Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
30-11-2009
boeken
Deze voormiddag heb ik al mijn boeken van en over Felix Timmermans op een excel file gezet. Bij elk werk heb ik gezocht naar de datum van publicatie en plots kom ik nog een foto tegen van jaren geleden en een aandenken van diezelfde periode. Hoe die dingen daarin terecht gekomen zijn weet ik niet, maar het was weer een herinnering die boven kwam. Bij het inscannen van de familiefoto's heb ik ook van die flash backs gehad. Er komen dan allerlei beelden naar boven en daar is natuurlijk altijd een gebeurtenis uit het verleden aan verbonden. Plezant om alles te herbeleven.
Al de oude(re) foto's die ik van bij mijn dochter mee bracht zijn in gescand. Tenminste de bruikbare exemplaren. Er waren er enorm veel bij waar absoluut niets mee te beginnen valt. Mens toch, wat heb ik destijds toch veel onbruikbare dingen op film vast gelegd. En zeggen dat elke foto ontwikkeld en afgedrukt werd. Lang leve het digitale tijdperk, waar je enkel die exemplaren kan selecteren die je nog de moeite vindt.
Weer een bewijsje dat ze niet klein blijven. Een van de kleinkinderen heeft ontdekt dat de Sint eigenlijk de Sint niet is. Onze goedheilig man is van zijn troon gevallen. Het gaat allemaal zo snel. KLEINkinderen worden GROTE kinderen. Binnen enkele jaren zijn we zo ver dat ze er alle zes zullen om lachen en hierover grappige verhaaltjes zullen vertellen.
Vorige zondag heb ik bij Trui een pak foto's mee gekregen van de goeie ouwe tijd. Ik ben de exemplaren die kunnen dienen, aan het inscannen en dan kom je natuurlijk een aantal dingen tegen vol nostalgie of ongeloof. Ik denk dat de enige opname van mijn legerdienst de bijgevoegde is. Dit was trouwens de enige dag dat ik een "zo gezegde" echte legerdag heb mee gemaakt. Wel ik kan je vertellen wat er die dag precies gebeurde. We moesten ons camoufleren en we aten uit een gamel. Maar daar blijft het bij. De rest van de dag lagen we ergens in de kant en de munitie die moest gebruikt worden, werd zo maar in de lucht af geschoten. We hebben zelfs geen geweer in onze handen gehad. Ik ben altijd zeer denigrerend over het leger, waarschijnlijk omdat ik die diensttijd altijd een "verloren" tijd gevonden heb. Toch zijn er mensen die beweren dat dit de mooiste periode in hun leven was. Ieder zijn mening.
vandaag nog eens naar de tandarts geweest. Prettig is dat niet, maar allez.. Ik heb daar altijd een probleempje. Steeds heb ik een slik reflex als ik daar met mijn mond open moet zitten. Vervelend, ook voor de tandarts, denk ik. En natuurlijk, hoe meer je daar aan denkt, hoe erger dat wordt. Door mijn neus ademen lukt ook niet op dat ogenblik. Toch eigenaardig hoe een mens in mekaar zit. Het zit hem in het hoofdje en je kan er niks aan doen. Niet dat ik schrik heb voor de behandeling, maar toch is er iets dat een knopje gaat omdraaien ergens in mijn hersenen.
Vandaag weer met tante naar een service flat gaan kijken. Mensen toch, wat een verschil in prijs, aanbod van diensten en het aangeboden aantal vierkante meter. Alle geïnteresseerden willen natuurlijk een deel van hun eigen meubeltjes mee brengen, maar de beschikbare ruimte is zo klein, dat het bijna niet mogelijk is. We hebben een paar sites bekeken, maar, je kan het niet vergelijken met een appartement natuurlijk. Het aanbod is niet enorm, maar er is wel een serieus verschil in prijs. Ik vraag me af hoe een persoon met een gewoon pensioentje dit allemaal moet betalen. Vandaag eentje gezien van bijna 60 per dag. Weliswaar met het eten in begrepen, maar toch. Ik zal in de politiek moeten stappen om hier iets aan te doen. Ik zal het wel uitleggen.
Mijn buur tuinier speelt klarinet bij een harmonie. Enkele jaren geleden vroeg ik hem welk instrument hij bespeelde in de fanfare. Verontwaardigd! Geen fanfare zeggen tegen een harmonie. Hij heeft me dan het verschil uitgelegd. Ok, begrepen. Al jaren dringt hij aan om eens naar een voorstelling te komen kijken. Gisteren zijn we dan naar het concert geweest. Och ja, je houdt er van of niet.
Vandaag naar de tuin geweest. 21 graden in de serre en toch wil hetgeen ik uitgezaaid heb niet absoluut groeien. Toch te fris? Enfin, afwachten. We zitten in de herfst en wintertijd en dan is het natuurlijk veel minder. Toch blijf ik bezig. Peterselie geplukt en nog enkele kroppen sla mee gebracht. Zelfs nog tomaten geplukt. Volgende week nog andijvie en raapjes gaan halen en invriezen. Verder is alle arbeid gedaan. Lachend de winter in.
Vandaag was het grootouderdag in school bij de kleinkinderen Evora en Lester. Schitterend weeral als je de spontaneïteit van die klein mannen ziet. Als grootvader (opa) bezie je dat op een andere manier natuurlijk. Zij zijn de beste en de mooiste en zij doen alles perfect. Evora ging echt op in haar zingen en door de ingestudeerde armbewegingen daar bij, was ze echt speciaal. Ze beleefde het en ze kwam er met haar stem echt boven uit. Ook haar aangeleerde choreografie had ze perfect onder de knie. Enfin, weer een geslaagde vertoning voor de opa's en de oma's. Blijkbaar zijn wij de enigen die met drie grootouder paren komen. Ik hoorde achter mij een gesprek, dat het ene jaar de ene grootvader komt en het jaar nadien de andere. Hebben wij geluk dat we goed overeen komen en dat het op die manier kan. Lester had een probleempje. Hij had verwacht, dat de cake die hij samen met zijn ouders gebakken had, ook op tafel zou staan. Hij is dus een aantal tafels af gelopen om te gaan zien of zijn gebak ergens zou staan. Nergens iets te vinden. Uiteindelijk was er een van de juffen die hem kon wijs maken dat zijn cake zo lekker was, dat die al volledig opgegeten was.
Tante is op zoek naar een degelijke service flat in Leuven. Mens toch, wat we vandaag zagen was een echte hospitaal kamer. Geen kookvuur, een mini koelkastje, geen kamertje afzonderlijk, enfin, alles leek meer op een opname in een ouderlingen tehuis, wat niet de bedoeling is. Daarvoor is ze nog veel te goed. Ze kan zelfs geen klein stukje meubilair mee brengen. Er zijn te weinig degelijke flats. Ze wil graag ergens in het centrum van de stad wonen en dan is alles nog een stuk moeilijker natuurlijk.
Zondag is de laatste tijd altijd een wandeldag geworden. Het plan was om in Tervuren een toertje rond de vijvers te maken, maar we zijn van gedacht veranderd en zijn het museum binnen gegaan. Het is, sinds ons laatste bezoek, op een degelijke manier aangepast. De moeite waard om te bezoeken. Zo gefascineerd blijven kijken dat het donker was toen we buiten kwamen. Ok, dit is weer voor een paar jaar genoeg, tenzij misschien eens met de kleinkinderen....
ondanks het feit dat het vandaag enorm hard aan het waaien was, blijft het toch mooi om die kleurenpracht in de bomen te zien, waar nu de laatste blaadjes van af vliegen. Dat is de herfst in zijn puurste vorm. Het was schitterend om dit geweld van de natuur te bewonderen. Ook hier kan ik van genieten.
De huisdokter van mijn vrouw had haar speciaal gevraagd om vandaag langs te komen voor een spuit tegen de Mexicaanse griep, omdat zij risico patiënt is. Dat hij op een vrije dag als vandaag wou werken, vond ik al uitzonderlijk. Het doktersbezoek heeft echter niet lang geduurd. Om een of andere domme reden hebben ze ongekoelde injectie vloeistof geleverd, die dus helemaal niet meer bruikbaar was. Hij heeft dus iedereen die hij uitgenodigd had, terug naar huis moeten sturen. Omdat het hier over speciale omstandigheden gaat en alles vrij snel moet gaan, gebeuren die leveringen door personen die helemaal niet op de hoogte zijn van hoe ze dergelijke dingen moeten bewaren. Enfin, alles was onbruikbaar en de tientallen personen die hij op visite gevraagd had moeten volgende week terug komen.
De zoveelste keer weeral vergeten een berichte toe te voegen op mijn blog. Mijn broer had een boek mee gebracht van Frans Demers, omdat er een tekening van Felix Timmermans op stond. Toch maar dat werkje gelezen. Hij schrijft in de trant van Timmermans, maar er zijn wat hoekjes af. Hij kan het toch niet allemaal beschrijven zoals de Fee. Toch een aardig ding.
We zijn vandaag in Averbode gaan wandelen. Iedereen die Averbode kent, weet, dat aan de abdij altijd één of meerdere ijswagens (crèmekarren) staan, maar wie had nu verwacht dat dit in de herfst, ook nog het geval zou zijn. Tientallen mensen waren aan het aanschuiven en terwijl we verder wandelden, hoorden we kinderen al vragen aan hun ouders, wanneer ze nu eindelijk een ijsje kregen. Onderweg hebben we echt zeker honderd mensen gezien die van hun ijsje aan het genieten waren. Mooie wandeling gemaakt. Ik denk dat het geleden is van toen mijn kinderen nog klein waren, dat ik daar nog geweest ben.
Deze morgen in een interview met Paul Dhoore gehoord dat ons pensioen, binnen een aantal jaren met 40 % zou verminderen. Blijkbaar is België weer zo een landje dat de goede intenties had, maar waar er geen voorzorgsmaatregelen zijn getroffen. In Nederland bv hebben ze een "zilverfonds" opgericht, waar een reserve is in onder gebracht, om de moeilijke tijden door te komen. Bij ons geven ze al geld uit, voor ze het hebben. We betalen toch belastingen genoeg. Enfin, om er iets aan te doen zal ik zelf in de politiek moeten gaan zeker.
vandaag was de verjaardag van Kaat. Het is altijd een traditie geweest dat we op de verjaardag van Kaat briefjes trokken om te zien, wie voor wie een cadeau moest kopen voor de Kerst. Dit is de eerste keer in zeer veel jaren dat dit niet kan. Iedereen heeft het te druk. We zijn vandaag samen met Agnes en Roeland iets gaan drinken en Kaat is deze middag gaan eten bij Goedele. Maar heel de bende samen lukte blijkbaar niet. Ach ja, volgende keer beter. Toch zullen we nog een moment moeten vinden om dan te beslissen wie er voor wie een geschenkje moet kopen voor Kerstavond.
Treinstaking. Ok, het moet kunnen en staken is een recht. Maar de laatste jaren, wordt het voor zeer veel mensen een plicht in plaats van een recht. Er worden deuren met kettingen geblokkeerd, zodanig dat er niemand meer binnen kan, zelfs al willen ze werken. Ik heb straks gezien op het nieuws dat er een rode vlag op het spoor geplaatst werd, zodanig dat een werkwillige zelfs niet mocht of kon vertrekken. Het is allemaal een dubbeltje op zijn kant. Er zijn minder bereidwillige stakers, omdat er al zo moeilijk een degelijke job te vinden is. De schrik zit er in en dus zijn dergelijke maatregelen een enige uitweg voor de vakbonden. De werknemers mogen dan al niet tevreden zijn en ze mogen dan al slecht behandeld worden door de werkgever, toch is het moeilijk om tot staken over te gaan. De angst om zonder werk te vallen is te groot. Dit is al jaren een gegeven. Ikzelf heb, al zeer veel jaren geleden, anders mee gemaakt. Tijden veranderen.
ik stuurde iets dergelijks door naar broer lief en het antwoord was, dat Warhol daar mee groot geworden is. Zijn reactie was dan ook, wat is er nog kunst? Met computer kan je enorm veel realiseren natuurlijk. Toch blijf ik er bij dat je de originele en enige natuurlijke penseel toets moet kunnen herkennen om daar het hart en de gedrevenheid van de kunstenaar in terug vinden. Ik ben geen groot kenner, maar ja, dat hoeft ook niet. Iedereen heeft zo zijn persoonlijke voorkeuren en gevoelens bij een schilderij of een beeldhouwwerk, een tekening of een schets, een keramiek of ciselure, een houtsnijwerk of enige andere vorm van zich op een bepaalde manier uit te drukken en naar de gemeenschap te laten kennen en weten, wat er in je hart en binnenste omgaat. Toch zijn er een groot aantal nep kunstenaars, die het alleen en puur omwille van het geld doen. Commerçanten.
Herfst. Ongelooflijk mooi. Wat een kleuren nuances. Achteraan in mijn tuintje staat nu een boom die momenteel bruin-rood is. Het is zo enig. In plaats van te werken, kan ik daar minuten lang voor stil staan en alleen maar bewonderen. Als ik nu toch eens zou kunnen schilderen! Automatisch denk ik dan aan Van Gogh. Ach wat kon die man door een impressie zo een mooie dingen op doek zetten. Je kent me en ik heb het ook al vroeger geschreven, de herfst is uniek qua kleurenpracht, maar toch blijf ik een lente mens. Dan kan ik vooruit kijken naar de nieuwe zomer. Ach ja, elk seizoen heeft zo zijn meerwaarde. Iemand die kijkt naar de natuur kan in elk klein verschil van tint en kleur wel iets vinden om er een gedicht of een boek over te schrijven.
