Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
11-12-2010
crisis?
Deze namiddag even gaan winkelen. Is er een crisis in ons land? Je zou het niet geloven als je de files aan de kassa ziet en als je merkt dat iedereen met volle karren weer buiten komt. Ongelooflijk! Maar dan werkelijk VOLLE winkelwagentjes. Soms niet genoeg met eentje. Dan denk ik ineens dat ik de minder bedeelden en diegenen die het moeilijk hebben daar waarschijnlijk niet gezien heb. Je ziet alleen maar die overvol geladen karren en dan denk je natuurlijk niet aan anderen die het met veel minder moeten stellen. Deze week nog een programma op tv gezien over mensen die moeten leven van 30 per week en die dan nog een cadeau voor de Kerst willen kopen voor hun kind. Sommigen hebben het zichzelf aangedaan, maar er zijn er een pak die ook enorme pech hebben gehad. Ik zou die mensen willen helpen, maar hoe? Ik vertrouw die grote verenigingen niet en zou dus graag persoonlijk iets doen. Ik zoek het wel uit en ga op zoek.
Ik blijf er nog een tijdje mee bezig. Die oude foto's geven een schat aan informatie en ook een pak nostalgie . Daarstraks was ik even bij tante en ze heeft honderden dia's van de familie herontdekt. Ze heeft er een aantal gevonden van toen mijn kinderen nog klein waren. Daar wil ik zo snel mogelijk invliegen om ze in te scannen, maar ze wil ze eerst zelf nog eens allemaal bekijken en sorteren. Ik heb al zo weinig geduld, maar ik moet nog wachten.
Deze morgen belde ik met mijn zus voor haar verjaardag. Natuurlijk begonnen we te praten over leeftijd en over het feit dat het allemaal zo snel gaat. We komen zo stilaan bij de iets oudere generatie en onze kinderen hebben al de leeftijd bereikt die wij hadden toen wij onszelf sterk en onoverwinnelijk waanden. Alleen maar de gedachte dat er al kleinkinderen van ons moeder zijn die de vijftig benaderen. Mijn oudste zoon is 42 en bij mijn zus is dat de jongste van de drie. Niet meer over nadenken en elke dag die er komt, mee pakken.
Kijk maar. Dit is zo veel jaar geleden. Toch blijf ik met heel veel plezier alle mogelijke opnames van voeger bekijken. Ondanks de kwaliteit van de huidige toestellen, blijf ik er bij dat de camera's van vroeger (met een goede lens) zeker zo goed waren dan de moderne dingen. Zelfs bij de zeer oude foto's op dik karton en in bruin, vond ik echt prachtige dingen.
normaal zou ik voor de kinderen hun St Niklaas langs geweest zijn, maar het is hier net weer beginnen sneeuwen. Voor mij heeft dat allemaal zijn charme, maar als je de baan op moet met de wagen, is dit allemaal wat minder aangenaam. Ik heb er de laatste jaren altijd meer schrik van en ik rij dan ook als een ouwe bompa met zo een weer. Vroeger nam ik misschien berekende risico's, maar nu durf ik absoluut niet meer. Het stoere en het macho is er af.
De oudsten kennen het verhaal al en de jongsten hebben volgens ons Trui al genoeg snoep gekregen voor een zeer lange tijd. Ik zal dan een van de volgende dagen eens proberen binnen te springen met een centje voor de grootsten en een verrassing voor de kleineren.
Broer en schoonzus waren even op bezoek. Fik had gisteren een operatie aan zijn oog en mocht vandaag al weer naar huis. Omdat ze toch in de buurt waren, sprongen Lieve en Fik binnen om dag te zeggen en nog eens bij te praten. Altijd tof. Normaal moesten we deze namiddag naar een nicht van mij, maar we hebben eergisteren al afgebeld. De weermannen (vrouwen) voorspelden voor vandaag nog meer sneeuw en ook ijzel, dus niet aangewezen om een autoritje te maken. Uitgesteld, maar al een volgende datum geprikt.
normaal ga ik met dit weer altijd foto's maken. Dit jaar dus nog niet. Waarom niet? Te koud, geen zin? Ik heb (had) echt honderden opnames van sneeuw met alle sfeer daar rond. Alles verloren met de crach die ik heb gehad. Ach ja, het zal nog wel eens sneeuwen zeker en dan trek ik er wel weer op uit. Misschien morgen al. Ik hou echt van die beelden, al ben ik meer een lente mens. Ik ben er vast van overtuigd dat mijn jongste zoon nu in zijn nopjes is, want dit is zijn weer. Elk seizoen heeft zo zijn mooie kanten natuurlijk. Tenminste als je van de schoonheid van de natuur kan houden. Ik ben zot van de kleuren en de pracht van alles wat ik zo rond mij te zien krijg in elke maand van het jaar. We krijgen dit alles zo maar cadeau zonder dat we daar iets moeten voor doen, alleen onze ogen open houden.
Net een natuurfilm gezien over zwermen allerlei. Zwermen van sprinkhanen, vogels, bijen, mieren en zelfs van vissen. Onvoorstelbaar. Het was echt de moeite. Mooi om te bekijken, maar ik hoop dat we er hier nooit mee geconfronteerd te worden. Er was bv een jaarlijks terugkerende zwerm van vogels in Rome. 's Anderendaags vind je zelfs je auto niet meer terug. Compleet onder de poep als je toevallig onder een boom staat. Ergens in Afrika was er een muggenplaag en daar vingen ze die beestjes door met natgemaakte kookpotten rond te kloppen. Van al wat ze op die manier vingen, maakten ze een muggenburger die zeer rijk zou zijn aan proteïnen. Soms akelig om al die dingen te zien. Zeggen dat er van die enorme grote verzamelingen gekomen zijn door menselijke tussenkomst. De mens heeft op een bepaalde manier ingegrepen in de natuur met fatale gevolgen. Een bijenzwerm ken ik van vroeger thuis en die is zeer onschuldig, maar hetgeen ze vandaag toonden is van een ander kaliber.
sinds gisteren ben ik bezig met de verkoop van de inboedel van tante haar huis. Vier mensen gebeld en binnen de 10 minuten had ik vier afspraken. Van verkoop is absoluut geen sprake. Wel geld bij betalen om alles leeg te halen. Een enorm prijsverschil. Iedereen had dezelfde opmerking. "ach meneer, wat hier staat heeft geen waarde en het gaat ons een pak geld kosten om dit leeg te maken." Toch belde er vandaag al iemand om een deel van zijn prijs af te doen. Ik ben er vast van overtuigd dat iedereen van de bezoekers toch wel enkele dingen gezien heeft waar ze mee uit de kosten komen. Enfin, je bent overgeleverd aan die mensen hun oordeel of je moet alles zelf doen.
Hoe ik het gedaan heb, weet ik niet, maar mijn laptop was plat. Dus gisteren geen berichtje. Ik weet dat ik direct op netstroom kan werken, maar ik had geen zin meer toen ik het ontdekte. Deze morgen een foto gekregen van Sare (kleindochter) die met het turnen een ongeval(lletje?) heeft gehad en die nu voorlopig in het gips zit. Zielig om ze daar zo zien te zitten omdat turnen een groot deel van haar leven uit maakt. Het komt allemaal wel weer goed, maar ondertussen zit ze een tijdje op non actief. Ocharme, ik heb er mee te doen.
gelukkig had ik die zeer oude foto's al op dvd gezet of ik was ze ook kwijt geweest na mijn crach. Ik denk dat ik een schat aan documentatie heb en voor alle veiligheid heb ik ze allemaal dubbel gemaakt. Zouden die dvds nu na een tijd ook kapot gaan? Na een tijdje nog een kopie maken?
Weer zeer lang geleden dat ik nog een berichtje schreef. Nog altijd bezig met de familiearchieven. Wat ik me dikwijls afvraag is of de mensen die toen moesten gefotografeerd worden, hun eigen kleren aanhadden of dat ze die konden lenen. Ik vind op die familiefoto's altijd zeer chique kledij terug, terwijl het arme mensen waren. Als ik naar veel van die oude opnames kijk, verwonder ik me er altijd over dat iedereen er altijd opstaat op zijn Paasbest en wat ook frappant is, dat die foto's eigenlijk van een zeer hoge kwaliteit zijn. Ik heb nog foto's op van dat dik karton, maar ze zijn haarscherp.
Mijn jongste dochter heeft de laatste tijd een aantal foto's uit de oude doos gehaald en op facebook gezet. Natuurlijk ben ik die gaan lenen en allemaal gescand en ben ik terug in der archieven gedoken. Gelukkig had ik vroeger al een pak oude dingen op dvd en dus die herinneringen ben ik niet kwijt. Wat en geluk, want na mijn crach, ben ik duizenden foto's verloren. Hier bij een opname van mijn twee oudste zussen. Ondertussen meer dan 60 jaar geleden. Ik heb zelfs nog foto's van mijn betovergrootmoeder. Je weet wel, van die dingen op dik karton en een beetje bruin. Toch mooie en scherpe foto's.
Gisteren schreef ik over "ons bomma". Een heel speciaal menske. Een volkse vrouw met een zeer gezonde kijk op de wereld en het leven. Mijn vader is zeer jong gestorven, veel te jong. Ik heb hem eigenlijk niet gekend, want ik was maar twee jaar oud. De verhalen die broer en zussen vertellen over hem zijn echt hartverwarmend en natuurlijk heb ik hem gemist. Aan de hand van foto's en verhalen probeer ik telkens bepaalde beelden te vormen. Hoe het wel zou geweest zijn met hem naast mij? Ik zou natuurlijk niet de Staf geweest zijn die ik nu ben, maar ik ben er vast van overtuigd dat het beter zou geweest zijn. Ons bomma heeft, om het zo maar te zeggen, een groot deel van de zorgen en de opvoeding van de kinderen op zich genomen. Wij waren met vijf en onze pa is gestorven kort voordat mijn jongste zus is geboren. Als ik even mijn ogen dicht doe, zie ik ze nog zo voor mij. Een schat van een vrouw.
Mensen, wat gaat de tijd toch snel. Veel te snel naar mijn goesting. Nu op 14/12 is het al 7 jaar dat "ons ma" overleden is. Toen ik haar daarstraks nog eens een bezoekje ging brengen, begon ik plots eens na te denken over een aantal zaken. Altijd vraag ik raad. Altijd wil ik hulp. Zo precies of iemand van hier boven kan en zal me helpen. Ik geloof niet in een hiernamaals, maar toch, als ik op het kerkhof kom, dan doe ik altijd een babbel. Niet alleen met ons ma, maar zeker ook met al diegenen die me dierbaar zijn geweest. Ik ga hier geen namen noemen, want dan doe ik bepaalde mensen onrecht aan, terwijl ik bij iedereen een ander gevoel heb en met allemaal een zeer speciale babbel zou maken. Toch wil ik zeker ... noemen. Die wil ik zeker op een piedestalleke zetten. Nee, ik mag dit niet doen, want er zijn zo veel mensen die een groot stuk van mijn hart hebben in genomen. Ik zou over een aantal van hen bladzijden vol kunnen schrijven. Misschien schrijf ik er de volgende dagen nog wel over, te beginnen bij ons bomma, om toch geen namen te noemen.
Zoals ik gisteren schreef, zou het vandaag rode kool worden als middagmaal. Veel te veel natuurlijk. Het was een kanjer van dik over de drie kilo. Nog ééntje heb ik mijn tuin staan. Minder zwaar, maar zeker genoeg voor een aantal keren. Ik denk dat ik tot nu toe aan de bereiding al een uur en half bezig geweest ben. Recept? Ok: Rode kool in reepjes snijden. Wat ik er altijd bij doe is ajuin. Misschien ongewoon, maar het smaakt een beetje af. Ik stoof eerst de ajuin in flink wat boter en doe er nadien de gesneden rode kool bij. Een beetje water toevoegen. Eerst flink laten door koken en nadien op een zacht vuurtje laten mals worden. Appel toevoegen. Liefst boscoop, maar diegene die ik kende van mijn kindertijd, kan je nergens meer vinden. Jammer, maar heilaas. Als alles een tijdje geprutteld heeft, afkruiden met azijn en suiker, peper en zout en enkele takjes laurier. Grootmoeders wijze.
Och, zo erg vind ik het niet, maar nu gaan we twee dagen na mekaar veldsla en witlof eten. Gisteren de veldsla gekuist, maar natuurlijk veel te veel. Ook het zelf gekweekte witlof uit de kelder gehaald en ook dit was weer te overvloedig. Zonde om dat weg te gooien en dus eten we vandaag nog maar eens hetzelfde. Gisteren was het met kippenbouten en vandaag zal het met iets anders zijn. Amandine zal een steak eten en ik zal het gewoon houden bij een doosje pilchards bij die sla. Misschien kook ik ook nog een eitje. Gisteren had ik een rode kool uit de tuin gehaald, maar die zal moeten blijven liggen tot morgen. Dus nu weet iedereen al wat we op maandag zullen eten.
Nooit Fan geweest van André Rieu. Ik vond het te eenvoudig en te goedkoop. Je weet, de simpele klassiekers die iedereen kent en die iedereen zo maar slikt. De stukken uit de gekende operettes en operas's en een aantal bewerkte musicals en dergelijke Toch heb ik hem nu terug bezig gezien op TV en wat me aan dat optreden dan weer kan bekoren is het feit dat iedereen daar met een grote glimlach staat. Zowel het koor, als het orkest, zowel de solisten als het publiek. Iedereen heeft blijkbaar genoten. Dan denk ik weer, dit was echt de moeite voor iedereen die aanwezig was en ze hebben een fantastische avond gehad, waarom zou ik dan kritiek geven. Het was gewoon schitterend. Ook ik heb genoten. Echt genoten.
Een paar maand geleden kreeg ik een boete omdat ik te dicht bij een zebrapad had gestaan. Op dat papiertje achter mijn ruitenwisser stond dat ik minder dan vijf meter van een verkeersbord of een oversteekplaats moest staan. Ik had me achter een geparkeerde wagen geplaatst en ik vroeg aan de politie of ze wel een goeie of geijkte meter bij hadden. Nu krijg ik van de procureur een aanmaning, waar op staat dat ik minstens drie meter afstand moet houden van een zebrapad. Dit was zeker het geval, maar begin nu eens te procederen. 100 kost me dit. Belachelijk. Volgens mij heeft men iets tegen mij, omdat ik al te veel geschreven heb om bepaalde boetes te vernietigen. Enfin, ik moet betalen.
Weer maar een onderzoek gehad in de kliniek vandaag. Blijkt dat ik met een uitgezette ader in de buik zit en ook eentje in mijn linker been. Niks om me zorgen over te maken, blijkt nu, maar toch moet ik overmorgen terug voor een ct scan. Ik zal weer een positief resultaat te horen en te zien krijgen en spijtig genoeg doe ik dan maar door, zoals ik bezig ben. Waarom zeg ik "spijtig" genoeg, omdat ik weet dat ik met een aantal dingen fout bezig ben. Toch ben ik zeer blij met een groot gedeelte van mijn bezigheden. Ik doe aan hersensport, ik lees, ik heb mijn groentetuintje waar ik bijna dagelijks in ga werken, ik heb onbespoten groenten en eet dus ook gezond. Toch is er nog altijd dat stomme roken, waar elke dokter me op aan spreekt en waar ik dringend zou moeten mee stoppen. Er is tot nu toe nog niks fataals, maar op die manier kan ik zeker geen twintig jaar meer door gaan. Gelukkig ben ik zowel fysiek als mentaal sterk en verwerk ik een groot deel van die dingen.
Hoe ik het gedaan heb, weet ik niet, maar mijn laptop was plat. Dus gisteren geen berichtje. Ik weet dat ik direct op netstroom kan werken, maar ik had geen zin meer toen ik het ontdekte. 
Nooit Fan geweest van André Rieu. Ik vond het te eenvoudig en te goedkoop. Je weet, de simpele klassiekers die iedereen kent en die iedereen zo maar slikt. De stukken uit de gekende operettes en operas's en een aantal bewerkte musicals en dergelijke Toch heb ik hem nu terug bezig gezien op TV en wat me aan dat optreden dan weer kan bekoren is het feit dat iedereen daar met een grote glimlach staat. Zowel het koor, als het orkest, zowel de solisten als het publiek. Iedereen heeft blijkbaar genoten. Dan denk ik weer, dit was echt de moeite voor iedereen die aanwezig was en ze hebben een fantastische avond gehad, waarom zou ik dan kritiek geven. Het was gewoon schitterend. Ook ik heb genoten. Echt genoten.
Weer maar een onderzoek gehad in de kliniek vandaag. Blijkt dat ik met een uitgezette ader in de buik zit en ook eentje in mijn linker been. Niks om me zorgen over te maken, blijkt nu, maar toch moet ik overmorgen terug voor een ct scan. Ik zal weer een positief resultaat te horen en te zien krijgen en spijtig genoeg doe ik dan maar door, zoals ik bezig ben. Waarom zeg ik "spijtig" genoeg, omdat ik weet dat ik met een aantal dingen fout bezig ben. Toch ben ik zeer blij met een groot gedeelte van mijn bezigheden. Ik doe aan hersensport, ik lees, ik heb mijn groentetuintje waar ik bijna dagelijks in ga werken, ik heb onbespoten groenten en eet dus ook gezond. Toch is er nog altijd dat stomme roken, waar elke dokter me op aan spreekt en waar ik dringend zou moeten mee stoppen. Er is tot nu toe nog niks fataals, maar op die manier kan ik zeker geen twintig jaar meer door gaan. Gelukkig ben ik zowel fysiek als mentaal sterk en verwerk ik een groot deel van die dingen.
