Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
29-02-2008
inbraak
We wonen op een appartement en iedereen heeft één of meerdere kleine keldertjes om wat dingen in te steken die je niet regelmatig nodig hebt of om wat reserve aan drank en eetwaren op te slaan. Er is weer eens ingebroken in een aantal van die kelders. Bij ons in de beiden. Veel is er niet weg, maar er waren dingen bij waar we aan hielden. Zo stonden er twee dozen met souvenirs. Ik zeg wel stonden, want ze zijn weg. Er waren er enkele bij die wel waarde hadden. Een echte plaag in en rond Leuven momenteel.
Ik was vandaag in mijn tuintje aan het werken toen ik telefoon kreeg van mijn vrouwtje met de mededeling dat ze een bloeddruk had van 17 over 12 en een polsslag van 136. Onmiddellijk naar huis natuurlijk. Naar de dokter, naar de kliniek. Onderzoek. 3 cardiogrammen.Na een aantal uren was de bloeddruk vrijwel normaal, maar de pols was nog steeds veel te hoog. Geen reden en oorzaak gevonden en dus maar weer ongerust naar huis. Enige uitleg dat er om een of andere reden een adrenaline opstoot is geweest en dat daardoor de pols te hoog ligt. Nu net voor het slapengaan, nog steeds 96. Vannacht nog eens kijken.
ik verneem net dat dit jaar Leuven in scène terug doorgaat. Ik wil absoluut geen reclame maken, maar dit was vorig jaar zo mooi, dat we zeker terug gaan. Kom niet allemaal af, want dan heb ik geen plaats meer. Toch een aanrader. Veel spektakel, veel randanimatie. We zullen in dat weekend misschien vrienden uitnodigen om hier te verblijven.
Gisteren zijn we even binnen gesprongen bij Ken en Trui. Het was weer een tijdje geleden. Buiten in het zonnetje gezeten en volop genoten bij een heerlijke kop koffie. Natuurlijk ook volop plezier gehad van de kleinkinderen en de gezellige babbel.
We zijn naar de botanische tuinen in Leuven geweest. Nog iets te vroeg, maar ik denk dat we echt niet zo lang meer mogen wachten om alle jonge plantjes in volle bloei te zien. Het was een heerlijk zonnetje en we hebben al volop kunnen genieten. Ik ga zeker binnen een week terug met het fototoestel in aanslag.
gisteren zijn we uit eten geweest meet de ouders van mijn schoonzoon. Het was best gezellig. Je komt mekaar af en toe eens tegen op bepaalde familiefeestjes, maar je leert mekaar op die manier niet echt kennen. Gisteren hebben we dan wat meer tijd uit getrokken om eens wat langer te praten. Zo leer je hen niet alleen beter kennen, maar zo weet je ook meer over je schoonzoon en zelfs over je eigen dochter. Voor herhaling vatbaar.
Een tijd geleden kwam ik hier toevallig een blog tegen van een Felix Timmermans kenner. Moesten jullie nog weten wie dat was of waar ik hem zou kunnen vinden of moest hijzelf toevallig nog eens komen kijken, dan zou je me daar een groot plezier mee doen.
Mijn nicht Marjakke en haar man Karel zijn op bezoek geweest. Altijd tof om die eens over de vloer te krijgen. Het zijn zo'n heerlijke en warme mensen. Natuurlijk is een van de gespreksonderwerpen altijd de familiegeschiedenis, het verleden, jeugdherinneringen. En toch na zo veel jaren, hoor je dan af en toe toch een verhaaltje dat je nog niet kende. Het was echt weer gezellig. Ik heb geen recente foto van hen, dus dan nog maar eentje van met carnaval.
zoals alle jaren naar de carnavalsstoet in Leuven geweest. Ik weet het, het is altijd hetzelfde en het heeft eigenlijk niks, maar ik probeer dan toch altijd een paar goeie foto's te maken. Dit jaar is het zo wat tegengevallen in verband met een goeie opname. Ik kijk minder naar de stoet, maar naar diegenen die ons omringen en die naar het spektakel zien. 16-02-2008 om 22:48
geschreven door staf
Wij doen niet mee aan heel dat st Valentijn gedoe, maar het wil lukken dat we nu net vandaag met zus en schoonbroer afgesproken hebben om te gaan eten. We zijn naar Luzine geweest, het restaurant van Jeroen Meeus. Net zoals de vorige keer weer schitterend. Echt genoten. Vroeger gingen we verschillende keren per week op restaurant om de gewone dagdagelijkse dingen te eten die ik thuis zelf veel beter kan klaar maken. Dat is dus afgeschaft en we gaan alleen nog naar iets speciaals zoeken en betalen dan liever ietsje meer. Het was echt zeer de moeite waard.
Ik kom mijn buurman daarnet tegen. Razend. Zijn oude gsm was stuk en hij is naar de winkel geweest om zich een nieuwe aan te schaffen. Hij vroeg het simpelste wat er was, want hij gebruikt die toch alleen maar om te bellen of gebeld te worden. De rest interesseert hem helemaal niet. Ik kan daar inkomen, maar dat bestaat gewoon niet meer. Waarom was hij zo kwaad? Vrij simpel, de man heeft van 1 uur deze middag tot bijna 5 uur de gebruiksaanwijzing gelezen en nog wist hij niet hoe dat ding marcheerde. Ik ben verre van een specialist, maar ik kon hem toch de basisfuncties uitleggen en hem een beetje op zijn gemak stellen. Mensen worden bijna gedwongen om mee te gaan in de huidige technologie, maar het is veel moeilijker geworden als je een beetje ouder bent. Ikzelf heb ook de nodige problemen met allerlei toestellen en de jeugd speelt met die dingen. Evolutie van deze tijd.
Gisterenavond met schoonzus en haar vriend gaan eten. Waarschijnlijk wat overdreven of slecht te verteren, maar vorige nacht kon ik niet in slaap geraken. Ik heb me dan maar aan de computer gezet en ben verder beginnen schrijven aan mijn boek(je). Het gaat vooruit, maar telkens ik bepaalde fragmenten of passages herlees, begin ik weer te verbeteren en aan te passen. Als ik dit in dit tempo blijf doen, geraakt dat geheel nooit uitgegeven. Ik had gemikt op een honderdtal bladzijden, maar ik denk dat ik er ruim ga over komen. Enfin, het zal geen Stephen King worden, noch qua inhoud en zeker niet van volume.
We zijn juist naar de zondagsmarkt geweest. Ik zie daar al het eerste plantgoed staan. Nu ben ik zeker niet meer te stoppen. Ik heb al naar mijn schoonbroer gebeld om de werkschappen in mijn serre mee te installeren en te verstevigen. Het kan goed zijn dat ik deze week al aan de eerste zaaisels in de serre begin. Het zonnetje en de eerste warmte hebben mijn hoofd op hol gebracht denk ik.
Vandaag kregen we plots de idee om eens op bezoek te gaan bij mijn zus. Toen we toekwamen was er net iemand vertrokken en dus mochten we eigenlijk niet te lang blijven. Toch overdreven denk ik. Ze wou absoluut slapen en rusten. Toch ongeveer een uur gebleven. Toen was het genoeg geweest.
Vermits een neef van mijn vrouw net een café in de buurt overgenomen heeft, en we niet naar de openingsreceptie zijn geweest, dachten we dat dit misschien een moment was om eens binnen te springen en eens dag te zeggen." De molen"in Bierbeek. Nog een echt volkscafé waar je onmiddellijk met iedereen aan de babbel geraakt. Blijven plakken dus en pas thuis gekomen. Toch gezellig. De laatste personen waar we een gesprekje mee hadden, kennen dan ook mensen die wij dan weer kennen en zo gaat dat maar door. Tof en we gaan zeker terug. Dat is dus het voordeel van een volkscafé.
Op mijn blog reageer ik niet graag op politieke of andere mededelingen, maar dit gaat me even te ver en dit wil ik dan toch even schrijven. Mw Desguin, echtgenote De Croo geeft in een interview meningen die er echt niet mee door kunnen. Wie denkt ze wel dat ze is. Een slagerszoon kan volgens haar niet aan de balie. Ik ga niet verder in op de andere dingen die ze verklaarde, maar ik vind dit niet kunnen. De Croo zelf deed ook al van die uitspraken, zoals: Ik ben echt geen Vlaams-nationalist, omdat ik echt niet mentaal gehandicapt ben. Wat denken die mensen wel niet van zichzelf? Als er iemand moest zijn die de roots en de afkomst van die mensen moest kennen? Is het enkel de elite in het land die advocaat mag worden en is een boerenzoon met gezond verstand niet even goed? (misschien beter?) Waar halen ze het lef vandaan?
Rotweer en ik zit zo te snakken naar mijn tuintje. Toch ben ik van plan om binnen enkele dagen al in mijn serre te gaan werken en er al iets in te zaaien en te planten. Moest het nog serieus vriezen, dan is dat ook maar zo. Dan herbegin ik wel. Ik kan me niet meer houden en ik wil er absoluut in vliegen. De winter is voor mij te lang stil zitten. Natuurlijk heb je dan wel tijd om andere dingen te doen, maar het is en blijft zitten. Ik ben nu al enige tijd aan mijn boek bezig en dat wil ik natuurlijk ook nog afgewerkt krijgen tegen de tijd dat ik volop in de tuin moet beginnen. We moeten ook nog dringend een vakantie plannen. Misschien kan ik dit tussendoor nog doen nu in het stille seizoen. Misschien nog niet de volle warmte, maar genoeg om er even tussen uit te zijn.
Het weekend maakt eigenlijk voor mij niet zo veel verschil meer met de weekdagen. Als je met pensioen bent en de kinderen zijn allemaal uit huis, kan je alles doen op eender welke dag. De zondag is eerder een luie dag geworden. Gisteren heb ik de strijk gedaan en gekookt. Ook nog even een stukje aan mijn boek geschreven en gelezen. Nog wat dringende papieren behandeld, mijn bankoverschrijvingen gedaan en wat klassement bijgewerkt. Vandaag zal dit misschien niks van dat alles worden, behalve koken dan. Let op dat eten klaarmaken worden nooit kunstwerken, het is de alledaagse keuken van vroeger. Ik maak de meeste dingen klaar zoals mijn grootmoeder destijds en dat blijkt nog altijd mee te vallen. Het zijn kleine dingen die het hem doen. Enfin, smakelijk eten, ook voor jullie.
we zijn vandaag op bezoek geweest bij een aangetrouwde nicht van Amandine. Ondertussen al veel te lang dat we ze gezien hebben. Toch kwam het niet over als verwaarlozen of uit het oog verliezen. Nochtans hadden we ze al lang eerder moeten bezoeken. Het was tof. Bijgepraat en natuurlijk veel herinneringen boven gehaald. Pierre is jammer genoeg veel te vroeg moeten sterven. Een man naar mijn hart. Niet dat ik hem zo dikwijls heb ontmoet, maar hij lag mij gewoon. Hij is tot zijn laatste snik een optimist geweest. Door zijn weduwe nu te bezoeken komt dat allemaal zo hard terug. Ik mis hem gewoon. Zij natuurlijk nog meer.
Gisteren ging mijn broer en schoonzus op visite bij de jongste zus, maar hij wou eerst nog eens dag komen zeggen bij ons. Natuurlijk stelden we voor om dan maar ineens hier te blijven eten, maar dat vonden ze blijkbaar niet zo gepast omdat het zo op het onverwachts was. Toch nog aangedrongen en ze zijn dan toch hier gebleven. Altijd plezant als je ze nog eens ziet. Brugge is niet bij de deur en je loopt daar zo maar niet even binnen. De jongste zus doet het al maar beter hoorde ik achteraf. Goed nieuws dus.
Na twintig dagen kliniek is vandaag mijn jongste zus terug thuis gekomen. Haar man wou haar verrassen en nodigde een aantal mensen uit. Hij had gevraagd aan broers en zussen en aan de kinderen om aanwezig te zijn. Hij had ook haar beste vriendinnen uitgenodigd en dus waren we met een beetje volk. Wel met de absolute opdracht om maximum een half uurtje te blijven. Ze moet nog zeer veel rusten, maar alles komt terug goed. Eén van hun vrienden is Roel Dieltjens en Luc had hem ook gevraagd om enkele nummers te komen spelen op zijn cello. Natuurlijk moest er voor zo een gelegenheid champagne zijn. Het was kort maar het deed deugd om haar terug te zien.
We zijn juist naar de zondagsmarkt geweest. Ik zie daar al het eerste plantgoed staan. Nu ben ik zeker niet meer te stoppen. Ik heb al naar mijn schoonbroer gebeld om de werkschappen in mijn serre mee te installeren en te verstevigen. Het kan goed zijn dat ik deze week al aan de eerste zaaisels in de serre begin. Het zonnetje en de eerste warmte hebben mijn hoofd op hol gebracht denk ik.
Het weekend maakt eigenlijk voor mij niet zo veel verschil meer met de weekdagen. Als je met pensioen bent en de kinderen zijn allemaal uit huis, kan je alles doen op eender welke dag. De zondag is eerder een luie dag geworden. Gisteren heb ik de strijk gedaan en gekookt. Ook nog even een stukje aan mijn boek geschreven en gelezen. Nog wat dringende papieren behandeld, mijn bankoverschrijvingen gedaan en wat klassement bijgewerkt. Vandaag zal dit misschien niks van dat alles worden, behalve koken dan. Let op dat eten klaarmaken worden nooit kunstwerken, het is de alledaagse keuken van vroeger. Ik maak de meeste dingen klaar zoals mijn grootmoeder destijds en dat blijkt nog altijd mee te vallen. Het zijn kleine dingen die het hem doen. Enfin, smakelijk eten, ook voor jullie.
