een belevenis kan meemaken, kan je nog lang na genieten.
Bij het programmeren van tv programma's, kom ik automatisch terecht op de live uitzending van "de madammen" op vrt 2. Jongens toch, is dit onze cultuurzender? Moet je horen over wat ze bezig zijn. Mannenmode. De broeken moeten korter, zo precies of je hebt water in je kelder. De jeans moet een beetje opgerold worden en er moeten witte sokken onder. De gewone zwembroeken zijn uit den boze, het moet nu hoe kleiner , hoe beter. De mannen moeten ook naar de manicure. En zo gaan ze maar door. Ik gebruik speciaal het woord "moet" omdat dit voor hun allemaal heilig is. Cultuur????
Nu ga ik misschien iets te ver, maar ik mag zeker ook mijn mening hierover geven. Ik lees vandaag in de krant en zie nu een reportage op tv, iets over het dragen van hoofddoeken. Mens toch, waar zijn we mee bezig. Het heeft absoluut niets meer te maken met racisme, maar dit gaat al een stuk verder. Is een hoofddoek dragen nu al zo erg dat mensen hun kinderen van een bepaalde school weg gaan houden. Ik kan de minister van onderwijs perfect volgen. Hij drukt het absoluut ongenuanceerd uit en heeft hierin een eigen standpunt en een bepaalde mening en hij brengt dat klaar en duidelijk. Zijn mening en zijn visie. Kijk ( zie foto), dit verdragen we wel, maar bij een vrouw vinden we dat niet kunnen omdat het op onderdrukken lijkt. Onze mening en onze manier om daar naar te kijken. Ik zou zelf eens willen gaan praten met enkele mensen die vrijwillig een hoofddoek dragen. Kennen we ze? Is het vrijwillig? Wat dan met onze jongeren met hun piercings, petjes en ander arsenaal aan gekke kleding of gewoontes? Mag er iemand aan de loketten zitten op een gemeentedienst, die van kop tot teen getatoeëerd is? Waar ik me wel kan achter zetten is het verbod op het dragen van die imker pakken. Enfin, ieder zijn mening; Onlangs schreef me iemand dat Europa binnen een groot aantal jaren volledig moslim zal zijn. Is dit bedreigend? Kennen we de mensen niet genoeg?
Een uitzonderlijk jaar voor de tomaten. Ik ben volop aan het uitdelen, want ik heb al meer dan 250 kg geplukt en al een pak verwerkt in puree en ingevroren. We eten vandaag dus nog eens tomaten met gehakt. Recept? Ok, hier gaan we dan: tomaten uithollen en dit alles vermengen met gehakt. Week een boterham in melk. Uitwringen en ook bij het mengsel voegen. Een ei (in zijn geheel) bij doen en op smaak brengen met oregano en spaghetti kruiden. Voor de liefhebbers kan er ook wat ui bij. Je vult de uitgeholde tomaten hiermee en er boven op leg je enkele takjes peterselie. In de hoedjes, die je er terug op zet, een beetje goeie boter en dan in de oven. Op 225° gedurende drie kwartier tot een uur, al naargelang de dikte van de tomaten. Smakelijk. Oh ja ik denk nog aan iets dat ik zeker moet vertellen. Destijds met onze vijf kinderen, moesten we er zo altijd tussen de 40 en 50 klaar maken.
Nonkel lag op palliatieve zorgen en moet morgen naar een home. Zijn toestand is stabiel en dus mocht hij daar niet blijven. Tante kan absoluut alleen niet meer voor hem zorgen. Ze vroeg om raad en we zijn dus langs geweest. Moeilijke momenten. Wat moet je nu als advies geven? Echt niet simpel. Het komt wel allemaal in orde. (hoop ik)
Ik wou naar mijn dochter gaan deze namiddag, maar op geen van de drie telefoons een antwoord. Toevallig hadden we gelezen dat er in het provinciaal domein in Kessel-lo festiviteiten waren. "Eurofolies". Jongens toch. Inkom 12 per persoon om dan enkele niet interessante groepen te zien optreden. Nee, dat was ons te veel. Dan hebben we maar een wandeling gemaakt rond de vijvers. Het is er echt mooi. Echt een aanrader. Nog een babbel gehad van een half uur met iemand die het terrein mee moet onderhouden. Zo leer je mensen kennen en kom je dingen te weten. Toch een prettige namiddag.
Mensen die het uur bekijken dat ik mijn blog bij werk, zullen denken dat ik nooit slaap en dat ik 24 uur aan een stuk bezig ben met mijn PC. Niks is minder waar. Ik denk dat ik maximum een uur per dag voor mijn scherm zit. Er zijn dagen bij dat het maar tien minuutjes is. Toch zet ik dat ding dagelijks aan. Ik ben er niet aan verslaafd, maar het is zo een routine geworden. Eens kijken wat er zoal doorgestuurd werd. Het is een medium dat niet meer weg te denken is uit ons leven.Nu ga ik terug proberen te slapen.
Tom was op bezoek. Hij is een vroegere collega en een goeie vriend. Spijtig zie ik hem te weinig. Het was weer gezellig keuvelen en natuurlijk over vroeger praten. We hebben destijds wat af gelachen. Als we met de mannen samen zaten 's middags, moest ik rap zijn om een repliek te geven op een of ander, want Tom zou dan net hetzelfde geantwoord hebben dan ik. We denken altijd in dezelfde richting. Morgen komt hij nog eens langs. Ik zal wat Duvel in huis moeten halen.
Waar we zo goed in zijn hier in ons landje. Verkeersborden en reglementen waar niemand nog aan uit kan. Ik luister regelmatig naar een programma op de radio waar de luisteraars vragen kunnen stellen over wetten en verordeningen die in ons land uitgevaardigd worden. Volgens de wet moet het op een bepaalde manier, maar er zijn dan altijd zo veel uitzonderingen en die zijn dan zo ingewikkeld dat niemand er nog aan uit kan. Of zijn die dan gemaakt om de achterpoortjes open te houden?
Van bij een nicht van mijn vrouw, die op de hoogste verdieping woont van een appartementsgebouw, dat dan ook nog op een heuvel staat, kan ik met de verrekijker 17 kerktorens zien. Het is ongelooflijk hoe je dieptezicht in de war gebracht wordt. Je denkt altijd een toren op een verkeerde plaats te zien. Of je twijfelt of het wel de juiste kerk is die je ziet. De oriëntatie is kompleet ontregeld. Eigenaardig hoe een mens zijn visueel geheugen in mekaar zit en hoe je dat alles dan ook opslaat. Ik kan daar echt van genieten. Telkens als we bij haar op bezoek gaan neem ik die verrekijker mee.
Een uitzonderlijk tuinjaar. In het voorjaar was ik nog aan het klagen over de regen en de te koude temperatuur. Maar ja, alles herstelt zich. Ik begin nu al stilaan af te bouwen en heb al rapen gezaaid. Wintergroen. Enfin, zoals ik enkele dagen geleden al schreef, we hebben hier ideale weersomstandigheden. We klagen altijd, maar het is hier zo slecht nog niet. Het beloofde land?
Naar aanleiding van of als nagedachte van wat ik gisteren schreef, nog het volgende. Toevallig ging het vandaag op het nieuws over genetisch gemanipuleerde bomen, waar alles een beetje mee uit de hand gelopen was. Ik blijf over deze manier van werken dus nog meer twijfels hebben. De producent blijft zijn manier van werken natuurlijk verdedigen. Geld in het laatje, zonder rekening te houden met wat de gevolgen binnen een aantal jaren zullen zijn. Ik ben er echt bang voor. Het is een machtig concern en ik durf zelfs daarom de naam niet te vermelden. Ieder zijn mening daar over natuurlijk.
Ik stemde nog nooit voor "groen", al ben ik zeer milieu bewust. De reportage die ik net op tv gezien heb, stemt dan toch weer tot nadenken. Het ging over genetische manipulatie van gewassen. Misschien is die uitzending wat gekleurd, maar er is toch iets mis met de ingreep die we doen in de natuur, of was de reporter te pessimistisch. Mensen toch, met wat zijn we toch bezig. Allemaal voor het geld. De uitleg die de producent geeft klinkt dan wel goed, maar ik geloof hem niet. Hij beweert dat zo de honger uit de wereld zal geraken. Ik blijf dan op mijn eigen kleine schaal bezig met iets wat op biologisch tuinieren lijkt, maar is het dat wel? Waar is de goeie ouwe tijd?
